Sobień (Soban 1372, castro Sobyen 1460) – Medieval castle in the San river valley, at the feet of Eastern Carpathian mountains, in the Manasterzec village in Lesko County, Subcarpathian Voivodeship. First mentioned as Soban, it was a Royal castle guarding the merchant route along the San River. The castle was built by order of King Casimir the Great in 1340. In 1389 Władysław II Jagiełło conferred the castle to a noble family of Kmita. The castle was destroyed in 1474 and again in 1512 by Hungarian forces. In 16th century the Kmita family sold the estates and the castle to Stadnicki family, who held it until 1713.

Замок Соб'єн (Собан 1372, кастро Собиен 1460) — середньовічний замок на прадавніх етнічних українських територіях Бойківщини, над Сяном . Руїни зараз знаходяться в с. Монастирець Ліського повіту Підкарпатського воєводства. Ймовірно, замок-фортеця був закладений в період розквіту Галицько-Волинського Князівства XII–XIII ст. В польських документах вперше згадується, як Собан (Soban), королівська власність. В 1389 замок був наданий Владиславом ІІ роду Кмітів. В 1434 — згадка про капличку замкову. В 1474 році замок був знищений угорськими військами. Згодом відбудований, замок знову знищили угорці в 1512. Незабаром після цього Кміти переносять свою резиденцію до замка в м. Лісько, а спустошений замок Соб'єн залишився в руїнах. Пізніше знову відбудований. З 9 на 10 травня 1946 року під пагорбом Соб'єна відбулася одна з найбільших в історії війни партизанських сутичок — бій бронепоїзда Panzertriebwagen 16 з сотнями Василя Шишканинця (псевдо-Біра), Стаха і Степана Стебельського (псевдо-Хрін).

Sobień (Soban 1372, castro Sobyen 1460) – średniowieczny zamek w dolinie Sanu, na granicy Pogórza Bukowskiego i Gór Słonnych, obecnie w ruinie na terenie wsi Manasterzec. Początki warowni strzegącej szlaku wzdłuż doliny Sanu sięgają XIII wieku. Na przełomie XIII i XIV wieku powstał tu murowany zamek. W dokumentach pojawił się po raz pierwszy jako Soban, stanowiąc własność królewską. W roku 1389 zamek został nadany przez Władysława Jagiełłę rycerskiemu rodowi Kmitów. Dnia 5 sierpnia 1373 r. Elżbieta Łokietkówna nadała na zamku Sobień przywilej dla klasztoru w Starym Sączu. Od 1415 roku właścicielem posiadłości był Piotr Kmita, który w roku 1417 gościł na zamku króla Władysława Jagiełłę ze świeżo poślubioną Elżbietą z Pileckich Granowską. Według Jana Długosza, król w 1417 roku podróżował ze Lwowa przez Felsztyn i Sobień do Sanoka, gdzie w tamtejszym kościele św. Michała wziął ślub. Dobra te posiadał następnie Jan Kmita. Z 1434 r. pochodzi wzmianka o kaplicy zamkowej. W 1436 r. Sobień po zmarłym bracie, Janie Kmicie, odziedziczyła Małgorzata Kmita Mościsławska. W 1436 r. Jan Goły ze Strzałkowa i Goliszewa w imieniu żony Małgorzaty Kmity wystąpił do sądu grodzkiego w Sanoku przeciw Mikołajowi Kmicie, kasztelanowi przemyskiemu, który zajął gwałtem dobra swojej siostry. Spór Gołego z Kmitą trwał do 1441 r., gdy doszło do ugody między Małgorzatą a jej stryjem Mikołajem z Wiśnicza, kasztelanem przemyskim. Małgorzata była już wtedy żoną Mościca z Wielkiego Koźmina. Odstąpiła Mikołajowi i jego synom zamek Sobień z wsiami do niego należącymi, jak Huzele, Myczkowce, Uherce Mineralne, Izdebki i inne. W 1443 r. Jan Kmita daje intromisję Marciszowi na wsiach Lesko, Łukawica, Jankowce i inne położone pod zamkiem Sobień. W latach 1456-1457 Stanisław, Mikołaj i Jan Kmitowie, bracia z Wiśnicza, synowie Mikołaja z Sobienia, pozywali Jana Kmitę z Wiśnicza, kasztelana lwowskiego, o gwałtowne zajęcie dóbr im przypadłych - zamku Sobień i wsi Łukawica, Lesko, Jankowce. Zamek Sobień został zniszczony w 1474 roku przez wojska węgierskie. W 1474 roku w odwecie za zniszczenia dokonane na Węgrzech Górnych przez Pawła Jasieńskiego, Maciej Korwin poprowadził wyprawę na polską Ruś dochodząc do Nowego Sącza i Jasła. W 1512 r. Węgrzy ponownie zniszczyli zamek. Wkrótce potem Kmitowie przenieśli swoją siedzibę do Leska, a opuszczony zamek zaczął popadać w ruinę. W latach 1518–1519 Sobień i Bóbrka stanowiły własność Piotra i Stanisława Kmitów. Piotr Kmita Sobieński (1477-1553) - wojewoda krakowski, marszałek wielki koronny, starosta spiski (1522-1553) w 1541 r. zapisał żonie, Barbarze Kmicie z Felsztyna, córce Jana Herburta, 5000 zł na dobrach Sobienia. W 1553 r. Sobień był w posiadaniu wdowy, Barbary Kmity z Herburtów. W 1580 r. przeszedł Sobień na rodzinę Stadnickich - na Stanisława Stadnickiego z Ożomli na Lesku herbu Szreniawa bez Krzyża (zm. 1610), kasztelana przemyskiego, stryja Stanisława Stadnickiego. Do Stadnickich Sobień należał w latach 1580-1713. Z 9 na 10 maja 1946 r. pod wzgórzem Sobienia rozegrała się jedna z większych potyczek partyzanckich po II wojnie światowej. Dowodzony przez kapitana Jarosza pociąg pancerny Panzertriebwagen 16 stoczył bój z połączonymi sotniami Bira, Stacha i Chrina, które zaatakowały posterunki SOK na odcinku Załuż - Olszanica. Stan obecny: na zarośniętym lasem wzgórzu, nad Sanem zachowały się fragmenty murów obronnych, szczątki budynków i ślady wałów przedzamcza. Wzgórze zamkowe stanowi ciekawy obiekt przyrodniczy. Od 1970 roku istnieje tu rezerwat "Góra Sobień".