Kasteel 't Joppe

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Landgoed het Haveke is een landgoed in de plaats Eefde, vlak bij Zutphen, in de Nederlandse provincie Gelderland.

Het bestaat uit een rond 1860 gebouwd herenhuis, omgeven door een 14 hectare grote Engelse tuin naar een ontwerp van Leonard Anthony Springer met bos en verzorgde gazons. Kilometers lange wandelpaden voeren door het park en zijn overdag vrij toegankelijk voor het publiek.

Historie

Een eerste vermelding van het huis vinden we in 1481 als Herman ter Havick in het huwelijk treedt en zijn echtgenote als huwelijksgift een grote som geld, alsmede "die hofstede thoe Angeren" schenkt.

Rond 1860 werd het oude huis afgebroken en is het huidige huis gebouwd. Hierna zou het huis nog enige malen van eigenaar veranderen totdat het in het bezit kwam de familie van Rechteren-Limpurg-Speckfeld. Door vererving kwam het in het bezit van de huidige bewoners.

Huize het Haveke

It is easy to see from its crumbling exterior that Nijenbeek Castle has had a turbulent past. The castle was an important part of the duchy of Guelders and played an important role in the uprising against the Spanish, and resistance against French troops. In the end, it was the Second World War that brought the castle to complete and utter ruins.

Strategic position on IJssel River
Nijenbeek Castle was built around 1230 in a strategic position on the IJssel River. It probably started out as a wooden keep on an island in the river, but was soon expanded into a stone castle and fortified bailey. The castle fell into the possession of the dukes of Guelders who let it to the house of Steenbergen, supposedly the descendants of one of the dukes´ illegitimate children.

The legend of the fat duke
Nijenbeek Castle is best known for having held Duke Reinoud III of Guelders prisoner.  During the infamous internecine struggle with his younger brother, Eduard, Reinoud was faced with defeat. He was locked away in Nijenbeek in 1361.

According to the legend, Reinoud was very well fed in the castle, and after a few years, had become so fat, that the guards could leave the cell door open - Reinoud no longer fitted through. When his brother, Eduard, was killed in battle ten years later, Reinoud was set free and the walls needed to be demolished to get him out!

Ruins
Throughout its existence, the castle´s exterior has often changed. The bailey complex with its additional buildings was demolished in return for a new annex up against the tower. In the end, only the tower remained intact.

At the end of WWII, a couple of Germans barricaded themselves in the castle, and in order to chase them off, the Allies shot at the castle and the annex and the roof were seriously damaged. Despite emergency repairs, the roof finally caved in and since then, the elements have taken their toll. All that remains of Nijenbeek Castle now, is a ruin that can only be viewed from a distance.

https://excitinghistory.com/de-middeleeuwen/voorst-kasteel-nijenbeek

Kasteel Nijenbeek

De Voorst House was built around 1700 by Arnold Joost van Keppel after he had made a fortune serving at the court of Governor (Stadholder) William III.The house was nicknamed ´The little palace´ because of its similarity to William III’s Palace Het Loo in Apeldoorn. The estate’s luscious gardens on the other hand, gained it the additional moniker of ‘Versailles of the Achterhoek’.

Scandal
The Van Voorst family was originally simple landed gentry, a status that changed little when the family married into the Van Keppel line in 1565. One of the Van Keppels, Oswald van Keppel, had a rather dubious reputation for tax evasion, public drunkenness, debt and violence. According to one account in 1668, Oswald was visiting a man named Coenraad van Linden when he tore his house to pieces and gave his wife a black eye and a bloody nose.

Arnold Joost van Keppel
Oswald’s son, Arnold Joost van Keppel studied at Cambridge and served at the court of Governor (Stadholder) William III, where he quickly became one of the stadholder’s confidents. When William III became king of England in 1689, Arnold profited from this relationship and was made Baron of Ashford, Earl of Albemarle, a member of parliament, chamberlain in the royal household and a general. In order to solidify his status, he built a luxurious country house on his ancestral lands. The house was clearly inspired by Palace Het Loo in Apeldoorn and the gardens were even designed by William III’s landscape gardener.

Fire
The good fortune of the Van Keppel family proved to be short-lived and just 50 years after it was built, De Voorst House changed hands and in 1846, an investor even tore down several of the buildings. However, the biggest blow for the house came in 1943, when the main building and nearly its entire interior burned down. The fire was not a result of the war, but a careless painter. Since then, De Voorst House has been completely restored and furnished as a grand hotel, wedding and conference venue.  

https://excitinghistory.com/buitenplaatsen-en-landgoederen/huis-de-voorst-eefde

De Voorst

Huis 't Velde is een statig wit landhuis ten oosten van Warnsveld, dat sinds 2005 deel uitmaakt van de gemeente Zutphen, in de Nederlandse provincie Gelderland. De geschiedenis van deze voormalige havezate gaat terug tot minimaal 1326 en heeft prominente bewoners gekend zoals Arnold Joost van Keppel (eerste graaf van Albermarle). Het huis wordt beheerd door de stichting Het Geldersch Landschap en is sinds 1976 in gebruik door de School voor Politie Leiderschap (SPL) als conferentie- en studiecentrum.


Middeleeuwen
De vroegste vermelding dateert uit 1326 als Gelders leen waarbij Hendrik van Suderas wordt genoemd als eigenaar van "'t goet ten Velde". Verder zijn in de kelder van het huis restanten gevonden van een klein middeleeuws gebouw, maar het huis is in deze periode nog van geen noemenswaardig belang.

Middeleeuwen

De vroegste vermelding dateert uit 1326 als Gelders leen waarbij Hendrik van Suderas wordt genoemd als eigenaar van "'t goet ten Velde". Verder zijn in de kelder van het huis restanten gevonden van een klein middeleeuws gebouw, maar het huis is in deze periode nog van geen noemenswaardig belang.

Bentinck

Pas in de zestiende eeuw ontstaat de basis van het huidige huis wat onder andere nog te herleiden is uit stijlelementen zoals de driehoekige frontons met schelpmotieven in de gevel van het oudste deel van het hoofdgebouw bij de entree. Bij een restauratie in de jaren 60 stuitte men op deze en andere renaissanceversieringen en heeft men ze zodanig in de restauratie verwerkt dat ze zichtbaar zijn gebleven.

In 1516 komt 't Velde in het bezit van het geslacht Bentinck wanneer Catharina Leerinck, de echtgenote van Hendrik Bentinck het goed erft van haar broer Andries. Hoewel het geslacht pas in de achttiende eeuw zijn hoogtijdagen viert was deze Hendrik Bentinck (het geslacht kent vele Hendri(c)ken) als rentmeester van de hertogelijke domeinen op de Veluwe beslist al een vooraanstaand man.

Rond 1597 laten Johanna Bentinck en haar man Gosen van Lawich het huis grondig verbouwen waarbij vrijwel zeker de complete oostelijke vleugel inclusief het achtkantige torentje aan de voorkant is aangebouwd. Waarschijnlijk stammen ook de trapgevels aan de achterzijde uit deze periode. Omdat het huis zich daarmee aan voor- en achterzijde met twee volledig verschillende bouwstijlen presenteert wordt het ook wel "het huis met de twee gezichten" genoemd.

Van Keppel

In 1691 komt het huis in het bezit van Arnold Joost van Keppel tot Voorst, graaf van Albemarle die rond dezelfde tijd op het iets noordelijker gelegen landgoed van zijn voorouders in Eefde ook Huis De Voorst laat bouwen. Graaf Arnold was zeer intiem bevriend met koning-stadhouder Willem III en kon daarom de stadhouderlijke architect Daniël Marot en Jacobus Roman die ook aan Paleis Het Loo hadden gewerkt inschakelen bij de bouw van Huis De Voorst - er ontstaat een kleine replica van Het Loo die, mede vanwege de tuinen, ook wel "het Versailles van de Achterhoek" wordt genoemd.

Rond 1700 laat hij ook het oude hoofdgebouw van Huis 't Velde, waar inmiddels zijn moeder woont, naar het westen verlengen en wordt de hele zuidelijke hoofdvleugel onder één dak gebracht. Omdat de zeventiende-eeuwse trapgevels aan de achterkant intact worden gelaten behoudt het huis daar deels het karakter van een havezate. Algemeen wordt aangenomen dat Daniël Marot ook bij deze verbouwing betrokken is geweest en dat onder andere de twee met acanthusmotieven gesierde schouwen door zijn inmenging zijn aangebracht.

Van Dorth

De volgende eigenaar wordt baron Jan Adolph Hendrik Sigmund van Dorth die het huis in 1745 in zijn bezit krijgt, vader van de Freule van Dorth. In 1748 biedt het huis onderdak aan de verjaagde koning van Corsica Theodor von Neuhoff die familiebanden met Van Dorth heeft. Het gaat de Van Dorths echter niet voor de wind en in 1795 worden al hun bezittingen in beslag genomen, waarna Huis 't Velde in 1801 openbaar onder de hamer komt en gekocht wordt door Anna Aleida Bouwer, die sinds 1780 als douairière (weduwe van) Jacob Derk Burchard van Heeckeren door het leven gaat.

Van Dijk

Na aankoop door de adellijke weduwe wisselt het huis in korte tijd een aantal keren van eigenaar en komt het in 1809 in het bezit van Van Markel Bouwer en in 1816 van Van Nispen, voordat het in 1824 door mr. J.A. van Dijk gekocht wordt die er weer wat serieuzer werk van maakt. Zo worden de ramen vervangen door nieuwe in 'Empire'-stijl en wordt het huis voor het eerst wit gepleisterd. Ook wordt de balzaal opgeknapt en krijgt de hal decoratief stucwerk. Hendrik van Lunteren krijgt opdracht het park aan te pakken en verandert dit in een landschappelijke stijl.

Vanaf 1899 mag de familie van Dijk zich "Van Dijk van 't Velde" noemen en het Huis blijft nog tot 1959 in het bezit van de familie.

Huis 't Velde

Kasteel de Lathmer is een landhuis, landgoed en voormalig kasteel gelegen ten zuidwesten van het dorp Wilp, onderdeel van de gemeente Voorst in de Nederlandse provincie Gelderland. Nadat het kasteel in 1911 verwoest werd door een brand, werd het monumentale huis weer volledig nieuw opgebouwd.

De oudste vermelding stamt uit 1273 als Latmere. Uit 1433 stamt de eerste vermelding van een bewoner, Albert van Zuderaes os Soerhuis, een leenman van Evert van Wilp. Het is onbekend hoe het middeleeuwse kasteel eruit heeft gezien. In de 18e eeuw moet het zijn afgebroken, op de zuidoosttoren na. Die toren is een tijdlang in gebruik geweest als duiventil. Er moet na de sloop een ingrijpende verbouwing hebben plaatsgevonden, en omstreeks 1860 werden nog uitbreidingen in de stijl van de Italiaanse renaissance doorgevoerd. Op 1 augustus 1911 brandde het volledig af. Meteen na de brand werd het huis herbouwd volgens een ontwerp van de architecten van Van Nieukerken. Het huis werd weer opgetrokken in de eigentijdse Neorenaissancestijl.

Het landgoed is ingericht als wooncentrum voor mensen met een verstandelijke beperking. Het huis in niet toegankelijk voor het publiek, maar het 42 hectare grote landgoed is opengesteld voor wandelaars.

Kasteel de Lathmer

Oolde is een rijksbeschermde historische buitenplaats met 6 complexonderdelen en voormalige erkende havezate en landgoed in de gelijknamige buurtschap Oolde bij Laren, gemeente Lochem, in de Nederlandse provincie Gelderland.

Geschiedenis

Goossens van Keppel is in 1663 bouwer van het huis. Het huis wordt dan gebouwd als havezate bij het nabijgelegen Old Oolde en wordt daarom ook wel Nijenhuis genoemd voordat het Oolde gaat heten.

Van het Old Oolde gaat de geschiedenis terug tot het jaar 1367 als goed van de Van Keppels. In dat jaar wordt Gijsbert van Keppel, geheten van Oolde, genoemd in verband met een geldlening aan de graaf van Kleef. In 1820 vererft Old Oolde aan de familie Van Heeckeren nadat jhr. Derk Jan Carel Sebastiaan van Keppel tot Old-oolde in 1819 ongehuwd overleed en zijn moeder, barones Van Heeckeren datzelfde jaar overleed. In 1849 wordt het aangekocht door Adolf Frederik Lodewijk graaf van Rechteren Limpurg, heer van Almelo, die het landgoed Oolden toen reeds bezat. In 1868 zijn de laatste bijgebouwen van Old Oolde gesloopt. Volgens de kadastrale kaart van 1832 was het kasteel Old Oolde toen al verdwenen. Het kasteelterrein lag direct achter de hofstede Holterman. In 1960 zijn de grachten gedempt. Naast dat slot zou ook de verdwenen kapel hebben gestaan.

Rond 1771 werd het nieuwe huis ingrijpend gemoderniseerd in opdracht van Derk Jan van Keppel en kreeg o.a. een nieuwe ingangspartij, waardoor het huis tegenwoordig nog een volledig 18e-eeuwse uitstraling heeft. Aan de voorgevel zijn de wapens van de geslachten Van Keppel en Heeckeren bevestigd. Voor de linker zijgevel is een bordesterras gebouwd met een ingemetselde wapensteen voorzien van de wapens van de geslachten Van Keppel, Van Ittersum, Van Coeverden en Sloet. In 1900 zijn 188 percelen van het landgoed publiekelijk geveild.

Het landgoed is opengesteld voor het publiek, het huis en haar directe omgeving niet.

Havezate Oolde

Museum De Waag is located in one of the oldest weighing houses in the Netherlands. Situated on the Brink of Deventer, the building is one of the city’s iconic monuments. Ideally located on the banks of the river IJssel, Deventer played an important role in the Hanzeatic League. In 1344 the city was granted the right to organise annual fairs, and by 1386 Deventer held five such events every year. Traders and merchants from all wind directions flocked to Deventer to sell their products at the Brink. Fair trade was considered to be of vital importance, and measures were put in place to ensure the accurate weighing and sizing of goods. Constructed in 1528, the weighing house employed gauges and inspectors who weighed and sized products that were offered for sale by merchants. The proceeds from weighing and inspection became a primary source of income for the city. Deventer came to full bloom and prosperity in the 14th and 15th century, but the outbreak of the Eighty Years’ War led to a dramatic decline in the city’s trading position.

The Late Gothic building has three floors and features a stepped tower, a clock and three spiked towers. In 1643, a Late Mannerist landing with three columns was added to the front of the building, which also features staircases at both sides. Remarkable is the slightly slanting position of the construction. The monumental building is approximately 80 cm out of plumb, due to compacting of the soil beneath the old rampart, which ran along the Brink and on which the building was constructed.

All weighing activities were discontinued in the 19th century, after which the building became a so-called ‘Teekenschool’, a drawing school. For a brief period of time, it was even used as a telegraph station. The iconic building was turned into a museum in 1915, exhibiting the historical treasures of the city in a monumental setting ever since.

https://museumdewaag.nl/de-waag/?lang=en

Museum De Waag

Huis Verwolde is een classicistisch edelmanshuis uit 1776 op het gelijknamige landgoed in de voormalige gemeente Verwolde, ten noordoosten van Laren. Verwolde behoort sinds 1854 tot Laren, dat weer sinds 1971 behoort tot de gemeente Lochem in de Nederlandse provincie Gelderland. Ondanks de hoektoren is het geen kasteel, maar meer een statig landhuis. Het is een van de voormalige erkende havezaten van het Kwartier Zutphen.

Geschiedenis
De vroegste schriftelijke vermelding stamt uit 1346 als Derck II van Keppel als eigenaar van Verwolde te boek staat. In dat jaar werd Varenwolde bij broederdeling afgesplitst van Keppel, terwijl het een leen van de Heeren van Keppel bleef. Vermoedelijk is Verwolde in de 12de eeuw gesticht door een van de Heren van Keppel als jachtslot vanwege de wildrijke omgeving. In 1182 wordt Wolter I van Keppel genoemd in verband met Verwolde. Derck III liet op het goed zijn eigen versterkte huis bouwen.

Rond 1500 raakte het kasteel betrokken in de politieke strijd tussen de Heeckerens en Bronckhorsten, waarbij Derck IV de Heeckerens steunde. In 1505 nam hertog Karel van Gelre kasteel Verwolde in omdat Derck IV van Keppel en Verwolde de eed van trouw aan de hertog had gebroken. Karel zette het kasteel in als verdedingsvesting op de grens met het Oversticht, en plaatste een ritmeester met twintig manschappen op het huis. Hij liet het grondig versterken tot een burcht met grachten en met doornstruiken beplante wallen. In 1510 werd het aangevallen door de bisschop van Utrecht Frederik van Baden met een leger van 1600 ruiters en 300 voetknechten, waarbij het kasteel werd afgebroken, de drievoudige grachten werden gedempt en de wallen werden geslecht.

In de 16e eeuw werd nog onder de Van Keppels een nieuw huis gebouwd. In 1546 stierf het geslacht Van Keppel van Verwolde in mannelijke lijn uit. Verwolde vererfde op de enige dochter van Frederik van Keppel, Cunegonde van Keppel, die gehuwd was met Alart (de Cocq) van Haaften. Het nieuwe kasteel werd tijdens de Tachtigjarige Oorlog in 1583 ingenomen door de Spanjaarden. Uit een tekening uit 1600 van het beschadigde complex blijkt dat het bestond uit een rechthoekige kern omgeven door een veelhoekige ringmuur met muurtorens. Archeologisch onderzoek uit 2003 heeft bevestigd dat het kasteel een rechthoekige hoofdburcht had van 34 bij 37,5 meter, met een weermuur en een poortgebouw, omringd door twee grachten. Verder stonden er een voorburcht van 17 bij 35 meter en enkele kleine gebouwen. Het geheel was omgracht met een derde gracht. In 1658 kwam het in het bezit van de familie Ripperda.

30 mei 1738 wordt Evert Jan Benjamin van Goltstein beleend - Verwolde was een leen van Keppel - met het 'huis', wat toen vermoedelijk nog slechts een simpele boerenwoning was, en een derde van de heerlijkheid Verwolde. Hij kocht het huis voor zijn dochter Reiniera Charlotta van Goltstein en schoonzoon Allard Philip van der Borch die op 4 juli 1738 beleend werden. Van der Borch had het nodig om verschreven te kunnen worden in de Ridderschap van Zutphen. In 1772 kocht diens zoon en erfgenaam, Frederik Wilhelm van der Borch het resterende twee derde gedeelte van de heerlijkheid van Assueer Jan Torck (1733-1793), heer van Rosendael. Zo kwam de heerlijkheid weer in een hand.

Ook in de volgende eeuwen vonden er diverse verbouwingen plaats. In 1775 besloot de toenmalige eigenaar van de heerlijkheid Verwolde, Frederik Willem van der Borch, een nieuw huis te bouwen. De architect Philip Willem Schonck voerde deze opdracht uit in negen maanden tijd. Schonck ontwierp ook de tuinen voor het landgoed. In 1926 liet de eigenaresse, Line barones van der Borch van Verwolde-Voûte, vrouwe van Verwolde (1887-1966), een forse hoektoren bouwen, waardoor het huis weer een kasteelachtige uitstraling kreeg. Tevens werd dat jaar het huis volledig gemoderniseerd naar de nieuwste eisen van die tijd. De toren en de verbouwingen werden toen ontworpen en geleid door architectenbureau Van Nieukerken uit Den Haag/Gorssel. Tijdens de Tweede Wereldoorlog liet zij het Haags Sanatorium zich in het gebouw vestigen, om zo ingebruikneming door de bezetters te vermijden.

Kasteel Verwolde

Kasteel Den Bramel aan de Almenseweg 45 is een van de acht kastelen van Vorden. Het kasteel dankt haar naam aan Gerrit den Bramel, die ook wel Gerrit van Bramelen werd genoemd. Hij bezat het kasteel in 1396. Dit middeleeuwse kasteel werd in de achttiende eeuw verbouwd tot een statig buitenhuis.

Storm van 's-Gravesande
Den Bramel werd tussen 1720 en 1726 in de huidige vorm verbouwd. In 1824 kwam de buitenplaats in het bezit van C.J.J. Storm van 's-Gravesande. Hij liet een aantal veranderingen aanbrengen. Omstreeks 1868 werd dit huis voorzien van een trapgevel in de stijl van de neorenaissance. In 1881 plaatste men het opvallende torentje en werd het dak met leistenen afgedekt. De familie Storm van 's-Gravesande verkocht het huis in 1897 aan de uit Duitsland afkomstige Heinrich Thate.

Thate
Thate belastte zijn zoon Wilhelm Julius met de exploitatie van het landgoed. Het voorplein werd opnieuw ingericht en men bouwde enkele nieuwe opstallen, zoals een houtschuur en een dienstwoning. Dit gebouw uit 1907 staat aan het begin van de oprijlaan naar het huis. Het negentiende-eeuwse kasteelpark werd door bebossing in de twintigste eeuw minder open. Het landgoed is opengesteld voor het publiek. Het buitenhuis en de omringende tuinen zijn niet toegankelijk.

Kasteel De Bramel

Country Estates
Between 1600 and 1900, well-to-do families from the central and western areas of the Netherlands built country estates in the surrounding countryside, to avoid the stench, hustle and bustle, and unhealthy epidemics in the towns and cities. The stately country house was the result, which became inseparably surrounded by magnificent gardens. The lords of the manor often built farms on their estates which they would let to tenants who in turn, could work the land and grow fruit and vegetables.

Manor Houses
This trend also became popular in the north, east and south of the Netherlands, where rather than building country houses, they transformed existing fortifications such as castles and manor houses into country estates. Originally, a manor house would have been the name given to a fortified farm that had its own land. Yet in the 17th century, the manor house became something for the nobility. There was no way of becoming a member of a knighthood if you did not have a manor house of this kind to your name.The house at Voorstonden has been known as such a manor house since 1600 when it belonged to Gijsbert van Wisch tot Voorstonden. The house later became part of the estate of the noble Schimmelpenninck van der Oye family through his daughter Anna (†1656).

Zocher
The park surrounding the house was designed by the famous landscape architect Jan David Zocher jr.  Zocher designed the park in a typically English garden style.Up until 1800, French garden design had been fashionable, with formal, straight lines, a lot of symmetry and statues. The English garden on the other hand, was more park-like. The romantic landscapes were often given unexpected aspects often achieved by laying grass lawns on undulating terrain contrasted by groups of trees dotted here and there. The country estate of Voorstonden is a lovely example of this style of garden design.