In the Middle Ages between the Vistula and Babulówki, on the spot where now stands the residence, there was a knight fortified manor house, which Dlugosz mentions that in the fifteenth century belonged to the Baranowski family coat of arms Grzymała. The remains of the manor preserved to this day in the basement of the palace. In 1578 a good Baranowskie passed into the possession of Rafal Leszczynski coat of arms Wieniawa in 1579. After the transfer of goods a year later his son Andrew, palatine Brest-kujawskiemu, this began the construction of the castle. Construction was completed in 1606, it found a place in the famous library. The castle itself was the main residence of Andrew Leszczynski, who repeatedly visited King Stefan Batory here. The project has developed a castle probably Santi Gucci, as indicated by sculptural details and the whole architectural form, but construction ended after the death of his disciples Gucci. The castle was founded on a rectangular plan with four cylindrical corner towers and a rectangular gate. From the period Leszczynski, who lived here for over a hundred years old, come from rich stucco, attributed to Giovanni Battista Falconiemu, stored in the vault of the north tower? East. After 1620 years the castle was surrounded by a fortified bastion, but have not proved useful during the Swedish invasion. Swedes encountered in the spring of 1656 years under Baranov Lithuanian troops led by Paul Sapieha and retreated towards Zawichost. The last owner of the house Baranowa Leszczynski was the father of future Polish king Stanislaw Leszczynski - Raphael. In 1677, the castle passed into the possession of Dmitri Wiśniowiecki, who reigned here for 1682 years and has not entered during this period no changes. Then the castle fell into the hands of Prince Charles Joseph Lubomirski coat Sreniawa. In 1695 years took up residence on a partial reconstruction and renewal of the interior. The works were commissioned Tylman of Gameren, one of the greatest architects of the then Polish. Then the castle was modernized facades and western tract was built at the existing retaining wall, which is placed during the picture gallery. Interior floors are designed stucco decorations, preserved today in the so-called. Gallery Tylmanowskiej and in adjacent areas. Lubomirski had a lock for 1720 years, then passed successively through the hands of Prince Paul Sanguszki, Jack Malachowski, Joseph Potocki, Jan Krasicki. With such frequent changes owners lock kept the original Renaissance-Baroque character attributed to him by Leszczynski and Lubomirski. During the reign of Krasickis castle was restored. At the end of the eighteenth century was often Bishop Ignatius Krasicki here. In the nineteenth century the castle burned twice. Fire September 24, 1849 years has destroyed priceless castle interior. Do not have survived wooden ceilings, roofs, all equipment, and of course the castle library. Krasickis could not afford to rebuild the mansion, and the new owners did not care about their goods. Baranowski ruined monument was finally auctioned, in 1867 it bought Felix Dolański of Grębów. The Second World War the castle has not changed already owners. The second fire took place in 1898. After the fire Dolańscy tried to restore the castle, the work commissioned Tadeusz Stryjeńskiemu. On the ground floor room at the south-western bastion decorated chapel adorned with stained glass windows and image Mehoffer Jacek Malczewski Immaculate Mother of God, placed in the altar. The last owner of the castle before the war was Roman Dolański. During the war the castle again could not resist the damage, but damage to both the war and the two nineteenth-century fires did not violate architecture. After the war, land reform Treasury established a new owner. On 4 and 5 January 1968 there was a formal transfer of the castle in Baranow Sandomierski mines and Undertakings Adaptive Sulphur "Siarkopol" in Tarnobrzeg. In July 1997, the new owner was the Industrial Development Agency Warsaw, which operates to this day. Today the castle is bustling with culture and tourism.

Замок у Баранові-Сандомирському — пізньоренесансова будівля, яку ще називають Малим Вавелем. Збудований за проектом архітектора Санті Ґучі в 1591–1606 роках. Розташований у долині річки Вісли. Появу на цьому місці рицарського двору пов'язують з родиною Барановських гербу Ґжимала. У 1578 році маєтність перейшла на власність Лещинських гербу Вєнява. Берестейсько-куявський воєвода Анджей Лещинський заклав замок, а при нім бібліотеку. Замок відвідував король Стефан Баторій. Останнім власником замку з Лещинських був Рафал — батько Станіслава Лєщинського — короля Польщі та Великого князя Литовського. Наступними власниками замку були Дмитро Єжи (Юрій) Вишневецький (1677–1682 роки), княгиня Теофіла Людвіка Заславська, її син Юзеф Кароль Любомирський. 1682-1709 роки — замок перебудовується за участі архітектора Тильмана з Гамерен. Близько 1695 року за сприяння Ю. К. Любомирського було розбудоване західне крило, правдоподібно, змінено інтер'єр всього поверху. Потім власниками замку були Олександр Домінік Любомирський, Павло Карл Санґушко, Яцек Малаховський, Юзеф Потоцький, Ян Красницький. Після пожежі 1849 року Красницькі не подужали коштовного ремонту замку. В 1867 році будівлю було продано Феліксові Долянському. У 1898 році замок знову згорів. Відбудовою займався Тадеуш Стриєнський, який декорував замкову каплицю у стилі «краківської сецесії». Автором вітражів був Юзеф Мегофер, вівтаря — Станіслав Виспянський. Останнім власником був Роман Долянський, який втратив замок після комуністичної реформи у 1945 році. В січні 1968 року замок відійшов групі промислових підприємств «Siarkopol». До 1995 року у замку розміщувався музей сіркового промислу. Від 1997 року замок перебуває у власності АТ «Аґенція Розвитку Промислу» (Варшава). Частина приміщень є доступною для відвідувачів. Є можливість винаймання замкової ресторації. Недалеко замка знаходиться готель.

W średniowieczu w widłach Wisły i Babulówki, na miejscu gdzie obecnie wznosi się rezydencja, istniał rycerski dwór obronny, o którym Długosz wspomina, że w XV wieku należał do rodziny Baranowskich herbu Grzymała. Pozostałości tego dworu zachowały się do dziś w piwnicach pałacu. W 1578 roku dobra baranowskie przeszły w posiadanie Rafała Leszczyńskiego herbu Wieniawa w 1579 roku. Po przekazaniu dóbr rok później synowi Andrzejowi, wojewodzie brzesko-kujawskiemu, ten rozpoczął budowę zamku. Budowa została ukończona w 1606 roku, miejsce w nim znalazła słynna biblioteka. Sam zamek był główną rezydencją Andrzeja Leszczyńskiego, którego kilkakrotnie odwiedził tu król Stefan Batory. Projekt zamku opracował prawdopodobnie Santi Gucci, na co wskazują detale rzeźbiarskie oraz cała forma architektoniczna, jednak budowę kończyli już po śmierci Gucciego jego uczniowie. Zamek założony jest na planie prostokąta z czterema cylindrycznymi narożnymi basztami oraz prostokątną bramą wjazdową. Z okresu Leszczyńskich, którzy mieszkali tu przez ponad sto lat, pochodzą bogate sztukaterie, przypisywane Janowi Baptyście Falconiemu, zachowane w sklepieniu baszty północno?wschodniej. Po 1620 roku zamek otoczono bastionowymi fortyfikacjami, które jednak nie okazały się użyteczne podczas potopu szwedzkiego. Szwedzi wiosną 1656 roku napotkali pod Baranowem oddziały litewskie dowodzone przez Pawła Sapiehę i wycofali się w kierunku Zawichostu. Ostatnim właścicielem Baranowa z rodu Leszczyńskich był ojciec późniejszego króla Polski Stanisława Leszczyńskiego - Rafał. W 1677 roku zamek przeszedł w posiadanie Dymitra Wiśniowieckiego, który panował tu do 1682 roku i nie wprowadził w tym okresie żadnych zmian. Potem zamek dostał się w ręce księcia Józefa Karola Lubomirskiego herbu Śreniawa. W 1695 roku podjął się on częściowej przebudowy rezydencji oraz odnowienia wnętrz. Prace zostały zlecone Tylmanowi z Gameren, jednemu z najwybitniejszych architektów ówczesnej Polski. Zmodernizowano wtedy elewacje zamkowe oraz dobudowano zachodni trakt przy dotychczasowym murze oporowym, w którym to trakcie umieszczono galerię obrazów. Do wnętrz piętra zostały zaprojektowane dekoracje stiukowe, zachowane do dziś w tzw. Galerii Tylmanowskiej oraz w przyległych pomieszczeniach. Lubomirscy posiadali zamek do 1720 roku, potem przechodził kolejno przez ręce księcia Pawła Sanguszki, Jacka Małachowskiego, Józefa Potockiego, Jana Krasickiego. Dzięki takim częstym zmianom właścicieli zamek zachował oryginalny renesansowo-barokowy charakter nadany mu przez Leszczyńskich i Lubomirskich. Podczas panowania Krasickich zamek odnowiono. Pod koniec XVIII wieku często bywał tu biskup Ignacy Krasicki. W XIX wieku dwukrotnie zamek płonął. Pożar z 24 września 1849 roku zniszczył bezcenne zamkowe wnętrza. Nie przetrwały drewniane stropy, dachy, wszelkie wyposażenie zamkowe oraz oczywiście biblioteka. Krasickich nie było stać na odbudowę rezydencji, a kolejni właściciele nie troszczyli się o swoje dobra. Zrujnowany baranowski zabytek został ostatecznie wystawiony na licytację, w 1867 roku kupił go Feliks Dolański z Grębowa. Do drugiej wojny światowej zamek nie zmienił już właścicieli. Drugi pożar miał miejsce w 1898 roku. Po tym pożarze Dolańscy próbowali odnawiać zamek, prace zlecili Tadeuszowi Stryjeńskiemu. Na parterze w pomieszczeniu przy baszcie południowo-zachodniej urządzono kaplicę ozdobioną witrażami Józefa Mehoffera i obrazem Jacka Malczewskiego Matka Boska Niepokalana, umieszczonym w ołtarzu. Ostatnim właścicielem zamku przed wojną był Roman Dolański. Podczas wojny zamek ponownie nie oparł się zniszczeniom, jednak zarówno uszkodzenia wojenne jak i oba XIX-wieczne pożary nie naruszyły architektury. Po wojnie reforma rolna ustanowiła Skarb Państwa nowym właścicielem. W dniach 4 i 5 stycznia 1968 roku nastąpiło formalne przekazanie zamku w Baranowie Sandomierskim Kopalniom i Zakładom Przetwórczym Siarki "Siarkopol" w Tarnobrzegu. W lipcu 1997 roku nowym właścicielem została Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. w Warszawie, która zarządza obiektem do dnia dzisiejszego. Obecnie zamek tętni życiem kulturalnym i turystycznym.

Замок, являющийся одним из самых ценных памятников польского Возрождения, окруженный просторным парком площадью 14 га, вместе с гостиницей, является идеальным местом для организации всех видов конференций, семинаров, деловых встреч и праздничных банкетов. Замок был построен в конце шестнадцатого века, на месте средневековой рыцарской усадьбы. В пятнадцатом веке усадьба принадлежала знатному роду Барановских. На рубеже пятнадцатого и шестнадцатого века, владельцем Баранова стал великопольский род Гуркув. В 1569 году Станислав Гурка продал поместье Рафалу Лещинскому. Замок был запроектирован итальянским архитектором и скульптором Санти Гуччи. Последним владельцем замка из рода Лещинских был Рафал X, чей сын, Станислав Лещинский, стал королем Польши. Замок в Баранове Сандомерским поочередно переходил во владение знатных родов: Вишневецких, Любомирских, Сангушкув, Малаховских, Потоцких, Красицких и Доланьских... Специфическая и неповторимая атмосфера замка, построенного в стиле эпохи Возрождения, особые экономические зоны в Тарнобжеге, Мельце и Сталевой Воли, легкий проезд, вкусные блюда, высокий стандарт, вежливое обслуживание и многолетний опыт в гостиничной отрасли, оправдают ожидания даже самых требовательных гостей. К услугам гостей предлагаем несколько многофункциональных конференц-залов, предназначенных для организации различных мероприятий. Профессионально оборудованные конференц-залы могут поместить до 200 человек. http://www.baranow.polturizm.ru/

5.00 PLN 15.00 PLN 8.00 PLN 35.00 PLN (2+2) - Emeryci, studenci i młodzież w szkole po okazaniu karty - Dzieci poniżej 4 lat

-

-

-