Vaeshartelt has a rich history. The country estate has hosted hunts for kings, welcomed important military figures and housed wealthy families. One of the most illustrious residents of Vaeshartelt Castle was the controversial Petrus Regout, the first Dutch industrialist. The country estate is thought to date back to the tenth century, when queen Gerberga of Saxony bestowed her possessions in Meerssen to the Abbey in Reims. Her property included a forested estate. The many incarnations of vaeshartelt castle The estate has served many uses throughout the centuries: farmstead, luxury castle, patrician residence, office, hotel, forest, training and conference centre, and park with exotic vegetation. It was a beautiful place in all its incarnations, in a stunning landscape a stone’s throw away from Maastricht, the city for bon vivants. The origins of the Buitenplaats A buitenplaats is a monumental house that forms an estate together with outbuildings, annexes, and the surrounding garden or park. A buitenplaats speaks to the imagination: the sheer size, architecture, the nature and the grandeur of the past. Between 1600 and 1900, wealthy city folk built buitenplaatsen in rural areas all over the Netherlands, especially in the middle of the country and in the west. It allowed them to escape the polluted and unhealthy cities that were ravaged by epidemics. The same was true for Vaeshartelt Castle, later to become a buitenplaats. These self-created oases were perfect for the art of enjoyment and relaxation. Residents immersed themselves in literature, poetry, music, garden architecture and the arts. 1415- Catharina van Mulcken inherited the estate in 1399. At this time, it was a fortified farmstead with 80 hectares of farmland, including many orchards. She used it as a dowry for her second marriage to Pierre van Cortenbach in 1415. This respectable family continued to run the estate until the seventeenth century. 1639 - When Willem van Cortenbach passed away in 1639, the estate was transferred to the Nassau family, because Anna Margaretha, the last Cortenbach descendant and Willem’s heir, had married Philips van Nassau in 1630. In 1668, after Philips’ death and her widowing, Anna Margaretha was married again, this time to Johan Gerard van Oostrum. 1735 - Swiss regiment colonel Rudolf Sturler took ownership of the property in 1735. Sturler had instructed his architect to demolish the fortified farmstead and build a seventeenth-century style manor in its place. The current interior still includes the Louis XV style staircase; very fashionable at the time. 1841 - The Maastricht industrialist Petrus Regout enters the timeline, leaving what will turn out to be a significant mark on the history of Vaeshartelt Castle. He bought the estate in 1841 on behalf of King Willem II, who expressed a wish for a buitenplaats near Maastricht. King Willem II only spent two weeks at Vaeshartelt at two separate occasions between 1841 and 1848, but even so the north wing of the buitenplaats has been referred to as ‘the little palace’ ever since. 1851 - In 1851, the Maastricht industrialist Petrus Regout bought Vaeshartelt from king Willem II for only four thousand guilders more than what the king paid for it ten years earlier. This ‘bargain’ was transformed into a stately residence by the fabulously wealthy Regout, a home to enjoy the finer things in life. Some of the work he commissioned included the amazing smoking room (fumoir) and an English landscaped park, with tree-lined avenues, courtyard gardens, ponds and vistas – still in perfect condition today. Vaeshartelt Castle would remain the property of the Regout family for more than a century. https://www.vaeshartelt.nl/en/vaeshartelt/history-of-vaeshartelt/#:~:text=HISTORY,Regout%2C%20the%20first%20Dutch%20industrialist.

Kasteel Vaeshartelt is een van oorsprong middeleeuws kasteel en landgoed in de buurt Meerssenhoven in het noordwesten van de Nederlandse gemeente Maastricht. De buitenplaats was korte tijd in bezit van de koninklijke familie van Nederland en is sinds 1994 in gebruik als hotel en congrescentrum. Het deels 18e-, deels 19e-eeuwse kasteel met bijbehorend park en landerijen is een rijksmonument en onderdeel van het Buitengoed Geul & Maas. Ontstaan en vroege geschiedenis De geschiedenis van het landgoed gaat mogelijk terug tot de 10e eeuw, toen koningin Gerberga haar bezittingen in Meerssen, inclusief een bosrijk landgoed, aan de abdij van Reims schonk. De naam Vaeshartelt werd voor het eerst genoemd in 1381, toen Servaes van Mulcken, schepen van Maastricht, het landgoed Hartelt verwierf. Hij liet er een verdedigbare hoeve bouwen, waarvan tegenwoordig niets meer resteert. Van 1415 tot 1668 was het landgoed in bezit van de familie Cortenbach; daarna wisselden de eigenaren elkaar snel af. In 1739 werd de huidige zuidoostvleugel van het kasteel gebouwd door de toenmalige eigenaar, kolonel Sturler van het Maastrichtse garnizoen. In 1805 werd de noordoostelijke vleugel toegevoegd, ook wel het "paleisje" genoemd. In deze periode werden ook een aantal salons gedecoreerd in Empirestijl. Petrus Regout en nakomelingen In 1841 kocht de Maastrichtse industrieel Petrus Laurentius Regout (1801-1878) het 118 hectare grote landgoed als gevolmachtigde van koning Willem II om dienst te doen als koninklijk jachtslot. Uit die tijd dateert een verbouwing van de ingangspartij van het kasteel, waarvan de gekroonde initialen W II en het jaartal 1841 in de sluitsteen getuigen. Willem II verbleef er naar verluidt slechts tweemaal twee weken. Na diens dood kwam het kasteel in 1851 in handen van Petrus Regout zelf, die het eerst als buitenverblijf, vanaf 1863 als vaste verblijfplaats ging gebruiken. Regout verbouwde het kasteel tot een waar maison de plaisance met daktuinen, serres en overdadig gedecoreerde salons. Op een 7 ha groot terrein liet hij vanaf 1853 door de Belgische tuinarchitect Jean Gindra een tuin aanleggen met gazons, bloemperken, exotische bomen, vijvers, fonteinen (aangedreven door een stoommachine), prieeltjes, follies en andere attracties. Met bomen beplante lanen verbonden Vaeshartelt met andere landgoederen van Petrus Regout in het gebied ten noorden van Maastricht, zoals de op korte afstand gelegen villa Klein Vaeshartelt, die hij liet verbouwen, en het landhuis La Grande Suisse. Zijn nakomelingen voegden daar nog villa La Petite Suisse, villa Kruisdonk en kasteel Meerssenhoven aan toe. Omstreeks 1865-1867 liet Regout in Parijs een album drukken, getiteld Album dedié à mes amis et mes enfants, waarin diverse kleurenlitho's van de lusthof Vaeshartelt zijn afgebeeld, inclusief een "Grand Canal", een "Grande Cascade", een gedenkzuil voor Willem II en diverse andere attracties in het park. Na de dood van Petrus Regout en zijn echtgenote Aldegonda Hoeberechts in 1878, erfde hun jongste zoon Gustave Regout (1839-1923) Vaeshartelt. Daarna ging het landgoed over op diens jongste zoon Edouard (1877-1947), die drie jaar later tevens het aangrenzende kasteel Meerssenhoven erfde van zijn oudere broer Edmond. Hierdoor ontstond een landgoed van circa 150 hectare, voornamelijk beplant met hoogstamfruitbomen, wellicht de grootste boomgaard van Nederland. Vanaf de jaren 1930 nam Edouard de bedrijfsvoering in eigen hand, waarvoor hij het nodige personeel tot zijn beschikking had. Ook introduceerde hij nieuwe fruitteeltmethoden, die hij in de Verenigde Staten had leren kennen. Edouard huwde pas op 40-jarige leeftijd met de 21-jarige Sophie van der Does de Willebois, een kleindochter van Joseph van der Does de Willebois. Het was waarschijnlijk geen goed huwelijk, want op 11 juni 1939 schoot hij haar tijdens een echtelijke ruzie dood. Edouard werd veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf (na een eis van vijf jaar), maar kwam mogelijk al in 1941 vrij. Hij stierf in 1947 op Vaeshartelt, waarna de inboedel van het kasteel – inclusief een grote schilderijencollectie – in juni en oktober 1949 werd geveild. Zijn dochter Odette was in 1941 op 20-jarige leeftijd overleden, waardoor zijn zoon Adhemar beide kastelen erfde. Adhemar woonde op Meerssenhoven en verpachtte Vaeshartelt. Hij kwam in 1953 in Zweden bij een auto-ongeluk om het leven. Recente geschiedenis Al voor de dood van Adhemar Regout deed het gebouw dienst als jeugdherberg, beheerd door het echtpaar Moens. De kasteelboerderij of pachthoeve was tot begin jaren 1990 in gebruik als landbouwbedrijf: in de eigenlijke hoeve woonde de familie Hamers; in de zogenaamde "Witte Schuur" de familie Roosen. In 1992 werd de Stichting Buitenplaats Vaeshartelt opgericht, die zich inzet voor de instandhouding van de buitenplaats. Een jaar later volgde de oprichting van de Stichting Vrienden van Kasteel Vaeshartelt. Vanaf 1993 vonden ingrijpende restauraties plaats, waarbij onder andere de wandschilderingen, stucwerkdecoraties en marmerimitaties in het interieur werden hersteld. Aan de noordzijde van het kasteel werd in 1994 een hotel- en restaurantvleugel bijgebouwd. Sindsdien is het kasteel in gebruik als hotel-restaurant en congrescentrum. De kasteelhoeve is in 1999 en 2005 gerestaureerd en uitgebreid en wordt thans verhuurd als kantoor- en vergaderruimte. In 2000 werd de portiersloge gerestaureerd. Deze is als groepsaccommodatie te huren. Het park en een bijbehorend bosperceel zijn openbaar toegankelijk. Sinds 2011 wordt jaarlijks aan het eind van de zomer het Limburg Preuve Festival gehouden op het landgoed. Toekomstplannen In de loop der jaren heeft het kasteel veel van zijn glans verloren. De lusthof van Petrus Regout ging al vrij snel na zijn dood verloren, hoewel de contouren van Gindra's ontwerp nog te herkennen zijn. Veel tuinornamenten verdwenen eind 20e eeuw. De Stichting Buitenplaats Vaeshartelt wil een deel van deze elementen terugbrengen, mogelijk in een moderne vormgeving. Op korte termijn wordt gewerkt aan herstel van het "Grand Canal" (waarvan de bedding nog aanwezig is) en de parkafscheiding langs de weg Weert. Op langere termijn hoopt men ook de "Grande Cascade", het prieeltje bij de portiersloge, het in de vijver staande badhuis annex bibliotheek met water spuwende leeuwen, en enkele verdwenen beeldengroepen te laten terugkeren. Sinds enkele jaren bestaan er plannen om het landgoed Vaeshartelt te ontwikkelen tot een proeftuin voor stadslandbouw en lokale tuinbouw. Het is de bedoeling dat deze "Tuinen van Vaeshartelt", samen met de bestaande wijngaard Boekenderhof aan de overzijde van de Boekenderweg, en soortgelijke plannen voor andere gebieden in het Buitengoed Geul & Maas (voorheen Landgoederenzone Maastricht-Meerssen), het begin vormen van de "Tuinen van Maastricht", een geheel van tuinen en landerijen aan de noordrand van Maastricht. De Stichting Ithaka, die het landgoed Vaeshartelt beheert, werkt hiertoe samen met onder andere de gemeente Maastricht, het Centrum voor Natuur- en milieueducatie, Slow Food Limburg en de Hotel Management School Maastricht.

Free - Castle Park - Events and festivals - WiFi info@vaeshartelt.nl - Private property (hotel) - Pets are allowed - Meetings and events arrangement

-