Kasteel van Beervelde
Oost-Vlaanderen Vlaams Gewest Belgium
manor, mansion
Kasteel van Beervelde
Oost-Vlaanderen Vlaams Gewest Belgium
manor, mansion
Kasteel van Beervelde
Oost-Vlaanderen Vlaams Gewest Belgium
manor, mansion
The current inhabitants, Count Renaud and Countess Valérie de Kerchove de Denterghem, do their utmost to preserve the park and buildings
Les propriétaires actuels, le Comte et la Comtesse Renaud de Kerchove de Denterghem, mettent tout en oeuvre pour sauvegarder le parc et maintenir les bâtiments
Zogenaamd "Kasteel van Beervelde", voorheen zogenaamd "Hooghof"
Previous names
Kasteel van Beervelde, Kasteel van Beervelde, Kasteel van Beervelde
Description
The current inhabitants, Count Renaud and Countess Valérie de Kerchove de Denterghem, do their utmost to preserve the park and buildings. Since 1995, the park has been protected as a monument. In 1843 Charles, descendant of an old family of large landowners and later second Earl, de Kerchove de Denterghem (1819-1882) married Eugénie de Limon de Steenbrugghe (1824-1899), the eldest daughter of Thérèse de Limon. Thérèse died on 14 May 1872, after which Charles and Eugénie came into possession of extensive farmlands and the dilapidated country residence in Beervelde. Count Charles and Countess Eugénie had a new and larger castle built next to the dilapidated castle, based on a design by Théophile Bureau (1827-1884). The Brussels landscape architect of German origin Louis Fuchs (1818-1904) was commissioned to transform the fields and woods around the castle into a park. This was not an easy task. The irregular piece of land that was given to him was squeezed between the village of Beervelde, the road to the neighbouring village of Lochristi, the new paved road to Zaffelare (current Beerveldsebaan) and the railway Ghent-Antwerp. The urgency with which the whole project was set in motion suggests that one had already started planning before the death of Thérèse de Limon. In 1870 the duo Fuchs Bureau worked together on the legendary Ghent winter garden of Count de Kerchove de Denterghem. It can' t be excluded that the eldest son Oswald (later third Count) de Kerchove de Denterghem (1844-1906) had an important influence in the design of the park. Oswald managed to combine a political career, in the footsteps of his father and grandfather, with extensive botanical activities. All the Kerchoves were and still are plant lovers. Oswald was more. Despite his law studies, he was a true botanist. He wrote articles on numerous subjects, but remains mainly known for his impressive books on palms and orchids. He admired the parks of Prince Hermann Pückler-Muskau (1785-1871) and was a supporter of his mixed style: symmetrical near the house, irregular in the rest of the domain. A style that met the desire to create flower beds in a landscape park. Since 1875, members of the family de Kerchove de Denterghem have held, almost continuously, the presidency of the Royal Society for Agriculture and Botany, the founder of the five-yearly Ghent Flower Show. The azalea collection of Charles and Eugénie, later also the collection of Oswald, was famous. The names of late 19th-century varieties of the Ghent pride, the Azalea Indica (now Rhododendron simsii), remind us of the prestige that the family de Kerchove de Denterghem enjoyed among Ghent floriculture growers. Several cultivators won prizes with varieties such as Mademoiselle Louise de Kerchove, Président Comte Oswald de Kerchove, ... Also cultivars of other plants were named after members of the family de Kerchove. Count Oswald died in 1906. After the death of his widow in 1918, the castle of Beervelde became the property of their only son André (1885-1945), the youngest of the four children. In Beervelde the castle had survived the Second World War, although damaged. Like many other castles, it would not survive modern times. It had an enormous volume of almost 10,000 m³. Moreover, the picturesque style in which it was built was very expensive to maintain due to its architectural detailing. After the war the castle was demolished and in 1950 a distinguished, more practical country house was built on the foundations. Still under Charles, fifth Count, de Kerchove de Denterghem, the basements of the manor house, in fact remains of the castle of 1873, were decorated by Roger Raveel in 1966-67. Together with some friends, he created an intriguing work of art, in which the garden participates in a remarkable way. Since the death of Count Charles, his second son, Count Renaud de Kerchove de Denterghem, takes care of the park. It proved impossible to maintain the park without opening it up in an economically responsible manner. Count Renaud found his inspiration in the neighbourhood of Paris, where the Fustier family has been organising the 'Journées des Plantes' on the Courson domain since 1982. https://www.parkvanbeervelde.be/en/geschiedenis
Les propriétaires actuels, le Comte et la Comtesse Renaud de Kerchove de Denterghem, mettent tout en oeuvre pour sauvegarder le parc et maintenir les bâtiments. Depuis 1995, le parc est un monument protégé. En 1843, Charles, descendant d'une longue lignée de propriétaires fonciers et plus tard, le second comte de Kerchove Denterghem (1819-1882) se marie à Eugénie de Limon de Steenbrugghe (1824-1899), la fille aînée de Thérèse de Limon. Après le décès de Thérèse le 14 mai 1872, Charles et Eugénie devenaient héritiers de vastes terres et aussi de la résidence secondaire à Beervelde, qui tombait en ruine. Comte Charles et comtesse Eugénie décidèrent de construire un château neuf et plus grand, à côté du vieux château délabré. Théophile Bureau (1827-1884) en fut le concepteur. L'architecte paysagiste Bruxellois d'origine allemande Fuchs (1818-1904) a été affecté pour transformer les champs et les bois entourant le château dans un parc. Ce n'était pas une tâche facile. Le morceau de terre irrégulier qui était disponible pour ce projet, était coincé entre le village de Beervelde, la route vers la ville voisine de Lochristi, la nouvelle chaussée vers Zaffelare (actuellement la Beerveldsebaan) et le chemin de fer Gand-Anvers. L'urgence avec laquelle ce projet a été mis en route, suggère que même avant la mort de Thérèse de Limon on avait déjà commencé avec les plans. En 1870, le duo Bureau Fuchs, a travaillé ensemble sur le légendaire jardin d'hiver gantois du comte de Kerchove de Denterghem. Il est possible que le fils aîné, Oswald (le futur troisième comte) de Kerchove de Denterghem (1844-1906), a eu un mot à dire dans la conception du parc. Oswald a su combiner une carrière politique dans les traces de son père et grand-père, avec de vastes activités de botanique. Tous les Kerchove ont été et sont encore des amateurs de plantes. Oswald l'a été encore plus. Outre ses études de droit, il était un réel botaniste dans l'âme. Il a écrit de nombreux articles aux sujets très variés, mais restera surtout connu pour ses livres monumentaux sur les palmiers et orchidées. Il admirait les parcs du prince Hermann Pückler -Muskau (1785-1871) et fut un partisan de son style mixte: symétrique près de la maison, irrégulier dans le reste du domaine. Un style qui permettait d'introduire des parterres de fleurs même dans un parc paysagé. https://www.parkvanbeervelde.be/fr/histoire Les membres de la famille Kerchove de Denterghem assurèrent depuis 1875, presque sans interruption, la présidence de la Société Royale pour l’Agriculture de la Botanique, organisateur de la Floralies Gantoises. La collection d'azalées de Charles et Eugénie, plus tard d’ Oswald, était célèbre. Les noms des variétés de cette fierté de Gand du fin du 19ème siècle, Azalea Indica (maintenant Rhododendron simsii), nous fait songer le respect que les cultivateurs Gantois avaient pour la famille Kerchove de Denterghem. Différents producteurs ont gagné des prix avec des variétés comme Mademoiselle Louise de Kerchove, Président Comte Oswald de Kerchove, ... Même les cultures d'autres plantes furent nommées d'après des membres de la famille Kerchove. Comte Oswald est décédé en 1906. Après le décès de sa veuve en 1918, le Château de Beervelde devient la propriété de leur fils unique, André (1885-1945), le plus jeune de quatre enfants. Bien que sérieusement endommagé, le château de Beervelde survécu à la Seconde Guerre mondiale. Mais comme beaucoup d'autres châteaux, il ne survivrait pas à l'époque moderne. Son énorme volume de près de 10.000 m³ et le style pittoresque dans lequel il a été construit avec ses détails architecturaux, faisaient qu’il devenait très coûteux à entretenir. Après la guerre, le château fut démoli en 1950 et une maison plus pratique vit le jour sur ces fondations. Toujours sous Charles, cinquième comte de Kerchove de Denterghem, les sous-sols du manoir - en réalité les vestiges du château en 1873 - ont été décoré par Roger Raveel en 1966 - '67. Avec quelques amis artistes, Raveel a réalisé une œuvre d'art fascinante à laquelle le jardin participe d'une façon surprenante. Depuis la mort du comte Charles, son second fils, le comte Renaud de Kerchove de Denterghem se charge de l'entretien du parc. Il s'est toutefois avéré que l'entretien et le maintien du domaine ne serait que possible à condition de trouver une solution économiquement viable. Pour se faire, le Comte Renaud trouva son inspiration près de Paris, où la famille Fustier organisait depuis 1982, des "Journées des Plantes" dans le domaine de Courson.
Zogenaamd "Kasteel van Beervelde", voorheen zogenaamd "Hooghof". Huidig kasteel (gewitte villa) met bijgebouwen in park met vijver, begrensd door de Beerveldse Baan (ten oosten), de spoorlijn Gent-Antwerpen (ten noorden), de Toverstraat en een beek (ten westen). Historiek De nog bestaande rechte toegangsdreef vanaf de ingang, vanouds in het verlengde van de Kasteelstraat, leidde vroeger naar het omgrachte oude kasteel van Beervelde, volgens de Ferrariskaart (1771-78) het zogenaamde "Hooghof". Dit oude kasteel met samengestelde omgrachting afgebeeld in A. Sanderus' Flandria Illustrata (1641) behoorde toe aan de baanderheren van Rode. Vermoedelijk ging het om een 16de-eeuws kasteel met vierkante toren, een stenen en houten toegangsbrug vergezeld van een warande en Engelse lusttuin. In de 19de eeuw beschreven als een vervallen en onbewoonde buitenplaats waar de Gentse familie de Loose een oranjerie bezat die een kostbare verzameling planten bevatte. Door huwelijk ging het kasteelgoed eerst van de Loose over in handen van de familie de Limon en nadien, eveneens door huwelijk, werd het goed eigendom van de adellijke familie de Kerchove de Denterghem. De opeenvolgende generaties van deze familie lieten zich opmerken door hun politieke loopbaan onder meer als burgemeester van Gent, en door hun hofbouwkundige belangstelling, kennis en initiatieven, onder meer als voorzitter van de Gentse Floraliën. Graaf Charles de Kerchove de Denterghem liet het oude kasteel slopen, de walgrachten dempen en ten westen ervan een nieuw kasteel bouwen in 1870-1873 naar ontwerp van architect T. Bureau. Een nieuw park met vijver werd als een soort arboretum aangelegd naar ontwerp van 1873 door tuinarchitect L. Fuchs. Rond het kasteel was een geometrische Franse tuin voorzien, de rest van het park werd echter opgevat als een romantische Engelse landschapstuin met een afwisseling van boomgroepen, grasvelden en waterpartijen en voorzien van bochtige paden. Het groots opgevatte bak- en natuurstenen kasteel was opgetrokken in eclectische stijl met gotische inslag en bezat vorstelijke allures onder meer door de torens en het terras met toegangstrappen. Omwille van de oorlogsschade en het te grote bouwvolume werd dit kasteel circa 1946 gesloopt gevolgd door de bouw circa 1950 van een gewitte villa (nummer 75) naar ontwerp van architect Hagie (Zelzate) op de grondvesten van het kasteel met behoud van het oude souterrain, de toegangstrappen en de terrassen. In 1966 vatte graaf Charles de Kerchove de Denterghem het plan op om de oude keldergangen van het kasteel in te richten als recreatieruimte voor zijn zonen en gaf hij aan kunstschilder Roger Raveel de opdracht voornoemde ruimte met muurschilderingen te decoreren. Raveel deed een beroep op de medewerking van drie jongere maar schilderkunstig aan hem verwante kunstenaars, namelijk de Vlamingen Raoul De Keyser en Etienne Elias en de Nederlander Reinier Lucassen. De keldergangen omvatten een inkomhal, een tussenkamertje, een trapruimte, twee korte smalle gangen en een langere en bredere gang of de doodlopende hoofdgang. Enerzijds werd de bestaande ruimte door het invoegen van enkele nieuwe wanden getransformeerd maar anderzijds werd besloten aanwezige elementen zoals deuren, stopcontacten, buizen en zelfs schaduwen te integreren in het project. Picturale middelen eigen aan Raveels "Nieuwe Visie" zoals het aanbrengen van reële voorwerpen, spiegels, het schilderen van trompe-l'oeil effecten, abstracties en zijn voorkeur voor de alledaagse werkelijkheid vinden hier volop toepassing. Dit internationaal befaamd collectief kunstwerk wordt beschouwd als een unieke realisatie wet betreft samenwerking van diverse hedendaagse kunstenaars. De meest vermeldenswaardige grote onderdelen van de schilderingen zijn: de inkomhal met het levensgroot portret van de grafelijke familie; de trapruimte met onder de trap een badruimte geschilderd door Elias verwijzend naar het vele sanitair in het kasteel; het tussenkamertje met de zelfportretten van de vier kunstenaars en het opschrift "In september-oktober 1966 en in het voorjaar 1967 werden in opdracht van graaf Charles de Kerchove de Denterghem deze gangen tot kunstwerk gemaakt door Roger Raveel met medewerking van Raoul De Keyser, Elias, Lucassen."; de hoofdgang met een moderne versie van "Het Lam Gods". https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/34499
Nearby castles