Wisłoujście Fortress is an historic fortress located in Gdańsk by the Martwa Wisła river, by an old estuary of the river Vistula, flowing into the Bay of Gdańsk. The fortress is located close to the Wisłoujście borough, Westerplatte and the Port Północny (Northern Port). Different parts of the fortress ar clearly in different architectural styles (predominantly Gothic) and in different styles of construction and building materials. This is the result of the fortress being rebuilt every time it was destroyed or badly damaged. The basement and foundation of the fortress is based on wooden crates (kaszyce), which are hidden underneath in the water. On top of these structures, rubble was heaped up and strengthened - providing a stable and strong base for the fortress. The heart of the fortress is based around a circular tower (currently devoid of the coping), which until 1785 was used as a lighthouse. The lighthouse is surrounded by a brick flange (also known as a circular battery), whose inner walls are sealed together with the officers' living quarters. Around the battery there is a four-bastion Fort Carré, which is led by a gatehouse with a postern from 1609. The north-western side of the fort-carré is adjoined to the Martwa Wisła river, while the rest of the fortress is separated off from land by a sconce known as the Szaniec Wschodny (Eastern Sconce). The sconce is lined up with five bastions, two of which are ravelins - one of which survived. The Fort carré as well as the Eastern Sconce are surrounded by a moat, sourced by the Martwa Wisła river. Up until 1889, the lighthouse tower was topped with a later-Baroque coping, from about 1721. After its burning, due to a fire caused by lightning, the coping was reconstructed and coated with shale, which survived up until 1945. The tower had formerly a clock, dating back to the eighteenth century. In 1945, due to artillery strikes the tower was almost completely destroyed, the coping and officers' headquarters and upper levels were also devastated. The only parts of the fortress which were left untouched, were the walls of the Fort Carré. In 1959 the tower was added to the Register of Heritage Sites, and reconstruction of the fortress began. During the times of the Teutonic Order, in the fourteenth century, a wooden fortress stood by the mouth of the river Vistula, flowing into the Baltic Sea; which was burnt down by a Hussite Sirotci raid, in September, 1433. In 1482, a brick lighthouse tower was built in place of the former fortress. The tower was assigned to control the passage of ships, traveling to and fro from the Bay of Gdańsk's main port cities of Gdańsk and Gdynia. The Wisłoujście Fortress was target for military campaigns. In 1577 the fortress was besieged several times by Stefan Batory, inconclusively, during the Battle of Oliwa (1627), when the fortress was cannonaded by a Swedish fleet; in 1734 by Russian-Saxon, in 1793 by Prussian, in 1807 by Napoleonic, and once again in 1814 by Prussian fleets. Between 1622-1629 the fortress was known as Latarnia (Lighthouse, Polish), under the name of a fortress - while actually being a naval base of the Polish-Lithuanian Commonwealth.[4] On the night of July 5–6, 1628, the fortress was attacked with artillery fire, from a Swedish fleet traveling from Wisłoujście, into the fortress, sinking the vessel Złoty Lew (Golden Tiger, Polish), and a galleon.

Вейксельмюнде (нім. Weichselmünde, польск. Twierdza Wisłoujście) - історична фортеця в Гданську, в гирлі Вісли, яка входила до складу фортифікаційних споруд міста і відрізнялася потужністю укріплень. Пам'ятник архітектури. У конструкції фортеці помітно велику кількість застосованих технологій будівництва і матеріалів, а її споруди виконані в декількох архітектурних стилях різних періодів, починаючи з готичного - це пов'язано з тим, що фортеця неодноразово добудовувалася і відновлювалася після руйнування. Фундамент фортеці базується на перебувають під водою масивних дерев'яних ящиках, наповнених камінням і т. П., На які був насипаний товстий шар щебеню. Найстарша частина фортеці збереглася з часів середньовіччя. У центрі фортеці знаходиться кругла вежа, до 1758 року служила маяком, оточена цегляним кільцем, до якого примикають офіцерські будинки. Навколишній їх форт в плані має квадратну форму і забезпечений чотирма бастіонами по кутах. Зовнішні зміцнення включають п'ять бастіонів і два вала, з яких до нашого часу збереглося лише один.

Twierdza Wisłoujście – zabytkowa twierdza w Gdańsku nad Martwą Wisłą, przy dawnym ujściu Wisły do Zatoki Gdańskiej. Znajduje się na terenie dzielnicy Przeróbka nieopodal osiedla Wisłoujście, Westerplatte i Portu Północnego. W konstrukcji twierdzy widać różne style architektoniczne (począwszy od gotyku), techniki i materiały budowlane. Jest to spowodowane tym, że przez lata twierdza była odbudowywana po każdym zniszczeniu. Jej fundamenty opierają się na drewnianych skrzyniach (kaszycach), które znajdują się pod wodą. Na nich usypano gruz i na tej podstawie zbudowano twierdzę. Serce twierdzy stanowi cylindryczna wieża (obecnie pozbawiona zwieńczenia), która służyła do 1758 jako latarnia morska. Jest ona otoczona przez ceglany wieniec (zwany też niekiedy rondlem-działobitnią), do którego zewnętrznego obwodu przylegają domy oficerskie. Wokół wieńca zbudowano czterobastionowy Fort carré, do wnętrza którego prowadzi brama z poterną z 1609. Od strony północno-zachodniej fort carré przylega do Martwej Wisły, natomiast z pozostałych stron opasany jest przez szaniec, zwany Szańcem Wschodnim. W skład szańca wchodzi pięć bastionów, natomiast z dwóch istniejących dawniej rawelinów do naszych czasów przetrwał jeden. Fort Carré oraz Szaniec Wschodni są otoczone fosami zasilanymi z Martwej Wisły. Do 1889 roku zwieńczeniem wieży był późnobarokowy hełm z ok. 1721 r. Po jego spaleniu w wyniku pożaru spowodowanego uderzeniem pioruna hełm został odbudowany w formie stożka krytego łupkiem, który przetrwał do 1945. Na wieży znajdował się także zegar, pochodzący z XVIII w.. W 1945 r. pociskami artyleryjskimi prawie całkowicie została zniszczona Wieża, Wieniec, domki oficerskie oraz górne kondygnacje koszar. Nietknięte zostały tylko mury fortu carré. W roku 1959 Twierdza została wpisana do rejestru zabytków i rozpoczęto prace inwentaryzacyjne i projektowe nad rekonstrukcją założenia. W czasach krzyżackich, w XIV wieku, w miejscu gdzie Wisła wpadała do Morza Bałtyckiego znajdowała się drewniana wartownia, spalona przez husyckie sierotki w pierwszych dniach września 1433. W 1482 wybudowano w tym miejscu ceglaną wieżę z latarnią. Jej zadaniem była kontrola ruchu statków na rzece oraz bronienie dostępu do gdańskiego portu. Wokół wieży powstał wieniec artyleryjski, a całość założenia ufortyfikowano czterobastionowym fortem. Twierdza Wisłoujście wielokrotnie była celem w kampaniach wojennych. W 1577 oblegał ją bezskutecznie Stefan Batory, w czasie bitwy pod Oliwą (1627) ostrzeliwała szwedzką flotę, w 1734 atakowały ją wojska rosyjsko-saskie, w 1793 pruskie, 1807 – napoleońskie, a w 1814 znowu Prusacy. W latach 1622-1629 twierdza, zwana też Latarnią, stała się bazą polskiej floty wojennej, kotwiczącej pod osłoną dział twierdzy. W nocy z 5 na 6 lipca 1628 polskie okręty pod Wisłoujściem zostały zaatakowane przez szwedzkie wojska lądowe z użyciem artylerii, w wyniku czego zostały zatopione okręty "Żółty Lew" i galeon "Święty Jerzy". Po drugiej stronie Martwej Wisły istniał analogiczny szaniec, zwany Szańcem Zachodnim, który został rozebrany w końcu XIX wieku. W 1627 Rada Miasta Gdańska zdecydowała o wybudowaniu Szańca Zachodniego, na miejscu rozebranej Karczmy Zachodniej w Nowym Porcie (przy lewym brzegu Wisły). W 1639 roku szaniec uzupełniono o dwa półbastiony. Umocnienie to było częścią i przyczółkiem leżącej po drugiej stronie rzeki twierdzy. Szaniec przylegał bezpośrednio do Wisły i był długości 250 m na 160 m. W 1648 stan załogi wynosił 150 osób w czasie pokoju, a 300 osób w razie wojny. W ciągu następnych dwóch wieków umocnienia rozbudowywano i przebudowywano. W czasach napoleońskich szaniec ten był nazywany Fortem Montebello. W XX wieku na terenie zlikwidowanego szańca wybudowano bazę paliwową, która została zamknięta ok. 1985. Zaplanowana jest rewitalizacja tego obszaru i utworzenie parku miejskiego oraz terenu rekreacyjnego. Niesiony przez rzekę piach spowodował, że zbudowany pierwotnie na styku rzeki i morza obiekt, znalazł się ok. 500 m od brzegu Bałtyku. Od końca XVIII wieku zadanie obrony ujścia Wisły przejęły pruskie fortyfikacje na Westerplatte oraz Szaniec Mewi. W XIX wieku Twierdza odgrywała rolę więzienia, a w okresie międzywojennym mieścił się tam klub żeglarski. W 1945 Armia Czerwona po zrównaniu z ziemią historycznej części Gdańska przystąpiła do destrukcji zabytkowej twierdzy. Do dzisiaj nie została w pełni odbudowana (brak dachu latarni, zarastające wały szańca etc). W 1974 zespół Twierdzy Wisłoujście został oddziałem Muzeum Historycznego Miasta Gdańska. Jako jedna z dwóch (obok twierdzy w Bałtijsku) twierdz morskich na południowym wybrzeżu Morza Bałtyckiego i ze względu na swą historyczną wartość trafiła na listę World Monuments Watch stu najbardziej zagrożonych zabytków na świecie. W 2009 władze Gdańska podjęły decyzję o częściowym odtworzeniu Szańca Zachodniego. W 2015 Muzeum Historyczne Miasta Gdańska pozyskało z ministerstwa kultury 700 tys. zł na remont osiadającego bastionu Ostroróg Fortu Carre (znajdujące się pod nim kaszyce zapadają się, a mury fortu ulegają kruszeniu). Twierdza Wisłoujście jest nie tylko zabytkiem architektury fortyfikacyjnej, ale również jednym z kilku największych w województwie pomorskim zimowisk nietoperzy. W 2005 naliczono tu 313 osobników tych ściśle chronionych zwierząt. Najliczniejszym gatunkiem spędzającym tu zimę jest nocek Natterera, do częstych i względnie licznych należą również nocek rudy i nocek łydkowłosy. Ten ostatni jest uważany za gatunek zagrożony wymarciem w Polsce, umieszczono go również w Załączniku II unijnej Dyrektywy Siedliskowej, co stało się podstawą do uznania Twierdzy za obszar Natura 2000. Jest to jedno z kilku największych w kraju zimowisk tego rzadkiego nietoperza. Spotykano tu również hibernujące nietoperze z gatunków: nocek duży, nocek wąsatek, mroczek późny, karlik większy i gacek brunatny, zaś wiosną 2003 znaleziono tu jedną samicę nocka Brandta, pierwszy raz stwierdzonego we wschodniej części polskiego Pobrzeża Bałtyku.

Вейксельмюнде (нем. Weichselmünde, польск. Twierdza Wisłoujście) — историческая крепость в Гданьске, в устье Вислы, входившая в состав фортификационных сооружений города и отличавшаяся мощностью укреплений. Памятник архитектуры. В конструкции крепости заметно большое количество применённых технологий строительства и материалов, а её постройки выполнены в нескольких архитектурных стилях разных периодов, начиная с готического — это связано с тем, что крепость неоднократно достраивалась и восстанавливалась после разрушения. Фундамент крепости базируется на находящихся под водой массивных деревянных ящиках, наполненных камнями и т. п., на которые был насыпан толстый слой щебня. Старейшая часть крепости сохранилась со времён средневековья. В центре крепости находится круглая башня, до 1758 года служившая маяком, окружённая кирпичным кольцом, к которому примыкают офицерские дома. Окружающий их форт в плане имеет квадратную форму и снабжён четырьмя бастионами по углам. Внешние укрепления включают пять бастионов и два вала, из которых до нашего времени сохранилось лишь один.