Huis Doorn (English: Doorn Manor) is a manor house and national museum in the town of Doorn in the Netherlands. The residence is appointed with early 20th century interior from the time when former German Emperor Wilhelm II resided (1919–1941). Huis Doorn was first built in the 9th century. It was rebuilt in the 14th century, after it was destroyed. It was again rebuilt in the 19th century to its present-day form. The gardens were also created in the 19th century. After World War I, Wilhelm II bought the house, where he lived in exile from 1920 until his death in 1941. He is buried in a coffin within a mausoleum in the gardens. After the German occupation in World War II, the house was seized by the Dutch government as hostile property. Huis Doorn is now a national museum and a national heritage site. The interior of the house has not been changed since Wilhelm II died. Every year in June, German monarchists come to Doorn to pay their respects to the emperor. In 2012, the museum had 25,000 visitors. Early history The original structure was built in the 9th century, but was destroyed and rebuilt in the 14th century. It was again rebuilt in the late 18th century in a conservative manner and yet again, in the mid-19th century. A park which surrounds the building was laid out as an English landscape garden. Baroness Ella van Heemstra (1900–1984), the mother of actress Audrey Hepburn, spent much of her childhood living in the house. Residence of Wilhelm II The property was purchased for 500,000 guilders in 1919 by Wilhelm II, the last German Emperor, as his residence-in-exile (1920–1941), following his abdication after World War I. During his years in exile, he was allowed to travel freely within a 15-kilometre radius of his house, but journeys farther than that meant that advance notice had to be given to a local government official. As he disliked having to kowtow to a minor official, he rarely journeyed beyond the "free" limit. The former Emperor regularly exercised by chopping down many of the estate's trees, splitting the logs into stacks of firewood, thereby denuding the matured landscape as the years progressed. Hence he was called by his enemies "The Woodchopper of Doorn". Wilhelm's asylum in the Netherlands was based on family ties with Queen Wilhelmina, whom, some claim, he embarrassed by his political statements. In fact, Wilhelm rarely spoke publicly, while in exile, although a recorded interview of 1931 does exist, spoken in English. It reveals anti-Semitic views he possessed. His first wife, Augusta nicknamed Dona, died at Huis Doorn 11 April 1921 and her body was taken back to Potsdam in Germany, where she was buried in the Antique Temple. Wilhelm could only accompany her on her last journey as far as the German border. In January 1922, Wilhelm invited the widowed princess Hermine of Greiz and her young son to Huis Doorn. He took a liking to Hermine's company, they had much in common and got married on November 5, 1922. Hermine lived in Huis Doorn with Wilhelm in his exile until his death in 1941. She then returned to Germany and after her death, she was also interred in the Antique Temple in Potsdam due to being Wilhelm's second wife. Hermine undertook the property management of Huis Doorn, and in 1927 she wrote her autobiographical book An Empress in Exile: My Days in Doorn. In 1938, Wilhelm's grandson, Prince Louis Ferdinand, was married to Grand Duchess Kira of Russia, in Huis Doorn. This possibility was ended by the Nazi occupation of the Netherlands in 1940. On their arrival at Huis Doorn, Wilhelm and his household went undisturbed by the Wehrmacht. Five of Wilhelm's beloved dachshunds are buried in the park. A marker is dedicated to the memory of his dog, Senta, who was a favourite of Wilhelm and died in 1927 at the age of 20. Wilhelm II died of a pulmonary embolism at Huis Doorn, on 4 June 1941, with German occupation soldiers on guard at the gates of his estate. He lies in a maroon-coloured coffin, above the ground, in a small mausoleum in the gardens, to await his return to Germany upon the restoration of the Prussian monarchy, according to the terms of his will. His wish that no swastikas be displayed at his funeral was not heeded. Historic house museum The Dutch government seized the manor house and its household contents in 1945 and, since then, many new trees have been planted and the wooded parkland is being returned to its earlier glory. Huis Doorn opened its doors as a historic house museum in 1956. It is presented just as Wilhelm left it, with marquetry commodes, tapestries, paintings by German court painters, porcelains and silver. The collection also includes Wilhelm's collections of snuffboxes and watches that had belonged to Frederick the Great. In June each year, a devoted band of German monarchists still come to pay their respects and lay wreaths, accompanied by marchers in period uniforms and representatives from modern monarchist organisations, such as Tradition und Leben of Cologne. The house became a national heritage site or rijksmonument in 1997. In 2012, the museum had 25,000 visitors.

Huis Doorn is een kasteel, ridderhofstad en landgoed op de Utrechtse Heuvelrug in Doorn in de Nederlandse provincie Utrecht. Het is vooral bekend door de Duitse ex-keizer Wilhelm II die er van 1920 tot zijn dood in 1941 woonde. Ontstaan en architectuur Een eerste vermelding van de plaats Doorn stamt uit het jaar 838. Het middeleeuwse huis was oorspronkelijk een waterburcht die aan het eind van de 13e eeuw werd gebouwd voor domproost Adolf van Waldeck. In de eeuwen daarna bleef het bezit en residentie van de domproosten van Utrecht. In 1322 werd het verwoest. Ongeveer vijfentwintig jaar later werd met de herbouw begonnen. Van dit bouwwerk zijn bij graafwerkzaamheden de resten gevonden, zo deelde de gemeente Utrechtse Heuvelrug mee op 23 februari 2015. Het bestond uit drie ronde torens en een vierkante. In 1536 werd het een ridderhofstad. In de 16e en 17e eeuw verrezen er rond het binnenplein woongebouwen die nu een geheel vormen met het hoofdgebouw. In 1796 werd het huis ingrijpend verbouwd, mogelijk onder leiding van de Amsterdamse architect Abraham van der Hart. Het omringende park werd aangelegd in Engelse landschapsstijl. De omvang van het landgoed vormde een belemmering voor de ontwikkeling van het dorp Doorn. In 1874 werd het landgoed verkaveld. Eind 19e eeuw werd het huis bewoond door Frans Labouchère (1854-1938), wethouder van de gemeente Doorn en in 1894 de eerste voorzitter van de Doornsche Golf. Wilhelm II Op 16 augustus 1919 kocht de voormalige Duitse keizer Wilhelm II Huis Doorn, inclusief de aangrenzende zestig hectare bos, van de eigenaresse Ella barones Van Heemstra (de moeder van Audrey Hepburn). Een van de redenen was dat het landgoed goed te beveiligen was. Hij betaalde er een half miljoen gulden voor. Wilhelm liet het vervolgens verbouwen. De extra kosten kwamen uit op 850.000 gulden. Het kasteel werd van alle gemakken voorzien, onder andere van elektriciteit, modern sanitair en verwarming. Verder liet hij de oprijlaan van de Dorpsstraat verleggen naar de rustigere Langbroekerweg waar een poortgebouw in Hollandse neo-renaissancestijl werd neergezet. Het kasteel werd ingericht met objecten uit zijn keizerlijke paleizen in Berlijn en Potsdam. Deze inboedel kwam in 59 treinwagons naar Nederland. Op 15 mei 1920 betrok de ex-keizer Huis Doorn. Wilhelm bewoonde Huis Doorn met zijn echtgenote Augusta Victoria van Sleeswijk-Holstein-Sonderburg-Augustenburg, maar zij leed aan een ernstige hartkwaal en overleed op 11 april 1921. Met groot ceremonieel vertoon werd zij per trein naar Potsdam gebracht, waar ze op eigen verzoek haar laatste rustplaats vond in de 'antieke tempel'. Wilhelm hertrouwde op 22 november 1922 en leefde daarna met zijn tweede vrouw prinses Hermine van Schönaich-Carolath op het kasteel, tot zijn eigen overlijden op het landgoed op 4 juni 1941. Opmerkelijk is dat Wilhelm een grote passie voor houthakken ontwikkelde en vrijwel dagelijks was hij bezig met bomen omhakken en in stukken zagen. Dit was een grote prestatie van Wilhelm vooral omdat hij, door complicaties bij zijn geboorte, zijn hele leven lang zijn linkerarm niet kon gebruiken: hij deed dus alles met alleen zijn rechterarm. Na verscheidene jaren was het landgoed hierdoor grotendeels ontbost. Tegenwoordig is daar echter niet veel meer van te zien doordat het bos op het landgoed zich weer hersteld heeft en Wilhelm in zijn tijd ook zelf voor nieuwe aanplant zorgde. Het Huis Doorn zelf bevatte in Wilhelms periode onder andere schilderstukken van Frederik de Grote, veldslagen en parades, portretten van hemzelf, gobelins van Marie-Antoinette, een goud gedecoreerde toiletpot en meer. Hoewel Wilhelm minachtend neerkeek op de nazi's en hun ideologie, zond hij in juni 1940, amper een maand nadat Nederland in mei 1940 door het Duitse nazi-regime was bezet, wel een gelukstelegram naar Adolf Hitler in verband met diens zege in Frankrijk. Dit gebaar was meer een initiatief van Hermine, die het nazisme meer was toegedaan en Wilhelm zag hierin een mogelijkheid de Führer gunstig te stemmen inzake de positie van de adel die in het Derde Rijk steeds meer in het gedrang kwam. Door veel Nederlanders en de regering, inmiddels in ballingschap in Londen, werd dit 'gelukstelegram' aan Hitler gezien als verraad van, en ondankbaarheid voor, de gastvrijheid van Nederland dat in 1918 aan Wilhelm asiel verleende. Dit was een van de redenen om Huis Doorn na de oorlog te onteigenen van de familie Hohenzollern. Na het overlijden van Wilhelm II werd zijn stoffelijk overschot naar de kapel gebracht, nabij het poortgebouw. Zijn uitvaart werd, tegen de wil van de ex-keizer in, ook bijgewoond door vertegenwoordigers van nazi-Duitsland, onder wie het hoofd van de Duitse bezettingsmacht in Nederland Arthur Seyß-Inquart. In het park van Huis Doorn werd later onder leiding van de Duitse architect Hans Martin Kießling een mausoleum in classicistische stijl gebouwd, naar een ontwerp van Wilhelm zelf. Het lichaam van Wilhelm werd op 4 juni 1942 in het mausoleum bijgezet. Tot op heden ligt Wilhelm II er opgebaard. De wens van Wilhelm was om na herstel van de monarchie in Duitsland bij zijn overige verwanten in Potsdam te worden bijgezet, maar aangezien dat nooit is gebeurd, Duitsland is tot op heden een republiek, blijft zijn lichaam in Doorn. Museum Huis Doorn is al sinds de Tweede Wereldoorlog, na het overlijden van Wilhelm II, ingericht als een museum. De vleugeladjudant van Wilhelm II, Sigurd von Ilsemann, werd de eerste beheerder. De openstelling werd een dusdanig succes dat Von Ilsemann de toegang verbood voor personen onder de veertien jaar om schade aan het interieur te voorkomen. In 1991 en 1992 was het kasteel dicht wegens een verbouwing. De renovatie werd noodzakelijk geacht wegens de aanwezigheid van boktor in de dakspanten. Van de gelegenheid werd gebruikgemaakt om het souterrain opnieuw in te richten met toiletvoorzieningen voor bezoekers, een koffiekamer en een publieksgedeelte met receptie. Ook werd een alarmsysteem geïnstalleerd. De Raad voor Cultuur adviseerde in 2000 om de rijkssubsidie te schrappen. Als argument werd gegeven dat het museum niet belangwekkend genoeg is voor de geschiedenis van Nederland. Na protesten werd het advies niet overgenomen. Het zou anders de doodsteek voor het museum betekend hebben. Twaalf jaar later adviseerde dezelfde raad om de subsidie te halveren. Deze keer werd het advies wel overgenomen. De Stichting tot Beheer van Huis Doorn stelde dat als gevolg daarvan opnieuw sluiting zou dreigen. Door onder andere het ontslag van medewerkers en de inzet van vrijwilligers werd dat voorkomen. In juni 2015 maakte het Rijk bekend dat het park rond het landhuis voor 2,8 miljoen euro wordt gerenoveerd. De inrichting is grotendeels zoals toen de keizer er woonde. Er is geprobeerd deze zoveel mogelijk authentiek te houden, maar delen uit de collectie zijn in 1964 teruggegeven aan de erfgenamen van de keizer, de familie Hohenzollern. Het 18e-eeuwse schilderij De Dans van Antoine Watteau bevindt zich eveneens niet meer in Huis Doorn. Het werd na het overlijden van Wilhelm II door nazi-Duitsland aangekocht. Op de bel-etage en de eerste verdieping zijn de kamers nog vrijwel authentiek. Naast meubilair en benodigdheden als bestek bevat het museum ook een collectie keizerlijke kunstvoorwerpen. Soms worden stukken uitgeleend voor exposities elders. Het museum is van dinsdag t/m zondag open voor publiek.

Free (after buying a ticket) 15.00 EUR 0 - 6 years: free 7 - 18 years: 7.50 EUR 20+ per: 13.50 EUR - Park in the English landscape style - Wardrobe - Panoramic Tour - WC reserveringen@huisdoorn.nl - Historical house-museum - Visited only by guided tour - No creditcards accepted

-