The Simontornya Castle is a Renaissance castle in Simontornya, Hungary. The Tower was built in the 13th century by Simon (Son of Salamon) among the swamps of the Sió river. The name Simontornya means Simon's Tower. Nearly all owners of the castle made some alterations throughout the centuries. The Lackfi's built a new gothic wing in the 14th century, altered the old Tower, and added an arcaded loggia to the back-front. After the extinction of the House of Garai in 1482, the castle again belonged to Queen Beatrix, wife of Matthias Corvinus. Mózes Buzlay, marshall of King Ulászló II improved the castle into a renaissance palace with the help of Italian masters and craftsmen from Buda. After Buzlays' death the castle was taken over by the Turks in 1545. This event marked the beginning of a new era with an emphasis on military requirements. During the nearly 150 years of occupation minor alterations and refinements were constantly being made. Simontornya, the center of a sandjak was recaptured by Louis William, Margrave of Baden-Baden in 1686. In just two years (1702-1704) major alterations turned the castle into a fortress. During the revolution against the Habsburgs, led by Prince Francis II Rákóczi, Simontornya became the stronghold of the Kuruc rebels in southwest Hungary. The fortress was captured by the Austrian army in 1709 housing troops until 1717. The castle fortress was later donated to the House of Limburg-Stirum, but, after building a new a castle, they turned the old one into a barn. It has been used as a barn by all new owners until 1960, when archeological excavations started.

Podążając drogą #61 przejeżdżamy przez wioskę Simontornya, której piękną ozdobą jest średniowieczny, częściowo odbudowany zamek. Najstarsza jego część datowana jest na XIII wiek, na przestrzeni lat obiekt wielokrotnie przebudowywano: dodano jedno skrzydło gotyckie, później, w XV wieku specjaliści od budowy zamku królewskiego w Budzie wydzielili fragment mieszkalny w stylu renesansowym. Niestety kolejni właściciele nie dbali o utrzymanie zamku w dobrym stanie, dlatego pod koniec XIX wieku, gdy obiekt przejęło państwo, znajdował się on w prawdziwie opłakanym stanie. Prace modernizacyjne przeprowadzono w taki sposób, aby zachować elementy charakterystyczne dla każdego stylu, w jakim wybudowano poszczególne fragmenty zamku. Na parterze znajduje się niewielka wystawa, na której prezentowane są znaleziska archeologiczne oraz zachowane dokumenty historyczne związane z Simontornya, w tym galeria popiersi postaci zasłużonych przy odbudowie zabytku. Na piętrach podziwiać można z kolei ekspozycję obrazów współczesnych, głównie kobiecych aktów. Kompletnie zrestaurowano jedynie barokową jadalnię, której ściany zdobią liczne obrazy przedstawiające właścicieli zamku i ich częstych gości. Całość nie należy do nazbyt ciekawych, ale bilet kosztuje dosłownie grosze, zaś pilnujący są naprawdę przemili.

A simontornyai vár reneszánsz műemlék, Simontornya fő látnivalója. A tolnai dombság északi peremén a középkorban széles mocsaras völgyet alkotva kanyargott a Sió, melynek árteréből kiemelkedő egyik szigetén emeltette az 1270-es években földesúri szállásul a vár korai magját Döröcske nembeli Salamon fia, Simon alországbíró. 1324-ben Károly Róbert Hencfia Jánosnak adta, 1347-ben a Lackfiak örökölték, majd 1397-ben a Kanizsaiaké lett. Tőlük birtokcsere által Ozorai Pipó szerezte meg, majd 1427 után a Garai família vásárolta meg. A Garai család fiúágon való kihaltával a vár ismét a korona tulajdonába került. 1500 körül Gergelylaki Buzlay Mózes, majd 1536-ban Pöstyéni Gergely főudvarmester szerezte meg. Fénykora a 16. század első évtizedére tehető. Ekkor emelték téglából a vaskos öregtornyot, mellette az új kaputornyot, de a palotaszárnyak is reneszánsz homlokzatot kaptak, bábos korláttal ékesítve. Inkább minden kényelemmel ellátott főnemesi rezidenciának, mint várnak számított, így az ország középső területeit viharos gyorsasággal megszálló török csapatok 1543-ben könnyűszerrel elfoglalták. A hosszú török uralom végét Badeni Lajos őrgróf seregének felvonulása jelentette 1686 szeptemberében, mivel a vár kicsiny védőserege meghódolt előttük. A 18. század elején tervbe vették felrobbantását, de a Habsburg-hű Styrum-Limburg család kérelmére épségben hagyták. A II. Rákóczi Ferenc vezette kuruc szabadságharcban a vár több éven át Bottyán János támaszpontja volt. A vár helyreállítása 1960-ban kezdődött el párhuzamosan a régészeti feltárásokkal.