Ruins of residence of family Schaffgotsch,also called "Palace on the water" are located in Kopice, village in Grodków Commune, by the way leading from Grodków to Niemodlin.The history starts in 1360 when it was a property of a kin von Borsnitz. A few times it had had different owners before it became a possession of famous Silesian nobles von Sierstorpff. From their initiatives it was rebuilt into classic residence, an age later, famous architect Karol Luedecke created a unique object from the palace by adding french and Netherlands' renaissance and english style of Tudors to neo-gothic and classicism. The palace has got numerous towers, pinnacle, richness of stonework, assymetry and diversity of elevation. On the groundfloor there were 57 rooms, on the first floor 46 ones, in the basement 54 ones , and on the second floor.

Pałac w Kopicach – pałac (ruiny pałacu) znajdujący się w Kopicach w województwie opolskim. Od 1360 r. Kopice były siedzibą rodu von Borsnitz, później znajdowały się w rękach rodziny von Beess (od 1450 r.). W 1534 r. posiadał je kanonik katedry wrocławskiej Baltzar von Neckern, po nim Jan Henryk Heymann von Rosenthal, Gotfryd von Spaetgen, a od 1751 r. śląska rodzina szlachecka von Sierstorpff. Rycerska siedziba została przebudowana na rezydencję w stylu klasycystycznym w 1783 r. wg projektu opolskiego architekta Jana Rudolpha. W 1859 r. obiekt zakupiony przez Hansa Ulryka von Schaffgotscha i Joannę Gryczik von Schomberg-Godulla. Przebudowany w 1864 r. wg projektu architekta Karla Lüdecke z Wrocławia oraz mistrza budowlanego Konstantego Heidenreicha z Kopic. Po przebudowie pałac zyskał charakter w stylu neogotyku z elementami neorenesansowymi. Obiekt na planie litery L, o nieregularnej bryle. W części centralnej trzykondygnacyjny z wejściem głównym, z ryzalitem i portykiem. Elewacje tynkowane, gładkie we fragmentach boniowane, pierwotnie licznie zdobione architektonicznymi detalami kamieniarskimi i rzeźbami Karola Kerna z Wrocławia. Dominanty bryły pałacu stanowiły dwie wieże czworoboczne (wyższa w części wschodniej) zwieńczone wysokimi dachami wielospadowymi z iglicami. Pierwotnie w skrzydle północno-wschodnim oranżeria i rozarium. W części południowej kaplica Najświętszego Serca Pana Jezusa. Pałac przekryty był wysokim dachem wielospadowym. Od strony północno-zachodniej kamienny most nad fosą pałacową połączoną ze stawem. Ruiny pałacu od strony południowo-zachodniej otoczone są parkiem krajobrazowym o powierzchni 70 ha zaprojektowanym przez Wilhelma Hempla. W parku jest 10 stawów oraz okazy drzewostanu liściastego i iglastego. Początkowo w parku istniało wiele budowli, m.in. Świątynia Dumania. Do lutego 1945 r. zespół pałacowo-parkowy był we władaniu rodziny von Schaffgotsch. W 1958 r. spalony, a w latach kolejnych rozgrabiony i zdewastowany. W 1990 r. zakupiony przez krakowskiego biznesmena za sumę 5000 złotych, płatne w ratach do 2014 roku. Inwestor obiecał gminie, że doprowadzi obiekt do stanu sprzed 1958 r. w ciągu 4 lat. Obietnicy nie dotrzymał. Obiekt nadal ulega dewastacjom i grabieżom. W czerwcu 2008 r. pałac nabywa kolejny inwestor, zabezpieczając prowizorycznie obiekt i przeprowadzając prace porządkowe. W lutym 2014 roku pałac został ponownie wystawiony na sprzedaż za sumę 5 milionów złotych.