Kasteel Eyneburg
Liège Région Wallonne Belgium
manor, mansion
Le château Eyneburg à Hergenrath
Liège Région Wallonne Belgium
manor, mansion
Kasteel Eyneburg
Liège Région Wallonne Belgium
manor, mansion
Le château Eyneburg à Hergenrath (la Calamine) est l'un des principaux bâtiments historiques sur le territoire de la communauté germanophone de Belgique
Le château Eyneburg à Hergenrath (la Calamine) est l'un des principaux bâtiments historiques sur le territoire de la communauté germanophone de Belgique
Het Kasteel Eyneburg of Emmaburg bij het dorp Hergenrath in de gemeente Kelmis, gelegen in het voormalige hertogdom Limburg, is een van de belangrijkste historische gebouwen in de Belgische Oostkantons
Previous names
Kasteel Eyneburg, Le château Eyneburg à Hergenrath , Kasteel Eyneburg
Description
Le château Eyneburg à Hergenrath (la Calamine) est l'un des principaux bâtiments historiques sur le territoire de la communauté germanophone de Belgique.
Le nom Eyneburg fait référence aux premiers propriétaires du château, la famille von Eyneberghe, au xiiie siècle. Dans la tradition populaire, il porte aussi le nom Emmaburg (« château d'Emma »), qui repose sur une légende du xixe siècle selon laquelle Emma, une fille de Charlemagne, y aurait rencontré son amant Einhard.
Situation
L'Eyneburg est l'un des rares châteaux forts de l'ancien duché de Limbourg qui ait été construit sur une colline, alors que la plupart des bâtiments de ce type étaient construits en plaine et entourés de douves. Le château domine la rive gauche de la Gueule.
Légende
Une légende du xixe siècle associe le château d'Hergenrath avec Emma, une fille de Charlemagne. Emma et Einhard, ami et biographe de Charlemagne résidant au château, auraient été secrètement amants. Pour garder leur amour secret, ils se rencontraient à la nuit tombée. D'après la légende, Emma reconduit un jour son bien-aimé chez lui en le portant sur son dos, car il avait neigé et elle ne voulait pas que ses traces de pas les trahissent. Cependant, Charlemagne observait la scène, et convoqua les amants le lendemain.
La légende a fait l'objet de plusieurs œuvres littéraires, par exemple le roman Eginhard et Emma (1811) de Friedrich de La Motte-Fouqué, un poème épique, ainsi que, plus récemment, une épopée, et le livret d'un opéra. Ces versions ne font cependant pas référence à l'Eyneburg, car une tradition plus courante situe cet épisode à Seligenstadt sur le Main.
La légende de Einhard (Eginhard) et d'Emma (Imma) est peut-être basée sur la liaison entre la fille de Charlemagne, Bertha (* 779-780, † après le 14 janvier 828), et l'érudit Angilbert, dont sont issus Nithard (790; † 844-45) et Hartnid († 813). Einhard, le biographe attitré de Charlemagne, était bien marié avec une Emma; cependant, celle-ci n'était pas la fille de Charlemagne, mais bien la sœur de Bernharius, évêque de Worms.
Un relief en bronze dans la cour du château, réalisé par un artiste de Cologne en 1906, montre la fille de Charlemagne qui porte, sous le regard incrédule de son père, son bien-aimé dans ses appartements.
Histoire
L'Eyneburg est mentionné pour la première fois en 1260. À l'époque, le château, ancien fief du Marienstift d'Aix-la-Chapelle, appartenait aux chevaliers d'Eyneberghe. On trouve dans les annales les noms de Théodoric "de Eyneberghe", chanoine de Saint-Servais à Maastricht, 1260, et Hermann von Eyneberg dans les années 1285, 1333 et 1339, ainsi que son fils, Gerhard 1333/35 et plus tard encore, en 1368, Guillaume et Daniel von Eyneberghe.
En 1371, la petite-fille de Gérard von Eyneburg hérite du château et épouse Daem von den Bongaert. Leur fille, Bela van den Bongaert, épouse Arnold de Tzevel en 1430; suite au mariage de leur fille Johanna avec Johann Dobbelstein zu Donrath, le château devient, pendant les trois siècles qui suivent, la propriété de la famille Dobbelstein.
En 1640, le château est victime d'un incendie, et Johann von Dobbelstein, époux d'Helwige de Horion, le rénove et l'agrandit (1648). Le baron Karl-August Dobbelstein von Donrath, devenu propriétaire en 1778, vend en 1786 "la noble seigneurie d'Eyneburg" à Rainer Joseph Turbet d'Aix-la-chapelle. Au xixe siècle, le bâtiment change de propriétaire à plusieurs reprises. En 1809, il est vendu au banquier liégeois Gérard Nagelmackers, puis, en 1836, au baron Thiriart zu Mützhagen, qui se fait appeler par la suite "zu Mützhagen und Eyneburg". Ensuite, la propriété échoit à son neveu, le baron de la Rousselière-Clouard, jusqu'en 1897, date à laquelle l'industriel du textile d'Aix-la-ChapelleTheodor Nellessen (1842-1926), en fait l'acquisition et fait rénover le château de fond en comble jusqu'en 1900/1901 par l'architecte Ludwig Arntz, le restaurateur de la cathédrale de Strasbourg. La chapelle actuelle, néo-gothique, a été également ajoutée au début du xxe siècle2.
En 1958, la famille Nellessen se sépare du château et de ses dépendances. L'intérieur du château abritait une riche collection d'anciens objets d'art : meubles, sculptures, peintures, pièces d'orfèvrerie et porcelaines. Elle fait désormais partie de la collection de la veuve de Théodore Nellessen à Aix-la-Chapelle; cependant, une partie d'entre elle a été vendue aux enchères à l'hôtel des ventes Lempertz à Cologne. Le château, quant à lui, entre ensuite en possession des Hergenrather Kalkwerke A.G.
Le 18 juillet 1966, l'Eyneburg est classé monument historique1.
En 2001, il est acheté par la Eyne GmbH et un projet intitulé Die Eyneburg soll leben est mis sur pied.
Le château Eyneburg à Hergenrath (la Calamine) est l'un des principaux bâtiments historiques sur le territoire de la communauté germanophone de Belgique.
Le nom Eyneburg fait référence aux premiers propriétaires du château, la famille von Eyneberghe, au xiiie siècle. Dans la tradition populaire, il porte aussi le nom Emmaburg (« château d'Emma »), qui repose sur une légende du xixe siècle selon laquelle Emma, une fille de Charlemagne, y aurait rencontré son amant Einhard.
Situation
L'Eyneburg est l'un des rares châteaux forts de l'ancien duché de Limbourg qui ait été construit sur une colline, alors que la plupart des bâtiments de ce type étaient construits en plaine et entourés de douves. Le château domine la rive gauche de la Gueule.
Légende
Une légende du xixe siècle associe le château d'Hergenrath avec Emma, une fille de Charlemagne. Emma et Einhard, ami et biographe de Charlemagne résidant au château, auraient été secrètement amants. Pour garder leur amour secret, ils se rencontraient à la nuit tombée. D'après la légende, Emma reconduit un jour son bien-aimé chez lui en le portant sur son dos, car il avait neigé et elle ne voulait pas que ses traces de pas les trahissent. Cependant, Charlemagne observait la scène, et convoqua les amants le lendemain.
La légende a fait l'objet de plusieurs œuvres littéraires, par exemple le roman Eginhard et Emma (1811) de Friedrich de La Motte-Fouqué, un poème épique, ainsi que, plus récemment, une épopée, et le livret d'un opéra. Ces versions ne font cependant pas référence à l'Eyneburg, car une tradition plus courante situe cet épisode à Seligenstadt sur le Main.
La légende de Einhard (Eginhard) et d'Emma (Imma) est peut-être basée sur la liaison entre la fille de Charlemagne, Bertha (* 779-780, † après le 14 janvier 828), et l'érudit Angilbert, dont sont issus Nithard (790; † 844-45) et Hartnid († 813). Einhard, le biographe attitré de Charlemagne, était bien marié avec une Emma; cependant, celle-ci n'était pas la fille de Charlemagne, mais bien la sœur de Bernharius, évêque de Worms.
Un relief en bronze dans la cour du château, réalisé par un artiste de Cologne en 1906, montre la fille de Charlemagne qui porte, sous le regard incrédule de son père, son bien-aimé dans ses appartements.
Histoire
L'Eyneburg est mentionné pour la première fois en 1260. À l'époque, le château, ancien fief du Marienstift d'Aix-la-Chapelle, appartenait aux chevaliers d'Eyneberghe. On trouve dans les annales les noms de Théodoric "de Eyneberghe", chanoine de Saint-Servais à Maastricht, 1260, et Hermann von Eyneberg dans les années 1285, 1333 et 1339, ainsi que son fils, Gerhard 1333/35 et plus tard encore, en 1368, Guillaume et Daniel von Eyneberghe.
En 1371, la petite-fille de Gérard von Eyneburg hérite du château et épouse Daem von den Bongaert. Leur fille, Bela van den Bongaert, épouse Arnold de Tzevel en 1430; suite au mariage de leur fille Johanna avec Johann Dobbelstein zu Donrath, le château devient, pendant les trois siècles qui suivent, la propriété de la famille Dobbelstein.
En 1640, le château est victime d'un incendie, et Johann von Dobbelstein, époux d'Helwige de Horion, le rénove et l'agrandit (1648). Le baron Karl-August Dobbelstein von Donrath, devenu propriétaire en 1778, vend en 1786 "la noble seigneurie d'Eyneburg" à Rainer Joseph Turbet d'Aix-la-chapelle. Au xixe siècle, le bâtiment change de propriétaire à plusieurs reprises. En 1809, il est vendu au banquier liégeois Gérard Nagelmackers, puis, en 1836, au baron Thiriart zu Mützhagen, qui se fait appeler par la suite "zu Mützhagen und Eyneburg". Ensuite, la propriété échoit à son neveu, le baron de la Rousselière-Clouard, jusqu'en 1897, date à laquelle l'industriel du textile d'Aix-la-ChapelleTheodor Nellessen (1842-1926), en fait l'acquisition et fait rénover le château de fond en comble jusqu'en 1900/1901 par l'architecte Ludwig Arntz, le restaurateur de la cathédrale de Strasbourg. La chapelle actuelle, néo-gothique, a été également ajoutée au début du xxe siècle2.
En 1958, la famille Nellessen se sépare du château et de ses dépendances. L'intérieur du château abritait une riche collection d'anciens objets d'art : meubles, sculptures, peintures, pièces d'orfèvrerie et porcelaines. Elle fait désormais partie de la collection de la veuve de Théodore Nellessen à Aix-la-Chapelle; cependant, une partie d'entre elle a été vendue aux enchères à l'hôtel des ventes Lempertz à Cologne. Le château, quant à lui, entre ensuite en possession des Hergenrather Kalkwerke A.G.
Le 18 juillet 1966, l'Eyneburg est classé monument historique1.
En 2001, il est acheté par la Eyne GmbH et un projet intitulé Die Eyneburg soll leben est mis sur pied.
Het Kasteel Eyneburg of Emmaburg bij het dorp Hergenrath in de gemeente Kelmis, gelegen in het voormalige hertogdom Limburg, is een van de belangrijkste historische gebouwen in de Belgische Oostkantons. Het is een van de weinige kastelen van het hertogdom Limburg dat op een heuvel gebouwd is in plaats van in een dal. Het domineert de linkeroever van de rivier de Geul en is gelegen ongeveer 1 kilometer ten zuidwesten van de klokkentoren van Hergenrath. Men beschermde zich door middel van aangelegde grachten. Wat de ligging betreft, lijkt dit kasteel op Kasteel Schimper gelegen op de rechter Geuloever, ongeveer 3 kilometer stroomafwaarts.
Niet alleen het middeleeuwse aanzien van het kasteel, maar ook de ligging op een rots hoog boven het Geuldal maken de Eyneburg tot een mysterieus en aantrekkelijk bouwwerk. Het kasteel vormt een gesloten geheel, dat houdt in dat de gehele burcht met muren is omgeven. Datzelfde geldt voor het uitgestrekte park. Het Kasteel Eyneburg ligt op een beboste heuvelrand en is omgeven door bossen en weilanden. In de volksmond staat de burcht ook bekend onder de naam Emmaburg.
Legende
De legende gaat als volgt: Emma, de dochter van Karel de Grote, mocht van haar vader geen afspraken met mannen maken. En zeker niet met hovelingen. Het lot wilde echter dat Emma verliefd werd op Einhard, die schrijver aan het hof van Karel de Grote was. Op een nacht spraken de twee geliefden heimelijk af op de Eyneburg. Na afloop van hun ontmoeting bleek er echter sneeuw te zijn gevallen. Om haar geliefde niet te verraden droeg Emma haar geliefde op haar rug naar binnen in het paleis te Aken. Toch werden de twee tortelduifjes betrapt door keizer Karel die vanwege zijn reuma niet kon slapen. Hij besloot hen echter niet te straffen, maar schonk hen nadat ze getrouwd waren het Kasteel Eyneburg.
De legende is uitgebeeld op de waterput op de binnenplaats, waar een vrouw te zien is die een man op haar rug draagt. De saga van Einhard en Emma kan gaan over de verhouding van de dochter van Karel de Grote, Bertha (779/780 -828, 814 verbannen van het Hof) met de hofgeestelijke Angilbert.
Geschiedenis
Kasteel Eyneburg werd voor het eerst genoemd in 1260. Jacques de Hemricourt noemt: dominus Hermannus de Enebergc, filius domini Alexandri de Wilre (Voeren) in een akte van 4 april 1239 bij een schenking van een allod a Niel en Gingelom door ridder Arnold van Corswarem. Waarschijnlijk werd het nieuwe kasteel rond 1230 op deze plek gebouwd om de nabijgelegen galmeigroeven te beschermen. Deze waren in de middeleeuwen namelijk de motor van de economie. In die tijd was het kasteel, als voormalig leengoed van de Akense Marienkerk, in het bezit van de ridderlijke familie van Eyneberghe. In 1371 erfde de dochter van Daniel en de kleindochter Cunigunde van Gerhard van Eyneburg, getrouwd met Daem van den Bongaert, het kasteel. Haar dochter, Bela van den Bongaert trouwde in 1430 met Arnold van Tzevel. Door het huwelijk tussen Bela‘s dochter, Joan van Tzevel, en Johan Dobbelstein van Donrath kwam het kasteel voor de komende drie eeuwen in het bezit van de familie Dobbelstein.
In 1640 brandde het kasteel af, waarna Johan van Dobbelstein, getrouwd met Helwige van Horion, al snel weer startte met de herbouw. Hij bouwde tussen 1640 en 1648 een voorburcht die de echte burcht nog in grootte overtrof. In de boeken uit die tijd werd de voorburcht als "reusachtig" omschreven. Baron Karl August Dobbelstein van Donrath, verkocht Kasteel Eyneburg tenslotte in 1786 aan Josef Rainer Turbet.
In de 19e eeuw veranderde het kasteel meerdere malen van eigenaar. In 1836 werd Baron Florent van Thiriart om Mützhagen eigenaar, daarna zijn achterneef, Baron de la Rousselière-Clouard, enz.
Nadat het kasteel in de loop der eeuwen in het bezit van verschillende adellijke geslachten was geweest, werd het in 1897 gekocht door de Akense lakenfabrikant Theodor Nellessen (1842-1926). Hij verbouwde de in vervallen staat verkerende burcht tot een burgerlijk landhuis. Hierbij poogde hij de middeleeuwse kenmerken van de burcht te behouden. Direct na de aankoop startte hij met de verbouwing van het kasteel. Voor deze verbouwing, die plaatsvond in 1900 en 1901, riep hij de hulp in van de architect van de dom van Straatsburg Ludwig Arntz. Deze slaagde er in het imposante bouwwerk zo te verbouwen dat het aanzien behouden bleef. De neogotische kapel met zijn ranke klokkentoren werd door de Akense architect Johannes Richter ontworpen. De bouw vond plaats in 1902. In 1958 verliet de familie Nellessen het kasteel. Het waardevolle interieur met meubels, schilderijen, porselein etc. werd in 1958 in Aken per opbod verkocht. Het kasteel is sindsdien leeg. Het kasteel werd vervolgens het bezit van de Hergenrather Kalkwerke AG. Op 18 juli 1966 werd Kasteel Eyneburg uitgeroepen tot beschermd monument.
In 2001 werd het kasteel gekocht door de Eyne GmbH. Tussen 2004 en 2009 werd gepoogd om op de burcht een centrum voor Middeleeuwse leefwijzen te openen. Er waren een bakkerij, een burchtcafé en winkels van verschillende ambachtslieden gevestigd waar Middeleeuwse kleding, zwaarden, wierook en fantasy-artikelen te koop waren. Op de binnenplaats oefenden ridders het zwaardvechten en boeren en buitenlui hadden in het park hun kampement opgeslagen. Regelmatig vonden er ook grotere evenementen plaats, zoals met Pasen, Pinksteren en Halloween. Anno 2012 is de burcht echter gesloten vanwege een faillissement. Het kasteel is gesloten en niet meer toegankelijk voor bezoek.
Kasteel Eyneburg is momenteel eigendom van de "Société des Carrières de Hergenrath" die het bij gelegenheid ter beschikking stellen aan de gemeente.
Gebouw
Het complex bestaat vandaag de dag uit het kasteel met bergfried, een kapel en een landbouwbedrijf.
De grote ronde bergfried werd gebouwd tijdens de eerste bouwfase van het kasteel. Aan de donjon werd in de 15e eeuw, door de laatste Heer van Eyneburg een woonhuis toegevoegd, verwoest door de brand van 1640. Tijdens de herbouw in de 17de eeuw werd het woonhuis met een verdieping verhoogd. In de 19e eeuw was het kasteel sterk vervallen. Theodor Nellessen liet het kasteel herstellen en uitbreiden met een neogotische kapel.
Het voorstuk van het kasteel heeft minder veranderingen ondergaan. De twee verdiepingen tellende noordelijke vleugel dateert uit de 17e eeuw, echter de gevel op de binnenplaats is vernieuwd. De zuidelijke helft van de westelijke vleugel werd gebouwd in de 15de eeuw, de noordelijke helft met de kruiskozijnen in de 17de eeuw.
De buitenmuren van het langgerekte zuidvleugel behoren tot bouwfasen uit de 15de en 16de eeuw, de westelijke helft dateert uit de 17de eeuw. Daar is een poort met het wapen van baron Johan Karl Dobbelstein van Donrath en zijn vrouw Catharina Barones von Westerholt-Lembeck uit het jaar 1722.
Nearby castles
Kasteel Baelen
Liège
5.6km
manor, mansion
Kasteel Liberme in Eupen
Liège
6.4km
manor, mansion
Kasteel van Beusdael
Liège
9.0km
manor, mansion
Kasteel van Obsinnich
Limbourg
9.7km
manor, mansion
Kasteel Magis
Limbourg
12.3km
manor, mansion
Commanderij van Sint-Pieters-Voeren
Limbourg
14.1km
castle, chateau
Kasteel Altembrouck
Limbourg
17.0km
manor, mansion