Waardenburg Castle dates from the 13th century. Only half of the original building remains: the south wing was destroyed in the Eighty Years’ War and was never rebuilt. Legend has it that the infamous Doctor Faust lived in the castle. At the end of his pact with the devil he was said to have been thrown from the castle tower.

From tower to castle
The precise construction date of medieval castles is seldom known yet in this case, Waardenburg is an exception. On 2nd August 1265, Count Otto II of Guelders pledged the manor of Waardenburg to the knight Rudolph de Cock. Knight Rudolph first built a wooden tower, which was soon replaced by a stone tower. His son and grandson turned the keep into a round castle with three connecting wings, a circular wall, towers, fortified bailey and a moat.

Doctor Faust
According to a legend in the Geldersche Volksalmanak (Gelderland’s Folk almanac) dating from 1842, the infamous Doctor Faust lived in Waardenburg Castle. Faust had made a pact with the devil and in exchange for his soul, he could have all of the knowledge from all of the world for seven years. After seven years of abusing this power, the devil came to take his soul. He dragged Faust by his hair out of the castle tower and the indelible blood stains can still be seen on the pavement to this day.Johann Georg Faust did actually exist and he was imprisoned in Batenburg Castle for several years.

Eighty Years’ War
In the Eighty Years’ War the castle’s occupant, Catharina van Gelder, sided with the Spaniards, which did not please William of Orange. He besieged the castle in 1574 destroying the south side of the castle and the fortified bailey which were never rebuilt. This explains why the castle is now shaped like a horseshoe. The rest of the castle was renovated in the 17th century and was home to various noble families. The building has recently been thoroughly restored and now houses an office. Access to the castle is limited.

https://excitinghistory.com/buitenplaatsen-en-landgoederen/waardenburg-kasteel-waardenburg

Waardenburg Castle 

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Kasteel Neerijnen is een kasteel en landgoed ten noorden van het dorp Neerijnen in de gemeente West Betuwe in de Nederlandse provincie Gelderland.

Klingelenburg

Tegenover Zaltbommel, dus ten noorden van de rivier de Waal, ligt de gemeente Neerijnen. In deze gemeente staan enkele bijzondere kastelen. Eén van die kastelen is kasteel Neerijnen. Het oorspronkelijke kasteel Neerijnen werd vroeger ook Klingelenburg genoemd. Het eerste kasteel dateert uit omstreeks het midden van de veertiende eeuw. Het is dus niet zo'n erg oud kasteel. Het kasteel werd gesticht door Gijsbrecht de Cocq (van Neerijnen). Kasteel Neerijnen was toen het middelpunt van de heerlijkheid Neerijnen. Dit huis werd vermoedelijk in 1574 verwoest en omstreeks het jaar 1600 herbouwd.

Van Gendt

Door vererving via Van Ghiesen kwam kasteel Neerijnen in handen van de familie Van Gendt. De buren van de familie Van Gendt bewoonden het kasteel Waardenburg, op een steenworp afstand, westelijk gelegen van het kasteel Neerijnen.
De laatste uit het geslacht Van Gendt was erfdochter Margaretha. Zij huwde met de belangrijke Friese edelman Tjaerd van Aylva.
In 1701 kocht het echtpaar Van Aylva-van Gendt ook de heerlijkheid Waardenburg. Sindsdien zijn de heerlijkheden Waardenburg en Neerijnen grotendeels in één hand. Tjaerd van Aylva verbouwde het kasteel grondig en maakte het beter geschikt voor bewoning.
Boven de voordeur is een rococo wapenschild aangebracht met de wapens van het echtpaar van Aylva-Van Gendt. Het wapen wordt aan de linkerzijde vergezeld door een liggende leeuw, aan de rechterzijde door een eenhoorn. Boven dit alliantiewapen zien we het kleurrijke wapen van de gemeente Neerijnen.

Vierkant kasteel

Het kasteel is een vrijwel vierkant gebouw van drie verdiepingen met een grote zolder onder een schilddak. Het kasteel is omgracht. Een boogbrug verbindt het kasteel met een voorterrein, waarop een langwerpig bijgebouw staat. Aan de linkerkant van het voorgebouw leidt een fraaie ophaalbrug naar de toegangslaan. Aan de oostkant van het kasteel staat tegenwoordig, in de hier zeer brede gracht, een fontein uitbundig te spuiten.
In 1827 stierf de laatste Van Aylva, waarmee dit geslacht uitgestorven was. Het kasteel kwam in handen van de familie Van Pallandt. De laatste barones van Pallandt overleed in 1971. Haar bezit vererfde op haar neef Jhr. Van Vredenburch. Hij verkocht het landgoed aan de stichting het Geldersch Landschap. Het kasteel Waardenburg werd in erfpacht overgedragen aan de Stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen. De twee genoemde stichtingen werken al jaren lang zeer nauw samen. Kasteel Neerijnen werd gekocht door de gemeente Neerijnen, die het na restauratie heeft ingericht als gemeentehuis.

Landgoed Neerijnen

Kasteel Waardenburg is in 2009 ook opnieuw, groots, gerestaureerd. Beide kastelen liggen in het fraaie landgoed Neerijnen, zoals de combinatie van de oude heerlijkheden Waardenburg en Neerijnen thans wordt genoemd. Dit landgoed is voor het publiek toegankelijk. Er kunnen fraaie wandelingen worden gemaakt door een landschappelijk zeer afwisselend terrein. Binnendijks zijn een weelderig parkbos, boomgaarden en weilanden te vinden. Buitendijks bestaat het landgoed uit stroomdalgraslanden met meidoornhagen, grienden met wilgen en een oude rivierloop. Kortom: Gelderland op zijn mooist.


Kasteel Neerijnen

Kasteel Goudenstein is een kasteelruïne in Haaften, een dorp in de gemeente Neerijnen in de Nederlandse provincie Gelderland.

Geschiedenis
Vanaf de 13e eeuw is er sprake van het kasteel, haar bouwers en bewoners, het geslacht Van Haeften. In het rampjaar 1672 werd het kasteel door de Franse troepen van koning Lodewijk XIV verwoest, waarbij slechts een hoektoren gespaard bleef. De toren is circa 19 meter hoog en 3,5 meter doorsnede. Halverwege zijn in het muurwerk sporen van kantelen zichtbaar. De weergang was oorspronkelijk op deze hoogte, de muur eronder heeft een dikte van 1,10 meter, terwijl daarboven de muur slechts 25 centimeter is. De muur werd vermoedelijk in de 16e eeuw verhoogd. Het geslacht Dutry van Haeften, verwanten maar geen directe nakomelingen van de bouwers, hield de overgebleven toren in bezit tot 1975. De Stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen verwierf de toren en heeft deze onder haar hoede genomen.

De toren staat in de achtertuin van twee woningen in de Dreef en is niet toegankelijk voor het publiek, maar kan bezichtigd worden vanaf de Dreef en ook, maar minder goed vanaf de Koningsstraat en de Goudensteinstraat die naar de ruïne vernoemd is. Samen met de Protestantse kerk en korenmolen De Blauwe Reiger bepaalt Goudenstein de horizon van Haaften. Doordat Haaften in een uitstulping van de Waalbandijk ligt, zijn deze drie vanuit allerlei richtingen op verscheidene kilometers afstand te zien, bijvoorbeeld vanaf de dijken in Waardenburg en Herwijnen en vanaf de overkant van de Waal van Zaltbommel tot Nieuwaal en bij helder weer zelfs vanaf de dijk tussen Zuilichem en Brakel.

Kasteel Goudenstein

Kasteel Ophemert of 't Hoge Huis is een Nederlands kasteel in de gemeente Neerijnen, gelegen ten noorden van het dorp Ophemert in het Gelderse rivierengebied. Het is sinds 2004 onderdeel van de van rijkswege beschermde historische buitenplaats Ophemert.

Geschiedenis

Eigenaren

Sommige literatuur geeft als jaar van oudste vermelding 1265, toen Rudolf de Cock eigenaar van het kasteel zou zijn. De oudste schriftelijke vermelding dateert van 1403 als hertog Reinoud IV van Gelre den Huijse en gesete tot Ophemert met den Bongert in leen geeft aan ridder Sweeder van Weerdenborch. Tot 1552 waren het huis en de heerlijkheid in bezit van het geslacht De Cock van Waardenburg.

In 1552 werd het kasteel met heerlijkheid verkocht aan Frederik van Haeften die het in 1558 nalaat aan zijn vader Allard van Haeften, die het weer naliet aan zijn jongste zoon Reinier. Diens zoon Johan en kleinzoon Walraven werden heer van Ophemert.

Tot 1844 bleef Ophemert in het bezit van het geslacht (De Cocq) van Haeften. In dat jaar overleed de ongehuwde Anna Margriet barones van Haeften, vrouwe van Ophemert, Zennewijnen en Meerlo (1782-1844) die Ophemert uit erfenis van haar vader had verkregen. Zij liet het huis Ophemert na aan haar neef Barthold baron Mackay (1773-1854), die tevens haar raadsman was. De Schotse familie Mackay was verwant door het huwelijk in 1790 van Barthold de Cocq van Haeften (1755-1808) met Arnoldina Margaretha barones Mackay (1771-1849).

In 1963 kwam het landgoed door vererving aan Hugh William Mackay (1937-2013) die op 24 maart 2010 stond Mackay kasteel, koetshuis en overige opstallen met bijna 4 hectare grond in erfpacht af aan Alexander Coenraad Arthur baron van Dedem. Na zijn overlijden werd zijn zoon Aeneas Simon Mackay Lord Reay (*Londen 1965) enig erfgenaam van de Nederlandse goederen, wat impliceert dat wanneer de erfpacht van Ophemert ooit zou vervallen het eigendom aan hem vervalt.

Bouwgeschiedenis

Het kasteel in zijn tegenwoordige staat dateert voornamelijk uit de 17e eeuw toen het moest worden verbouwd nadat het huis beschadigd raakte bij een Franse inval. In de jaren 50 van de 20e eeuw heeft een restauratie plaatsgevonden in samenwerking met Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed.

Huidige functie

Het kasteel wordt niet meer bewoond. Het wordt soms gebruikt voor concerten van onder andere Het Gelders Orkest. In de kasteeltuin worden buitenconcerten gegeven. Het is een officiële gemeentelijke trouwlocatie, het wordt gebruikt als vergadercomplex en er kan overnacht worden.

Kasteel Ophemert

Ammersoyen Castle (Dutch: Kasteel Ammersoyen) is located in Ammerzoden in the Bommelerwaard region in the province of Gelderland, the Netherlands. When the original construction of the castle occurred is unclear; some sources claim it was as early as the 12th century. However, the consensus among historians is that the Van Herlaer family completed the castle in the 1350s. At the time of its construction, the castle was built along a branch of the River Maas. Just a few years after the construction of the castle was completed, the river was rerouted leaving the castle to be surrounded by a moat.

Architecture

The castle was designed to be a defensive fortress. When it was originally constructed, it had a central courtyard, surrounded by four heavy towers on the corners. Connecting these four towers were four heavy wings, one on each side of the courtyard. Ammersoyen Castle is a good example of the type of castle that was made famous by Count Floris V of Holland. Even though it was originally built on a river, the Van Herlaers believed that all four sides of the castle needed to be fortified. To add to the security, the original design included a moat that ensured any attacker could only invade through the front of the fortress. Except for a brief period in the early 20th century, the castle has always been completely surrounded by the moat. The castle was built using a fixed plan, something that was quite uncommon for medieval castles. A fixed plan means that the entire castle was built as a whole, as opposed to multiple phases, which was often the case with other medieval castles.

History

14th century–16th century
Dirk Van Herlaer, of the Van Herlaer family, built the castle in the 1350s. Upon Dirk's death in 1354, the castle was passed onto his eldest son, Gerhard. Over the next 30 years the castle passed hands numerous times within the family. When Gerhard died, the castle was passed onto his brother, Arent. Gerhard had no children to claim the castle as part of their inheritance, which is the reason it was passed to his brother. When Arent died in 1384, the castle was given to his son, Arent Hoeman. It is under Arent Hoeman where the Van Herlaer's lost control of the castle for good.

The castle is located in the province of Gelderland, the Netherlands. In the late 14th century, Duke William of Gelder's and Julich controlled Gelderland. Arent Hoeman was one of the most trusted friends of Duke William. In 1386 a war broke out due to a land dispute between Gelderland and the Duchy of Brabant. The Burgundians were aggressively trying to expand their territory at this time, and tried to take over parts of Gelderland.

Despite his close relationship with Duke William, Arent Hoeman sided with the Duchess of Brabant. William, unsurprisingly, saw this as an act of betrayal and abruptly ended his friendship with Arent Hoeman. Just days later, Duke William invaded Ammerzoden, capturing both Arent Hoeman and the castle. Thus, in 1386 the castle came under the control of Duke William.

Following the end of the war, Duke Williams gave the castle to his illegitimate son in 1405. His son did not hold the castle for long, as he sold it to Johan Van Broeckhuysen, lord of the Waardenburg, in 1424. The castle only changed hands by marriage for the next 400 years. In 1496, Johan Van Broeckhuysen married Otto Van Arkel, which ended up giving the Van Arkel family control of the castle for centuries. The Van Arkel family was a well-known and quite wealthy family in the region at the time of the wedding. At the end of their rule, the Van Arkels had controlled the castle for five generations.

In 1513, during the Guelderian Wars, the Habsburgs attempted to seize control of the castle from across the River Maas, and briefly occupied the castle. Burgundian troops, led by Count Henrick Van Nassau, occupied the castle for a brief time in the mid-16th century. During the siege and subsequent occupation, the castle was moderately damaged and a large amount of personal property needed to be replaced. At this point in their rule, the Van Arkels were still very rich, so they had the means to repair the castle.

The castle was also occupied for a short time again in 1572, when the Spanish invaded the Netherlands. However, the castle was not held long by the Spanish, as Prince Willem Van Oranje and his troops were able to drive the Spanish troops out. This liberation of the castle kept the damage inflicted by the Spanish to a minimum. By 1590, the castle was fully repaired and it was once again almost destroyed, this time by a fire.

The lord of the castle at the time, Joris Van Arkel, died from injuries that he sustained during the fire.

18th century–present

Due to a shortage of money, the Van Arkels were not able to rebuild the castle until the 17th century. This fire took place during the 80 years war and caused the family to have very uncertain feelings about its economic future. Therefore, it was not until the end of the 80 years war in the middle of the 17th century that large-scale renovations would start on the castle.

Ammersoyen Castle

Aan de Maasdijk in Well staat het slot van Malsen, dat ook het Slot van Well wordt genoemd, te koop. Het Gelderse Well is deel van de gemeente Maasdriel.

Prijsdaling

Enkele jaren geleden werd het kasteel ook al eens te koop aangeboden, toen voor bijna zeven miljoen gulden. Intussen is de prijs danig gezakt want de vraagprijs bedraagt nu iets meer dan vier miljoen gulden. Dat betekent dus een behoorlijke prijsdaling in enkele jaren.
Voor deze vier miljoen krijgt men wel heel wat, want het kasteel staat op een landgoed van ruim 2,5 ha met boomgaard en weiden. Op het terrein staat ook een koetshuis met keuken, woonkamer en slaapkamers; dit koetshuis is in gebruik als atelier.

Indeling

De toegang tot het kasteel van Malsen wordt gevormd door een ophaalbrug. Op de benedenverdieping bevinden zich onder meer een woonkeuken, een eetkamer en de zgn. gobelinkamer. Vanuit deze benedenverdieping is via openslaande deuren een aan het water liggend terras bereikbaar.

Op de ingangsverdieping bevindt zich de hal en een trappenhuis. Op hogere verdiepingen zijn een woonkamer, een zitkamer en slaapkamers ingericht en daarboven zijn dan nog een zolder en een kleine zolderkamer aanwezig. Vanuit deze laatste kamer kan van een schitterend uitzicht over de rivier de Maas worden genoten.

Geschiedenis Slot van Well

Het kasteel van Well, een oorspronkelijke woontoren, dateert uit de veertiende eeuw. Het was het stamhuis van de Heren van Malsen. Tijdens het Rampjaar 1672 werd ook dit kasteel zwaar beschadigd. In latere jaren werd het weer opgebouwd. In 1884 kreeg het kasteeltje een nieuwe voorbouw met een ronde toren. In de vorige eeuw werd nog een poortgebouwtje met een ophaalbrug aangebouwd.

Het Slot van Well is een Gelders kasteel. Nu de prijs zo sterk is gedaald zou je verwachten dat de Stichting Vrienden van de Geldersche Kasteelen een potentiële koper zou kunnen zijn, maar de stichting heeft zich hier nog niet over uitgelaten.

Lees Nederlandse kastelen: van motte tot buitenplaats als u meer wilt weten over de geschiedenis van Nederlandse kastelen en het leven op kastelen door de eeuwen heen.


Slot van Well

Brakel Castle was blown up by French troops in 1672. A century later, Wilhelmus Wilhelmius commissioned the new Brakel House close by. The ruins of the old castle were included in the landscaped gardens in around 1820. This was a new trend in landscape gardening and the example at Brakel House is now the only remaining example in the province.

Brakel Castle
The earliest mention of Brakel Castle dates from the mid-13th century. At that time, it was a square, moated castle, situated close to the village of Brakel behind the newly-built Waaldijk dike. In 1321, the castle was struck by lightning and destroyed by fire. This led the knight Sir Eustachius van Brakel to lend his castle to the Count of Guelders in exchange for the count’s protection. Unfortunately, this was not enough to defend the castle against the hostile forces of the Count of Holland in 1407. The castle was destroyed and then rebuilt once again. In 1574, the Brakel Castle was plundered by the Spanish and subsequently blown up by French soldiers in 1672.

Romantic ruins
After this final blow, the medieval castle was never rebuilt. Work on the new house did not start until 1786, more than a hundred years later. The castle ruins were preserved and included in the design of the new landscape gardens and the south-west tower was partially restored. The owner was a collector of antiquities who chose to include grave stones and memorial plaques in the new walls for the house. He also established an archaeological museum in the medieval grain store called ‘Het Spijker’ (The Nail).

Landscaped Park
The national heritage foundations Het Geldersch Landschap and Geldersche Kasteelen acquired Brakel House in 1972. They turned the walled garden next to the ruins into a flower, herb and vegetable garden and restored the surrounding parklands to their former glory. In the 19th century, medieval ruins in landscaped gardens were the height of fashion and this example at Brakel House is the only one to survive in Gelderland.

https://excitinghistory.com/buitenplaatsen-en-landgoederen/brakel-kasteel-brakel

Brakel Castle 

Nederhemert Castle has been built, rebuilt and expanded numerous times throughout its turbulent history. It started life as a keep in the 13th century and was expanded into a polygonal castle with four towers over several centuries.In 1945, the castle was destroyed by fire and fell into ruin. It was restored to its former glory in 2005.

Imposing castle
Nederhemert castle is situated on an ancient bend in the river Maas. As with many castles, the date when the castle was first built is unknown, yet Johan van Hemert is named as owner of this ‘stronghold at Hemert’ in 1310. The oldest parts of the castle date from the end of the 13th century: a two-storey keep and a cellar with notable Bohemian-style vaulting. Some 30 years later, the keep was expanded with the addition of two corner towers - one rectangular, one round - with a walled courtyard in between. A great hall and gateway were added around 1350, and a hexagonal tower was added in the 15th century. These additions transformed Nederhemert into an imposing castle.

Comfortable country house
The castle remained as it was for several centuries until it was renovated into a comfortable country house at the end of the 19th century. The castle was plastered and given crenellations, a veranda and a balcony in neo-Gothic style. Over its 650-year history, Nederhemert was home to many noble families. It even boasted a bed said to have belonged to Maarten van Rossum, the Duke of Guelders’ most notorious field marshal. At the end of WWII, the castle and its contents were completely destroyed by fire.

Risen from the ashes
The last owners sold what was left of the castle and its surrounding parkland to the Dutch state, which transferred the estate, in turn, to the Geldersch Landschap and Geldersche Kasteelen national heritage foundations. There was a lack of funding for the restoration for some time and the castle fell into ruin. Restoration work finally took place between 2001 and 2005, returning Nederhemert, as much as possible, to its medieval glory. The castle now houses offices and is only open to the public in a limited capacity. 

Kasteel Nederhemert

Kasteel Soelen is het hoofdgebouw van het rijksbeschermde historische buitenplaatscomplex 'Soelen', 157 hectare groot, in de gemeente Buren, zuidwestelijk gelegen van het dorp Zoelen, in de Neder-Betuwe, in de Nederlandse provincie Gelderland. Het dorp dankt zijn naam aan het riviertje de Suul of Soel, een afsplitsing van de Linge.

De boerderijen in het oorspronkelijke dorp lagen op de oeverwallen, het huis Soelen ligt in de lager gelegen komgronden.

Geschiedenis

De vroegste vermelding van de naam Van Soelen stamt uit de periode tussen 1207 en 1307 als een Wouter van Soelen genoemd wordt als borg en als getuige. In 1263 is een vermelding bekend uit de stadsrechtenverlening van Wageningen, waarop een Otto van Soelen als ministeriaal voorkomt. Hij wordt meerdere malen genoemd als getuige. Deze Otto liet na zijn overlijden een minderjarige dochter na. Daardoor werd in 1298 Arend (of Arnt) van Arkel door Reinoud I van Gelre met het kasteel Soelen beleend. Mogelijk was Arnt of zijn zoon Jan gehuwd met Otto's dochter. In 1349 stond de gelijknamige kleinzoon nog als heer van Soelen en Avezaath bekend. De belening betreft het oude huis Soelen, dat later heerlijkheid 'Den Aldenhaag' genoemd werd, en dat in 1362 gesloopt is. De naam Aldenhaag komt in bronnen voor het eerst voor in 1518.

Het oude huis Soelen werd in 1355 vernield door hertog Eduard van Gelre. Er ontstond een conflict met Gelre nadat Arnold van Soelen het kasteel herbouwde, maar hij moest zich op 13 april 1362 onderwerpen aan het gezag van hertog Eduard.

Eigendomsgeschiedenis

Het huidige huis ligt op het zuidelijke grondgebied van het oude huis Soelen (Aldehagen of Aldenhaag), ruim 500 meter verwijderd van het oude huis. Het wordt voor het eerst genoemd in 1306 als Walraven van Benthem zich 'heer van Soelen' noemt waarbij het gaat om de hofstede Soelen die gescheiden is van het oude huis Soelen. De strijd ging erom wie zich heer van Soelen mocht noemen, Jan van Arkel die 'Soele over de Sole' (het latere Aldehagen) bezat of Walraven die een stuk grond met de hofstede ten zuiden van het oude huis bezat. Beslist werd dat de heerlijkheid aan Van Arkel van Aldehagen bleef.

Van Benthem stamde uit een ministerialenfamilie. Van Walraven gaan de hofstede en het grondbezit over op zijn zoon Johan, die in 1360 ridder is en in 1361 richter van de Neder-Betuwe. Hij en zijn echtgenote Mechteld van Lynden zijn waarschijnlijk de bouwers van het nieuwe huis Soelen. Uit een akte van 1380 blijkt dat het om een 'flink' kastelencomplex gaat en dat Mechteld het vruchtgebruik krijgt. Soelen is dan beleend aan zoon Jan, heer van Heeswijk, Dinther, Soelen en Spaldorp. Daarna vererft het op zoon Otto die zonder nageslacht overlijdt.

Eigendom van 1422-1775

Na het kinderloos overlijden van de laatste Van Benthem verviel Soelen aan Reinald IV, hertog van Gelre. In 1422 gaf hij huis en heerlijkheid Soelen in pandschap aan ridder Johan van Rossem. In 1424 werd diens minderjarige zoon Johan († 1470) beleend met het huis en de dagelijkse heerlijkheid. In 1502 verkocht diens broer Otto van Rossem Soelen aan hun neef Willem († 1542) die het na de strijd tegen Bourgondië verloor aan de graaf van Buren, Frederik van Egmont. In 1508 kreeg Willem het grotendeels afgebroken huis terug. Van de hertog ontving hij als compensatie de hoge heerlijkheid van Soelen, met vererving op directe mannelijke nakomelingen.

Na het overlijden van Willems zoon Karel in 1550 werd zijn minderjarige kleinzoon Joost met Soelen beleend. Karels weduwe Anna Torck huwde met Frederik van Voorst, heer van Doornenburg. Kleinzoon Joost werd in 1563 mondig en overleed kinderloos in 1569. Na zijn dood verviel Soelen aan de hertog van Gelre. Zijn weduwe Margriet van Voorst huwde met Reiner van Gelre, heer tot Aerssen, die zich op grond van tuchtrechten van zijn vrouw liet belenen met Soelen, echter zonder resultaat. Ook Joosts stiefbroer Frederik van Voorst had zich zonder resultaat laten belenen.

In 1569, en herhaald in 1581, werd Joosts oudste zuster Heilwig van Rossem beleend met Soelen. Zij was in 1566 gehuwd met Dirk Viigh Claesz. die bij zijn huwelijkse voorwaarden van zijn vader 'den Aldenhaag' had gekregen waarmee hij in 1572 beleend werd. Zo kwamen Aldenhaag en Soelen in 1572 weer in een hand en sindsdien zijn zij in één bezit gebleven. De heren van Aldenhaag en Soelen noemden zich leenheeren des huis en heerlijkheid met den Aldenhaag tot Soelen.

Eigendom 1775-1992
In 1775 werden huis en heerlijkheid Soelen verkocht voor 162.000 gulden. Het geheel werd omschreven als als 'Het aloud hoogadylijk kasteel en dagelyksche heerlykheid van Zoelen ... gelegen in dubbele singels en visryke grachten, corresponderende met de rivier de Linge, vorder stallinge, koets-, wagen-, oranjerie- en tuinmanshuis, voorts met alle daartoe behoorende regaliën van steene wintkoornmolen met het gemaal, zwaanedriften, leencamer, visschery op de Linge ... wyders met de tynsen, bedragende volgens de lyst jaarlyx 185-9-3 gulden ... grafkelder en magnificq gestoelte in de kerke ... capitale bouwhoven, bestaande in kostelyke wey- en bouwlandenen, uitgestrekte schaar- en hakbosschen en allen verderen toebehoren, regten en gerecgtigheden, etc.'.

Het huis met royale Tuinen met hunne Terassen en verdere Broeijerije, sterre-bosschen, Allées van schoone en zwaare opgaande Boomen werd als zomerverblijf aangekocht door Aert Johan Verstolk (1745-1786), hij stamde uit een handelaren/fabrikanten- en schepengeslacht uit Rotterdam. Zijn vader was daarnaast commissaris van het Waterrecht en vredemaker. Aert Johan nam een aanvang met de herinrichting van het park van formele stijl naar landschapsstijl. Na zijn overlijden kwam Soelen aan zijn zoon Johan Gijsbert (1776-1845) die hoge functies had onder koning Willem I, waaronder gezant in Sint-Petersburg, minister van Buitenlandse Zaken en landdrost in het departement Gelderland. In 1823 werd hij tot baron verheven. Na een conflict met de koning trok hij zich in 1841 terug op het landgoed. Onder zijn beheer is de nieuwe aanleg in landschapsstijl doorgevoerd, mogelijk onder leiding van de landschapsarchitect Zocher jr.. Hij overleed in 1845 en is begraven op de Aldenhaag. Zijn grafmonument is mogelijk tevens een ontwerp van Zocher jr.

Johan Gijsbert was de laatste telg in mannelijke lijn van het geslacht Verstolk, waardoor de buitenplaats Soelen en de titel 'heer van Soelen en Aldenhaag' vererfden op zijn neef (oomzegger) Johan Adolph Völcker. Johan Gijsberts zuster Sophia Frederica Verstolk was gehuwd met de Duitser Johann Wilhelm Christian Völcker. Soelen zou van 1845 tot 1974 aan de familie Völcker blijven. De familie Völcker stamde uit een geslacht van leerlooiers en bakkers uit het Duitse Neuwied, dat in 1786 in Amsterdam een koopmanshuis had gesticht en fortuin had gemaakt. De ongehuwde Johan Adolph woonde met zijn zuster Maria Elisabeth op de Heerengracht 584 en vanaf 1871 op de Keizersgracht 706 in Amsterdam. Hij overleed in 1880 op kasteel Soelen. Zijn zuster overleed in 1887, eveneens op kasteel Soelen, als 'vrouwe van Soelen'. Erfgenamen waren een neef en een nicht.

In 1911 is de witte pleisterlaag van het huis verwijderd en zijn er restauratiewerkzaamheden uitgevoerd, onder leiding van architectenbureau Van Nieukerken uit Den Haag. In 1974 verkocht de familie het landgoed, waarna huis en koetshuis verbouwd zijn tot appartementen.

Eigendom en beheer vanaf 1992

Het 157 hectare tellende landgoed kwam in 1992 aan de Staat die het in beheer gaf van Staatsbosbeheer. Staatsbosbeheer heeft geleidelijk herstelwerkzaamheden uitgevoerd aan lanen, zichtassen en doorkijkjes. In 2004 is de zuidas opnieuw ingeplant met bomen. Bijzonder aan het gebied zijn de clumps, boomgroepen omzoomd door weiland. Het park is als fiets- en wandelgebied opengesteld voor het publiek en deels toegankelijk voor rolstoelen.

Het kasteel en het koetshuis, die zich binnen de slotgracht bevinden, zijn verbouwd tot een appartementencomplex en worden bewoond door diverse gezinnen. Het poortgebouw is verbouwd tot woning met atelier. Het juridische eigendom van de grond is geheel in handen van de Staat, het appartementenrecht grotendeels van particulieren en deels van de Staat. Soelen heeft drie VVE's.

Het gebied binnen de slotgracht is niet toegankelijk voor publiek.

Omgeving
Aan het einde van de vijftiende eeuw stonden bij het door singels en grachten omgeven kasteel een duifhuis, een molen en een boerderij, en was het verder omgeven door boomgaarden en landerijen, met daaromheen akkers en weilanden. In de zeventiende eeuw is de boerderij op de voorburcht door Arent Vijgh († 1666) verbouwd tot koetshuis en voorzien van een duiventoren.

In 1884 beschreef dominee Craandijk in zijn Wandelingen door Nederland Zoelen als een 'vrolijk en lieflijk landschap, om in de zomertijd een uitspanningsplaats te zijn voor de bewoners der omliggende steden en dorpen', een groot bos met daarin verborgen het kasteel Zoelen.

Tuin- en parkaanleg
In de 17e eeuw werd rondom Soelen een park aangelegd in de Franse stijl. De tuin werd een eeuw later deels heringericht in de Engelse landschapsstijl. De geheel eigen mengvorm van deze twee stijlen wordt wel de Soelense stijl genoemd.

Kasteel Soelen

Heukelum Castle, also known for a long time as Merckenburg, is situated just outside the old fortified town of Heukelum on the border of Gelderland and South Holland. The illustrious Van Arkel family had the castle built in around 1286. It was once a sturdy castle with towers, a courtyard, a double moat and a fortified bailey. Nowadays, it has the appearance of an 18th-century country house.

Vision
The reason why Jan van Arkel had the castle built in around 1286 has to do with the crusades. When the knight Jan van Arkel was encamped beneath the walls of Jerusalem during the Fifth Crusade, he had a vision. Tradition has it that the Archangel Gabriel appeared above the walls of Jerusalem and said, ‘Go where this swan takes you and build your castle there.’ Jan van Arkel sailed in his ship behind the swan and when the swan settled in Heukelum, the family gave orders for a castle to be built there.

Arkel War
Heukelum Castle was one of nine castles intended to strengthen the family’s position along the turbulent border between Guelders and Holland. All of them were destroyed during the Arkel War (1401-1412) except Heukelum. Merckenburg Castle is therefore the last remaining castle of the Arkel family. For a long time, Heukelum remained an important manorial court; a mini-state with its own currency and various privileges.

Waterline
In Het Rampjaar of 1672 (literally the year of disaster, which marked the start of the Franco-Dutch War of 1672-1678), the troops of the French kingLouis XIVmarched into Holland. They were held back by the waterline, whereupon the French plundered and burned all of the buildings situated south of this temporary border. Heukelum, by then an obsolete fortress, succumbed to the same fate and the castle and the town were severely damaged. It is a miracle that the medieval gate tower is still standing. In 1732, a double Amsterdam canal house was built against the old tower. Today, Heukelum Castle is a private residence and is not open to the public. 

https://excitinghistory.com/buitenplaatsen-en-landgoederen/heukelum-kasteel-merckenburg

Kasteel Merckenburg

Kasteel Onsenoort is een kasteel nabij het dorp Nieuwkuijk, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De woontoren heeft een omvang van 13,5 x 10,5 m en is gebouwd met zware muren, stond geheel vrij en was destijds omgracht. De dikte van de muren bedraagt 2,5 m in de kelder en 2,2 m op de eerste verdieping.

Een weergang bekroonde waarschijnlijk het muurwerk. Onsenoort moet aan het eind van de 14e eeuw gebouwd zijn in plaats van een ouder kasteel en speelde een rol in de Brabants-Hollandse grenstwisten. In de loop van de eeuwen heeft de toren vele veranderingen ondergaan.

De weergang verdween zonder sporen achter te laten en oudere, kleinere vensters werden dichtgemetseld terwijl er in de zware muren grotere vensters werden aangebracht.

Geschiedenis
Middeleeuwen en de Spaanse Tijd
De oudste vermelding van Onsenoort dateert van 1266, toen Gerlach de Rovere genoemd werd als heer van Waalwijk, Drunen, Vlijmen en "Honsoirde". In 1368 werd het door Laureins van der Putte overgedragen aan Rutger den Ouden.

Het eerste kasteel ter plaatse heeft voortbestaan tot 1372, toen het door Brabanders onder leiding van Jan van Nederveen werd verwoest als gevolg van problemen die al in 1356 waren gerezen. Deze problemen hadden te maken met grensconflicten tussen het Graafschap Holland en het Hertogdom Brabant. Men vermoedt dat Nieuwkuijk vanaf 1374 tot Holland behoorde. De onfortuinlijke Rutger den Ouden en zijn zoon Willem hebben het verwoeste kasteel niet meer opgebouwd, maar Jan Cuyst van Wijck, schout van Vlijmen, die er in 1382 mee beleend was, pakte het werk aan en hij kreeg hiervoor van Albrecht van Beieren, ruwaard van Holland, zelfs vier jaar lang, vanaf 1388, een overheidssubsidie van 63 oude Vranckrijkse schilden (gouden munten) tot optimmeringe van het Huys (= kasteel) en den toorn te Hontsoord. In 1428 gaf de toenmalige heer, Arent van Wijk, nog een verklaring uit waarin hij stelde dat:

wy anders niet en weten men en heeft altijd ghehouden vanden heren van Hollant dien God ghenadich sy ende oec enhoerde wy nie van onsen ouderen gheseggen dat men ye Honsoerde van Brabant hielde of dat die vanden Bossche ye ennich in ghebieden hadden tot Honsoerde van rechts weghen.
Onsenoort werd hiermee erkend als een leen van de Graaf van Holland. Dit in tegenstelling tot Nieuwkuijk, dat een leen was van Hoogstraten.

De familie Cuyst van Wijck behield Onsenoort een eeuw lang. De naam Van Wijck had betrekking op het voormalige allodium Wijk. In 1396 erfde Arend van Wijck de heerlijkheid van Jan Cuyst. In 1436 kwam diens zoon, die ook Arend heette, aan de macht. In 1507 kwam het aan diens zoon Joost van Wijck. Deze was gehuwd met Agnes van Nedervenne, en mogelijk daarna met Catharina de Bever. In 1517 werd Hubrecht van Wijck, getrouwd met Catharina Beukelaer, de leenman. In 1554 kwam het aan de laatste telg, Agnes van Wijck, die trouwde met Karel van Malsen, heer van Goirle en Tilburg. Deze Karel maakte in 1566 deel uit van het Eedverbond der Edelen. Agnes en Karel overleden in 1583 respectievelijk 1587.

Het echtpaar had vijf kinderen. De tweede zoon, Adriaan van Malsen, gehuwd met Josina van Varik, werd heer van Onsenoort. Na zijn dood in 1638 kwam de heerlijkheid aan Karel van Malsen, die gehuwd was met Anna Maria van Arkel, een dochter van de heer van Ammerzoden. Karel overleed in 1672.

17e en 18e eeuw
In 1672 erfde Gerard van Poelgeest het kasteel en de bijbehorende bezittingen. Hij was heer van Hoogmade en getrouwd met Isabella van Malsen. Mogelijk is hij hertrouwd met Maria Ernestine van Merode. Toen Gerard in 1680 stierf werd Maria Ernestine met de heerlijkheid beleend. In 1690 werd de heerlijkheid verkocht aan Mattheus Hoeufft Sr. heer van Oyen gehuwd met Constantia Doublet vrouwe van Sint-Annaland. Deze militair heeft veel werk gemaakt van de beplanting rond het kasteel, zodanig zelfs dat stadhouder Willem III er de spot mee dreef. Mattheus Sr. stierf in 1720. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Filips Hoeufft. In 1759 erfde Mattheus Hoeufft Jr. de heerlijkheid Oyen (bij Oss), Onsenoord en Nieuwkuik (bij Vlijmen) van zijn broer Phillipus Hoeufft. Mattheus Hoeufft Jr. was getrouwd met Anna Isabella van Nassau-LaLecq (1695-1765). De heerlijkheden werden in 1765 gelegateerd aan de derde broer Leonard Hoeufft (1697-1772) die zowel de heerlijkheid Onsenoord alsook Nieuwkuik in 1743 verkocht aan jhr. Joannes Half-Wassenaer (1706-1782).

Jan Half-Wassenaar was gehuwd met Johanna de Roy(e). Jan stierf in 1782. Nu kwam het leen aan zoon Bernard Half-Wassenaar, gehuwd met Petronella van Engelen. In 1787 werd het kasteel geplunderd door Pruissische soldaten en Orangisten.

Doch Bernard kwam weerom en werd later door Koning Lodewijk Napoleon nog benoemd tot ridder. Hij stierf in 1810, waarna het kasteel, nu zonder heerlijke rechten, in bezit kwam van Jacob Willem Half-Wassenaar, gehuwd met Barbara van Willigen. Jacob werd door Napoleon Bonaparte benoemd tot president van het kanton Waalwijk en in 1814 werd hij opgenomen in de ridderschap van Noord-Brabant, waar hij lid werd van de Provinciale Staten van Noord-Brabant. Na het overlijden van Jacob Willem in 1837 kwam het kasteel aan hun zoon, Frans Half-Wassenaar van Onsenoort, gehuwd met Anna van Rijckevorsel. In 1853 stierf Frans, waarop het kasteel geërfd werd door Julia Half-Wassenaar, gehuwd met Leopold de la Court. De familie De la Court was in 1823 in de adelstand verheven.

Leopold stierf in 1865, waarna zijn zoon, Josephus de la Court, het kasteel erfde. Deze was gehuwd met Marie Antoinette Béthune. Hij was lid van de Gedeputeerde Staten van Noord-Brabant. In 1903 moest hij het kasteel verkopen.

Religieuze bestemming

In 1903 werd het kasteel met de landerijen publiek verkocht. Abt Maréchal van de Cisterciënserabdij te Pont Colbert bij Versailles kocht het kasteel met wat grond, terwijl de rest van de 105 ha land in eigendom kwam van verschillende landbouwers uit de streek en aan de verzekeringsmaatschappij "Noord-Braband" uit Waalwijk. De abdij in Pont Colbert was in 1901 ten gevolge van de secularisatiepolitiek in beslag genomen. Heel wat Franse kloosterlingen zochten daarop een nieuw onderkomen in België of Nederland. De verkoopadvertentie kopte dan ook met zaken als contrée catholique en occasion exceptionelle pour convent ou pensionnat. In 1906 zijn enkele ingrijpende verbouwingen uitgevoerd, om het gebouw beter aan te passen aan zijn nieuwe bestemming. Zo kreeg het onder andere een kapel: Kapel Mariënkroon. Ook is bij die gelegenheid is de toren met één verdieping verhoogd. Sindsdien heeft het kasteel steeds dienstgedaan als Cisterciënzerklooster. Omstreeks 1920 konden de monniken weer terecht in Versailles en zij wilden het kasteel weer verkopen. Drie monniken bleven echter achter, er kwam een Nederlandse abt en in 1928 werd Onsenoord een zelfstandige priorij. Het complex werd in 1935 zelfs nog belangrijk uitgebreid met de bouw van een nieuwe vleugel. De abdij kreeg in 1937 de naam Mariënkroon, naar een voormalig klooster in het nabije Heusden. In 1992 werd de donjon door de monniken ter beschikking gesteld voor culturele activiteiten, in februari 1994 is in de toren de Stichting Honsoirde gevestigd.

Sind maart 2002 zijn gebouwen en terrein in handen gekomen van de stichting Mariapoli Mariënkroon, die onderdeel uitmaakt van de Focolarebeweging. Sinds zijn emeritaat in 2008 tot 2015 was aartsbisschop-emeritus Ad Simonis bewoner van de leefgemeenschap.

In 2007/ 2008 is de bodem van slotgracht van het kasteel aan grondig onderzoek onderworpen. Omdat de slotgracht op zijn diepste punt 8 meter diep is moest hierbij gebruikgemaakt worden van duikers. Hiervoor heeft heemkundekring Onsenoort de hulp ingeroepen van duikvereniging Gloriamaris uit 's-Hertogenbosch. Hierbij is een grote hoeveelheid flessen en aardewerk letterlijk boven water gekomen. Maar ook veel sierkoper werd opgedoken. Dit is door de kloosterorde van de Cisterciënzers in de Tweede Wereldoorlog in dat water gegooid. Hiermee hoopte men het uit handen van de Duitse bezetters te houden. Verder werden nog enkele scherven uit de ijzertijd gevonden. Al eerder werd in de omgeving een paalwoning uit die periode gevonden.

Gebouw
Het complex bestaat tegenwoordig voornamelijk uit gebouwen die ten behoeve van de Abdij Mariënkroon werden gebouwd en uit het einde der 19e en begin der 20e eeuw stammen. Van het oorspronkelijke kasteel is slechts de donjon overgebleven. Reeds in 1810 werd gemeld: van het oude kasteel is niets overig als een vierkanten Tooren. De muuren zijn verwonderlijk waardig regt uyt hoofde der Dikte. Men vind in dien Tooren verscheyden aansienlijke kamers, als mede het gevangenhuys. Deze toren stamt vermoedelijk uit de 14e eeuw, maar werd in 1906 nog verhoogd. Ze is onderkelderd en de kelder is voorzien van bakstenen tongewelven.