The Duivelshuis (devils house) is one of the most beautiful and important monuments of Arnhem. Its origins lie as far back as the 15th century, when a city farm stood here.

Maarten van Rossem
Duke Charles of Gelre bought it in 1518. This was not by coincidence - the new Eusebius church was being built next to the house. As the church gained in importance, the status of the house also grew. And the duke was never one to let an opportunity pass. After the death of Duke Charles in 1538, his general, Maarten van Rossem, bought the building. Maarten van Rossem was an excellent commander and strategist, who made a significant contribution to the glory of the duchy of Gelre. Unfortunately for Van Rossem, the enemy (Holland) brought a new weapon to the conflict: printing. Van Rossem was portrayed in pamphlets as a ruthless monster, and this is how he has gone down in history.

Renovation
Maarten van Rossem had the house renovated, giving it a gable according to the latest architectural fashion. Much later, this came to be known as 'renaissance' style. The gable is one of the earliest examples of this style in the Netherlands. Van Rossem also had the building embellished with numerous sculptures. The satyrs on the facade were seen by the people of Arnhem as devils, which is how the house came by its name. The mayors of Arnhem have had their offices in the Duivelshuis since 1830. The house was extensively renovated after WWII.

https://excitinghistory.com/de-middeleeuwen/arnhem-duivelshuis

Duivelshuis (House of the Devil)

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Zypendaal of Zijpendaal is een landhuis gelegen in het landgoed Park Zypendaal aan de noordkant van de stad Arnhem, in de Nederlandse provincie Gelderland.

Geschiedenis

Huis Zypendaal is aangelegd door de Arnhemse regentenfamilie Brantsen als buitenplaats omstreeks 1762-1764. Deze familie bewoonde dit huis tot 1926. Het werd op dezelfde plek gebouwd als waar het oude huis Zypendaal stond. In 1883-1884 werd het huis verbouwd en voorzien van een toren. Aan de voorkant werden een vestibule, een balustrade op het dak, en balkons toegevoegd. In 1900 nog werd de Rode Salon gerealiseerd in een nieuwe aanbouw. Na de Slag om Arnhem werd het huis ingericht als hospitaal voor gewonde Duitse militairen
In 1975 verwierf de Stichting Geldersche Kasteelen het huis in langdurige erfpacht van de gemeente Arnhem, op voorwaarde dat het een culturele bestemming zou krijgen. Het huis werd gerestaureerd en op de bovenverdiepingen is tegenwoordig het hoofdkantoor gevestigd van het Stichting Het Geldersch Landschap en de Stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen, die samenwerken onder de naam Geldersch Landschap & Kasteelen. De hoofdverdieping is ingericht als museum met objecten van de oorspronkelijke inboedel waaronder de familieportretten van de familie Brantsen en het 'Mannetje van de Zyp', een beeldje van een jongen met een drinkkan. Na de restauratie werd de tuin tussen koetshuis en oranjerie opnieuw aangelegd. De tuinarchitecte M.E. Canneman-Philipse ontwierp een tuin met een gazon en rozenstruiken en langgerekte borders met een grote variëteit aan planten.

Het landgoed is vrij toegankelijk en de hoofd- (beneden)verdieping van het huis is in de zomermaanden opengesteld voor publiek.

Rijke families
Veel adellijke families uit de 18de eeuw wilden graag laten zien hoe rijk en belangrijk ze waren. Hun huizen in de stad en op het platteland waren ingericht met kostbare meubels en aan de muren hingen veel familieportretten. Elke familie had zijn eigen familiewapen, een soort logo. Deze afbeelding lieten zij bijvoorbeeld op hun servies en op portretten schilderen. De familie Brantsen bezat ook prachtige koetsen, paarden en veel personeel. Dat was niet voor alle adellijke familie weggelegd. Lang niet alle adellijke families hadden zoveel geld als de familie Brantsen.

Huisje voor kinderen
Tijdens een rondleiding door huis Zypendaal valt op dat er verschillende kamers zijn voor grote mensen: de theekamer, de eetzaal, de rode salon en de herenkamer. Maar er is geen kinderkamer en er slingert geen speelgoed rond. Achter het huis ligt tussen de bomen een kleiner huis. Dat was de plaats waar de kinderen en hun logés konden spelen. De grote mensen hadden dan geen last van hen. In dat huis kregen de kinderen ook les van de gouverneur, de huisleraar. Hij woonde in het huisje. In de rode salon zaten de familie en hun gasten ’s avonds bij elkaar om muziek te maken of te praten.

Mannetje van de Zyp
Een heel bijzonder beeldje staat in de herenkamer: het mannetje van de Zyp. Niemand weet waar het beeldje vandaan komt of hoe oud het is. Het is gemaakt van roodbruin aardewerk, terracotta, en het is waarschijnlijk uit het eind van de 16e eeuw. Volgens het verhaal zou de familie Brantsen uitsterven als het beeldje zou verdwijnen. Maar het gezellige kereltje staat er nog steeds met een grote bierpul in zijn hand.

De naam Zypendaal
Aan de tuin die bij het huis hoorde, kon je ook zien dat de familie een goede, moderne smaak had. De tuin was heel groot. De bewoners legden bosjes en slingerende paadjes aan. Ze groeven beekjes en vijvers en lieten watervallen bouwen. Zo leek het net alsof ze in een parkachtig bos woonden. Het water rondom huis Zypendaal komt van een bron die verderop ligt. Uit die bron sijpelt grondwater omhoog, dat via een beekje naar de vijver rondom huis Zypendaal stroomt. Arnhemmers noemden dit 'siepelen'. Hier komt de naam Zypendaal vandaan.
 

https://www.glk.nl/vol-verhalen/voor-kinderen/spreekbeurten/huis-zypendaal/

Kasteel Zijpendaal

Around 1300, Rosendael Castle came into the hands of the counts and later dukes of Gelre. Of the 20 castles in the dukedom, Rosendael was the favourite of many dukes, because of its beautiful location on the edge of the Veluwe moraine.

Donjon
The large medieval complex contained a forecourt, a main fortress and a substantial donjon. Only the round donjon has survived the ravages of time. It has walls of up to 4 metres thick and was the last refuge in the event of siege for the duke and his family. Although it is the highest tower of its kind in the Netherlands, it was originally twice as high.

The prostration
The ducal family resided regularly at the castle until the 16th century. But then the tide turned. In 1502, Philip the Handsome captured the city of Arnhem. Duke Charles of Gelre was humiliated in his own castle of Rosendael by Philip. Charles was forced to make peace and was exiled from Gelre. The incident became known as 'the prostration of Rosendael'.

Sale
When Philip died in 1506, Charles managed to regain the dukedom of Gelre at great financial expense. As a result, in 1516 he was forced to mortgage his beloved castle and even to sell it 20 years later. He died a few years afterwards and the dukedom soon lost its independence. Rosendael Castle came into the hands of various noble families, who occupied it for almost 400 years.

Peaceful country house
In 1722 a square house was built abutting the big tower. The side wing and coach house were built a century later. Beautiful gardens were laid out around these, and the famous French landscape gardener Daniel Marot designed the shell gallery, the trick fountains and the tea pavilion, all of which have been preserved. They give the austere medieval castle the character of a peaceful country house.

WWII
During the war, Rosendael was hit hard a number of times. It ceased to be a private residence in 1977 when Baron van Pallandt died. The castle was fully restored in the nineteen-eighties and opened to the public.

https://excitinghistory.com/de-middeleeuwen/rozendaal-kasteel-rosendael

Kasteel Rosendael

Kasteel Biljoen ligt tussen de Veluwe en de IJssel nabij Velp in de gemeente Rheden, in de Nederlandse provincie Gelderland. Dit cultuurhistorische Edele Huis uit de 16e eeuw werd door Karel van Gelre, hertog van Gelre en graaf van Zutphen omstreeks 1530, deels met bouwmaterialen van het nabijgelegen kasteel Overhagen gebouwd op het landgoed Broekerhof (of Broeckerhoeve), dat in 1076 door keizer Hendrik IV aan het kapittel van St.-Pieter te Utrecht was geschonken.

Bewoners en bouwkundige geschiedenis

Uit geldnood verkocht de hertog van Gelre op 1 juni 1535 het kasteel met de bijhorende heerlijke rechten aan zijn hofmeester en intendant Roelof van Lennep (1485-1546), drossaard van Middelaer. Deze liet het aan zijn zoon Carl van Lennep (1530-1567), burgemeester en schepen van Arnhem, aan zijn kleinzoon Roelof en aan zijn achterkleinzoon Johan. In 1633 erfde Cunera van Lennep tot Billion (1600-1657), aanvankelijk gehuwd met haar neef Willem van Lennep, nadien met Willem van Broeckhuysen van Barlham het kasteeldomein. Bij de dood van Cunera in 1657 werd haar dochter Johanna van Lennep de nieuwe eigenares, maar vier jaar later sterft zij kinderloos en wordt Biljoen, na 126 jaar in het bezit van de familie van Lennep te zijn geweest, in 1661 verkocht aan Alexander van Spaen (1619-1692).
Deze toont zich een bouwheer van formaat. Hij verbouwt het centrale gedeelte tot het huidige vierhoekig gebouw met vier gelijke hoektorens, die elk van barokke klokvormige helmen worden voorzien. Aan de ingang worden de poorttoren afgebroken en vervangen door een vooruit springend middengedeelte met timpaan. Alexander weet ook het kasteeldomein te vergroten met de aanhechting in 1682 van Groot Beekhuizen. Maar in 1672 vestigt koning Lodewijk XIV van Frankrijk tijdelijk zijn hoofdkwartier op Biljoen, waardoor het in tegenstelling tot vele andere kastelen, niet door het Franse leger onder bevel van maarschalk-generaal Henri de La Tour d’Auvergne (Turenne) wordt platgebrand. Deze bevelhebber was immers ook hertog van Bullionium, het Ardeense Bouillon. Ongetwijfeld werd het kasteel toen omwille van zijn oorspronkelijke naam gespaard.
In 1692 wordt Alexander Bernhard van Spaen de nieuwe eigenaar, in 1696 draagt hij het kasteeldomein over aan zijn broer Frederik Willem, die na de gedwongen verkoop van Till en Moyland ook definitief op Biljoen komt wonen. Andermaal wordt het domein uitgebreid met Overhagen, Nederhagen en Rosande.

De volgende eigenaar van Biljoen is Alexander Diederik van Spaen, burgemeester van Wageningen. Maar het is zijn zoon Johan Frederik Willem (1746-1827), die het kasteeldomein Biljoen zijn internationale allures weet aan te meten, door zowel het interieur van het kasteel, als de tuin- en parkaanleg van Biljoen en Beekhuizen ingrijpend te wijzigen. Maar wanneer zijn zoon Alexander Jacob van Spaen in 1848 sterft, betekent dit het einde, na 187 jaar van het familiebezit Biljoen.

In 1848 koopt Johan Frederik Willem Carel baron van Hardenbroek, heer van Biljoen (1807-1871), kamerheer van koning Willem III der Nederlanden, het kasteel en stelt het tijdelijk ter beschikking aan Anna Paulowna, de weduwe van koning Willem II. Maar 19 jaar later verkoopt hij het grootste deel van Biljoen aan een Duitse industrieel J.H.Willem Lüps, die in 1872 ook het kasteel koopt, zodat het geheel uiteindelijk behouden blijft. Gedurende vier generaties blijft het kasteeldomein eigendom van de familie Lüps, die het geheel gedurende 139 jaar goed weten te bewaren, tot de laatste mannelijke erfgenaam, Johan Hendrik Willem Lüps (1930-2006) en getrouwd met kunstschilderes jkvr. Albertine Marie Isabelle Jeanne de Blocq van Scheltinga (1928-2006), in 2006 overlijdt.

In 2008 wordt het 162 hectare grote culturele erfgoed, met de steun van de Provincie Gelderland en bijdragen van onder andere het Prins Bernhard Cultuurfonds door de stichting Het Geldersch Landschap en Geldersche Kasteelen in zijn geheel verworven, zodat het in zijn oude glorie kan worden hersteld en ten behoeve van de gemeenschap bewaard blijft. Het huis en de naaste omgeving is conform de wens van de laatste eigenaar inmiddels weer particulier bewoond en gewoonlijk niet toegankelijk.

Biljoen Castle

Huis te Lathum is een rijksbeschermd adellijk huis en voormalige havezate bij het gelijknamige dorp Lathum in de gemeente Zevenaar, in de Nederlandse provincie Gelderland. De oudste delen zijn vijftiende-eeuws. De wapensteen is van 1562.

Geschiedenis

Eigendom en bewoning
De laatste telg uit het geslacht Van Lathum huwt eind veertiende eeuw in tweede echt met Walraven van Baer waardoor het Huis te Lathum in het geslacht Baer komt. Mogelijk waren de heren van Lathum een jongere tak van de bannerheren van Bahr. Vroegste vermeldingen zijn Eyle van Lathum in 1227 als getuige wanneer graaf Gerard van Gelre voorrechten verleend aan de Veluwe en in 1243 Wenemar van Lathum als getuige bij het heimaal op de Uchelerberg. Het kasteel wordt in 1243 genoemd als landhoeve van de graaf van Gelre. Het oudste archiefstuk waarin het Huis te Lathum wordt genoemd dateert van 3 februari 1355 waarin hertog Eduard van Gelre regelt dat Frederik van Baer, die het Huis te Lathum had laten platbranden de Heer van Lathum schadeloos moet stellen.

Toen Lodewijk XIV van Frankrijk tijdens de Hollandse Oorlog in 1672 de Nederlanden was binnengevallen en Arnhem en Doesburg belegerd had, overlegde hij op Huis Lathum met de magistraat van Arnhem over overgave.

Bouwgeschiedenis
In de 18e eeuw blijkt het kasteel vervallen en had mogelijk een functie als boerderij in die tijd. Freule van Heeckeren liet het huis restaureren, waarbij twee Gelderse gevels en een traptoren in ere werden hersteld. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd een torendeel opgeblazen. Het lage gedeelte bleef gespaard, het hoge gedeelte werd afgebroken.



Huis te Lathum

The former manor house, Magerhorst, in Duiven, dates back to the early 15th century.Like many manor houses dating back to this period, Magerhorst started life as a fortified residence or fortified farmstead.Today, Magerhorst is a fully-restored farmhouse under private ownership.It even still has its medieval staircase tower.

Stronghold
Magerhorst is first mentioned in the historical records as a feudal estate belonging to Elten Abbey in around 1400. A plaque in the building’s facade reveals that the original fortified structure was turned into a manor house in 1549. But a print from 1742 still clearly shows the outline of the original stronghold. While the courtyard had been covered with a gabled roof, its moat and corner towers had been left intact, revealing the size of the medieval structure. Magerhorst burned down in the second half of the 18th century and was rebuilt as a farm. Today, only the tower at its entrance betrays the building’s original defensive purpose.

Machicolations
One particularly interesting aspect of Magerhorst’s tower is its retention of a rarely-preserved feature of medieval siege warfare called a machicolation. This is an opening in a defence structure from which stones or boiling oil could be dropped on enemies trying to attack the building. The word machicolation comes from the French word machicoulis, which itself is derived from the Latin maccare (crush) and collum (neck). This is exactly the effect that a machicolation would have on any enemies on the ground. In peacetime, machicolations were often used as toilets.

Ghosts­
There is a local legend about Magerhorst which tells the story of an ancient, long-standing feud between the Lord of Magerhorst and the Lord of Ploen. One day, these two rivals decided to have a dual to the death at the stroke of midnight on Christmas Eve. The local pastor tried to prevent the fight, but to no avail: the Lord of Magerhorst died on the spot, while his rival was severely wounded. Ploen Manor burned down shortly afterwards. The question people in the area still ask today, is whether Lord Ploen was punished by the ghost of Lord Magerhorst, or by the Holy Ghost for duelling on a sacred day?

https://excitinghistory.com/buitenplaatsen-en-landgoederen/magerhorst-duiven

Magerhorst Manor

De uiterwaard bij het dorpje Loo aan de oever van de Rijn heet Loowaard. Dit is tevens de naam van het daar gebouwde edelmanshuis dat uiteraard genoemd is naar het geslacht Loo. Dit huis is in 2008 gerestaureerd na een brand.
Een familie van drosten en Wessels
Johan van den Loe is drost van het ambt Liemers, evenals zijn vader. Hij wordt in 1467 voor het eerst genoemd als eigenaar van Loowaard. Door de strategische ligging dient het huis mogelijk als controlepost van de scheepvaart op de Rijn of van de grens tussen het Kleefs en Gelderse gebied.

Johans zoon Wessel, eveneens drost, maar dan in de derde generatie, erft Loowaard. Zijn zonen verdelen zijn bezit na zijn overlijden en de jongere zoon Wessel II krijgt Loowaard. Veertien jaar later, na zijn dood in 1544, verdelen diens kinderen de boedel. Zoon Wessel III krijgt het ambtmanschap van Liemers en wordt dus eveneens drost. Zoon Herman krijgt Loowaard en bouwt er rond 1560 samen met zijn vrouw Digna van Isendoorn hun eigenkasteel. Als herinnering zijn op een steen in de toren de wapens van de families Van den Loe en Van Isendoorn afgebeeld.

Erfgenamen uit Dortmund
De Loowaard vererft aan Elisabeth van den Loe, wier dochter Gertrud in 1606 huwt met de Gelderse edelman Anton van Aeswijn. Dit echtpaar gaat niet op Loowaard wonen, maar kiest voor een van de vele kastelen van Anton. Gertrud overlijdt in 1673 en laat Loowaard na aan een nicht die getrouwd is met Gisbert Freiherr Von Bodelschwing met een kasteel in Dortmund. Na het uitsterven van dit geslacht in 1753 komt de Loowaard in handen van Karl von Plettenberg. Hij gaat niet zelf op het kasteel wonen, maar verpacht het aan de familie Van Sadelhoff.

Na drie generaties weer in de verkoop
Een grote overstroming in 1855 noodzaakt rond het huis een vloedberg op te werpen. De laagste bouwlaag verdwijnt ondergronds en wordt onbruikbaar. Het bedrijfsgedeelte wordt wel op een hoger niveau opgebouwd. Tot het einde van de twintigste eeuw wordt vanuit hier een omvangrijk veeteeltbedrijf in stand gehouden. In 1919 koopt de familie Sadelhoff de Loowaard en houdt het drie generaties lang in bezit. De familie Van Aalst uit Duiven koopt het kasteel in 2002, maar drie jaar later brandt het bedrijfsgedeelte uit. Na restauratie woont de familie vanaf  2008 in de Loowaard.

https://mijngelderland.nl/inhoud/verhalen/huis-loowaard-bij-loo



Huis Loowaard

Doorwerth Castle (Dutch: Kasteel Doorwerth) is a medieval castle situated on the river Rhine near the city of Arnhem, Netherlands.

History
The original castle, probably wooden, is first mentioned in 1260 when it was besieged and burned to the ground, after which it was rebuilt in stone. In 1280 this second castle was again besieged and this time the bailey was burned down. This castle probably consisted of a simple hall-keep, two stories high with 1.20 meter thick walls, and featured a surrounding moat which was fed by the nearby river Rhine.

During the 14th century the castle was continually enlarged. Doorwerth Castle was originally the property of the Van Dorenweerd family. In 1402 Robert van Dorenweerd dedicated the castle to the Count of Gelre, Reinald IV. In return Robert was granted the castle and its land in fief. Around the middle of the 15th century the castle was enlarged again, this time by knight Reinald van Homoet, the 10th Lord of Dorenweerd, who was also the owner of Doornenburg Castle.

Doorwerth Castle reached its largest form just after the middle of the 16th century under Daem Schellart van Obbendorf, the 15th Lord of Dorenweerd. He made the castle and the group of buildings on the bailey into a unity and adjusted them for more space and comfort. By 1560 Doorwerth Castle had almost reached its present appearance. Around 1637 the bailey was rebuilt to its present appearance and a dike was built around the castle to protect it from flooding of the river Rhine.

Shortly after, the castle changed ownership due to financial problems and was granted in fief to a German Count, Anton I van Aldenburg. His successors did not alter the castle or bailey but did acquire more land. At the end of the 18th century the castle was no longer inhabited, but was looked after by a steward for its owners who now lived in England.

Modern times

As a result, the castle was in a neglected state when it was bought, in 1837, by the baron JAP. van Brakell. He carried out a thorough restoration and a complete modernization of the castle. This revival of the castle only lasted for a short time; after the baron's death in 1844 the castle again fell into neglect. It remained neglected until 1910, when it was bought by retired artillery officer Frederic Adolph Hoefer. Again the castle was thoroughly restored, undoing some of the 19th century alterations and additions. After 1913 it was used as a Dutch Artillery Museum.

The castle suffered heavily in 1944 as a result of German destructiveness and Allied shelling during World War II. Directly after WW II a lengthy restoration began that lasted until 1983. By then the castle was back into its 18th-century state and was owned by the "Friends of the Castles of Gelderland" foundation who now maintain the castle as a museum.

In 1969-1970, Erik Hazelhoff Roelfzema wrote his book Soldaat van Oranje (Soldier of Orange) in the restaurant Beaulieu.

Dutch film director Stephan Brenninkmeijer was born at Doorwerth castle in 1964 and lived there until 1970.

In 2004, the Castle was investigated for the ghosts allegedly haunting it by the British paranormal television show Most Haunted.

Kasteel Doorwerth

De Kinkelenburg is een kasteel in Bemmel ten noorden van Nijmegen in de gemeente Lingewaard in de Nederlandse provincie Gelderland.

Geschiedenis

Vermoedelijk in de 13e eeuw werd op een laag deel van Bemmel een ommuurd eiland aangelegd, omringd door een gracht. Op dit eilandje werd een donjon gebouwd. In 1403 werd het huis voor het eerst vermeld als Johan van Ambe het huis bewoont. Uit diezelfde periode stamt mogelijk de aangebouwde poorttoren. Ergens in de 16e en 17e eeuw werden deze torens door een gebouw met elkaar verbonden. In 1765 werd het huis uitgebreid met een vleugel. Het is onbekend waar de naam Kinkelenburg vandaan komt.

Het kasteel werd in de 19e eeuw door particulieren verbouwd tot villa en verloor daarbij haar middeleeuws karakter. De laatste particuliere eigenaars en bewoners waren vanaf 1917 tot 1948 leden van de familie Homan van der Heide die het kasteel in dat laatste jaar aan de gemeente Bemmel verkochten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het huis als noodhospitaal gebruikt. Het werd in de jaren '50 gerestaureerd onder Charles Estourgie jr., waarbij het grootste deel van De Kinkelenburg werd afgebroken en naar model van oude tekeningen opnieuw opgebouwd. Het werd vervolgens als raadhuis van de gemeente Bemmel in gebruik genomen en het naastgelegen huis Brugdijk als bijgebouw. Beeldhouwer Ed van Teeseling maakte een fries boven de ingang van de raadszaal en drie bas-reliëfs die in de zaal werden geplaatst. Op de fries een spreuk uit Joost van den Vondels Roskam: 'indien `t gemeen u roept besorgt het als uw eygen'. Jac Maris maakte het oorlogsmonument Waarom ik? dat naast de Kinkelenburg staat.

Tegenwoordig is de Kinkelenburg een trouw- en vergaderlocatie van de gemeente Lingewaard. Het huis is tijdens kantooruren te bezichtigen.

De Kinkelenburg

In de 9e eeuw wordt de Doronburc al genoemd.  In 1295 wordt voor het eerst een heer van de Doornenburg vermeld, Willem van Doornick.

In die tijd zou volgens de overlevering Gijsbrecht van Amstel, medeplichtig aan de moord op de Hollandse graaf Floris V in 1296, zijn toevlucht vanuit Amsterdam op de Doornenburg gezocht hebben. Wellicht is het verhaal twijfelachtig en is waarschijnlijk geconstrueerd in de 16e eeuw toen de familie Van Amstel het kasteel erfde.

Voor zover bekend is het kasteel nooit door belegering ingenomen. Tijdens de Nederlandse Opstand (80-jarige oorlog van 1568-1648) volgde de heer trouw en zonder slag of stoot de partijwisseling van de Gelderse Staten.

De Doornenburg is bewoond geweest door de opeenvolgende geslachten Van Doornick, Van Bylandt, Van Homoet, Van Voorst, Van Amstel, Van Heemskerk en Van Bemmel. De laatste bewoonster was Maria Clara von Delwig, barones van Bemmel. Zij is in 1847 op hoogbejaarde leeftijd overleden. Het kasteel was echter al vanaf 1800, middels vererving van haar in 1799 al overleden man in eigendom gekomen van de familie Van der Heijden. Zij hebben het kasteel echter nooit bewoond, waardoor het gebouw ernstig in verval raakte. In 1936 richt textielindustrieel J.H. van Heek uit Enschede de Stichting tot Behoud van den Doornenburg op, werd er de voorzitter van het bestuur van en koopt er, op de zelfde dag, het kasteel De Doornenburg mee van baron A.E.C.C. van der Heijden. In 1937 begon de stichting aan de restauratie die in 1941 werd voltooid.

Veel genoegen beleefde Van Heek niet van de restauratie. In het laatste half jaar van de Tweede Wereldoorlog lag de Betuwe in de frontlinie; het kasteel deed dienst als hoofdkwartier van de Duitsers. In januari en maart 1945 heeft de Engelse luchtmacht het slot gebombardeerd. Bij de eerste luchtaanval werden verschillende gebouwen van de voorburcht verwoest. De tweede aanval was funest voor de burcht. Er bleef een grote puinhoop over. Kasteel Doornenburg is onderdeel van de Liberation Route Europe. Op de luisterplek is het onderstaande fragment te horen dat een beeld schetst van deze bange dagen tijdens de oorlog.

In 1968 werd onder andere op dit kasteel de televisie-serie Floris opgenomen.

Na de oorlog begon Van Heek weer van voren af aan. Met hulp van de overheid en verschillende particulieren heeft de stichting De Doornenburg geleidelijk aan weer helemaal laten herstellen (1947-1966). Toen stond het robuuste kasteel er weer in volle glorie bij. Een groot gemak bij deze herbouw was dat de stichting kon beschikken over de ervaringen die ze bij de eerste restauratie had opgedaan. Bovendien waren veel bouwlieden zowel bij de eerste als de tweede restauratieklus aanwezig.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn verschillende monumenten met de bijbehorende gronden gevorderd door de Duitsers. Verschillende functies die kastelen en buitenplaatsen in deze tijd hadden waren onder andere verblijf van soldaten, plekken waar gijzelaars gevangen gehouden werden, onderdeel van de Atlantikwall, opslag (van onder andere wapenmaterieel) of verstopplek van kunstschatten, ziekenhuis, kostschool voor Duitse kinderen of een plek van vertier zoals vakantieoord of bordeel, of centra vanuit waar het verzet werd georganiseerd.  

Aanvankelijk leden de Nederlandse kastelen en buitenplaatsen relatief weinig schade. De Duitse overmacht was te groot en de capitulatie van Nederland kwam snel. De Duitse troepen hadden de opdracht zo min mogelijk schade aan te richten. Het was Hitlers plan om Nederland in het Duitse Rijk op te nemen. 


https://nl.wikipedia.org/

https://www.kasteeldoornenburg.nl/

https://dagvanhetkasteel.nl/

Doornenburg Castle


Middachten Castle (Dutch: Kasteel Middachten) is a monumental manor house, located on the Middachten estate, De Steeg, Netherlands. The current building dates from 1693-1698. The castle is a rijksmonument since October 11, 2004, and is part of the Top 100 Dutch heritage sites.

History
The first mention of a castle on this location dates from 1190, owned by Jacobus de Mithdac. Early in the 14th century Everardus van Steenre transferred its ownership to Reinald, count of Gelre. Everardus then got the castle back as a loan in 1357. The castle would remain with this family until 1625. During this time the castle was destroyed and rebuilt several times. In 1673 Stadtholder William III conquered the city of Bonn, making the occupying French troops retreat, who destroyed the castle. Godard van Reede and his spouse Ursula van Raesfelt then had the castle rebuilt, based on the example of Het Loo Palace in Apeldoorn. It was designed by Jacobus Roman (1640-1716) and Steven Vennecool (1657-1719).

After the castle was rebuilt in 1698 a garden was built, based on the garden in Versailles in the period 1700-1725. In the late 18th century British style gardens became fashion, and the gardens were redone in this style. In 1900 count and countessa Bentinck-Van Heeckeren of Wassenaer had the gardens partially rebuilt in the original style by Hugo Poortman (a student of French garden artist Édouard André).

Freehold property

The manor house was first mentioned as: freehold property of Jacobus de Mithdac in the year 1190. Middachten House was heavily fortified in the course of the Middle Ages with thick walls to protect its occupants. The whole was extended to become a moated main fortress with forecourt. Nevertheless, the defences were not always equally effective, as the castle was attacked and plundered on several occasions.

Feudal estate

At the beginning of the 14th century, Everardus van Middachten transferred his estate to Count Reinoud I of Gelre, so that he could rely on the count's protection. In exchange, Everardus was offered the estate on loan. This meant that Everardus would provide the count with military and financial support. Middachten has never been sold to this day. It has been passed down through the male or female line and has remained in the hands of the same family.

Palace

The house and its gardens only acquired their present palatial form in the late 17th century. The inner courtyard of the medieval stronghold was converted into a hall with a grand stairway. The whole was covered by a richly decorated dome. The forecourt became a garden, later flanked by two residential buildings. The castle has not changed significantly since this conversion.

Estate

Besides the castle with its forecourt and gardens, the estate also includes woodland and several farms. Like their forefathers, the farmers pay rent to the lord of the castle (a lady these days). A steward administers the entire estate. All the buildings on the estate are easy to recognise from the red and white painted shutters - the colours of the House of Middachten coat of arms.

The castle used to have an extensive estate. However these are no longer owned by the owners of the castle. Buildings that used to belong to the castle estate can be recognized by the red and white coloring, for example the Post office in De Steeg.

https://excitinghistory.com/de-middeleeuwen/de-steeg-huis-middachten

https://en.wikipedia.org/wiki/Middachten_Castle