Bezhhlovskyy Castle - a village in Poland, located in 14 km southwest of Torun, where 430 inhabitants live. The village is known by its eponymous castle - one of the oldest defensive structures of the Teutonic Order. The Gothic castle was built in the years 1270-1305 on a former stronghold, destroyed by the Lithuanians in 1263. Bezhhlovskiy castle is located on a hill on the banks of the Vistula River. The brick castle was built in the shape of an irregular quadrangle. Entrance was through a high central gate. From the east, south and west castle was surrounded by a moat, and on the north side it was protected by local farm buildings. The fortress is surrounded by a stone wall, and the defensive corner tower, located on the northern and western sides, executes the main protective functions. On the north wall of the castle there is preserved the portal with ceramic depicting a rider on horseback, accompanied by two knights. The unique work dating from the year 1300 and is considered the most valuable piece of ceramic art of medieval Europe that was preserved. Over the years the castle was rebuilt several times: in 1475 and in 1840. In the mid-nineteenth castle became the property of the city, after which he was again rebuilt in neogothic style. After World War II there was an open city nursing home. In the early 90's the Diocese of Torun became an owner Bezhhlovskoho castle, which is currently engaged in restoration of unique historical monument.

Бежгловський Замок - село в Польщі, розташоване в 14 км на північний захід від Торуні, в якому проживають 430 жителів. Село відоме однойменним замком - одним з найстаріших оборонних споруд Тевтонського ордена. Готичний замок був побудований в 1270-1305 роках на місці колишнього оплоту, зруйнованого литовцями в 1263 році. Бежгловскій замок розташований на пагорбі, на березі річки Вісли. Цегляний замок був побудований у формі неправильного чотирикутника. Вхід здійснювався через високі центральні ворота. Зі сходу, півдня і заходу замок був оточений ровом з водою, а з північного боку був захищений місцевими господарськими будівлями. Фортеця оточена кам'яною стіною, а основні захисні функції брали на себе кутові оборонні вежі, розташовані з північної і західної сторони. На північній замковій стіні зберігся портал з керамічним зображенням вершника на коні в супроводі двох лицарів. Унікальна робота датується 1300 роком і вважається найціннішим збереженим твором керамічного мистецтва середньовічної Європи. За роки свого існування замок кілька разів перебудовувався: в 1475 році і в 1840 році. У середині ХІХ замок став власністю міста, після чого був знову перебудований в неоготичному стилі. Після Другої світової війни тут був відкритий міський будинок престарілих. На початку 90-х років власником Бежгловского замку стала єпархія Торуні, яка в даний час займається відновленням унікального історичного пам'ятника.

Pierwotnie istniały w tym miejscu umocnienia drewniane. Kronika Piotra z Dusburga wspomina o oblężeniu tego grodu przez Litwinów pod wodzą Trojnata, jednak nie określa dokładnie daty tego wydarzenia, przyjmuje się, że miało to miejsce w 1263 roku. Nie wiadomo także czy nie były już częściowo wzniesione mury obwodowe. O gród toczyły się walki już wcześniej. Krzyżacy zdobyli go prawdopodobnie w 1236 roku podczas walk z pruskim wodzem Pipinem. Biorąc pod uwagę, że podczas wspomnianego oblężenia zamek miał już częściowo mury przyjąć można, że wznoszony był od około 1260 roku. Jego rozbudowa rozpoczęła się w 1270 roku, wtedy też na zamku osiadł krzyżacki komtur Arnold Kropf, który swój urząd piastował do 1276 roku. W 1271 roku zamek przeżył kolejne oblężenie, tym razem przez Jaćwięgów pod wodzą Skomanda i Dziwana. Wiadomość tę odczytujemy u Długosza, który powtórzył ją po Piotrze z Dusburga. "Ta zbrojna tłusza, która naszła Ziemię Chełmińską zdobyła na Krzyżakach i spaliła zamek Bergelow, a splądrowawszy kraj cały, wielką liczbę chrześcijan uprowadziła w niewolę". Dziwana podczas oblężenia śmiertelnie ranił Arnold Kropf bełtem z kuszy. Do 1415 roku zamek był siedzibą konwentu, jednak o ile wcześniej jego znaczenie administracyjne oraz militarne było bardzo duże, o tyle już pod koniec XIV stulecia bliskość Torunia oraz jego ciągły rozwój przyćmiły rangę Bierzgłowa. W 1410 roku podczas wyprawy Jagiełły przeciwko Krzyżakom zamek bierzgłowski jak i wiele innych nie oparł się wojskom polskim. Zdobyty jednak na krótko pozostał w rękach króla, po pokoju toruńskim w 1411 roku wrócił w granice państwa krzyżackiego. 19 czerwca 1415 roku władze zakonne rozwiązały komturię bierzgłowską dzieląc jej tereny pomiędzy toruńską i nieszawską, a część majątku oddały wójtowi krzyżackiemu w Pieniu. Dokumenty wymieniają jako ostatniego komtura bierzgłowskiego Engelharda Kirsau. Po rozwiązaniu komturii w zamku bierzgłowskim pozostał jedynie zarządca krzyżacki. Podczas wojny trzynastoletniej w lutym w 1454 roku został zajęty przez wojska Związku Pruskiego. Kiedy klęska pod Chojnicami zagroziła ponownym przejęciem zamku przez Krzyżaków Kazimierz Jagiellończyk postanowił zburzyć zamek. Z niewiadomych przyczyn nie wykonano jednak tego rozkazu, zamek stał się niedługo potem na zamkach administrował prokurator krzyżacki. W końcu wojny trzynastoletniej w 1466 roku zamek na stałe znalazł się już w rękach polskich. Za zasługi wojenne otrzymał go Jan Czigenhalz. Osiem lat później zamek został wykupiony przez rajców toruńskich. W 1520 roku zamek stał się własnością miasta Torunia z prawem dziedziczenia w zamian za oddany królowi Zygmuntowi I zamek w Świeciu. W 1522 roku dotknął budynki zamkowe pierwszy z większych. W 1570 roku nastąpiła egzekucja królewskich dóbr, do czego król wobec oporu mieszczan musiał użyć siły. Dożywotnim starostą na zamku został wyznaczony Jan Oleski z Ostrowitego. Jednak już dwa lata później mieszczanie zajęli zamek, spłacili sumą 7500 złotych następców Oleskiego. Kolejne wielkie pożary w roku 1580 i 1590 poważnie zniszczyły zamek. W końcu XVII wieku był w ruinie i biorąc pod uwagę, że nie ma wzmianek o odbudowie po owych pożarach, przyjąć można, że trwała ona wtedy już od wieku. W 1724 roku dzierżawca zabudowań mieszkał w domku wzniesionym w międzymurzu. W 1769 roku miała tu miejsce bitwa między konfederatami barskimi zajmującymi zamek a wojskami rosyjskimi wspieranymi mieszczanami toruńskimi. Zarówno ta bitwa jak i kolejny pożar, który dotknął zabudowania w 1782 roku dopełniły dzieła zniszczenia. W 1840 roku zamek przeszedł w ręce prywatnego właściciela, który w 1860 roku odbudował skrzydło południowo-zachodnie i wieżę bramną. W 1903 roku bobra bierzgłowskie wykupił rząd pruski. 3 listopada 1908 roku wybuchł w odbudowanych budynkach kolejny dotkliwy pożar, który zniszczył pokrycie dachowe. W 1911 roku przeprowadzono rekonstrukcję według projektu Conrada Steinbrechta. W 1929 roku zamek przejęła Kuria Biskupia Diecezji Chełmińskiej, której biskupem był Stanisław Wojciech Okoniewski. Kontynuowała ona odbudowę zamku ze zniszczeń. Powstało ze zniszczeń skrzydło zachodnie oraz dokładnie wyremontowano pomieszczenia pozostałych skrzydeł. W 1936 roku w obecności prymasa Augustyna Hlonda, wojewody Władysława Raczkiewicza, generałów Bortnowskiego i Thomee oraz prezydenta Torunia Leona Raszei dokonano uroczystego otwarcia w zamku Domu Rekolekcyjnego. Plany te przerwała II wojna światowa, po której władze umieściły w zamku Dom Opieki Społecznej. Do planów przedwojennych powrócono dopiero w 1992 roku, kiedy zamek wrócił do diecezji, tym razem już toruńskiej. W 1994 roku biskup Andrzej Suski wydał dekret, na mocy którego powstał w zamku Diecezjalny Dom Rekolekcyjny. Nadal trwają tu prace budowlane. Zamek krzyżacki składał się z zamku głównego wzniesionego na planie czworoboku z dwoma prostopadłymi do siebie skrzydłami południowym i zachodnim oraz z przedzamcza. Skrzydło zachodnie, mieściło refektarz i kapitularz a południowe dom mieszkalny komtura i rycerzy zakonnych, Stronę północną i wschodnią zamykał mur obwodowy, który w 2/3 zbudowany był z głazów narzutowych a w wyższych partiach z cegły. Od południa brama wjazdowa z przedzamcza z portalem z około 1305 roku. Przedzamcze od zamku oddzielała mokra fosa. Wieża bramna prowadząca na przedzamcze w dolnych partiach o układzie gotyckim z XIV wieku w górnych z około 1860 roku. Główne elementy zamku są zachowane w niezmienionej.

Замок Бежгловский – село в Польше, расположенное в 14 км к северо-западу от Торуни, в котором проживают 430 жителей. Деревня известна одноименным замком – одним из самых старых оборонительных сооружений Тевтонского ордена. Готический замок был построен в 1270-1305 годах на месте бывшего оплота, разрушенного литовцами в 1263 году. Бежгловский замок расположен на холме, на берегу реки Вислы. Кирпичный замок был построен в форме неправильного четырехугольника. Вход осуществлялся через высокие центральные ворота. С востока, юга и запада замок был окружен рвом с водой, а с северной стороны был защищен местными хозяйственными постройками. Крепость окружена каменной стеной, а основные защитные функции брали на себя угловые оборонительные башни, расположенные с северной и западной стороны. На северной замковой стене сохранился портал с керамическим изображением всадника на коне в сопровождении двух рыцарей. Уникальная работа датируется 1300 годом и считается самым ценным сохранившимся произведением керамического искусства средневековой Европы. За годы своего существования замок несколько раз перестраивался: в 1475 году, в 1840 году. В середине девятнадцатого века замок стал собственностью города, после чего был вновь перестроен в неоготическом стиле. После Второй мировой войны здесь был открыт городской дом престарелых. В начале девяностых годов владельцем замка Бежгловский стала епархия Торуни, которая в настоящее время занимается восстановлением уникального исторического памятника. Источник: http://www.votpusk.ru/country/dostoprim_info.asp?ID=14056#ixzz4LR1bbEqb