The town of Koźmin-Wielkopolski in located in Krotoszyn district (powiat), on the Orla river, 15 km north of Krotoszyn, by the road to Jarocin. In mid-14th century, the owner of Koźmin, upon royal conferment, was Maćko Borkowic, Voivode of Poznań, famous for his wealth and robberies, whom King Casimir the Great ordered to be starved to death, on account of his numerous crimes. His brother Jan of the Nałęcz family took over the property after him; since mid-14th century, accounts mention a certain Bartosz Wezenborg, son of Peregryn, to whom erection in Koźmin around the year 1360 of a new mediaeval fortified castle edifice is ascribed. Built of bricks around mid-14th c., the castle was quadrilateral-shaped, close to square-shaped. The inner yard was surrounded by high-rising walls on three sides; on the fourth, it was closed up with a two-storey single-tract residential building founded on a quasi-L-shaped projection and covered with a tall roof. The ramparts’ angles were reinforced by powerful buttresses; to the east, where the town was situated, a quadrate gate tower was situated, with a bridge crossing the moat surrounding the castle. Around 1470, the property was purchased by the Gruszczyńskis of the coat-of-arms Poraj; the family’s line settled down in Koźmin started naming themselves Koźmiński soon after. It was on their initiative that, still in 15th century, the castle was reconstructed and redeveloped, a project that was mainly due – it is believed – to the changes having taken place in that period in the fortification system, which themselves were caused by the invention of firearms. The building survived in such form to mid-16th century when it was transferred to the Górka family of the coat-of-arms Łodzia. The rebuilding exercise managed by this family has altered the castle’s shaping, giving it certain features of modern-era residence. It was only after the estate was taken over in 1701 by the Sapieha family, who lasted in Koźmin by the end of 18th century, its developments gained a uniformed character, the façades being given a baroque décor. In one of the inner yard’s corners, a tower containing a stairwell was built; also, the interiors were reconstructed, gaining a more representative character. The scale of the project then undertaken can be testified to by the theatre room arranged by the Sapiehas on the premises, or the fountain, once in operation at the yard, as historic records tell us. The castle as pictured in a panorama of the town from 1772 shows an impressive edifice whose solid is dense and consists of three two-storied wings, forming an U-like shape to frame the inner yard with a turret and a tremendous corner donjon. In 1904, the estate came to the hands of the so-called Colonisation Committee. The buildings were henceforth to serve schooling purposes – as they have been doing to date. The castle is presently home to Post-Junior-High Schools and the Museum of the Koźmin Land. http://regionwielkopolska.pl

Замок Козьмин Великопольский впервые появляется в истории в 1338 году, когда Мачко Борковиц получил его от Казимира Великого. Не успел он насладился насладиться подарком, потому что 20 лет спустя замок отобрали. Следующим владельцем был Бартош Везенборг в 1358-1393 годах, ему приписывают строительство старейших частей замка, которые сохранились до сих пор. 200 лет назад Эндрю Хилл II сделал серьезную реконструкцию крепости, во многом она близка к нынешнему его виду. Очередные владельцы замка также его переделали, а окончательный вид предоставили ему строительные работы в 1856 году. С тех пор в замке находится школа.

Замок Козьмін Великопольський вперше з'являється в історії в 1338 році, коли Мачко Борковіц отримав його від Казимира Великого. Не тішився він подарунком занадто довго, тому що 20 років по тому замок відібрали. Наступним власником був Бартош Везенборг у 1358-1393 роки, йому приписують будівництво найстаріших частин замку, що збереглися до сьогодні. 200 років по тому Ендрю Хілл II зробив найсерйознішу реконструкцію фортеці, багато в чому вона наближена до нинішнього його вигляду. Чергові власники замку також його переробили, а остаточний вигляд надали йому будівельні роботи в 1856 році. З тих пір в замку знаходиться школа.

Miasto w powiecie krotoszyńskim, nad Orlą, około 15 km na północ od Krotoszyna, przy drodze do Jarocina. Wzmiankowane w przekazach już w 1232 r. W 1 połowie XIV w. właścicielem Koźmina z nadania królewskiego był słynny z bogactw i rozbojów Maćko Borkowicz wojewoda poznański, którego król Kazimierz Wielki za liczne zbrodnie głodem umorzyć kazał. Po nim posiadłość przejął brat Jan z rodu Nałęczów, a od połowy XIV w. wymieniany jest w przekazach Bartosz Wezenborg, syn Peregryna, któremu przypisuje się wzniesienie w Koźminie około 1360 r. nowej, średniowiecznej, obronnej budowli zamkowej. Z przeprowadzonych badań archeologicznych i architektonicznych w zachowanej do naszych czasów – chociaż znacznie przekształconej – budowli wynika, że wzniesiony około połowy XIV w., zbudowany z cegieł zamek miał kształt czworoboku zbliżonego do kwadratu. Wysokie mury otaczały z trzech stron wewnętrzny dziedziniec zamknięty z czwartej strony dwukondygnacyjnym, jednotraktowym budynkiem mieszkalnym, założonym na rzucie zbliżonym do litery „L” i przykrytym wysokim dachem. Naroża murów obronnych wzmocnione były potężnymi przyporami, a od wschodu, od strony miasta, znajdowała się czworoboczna wieża bramna z mostem przerzuconym przez otaczającą zamek fosę. Po śmierci Bartosza Wezenborga w 1393 r. posiadłość z zamkiem stała się własnością Hińczy z Rogowa, starosty radomskiego, brzeźnickiego i dworzanina króla Władysława Jagiełły. Około 1470 r. zakupili ją Gruszczyńscy herbu Poraj, a osiadła w Koźminie linia tego rodu zaczęła wkrótce używać nazwiska Koźmińscy. Z ich inicjatywy, zapewne jeszcze w XV w., przeprowadzona została rozbudowa i przebudowa zamku związana przede wszystkim – jak się uważa – ze zmianami, które nastąpiły w tym okresie w systemie obronnym, spowodowanymi wynalezieniem broni palnej. Dobudowano wtedy, w miejscu wcześniejszej przypory narożnej, cylindryczną wieżę w północno-zachodnim narożu murów, nadbudowano główna bryłę mieszkalnego budynku o jedną kondygnację, a przed wieżą bramną wzniesiono rozbudowane przedbramie flankowane dwoma kolistymi basztami. W takiej formie budowla przetrwała do połowy XVI w., kiedy posiadłość przeszła w ręce rodziny Górków herbu Łodzia. Przeprowadzona przez nich przebudowa zmieniła ukształtowanie zamku, nadając mu cechy nowożytnej rezydencji. Po wschodniej, zewnętrznej stronie dawnego dziedzińca powstało wtedy nowe, dwukondygnacyjne skrzydło, a istniejące już podwyższono o jedną kondygnację, uzyskując w ten sposób ujęty z trzech stron budynkami dziedziniec, otoczony być może krużgankami; czwarty bok dziedzińca zamykał mur kurtynowy. Rozebrano natomiast wieżę bramną, tworząc z jej dolnej części kordegardę zwieńczoną tarasem dostępnym z pomieszczeń piętra skrzydła zamku. W czasach Górków, bądź ich następcy Stanisława Czarnkowskiego herbu Nałęcz, nadbudowana została wieża w północno-zachodnim narożu założenia. Spadkobierczynią majątku po Czarnkowskich była Katarzyna Rozdrażewska, która w 1603 r. poślubiła dworzanina i rotmistrza królewskiego, starostę nowodworskiego i tczewskiego, Ludwika Weihera herbu własnego, wnosząc mu Koźmin w posagu. Po jego śmierci w 1616 r. posiadłość odziedziczył syn, Dymitr Weiher, kasztelan gdański, a w 1621 r. majątek koźmiński z zamkiem i przyległościami stał się własnością rodziny Przyjemskich herbu Rawicz. W ich czasach nie prowadzono tu jakichś większych prac budowlanych, nastąpiło to dopiero po przejęciu dóbr w 1701 r. przez Sapiehów, którzy przebywali w Koźminie do schyłku XVIII w. W ich czasach zabudowania zostały ujednolicone, a elewacje uzyskały nowy barokowy wystrój, w jednym z narożników wewnętrznego dziedzińca zbudowano wieżę mieszczącą klatkę schodową oraz przebudowano wnętrza, którym nadano bardziej reprezentacyjny charakter. O skali tych zmian świadczy chociażby urządzona przez Sapiehów w zamku sala teatralna oraz funkcjonująca na dziedzińcu – według przekazów – fontanna. Widoczny na panoramie miasta z 1772 r. zamek jest okazałą budowlą o zwartej bryle, składającej się z trzech dwukondygnacyjnych skrzydeł, tworzących kształt zbliżony do litery „U”, ujmujących wewnętrzny dziedziniec z wieżą oraz potężną basztą narożną. W 1791 r. Koźmin kupiony został przez Fryderyka Adolfa Kalkreutha. Po jego śmierci w 1818 r. dobra odziedziczył jego syn, Fryderyk Wilhelm. W ich czasach część budynków została rozebrana i jest mało prawdopodobne, aby podejmowano tu jakieś większe prace budowlane, tym bardziej, że w 1828 r. ogłoszono bankructwo i zarząd komisaryczny majątku. W 2 połowie XIX w. dobra były przez pewien czas własnością Zygmunta Graetza, następnie Karola Borrmanna, a w 1904 r. przejęła je Komisja Kolonizacyjna. Budynki przekazane zostały na cele szkolne i funkcję tę pełnią do naszych czasów. Obecnie, poza zasadniczym kształtem bryły zamkowej, o jej dawnej metryce świadczy zachowana, ceglana wieża narożna oraz pozostałości dawnych sklepionych pomieszczeń przyziemia Obecnie mieści się w zamku Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych oraz Muzeum Ziemi Koźmińskiej. http://regionwielkopolska.pl