Lutsk High Castle, also known as Lubart's Castle, began its life in the mid-14th century as the fortified seat of Gediminas' son Liubartas (Lubart), the last ruler of united Galicia-Volhynia. It is the most prominent landmark of Lutsk, Ukraine and as such appears on the 200 hryvnia bill. Another city castle, built by the Czartoryski family starting from the 14th century, is now a ruin. The Kievan town of Luchesk had a wooden wall as early as 1075, when Boleslaw the Brave laid siege to it for six months. Yury Dolgoruky failed to take Lutsk after a six-weeks siege in 1149. In 1255, the walls of Lutsk were stormed by Jochi's grandson Kuremsa. The current castle, towering over the Styr River, was built mostly in the 1340s, although some parts of the earlier walls were used. It repelled sieges by numerous potentates, including Casimir the Great (1349), Jogaila (1431), and Sigismund Kęstutaitis (1436). It was there that the Lutsk Conference of 1429 took place, attended by Emperor Sigismund, Vasily II of Moscow, Jogaila, Vytautas the Great, and the voivode of Wallachia. During the long reign of Vytautas, Lutsk Castle was further fortified to guard against artillery and gunfire. The principal entrance, now bricked in, was from the west and adjoined a bridge over outer moat. Three main towers, named after Lubart, Švitrigaila and the Bishop, were built up in the course of the 16th and 17th centuries. The walls of the castle formerly enclosed St. John's Cathedral, the residence of the Grand Duke of Lithuania, and an episcopal palace. Of these buildings, only the Neoclassical palace of the bishops still stands. On July 2, 1941 1,160 Jews were murdered within the walls of the castle. There is no monument or marker for this tragedy in the castle.

Луцький Верхній замок є центральною спорудою Луцького державного історико-культурного заповідника «Старе місто». Зведений останнім великим князем Галицько-Волинського князівства Дмитром Любартом у 1340–1383 рр. замок слугував його резиденцією. З часом замок став улюбленим місцем перебування великого князя Литви Вітовта. Саме тут взимку 1429 р. Вітовт приймав на з'їзді дипломатичні посольства і монархів країн Центральної та Східної Європи, які вирішували найважливіші проблеми міждержавних відносин. Протягом століть Луцький Верхній замок залишався могутньою фортецею, адміністративною, політичною і духовною столицею краю. У ньому діяв крайовий уряд, збиралися сейми і станові суди волинської шляхти. Знаменита замкова канцелярія створила і зберегла для України понад мільйон документів з її історії. Свого часу в ній працював і майбутній гетьман України Іван Виговський. Сьогоднішній архітектурний комплекс Луцького Верхнього замку включає в себе В'їзну, Владичу та Стирову башти, сполучені мурами; будинок шляхетських судів XVIІІ ст.; повітову скарбницю поч. ХІХ ст., а також залишки соборної церкви Іоанна Богослова ХІІ ст. та князівського палацу XІV–XVI ст. У приміщенні повітової скарбниці функціонує Музей книги; у будинку шляхетських судів – Художній музей; у В'їзній вежі облаштовано експозиції кераміки, виробів з металу, меблів. У Владичій вежі можна оглянути арсенал і єдиний в Україні Музей дзвонів. Стирова башта використовувалася під архів замкової канцелярії, а у її підвальному поверсі була в'язниця. У Верхньому замку існує туристичний маршрут, який знайомить із підземеллями замку Любарта, він є не лише денним, а й нічним. За брамою В'їзної вежі чекають (якщо екскурсія відбувається вночі) лицарі зі смолоскипами, дійство супроводжує середньовічна музика. http://7chudes.in.ua

Zamek w Łucku – murowany średniowieczny zamek w Łucku na Wołyniu. Łuck wzmiankowany był już w XI wieku, a w XII wieku stał się stolicą księstwa ruskiego. Od 1321 w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego, po unii lubelskiej od 1569 w województwie wołyńskim Korony Królestwa Polskiego. Pierwotna warownia powstała w XI wieku – był to obiekt drewniany o wałach ziemno-drewnianych otoczonych fosą. Zamek murowany rozpoczęto budować po 1340 na rozkaz księcia Lubarta, którego była to główna siedziba. W pierwszej fazie powstała dolna część wieży bramnej i fragment murów od strony podgrodzia. Wkrótce potem dokonano znacznej rozbudowy z inicjatywy księcia Olgierda lub Witolda. Wtedy też zbudowano dwie kolejne wieże i zamknięto murowany obwód obronny. W 1429 na zamku w Łucku odbył się trwający od 6 stycznia przez 13 tygodni zjazd monarchów europejskich. Wśród obecnych w Łucku władców byli: wielki książę litewski – Witold, król Polski – Władysław II Jagiełło z królową Zofią, król niemiecki – Zygmunt Luksemburski z żoną, król duński – Eryk VII, wielki książę moskiewski – Wasyl Wasyliewicz (wnuk Witolda), wielki mistrz zakonu krzyżackiego – Russdorff, wielki mistrz kawalerów mieczowych – Zygfryd, legat papieski, metropolita kijowski i całej Rusi – Focjusz, chanowie Tatarów perekopskich i zawołżańskich, hospodar Wołoszczyzny, książęta mazowieccy, pomorscy, śląscy, twerscy i odojewscy, posłowie cesarza bizantyjskiego Jana VIII Paleologa. Przedmiotem obrad był projekt obrony przeciwko grożącej Europie potędze Imperium osmańskiego i sprawa koronacji Witolda.W 1431, po śmierci Witolda, w zamku łuckim przed wojskami polskimi Władysława Jagiełły obronił się skutecznie książę Świdrygiełło. W następnych latach Świdrygiełło prawdopodobnie wyremontował zamek po zniszczeniach z czasów oblężenia. Po przegranej wojnie domowej, Świdrygiełło w 1437 przekazał Łuck Królestwu Polskiemu. Było to ówcześnie znaczące centrum administracji, siedziba lokalnych władz świeckich i duchownych (kryłos eparchii łucko-ostrogskiej, dwór biskupa z drewna) oraz miejsce obrad sejmików szlachty wołyńskiej i sądów. W XVI wieku wieżę bramną nadbudowano o dwa piętra. Na początku XVII wieku zamek ozdobiono w stylu renesansowym, dodając m.in. attyki na wieży bramnej. Mieściło się w niej archiwum województwa wołyńskiego. W 1775 roku biskup unicki Stefan Lubieniecki rozebrał starą zrujnowaną cerkiew zamkową św. Jana Teologa, która stała wewnątrz obwodu murów obronnych. Na jej miejscu rozpoczęto budowę fundamentów nowej cerkwi, ale w jej ukończeniu przeszkodziły Rozbiory Polski. W 1781 roku spłonął gotycki Dom książęcy, na przedłużeniu którego łucki starosta Józef Czartoryski polecił w 1789 roku zbudować zachowany do dzisiaj barokowy Dom Szlachecki. W 1807 roku na dziedzińcu zbudowano klasycystyczny Dom Władyków, z przeznaczeniem na siedzibę biskupa unickiego, a po 1826 roku na skarbiec powiatowy. W okresie II RP w Domu Szlacheckim umieszczono Muzeum Wołyńskie, a wieże zamkowe były wykorzystywane do obserwacji przez straż pożarną. W czasach ZSRR zamek poddano renowacji w latach 1970-1977. W latach 1984-1986 przeprowadzono na zamku wykopaliska archeologiczne. Z zamku zachował się prawie pełny obieg murów obronnych (częściowo rekonstruowanych) wraz z trzema wieżami: Bramną, Styrową (dawne archiwum zamkowe oraz więzienie w dolnych kondygnacjach) i Władyczą (obecnie wystawa broni, a na wyższych kondygnacjach – Muzeum Dzwonów). Całość usytuowana jest na niewielkim wzniesieniu nad zakolem doliny rzeki Styr (obecnie koryto rzeki jest odsunięte od wzgórza). Wewnątrz muru rozciąga się obecnie prawie niezabudowany pusty plac. Na nim stoi mały klasycystyczny budynek, pierwotnie powiatowej Izby Skarbowej z 1807, a dziś Muzeum Książki. Budynek wzniesiono na miejscu dworu biskupiego. Większy budynek, przy murach, jest dziś siedzibą muzeum malarstwa, a powstał jako siedziba sądu szlacheckiego i kancelarii. Stoi on na pozostałościach pałacu książęcego. W centralnej części placu, pod przykryciem, jest ekspozycja ukazująca odsłonięte pozostałości cerkwi św. Jana Teologa z początków twierdzy. Całość założenia obronnego jest obecnie muzeum państwowym.

Paid parking near the castle. 20 minutes staying is FREE. Adults into castle: 20 UAH Adults into tower: 10 UAH Children into castle: 10 UAH Children into tower: 5 UAH Castle tours: Adults (5 persons and more): 10 UAH/person Children (5 persons and more): 5 UAH/person zamok.lutsk@ukr.net

-

-