Kasteel Doorwerth
Renkum Gelderland Netherlands
manor, mansion
Kasteel Doorwerth
Renkum Gelderland Netherlands
manor, mansion
Doorwerth Castle (Dutch: Kasteel Doorwerth) is a medieval castle situated on the river Rhine near the city of Arnhem, Netherlands
Kasteel Doorwerth is een waterburcht in de uiterwaarden van de Rijn nabij het dorp Doorwerth, in de Nederlandse provincie Gelderland
Previous names
Kasteel Doorwerth, Kasteel Doorwerth
Description
Doorwerth Castle (Dutch: Kasteel Doorwerth) is a medieval castle situated on the river Rhine near the city of Arnhem, Netherlands. History The original castle, probably wooden, is first mentioned in 1260 when it was besieged and burned to the ground, after which it was rebuilt in stone. In 1280 this second castle was again besieged and this time the bailey was burned down. This castle probably consisted of a simple hall-keep, two stories high with 1.20 meter thick walls, and featured a surrounding moat which was fed by the nearby river Rhine. During the 14th century the castle was continually enlarged. Doorwerth Castle was originally the property of the Van Dorenweerd family. In 1402 Robert van Dorenweerd dedicated the castle to the Count of Gelre, Reinald IV. In return Robert was granted the castle and its land in fief. Around the middle of the 15th century the castle was enlarged again, this time by knight Reinald van Homoet, the 10th Lord of Dorenweerd, who was also the owner of Doornenburg Castle. Doorwerth Castle reached its largest form just after the middle of the 16th century under Daem Schellart van Obbendorf, the 15th Lord of Dorenweerd. He made the castle and the group of buildings on the bailey into a unity and adjusted them for more space and comfort. By 1560 Doorwerth Castle had almost reached its present appearance. Around 1637 the bailey was rebuilt to its present appearance and a dike was built around the castle to protect it from flooding of the river Rhine. Shortly after, the castle changed ownership due to financial problems and was granted in fief to a German Count, Anton I van Aldenburg. His successors did not alter the castle or bailey but did acquire more land. At the end of the 18th century the castle was no longer inhabited, but was looked after by a steward for its owners who now lived in England. Modern times As a result, the castle was in a neglected state when it was bought, in 1837, by the baron JAP. van Brakell. He carried out a thorough restoration and a complete modernization of the castle. This revival of the castle only lasted for a short time; after the baron's death in 1844 the castle again fell into neglect. It remained neglected until 1910, when it was bought by retired artillery officer Frederic Adolph Hoefer. Again the castle was thoroughly restored, undoing some of the 19th century alterations and additions. After 1913 it was used as a Dutch Artillery Museum. The castle suffered heavily in 1944 as a result of German destructiveness and Allied shelling during World War II. Directly after WW II a lengthy restoration began that lasted until 1983. By then the castle was back into its 18th-century state and was owned by the "Friends of the Castles of Gelderland" foundation who now maintain the castle as a museum. In 1969-1970, Erik Hazelhoff Roelfzema wrote his book Soldaat van Oranje (Soldier of Orange) in the restaurant Beaulieu. Dutch film director Stephan Brenninkmeijer was born at Doorwerth castle in 1964 and lived there until 1970. In 2004, the Castle was investigated for the ghosts allegedly haunting it by the British paranormal television show Most Haunted.
Kasteel Doorwerth is een waterburcht in de uiterwaarden van de Rijn nabij het dorp Doorwerth, in de Nederlandse provincie Gelderland. Geschiedenis Het kasteel wordt voor het eerst genoemd in 1260, toen het door de heer van Vianen werd belegerd en in brand gestoken. Dit was vermoedelijk een straf, opgelegd door de graaf van Gelre, om korte metten te maken met de roofzuchtige praktijken van burchtheer Berend van Dorenweerd. Gedurende de daaropvolgende 20 jaar heeft de toenmalige burchtheer (Berend van Dorenweerd of diens zoon, Hendric) de burcht weer hersteld. (Andere bronnen spreken van de stichting alhier van een waterburcht door Hendric van Dorenweerd omstreeks 1280). In 1435 verkreeg Reinald van Homoet het kasteel en liet het flink uitbreiden. De daaropvolgende eigenaren van het kasteel verbleven er slechts zelden en dit is waarschijnlijk een van de redenen dat Doorwerth nog een zeer middeleeuws aandoend uiterlijk heeft. Zijn huidige uiterlijk is te danken aan de verbouwingen uit 1560 die zijn verricht in opdracht van Adam Schellaert van Obbendorf, heer van Gürzenich, Schinnen 1565-1602, Geysteren 1591-1602 en Flodorp (ca. 1541 - 8 september 1603) en Walrave van Voorst, vrouwe van Doorwerth. Alleen de verbouwing aan de noordhoek is van latere datum evenals het poortgebouw dat in 1640 ontstond in opdracht van Adam's achterkleinzoon Johan Vincent van Schellaert van Obbendorf. Dat het kasteel het rampjaar 1672 intact heeft overleefd is te danken aan inspanningen van de toenmalige eigenaar, Anton van Aldenburg, een belangrijk Duits edelman. De Van Aldenburgs (Bentinck) woonden slechts zelden op het kasteel en het begon langzaam in verval te raken. In 1837 werd het kasteel verkocht aan Jacob Adriaan Prosper baron van Brakell, die het vervallen kasteel herstelde en er zelf ging wonen. Na de dood van zijn weduwe zette het verval echter weer in. Het kasteel werd in 1908 gekocht door Willem Scheffer. Die had de uiterwaarden bij het kasteel nodig voor zijn nabij gelegen modelboerderij Het Huis ter Aa maar was niet geïnteresseerd in het restaureren van het kasteel zelf. In 1909 werd ten slotte de vereniging De Doorwerth opgericht die een jaar later het kasteel in bezit wist te krijgen. De initiatiefnemer, Frederic Adolph Hoefer, vestigde er zijn artilleriemuseum, dat later in Delft zou worden voortgezet als het Legermuseum. Het kasteel raakte zwaar beschadigd tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar het is daarna weer geheel gerestaureerd. Thans huizen het Museum voor Natuur- en Wildbeheer en Museum Veluwezoom in het kasteel. Bij het kasteel staat een monumentale robinia, die volgens de overlevering in 1579 geplant is - in elk geval is het de oudste van Nederland. Een bordje bij de boom meldt dat de boom in 1601 door de Fransman Pierre Robin uit het oosten van de Verenigde Staten is meegenomen en niet lang erna in Doorwerth is geplant. De boom is één van drie; de andere twee werden in de oorlog vernield. Inmiddels heeft de robinia een stamomvang van 7 meter. Een ander verhaal zou zijn dat de robinia is geplant als aandenken voor het sluiten van de Vrede van Nijmegen in 1678. Het gebouw Het oudste deel, gebouwd door Berend of Hendric van Dorenweerd, bestaat uit een rechthoekige woontoren van circa 10 bij 15 meter, die oorspronkelijk omgracht was en nu nog is te herkennen als de huidige oostvleugel. De zuidelijke vleugel werd gedurende de 14e eeuw tegen het kleine kasteel aan gebouwd en later volgen er nog meer uitbreidingen. De massieve woontoren aan de noordvleugel, met zijn uitkragende torentjes op de hoekpunten, werd gedurende de 15e eeuw opgetrokken. Men weet echter niet precies wanneer. Er wordt aangenomen dat Reinald van Homoet verantwoordelijk is voor dit bouwproject, omdat er rekeningen bestaan uit de jaren 1435-1436. Daarin wordt gesproken van omvangrijke bouwprojecten. Wel is zeker dat Van Homoet verantwoordelijk is voor tal van andere uitbreidingen, zoals het vergroten van de zuidvleugel en het verplaatsen van de hoofdingang. Ook de voorburcht dateert in aanleg uit de 15e eeuw. De laatste grote uitbreiding vond plaats halverwege de 16e eeuw, met het uitbreiden van de zuidvleugel en de bouw van de massieve zuidwest toren (welke in de 18e eeuw werd gesloopt, om in de 19e eeuw weer te worden opgebouwd. Het kasteel is een officiële trouwlocatie van de gemeente Renkum.
Useful information
Free 11.50 EUR 4 - 18 years: 5.00 EUR 0 - 3 years: free - Free entry for grandchildren with their grandparents - Activities and events doorwerth@glk.nl - Guided tours in English - Gift shop
-
External links
Nearby castles