Huis te Merwe(de) of Kasteel Ter Merwe is een voormalig middeleeuws kasteel ten oosten van de stad Dordrecht aan de Merwede. Het kasteel is gebouwd tussen de jaren 1307 en 1335 op het knooppunt van de rivieren Oude Maas, Noord en Merwede, als plaats waar het stapelrecht werd uitgeoefend.

Huis te Merwede is een van de oudste kasteelruïnes in Nederland (al vanaf 1418).[1] Van het kasteel resteert nog een 14e-eeuwse toren met muren van ongeveer twee meter dikte, die achter een gevangenis en een industrieterrein ligt.

Bewoning
De bouw van het huis werd voltooid in 1335, het was waarschijnlijk niet echt een kasteel, maar meer een ridderhofstad. Tot aan het Beleg van Dordrecht in 1418 werd het beheerd door de familie Van der Merwe(de). Het was het tweede kasteel van de heren Van der Merwede. De eerste vermelding van het huis aan de Merwede dateert van 1335. Uit deze vermelding blijkt dat het huis geen eigendom is van de familie Van der Merwede, maar van de heren Van Putten en Strijen.
Daniel VII van der Merwede, dijkgraaf van de Groote Waard in Zuid-Holland en heer van Steyn, sterft in 1403 zonder een mannelijke opvolger na te laten.[2] Daardoor komt er een einde aan de directe lijn van de Van der Merwedes.[3] Een dochter van Daniel, Margriet, trouwt in 1410 met Willem van Brederode. Het is echter niet duidelijk of deze ook Huis te Merwede in bezit krijgt.[3]

Ruïnering
Tijdens het Beleg van Dordrecht in 1418 werd het onderkomen ingenomen door Jacoba van Beieren, en diende het als uitvalsbasis voor de pogingen tot inname van de stad. De stedelingen wisten echter Jacoba en haar volgelingen te verjagen en verwoestten het huis gedeeltelijk. Drie jaar later tijdens de Sint-Elisabethsvloed werd het restant vrijwel volledig vernield. Alleen een restant van de donjon aan de naar Dordrecht gekeerde kant bleef over. De ruïne was onbewoonbaar geworden en zou nooit meer worden opgebouwd. In 1604 werd de resten verkocht aan de stad Dordrecht.

Na de Sint-Elisabethsvloed van 1421 kwamen de resten van het kasteel rondom in het water te staan en dat bleef bijna zes eeuwen lang het geval. Pas begin 20e eeuw werd de omgeving ingepolderd en lag de ruïne weer aan de oever van de rivier.

Archeologisch onderzoek

In de jaren veertig van de 20e eeuw is archeologisch onderzoek verricht. Dit heeft duidelijk gemaakt dat er twee bouwfasen zijn te onderscheiden. In feite waren het twee kastelen: het eerste is waarschijnlijk al bij een grote overstroming in de 14e eeuw zwaar beschadigd. De resten van de ronde toren op de zuidhoek staan sterk uit het lood terwijl de hele zuidmuur naar buiten overhelt. Het tweede Huis te Merwede werd flink vergroot en besloeg ongeveer 34 x 35 meter.



Kasteel Te Merwe

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

The D'Oliphant, also written as De Oliphant, was commissioned in 1591 by Cornelis van Wijkcool as "boerenbehuizinge" built near Nieuwesluis on the island Voorne. Oliphant translates into "Elephant" although the current spelling of the Dutch word is Olifant. The octagonal tower part of the house was probably designed to give the allure of a knight homestead and to suggest that the owner belonged to an ancient and noble family. The house was moved in 1975 and is now located at the Kromme Zandweg 90 in the district of Charlois in Rotterdam.

Name
Cornelis Coolwijk was active in the ivory trade. At the time of the building he lived in Delft, "In de Gulden Olyphant" ("In the Golden Elephant"), which also refers to the source of his fortune. On the front face of the mansion a coat of arms containing an elephant with a castle on its.

History
Initially, the mansion was a tenant farm house. In 1772 it turned into an outpost and, in the 19th century, the permanent residence of the mayor of Zwartewaal. There was at one time dairy factory located in the mansion. In 1975, the manor as a whole was moved from Nieuwesluis, Voorne channel to Rotterdam district Charlois, on the site of a recently burned farm. The hamlets of Nieuwesluis, and Blankenburg on the other side of the Brielse Maas, disappeared under meters of sand. The building is now mainly used for business meetings and weddings.

D'Oliphant

The building on the Willemskade has evolved from a meeting point for travelers, into a museum for world citizens.

A museum for the people of Rotterdam

In 1851, the Association of the Royal Yacht Club took possession of the elegant mansion on Rotterdam’s Willemskade. Members of the association, which was chaired by the Queen’s consort Prince Hendrik, donated maritime objects, ships’ models and ethnographic pieces, and in 1873 this led to the foundation of the Prince Hendrik Maritime Museum. After the prince’s death, the building became the property of the municipality. In 1883 the council decided to establish an ethnographic museum, as Haarlem and Leiden (Museum Volkenkunde) had done previously. Major drivers were Dutch trade relations abroad, the rise of colonialism and increased missionary activity as well as the newly emerging science of cultural anthropology. The Museum for Geography and Cultural Anthropology – today’s Wereldmuseum – opened its doors on 1 May, 1885

Elie van Rijckevorsel

Rotterdam’s Dr Elie van Rijckevorsel (1845-1928) was a scientist and academic with a lively interest in other cultures. He was a member of the Royal Yacht Club and his father and grandfather had played a key role in the development of Rotterdam as city administrators.

Van Rijckevorsel travelled to the far corners of the world. On his journeys to the Dutch East Indies – today’s Indonesia – Brazil and South Africa, he amassed an impressive collection of artistic and ethnographic artefacts. Elie van Rijckevorsel was one of the founding fathers of the Wereldmuseum. He bequeathed the museum more than 900 objects, including a fine collection of Javanese batiks, weapons, headdresses, jewellery and shields.

https://www.wereldmuseum.nl/en/themes/history-wereldmuseum



Rotterdam Wereldmuseum

Dussen Castle, locally known as Kasteel Dussen, lies next to the village with the same name, in the North Brabant province in the Netherlands.

Dussen Castle didn't evolve out of an older building as many other castles did. We know its construction started in 1387 after Lord Arent van der Dussen got permission to build a fortified house, from Duke Albrecht. It was built as a square, with sides of some 28 meters, an entrance at its north side in between two heavy, round, projecting towers. The residential wings on the 3 other sides enclosed the raised courtyard. There probably was a square keep at the south east corner. The thickness of the walls of this keep and the outer walls of the castle varied from 2,7 till 3 meters. The eastern tower near the entrance gate had a pit prison.

This proud castle of Lord Arent van der Dussen was heavily damaged as a result of the flood of Saint-Elizabeth in 1421. Its rebuilding started half a century later in which the castle was significantly altered. During that, the outer walls were cut out on the inside, which reduced their thickness from 3 to 1,2 meters, to gain space. From these 15th century restorations not much remained because on April 7, 1573 Dussen Castle was besieged and taken by Spanish troops under command by Nicolaas and Harra Basta during the Eighty-Years War. This siege severely damaged the castle, especially its north west corner.

In 1607 the castle was sold to Lord Walraven, Baron of Ghent for fl 40.000,-. Lord Walraven partly rebuilt the castle; he didn't rebuilt the north western tower but did built an arcade around the courtyard. Due to financial needs Lord Walraven sold Dussen Castle in 1620 to Eduart Jacot van Axel from Alkmaar. Until the 20th century the castle remained in the possession of his descendants.

During the 18th and the 19th century the owners of Dussen Castle didn't reside there but in their properties in the Southern Netherlands (present-day Belgium). This caused the castle to fall in disrepair but also kept it from drastic renovations which would have destroyed its original appearance, as was the case with a lot of other Dutch castles in those days.

In 1901 the castle was handed over by the owners to a conventual order whose nuns resided in Dussen Castle until 1920. After that the castle stood empty for 4 years before it was bought by the Suringar family from Koudekerke. An eccentric female member of this family lived in the castle until her death in 1931. During nights she had herself guarded by 6 male residents of the village of Dussen and ordered that her donkey slept in a tower room while the guards slept in the arcade.

In 1931 the castle was put up for a public auction but because of a demolition ban, no buyers were found. In 1935 the castle was bought by the local authority of Dussen for fl 15.000,-. They started to restore the castle to make it usable as a town hall. These restorations were undone by heavy shelling in 1944; both towers were badly damaged and one wing collapsed. From 1947 until 1953 Dussen Castle was again rebuilt.

At present the castle is being used as a town hall.


https://www.castles.nl/dussen-castle

Dussen Castle


Het Kasteel van Rhoon in Rhoon is een versterkt donjon uit 1432 gebouwd door de familie Van Duyvelant, wier leden destijds leenheer waren van de Heerlijkheid Rhoon. Het kasteel is gebouwd op de plaats waar een ouder kasteel heeft gestaan, dat door de Sint-Elizabethsvloed van 1421 is verwoest. Het kasteel bevindt zich in het huidige Rhoon-Noord, daar waar de middeleeuwse dorpskom ligt, met onder andere de Dorpskerk en het Huis te Pendrecht.

Het kasteel is omgeven door een Engelse tuin, een Baroktuin en het Kasteelbos. Even verderop wordt het Rhoonse Bos gesticht, een heraanleg van waar vroeger het Jachtgebied de Huyters zich bevond. De voorzijde van het kasteel is tijdens de Bentinck-periode opgeknapt en met Empirestijl-ramen ingelegd. De achterzijde van het kasteel wordt gekenmerkt door trapgeveltjes en torentjes.

De binnenzijde van het Kasteel telt vele kunstwerken. In de Oude Keuken bevindt zich een grote schouw met houtsnijwerken. De toegangshal wordt gedomineerd door een grote eikenhouten trap en verder bevinden zich vele vrouwenfiguren en Arabesk-kunstwerken.

In 1971 werd het kasteel, dat na de oorlog door geldgebrek zwaar was verwaarloosd, opgeknapt door een in het leven geroep "Stichting Kasteel van Rhoon". Mede dankzij deze stichting is het kasteel en zijn historie bewaard gebleven en is het nog altijd in gebruik.

Tegenwoordig heeft ook meesterkok Ad Janssen zijn intrek in het kasteel met het exclusieve Biggo Restaurant.

De geschiedenis van het kasteel van Rhoon gaat terug tot 1199 toen de Zeeuwse landjonker Biggo van Duiveland het recht kreeg om de grienden van Pendrecht te bedijken en er een ambachtsheerlijkheid te stichten. Hij bouwde in Rhoon een versterkte toren en een kapel, die door de Sint-Elizabethsvloed werden weggevaagd. In 1433 begon men aan de bouw van een nieuw kasteel, dat tijdens de Hoekse en Kabeljauwse twisten in 1489 werd geplunderd.
Jachtslot

Het kasteel van Rhoon kreeg in 1598 de huidige vorm. Het kasteel bleef tot het faillissement van de Duivelandts in 1683 in handen van de stichters. Hans Willem Bentinck kocht het land en de rechten om het kasteel als jachtslot te gebruiken.

Bentincks

Het kasteel van Rhoon werd door de Bentincks gerenoveerd. Het kasteel kreeg toen aan de voorzijde ramen in empirestijl. Aan de achterzijde heeft het kasteel kenmerkende trapgevels en torentjes. Het kasteel van Rhoon kwam in 1971 in het bezit van de Stichting Kasteel van Rhoon. Deze stichting begon met de restauratie.

Ligging

Het kasteel van Rhoon staat aan noordzijde van het dorp Rhoon in Zuid-Holland. Het kasteel wordt omgeven door een baroktuin en een Engelse tuin. De stichting exploiteert het kasteel. Er is een restaurant gevestigd en men organiseert culturele activiteiten in het kasteel. De Kerkzaal van Rhoon wordt door de gemeente Albrandswaard gebruikt als trouwzaal.

Lees Door de Nederlandse Geschiedenis als u meer wilt weten over de geschiedenis van Nederland.



https://www.absolutefacts.com/nl/kasteel-van-rhoon.htm#:~:text=De%20geschiedenis%20van%20het%20kasteel,de%20Sint%2DElizabethsvloed%20werden%20weggevaagd.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kasteel_van_Rhoon

Kasteel van Rhoon

De ruïne van het kasteel van Strijen

Kasteel Strijen was een kasteel in Oosterhout. De bouw van het eerste kasteel startte rond 1289, toen Willem IV van Strijen het terrein op de grens van het graafschap Holland en het hertogdom Brabant kocht. Het huis werd rond 1325 door de nieuwe eigenaar Willem van Duvenvoorde tot een groot kasteel verbouwd. Het kasteel zelf bestond uit drie verdiepingen, de toren uit zes.

De ruïne aan de Hoofseweg, in de volksmond bekend als de Slotbosse toren, is een hoekpunt van de hoofdtoren van het kasteel van Strijen, een rechthoekige waterburcht. De 26 meter hoge toren kent 6 verdiepingen boven een kelder. Vanaf maaiveld is circa 5,5 verdieping zichtbaar. Aan de binnenkant van de ruïne zijn onder meer de resten zichtbaar van vensters, schietsleuven, een gewelf en een schouw met rookkanaal. De Slotbosse toren is vernoemd naar het bos dat de toren vroeger omringde.

De bouw van het eerste kasteel startte rond 1289, toen Willem IV van Strijen het terrein op de grens van het graafschap Holland en het hertogdom Brabant kocht. Aanvankelijk bevatte het terrein een bebouwde hoofdburcht met voorburcht en een enkele gracht. Na de aankoop van het terrein rond 1325 verbouwde de Hollandse edelman Willem van Duvenvoorde, destijds een van de machtigste en rijkste mannen van de lage landen, het kasteelterrein grootscheeps en verschenen onder andere een tweede watergracht en een aantal nieuwe gebouwen. Het terrein rond de toren is sinds de jaren 1974 meerdere malen door archeologen onderzocht. Direct ten westen van de huidige ruïne groef men een deel van de slotgracht op en werd veel aardewerk uit de 14de eeuw gevonden. Afval dat vanuit de hoofdburcht, beter gezegd de oorspronkelijke donjon, in de gracht is gegooid. Een bijzondere vondst is een vloertegel waarop met gele slib een hert is afgebeeld.

De vloertegel met slibdecoratie

De veertiende eeuw was de bloeiperiode voor het kasteel. Gelegen tussen de Hoofseweg in het oosten en de Oosterhoutse haven in het westen moet het een imposant geheel zijn geweest, met op de achtergrond de landelijke nederzetting van Oosterhout. Omwille van de watervoerendheid in de kasteelgrachten zijn tussen de haven van Oosterhout en het kasteelterrein de nodige waterwerken zoals sluizen aanwezig geweest. Met de realisatie van het waterpark aan de voet van de Slotbosse toren is een verbinding tussen dit verleden en het heden gemaakt.

https://www.oosterhout.nl/toerisme/monumenten/de-ruine-van-het-kasteel-van-strijen/

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kasteel_Strijen_(Oosterhout)#:~:text=Kasteel%20Strijen%20was%20een%20kasteel,en%20het%20hertogdom%20Brabant%20kocht.&text=Het%20kasteel%20werd%20in%20de%2016e%20eeuw%20verwoest%20tijdens%20de%20Tachtigjarige%20Oorlog.



Kasteel Strijen

Loevestein Castle is a medieval castle in the municipality of Zaltbommel, Gelderland, the Netherlands.

The castle was built by the knight Dirc Loef van Horne (hence "Loef's stein" (stone) house) between 1357 and 1397. Until World War II Loevestein Castle was part of the Hollandic Water Line, the main Dutch defense line that was based on flooding an area of land south and east of the western provinces. Currently the castle is used as a medieval museum and function centre.

History 

Loevestein is a water castle that was built between 1357 and 1368. It was built in a strategic location in the middle of the Netherlands, where the Maas and Waal rivers come together (just west of current day villages of Poederoijen and Brakel, in the municipality of Zaltbommel, in Gelderland). At first it was a simple square brick building, used to charge toll from trading vessels using the rivers. By 1372, the castle was under control of the Counts of Holland.[1] In the 16th century (around 1575, orders given by William the Silent) it was expanded to a larger fortress surrounded by earthen fortifications with two (later three) stone bastions on the northern side, two moats, an arsenal, and housing for a commander and soldiers. The Castle was also part of the Hollandic Water Line.

It changed hands twice between the Northern Dutch and the Spanish during the Eighty Years' War: on December 9, 1570, it was taken by the Geuzen; ten days later by the Spanish again; and on June 25, 1572, it was retaken by the Dutch.

From 1619 the castle became a prison for political prisoners. One famous inmate was the eminent lawyer, poet and politician Hugo de Groot (Hugo Grotius) often presented as the "father of modern international law", who was serving a controversially imposed life sentence from 1619. In 1621, his wife Maria van Reigersberch, who was also staying at the castle, hid with him in a book chest that was regularly brought for them.[2][3] He subsequently became the Swedish Ambassador to France for 10 years. Another high-profile inmate was the English Vice-Admiral George Ayscue.

Slot Loevestein

(Slotje) De Blauwe Camer is een van de vijf slotjes in Oosterhout, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. In het kasteel is kloostergemeenschap Sint-Catharinadal gevestigd. Het kasteel is een rijksmonument en maakt deel uit van De Heilige Driehoek. De eerste bronvermelding dateert uit 1497.

Naam
Het is onzeker waarvan de naam afkomstig is. De naam zou mogelijk te herleiden zijn tot de blauwe leien op het dak. Andere bronnen verwijzen naar een blauw wandkleed in een van de kamers (in 1920 verkocht).

Geschiedenis
Het kasteeltje is gebouwd omstreeks 1400 door Claes de Voocht Peters Schaertszoon om vervolgens in 1412 verkocht te worden aan Herberen van Emmichoven (kleinzoon van Willem van Duivenvoorde). In 1420 werd het verkocht aan de Johannieters. Deze bouwden het kasteel verder uit, onder meer door het bouwen van de toren rond 1450 en het aanbrengen van een verdieping. Daarnaast werden diverse gronden aangekocht. Eind vijftiende eeuw vertrekken de Johannieters.

In de periode 1544 - 1546 werd aan de achterkant een zaal gebouwd door de toenmalige eigenaar Claes Vierling (griffier van de Nassause rekenkamer). Het kasteel wisselde regelmatig van eigenaar. 

Op 23 februari 1645 kwam de Blauwe Camer in het bezit van de zusters Norbertinessen van Sint-Catharinadal. Hun proost Balthasar Cruyt had dit kasteel gekocht van Adriaan Verelst (schout van Alfen, Baarle en Chaam). De zusters lieten in het voorjaar van 1647 aan het kasteel een kloostercomplex bouwen. Wouter en Arnoud Wouter Liefmans (timmermannen) en Roeland van der Haegen (metselaar uit Breda) bouwden een klooster met vier vleugels en een kloostergang. Het kasteel zelf werd het verblijf van de proost. 15 juni 1647 verhuisde de eerst zes nonnen. Oktober van hetzelfde jaar volgde de overige 16 nonnen. Behalve een akker en boomgaard bezat de grond rondom het kasteel een begraafplaats en een groenten- en kruidentuin. Het kasteel was omringd door een gracht.

Bij zijn aantreden in 1760 trof Proost Van Amersfoort het klooster vervallen aan. Hierop breekt een periode aan waarin het klooster wordt opgeknapt en uitgebreid. De benodigde stenen voor de bouw werden gemaakt in twee steenovens in de boomgaard die werden aangelegd in augustus 1762 en 1763. Drie vijvers werden aangelegd om de zusters te voorzien van vis. Een waterput werd geslagen zodat de brouwerij van het klooster kon worden voorzien van water. In die tijd was het gebruikelijk overleden zusters te begraven in het kloostergebouw. De lichamen werden echter te ondiep begraven waardoor er een onaangename geur in het gebouw hing. Daarnaast was er risico op ongelukken door instortende graven. Van Amersfoort besluit hierop de graven te verplaatsen naar het pandhof.

In 1816 werd op het complex een kapel gebouwd. Inwijding op 2 maart 1818.

Begin negentiende eeuw gaven de zusters les aan arme meisjes. 1826 werd een nieuw schooltje gebouwd met twee lokalen. Het gebouw bleef als school in gebruik tot 1858, waarna het andere bestemmingen kreeg. Het gebouw is nog steeds aanwezig op het complex.

De gebouwen zijn meerdere keren verbouwd en aangepast. Zo is de kapel in 1903 en 1966 herbouwd. Verder vond een restauratie aan het complex plaats in de periode 1955 - 1959.