The castle in Złotoria - a castle located in Złotoria, at the estuary of the Drwęca River to the Vistula, was built in the middle of the fourteenth century, one of the most important fortresses in the area of ​​Polish-Teutonic conflicts, now in ruins. The castle was built in 1343 at the behest of King Kazimierz Wielki, in order to protect the border of the Dobrzyn region and to control the activities of the Teutonic Knights in Toruń. The castle was erected on the site of the wooden castle of the Mazovian princes, which existed since the early Middle Ages. After the death of Casimir the Great in 1370, the castle fell to Kaupka Slupski, but on September 9, 1373 it was taken by the prince Gniewkowski Wladyslaw White, who secretly captured the Burgurgian castle Nicholas Romlika. Soon, however, counting on the grace of King Ludwik of Hungary, Władysław Biały returns him the castle. On August 16, 1375, Wladyslaw White, with the help of the Burgundian knights, re-mastered the castle and organized invasions of Kujawy, which resulted in the invasion of the royal army of Ludwik of Hungary on June 1, 1376, which began the siege of the castle. During the siege of the castle in July 1376, Prince Kaźko Słupski was wounded and he died after a few months. In early 1377 Władysław Biały surrendered the castle to the royal army. In the years 1379-1392 the castle belonged to Władysław Opolczyk, who received him from Ludwik Węgierskiego with Dobrzyń land and part of Kujawy. His good relations with the Teutonic Knights made him in May 1391 illegally handed over the castle to the Order for 50 thousand. Florins, including It became the cause of the King Jagiello's conflict with the prince. In 1404, Władysław Jagiełło bought him by the agreement with Raciąza. On September 2, 1409, after an eight day siege by the Teutonic Knights, it was captured and destroyed at the behest of Grand Master Ulrich von Jungingen. The Polish crew of the castle was cut off. In May 1411, the sealed documents of the Toruń Peace Room were exchanged on the field, under which the castle returned to the Kingdom of Poland, and the Teutonic Knights undertook to pay damages for the destruction of about 3 tons of silver. The second peace of Torun eventually contributed to the loss of the military importance of the castle in Złotoria, as the state border to the Drwęca was no longer present. At the beginning of the 19th century it was partially demolished, which was abandoned due to the very strong mortar used for construction. The castle was gothic, as a building block used heavily burnt bricks. It was erected on the plan of an elongated rectangle, consisting of a residential building surrounded by a walled courtyard, a towering defensive tower, and an enclosed courtyard. From the east, surrounded by moat. The area of ​​the castle was about 1750 m². The preserved elements are a fragment of a square tower in two storeys, a part of the perimeter walls and walls.

Zamek w Złotorii – zamek położony w Złotorii, u ujścia Drwęcy do Wisły, powstały w połowie XIV w., jedna z ważniejszych warowni w strefie konfliktów polsko-krzyżackich, obecnie w stanie ruiny. Zamek wybudowano w 1343 roku na polecenie króla Kazimierza Wielkiego, w celu zabezpieczenia granicy Ziemi Dobrzyńskiej oraz kontroli działań Krzyżaków w Toruniu. Zamek wzniesiono na miejscu drewnianego grodu książąt mazowieckich, który istniał od czasów wczesnego średniowiecza. Po śmierci Kazimierza Wielkiego w 1370 roku, zamek przypadł Kaźkowi Słupskiemu, jednak 9 września 1373 roku zajął go książę gniewkowski Władysław Biały, który podstępnie pojmał burgrabiego zamku Mikołaja Romlika. Wkrótce jednak licząc na łaskę króla Ludwika Węgierskiego, Władysław Biały zwraca mu zamek. W celu odzyskania ojcowizny 16 sierpnia 1375 roku Władysław Biały przy pomocy rycerzy burgundzkich ponownie opanowuje zamek i organizuje z niego najazdy na Kujawy, co spowodowało kontrakcję wojsk królewskich Ludwika Węgierskiego, które 1 czerwca 1376 roku rozpoczęły oblężenie zamku. W czasie oblężenia zamku w lipcu 1376 r. ranny został książę Kaźko Słupski, w wyniku czego zmarł po kilku miesiącach. Na początku 1377 roku Władysław Biały poddał zamek wojskom królewskim. W latach 1379-1392 zamek należał do Władysława Opolczyka, który otrzymał go od Ludwika Węgierskiego wraz z ziemią dobrzyńską i częścią Kujaw. Jego dobre stosunki z Krzyżakami sprawiły, że w maju 1391 roku oddał bezprawnie zamek w zastaw Zakonowi za 50 tys. florenów, co m.in. stało się powodem konfliktu króla Jagiełły z księciem. W 1404 r. na mocy ugody z Raciąża wykupił go Władysław Jagiełło. W dniu 2 września 1409 r. po ośmiodniowym oblężeniu przez Krzyżaków został zdobyty i zniszczony na rozkaz wielkiego mistrza Ulricha von Jungingena. Wycięto przy tym polską załogę zamku. W maju 1411 roku na polu w pobliżu zamku wymieniono opieczętowane dokumenty I Pokoju toruńskiego, na podstawie którego zamek powrócił do Królestwa Polskiego, a Krzyżacy zobowiązali się wypłacić odszkodowanie za jego zniszczenie w wysokości około 3 ton srebra. Drugi pokój toruński ostatecznie przyczynił się do utraty militarnego znaczenia zamku w Złotorii, ponieważ przestała w pobliżu istnieć granica państwowa na Drwęcy. Na początku XIX w. uległ częściowej rozbiórce, której zaniechano z powodu bardzo mocnej zaprawy użytej do budowy. Zamek miał charakter gotycki, jako budulca użyto mocno palonej cegły. Wzniesiony został na planie wydłużonego prostokąta, składał się budynku mieszkalnego, otoczonego murem dziedzińca, oskarpowanej wieży obronnej oraz przedzamcza. Od wschodu otoczony fosą. Powierzchnia zamku wynosiła ok. 1750 m². Zachowane obecnie elementy to fragment kwadratowej wieży w dwóch kondygnacjach, część murów obwodowych i murów przedzamcza.