The village of Karpniki, situated at the foot of the Sokole Mountains, is mentioned for the first time in the 14th century. The Castle, whose history dates back to the 15th century, lies amidst the picturesque scenery of the mountainous landform and the surrounding hills and is connected with distinguished Silesian families. One of the first owners of the fortified building, surrounded by a moat, was Cunze von Predel. In 1476 the old, distinguished Schaffgotsch family took possession of the property. Hans Schoff called Gotsche was the first in the family who became the landlord of the Karpniki property. Apart from Karpniki he also possessed the nearby properties Kamienica and Chojnik. The estate remained in the hands of the Schaffgotsch family until 1580. Possession of the Castle changed hands several times and in 1725 it became the property of the Schaffgotsch family again. After Count Franz Wilhelm von Schaffgotsch died childless in 1774 the Karpniki property passed into the hands of the royal administration, and, three years later in February 1777, it became part of the property of the Krzeszów Cistercian monastery. In 1784 the estate was purchased by Count Friedrich Wilhelm von Reden, and in 1787 Karl Georg Heinrich Count von Hoym is mentioned as the owner, who in turn sold the property to Caspar Conrad of the von Zedlitz family. The Karpniki estate remained in the hands of the von Zedlitz family until 1822, when its last owner Freiherr Otto von Zedlitz und Neukirch sold the property to the King of Prussia` s brother Wilhelm von Preussen and his wife Princess Marianne. It was the Hohenzollern family who made the property famous and had the biggest influence on the present shape of the Castle building. Straight after the purchase of the property, the first renovation works took place. Their aim was to adapt the Castle for the Prince`s family needs. On one side of the courtyard, at the first floor level, a gallery in Neo-Gothic style was erected, thus enabling separate use of enfiladed rooms. Subsequent alterations were made in the forties of the 19th century. Thanks to them, an impression of the romantic Neo-Gothic residence, reflected in the water surfaces of the park`s ponds was achieved. In spite of the alterations, many elements of the original fortified building were preserved, above all the moat and the bridge leading to the Castle`s courtyard. After Prince Wilhelm`s death in 1851 (Princess Marianne died in 1846) the property passed into the hands of their older daughter Elisabeth, who was Prince Karl von Hessen`s wife from 1836. The estate remained the House of Hesse`s private property until 1945. Its last owner was Prince Ludwig von Hessen und bei Rhein, the grandson of Princess Elisabeth and the great-grandson of Princess Marianne and Prince Wilhelm.At those times the property was not frequently visited. The visitors used to come during the summer, and in the autumn hunting events were organized. The picture below was taken in the summer of 1869 in the Castle Karpniki inner ward. Princess Elisabeth`s birthday celebrations provided the opportunity for the family to have a small get-together. Among the invited guests were Queen Marie of Bavaria (sister), Prince Adalbert (brother), Großherzog Ludwig IV von Hessen und bei Rhein (son) and his wife Princess Alice of the United Kingdom (daughter of Britain`s Queen Victoria), Prince Karl von Hessen (husband) and the other sons of the Prince and Princess couple, Heinrich and Wilhelm. Walking tours in the nearby area was a favourite pastime for the visitors to Karpniki. A trip to Śnieżka mountain and, interestingly, a visit to the carpets factory in nearby Kowary took place as well. During WWII the Castle was one of the places designated by Günther Grundmann, district art restorer, for the museum repository. Fearing bombing, the last owner of Karpniki, Prince Ludwig von Hessen und bei Rhein took the art collections away from Darmstadt and stored them in Karpniki. Among the assembled works of art was `The Darmstadt Madonna` (also known as `The Madonna of Jakob Meyer zum Hasen), a 16th century painting by Hans Holbein the Younger. From January 1945 the collections were taken away into Germany and hidden from the approaching Red Army. After WWII from February 1946 till 1949 the People`s University had its seat in the Castle. It was the first institution of this kind in the Lower Silesia. The curriculum plan of the 5-months` course aimed at preparing grown-up young people to cultural and educational activity in the rural areas. The students came from the various regions of Poland. Then the building remained empty for a few years. Only in 1956 a Care Home for Children opened here. The first post-war repair works took place only in 1962, among other things, the roof was renovated. The Castle was supposed to serve as a holiday camp but in 1973 its condition was so bad that the inhabitants had to leave. In the following years a few attempts to find a purpose for the building were made, but they all failed. The Castle repeatedly changed its owners and, in spite of many repair and protection works, it gradually fell into ruin. Many acts of vandalism and theft occured. In 1993 the thieves knocked off the Renaissance gate door portal and prepared it to be taken away. Luckily the intervention came just in time, the portal was secured and after conservation it returned to its rightful place. Unfortunately, the process of deterioration continued. In 2009 the Castle with the park and the surrounding land was bought by a development company. The company`s aim was to renovate the Castle and to restore it to its former glory. The President of the Republic of Poland gave Historic Monument title to the Castle, which is the highest form of appreciation for it. http://www.zamekkarpniki.pl/

Замок зберіг елементи оборони - рів і міст, а своєю красою нагадує палац. Будівля повернулась до життя після тривалого і коштовного ремонту - тут чудовий історичний готель. Замок у Карпніках був побудований у чотирнадцятому або в п'ятнадцятому столітті, каже лицар Генрік Чірна. Форт служив для оборони, забудова за мурами була хаотична, власність переходила з рук в руки відомих сілезьких родів. У наступні століття замок був перебудований кільканадцять разів, а свого нинішнього вигляду набрав з 1846 року. Замок, такий як є нині - творіння прусського архітектора Фрідріха Августа Штюлера (який доклав зусиль і до будівництва Берліна). Карпнікі лежать біля підніжжя мальовничих Соколиних гір, у безпосередній близькості від інших мальовничих об'єктів Долини палаців і садів Єленьоґурскої улоговини: Воянув, Лімниця, Мислаковіце, Больчув, Хойнік. Замок у Карпніках мав нелегку історію: зазнавав розквіту й встиг постояти руїною. Під час Другої світової війни Гюнтер Грундманн, окружний консерватор історичних об’єктів Нижньої Сілезії, створив тут музейний склад, твори мистецтва з якого згодом були депортовані до Німеччини. Після війни у замку розміщувався Народний університет, який готував молодь з усієї Польщі до культурної та освітньої діяльності в сільській місцевості. У 50-ті тут був Дім соціальної опіки для дітей, але стан приміщення був такий поганий, що усіх були змушені виселити. Будинок стояв порожнім і руйнувався так швидко, як змінювалися його власники. У 1993 році в останній момент ледве вдалося врятувати ренесансовий портал воріт від звичайної крадіжки. У 2009 році палац з парком купила інвестиційна кампанія із шльонського міста Глівіце. Нові власники витратили понад 5 років і десятки мільйонів злотих на реконструкцію об'єкта, оновлення салону, відтворення архітектурних деталей та щоб придбати стильні меблі. У даний час будівля повернулася до життя після тривалого і коштовного ремонту. Тут дійсно чудовий історичний готель. Історичні приміщення перетворилися на 20 зручних готельних номерів. Королівські Апартаменти найкраще нагадують про давні часи: номери Синій і Червоний (тут є антикварні меблі). Апартамент Ренесансовий тішить оригіналом картини шістнадцятого століття. На дитинець і у парк вхід вільний. Кімнати доступні для гостей готелю. У готелі також є ресторан із вишуканою кухнею. http://www.polscha.travel/

Miejscowość Karpniki położona u stóp Gór Sokolich wzmiankowana jest po raz pierwszy w XIV w. Górzyste ukształtowanie terenu i okoliczne wzgórza stanowią malowniczą scenerię dla Zamku Karpniki, który swoją historią sięga wieku XV i związany jest ze znakomitymi rodami śląskimi. Jednym z pierwszych właścicieli obiektu warownego otoczonego fosą był Cunze von Predel. W 1476r. posiadłość przeszła w posiadanie znamienitego rodu Schaffgotschów, a Hans Schoff zwany Gotsche był pierwszym z rodu, który został właścicielem dóbr karpnickich. Oprócz Karpnik posiadał również okoliczne majątki Kamienica oraz Chojnik. W rękach Schaffgotschów dobra pozostawały do 1580r. Zamek następnie wielokrotnie zmieniał właścicieli, aż w 1725r. ród von Schaffgotsch na nowo przejmuje majątek. Po bezdzietnej śmierci Grafa Franza Wilhelma von Schaffgotsch w 1774r. dobra karpnickie przeszły pod zarząd królewskiej administracji, a trzy lata później w lutym 1777r. krzeszowskiego klasztoru cystersów. W 1784r. majątek odkupił Graf Friedrich Wilhelm von Reden, a trzy lata później w 1787r. jako właściciel wzmiankowany jest Karl Georg Heinrich Graf von Hoym, który w 1789r. odsprzedał posiadłość Casparowi Conradowi z rodu von Zedlitz. W rękach tego rodu dobra karpnickie pozostały do 1822r, kiedy to ostatni właściciel Freiherr Otto von Zedlitz und Neukirch odsprzedał majątek bratu króla pruskiego księciu Wilhelmowi von Preussen i jego małżonce księżnej Mariannie. To właśnie rodzina Hohenzollernów rozsławiła posiadłość i w największym stopniu wpłynęła na obecny kształt budowli. Bezpośrednio po zakupie dokonano pierwszych prac remontowych, których celem było przystosowanie zamku do potrzeb rodziny książęcej. Od strony dziedzińca na wysokości pierwszego piętra powstała galeria w stylu neogotyckim, która umożliwiła oddzielne wykorzystanie poszczególnych pomieszczeń połączonych ze sobą w amfiladzie. Kolejna przebudowa miała miejsce w latach 40-tych XIX w., dzięki której osiągnięto efekt romantycznej rezydencji w neogotyckim stylu odbijającej się w lustrach parkowych stawów. Mimo przebudowy zachowano wiele elementów z pierwotnej budowli obronnej - przede wszystkim fosę oraz most, który prowadzi na zamkowy dziedziniec. Po śmierci księcia Wilhelma w 1851r. (księżna Marianna zmarła w 1846r.) posiadłość przeszła na własność starszej z córek księżniczki Elisabeth, która od 1836r. była małżonką księcia Karla von Hessen. Majątek pozostał w rękach dynastii heskiej jako własność prywatna do 1945r. Ostatnim właścicielem był książę Ludwig von Hessen und bei Rhein, prawnuk księżniczki Elisabeth oraz praprawnuk księżnej Marianny i księcia Wilhelma. W tym okresie posiadłość odwiedzana była stosunkowo rzadko. Przyjeżdżano w letnie miesiące, jesienią organizowano polowania. Zdjęcie przedstawione poniżej zrobione zostało latem 1869r. na dziedzińcu Zamku Karpniki. Okazją do kameralnego spotkania w gronie rodziny były uroczystości urodzinowe księżniczki Elisabeth. Wśród gości widocznych na zdjęciu znaleźli się m.in. Maria królowa Bawarii (siostra), książę Adalbert von Preußen (brat), Großherzog Ludwig IV von Hessen und bei Rhein (syn) z małżonką Princess Alice of the United Kingdom (córką królowej brytyjskiej Wiktorii), książę Karl von Hessen (małżonek) oraz pozostali synowie książęcej pary Heinrich i Wilhelm. W Karpnikach czas spędzano głównie na spacerach i wycieczkach po najbliższej okolicy. Miejsce miała również wyprawa na Śnieżkę oraz – co ciekawe – zwiedzane fabryki dywanów w pobliskich Kowarach. Historia Miejscowość Karpniki położona u stóp Gór Sokolich wzmiankowana jest po raz pierwszy w XIV w. Górzyste ukształtowanie terenu i okoliczne wzgórza stanowią malowniczą scenerię dla Zamku Karpniki, który swoją historią sięga wieku XV i związany jest ze znakomitymi rodami śląskimi. Jednym z pierwszych właścicieli obiektu warownego otoczonego fosą był Cunze von Predel. W 1476r. posiadłość przeszła w posiadanie znamienitego rodu Schaffgotschów, a Hans Schoff zwany Gotsche był pierwszym z rodu, który został właścicielem dóbr karpnickich. Oprócz Karpnik posiadał również okoliczne majątki Kamienica oraz Chojnik. W rękach Schaffgotschów dobra pozostawały do 1580r. Zamek następnie wielokrotnie zmieniał właścicieli, aż w 1725r. ród von Schaffgotsch na nowo przejmuje majątek. Po bezdzietnej śmierci Grafa Franza Wilhelma von Schaffgotsch w 1774r. dobra karpnickie przeszły pod zarząd królewskiej administracji, a trzy lata później w lutym 1777r. krzeszowskiego klasztoru cystersów. W 1784r. majątek odkupił Graf Friedrich Wilhelm von Reden, a trzy lata później w 1787r. jako właściciel wzmiankowany jest Karl Georg Heinrich Graf von Hoym, który w 1789r. odsprzedał posiadłość Casparowi Conradowi z rodu von Zedlitz. W rękach tego rodu dobra karpnickie pozostały do 1822r, kiedy to ostatni właściciel Freiherr Otto von Zedlitz und Neukirch odsprzedał majątek bratu króla pruskiego księciu Wilhelmowi von Preussen i jego małżonce księżnej Mariannie. To właśnie rodzina Hohenzollernów rozsławiła posiadłość i w największym stopniu wpłynęła na obecny kształt budowli. Bezpośrednio po zakupie dokonano pierwszych prac remontowych, których celem było przystosowanie zamku do potrzeb rodziny książęcej. Od strony dziedzińca na wysokości pierwszego piętra powstała galeria w stylu neogotyckim, która umożliwiła oddzielne wykorzystanie poszczególnych pomieszczeń połączonych ze sobą w amfiladzie. Kolejna przebudowa miała miejsce w latach 40-tych XIX w., dzięki której osiągnięto efekt romantycznej rezydencji w neogotyckim stylu odbijającej się w lustrach parkowych stawów. Mimo przebudowy zachowano wiele elementów z pierwotnej budowli obronnej - przede wszystkim fosę oraz most, który prowadzi na zamkowy dziedziniec. Po śmierci księcia Wilhelma w 1851r. (księżna Marianna zmarła w 1846r.) posiadłość przeszła na własność starszej z córek księżniczki Elisabeth, która od 1836r. była małżonką księcia Karla von Hessen. Majątek pozostał w rękach dynastii heskiej jako własność prywatna do 1945r. Ostatnim właścicielem był książę Ludwig von Hessen und bei Rhein, prawnuk księżniczki Elisabeth oraz praprawnuk księżnej Marianny i księcia Wilhelma. W tym okresie posiadłość odwiedzana była stosunkowo rzadko. Przyjeżdżano w letnie miesiące, jesienią organizowano polowania. Zdjęcie przedstawione poniżej zrobione zostało latem 1869r. na dziedzińcu Zamku Karpniki. Okazją do kameralnego spotkania w gronie rodziny były uroczystości urodzinowe księżniczki Elisabeth. Wśród gości widocznych na zdjęciu znaleźli się m.in. Maria królowa Bawarii (siostra), książę Adalbert von Preußen (brat), Großherzog Ludwig IV von Hessen und bei Rhein (syn) z małżonką Princess Alice of the United Kingdom (córką królowej brytyjskiej Wiktorii), książę Karl von Hessen (małżonek) oraz pozostali synowie książęcej pary Heinrich i Wilhelm. W Karpnikach czas spędzano głównie na spacerach i wycieczkach po najbliższej okolicy. Miejsce miała również wyprawa na Śnieżkę oraz – co ciekawe – zwiedzane fabryki dywanów w pobliskich Kowarach. Podczas II Wojny Światowej zamek był jednym z miejsc stworzonych przez przez Günthera Grundmanna, okręgowego konserwatora zabytków Dolnego Śląska, w którym urządzono składnicę muzealną. Tu także, w obawie przed bombardowaniami, przeniósł z Darmstadtu kolekcje dzieł sztuki ostatni właściciel Karpnik, książę Ludwig von Hessen und bei Rhein. Wśród zgromadzonych tu dzieł znajdowała się również „Madonna burmistrza Meyera”, XVI-wieczny obraz pędzla Hansa Holbeina młodszego. Od stycznia 1945r. kolekcje przewożone były w głąb Niemiec i ukrywane przed nadciągającą Armią Radziecką. Po zakończeniu II Wojny Światowej od lutego 1946r. do 1949r. w zamku mieścił się Uniwersytet Ludowy, który był pierwszą na Dolnym Śląsku instytucją tego typu. Program realizowany w ramach 5-miesięcznych kursów miał na celu przygotowanie dorosłej młodzieży do działalności kulturalno-oświatowej na terenach wiejskich. Uczniowie pochodzili z różnych stron Polski. Później budynek przez kilka lat stał pusty. Dopiero w 1956r. zorganizowano tu Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci. Pierwsze po wojnie prace zabezpieczające wykonano dopiero w 1962r., m.in. dokonano remontu dachu. Zamek miał służyć jako ośrodek wypoczynkowy, jednak w 1973r. stan obiektu był jednak tak zły, że mieszkańcy musieli go opuścić. W kolejnych latach starano się zagospodarować budynek w różny sposób, jednak wszelkie próby użytkowania kończyły się niepowodzeniem. Obiekt wielokrotnie zmieniał właścicieli i mimo kolejnych remontów i prac zabezpieczających coraz bardziej popadał w ruinę. Dochodziło do aktów wandalizmu i grabieży. W 1993r. złodzieje odkuli renesansowy portal bramny i przygotowali go do wywiezienia. Na szczęście interwencja przyszła w samą porę, portal zabezpieczono i po konserwacji wrócił on na swoje miejsce. Proces dewastacji jednak w dalszym ciągu postępował. W 2009 r. zamek wraz z parkiem i przyległym terenem zakupiła deweloperska spółka, która za zadanie postawiła sobie jego rewitalizację i przywrócenie do dawnej świetności. Prezydent RP nadał obiektowi tytuł Pomnika Historii, który jest najwyższą formą uznania dla zabytku. Bogata historia tego miejsca odczuwalna jest na każdym kroku, a pobyt w tym miejscu sam w sobie jest atrakcją. Świadectwa przeszłości odrestaurowane z niezwykłą dbałością o detale tworzą niezwykły klimat minionych epok. Restauracja w średniowiecznych, najstarszych pomieszczeniach zamku, ślady przepychu renesansowej rezydencji, barokowa reprezentacyjna klatka schodowa oraz neogotyckie dekoracje tworzą niezwykłą oprawę każdego pobytu. Zamek Karpniki to wyjątkowe miejsce dla wymagających gości zarówno na dłuższy wypoczynek jak i na krótką podróż biznesową. http://www.zamekkarpniki.pl/

Замок Карпники сохранил элементы обороны - ров и мост, а своей красотой напоминает дворец. Здание вернулась к жизни после длительного и дорогого ремонта – сейчас здесь замечательный исторический отель. Замок был построен в четырнадцатом или пятнадцатом веке. Форт служил для обороны, застройка за стенами была хаотичная, собственность переходила из рук в руки видных силезских родов. В последующие века замок был перестроен несколько раз, а свой нынешний облик приобрел в 1846 году. Замок, такой как есть сейчас - творение прусского архитектора Фридриха Августа Штюлера (который приложил усилия и к строительству Берлина). Карпники лежат у подножия живописных Соколиных гор, в непосредственной близости от других живописных объектов Долины дворцов и садов. Замок имел нелегкую историю: испытывал расцвет и успел побыть развалиной. Во время Второй мировой войны Гюнтер Грундманн, окружной консерватор исторических объектов Нижней Силезии, создал здесь музейный склад, произведения искусства из которого впоследствии были депортированы в Германию. После войны в замке размещался Народный университет, который готовил молодежь со всей Польши к культурной и образовательной деятельности в сельской местности. В 50-е здесь был Дом социальной опеки для детей, но состояние помещения был таким плохим, что всех были вынуждены выселить. Дом стоял пустым и разрушался очень быстро. В 2009 году дворец с парком купила инвестиционная кампания из города Гливице. Новые владельцы потратили более 5 лет и десятки миллионов злотых на реконструкцию объекта, обновление салона, воспроизводства архитектурных деталей и приобретение стильной мебели. В настоящее время здание вернулась к жизни после долгого и дорогого ремонта. Теперь здесь замечательный исторический отель. http://polsha24.com/

Przy zamku znajduje się bezpłatny parking dla gości hotelowych i restauracji. Nie dostepny do zwiedzania Karpniki Castle is not open to the public.

-

-

-