Lichtenberg Castle, locally known as Kasteel Lichtenberg, lies on a mountain south of the city of Maastricht, in the province of Limburg in the Netherlands. Lichtenberg Castle is situated on a mountain with the Latin name 'Mons Lucis' which has given rise to speculation that perhaps the site was already used by the Romans for signaling, though no Roman guard tower remains have been found. Around 1212 a castle was built on this site by Hugo de Pierrepont, the bishop of Liège. The lower part of the keep, consisting of flint and millstone-grit, could be a remnant of this castle. In 1439 the castle came into the possession of the Van Eijnatten family. During their ownership, which lasted until 1659, the castle was partly or completely rebuilt and extended. The upper part of the keep, consisting of marl, dates back to that period; the 15th or 16th century. It can't be ruled out that during that rebuilding the keep was also completely rebuild using old building materials. Also a main- and south wing were erected around a courtyard. The function of the keep was mainly a defensive one. In 1568 the castle was used as headquarters by the Spanish general Fernando Álvarez de Toledo, 3rd Duke of Alba. After 1640 the castle lost its military function and was rebuilt as a fortified residence and used as a farm. The square ruined keep we see today is the only remnant of the medieval Lichtenberg Castle. It's now incorporated in a farmstead which was built, probably on the foundations of the medieval castle, in the 18th and 19th century. In 1904 the keep was fitted with iron stairs and a wooden platform to be used as a belvedere. Lichtenberg Castle was situated on a natural sloping mountain of limestone until 1922 when the mountain was bought by ENCI; a company who would quarry the limestone for cement production. Due to the open quarrying all around the castle it is now situated next to a high, vertical, bare limestone cliff. In 1985 the entire complex was restored. It is now owned by an environmental organization; Natuurmonumenten. It can be visited. Part of the bailey can be rented as a holiday home. http://www.castles.nl/lichtenberg-castle

Kasteelruïne Lichtenberg is een ruïne van een kasteel gelegen op de Sint-Pietersberg ten zuiden van het dorp Sint Pieter in de Nederlandse gemeente Maastricht. Het is een overblijfsel van een van de zeldzame hoogteburchten in de Noordelijke Nederlanden. Van het kasteel is slechts een ruïneuze donjon en een deel van de noordvleugel bewaard gebleven. Vanaf de hoog gelegen donjon heeft men een weids uitzicht over het Maasdal. In een deel van de kasteelhoeve was van 1991 tot 2018 het Sint Pieters Museum gevestigd. Onder de kasteelruïne bevindt zich een kalksteenwand die geclassificeerd is als Geologisch monument Typelocatie Maastrichtien. In de kalksteen onder de kasteelruïne bevinden zich nog de overgebleven resten van het uitgestrekte gangenstelsel Slavante. Via een putschacht had de hoeve verbinding met dit gangenstelsel. Geschiedenis Benaming De oorspronkelijke naam van het kasteel zou "Luchtenborg" zijn geweest, wat "hooggelegen burcht" zou betekenen. Ook de Latijnse naam "Mons Lucis" komt voor, verwijzend naar een (mythisch) lichtbaken langs de Maas. Een nog onwaarschijnlijkere verklaring is dat een roofridder die op Lichtenberg woonde de voorbij reizende kooplieden van hun koopwaar 'verlichtte'. Bouwhistorie Met de bouw van het eerste kasteel is waarschijnlijk begonnen in 1212, tijdens de Luiks-Brabantse oorlogen door de prins-bisschop Hugo II van Pierrepont. Hij gebruikte hiervoor de fundamenten van een in de 10e eeuw gebouwde donjon. Hiermee is de uit vuursteenblokken en kolenzandsteen gemaakte onderbouw van de ruïne wellicht een van de oudste nog zichtbare kasteelrestanten in Nederland. In de 12e en 15e eeuw werd de donjon uitgebreid met twee extra verdiepingen. Het kasteel zelf werd omstreeks 1400 gebouwd en is in de 15e en 16e eeuw meerdere keren uitgebreid. Bij het beleg van 1673 en dat van 1676, tijdens de Hollandse Oorlog, werd het kasteel verwoest, maar daarna weer hersteld. In 1740 was het kasteel nog bewoond, maar na een brand in 1747 was het geheel in verval geraakt. De brand was mogelijk een gevolg van inkwartiering voor en na de Slag bij Lafelt. Op het kasteelterrein werd daarna een gesloten hoeve gebouwd, waarvan het woonhuis nog bestaat. Het poortgebouw met geknikt schilddak en de hierbij gelegen stallen zijn in 1816 gebouwd. In 1904 werd een ijzeren trap met een houten platform aangebracht in de ruïnetoren en kreeg de toren de functie van uitzichttoren — een belvedère. In 1921 ging het eigendom over naar de "Société Anonyme Fabrique Portland et Briquetterie de Raevels" de latere ENCI (Eerste Nederlandsche Cement Industrie). Door de bouw van de ENCI-fabriek en de afgravingen in de ENCI-groeve ten behoeve van de mergelwinning voor de cementindustrie staan de hoeve Lichtenberg en de ruïne van het kasteel enigszins geïsoleerd en als het ware op een steile kale rotspartij met bijna loodrechte verticale wanden. In 1985 werd de ruïne geconsolideerd en de bijgebouwen gerestaureerd. Bewoningsgeschiedenis De oudste vermelding van bewoners dateert uit 1267, toen de familie Lichtenberg het kasteel bewoonde. Mogelijk waren zij tevens de eigenaren van de Poort van Lichtenberg in de Bredestraat in Maastricht, vermeld in 1294. Andere bewoners waren Jan Happart uit Wyck en Rogier Bock (in 1410). De kleindochter van Bock trouwde in 1439 met Johan van Eynatten, heer van Neubourg bij Gulpen. Deze herbouwde het kasteel en breidde het verder uit. Ook bouwde hij in 1455 een kluizenarij bij het kasteel, die later tot observantenklooster werd verheven (zie: Slavante). In 1568 vestigde Alva zijn tijdelijke hoofdkwartier op de Lichtenberg en bij het beleg van 1632 streek de Staatse bevelhebber Pinssen van der Aa er neer. In 1659 kwam het domein in bezit van de familie Von Schaesberg, die tot begin 19e eeuw eigenaar bleef, ook toen het eigenlijke kasteel in 1747 door brand was verwoest. De laatste adellijke bewoners van Lichtenberg waren August Fréderic Antoine Marie, Graaf van Schaesberg (1730–1801) en Isabelle, barones van Cortenbach (1747-1809). In 1809 verkocht de Franse administratie het geconfisqueerde bezit Lichtenberg aan Christiaan Coenegracht, burgemeester (maire) te Maastricht. Zijn kleindochter Maria Christina Sara Dorothea Coenegracht bewoonde het goed vanaf haar huwelijk in 1862 met Hubertus Theodorus Laurentius Straetmans.

Free Free Free Free - Saint Roch chapel - Informative tables - National monument - Ruins of the castle

-