Beersel is a medieval castle located in Beersel, Flemish Brabant in Belgium. Originating in 1300 under the auspices of the Duchy of Brabant, the castle's present configuration dates to 1357. It was twice sacked and was subject to significant restorations in 1491 and 1617. Its present condition owes much to a major restoration in 1928–39. Built largely of brick, a rare material for such buildings at the time, around a circular enceinte, its major feature is its three large towers. Today it is open to the public and is considered one of Belgium's best-preserved castles.History Construction and history Beersel was located at the frontier of the Duchy of Brabant within the County of Hainaut, south-west of Brabant's principal city of Brussels and near Halle. A fortified residence at the site was attested as early as 1292. In 1300, however, Godefroid of Hellebeke, the first known Seigneur of Beersel, received permission from Jean II, Duke of Brabant, to build a fortification on the present site near his residence. It became one of several Brabantine fortifications in the area, including Gaasbeek Castle. In 1356, during the War of the Brabant Succession (1356–57), the original castle was besieged by soldiers from the County of Flanders, led by Louis of Male who captured and sacked it. Beersel Castle was rebuilt from 1357 with a circular enceinte. It had three large and one small tower. During the 14th century, ownership of the castle passed to the Seigneurs of Wittem (Witthem). Henry III of Wittem supported Emperor Maximilian during the revolts of 1483–1492, placing him at odds with Brussels which supported the rebellion. Beersel Castle was besieged by Brussels militias twice in 1488 and 1489. During the second siege, the castle was attacked with cannons provided to the rebels by Louis XI of France and fell after several days, sustaining significant damage especially at its southern side. After the defeat of Brussels, ownership of the Castle of Beersel was returned to the Seigneur of Wittem. Maximilian ordered the Brussels to restore to the castle at the city's own expense. This restoration, begun in 1491, converted the three main towers to accommodate cannons. However, the military obsolescence of castles meant that Beersel became a private residence in the 16th century, losing its military function. In 1581–1606, the Fathers of Zevenborren took up residence in the castle and restoration in 1617 added tiled roofs to the towers and ramparts. In 1796, the castle became unoccupied and began to deteriorate. In 1818, a cotton factory was created at the site. The property passed through a series of Belgian noble families over the following years and fell into ruin. The French poet and writer Victor Hugo visited in 1877 and wrote a verse about the castle. Restoration In 1928, the derelict castle was donated by the Merode family to an association known as the League of Friends of Beersel Castle. A significant period of restoration began in 1928 and concluded in 1939 which restored the three towers and some of the ramparts to their post-1617 appearance. The residential building inside the walls had deteriorated significantly and was not rebuilt. The castle was added to the list of scheduled historical monuments in 1934. Since 1948, it has been the property of the Royal Association of Historic Residences and Gardens in Belgium (Koninklijke Vereniging der Historische Woonsteden en Tuinen van België) which has leased it to the municipal authorities of Beersel. The castle is open to the public, and was subject to a government-supported restoration project between 2008 and 2012. It is located near to the E19 motorway and adjacent to the Line 26 railway whose raised bank passes close to the castle's southern and eastern sides.

Le château de Beersel est un château situé à Beersel, au sud de Bruxelles. Il est construit entre 1300 et 1310 et fait partie d’une série de forteresses défensives entourant Bruxelles. Avec les châteaux de Bouillon, de Corroy, de Gand, de Horst, de Lavaux et de Vêves, il constitue un des plus beaux châteaux médiévaux de Belgique. Histoire C'est pour protéger les frontières du duché de Brabant contre le comté de Hainaut que le château fut construit au début du xive siècle. La seigneurie de Beersel appartint à diverses familles brabançonnes. Le premier seigneur connu de Beersel fut Godefroid de Hellebeke, sénéchal de Brabant, qui bâtit le château entre 1300 et 1310. De la fin du xive au xvie siècles, le château fut entre les mains de la famille de Wittem. En 1356, au cours de la guerre de succession de Brabant, il fut incendié par les troupes du comte de Flandre, Louis de Male. À la fin du xve siècle, Henri III de Wittem qui soutenait Maximilien d'Autriche dans le conflit qui l'opposait aux villes des Pays-Bas bourguignons, s'attira la colère des habitants de Bruxelles, qui vinrent mettre le siège devant la forteresse en 1488. Repoussés, ils revinrent l'année suivante et se rendirent maîtres du château, après y avoir ouvert une brèche. La rébellion ayant finalement été matée, Maximilien obligea les Bruxellois à indemniser le seigneur de Wittem, dont le château fut restauré entre 1491 et 1508. Après l'extinction de la lignée de Wittem, le château finit par passer entre les mains de la famille d'Arenberg, qui le négligea complètement. En 1818, le château fut même brièvement loué à une manufacture de coton. Histoire C'est pour protéger les frontières du duché de Brabant contre le comté de Hainaut que le château fut construit au début du xive siècle. La seigneurie de Beersel appartint à diverses familles brabançonnes. Le premier seigneur connu de Beersel fut Godefroid de Hellebeke, sénéchal de Brabant, qui bâtit le château entre 1300 et 1310. De la fin du xive au xvie siècles, le château fut entre les mains de la famille de Wittem. En 1356, au cours de la guerre de succession de Brabant, il fut incendié par les troupes du comte de Flandre, Louis de Male. À la fin du xve siècle, Henri III de Wittem qui soutenait Maximilien d'Autriche dans le conflit qui l'opposait aux villes des Pays-Bas bourguignons, s'attira la colère des habitants de Bruxelles, qui vinrent mettre le siège devant la forteresse en 1488. Repoussés, ils revinrent l'année suivante et se rendirent maîtres du château, après y avoir ouvert une brèche. La rébellion ayant finalement été matée, Maximilien obligea les Bruxellois à indemniser le seigneur de Wittem, dont le château fut restauré entre 1491 et 1508. Après l'extinction de la lignée de Wittem, le château finit par passer entre les mains de la famille d'Arenberg, qui le négligea complètement. En 1818, le château fut même brièvement loué à une manufacture de coton. En 1849, Marie d'Arenberg épouse Charles de Merode. En 1928, le comte Guillaume Hemricourt de Grunne et son épouse Henriette de Grunne, née Merode, offrirent le château à la Ligue des amis du château de Beersel, qui entreprit de la restaurer. Les travaux débutèrent le 10 mars 1928. En 1948, le château devint la propriété de l'Association des demeures historiques de Belgique. En 1999, cette dernière signa un bail emphytéotique avec la commune de Beersel, qui devint responsable de son exploitation. Ainsi, des représentations scéniques à grand spectacle furent organisées dans la cour du château sous le titre Yolande de Beersel dans une mise en scène de Louis Boxus. En 2007 fut lancée une importante campagne de restauration de l'édifice. Architecture Entouré de douves, le château est construit en briques, ce qui est rare pour l’époque. Seuls les soubassements, les angles des murs, les encadrements de fenêtres et de meurtrières sont en grès lédien et pierre d'Écaussines. Il présente une forme elliptique. On y accède par un pont de bois enjambant les douves. La porte est équipée d'un pont-levis reconstitué dont le mécanisme est en état de fonctionnement. Dépourvu de donjon, l'édifice comporte trois tours semi-circulaires, dont le toit était plat à l'origine. À une époque que la plupart des auteurs situent au xviie siècle, elles ont été munies de toits pointus s'appuyant sur des pignons à gradins.

Het Kasteel van Beersel is een kasteel in de gemeente Beersel, in de Belgische provincie Vlaams-Brabant. Geschiedenis Heren van Beersel bezaten in dit gebied een allodium en een klein leengoed, dat aan verschillende geslachten heeft toebehoord. De eerste bekende heer van Beersel was Godfried van Hellebeke, seneschalk van het hertogdom Brabant, een functie die de Beerselse slotheren zullen blijven behouden. Hij bezat er ca. 1312 reeds een burcht. In 1391 verkreeg Jan II van Witthem (1340-1405), seneschalk onder hertogin Johanna van Brabant en haar echtgenoot Wenceslas van Luxemburg, de erkenning van zijn heerlijke rechten over Brussel en omgeving. Met de hulp van een Brusselse volksmilitie slaagde hij erin het naburige kasteel van Gaasbeek, waar de moordenaars van Everaard t'Serclaes zich verscholen hadden, in te nemen. Zijn nakomelingen zullen zeven generaties lang, tot het einde van de 16e eeuw, burchtheren blijven. Onder Hendrik III van Wittem (achterkleinzoon van Jan II) werd het kasteel in 1489 ingenomen door een troepenmacht uit Brussel, dat in opstand was gekomen tegen Maximiliaan van Oostenrijk. De woedende Brusselaars verwoestten eerst de stadswoning van Hendrik in de Voldersstraat, en trokken toen, onder leiding van Filips van Kleef, met zwaar geschut naar Beersel. De burcht werd verdedigd door Hendriks zoon Filips van Witthem, aanvankelijk met succes. Maar bij een tweede poging werd ze zwaar beschadigd, en moest het garnizoen zich overgeven. De kapitein, Willem van Ramilly, werd openbaar gelyncht op de Brusselse Grote Markt. Maximiliaan nam echter wraak en belegerde Brussel, dat door uitputting en pest moest capituleren. De Brusselaars werden ertoe verplicht het huis van Hendrik terug op te bouwen en het kasteel van Beersel te herstellen. Op 26 mei 1491 werd Hendrik III van Witthem, burchtheer van Beersel, verheven tot ridder in de Orde van het Gulden Vlies, en later tot kamerheer van keizer Karel V. Hij werd zo een van de machtigste heren van zijn tijd. Hij overleed op 17 september 1515. Zijn zoon Filips († 1523) volgde hem op. Toen Filips’ kleinzoon Jan II in 1591 overleed, verdween de laatste mannelijke erfgenaam van het geslacht van Witthem. Door het huwelijk van zijn dochter Ernestina ging het kasteel en de heerlijkheid over in de handen van de hertogen van Arenberg. Door verwaarlozing raakte het kasteel in verval naar het einde van de 18e eeuw. Onder koning Willem I werd het tijdelijk in gebruik genomen als katoenweverij (1818), maar de onderneming kende weinig succes. Ten slotte werd het gedeeltelijk afgebroken en verder aan het verval overgelaten. Restauratie Na het verval van de 19e eeuw werd besloten om het kasteel te restaureren, met historische verantwoording. In 1928 besluiten graaf en gravin Guillaume Hemicourt de Grunne het Kasteel te schenken aan de "Vrienden van het Kasteel van Beersel". Een grondige restauratie wist een van de zuiverste voorbeelden van laat-middeleeuwse militaire architectuur van de ondergang te redden. De burcht is sinds 1948 eigendom van de Koninklijke Vereniging der Historische Woonsteden en Tuinen van België die haar ter beschikking stelt van de gemeente Beersel. Na jaren van planning werd in 2008 een nieuwe restauratie ingeluid door een archeologisch onderzoek.[1] De tweede fase kan van start gaan na groen licht van de Vlaamse regering over het subsidiedossier in maart 2011. Architectuur Het hedendaags uitzicht dateert van de 15e eeuw. Dit kasteel werd nooit tot lustslot verbouwd, zoals andere kastelen. Hierdoor is dit een fraai voorbeeld van een versterkte burcht. De oudste gedeelten van de burcht stammen uit het begin van de 14e eeuw, er worden twee bouwperiodes onderscheiden. Deze zijn te situeren in de 14e en de 15e eeuw. De verfraaiing uit witte zandsteen is 15e-eeuws. Zoals de meeste burchten heeft Beersel een hoop architectonische elementen die zijn verdediging moeten verbeteren. De ophaalbrug heeft een werkend mechanisme, daterend uit de late middeleeuwen. Echter ontbreekt de klassieke donjon, die standaard is bij andere bekende burchten. De drie halfronde woontorens van 1617, in de middelste toren is de ridderzaal, met een gotisch gewelf uit de 15e eeuw. Het geheel is versierd met de bruine en grijze zandsteen van de streek. Oorspronkelijk was er ook een wachttoren, die verdwenen is. Er was tevens vroeger een kapel en een keuken. Het onderhoud gebeurde door de bewoners, maar in de 19e eeuw was de situatie rampzalig. Door het gebrek aan herstellingen verviel het kasteel, en alle daken vielen in. De burcht ligt aan de voet van de heuvel waarop het dorp gebouwd is, iets hoger dan de beemden van de Zenne. Het kasteel is voorzien van een brede slotgracht en stevige weermuren die opgetrokken zijn uit ter plaatse gebakken baksteen.