The Burcht van Leiden Fort of Leiden is an old shell keep in Leiden constructed in the 11th century. It is located at the spot where two tributaries of the Rhine come together, the Oude Rijn and the Nieuwe Rijn. The structure is on top of a motte, and is today a public park. History From humble beginnings, the hill was raised during various periods of history up to 9 meters above the surrounding landscape in the 11th century. Ada van Holland used the keep as a residence until her father died in 1203 and she was captured by her uncle. In the same year the previous stone building was rebuilt after an attack on the castle, with tuff stone, and after Ada's removal, in 1204 it was attacked again and rebuilt with brick. Later in the 13th century the building was considered antiquated, since more and more townspeople and houses were built around the base of the hill, making defenses impossible without destroying most of the city. The old "interior keep" that had been built against the interior walls (a similar rounded keep construction can still be seen in Teylingen) was slowly dismantled and reused for city construction. Symbol of Leiden As the city of Leiden grew around it in the 13th and 14th centuries, the ruined castle lost its military function. The location became a romantic patriotic symbol after the Siege of Leiden in 1574, as historians recalled the earlier sieges of Leiden: Ada in 1203 and the siege in 1420 (Hook and Cod wars). The stained-glass windows number 25 & 26 in the Janskerk (Gouda) designed by the Leiden artist and councilman Isaac van Swanenburg glorifies this history in 1601 by commemorating the latest siege (glass 25, paid for by the Delft city council and featuring William the Silent as liberator) with a comparison to the "historical" story of the Siege of Samaria (glass 26, paid for by the Leiden city council and featuring the text of the biblical story with God as savior).] The city of Samaria is portrayed with a watch tower much like the Leidse Burcht.

De burcht van Leiden is een van de oudste nog bestaande voorbeelden van een burcht in Nederland. Het bouwwerk bevindt zich midden in Leiden, op de plek waar de twee armen van de Rijn samenvloeien. Het ronde bouwwerk bevindt zich op een motte, een kunstmatige heuvel, en kan worden betreden door een zandstenen poort. Geschiedenis Met het opwerpen van een palissadeheuvel werd in de 9de en 10de eeuw op deze plaats de eerste aanzet gemaakt voor de huidige burcht. Het was een met palen omheinde vluchtplek voor mensen en hun vee tegen mogelijke belagers. Uit archeologisch onderzoek is gebleken dat er rond het jaar 1000 op deze plaats ook een houten gebouw stond. In de elfde eeuw werd de heuvel diverse malen verhoogd tot ca. 9 meter boven de omgeving. Onder graaf Dirk VI maakte de houten omheining plaats voor een tufstenen ringmuur. Tijdens de Loonse Oorlog liep de burcht in 1203 en 1204 bij gevechten grote schade op, die werd hersteld met kloostermoppen. Omstreeks 1275 werd de ringmuur herbouwd, waarschijnlijk in opdracht van Floris V. In de veertiende- en vijftiende eeuw wordt er een toren genoemd, waarvan de functie onduidelijk is, mogelijk een voorraadtoren: voor bewoning was het oppervlak te klein. De burcht verloor zijn militaire functie, doordat het gebouw steeds meer ingebouwd raakte. In de jaren na 1651 werd een nieuwe toegangspoort gebouwd in de zuidelijke muur, die werd verfraaid met natuurstenen wapenstenen en het stadswapen. In de eeuwen daarna werd het bouwwerk nog regelmatig gerestaureerd en aangepast. De leeuw boven de poort (1662) is van beeldhouwer Rombout Verhulst. De burchtgracht die van de Oude Rijn naar de Nieuwe Rijn liep is deels al in de 17e eeuw gedempt. Het laatste stuk werd in 1917 gedempt. Hierdoor ontstond het Burchtheuvelpad langs de heuvel van de burcht. Vanwege de door architect Pieter van der Sterre uitgevoerde restauratie van het Burchtzalencomplex is het in 1980 hernoemd tot het Van der Sterrepad. De burcht nu De burcht staat hoog boven de stad op een kunstmatige heuvel en is een van de best bewaarde voorbeelden van een mottekasteel. De burcht is voorzien van een borstwering met kantelen en heeft een doorsnede van circa 35,5 meter. Het muurwerk is gemiddeld 6,2 meter hoog en heeft een dikte van 80 tot 90 centimeter. Aan de binnenzijde is de burcht voorzien van diepe bakstenen spaarbogen. Boven deze constructie bevindt zich een weergang. In de muur zijn op verschillende plaatsen schietgaten aangebracht. Een enkele pijler kent een kleine nis. De motte waarop de burcht staat heeft een hoogte van 12 meter boven het omliggende maaiveld. Aan de noord-, west- en zuidzijde is de heuvel vrij steil, aan de oostzijde ligt halverwege de heuvel een groot grasplateau. Aan de voet van de heuvel staat een sierlijk gesmeed hek uit 1653 tussen twee laatgotische pijlers. Deze voorpoort van de burcht is ontworpen door Willem van der Helm en voorzien van beeldhouwwerk door Rombout Verhulst. Renovatie Door een slechte fundering en door natuurlijke processen is sprake van ongelijkmatige verzakkingen van de stenen ringmuur. In 2005 werd een diepe scheur ontdekt, van ruim een halve meter, aan de achterzijde van de oude muur, van de kantelen tot aan de grond. Na uitgebreid bouwkundig onderzoek naar de staat van het monument heeft in 2010 een restauratie plaatsgevonden. Hierbij zijn onder meer de kantelen voorzien van nieuwe afdekplaten, waarmee doorlekking van regenwater wordt voorkomen. Ook is beschadigd metselwerk van eerdere restauraties verwijderd en vervangen door duurzame, historisch verantwoorde materialen. De totale kosten bedroegen bijna 1,2 miljoen euro. Na de renovatie zijn meetpunten aangebracht om nieuwe verzakkingen vroegtijdig te kunnen signaleren. Toch wordt er rekening mee gehouden dat de renovaties om de dertig à veertig jaar moeten worden herhaald. In 2013 is het sierhek inclusief de zachtstenen beelden volledig opnieuw geschilderd.

No Free Free Free - Public park - City view - Informative tables National monument

-