The Monastery-Fortress of Barefoot Carmelites' Order is not just, striking with its majesty, cult building of Berdychiv, but also the core, around which the spiral of the rich history of the town winds. It was founded in 1634 by Polish magnate Janusz Tyszkiewicz, the then owner of Berdychiv, who passed his estate palace with nearby settlements in hands of monks of the Carmelites' Order and allocated financial funds for creation of the cloister here. The construction lasted for eight years, during which Carmelites raised an amazing architectural complex that included underground catholic church, cells, trade vaults and household buildings, they also lengthened the defensive walls of the castle and strengthened them with towers. In 1642 the monastery was solemnly opened, in honor of this event Janusz Tyszkiewicz presented the wonder-making icon of the Most Holy Virgin Mary to the monks. It is this shrine that was later associated with the prosperity of the cloister and the whole Berdychiv. Soon a school, library and print shop appeared at the monastery, and this turned it into important cultural and educational center. In 1648, however, during the national liberation war of Ukrainian people against Polish dominance the monastic complex was severely destroyed, and the Carmelites themselves had to flee from Berdychiv. Having returned to the town fifty years later, they rebuilt the cloister, paying special attention to the defensive facilities. At the same time the main temple appeared at the monastery - the fascinating Mariyinsky Catholic Church. Built in the baroque style after the project of the prominent Polish and German architects, the cathedral was distinguished by luxurious decor and rich interior decoration. The World War II became the sad page in the history of the monastery. In 1941 the Mariyinsky Cathedral lost its main treasure - the icon of the Most Holy Virgin Mary: it was burnt in fire. The fire also damaged the buildings of the monastic complex themselves. The restoration of the cloister began only in the late 20th century - the facade and the arches of the main temple were reconstructed, and the burnt cells were rebuilt. The artistic and music schools were located there. In 1991 the upper and the lower monastic churches were handed over to the catholic community. Today the rich exposition of the Berdychiv museum of local lore, telling about the fascinating history of the town, and several interesting thematic exhibitions are located in one of the cloister buildings - the former priests' house. http://discover-ukraine.info/

Бердичівський замок — замок, заснований наприкінці 16 століття (фундатор - Януш Тишкевич). Власник міста розпочав побудову замку наприкінці 16 ст. У 1630р. - подарував його католицькому ордену босих кармелітів, (ті мали заборону на право носити шкіряне взуття, звідси «босі»). Замок перетворився на оборонний (кляштор) з військовим гарнізоном і кількома гарматами. В червені-липні 1648 р. вояки Максима Кривоноса захопили місто, зруйнувавши замок і монастир. За Андрусівським перемир'ям 1667 р. Бердичів відійшов до складу Польщі. Права на замок заявили нащадки Тишкевича і кармеліти. Перемогу отримали кармеліти у 1717 р. Вони й відбудували в камені у 1739—1754 р.р. в стилі бароко замок і величний костел, що був найбільшим орденським на теренах України. З 1793 р., після Третього розділу Польщі і втрати нею державності, місто і замок знаходяться у складі Російської імперії. Місто було значним торговельним центом з правом проведення 10 ярмарків на рік. В роки 2-ї світової війни замок і монастир зазнали пошкоджень. Відреставровані і передані під культурно-освітні заклади в повоєнні роки. Костел реставровано. На базі колишнього замку і монастиря утворено Бердичівский історико-культурний заповідник.

Kościół p.w. Niepokalanego Poczęcia NMP oraz klasztor karmelitów bosych. Około 1626 r. wojewoda kijowski Janusz Tyszkiewicz po uwolnieniu z niewoli tureckiej jako wotum dziękczynne ufundował w Berdyczowie kościół i sprowadził karmelitów. Do kościoła ofiarował wizerunek Matki Boskiej Śnieżnej. Po wojnach kozackich karmelici powrócili do miasta w 1717 r. i przystąpili do odbudowy klasztoru. Kościół i ufortyfikowany klasztor według projektu Jana de Wittego wznoszone były od 1739 do 1743 r. Wkrótce zaczęły napływać pielgrzymki do cudownego obrazu, sławiąc hojne łaski Matki Bożej. Papież Benedykt XIV ufundował dwie szczerozłote korony, ozdobione dziesięcioma szmaragdami. Koronacja Wizerunku odbyła się 16 lipca 1756 r. W połowie XIX w. skradziono z cudownego obrazu korony, dlatego 6 czerwca 1857 r. miała miejsce druga koronacja. Korony, darowane tym razem przez Piusa IX, nakładał biskup łucki Kasper Borowski. Były to już ciężkie dla Polski czasy carskiej niewoli. Sanktuarium otoczono potężnym wałem, z mostem zwodzonym i z bastionami uzbrojonymi w 60 armat. Była to więc prawdziwa twierdza. W tych murach wzrastał świątobliwy karmelita o. Marek Jandołowicz - duchowy przywódca Konfederacji Barskiej, którego Juliusz Słowacki uczynił głównym bohaterem znanego dramatu. W 1768 r. Kazimierz Pułaski z 700 konfederatami i 800 cywilami przetrwał 17 dni oblężenia, trzykrotnie odpierając szturmy generalne. Berdyczowskie sanktuarium nie tylko stanowiło centrum życia religijnego, ale było także ośrodkiem charytatywnym, kulturalnym i oświatowym. W 1864 r. władze carskie skasowały klasztor, a budynki zajęły różne instytucje państwowe. Zakonnikom pozostawiono jedynie sanktuarium. Później okresowo usuwano ich z miasta, oni jednak wracali. Wytrwali, chociaż z przerwami, aż do 1926 r., kiedy to zmarł ostatni z ojców. Państwo sowieckie przejęło klasztor na własność. Dla zdobycia dewiz rząd sowiecki organizował grupy komsomolców, aby odzierać cerkwie i kościoły z drogocennych dekoracji. Towarzysze nie ominęli Berdyczowa. Sanktuarium maryjne zniszczono wtedy do cna, nie oszczędzając nawet sztukaterii. Ograbiono także święty Wizerunek: zdarto sukienki, wota, a zabytkową, ważącą przeszło 75 kg srebrną ramę świętego obrazu pocięto i przetopiono. Sam Obraz jednak ocalał. Wystawiony został w "muzeum ateizmu" (w górnym kościele). W dolnym kościele urządzono wówczas kino miejskie. W czasie II wojny światowej kościół i klasztor zostały zniszczone przez pożar. Tylko dzięki starym fotografiom wiemy, jak wyglądały późnobarokowe ołtarze. Zaginął cudowny wizerunek Matki Boskiej Śnieżnej. Na razie najświętszy dla ukraińskich katolików wizerunek Bogurodzicy uważa się za zaginiony. Sanktuarium nie może jednak istnieć bez świętego wizerunku. Matka Boża wróciła do Berdyczowa. Jak wiadomo, oryginał był kopią rzymskiego wizerunku z kościoła Santa Maria della Neve z kaplicy della Sforza). W 1958 r. ówczesne władze rozpoczęły odbudowę zespołu klasztornego według projektu Walentiny Korniejewej. W 1994 r. zwrócono karmelitom bosym jedynie kościół. Podjęto wówczas odbudowę i restaurację wiątyni. W budynkach klasztornych wciąż mieści się średnia szkoła muzyczna. Zabytek jest jedyną w diecezji żytomierskiej trójnawową bazyliką na planie krzyża łacińskiego z kopułą nad skrzyżowaniem naw i transeptu. Plan jej pochodzi z 2 ćw. XVII w. Po zniszczeniach z okresu wojen kozackich pozostały tylko mury dolnego kościoła. Odbudowany został przed 1737 r. prawdopodobnie przez Grzegorza Tarnawskiego. Jan de Witte, projektując górny kościół - budowany od 1739 r. - skupił się przede wszystkim na kolumnowej wklęsłej fasadzie, kształcie kopuły i na wystroju wnętrza. Fasada pozostała bezwieżowa, zgodnie z tradycją architektury karmelickiej, choć porównywanie planów dolnego i górnego kościoła sugeruje, że pierwotny kościół berdyczowski w XVII w. mógł mieć fasadę dwuwieżową. Według projektu Teodora Rakowieckiego w latach 1767-1782 wzniesiono frontowe skrzydło z wieżą bramną na osi, poprzedzone okazałymi schodami. Utworzono w ten sposób dwuosiową kompozycję elewacji głównej. Jedną oś wyznaczała fasada kościoła, drugą - wieża klasztoru. Nie znamy autora kolejnej zmiany - w latach 1810-1812, kiedy to dobudowano analogiczną wieżę po drugiej stronie kościoła. Obecnie fasadę świątyni flankują dwie smukłe wieże. Kompozycja ta przypomina w pewnym stopniu zespół Kościoła Licealnego pojezuickiego w Krzemieńcu.

04143 24042

-

-