Bezhhlovskyy Castle - a village in Poland, located in 14 km southwest of Torun, where 430 inhabitants live. The village is known by its eponymous castle - one of the oldest defensive structures of the Teutonic Order.
The Gothic castle was built in the years 1270-1305 on a former stronghold, destroyed by the Lithuanians in 1263. Bezhhlovskiy castle is located on a hill on the banks of the Vistula River. The brick castle was built in the shape of an irregular quadrangle. Entrance was through a high central gate. From the east, south and west castle was surrounded by a moat, and on the north side it was protected by local farm buildings. The fortress is surrounded by a stone wall, and the defensive corner tower, located on the northern and western sides, executes the main protective functions. On the north wall of the castle there is preserved the portal with ceramic depicting a rider on horseback, accompanied by two knights. The unique work dating from the year 1300 and is considered the most valuable piece of ceramic art of medieval Europe that was preserved.
Over the years the castle was rebuilt several times: in 1475 and in 1840. In the mid-nineteenth castle became the property of the city, after which he was again rebuilt in neogothic style.
After World War II there was an open city nursing home. In the early 90's  the Diocese of Torun became an owner Bezhhlovskoho castle, which is currently engaged in restoration of unique historical monument.

Bezhhlovskyy Castle

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

The remains of the castle were Torun after several centuries extracted from the ground in 1961. The ruins are located between the Old and New Town and are permanently protected. 
The first assumption defenses were built here in 1233 as a wood-natural fortress of the Teutonic Knights. Already before the place was settled by people. After a few years, even in the first half of the thirteenth century the first element of brick, which was a fragment of a stone perimeter wall. The castle was the seat of the commander and the convent. The first known Komtur Otto mentioned 1250 years. 
Work on strengthening progressed very quickly. Probably in 1255 years, the construction of the tower and the entire perimeter of the walls, as demonstrated record of Bishop Henry Sambia. Around 1270 years latrynową tower was built, which is the only part of the castle survived until today. Construction was completed at the turn of the thirteenth and fourteenth century, the elevation of said octagonal tower, which was not included in the precinct walls. From this period dates the construction of the south wing houses later decorated with cloisters. 
You probably already existed then ward from the north or north-east, it connects with the outdoor section of the wall outside the walls of the castle proper. At the end of the fourteenth century, in the years 1384-1392 the castle was expanded and new buildings rising along the rounded the northern wall. The whole castle was surrounded by an outer ring of walls which greatly expanded its already small area and allowed the erection of new farm buildings in the area interwalls. 
In the years 1437-1440 the castle was Komtur Konrad von Erlichshausen, who later became grand master of the Order and moved to Malbork. The last Komtur who is holding office in the castle Toruń was Albrecht Kalb in the years 1446-1454. 
At the beginning of the war Thirteen February 8, 1454, the castle was besieged burghers of Toruń and the army of the Prussian Union and quickly acquire it. As a symbol of the oppression of the Teutonic castle was burnt down and demolished, survived only gdanisko. On the site of the castle by the centuries gradually established embankment, which completely covers the existing remnants of walls. On an embankment in the nineteenth century was established gardens. 
It was only in the period between the idea of unveiling residues, but the work was interrupted by the Second World War. To the idea returned in 1961 and the work carried out until 1965 discovered the Teutonic fortress walls.

Castle in Torun

Dybowski Castle was erected on the left bank of the Vistula by Władysław Jagiełło as the seat of the Polish starosts and a strategic military point to the enforcement of the traffic control on the Vistula and the Polish-Teutonic border. Its construction began probably around 1423-1425, but already in the first period it was rebuilt several times.

In 1998-2000 complex archaeological works of the Dybowski Castle were conducted by a team under the direction of Lidia Grzeszkiewicz-Kotlewska. The building was cleaned from the overgrowing bushes and superfluous soil layers. Outcrops of foundations made it possible to recognize subsequent phases of the construction and the reconstruction of the castle. It is known that above the remaining walls the castle had yet one, third storey, which is confirmed by the prints from the 17th century. On each of the three storeys there were three rooms, very spacious – of 8 m width and lengths of 9, 18 and 9 m. The cellars were divided similarly. They were plastered and had a wooden floor, and therefore they were probably used as utility rooms, warehouses, and kitchens.

The stronghold was not only grand, but also snugly equipped. In the late fifties on one of the walls of the habitable part of it paintings with mostly vegetable ornaments, of which there is unfortunately no trace at present, were found. During excavations fragments of mediaeval glass cups, Gothic furnace tiles with figural representations, and early Renaissance glaze tiles from the turn of the 16th and 17th century, including a fragment with the portrait of the king wearing the crown. Next to Cracow’s, this is the only collection of furnace tiles so beautiful and diverse in Poland. A big amount of pottery ceramics from the tableware - elements of mugs and bowls - were also excavated.

In 2000-2002, about 500 m from the castle traces of the original location of Nieszawa - a 15th century town, which rivalled with Toruń in trade on the Vistula. In 1431, it was attacked and ravaged by the inhabitants of Toruń with the support of the Commander of the Teutonic Order. In the end, under their pressure, Kazimierz Jagiellończyk moved Nieszawa to its present location - 35 km from Toruń up the Vistula.

In 1431, the Dybowski Castle was taken over by the Teutonic Knights, who began its reconstruction. It was surely then that the courtyard, walls and the tower with a gate came into being, The next extension of the castle took place between 1454-1462, when the fortress came back into Polish hands. Surely then were the walls elevated and the Gate Tower rebuilt. In 1454, Kazimierz Jagiellończyk granted in the Dybowski Castle the famous nobleman's privileges, which formed a base of the gentry’s democracy and of the Polish parliamentarism.

The Dybowski Castle suffered considerable destruction during the Swedish incursion in the 17th century. A redoubt, the firing of which from Toruń caused the demolition of the habitable part of the Castle, was situated close to it, in consequence of what part of  the ceilings of upper storeys sank to the cellars. In spite of this, in 1813 the Castle became a place of efficient defence for Toruń during the siege of the city by Russian and Prussian armies. In 1848, it was incorporated into the precincts of the extending Fortress of Toruń and encircled with a collar embankment. Until the beginnings of the 20th century, it was only partly used. Today, its ruins are an attractive tourist point on the bicycle trail to Włocławek. Each year, in September, an archaeological picnic takes place in Dybowski Castle.

Photos: Przemysław Głodowicz

Dybowski Castle

Zamek w Papowie Biskupim – ruiny średniowiecznego zamku krzyżackiego w Papowie Biskupim, w powiecie chełmińskim, w województwie kujawsko-pomorskim.

Budowę niewielkiego zamku konwentualnego rozpoczęto od budowy muru obwodowego, potem zbudowano skrzydło północne (główne), a następnie pozostałe skrzydła. W dalszej kolejności wybudowano przedbramie i nieregularne przedzamcze. Kolejne prace wykonywano na zamku na początku XV wieku. Zamek nie miał wieży głównej i był to typowy kasztel z małymi wieżami narożnymi oraz dziedzińcem otoczonym drewnianym gankiem. Nietypowe w zamku w Papowie było to, że zbudowano go w większości z kamieni polnych, a nie z cegły tak jak zamki zbudowane w późniejszym okresie. Do 1410 roku znajdowała się tutaj siedziba niewielkiego komturstwa. Po Bitwie pod Grunwaldem w lecie 1410 roku na krótko zamek obsadziło rycerstwo polskie. Po wycofaniu wojsk polskich była to siedziba wójta krzyżackiego. W 1411 roku polski rycerz Janusz Brzozogłowy najechał Papowo co spowodowało zniszczenia na przedzamczu. Podczas wojny Wojny trzynastoletniej w 1454 roku na zamku schronił się Wielki marszałek, komtur gdański i komtur grudziądzki. W dniu 7 lutego 1454 roku zamek został zdobyty przez walczące po stronie Polski wojska Związku Pruskiego i czeskich rycerzy najemnych pod dowództwem pruskiego rycerza Ottona Machwica. Zamek obsadziła załoga dowodzona przez Janka z Targowiska. Wkrótce król Kazimierz Jagiellończyk rozkazał zniszczyć zamek, jednak w 1458 roku, zamek obsadziły krzyżackie oddziały zaciężne pod dowództwem Bernarda Szumborskiego na czele 55 żołnierzy. W lipcu tego samego roku pod zamek podeszli Polacy dowodzeni przez rycerza Piotra z Szamotuł, w związku z czym Krzyżacy się poddali. Następnie wojska polskie zamek spaliły realizując polecenie króla. W 1466 roku zamek został włączony do Królestwa Polskiego i wszedł w skład Królewszczyzny. Jego pierwszym starostą został Gabriel Bażyński. W 1505 roku król Aleksander Jagiellończyk nadał obiekt biskupom chełmińskim, którzy w XVI wieku częściowo rozebrali go przed 1639 rokiem na materiał budowlany na potrzeby budowy seminarium duchownego w Chełmnie, jednak z uwagi na to, że zamek zbudowano z kamieni polnych, w dużym stopniu przetrwał tę rozbiórkę. W rękach biskupów ruiny zamku pozostawały do I Rozbioru Polski w 1772 r. W XIX wieku dalszych zniszczeń dokonali okoliczni mieszkańcy. Zamek był wybudowany z głazów narzutowych oraz granitu.

Obiekt wpisany na listę rejestru zabytków (Nr rej: A/106 z 13.04.1937)

Castle in Papowo Biskupie

The castle in Złotoria - a castle located in Złotoria, at the estuary of the Drwęca River to the Vistula, was built in the middle of the fourteenth century, one of the most important fortresses in the area of ​​Polish-Teutonic conflicts, now in ruins.

The castle was built in 1343 at the behest of King Kazimierz Wielki, in order to protect the border of the Dobrzyn region and to control the activities of the Teutonic Knights in Toruń. The castle was erected on the site of the wooden castle of the Mazovian princes, which existed since the early Middle Ages. After the death of Casimir the Great in 1370, the castle fell to Kaupka Slupski, but on September 9, 1373 it was taken by the prince Gniewkowski Wladyslaw White, who secretly captured the Burgurgian castle Nicholas Romlika. Soon, however, counting on the grace of King Ludwik of Hungary, Władysław Biały returns him the castle. On August 16, 1375, Wladyslaw White, with the help of the Burgundian knights, re-mastered the castle and organized invasions of Kujawy, which resulted in the invasion of the royal army of Ludwik of Hungary on June 1, 1376, which began the siege of the castle. During the siege of the castle in July 1376, Prince Kaźko Słupski was wounded and he died after a few months. In early 1377 Władysław Biały surrendered the castle to the royal army. In the years 1379-1392 the castle belonged to Władysław Opolczyk, who received him from Ludwik Węgierskiego with Dobrzyń land and part of Kujawy. His good relations with the Teutonic Knights made him in May 1391 illegally handed over the castle to the Order for 50 thousand. Florins, including It became the cause of the King Jagiello's conflict with the prince. In 1404, Władysław Jagiełło bought him by the agreement with Raciąza. On September 2, 1409, after an eight day siege by the Teutonic Knights, it was captured and destroyed at the behest of Grand Master Ulrich von Jungingen. The Polish crew of the castle was cut off. In May 1411, the sealed documents of the Toruń Peace Room were exchanged on the field, under which the castle returned to the Kingdom of Poland, and the Teutonic Knights undertook to pay damages for the destruction of about 3 tons of silver. The second peace of Torun eventually contributed to the loss of the military importance of the castle in Złotoria, as the state border to the Drwęca was no longer present. At the beginning of the 19th century it was partially demolished, which was abandoned due to the very strong mortar used for construction.

The castle was gothic, as a building block used heavily burnt bricks. It was erected on the plan of an elongated rectangle, consisting of a residential building surrounded by a walled courtyard, a towering defensive tower, and an enclosed courtyard. From the east, surrounded by moat. The area of ​​the castle was about 1750 m². The preserved elements are a fragment of a square tower in two storeys, a part of the perimeter walls and walls.

Castle in Złotoria

   Pozostałości dwuczłonowego zamku krzyżackiego w Lipienku zachowały się wśród mokradeł otaczających zanikające jezioro Zamkowe. Pierwsze wzmianki o umocnionej zakonnej strażnicy, zapewne jeszcze drewniono-ziemnej, pochodzą z roku 1277. Została ona zniszczona podczas najazdu Jaćwingów na ziemię chełmińską. Prawdopodobnie jeszcze pod koniec XIII wieku Krzyżacy rozpoczęli budowę murowanego zamku, siedziby wójta podległego bezpośrednio wielkiemu mistrzowi w Malborku. 

   Zamek w Lipienku powstał na długim półwyspie wcinającym się w jezioro. Wznosił się kilka metrów ponad otaczające go podmokłe łąki i bagna. Dodatkowo od południa i zachodu otoczony był niewielką rzeczką, która zasilała zamkową fosę. Zamek właściwy, było to czteroskrzydłowe regularne założenie na planie prostokąta o wymiarach 33x39m. Z powodu późniejszych zniszczeń obecnie trudno odtworzyć jego dokładny wygląd. Wiadomo, że miał wewnętrzny dziedziniec a budynki były podpiwniczone. W narożniku płn-wsch usytuowana była kwadratowa wieża główna. Zamek posiadał międzymurze, ponieważ otoczony został zewnętrznym murem oporowym wzmocnionym skarpami. Mur był niewysoki i biegł wzdłuż sztucznie uformowanej krawędzi wzgórza, zbliżonego kształtem do kwadratu o długości boku 60m. Wjazd do zamku prowadził od wschodu od strony podzamcza obdzielonego szeroką fosą. Podzamcze posiadało własne mury obronne i budynek bramny od wschodu. Wjazd dodatkowo chroniła nawodniona fosa szeroka na 20m i głęboka na 4m. Wzdłuż dłuższych murów północnego i południowego znajdowały się budynki o charakterze gospodarczym.

   Zamek w Lipienku stanowił mocny punkt obronny państwa krzyżackiego. Przekonał się o tym król Władysław Łokietek, który jesienią roku 1330 wspierany wojskami węgierskimi i ruskimi próbował odbić ziemię dobrzyńską. Mimo szturmów i użycia maszyn oblężniczych nie udało się zdobyć zamku, którego obroną dowodził komtur chełmiński Otto von Luterberg. Wskutek niemożności zrealizowania planów, król Władysław Łokietek zgodził się na warunki rozejmu zadawalając się jedynie zniszczeniem bliższej i dalszej okolicy. 

   W roku 1410 po przegranej przez Zakon Krzyżacki bitwie pod Grunwaldem, zamek został zajęty przez wojska króla Władysława Jagiełłę. Poprzestano jedynie na zrabowaniu zapasów i jeszcze tego samego roku Polacy opuścili Lipienek. W rękach krzyżackich warownia pozostawała do wojny trzynastoletniej. Na mocy postanowień II pokoju toruńskiego z roku 1466 ziemia chełmińska powróciła do Polski, a Lipienek stał się siedzibą starostów. Dzieje zamku przez następne stulecia nie są zbyt dobrze znane, jednak do końca XVI wieku pozostawał mającym spore znaczenie militarne obiektem. 

   Kres świetności zamku w Lipienku nastąpił podczas wojny polsko-szwedzkiej zwanej "potopem" w roku 1659. Kilkukrotnie zdobywany został poważnie zniszczony i stracił swe walory obronne. W późniejszych latach był wykorzystywany jako obiekt gospodarczy. Po pierwszym rozbiorze Polski w 1772 przestał być własnością królewskich starostów i pozbawiony opieki szybko popadł w ruinę.