Oolde is een rijksbeschermde historische buitenplaats met 6 complexonderdelen en voormalige erkende havezate en landgoed in de gelijknamige buurtschap Oolde bij Laren, gemeente Lochem, in de Nederlandse provincie Gelderland.

Geschiedenis

Goossens van Keppel is in 1663 bouwer van het huis. Het huis wordt dan gebouwd als havezate bij het nabijgelegen Old Oolde en wordt daarom ook wel Nijenhuis genoemd voordat het Oolde gaat heten.

Van het Old Oolde gaat de geschiedenis terug tot het jaar 1367 als goed van de Van Keppels. In dat jaar wordt Gijsbert van Keppel, geheten van Oolde, genoemd in verband met een geldlening aan de graaf van Kleef. In 1820 vererft Old Oolde aan de familie Van Heeckeren nadat jhr. Derk Jan Carel Sebastiaan van Keppel tot Old-oolde in 1819 ongehuwd overleed en zijn moeder, barones Van Heeckeren datzelfde jaar overleed. In 1849 wordt het aangekocht door Adolf Frederik Lodewijk graaf van Rechteren Limpurg, heer van Almelo, die het landgoed Oolden toen reeds bezat. In 1868 zijn de laatste bijgebouwen van Old Oolde gesloopt. Volgens de kadastrale kaart van 1832 was het kasteel Old Oolde toen al verdwenen. Het kasteelterrein lag direct achter de hofstede Holterman. In 1960 zijn de grachten gedempt. Naast dat slot zou ook de verdwenen kapel hebben gestaan.

Rond 1771 werd het nieuwe huis ingrijpend gemoderniseerd in opdracht van Derk Jan van Keppel en kreeg o.a. een nieuwe ingangspartij, waardoor het huis tegenwoordig nog een volledig 18e-eeuwse uitstraling heeft. Aan de voorgevel zijn de wapens van de geslachten Van Keppel en Heeckeren bevestigd. Voor de linker zijgevel is een bordesterras gebouwd met een ingemetselde wapensteen voorzien van de wapens van de geslachten Van Keppel, Van Ittersum, Van Coeverden en Sloet. In 1900 zijn 188 percelen van het landgoed publiekelijk geveild.

Het landgoed is opengesteld voor het publiek, het huis en haar directe omgeving niet.

Havezate Oolde

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Huis Verwolde is een classicistisch edelmanshuis uit 1776 op het gelijknamige landgoed in de voormalige gemeente Verwolde, ten noordoosten van Laren. Verwolde behoort sinds 1854 tot Laren, dat weer sinds 1971 behoort tot de gemeente Lochem in de Nederlandse provincie Gelderland. Ondanks de hoektoren is het geen kasteel, maar meer een statig landhuis. Het is een van de voormalige erkende havezaten van het Kwartier Zutphen.

Geschiedenis
De vroegste schriftelijke vermelding stamt uit 1346 als Derck II van Keppel als eigenaar van Verwolde te boek staat. In dat jaar werd Varenwolde bij broederdeling afgesplitst van Keppel, terwijl het een leen van de Heeren van Keppel bleef. Vermoedelijk is Verwolde in de 12de eeuw gesticht door een van de Heren van Keppel als jachtslot vanwege de wildrijke omgeving. In 1182 wordt Wolter I van Keppel genoemd in verband met Verwolde. Derck III liet op het goed zijn eigen versterkte huis bouwen.

Rond 1500 raakte het kasteel betrokken in de politieke strijd tussen de Heeckerens en Bronckhorsten, waarbij Derck IV de Heeckerens steunde. In 1505 nam hertog Karel van Gelre kasteel Verwolde in omdat Derck IV van Keppel en Verwolde de eed van trouw aan de hertog had gebroken. Karel zette het kasteel in als verdedingsvesting op de grens met het Oversticht, en plaatste een ritmeester met twintig manschappen op het huis. Hij liet het grondig versterken tot een burcht met grachten en met doornstruiken beplante wallen. In 1510 werd het aangevallen door de bisschop van Utrecht Frederik van Baden met een leger van 1600 ruiters en 300 voetknechten, waarbij het kasteel werd afgebroken, de drievoudige grachten werden gedempt en de wallen werden geslecht.

In de 16e eeuw werd nog onder de Van Keppels een nieuw huis gebouwd. In 1546 stierf het geslacht Van Keppel van Verwolde in mannelijke lijn uit. Verwolde vererfde op de enige dochter van Frederik van Keppel, Cunegonde van Keppel, die gehuwd was met Alart (de Cocq) van Haaften. Het nieuwe kasteel werd tijdens de Tachtigjarige Oorlog in 1583 ingenomen door de Spanjaarden. Uit een tekening uit 1600 van het beschadigde complex blijkt dat het bestond uit een rechthoekige kern omgeven door een veelhoekige ringmuur met muurtorens. Archeologisch onderzoek uit 2003 heeft bevestigd dat het kasteel een rechthoekige hoofdburcht had van 34 bij 37,5 meter, met een weermuur en een poortgebouw, omringd door twee grachten. Verder stonden er een voorburcht van 17 bij 35 meter en enkele kleine gebouwen. Het geheel was omgracht met een derde gracht. In 1658 kwam het in het bezit van de familie Ripperda.

30 mei 1738 wordt Evert Jan Benjamin van Goltstein beleend - Verwolde was een leen van Keppel - met het 'huis', wat toen vermoedelijk nog slechts een simpele boerenwoning was, en een derde van de heerlijkheid Verwolde. Hij kocht het huis voor zijn dochter Reiniera Charlotta van Goltstein en schoonzoon Allard Philip van der Borch die op 4 juli 1738 beleend werden. Van der Borch had het nodig om verschreven te kunnen worden in de Ridderschap van Zutphen. In 1772 kocht diens zoon en erfgenaam, Frederik Wilhelm van der Borch het resterende twee derde gedeelte van de heerlijkheid van Assueer Jan Torck (1733-1793), heer van Rosendael. Zo kwam de heerlijkheid weer in een hand.

Ook in de volgende eeuwen vonden er diverse verbouwingen plaats. In 1775 besloot de toenmalige eigenaar van de heerlijkheid Verwolde, Frederik Willem van der Borch, een nieuw huis te bouwen. De architect Philip Willem Schonck voerde deze opdracht uit in negen maanden tijd. Schonck ontwierp ook de tuinen voor het landgoed. In 1926 liet de eigenaresse, Line barones van der Borch van Verwolde-Voûte, vrouwe van Verwolde (1887-1966), een forse hoektoren bouwen, waardoor het huis weer een kasteelachtige uitstraling kreeg. Tevens werd dat jaar het huis volledig gemoderniseerd naar de nieuwste eisen van die tijd. De toren en de verbouwingen werden toen ontworpen en geleid door architectenbureau Van Nieukerken uit Den Haag/Gorssel. Tijdens de Tweede Wereldoorlog liet zij het Haags Sanatorium zich in het gebouw vestigen, om zo ingebruikneming door de bezetters te vermijden.

Kasteel Verwolde

Ampsen is een kasteel, landgoed en buurtschap in de gemeente Lochem, noordelijk gelegen van het stadje Lochem, in de Nederlandse provincie Gelderland. De buurtschap heeft 280 inwoners (2009).

Geschiedenis
In het jaar 1105 wordt een 'Ulricus de Amsene' als getuige vermeld in een onechte oorkonde. Uit deze vermelding leidt men af dat er toen al een goed Ampsen moet hebben bestaan. Er waren twee goederen die Ampsen heetten: Ouden-Ampsen en Nieuwen-Ampsen. Ouden-Ampsen was een leengoed van de hertogen van Gelre en wordt als zodanig sinds 1379 in de leenregisters van het kwartier Zutphen vermeld. Het was rond die tijd al een versterkt huis, want in 1389 belooft de bezitter ervan de hertog van Gelre en diens onderzaten geen schade te doen vanuit dit huis. Nieuwen-Ampsen lag naast Ouden-Ampsen en was een allodiaal goed tot het in 1650 eveneens tot een Gelders leengoed werd gemaakt. Beide huizen Ampsen werden in de Spaanse tijd verwoest door de Spanjaarden in 1605. Gerrit Jan van Nagell heeft waarschijnlijk het huidige huis ergens in de eerste helft van de 17e eeuw laten bouwen. Aan de rechterkant van het L-vormige gebouw werd een nieuwe vleugel aangebouwd, zodat een U-vorm ontstond. De kasteelgracht rondom het huis werd gedempt. Het is echter niet bekend of hij daarvoor een geheel nieuwe plek heeft uitgezocht. Bij de plek waar eens Ouden-Ampsen stond, staat vandaag een boerderij met die naam en een deels omgracht burchteiland, maar tussen deze boerderij en het huidige kasteel staat weer een boerderij Nieuwen-Ampsen. Het kasteel en landgoed is vandaag de dag nog steeds particulier bezit.

Ampsen Kasteel

Kasteel 't Joppe

De Cloese 1 te Lochem

In 1520 is toestemming verleend voor het bouwen van een kasteel op een pol in de Berkel.

Tenminste drie maal heeft het huis een totale metamorfose ondergaan, zoals oude afbeeldiongen ons laten zien. Hoe het huis er oorspronkelijk uitgezien heeft, is uiteraard niet bekend.
wel is bij hoge uitzondering de juiste stichtingsdatum bekend, want de Lochemse pastoor Sweder van Kervenheim kreeg in 1520 toestemming om op een pol in de Berkel een kasteel te bouwen.
Die pol behoorde tot het goed Reynering, toebehorende aan de gelijknaminge familie en voor het eerst vermeld in 1379. De familienaam verandert in de loop der tijden; in 1403 is eigenaar Johan ter Cluse, erfgenaam van zijn vader Claes Ter Clusen geheyten Reyneringh. Johan ter Cluse, de laatste mannelijke spruit van zijn geslacht, is waarschijnlijk in krijgsdienst en wordt vermist, zodat zijn zuster Catrin met het goed wordt beleend in 1520 en het voor hem beheert "Ende so heeren Sweer van Kervenheim, canonick, eenen pol, gelegen op de Birckel, geheiten die Cluse, overgegeven ende gegunt heeft te betimmeren...."

De bouwmaterialen mocht hij gratis weghalen op Den Wildenborch onder Vorden en die werden hem geschonken door hertog Karel van Gelre, wiens vertrouweling hij was.
Van Kervenheim doet De Cloese in 1536 over aan Karel van Gelre, die het goed ruilt met Derck van Keppel tegen de Cannenburg te Vaassen. Op deze manier had Derck drie aaneengesloten landgoederen in zijn bezit, Verwolde, Ampsen en De Cloese. Wanneer de laatste Van Keppel in 1602 de ogen voor eeuwig sluit, ontstaat er een menigte problemen, die pas worden opgelost wanneer Herman Schimmelpenninck van der Oye in 1637 de gehele failliete boel opkoopt.
Hij of zijn opvolgers hebben het huis laten opknappen of uitbreiden tot het huis dat Jan de Beyer in 1743 tekent.

In 1745 verkopen de erven Schimmelpenninck van der Oye het goed aan Frans Jan van Heeckeren tot Enghuizen, landdrost van het graafschap Zutphen. Lodewijk van Heeckeren, eigenaar in het laatst van de achttiende eeuw, laat het huis verbouwen tot een rechthoekig, neo-classicistisch blok, ongetwijfeld daartoe in staat gesteld door het vermogen van zijn echtgenote Jacoba Catharina Petronella Du Tour, telg uit een rijke fabrikantenfamilie.
Lodewijk verkoopt in 1828 de Cloese met de inmiddels daarbij behorende voormalige havezaten Karssenberg, Langen en Diepenbroek aan Mr. Arnold Henry Peter Hubert, kinderloze weduwnaar vaan Geertruida Wijnanda Thin van Keulen. Die laat zijn bezit in 1854 na aan zijn achternichtje Maria Anna Cornelia van Harlingen, toen 14 jaar oud.

Tien jaar later huwde zij haar volle neef Mr.Cornelis Jacob Sickesz en het is dit echtpaar dat de Cloese zijn huidige uiterlijk gegeven heeft. In 1886 lieten zij het huis verbouwen en uitbreiden in neorenaissancestijl door de architect Nicolaas Molenaar. Mr.Cornelis Jacob Sickesz was burgemeester van het nabij gelegen dorpje Laren (18 juli 1864- 1 juli 1877)
Na hun dood werd het landgoed in 1907 in percelen verkocht en viel uiteen. Het huisperceel met enige grond kwam in bezit van het echtpaar Bierum Oosting-van Harinxma thoe Slooten. In 1928 kwam het geheel in handen van ene Johannes Sickesz, mede-eigenaar van de N.V. Cacao- en chcoladefabriek Gebr. Sickesz in Amsterdam. Zijn weduwe liet de bezittingen in 1937 veilen. Het goed werd verworven door speculanten die De Cloese weer doorverkochten aan de N.V. Nederlandsche Handel-Maatschappij. Een plan voor een vakantie- en conferentieoord ging niet door, waarna het het landgoed in 1948 en 1953 opnieuw in de verkoop ging. In 1959 kwam het tenslotte in handen van de Politieopleidingsschool Noord-oost-Nederland die naast en achter het huis een groot instituut liet bouwen. Deze aanbouw bederfde het aanblik van het huis in zijn geheel en is gelukkig afgebroken.

In 2003 werd De Cloese weer te koop gezet waarna deze in handen kwam van een projectontwikkelaar die in het huis verschillende woningen zal realiseren.
Van het landgoed dat ooit  ongeveer 395 hectare groot was, resteren sinds de publieke verkoop in 1907 nog zo'n 6 hectare bij het huis.
In 2006 is er een poging gedaan door om De Cloese op de Rijksmonumentenlijst te zetten, helaas werd dit afgewezen daar de commissie van mening was dat projectontwikkelaar Van Wijnen en woningbouwvereniging Viverion.

In het huis zijn verschillende woningen gerealiseerd.

Huis en tuin zijn niet toegankelijk.

http://www.kasteleningelderland.nl/Kastelen/cloese.html

De Cloese Vastgoed 


Landgoed het Haveke is een landgoed in de plaats Eefde, vlak bij Zutphen, in de Nederlandse provincie Gelderland.

Het bestaat uit een rond 1860 gebouwd herenhuis, omgeven door een 14 hectare grote Engelse tuin naar een ontwerp van Leonard Anthony Springer met bos en verzorgde gazons. Kilometers lange wandelpaden voeren door het park en zijn overdag vrij toegankelijk voor het publiek.

Historie

Een eerste vermelding van het huis vinden we in 1481 als Herman ter Havick in het huwelijk treedt en zijn echtgenote als huwelijksgift een grote som geld, alsmede "die hofstede thoe Angeren" schenkt.

Rond 1860 werd het oude huis afgebroken en is het huidige huis gebouwd. Hierna zou het huis nog enige malen van eigenaar veranderen totdat het in het bezit kwam de familie van Rechteren-Limpurg-Speckfeld. Door vererving kwam het in het bezit van de huidige bewoners.

Huize het Haveke

De Voorst House was built around 1700 by Arnold Joost van Keppel after he had made a fortune serving at the court of Governor (Stadholder) William III.The house was nicknamed ´The little palace´ because of its similarity to William III’s Palace Het Loo in Apeldoorn. The estate’s luscious gardens on the other hand, gained it the additional moniker of ‘Versailles of the Achterhoek’.

Scandal
The Van Voorst family was originally simple landed gentry, a status that changed little when the family married into the Van Keppel line in 1565. One of the Van Keppels, Oswald van Keppel, had a rather dubious reputation for tax evasion, public drunkenness, debt and violence. According to one account in 1668, Oswald was visiting a man named Coenraad van Linden when he tore his house to pieces and gave his wife a black eye and a bloody nose.

Arnold Joost van Keppel
Oswald’s son, Arnold Joost van Keppel studied at Cambridge and served at the court of Governor (Stadholder) William III, where he quickly became one of the stadholder’s confidents. When William III became king of England in 1689, Arnold profited from this relationship and was made Baron of Ashford, Earl of Albemarle, a member of parliament, chamberlain in the royal household and a general. In order to solidify his status, he built a luxurious country house on his ancestral lands. The house was clearly inspired by Palace Het Loo in Apeldoorn and the gardens were even designed by William III’s landscape gardener.

Fire
The good fortune of the Van Keppel family proved to be short-lived and just 50 years after it was built, De Voorst House changed hands and in 1846, an investor even tore down several of the buildings. However, the biggest blow for the house came in 1943, when the main building and nearly its entire interior burned down. The fire was not a result of the war, but a careless painter. Since then, De Voorst House has been completely restored and furnished as a grand hotel, wedding and conference venue.  

https://excitinghistory.com/buitenplaatsen-en-landgoederen/huis-de-voorst-eefde

De Voorst

Kasteel Den Bramel aan de Almenseweg 45 is een van de acht kastelen van Vorden. Het kasteel dankt haar naam aan Gerrit den Bramel, die ook wel Gerrit van Bramelen werd genoemd. Hij bezat het kasteel in 1396. Dit middeleeuwse kasteel werd in de achttiende eeuw verbouwd tot een statig buitenhuis.

Storm van 's-Gravesande
Den Bramel werd tussen 1720 en 1726 in de huidige vorm verbouwd. In 1824 kwam de buitenplaats in het bezit van C.J.J. Storm van 's-Gravesande. Hij liet een aantal veranderingen aanbrengen. Omstreeks 1868 werd dit huis voorzien van een trapgevel in de stijl van de neorenaissance. In 1881 plaatste men het opvallende torentje en werd het dak met leistenen afgedekt. De familie Storm van 's-Gravesande verkocht het huis in 1897 aan de uit Duitsland afkomstige Heinrich Thate.

Thate
Thate belastte zijn zoon Wilhelm Julius met de exploitatie van het landgoed. Het voorplein werd opnieuw ingericht en men bouwde enkele nieuwe opstallen, zoals een houtschuur en een dienstwoning. Dit gebouw uit 1907 staat aan het begin van de oprijlaan naar het huis. Het negentiende-eeuwse kasteelpark werd door bebossing in de twintigste eeuw minder open. Het landgoed is opengesteld voor het publiek. Het buitenhuis en de omringende tuinen zijn niet toegankelijk.

Kasteel De Bramel

Huis 't Velde is een statig wit landhuis ten oosten van Warnsveld, dat sinds 2005 deel uitmaakt van de gemeente Zutphen, in de Nederlandse provincie Gelderland. De geschiedenis van deze voormalige havezate gaat terug tot minimaal 1326 en heeft prominente bewoners gekend zoals Arnold Joost van Keppel (eerste graaf van Albermarle). Het huis wordt beheerd door de stichting Het Geldersch Landschap en is sinds 1976 in gebruik door de School voor Politie Leiderschap (SPL) als conferentie- en studiecentrum.


Middeleeuwen
De vroegste vermelding dateert uit 1326 als Gelders leen waarbij Hendrik van Suderas wordt genoemd als eigenaar van "'t goet ten Velde". Verder zijn in de kelder van het huis restanten gevonden van een klein middeleeuws gebouw, maar het huis is in deze periode nog van geen noemenswaardig belang.

Middeleeuwen

De vroegste vermelding dateert uit 1326 als Gelders leen waarbij Hendrik van Suderas wordt genoemd als eigenaar van "'t goet ten Velde". Verder zijn in de kelder van het huis restanten gevonden van een klein middeleeuws gebouw, maar het huis is in deze periode nog van geen noemenswaardig belang.

Bentinck

Pas in de zestiende eeuw ontstaat de basis van het huidige huis wat onder andere nog te herleiden is uit stijlelementen zoals de driehoekige frontons met schelpmotieven in de gevel van het oudste deel van het hoofdgebouw bij de entree. Bij een restauratie in de jaren 60 stuitte men op deze en andere renaissanceversieringen en heeft men ze zodanig in de restauratie verwerkt dat ze zichtbaar zijn gebleven.

In 1516 komt 't Velde in het bezit van het geslacht Bentinck wanneer Catharina Leerinck, de echtgenote van Hendrik Bentinck het goed erft van haar broer Andries. Hoewel het geslacht pas in de achttiende eeuw zijn hoogtijdagen viert was deze Hendrik Bentinck (het geslacht kent vele Hendri(c)ken) als rentmeester van de hertogelijke domeinen op de Veluwe beslist al een vooraanstaand man.

Rond 1597 laten Johanna Bentinck en haar man Gosen van Lawich het huis grondig verbouwen waarbij vrijwel zeker de complete oostelijke vleugel inclusief het achtkantige torentje aan de voorkant is aangebouwd. Waarschijnlijk stammen ook de trapgevels aan de achterzijde uit deze periode. Omdat het huis zich daarmee aan voor- en achterzijde met twee volledig verschillende bouwstijlen presenteert wordt het ook wel "het huis met de twee gezichten" genoemd.

Van Keppel

In 1691 komt het huis in het bezit van Arnold Joost van Keppel tot Voorst, graaf van Albemarle die rond dezelfde tijd op het iets noordelijker gelegen landgoed van zijn voorouders in Eefde ook Huis De Voorst laat bouwen. Graaf Arnold was zeer intiem bevriend met koning-stadhouder Willem III en kon daarom de stadhouderlijke architect Daniël Marot en Jacobus Roman die ook aan Paleis Het Loo hadden gewerkt inschakelen bij de bouw van Huis De Voorst - er ontstaat een kleine replica van Het Loo die, mede vanwege de tuinen, ook wel "het Versailles van de Achterhoek" wordt genoemd.

Rond 1700 laat hij ook het oude hoofdgebouw van Huis 't Velde, waar inmiddels zijn moeder woont, naar het westen verlengen en wordt de hele zuidelijke hoofdvleugel onder één dak gebracht. Omdat de zeventiende-eeuwse trapgevels aan de achterkant intact worden gelaten behoudt het huis daar deels het karakter van een havezate. Algemeen wordt aangenomen dat Daniël Marot ook bij deze verbouwing betrokken is geweest en dat onder andere de twee met acanthusmotieven gesierde schouwen door zijn inmenging zijn aangebracht.

Van Dorth

De volgende eigenaar wordt baron Jan Adolph Hendrik Sigmund van Dorth die het huis in 1745 in zijn bezit krijgt, vader van de Freule van Dorth. In 1748 biedt het huis onderdak aan de verjaagde koning van Corsica Theodor von Neuhoff die familiebanden met Van Dorth heeft. Het gaat de Van Dorths echter niet voor de wind en in 1795 worden al hun bezittingen in beslag genomen, waarna Huis 't Velde in 1801 openbaar onder de hamer komt en gekocht wordt door Anna Aleida Bouwer, die sinds 1780 als douairière (weduwe van) Jacob Derk Burchard van Heeckeren door het leven gaat.

Van Dijk

Na aankoop door de adellijke weduwe wisselt het huis in korte tijd een aantal keren van eigenaar en komt het in 1809 in het bezit van Van Markel Bouwer en in 1816 van Van Nispen, voordat het in 1824 door mr. J.A. van Dijk gekocht wordt die er weer wat serieuzer werk van maakt. Zo worden de ramen vervangen door nieuwe in 'Empire'-stijl en wordt het huis voor het eerst wit gepleisterd. Ook wordt de balzaal opgeknapt en krijgt de hal decoratief stucwerk. Hendrik van Lunteren krijgt opdracht het park aan te pakken en verandert dit in een landschappelijke stijl.

Vanaf 1899 mag de familie van Dijk zich "Van Dijk van 't Velde" noemen en het Huis blijft nog tot 1959 in het bezit van de familie.

Huis 't Velde

Wildenborch was once a notoriouscastle owned by robber barons, the Lords ofWisch. These robber baronswere a constant annoyance to the Dukes of Guelders. The castle subsequently passed into the hands of the Staring family, one of whom, Antoni, gained particular fame as a poet. His descendants still live in the former castle.

Robber barons
The earliest mention of Wildenborch Castle was in 1372, when it was owned by Sweder Rodebaert van Wisch. The Lords of Wisch also owned Wisch Castle in Terborg. They gained a dubiousreputation as robber barons and in 1490, the citizens of Deventer had had enough. They laid siege to Wildenborch Castle while the people of Zutphen stormed Wisch Castle in Terborg. Their efforts however, were in vain. Charles, Duke of Guelders made three attempts of his own to capture the castle, but Johan van Wisch did not surrender until 1512.

Staring
By the 18th century the castle had fallen into disrepair and it was sold in that state to Damiaan Hugo Staring (1736-1783) in 1781. Staring had been shipwrecked as a 15-year-old midshipman and forced to live in slavery for a yearin Algeria. He subsequently rose to the rank of captain and provisions master for the Dutch East India Company on the Cape in South Africa. He bought Wildenborch Castle with thefortune he had amassed and extended the gatehouse – the only part of the castle still inhabitable– with two new wings.

Poet
Damiaan’s son, Antoni Staring (1767-1840), filled and planted most of the surrounding marshland with deciduous trees. An agricultural innovator and Mayor of Laren, Antoni Staring actually became more famous for his poetry. His son, Winand, was the founding father of geology and agriculturein the Netherlands whilst his daughter, Constancia, built the celebrated Staring Pavilion.

Only 300 ha of the once 600 ha estate remain. One of Staring’s descendants still lives in Wildenborch House and the woods on the estate are open to the public on certain days, as are the gardens.


https://excitinghistory.com/de-middeleeuwen/vorden-wildenborch

Kasteel De Wildenborch

Het gemeentehuis van Vorden was gevestigd in een historisch pand. Min of meer uit de nood geboren had de gemeente kasteel Vorden sinds 1974 in eigendom. Na de zoveelste restauratie werd het kasteel in gebruik genomen als huis der gemeente en werd kasteel Vorden het visitekaartje van Vorden. En wat nog belangrijker is: door dit gebruik werd het kasteel voor verval behoedt en voor het nageslacht bewaard.

Steven van Vorden

Kasteel VordenOmstreeks het jaar 1300 schijnt het kasteel er al gestaan te hebben, want dan verschijnt Steven van Vorden in de archieven, die met zijn vrouw Maria het huis overdraagt aan hun oom Dirk van Vorden. Het kasteel vererfde op enkele nakomelingen en kwam zo in 1405 in handen van Jacob van Hackfort, waarmee een nieuwe naam op Vorden verscheen. Omstreeks 1560 ontstonden problemen rond de erfopvolging, die door het Hof van Gelderland moesten worden opgelost. Pas in 1620 deed het hof een uitspraak en bepaalde dat ene Adolf Ripperda de rechtmatige erfgenaam van kasteel Vorden zou zijn. Hij trof het niet. De Tachtigjarige Oorlog was aan de gang. Troepen in Staatse dienst vielen in 1580 het kasteel aan, waarna het werd bezet. Enige tijd later brak er brand uit in het kasteel, waardoor het vrijwel onbewoonbaar werd. Pas omstreeks 1600 was het kasteel weer voor bewoning geschikt. Ook één van de volgende nakomelingen beleefde weer zware tijden op Vorden. In 1666 wordt het kasteel opnieuw door militairen bezet, nu door de troepen van de bisschop van Munster, Christoph Bernhard van Galen, de beruchte 'bommenberend'.

Erfopvolgingsproblemen

Omstreeks 1765 ontstonden er weer erfopvolgingsproblemen. Ten slotte kwam het kasteel in handen van de eigenaar van kasteel Verwolde, die daar echter bleef wonen. Kasteel Vorden werd verhuurd. Het kasteel raakte daardoor in verval, maar de bekende dominee Craandijk, die in de achttiende eeuw door de Gelderse dreven trok, vond het 'met zijn verveloze luiken half gesloten' eigenlijk nog wel mooi. Maar gelukkig voor Vorden kwam er uitkomst. Paulus Anthony van der Borch trouwde een meisje van Nagell en wilde zich op kasteel Vorden vestigen, maar daarvoor moest het kasteel een rigoureuze verbouwing ondergaan. Een van de meest belangrijke wijzigingen was wel dat de ingang werd verplaatst naar de achterzijde.

Gemeente Vorden

Een kleinzoon van Paul Antony erfde ten slotte kasteel Vorden in 1954,maar hij zag geen mogelijkheden het huis te gaan bewonen en besloot tot verkoop over te gaan. Het kasteel kwam, in handen van een exploitatiemaatschappij, die echter geen vergunning kreeg om het terrein te gaan verkavelen. Het huis verviel intussen en kwam ten slotte in handen van de stichting Het Geldersch Landschap, die het landgoed met het kasteel onmiddellijk doorverkocht aan de gemeente. En daarmee was kasteel Vorden gered voor de toekomst.

Indeling kasteel Vorden

Kasteel Vorden is gebouwd in een L-vorm op het noordwestelijke deel van een vierkant grondplan van circa 22 x 22 meter. Op de noordwestelijke hoek bevindt zich een vierkante toren, voorzien van een zadeldak. Tussen de twee vleugels is een ronde traptoren gesitueerd, waarop een met leien gedekte spits is aangebracht, die het kasteel een karakteristiek aanzien geeft. De brug over de gracht aan de noordzijde, die toegang gaf tot de vroegere ingang, is in zeer slechte staat, maar de toegang tot het gebouw bevindt zich nu bij de traptoren. Buiten de omgrachting van het hoofdgebouw bevinden zich nog enkele bijgebouwen. Aan de zuidzijde van het kasteelterrein stroomt de Vordense beek, die ook de gracht rond het kasteel van water voorziet.

Gemakkelijk bereikbaar

Het kasteel is gemakkelijk bereikbaar. Het ligt juist ten oosten van het dorp Vorden. Mede dankzij haar nieuwe functie van gemeentehuis kreeg het kasteel een ruime parkeerplaats. Het kasteel was van tijd tot tijd te bezichtigen en het gehele kasteelterrein was opengesteld voor het publiek.
Enkele jaren geleden kocht de Rozendaalse familie Rodink kasteel Vorden. De koopprijs was toen ruim drie miljoen euro, excl. kosten koper. In november 2005, kort nadat de familie het kasteel betrok, verscheen er plotseling een ijzeren hek bij het kasteel, dat de vrije doortocht van fietsers belemmerde. Een aantal fietsroutes moest worden verlegd.

Achtkastelentocht

Al sinds 1913 is kasteel Vorden één van de hoogtepunten van de jaarlijks georganiseerde fietstocht, de Achtkastelentocht. Dit is een 33-km lange fietstocht, die ook leidt langs zeven andere 'kastelen' in de gemeente Vorden, te weten het Hackfort, den Bramel, de Wildenborch, 't Medler, de Wiersse, 't Onstein en de Kieftskamp. De tochten worden georganiseerd in de periode van half juni tot eind augustus.

Lees Nederlandse kastelen: van motte tot buitenplaats als u meer wilt weten over de geschiedenis van Nederlandse kastelen en het leven op kastelen door de eeuwen heen.

 https://www.absolutefacts.nl/kastelen/data/vordenkasteel.htm