Miranda Castle
Province of Namur Wallonia Belgium
castle, chateau
Château de Noisy
Province of Namur Wallonia Belgium
castle, chateau
Kasteel Miranda
Province of Namur Wallonia Belgium
castle, chateau
Château Miranda (English: Miranda Castle), also known as Château de Noisy (English: Noisy Castle) was a 19th-century neo-Gothic castle in Celles, province of Namur, Belgium, in the region of the Ardennes
Le château de Noisy (connu aussi sous le nom de château Miranda) est un ancien château néo-gothique situé à Celles, dans la commune namuroise de Houyet, en Belgique
Het kasteel van Noisy was een kasteel in de Belgische Ardennen
Previous names
Miranda Castle, Château de Noisy, Kasteel Miranda
Description
Château Miranda (English: Miranda Castle), also known as Château de Noisy (English: Noisy Castle) was a 19th-century neo-Gothic castle in Celles, province of Namur, Belgium, in the region of the Ardennes. As of October 2017, the chateau has been completely demolished.
History
The Château was planned and designed in 1866 by the English architect Edward Milner under commission from the Liedekerke-De Beaufort family, who had left their previous home, Vêves Castle, during the French Revolution. Milner died in 1884 before the Château was finished. Construction was completed in 1907 after the clock tower was erected.
Their descendants remained in occupation until World War II. A small portion of the Battle of the Bulge took place on the property, and it was during that time that the Château was occupied by German forces.[citation needed]
In 1950, Château Miranda was renamed "Château de Noisy" when it was taken over by the National Railway Company of Belgium (NMBS/SNCB) as an orphanage and also a holiday camp for sickly children. It lasted as a children's camp until the late 1970s.
The Château stood empty and abandoned since 1991 because the costs to maintain it were too great, and a search for investors in the property failed. Although the municipality of Celles had offered to take it over, the family refused, and the enormous building lingered in a derelict state, succumbing to decay and vandalism. Parts of the structure were heavily damaged in a fire and many areas of the ceiling were beginning to collapse. Despite this, it became a favorite venue for Urban Exploration.
Demolition of Château Miranda
Demolition work began in 2016, amid concern over the structural stability of the building. The demolition took approximately a year, which began in October 2016 with removal of the roof. By October 2017, the chateau had been completely demolished. The last part to be removed, was the iconic central tower.
Le château de Noisy (connu aussi sous le nom de château Miranda) est un ancien château néo-gothique situé à Celles, dans la commune namuroise de Houyet, en Belgique. Construit entre 1866 et 1907, à l’abandon et en ruine depuis les années 1990, il a commencé à être démoli fin octobre 2016 ; mi-octobre 2017, ne subsistent plus que les écuries.
Histoire
xixe et xxe siècles
Lors de la Révolution française, le comte de Liedekerke-Beaufort est chassé de son château familial de Vêves. Il se réfugie dans une ferme près de Celles. Les descendants du comte, dès 1866, transforment la ferme en château avec l'aide d'un architecte paysagiste anglais Edward Milner. C'est l'architecte français Pelchner qui fait ériger la tour centrale en 1903 et termine les travaux en 1907. Le château de Noisy devient dès lors la résidence d'été de la famille Liedekerke-Beaufort.
Durant la Seconde Guerre mondiale, il est brièvement occupé par les troupes allemandes. En 1950, il est transformé en centre de vacances pour les enfants des employés de la SNCB.
À la suite d'un incendie et à cause de la présence de la mérule, le château est abandonné en 1991. Sous le nom de « château Miranda », il devient alors peu à peu un des hauts-lieux de l'exploration urbaine en Belgique.
Début du xxie siècle
À l'abandon depuis 1991, le château de Noisy est dans un état de dégradation avancé dans les années 2010. Les écuries se sont effondrées, les murs qui ne sont pas encore tombés sont fragiles. Le site est extrêmement dangereux à visiter. En 2013, la Tribune de Genève l'a classé parmi les quarante plus beaux lieux oubliés du monde.
En 2011, il sert de décors de prison lugubre pour le film Dead Man Talking de Patrick Ridremont sorti en 2012.
Fin 2013, le comte de Liedekerke-Beaufort demande un permis de démolition pour le château, en raison des risques pour la sécurité des personnes qui le visitent. La commune de Houyet et la Région wallonne envisagent d'accorder le permis, à moins qu'une alternative crédible ne soit trouvée rapidement. À la suite de ces évènements une association de défenseurs voit le jour: l’asbl ARESNO, association pour la restauration et la sauvegarde de Noisy, dont le but est de sauver l’édifice.
Le 6 février 2014, le ministre Carlo Di Antonio inscrit le château sur la liste de sauvegarde du patrimoine wallon, donnant un sursis d'un an maximum pendant lequel l'administration wallonne doit déterminer si le château vaut la peine d'être classé. Des investisseurs privés montrent également de l'intérêt.
Le 30 septembre 2014, le ministre Maxime Prévot décide de ne pas classer le monument. Ce choix n'est pas bien accueilli par l'association ARESNO, un classement augmentant significativement les contraintes et donc les coûts d'une éventuelle réhabilitation.
Le permis de démolir est délivré en juillet 2015. En mars 2016, les travaux n’avaient pas encore commencé, le propriétaire étudiant toujours les offres de différentes sociétés.
La démolition a finalement débuté le 31 octobre 2016, en dépit des protestations des associations de défense. Le 14 décembre 2016, deux habitantes de la commune font appel au Conseil d'État pour préserver les façades et ce qui peut être encore sauvé : ce recours est rejeté mais les travaux de démolition restent suspendus, quoique le permis soit toujours valable11. Fin mars 2017, l'entrepreneur chargé de la démolition lance un appel aux dons, espérant récolter les quelque 5 000 000 € nécessaire pour démonter le château de façon à pouvoir le reconstruire.
La démolition reprend en mai 2017, avant d'être à nouveau interrompue le 8 juin 2017 sur décision du tribunal des référés de Dinant jugeant le permis illégal sur deux points : absence d'enquête publique avant l'octroi du permis de démolition, violation du respect de l'environnement. Le 6 juillet 2017, après avoir été en appel fin juin 2017, le propriétaire est de nouveau autorisé, par la Justice de Liège, à poursuivre les travaux de démolition pour des raisons de sécurité publique.
En août 2017, un incendie se déclare sur le chantier de démolition. Le feu provoque l'effondrement de la partie où se trouvait l'escalier d'honneur avec ses colonnes aux voûtes bleues ainsi que l'entrée principale. Le château est désormais coupé en trois parties: l'aile gauche, la tour principale, et l'aile droite. Des défenseurs de « Miranda » soupçonnent le propriétaire d'un acte volontaire, mais l'hypothèse d'un accident ou d'un acte de vandalisme est également avancée.
En septembre 2017, les ailes du chateau sont détruites laissant au milieu de ce paysage, seule, la tour principale dans l'attente de sa mise à terre.
C'est finalement le 4 octobre 2017 que le coup de grâce est donné, la tour est amputée de ses horloges à hauteur des armoiries familiales.
Fin 2017, du château de Noisy ne restent plus que les écuries et la base de la tour entourée des gravats.
Het kasteel van Noisy was een kasteel in de Belgische Ardennen. De bouw van dit neogotische kasteel begon reeds in 1866 en was pas in 1907 volledig voltooid. Het kasteel was een van de zeldzame nieuw-neogotische gebouwen in België. De sloop van het gebouw werd voltooid in 2017.
Het werd ontworpen door de Engelse architect Edward Milner, die echter stierf voor de voltooiing ervan. Het kasteel heeft verschillende functies vervuld en is ook bekend als Château Miranda of Home de Noisy. Dat laatste was de naam toen het als weeshuis diende. Het kasteel is gelegen op enkele honderden meters van het Kasteel van Vêves.
Algemeen
Het kasteel viel op door zijn 56 meter hoge centrale toren. Verder werd het omringd door vele andere torentjes. Vlak naast het gebouw bevonden zich enkele bijgebouwen, waar ooit ook paardenstallen gevestigd waren. De totale grondoppervlakte van de gebouwen bedroeg ongeveer 1.140 m². Het hele kasteel bevatte in het totaal 103 vertrekken met samen 550 ramen.
Geschiedenis
Landhuis van Noisy
De gronden behoorden al sinds de 11e eeuw toe aan het geslacht Beaufort de Celles (later Liedekerke-Beaufort), die vanaf de 15e eeuw het Kasteel van Vêves bewoonden. In de tweede helft van de 18e eeuw verliet de graaf dit kasteel echter om in een landhuis te gaan wonen, op slechts enkele honderden meters van Vêves. Dit landhuis, dat volgens sommigen best een kasteel genoemd kon worden, stond bekend als het 'landhuis van Noisy'. Op dit landhuis werd later een meer bescheiden hoeve gebouwd.
Bouw
De kleinzoon van de graaf die het kasteel van Vêves verliet, Hadelin de Liedekerke-Beaufort, besloot om dat oude kasteel niet te restaureren, maar de bouw van een geheel nieuw kasteel te overwegen, dat meer bij de smaak van de 19e eeuw paste. In 1866 gaf hij de opdracht aan de Engelse architect Edward Milner, die in heel Europa bekend was. Deze koos voor de toen erg populaire neogotische stijl voor het interieur en de afwerking van het gebouw, dat tevens ook erg Schots aandoet. Het kasteel van Noisy had oorspronkelijk nog een stuk groter moeten worden, met een oranjerie, een andere toren en een vestingwal die uiteindelijk nooit gebouwd werden. Milner overleed immers nog voor het gebouw gereed was. Een Franse architect, genaamd Pelcher, nam het werk van hem over. Het kasteel werd gedurende een erg lange periode in verschillende fasen gebouwd. In 1907 was het werk uiteindelijk af.
Milner ontwierp ook het park rond het Kasteel en maakte, landschapsschilder als hij was, ook verschillende schilderijen van het gebouw.
Na de Tweede Wereldoorlog
Tussen 1939 en 1945 kwam het kasteel in handen van de Duitse bezetter. Na de Tweede Wereldoorlog werd het deels aan de NMBS ter beschikking gesteld. Zij verbouwden de linkervleugel tot vakantieverblijf voor groepen kinderen en jongeren, terwijl de graaf de rechtervleugel bleef bewonen. In 1958 vertrok de graaf definitief uit het kasteel om zich in de nabijgelegen hoeve te vestigen, op de plek van het voormalige landhuis. De NMBS kreeg nu de kans om het gebouw helemaal om te bouwen tot vakantieverblijf en het werd de 'Home van Noisy' gedoopt. In 1977 konden de spoorwegen het kasteel niet meer uitbaten, waarop de graaf een vennootschap oprichtte die de functie van het gebouw overnam, waarbij het de vakantiefunctie behield en voortaan een verblijf werd dat door schoolgroepen en jeugdbewegingen gebruikt kon worden. Sinds 1991 staat het gebouw echter leeg.
Verval
Nadat het kasteel leeg was komen te staan, raakte het snel in verval. In 2009 waren nagenoeg alle 550 ruiten in het kasteel gesneuveld en waren in sommige delen van het gebouw complete trappenhuizen ingestort. De gemeente Celles had al enkele malen een bod gedaan om het kasteel en de grond over te nemen, maar de familie wilde nog geen afstand doen van het kasteel. Ondanks de aanwezige boswachter en het grote instortingsgevaar, bleef het kasteel een geliefde locatie voor urban explorers en kunstfotografen.
Vanaf 2014 stond er een hek om een deel van het terrein en waren er waarschuwingsborden op de plaats waar de omheining eindigde.
Op 5 februari 2015 werd het kasteel geschrapt van de lijst met erfgoed, waardoor het niet meer beschermd was tegen een eventuele sloop. Een maand later werd een sloopvergunning ingediend door de eigenaar van het kasteel zelf.
De afbraakwerken begonnen op 24 oktober 2016, maar begin november werd de sloop alweer stopgezet. In mei 2017 werd de sloop hervat. Door een beslissing van de Raadkamer van Dinant werd de sloop in juni 2017 opnieuw stopgezet omdat de sloopvergunning ongeldig was; er was geen onderzoek gedaan naar de schade die de sloop aan de dieren rond het kasteel zou toebrengen, in het bijzonder de vleermuizen die zich in het kasteel bevonden. De graaf die eigenaar was, ging in hoger beroep en de vergunning werd wederom goedgekeurd. De sloop van de monumentale toren werd voltooid op 5 oktober 2017.
Nearby castles
Kasteel van Vêves
Namur
0.6km
manor, mansion
Château Royal d'Ardenne
Province of Namur
2.7km
castle, chateau
Walzin Castle
Namur
4.8km
castle, chateau
Castle of Freÿr
Namur
7.2km
castle, chateau
Crèvecœur Castle
Namur
8.8km
castle, chateau
Kasteel van Leignon
Namur
10.2km
manor, mansion
Royal Castle of Ciergnon
Province of Namur
10.4km
castle, chateau