The Binnenhof (Dutis a complex of buildings in the city centre of The Hague, Netherlands, next to the Hofvijver. It houses the meeting place of both houses of the States General of the Netherlands, as well as the Ministry of General Affairs and the office of the Prime Minister of the Netherlands. Built primarily in the 13th century, the Gothic castle originally functioned as residence of the counts of Holland and became the political centre of the Dutch Republic in 1584. It is counted among the Top 100 Dutch heritage sites. The Binnenhof is among the oldest Parliament buildings in the world still in use. History Little is known about the origin of the Binnenhof. Presumably, the grounds next to the Hofvijver lake, and the small homestead on it, were purchased by Count Floris IV of Holland from Meiland van Wassenaar in November 1229. Between 1230 and 1234 he had the homestead expanded to a small keep. After Floris' son and successor William II was crowned King of the Romans in 1248, this construction continued. Between 1248 and 1280, William had the Ridderzaal built. To its left and right, walls were built, which divided the area in front of the building from that behind it. Both walls had a gate. At the end of the wall on the left, near the Hofvijver, the court chapel was built, and near that the Ridderhuis (literally Knights' House) where visiting knights were sheltered. William died in battle in 1256, before the construction of the Ridderzaal had finished, and the castle was completed during the reign of his son, Floris V. The Binnenhof was the residence of the counts of Holland for a short period. After the house of Holland died out in 1299, the county fell in the hands of the counts of Hainaut. The counts of Hainaut barely resided in the Binnenhof in the early 14th century. Duke Albert I of Bavaria and his successor William II lived in the Binnenhof virtually permanently. Under their reign, the castle saw a sizeable expansion, and gradually became enclosed by buildings. When Holland had become part of the Burgundian Empire in 1432, the Binnenhof lost its purpose and was abandoned. Part of the complex was later made into the residence of the stadtholder of Holland, who governed the county in absence of its ruler. After Philip II was deposed as Count of Holland and the Dutch Republic was proclaimed in 1581, the Ridderzaal was initially a public space, often used by traders, stallholders and book sellers. In 1584, stadtholder Maurice moved into the stadtholder's quarter, and in the same year, the Ridderzaal became the meeting place of the newly formed States General of the Dutch Republic. The expansions of the Binnenhof by Maurice were the beginning of a gradually advancing reconstruction of the castle that ended after the construction of the southern wing under stadtholder William V, in the late 18th century. Between 1806 and 1810, under French rule, the administrative centre of the Netherlands was moved to Amsterdam, and the Binnenhof became useless and it was considered for demolition. When the Netherlands gained independence from France, however, the government moved back to the Binnenhof. The existence of the building was in danger a second time in 1848, when a new constitution instituted a system of parliamentary democracy and the States General wished to symbolically demolish the old government buildings and build a new complex. The local residents, however, cared more for the historic value of the building, and successfully protested against demolition. The House of Representatives sat in the Oude Zaal (literally Old Hall) until 1992, when it had become too small to facilitate the 150 members of the house, and a modern expansion was built on the south of the building, housing its new seat. Layout Originally built as a ballroom, the Gothic Ridderzaal (a great hall, literally Knight's Hall) today forms the centre of the Binnenhof. Every third Tuesday of September, on Prinsjesdag, this is where the King holds his annual Speech from the Throne. Other buildings shape a rectangle around the Ridderzaal, creating a large courtyard in front of the building, and a smaller square behind it. A gilt Neo-Gothic fountain adorns the courtyard and a statue of King William II, one of few Dutch equestrian statues, guards its gate, the Stadtholder's Gate, which dates from 1620. Looking out over the Hofvijver, the Senate sits in a chamber in the western corner of the Binnenhof, while the House of Representatives originally sat in the southern corner, at the other side of the Stadtholder's Gate. Today, the lower house meets in a chamber in the large modern eastern part of the complex. The Prime Minister's office has since 1982 been located in the small tower in the northern corner, simply called the Torentje (English: "Little Tower"). Located in the north-western wing, the Trêveszaal is a meeting room originally built for negotiations during the Eighty Years' War; today, it is the meeting room of the Cabinet.

Het Binnenhof (historische naam: Hof van Holland) is een gebouwencomplex in het centrum van Den Haag, dat al eeuwenlang het middelpunt is van de Hollandse en Nederlandse politiek. Het ontstaan gaat terug tot de bouw van een kasteel door de graven van Holland, die er sinds de dertiende eeuw hun residentie hielden. Later werden zij in deze keuze opgevolgd door stadhouders, de Staten van Holland en West-Friesland en de Staten-Generaal van de Nederlanden, respectievelijk de Staten-Generaal ten tijde van het Koninkrijk der Nederlanden, die deze locatie verkozen vanwege haar status als bestuurscentrum. Ook de minister-president, de hoogste politieke bestuurder van Nederland, heeft hier zijn kantoor, in het Torentje. De stad Den Haag dankt haar ontstaan aan het Binnenhof, dat in de loop van de eeuwen zorgde voor een aanwas van bestuurders en werklieden, die zich in de nabijheid vestigden. Het Binnenhof wordt gerekend tot de Top 100 van Nederlandse monumenten en is mogelijk het oudste parlementscomplex in Europa dat nog als zodanig dienstdoet, waarbinnen de vergaderzaal van de Eerste Kamer, rond 1655 gebouwd als vergaderzaal van de Staten van Holland en West-Friesland, kan worden gezien als de oudste in gebruik zijnde parlementaire vergaderzaal. Het woord "Binnenhof" staat in het Nederlandse taalgebruik vaak synoniem voor de landelijke politiek van Nederland. Het Buitenhof is een aangrenzend plein, vroeger ook wel 'Nederhof' genoemd. Geschiedenis Oorsprong Over het ontstaan van het Binnenhof is niets met zekerheid bekend. Volgens een hypothese zou het terrein van het Binnenhof en omgeving in 1229 door graaf Floris IV van Holland zijn gekocht. In een akte uit 1229 bevestigde heer Dirk I van Wassenaer dat hij zijn bezit van de rechtspraak over het hof van wijlen vrouwe Meilendis, inclusief alle aanwezige "mannen en hoevenaars", had verkocht aan graaf Floris. Volgens sommige hedendaagse historici was vrouwe Meilendis waarschijnlijk de weduwe van Filips van Wassenaer, de vader van heer Dirk. Over de exacte plek waar deze hof heeft gestaan, bestaat geen documentatie. In de loop van de geschiedenis werd door historici gesproken over met name drie mogelijke locaties: de plek van het huidige Binnenhof, de nabij gelegen Plaats en de Pastoorswarande in het Kortenbos. Veel historici zijn het erover eens, dat de bouw van het grafelijk hof op het Binnenhof in direct verband staat met de verbouwing van de grafelijke villa "Losdun" tot Abdij van Loosduinen, welke rond dezelfde tijd plaatsvond. De bouw van een nieuw grafelijk hof op relatief korte afstand maakte het bezit van de villa overbodig, waarna de graaf deze schonk aan de cisterciënzer kloosterorde. In de nog steeds bestaande middeleeuwse Abdijkerk van Loosduinen is bouwkundige verwantschap herkenbaar met het grafelijk hof op het Binnenhof. Eerste grafelijke kasteel De eerste bebouwing door de graaf van Holland bestond naar alle waarschijnlijkheid uit het huidige Rolgebouw als woonkwartier, met de Haagtoren, alsmede een vrijstaande zaal op de plek van de nog bestaande oudste kelder onder de Ridderzaal. In die tijd was het Rolgebouw waarschijnlijk een etage lager. Deze conclusie werd reeds getrokken in 1907 door de Commissie van Advies, na bouwkundig onderzoek in verband met de restauratie van het complex. Uitbreiding Zeker is dat de zoon van Floris IV, graaf Willem II, begon met de uitbreiding tot een kasteelcomplex waar ook het toen ommuurde Buitenhof inclusief de Gevangenpoort deel van uitmaakte. Tussen 1248 en 1280 bouwde Willem de hofkapel en de gotische Ridderzaal. Links en rechts, haaks op de Ridderzaal, staat een muur die de ruimte voor en achter het gebouw splitste. Beide muren hebben een poort. Aan het einde van de muur, bij de Hofvijver, werd de hofkapel gebouwd, en vlak daarbij het Ridderhuis, waar bezoekende ridders onderdak kregen; aan de zuidkant kwamen keukens. De zuiderpoort werd de Keukenpoort genoemd, en daarachter lag de Keukenhof ('Cokenplein'). Achter de ridderzaal werden woonvertrekken aangebouwd. Een poort (later de Maurits- of Grenadierspoort genoemd) en brug gaven toegang tot de kooltuin en een boomgaard. Daar zijn nu het Mauritshuis en het Plein. Bijna afgebroken Tot twee keer toe zijn er plannen geweest om het Binnenhof af te breken. Tussen 1806 en 1810 werd het land bestuurd vanuit Amsterdam: koning Lodewijk Napoleon verplaatste zijn zetel naar Amsterdam. Koning Lodewijk stelde het complex ter beschikking aan het Departement van Oorlog, dat in een groot deel van het gebouwencomplex een militaire opleiding vestigde met ruim 1.500 leerlingen. Op andere delen van het Binnenhof werden vertrekken gebruikt door lokale verenigingen, of ze dienden als opslagruimte. En een deel stond leeg. De koning stuurde zijn minister van Financiën Alexander Gogel naar Den Haag om een rapport op te stellen over de staat van het Binnenhof. Gogel stelde dat het Binnenhof in een zeer slechte staat was en adviseerde zelfs om grote delen af te breken, waaronder de Ridderzaal, alle grafelijke vertrekken, de stadhouderlijke vleugel en de overige bebouwing aan de zuid- en oostzijde van het Binnenhof. Het sloopmateriaal kon dan worden verkocht aan de meestbiedende, concludeerde Alexander Gogel. Het zou er nooit van komen, aangezien koning Lodewijk in 1810 door zijn broer keizer Napoleon werd afgezet. Onder de keizer werd het gebruik van het Binnenhof door het Departement van Oorlog verder geïntensiveerd. Napoleon was continu in oorlogen verwikkeld en maakte daarom dat gebruik noodzakelijk. Hij vestigde op het Binnenhof onder meer de Hoge Militaire Vierschaar en een militair ziekenhuis. Het Binnenhof werd daarbij afgesloten voor het algemeen publiek, dat boos reageerde. De in 1813 aangetreden koning Willem I besloot echter het Binnenhof weer in gebruik te nemen, waardoor het weer werd beschermd tegen afbraak. De tweede keer dat er dreiging was om het Binnenhof af te breken was in 1848. De toenmalige Staten-Generaal wilden een groot signaal geven dat de grondwetsherziening van 1848 de macht bij de Staten-Generaal legde in plaats van de koning, en het leek de leden een goed idee om als gebaar het oude machtscentrum af te breken en nieuwe regeringsgebouwen neer te zetten. De lokale bevolking had echter meer oog voor de historische waarde van het Binnenhof en kwam met succes in verzet tegen de plannen. Juli 1983 werd het Binnenhof autovrij na realisatie van een ondergrondse parkeergarage. Vermoedelijk werd het kasteel voltooid tijdens de regering van Willems zoon, graaf Floris V, en was het Binnenhof waarschijnlijk korte tijd residentie van de graven van Holland. De graven van Henegouwen woonden slechts tijdelijk op het Binnenhof. Desondanks breidden zij het kasteel uit met nieuwe gebouwen. Onder enkele graven van Beieren was het kasteel weer wel residentie. Met name Albrecht van Beieren heeft er lang gewoond. Behalve de Hofvijver werd het Binnenhof eeuwenlang omringd door grachten, die ook via het Spui toegang gaven naar Delft. Dat was onder meer belangrijk voor de aanvoer van bier, want alleen steden met stadsrechten mochten bier maken. Tegenwoordig is van al dat water alleen de Hofvijver overgebleven en een klein stukje gracht naast het Torentje. Verbouwing en uitbreiding in 1992 Het huidige Binnenhof bestaat al lange tijd en is sinds de 19e eeuw weinig van uiterlijk veranderd, al stelt de huidige opzet van het parlement andere eisen aan de faciliteiten dan enkele eeuwen geleden. Tot 1992 was de Oude Zaal (de Balzaal van stadhouder Willem V uit de 18e eeuw) de zittingszaal van de Tweede Kamer der Staten-Generaal. De zaal was te klein om de 150 leden van de Kamer te huisvesten samen met alle ondersteunende personen. In 1992 werd daarom naar ontwerp van architect Pi de Bruin het complex verbouwd en uitgebreid met een nieuwe vergaderzaal voor de Tweede Kamer. De oude vergaderzaal werd in oude staat teruggebracht en voorzien van moderne (kunst) toevoegingen.

1.00 EUR/10 min 4.00 EUR/1h Free Free Free - Church - Mini-museum - WC - Government agency - Visiting only by prior arrangement - Guided tour

-