Kasteel Ophemert of 't Hoge Huis is een Nederlands kasteel in de gemeente Neerijnen, gelegen ten noorden van het dorp Ophemert in het Gelderse rivierengebied. Het is sinds 2004 onderdeel van de van rijkswege beschermde historische buitenplaats Ophemert.

Geschiedenis

Eigenaren

Sommige literatuur geeft als jaar van oudste vermelding 1265, toen Rudolf de Cock eigenaar van het kasteel zou zijn. De oudste schriftelijke vermelding dateert van 1403 als hertog Reinoud IV van Gelre den Huijse en gesete tot Ophemert met den Bongert in leen geeft aan ridder Sweeder van Weerdenborch. Tot 1552 waren het huis en de heerlijkheid in bezit van het geslacht De Cock van Waardenburg.

In 1552 werd het kasteel met heerlijkheid verkocht aan Frederik van Haeften die het in 1558 nalaat aan zijn vader Allard van Haeften, die het weer naliet aan zijn jongste zoon Reinier. Diens zoon Johan en kleinzoon Walraven werden heer van Ophemert.

Tot 1844 bleef Ophemert in het bezit van het geslacht (De Cocq) van Haeften. In dat jaar overleed de ongehuwde Anna Margriet barones van Haeften, vrouwe van Ophemert, Zennewijnen en Meerlo (1782-1844) die Ophemert uit erfenis van haar vader had verkregen. Zij liet het huis Ophemert na aan haar neef Barthold baron Mackay (1773-1854), die tevens haar raadsman was. De Schotse familie Mackay was verwant door het huwelijk in 1790 van Barthold de Cocq van Haeften (1755-1808) met Arnoldina Margaretha barones Mackay (1771-1849).

In 1963 kwam het landgoed door vererving aan Hugh William Mackay (1937-2013) die op 24 maart 2010 stond Mackay kasteel, koetshuis en overige opstallen met bijna 4 hectare grond in erfpacht af aan Alexander Coenraad Arthur baron van Dedem. Na zijn overlijden werd zijn zoon Aeneas Simon Mackay Lord Reay (*Londen 1965) enig erfgenaam van de Nederlandse goederen, wat impliceert dat wanneer de erfpacht van Ophemert ooit zou vervallen het eigendom aan hem vervalt.

Bouwgeschiedenis

Het kasteel in zijn tegenwoordige staat dateert voornamelijk uit de 17e eeuw toen het moest worden verbouwd nadat het huis beschadigd raakte bij een Franse inval. In de jaren 50 van de 20e eeuw heeft een restauratie plaatsgevonden in samenwerking met Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed.

Huidige functie

Het kasteel wordt niet meer bewoond. Het wordt soms gebruikt voor concerten van onder andere Het Gelders Orkest. In de kasteeltuin worden buitenconcerten gegeven. Het is een officiële gemeentelijke trouwlocatie, het wordt gebruikt als vergadercomplex en er kan overnacht worden.

Kasteel Ophemert

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Kasteel Soelen is het hoofdgebouw van het rijksbeschermde historische buitenplaatscomplex 'Soelen', 157 hectare groot, in de gemeente Buren, zuidwestelijk gelegen van het dorp Zoelen, in de Neder-Betuwe, in de Nederlandse provincie Gelderland. Het dorp dankt zijn naam aan het riviertje de Suul of Soel, een afsplitsing van de Linge.

De boerderijen in het oorspronkelijke dorp lagen op de oeverwallen, het huis Soelen ligt in de lager gelegen komgronden.

Geschiedenis

De vroegste vermelding van de naam Van Soelen stamt uit de periode tussen 1207 en 1307 als een Wouter van Soelen genoemd wordt als borg en als getuige. In 1263 is een vermelding bekend uit de stadsrechtenverlening van Wageningen, waarop een Otto van Soelen als ministeriaal voorkomt. Hij wordt meerdere malen genoemd als getuige. Deze Otto liet na zijn overlijden een minderjarige dochter na. Daardoor werd in 1298 Arend (of Arnt) van Arkel door Reinoud I van Gelre met het kasteel Soelen beleend. Mogelijk was Arnt of zijn zoon Jan gehuwd met Otto's dochter. In 1349 stond de gelijknamige kleinzoon nog als heer van Soelen en Avezaath bekend. De belening betreft het oude huis Soelen, dat later heerlijkheid 'Den Aldenhaag' genoemd werd, en dat in 1362 gesloopt is. De naam Aldenhaag komt in bronnen voor het eerst voor in 1518.

Het oude huis Soelen werd in 1355 vernield door hertog Eduard van Gelre. Er ontstond een conflict met Gelre nadat Arnold van Soelen het kasteel herbouwde, maar hij moest zich op 13 april 1362 onderwerpen aan het gezag van hertog Eduard.

Eigendomsgeschiedenis

Het huidige huis ligt op het zuidelijke grondgebied van het oude huis Soelen (Aldehagen of Aldenhaag), ruim 500 meter verwijderd van het oude huis. Het wordt voor het eerst genoemd in 1306 als Walraven van Benthem zich 'heer van Soelen' noemt waarbij het gaat om de hofstede Soelen die gescheiden is van het oude huis Soelen. De strijd ging erom wie zich heer van Soelen mocht noemen, Jan van Arkel die 'Soele over de Sole' (het latere Aldehagen) bezat of Walraven die een stuk grond met de hofstede ten zuiden van het oude huis bezat. Beslist werd dat de heerlijkheid aan Van Arkel van Aldehagen bleef.

Van Benthem stamde uit een ministerialenfamilie. Van Walraven gaan de hofstede en het grondbezit over op zijn zoon Johan, die in 1360 ridder is en in 1361 richter van de Neder-Betuwe. Hij en zijn echtgenote Mechteld van Lynden zijn waarschijnlijk de bouwers van het nieuwe huis Soelen. Uit een akte van 1380 blijkt dat het om een 'flink' kastelencomplex gaat en dat Mechteld het vruchtgebruik krijgt. Soelen is dan beleend aan zoon Jan, heer van Heeswijk, Dinther, Soelen en Spaldorp. Daarna vererft het op zoon Otto die zonder nageslacht overlijdt.

Eigendom van 1422-1775

Na het kinderloos overlijden van de laatste Van Benthem verviel Soelen aan Reinald IV, hertog van Gelre. In 1422 gaf hij huis en heerlijkheid Soelen in pandschap aan ridder Johan van Rossem. In 1424 werd diens minderjarige zoon Johan († 1470) beleend met het huis en de dagelijkse heerlijkheid. In 1502 verkocht diens broer Otto van Rossem Soelen aan hun neef Willem († 1542) die het na de strijd tegen Bourgondië verloor aan de graaf van Buren, Frederik van Egmont. In 1508 kreeg Willem het grotendeels afgebroken huis terug. Van de hertog ontving hij als compensatie de hoge heerlijkheid van Soelen, met vererving op directe mannelijke nakomelingen.

Na het overlijden van Willems zoon Karel in 1550 werd zijn minderjarige kleinzoon Joost met Soelen beleend. Karels weduwe Anna Torck huwde met Frederik van Voorst, heer van Doornenburg. Kleinzoon Joost werd in 1563 mondig en overleed kinderloos in 1569. Na zijn dood verviel Soelen aan de hertog van Gelre. Zijn weduwe Margriet van Voorst huwde met Reiner van Gelre, heer tot Aerssen, die zich op grond van tuchtrechten van zijn vrouw liet belenen met Soelen, echter zonder resultaat. Ook Joosts stiefbroer Frederik van Voorst had zich zonder resultaat laten belenen.

In 1569, en herhaald in 1581, werd Joosts oudste zuster Heilwig van Rossem beleend met Soelen. Zij was in 1566 gehuwd met Dirk Viigh Claesz. die bij zijn huwelijkse voorwaarden van zijn vader 'den Aldenhaag' had gekregen waarmee hij in 1572 beleend werd. Zo kwamen Aldenhaag en Soelen in 1572 weer in een hand en sindsdien zijn zij in één bezit gebleven. De heren van Aldenhaag en Soelen noemden zich leenheeren des huis en heerlijkheid met den Aldenhaag tot Soelen.

Eigendom 1775-1992
In 1775 werden huis en heerlijkheid Soelen verkocht voor 162.000 gulden. Het geheel werd omschreven als als 'Het aloud hoogadylijk kasteel en dagelyksche heerlykheid van Zoelen ... gelegen in dubbele singels en visryke grachten, corresponderende met de rivier de Linge, vorder stallinge, koets-, wagen-, oranjerie- en tuinmanshuis, voorts met alle daartoe behoorende regaliën van steene wintkoornmolen met het gemaal, zwaanedriften, leencamer, visschery op de Linge ... wyders met de tynsen, bedragende volgens de lyst jaarlyx 185-9-3 gulden ... grafkelder en magnificq gestoelte in de kerke ... capitale bouwhoven, bestaande in kostelyke wey- en bouwlandenen, uitgestrekte schaar- en hakbosschen en allen verderen toebehoren, regten en gerecgtigheden, etc.'.

Het huis met royale Tuinen met hunne Terassen en verdere Broeijerije, sterre-bosschen, Allées van schoone en zwaare opgaande Boomen werd als zomerverblijf aangekocht door Aert Johan Verstolk (1745-1786), hij stamde uit een handelaren/fabrikanten- en schepengeslacht uit Rotterdam. Zijn vader was daarnaast commissaris van het Waterrecht en vredemaker. Aert Johan nam een aanvang met de herinrichting van het park van formele stijl naar landschapsstijl. Na zijn overlijden kwam Soelen aan zijn zoon Johan Gijsbert (1776-1845) die hoge functies had onder koning Willem I, waaronder gezant in Sint-Petersburg, minister van Buitenlandse Zaken en landdrost in het departement Gelderland. In 1823 werd hij tot baron verheven. Na een conflict met de koning trok hij zich in 1841 terug op het landgoed. Onder zijn beheer is de nieuwe aanleg in landschapsstijl doorgevoerd, mogelijk onder leiding van de landschapsarchitect Zocher jr.. Hij overleed in 1845 en is begraven op de Aldenhaag. Zijn grafmonument is mogelijk tevens een ontwerp van Zocher jr.

Johan Gijsbert was de laatste telg in mannelijke lijn van het geslacht Verstolk, waardoor de buitenplaats Soelen en de titel 'heer van Soelen en Aldenhaag' vererfden op zijn neef (oomzegger) Johan Adolph Völcker. Johan Gijsberts zuster Sophia Frederica Verstolk was gehuwd met de Duitser Johann Wilhelm Christian Völcker. Soelen zou van 1845 tot 1974 aan de familie Völcker blijven. De familie Völcker stamde uit een geslacht van leerlooiers en bakkers uit het Duitse Neuwied, dat in 1786 in Amsterdam een koopmanshuis had gesticht en fortuin had gemaakt. De ongehuwde Johan Adolph woonde met zijn zuster Maria Elisabeth op de Heerengracht 584 en vanaf 1871 op de Keizersgracht 706 in Amsterdam. Hij overleed in 1880 op kasteel Soelen. Zijn zuster overleed in 1887, eveneens op kasteel Soelen, als 'vrouwe van Soelen'. Erfgenamen waren een neef en een nicht.

In 1911 is de witte pleisterlaag van het huis verwijderd en zijn er restauratiewerkzaamheden uitgevoerd, onder leiding van architectenbureau Van Nieukerken uit Den Haag. In 1974 verkocht de familie het landgoed, waarna huis en koetshuis verbouwd zijn tot appartementen.

Eigendom en beheer vanaf 1992

Het 157 hectare tellende landgoed kwam in 1992 aan de Staat die het in beheer gaf van Staatsbosbeheer. Staatsbosbeheer heeft geleidelijk herstelwerkzaamheden uitgevoerd aan lanen, zichtassen en doorkijkjes. In 2004 is de zuidas opnieuw ingeplant met bomen. Bijzonder aan het gebied zijn de clumps, boomgroepen omzoomd door weiland. Het park is als fiets- en wandelgebied opengesteld voor het publiek en deels toegankelijk voor rolstoelen.

Het kasteel en het koetshuis, die zich binnen de slotgracht bevinden, zijn verbouwd tot een appartementencomplex en worden bewoond door diverse gezinnen. Het poortgebouw is verbouwd tot woning met atelier. Het juridische eigendom van de grond is geheel in handen van de Staat, het appartementenrecht grotendeels van particulieren en deels van de Staat. Soelen heeft drie VVE's.

Het gebied binnen de slotgracht is niet toegankelijk voor publiek.

Omgeving
Aan het einde van de vijftiende eeuw stonden bij het door singels en grachten omgeven kasteel een duifhuis, een molen en een boerderij, en was het verder omgeven door boomgaarden en landerijen, met daaromheen akkers en weilanden. In de zeventiende eeuw is de boerderij op de voorburcht door Arent Vijgh († 1666) verbouwd tot koetshuis en voorzien van een duiventoren.

In 1884 beschreef dominee Craandijk in zijn Wandelingen door Nederland Zoelen als een 'vrolijk en lieflijk landschap, om in de zomertijd een uitspanningsplaats te zijn voor de bewoners der omliggende steden en dorpen', een groot bos met daarin verborgen het kasteel Zoelen.

Tuin- en parkaanleg
In de 17e eeuw werd rondom Soelen een park aangelegd in de Franse stijl. De tuin werd een eeuw later deels heringericht in de Engelse landschapsstijl. De geheel eigen mengvorm van deze twee stijlen wordt wel de Soelense stijl genoemd.

Kasteel Soelen

Kasteel Neerijnen is een kasteel en landgoed ten noorden van het dorp Neerijnen in de gemeente West Betuwe in de Nederlandse provincie Gelderland.

Klingelenburg

Tegenover Zaltbommel, dus ten noorden van de rivier de Waal, ligt de gemeente Neerijnen. In deze gemeente staan enkele bijzondere kastelen. Eén van die kastelen is kasteel Neerijnen. Het oorspronkelijke kasteel Neerijnen werd vroeger ook Klingelenburg genoemd. Het eerste kasteel dateert uit omstreeks het midden van de veertiende eeuw. Het is dus niet zo'n erg oud kasteel. Het kasteel werd gesticht door Gijsbrecht de Cocq (van Neerijnen). Kasteel Neerijnen was toen het middelpunt van de heerlijkheid Neerijnen. Dit huis werd vermoedelijk in 1574 verwoest en omstreeks het jaar 1600 herbouwd.

Van Gendt

Door vererving via Van Ghiesen kwam kasteel Neerijnen in handen van de familie Van Gendt. De buren van de familie Van Gendt bewoonden het kasteel Waardenburg, op een steenworp afstand, westelijk gelegen van het kasteel Neerijnen.
De laatste uit het geslacht Van Gendt was erfdochter Margaretha. Zij huwde met de belangrijke Friese edelman Tjaerd van Aylva.
In 1701 kocht het echtpaar Van Aylva-van Gendt ook de heerlijkheid Waardenburg. Sindsdien zijn de heerlijkheden Waardenburg en Neerijnen grotendeels in één hand. Tjaerd van Aylva verbouwde het kasteel grondig en maakte het beter geschikt voor bewoning.
Boven de voordeur is een rococo wapenschild aangebracht met de wapens van het echtpaar van Aylva-Van Gendt. Het wapen wordt aan de linkerzijde vergezeld door een liggende leeuw, aan de rechterzijde door een eenhoorn. Boven dit alliantiewapen zien we het kleurrijke wapen van de gemeente Neerijnen.

Vierkant kasteel

Het kasteel is een vrijwel vierkant gebouw van drie verdiepingen met een grote zolder onder een schilddak. Het kasteel is omgracht. Een boogbrug verbindt het kasteel met een voorterrein, waarop een langwerpig bijgebouw staat. Aan de linkerkant van het voorgebouw leidt een fraaie ophaalbrug naar de toegangslaan. Aan de oostkant van het kasteel staat tegenwoordig, in de hier zeer brede gracht, een fontein uitbundig te spuiten.
In 1827 stierf de laatste Van Aylva, waarmee dit geslacht uitgestorven was. Het kasteel kwam in handen van de familie Van Pallandt. De laatste barones van Pallandt overleed in 1971. Haar bezit vererfde op haar neef Jhr. Van Vredenburch. Hij verkocht het landgoed aan de stichting het Geldersch Landschap. Het kasteel Waardenburg werd in erfpacht overgedragen aan de Stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen. De twee genoemde stichtingen werken al jaren lang zeer nauw samen. Kasteel Neerijnen werd gekocht door de gemeente Neerijnen, die het na restauratie heeft ingericht als gemeentehuis.

Landgoed Neerijnen

Kasteel Waardenburg is in 2009 ook opnieuw, groots, gerestaureerd. Beide kastelen liggen in het fraaie landgoed Neerijnen, zoals de combinatie van de oude heerlijkheden Waardenburg en Neerijnen thans wordt genoemd. Dit landgoed is voor het publiek toegankelijk. Er kunnen fraaie wandelingen worden gemaakt door een landschappelijk zeer afwisselend terrein. Binnendijks zijn een weelderig parkbos, boomgaarden en weilanden te vinden. Buitendijks bestaat het landgoed uit stroomdalgraslanden met meidoornhagen, grienden met wilgen en een oude rivierloop. Kortom: Gelderland op zijn mooist.


Kasteel Neerijnen

Waardenburg Castle dates from the 13th century. Only half of the original building remains: the south wing was destroyed in the Eighty Years’ War and was never rebuilt. Legend has it that the infamous Doctor Faust lived in the castle. At the end of his pact with the devil he was said to have been thrown from the castle tower.

From tower to castle
The precise construction date of medieval castles is seldom known yet in this case, Waardenburg is an exception. On 2nd August 1265, Count Otto II of Guelders pledged the manor of Waardenburg to the knight Rudolph de Cock. Knight Rudolph first built a wooden tower, which was soon replaced by a stone tower. His son and grandson turned the keep into a round castle with three connecting wings, a circular wall, towers, fortified bailey and a moat.

Doctor Faust
According to a legend in the Geldersche Volksalmanak (Gelderland’s Folk almanac) dating from 1842, the infamous Doctor Faust lived in Waardenburg Castle. Faust had made a pact with the devil and in exchange for his soul, he could have all of the knowledge from all of the world for seven years. After seven years of abusing this power, the devil came to take his soul. He dragged Faust by his hair out of the castle tower and the indelible blood stains can still be seen on the pavement to this day.Johann Georg Faust did actually exist and he was imprisoned in Batenburg Castle for several years.

Eighty Years’ War
In the Eighty Years’ War the castle’s occupant, Catharina van Gelder, sided with the Spaniards, which did not please William of Orange. He besieged the castle in 1574 destroying the south side of the castle and the fortified bailey which were never rebuilt. This explains why the castle is now shaped like a horseshoe. The rest of the castle was renovated in the 17th century and was home to various noble families. The building has recently been thoroughly restored and now houses an office. Access to the castle is limited.

https://excitinghistory.com/buitenplaatsen-en-landgoederen/waardenburg-kasteel-waardenburg

Waardenburg Castle 

Het Kasteel van Oijen ligt ten oosten van het Noord-Brabantse dorpje Oijen.

Lang geleden was het een gigantische kasteel, nu zijn daar nog enkele bijgebouwen van overgebleven. En wat voor bijgebouwen!

Hoe het allemaal begon:
In 1361 werd het Kasteel van Oijen gebouwd in opdracht van Maria van Brabant, dochter van Hertog Jan III van Brabant. Het was bedoeld als voorpost aan de Maas ter bescherming tegen invallen van de Geldersen. Toen Maria in 1399 kinderloos stierf, verviel de heerlijkheid Oijen en het kasteel echter aan de Hertog van Gelre.

In 1511 werd de burcht in opdracht van Landvoogdes Margaretha van Oostenrijk gesloopt. In 1594 werd op de fundamenten van de voorburcht weer een nieuw kasteel gebouwd. Dit kasteel werd in 1837 afgebroken door de Eindhovense fabrikant Josephus Smits (later Smits van Oyen genaamd) die de heerlijkheid in 1836 in eigendom had verkregen. Hij liet het eigenlijke kasteel afbreken, maar behield de jachtrechten en verpachtte de nog bestaande gronden. Alleen de uit 1825 daterende bijgebouwen bleven staan. Het koetshuis en de paardenstal werden in gebruik genomen als boerderij. In 1930 is zelfs een deel van de slotgracht gedempt en de houten toegangsbrug werd afgebroken.

De vierde generatie Smits op het Kasteel van Oijen, jhr. mr. Smits van Oyen, verkocht grond en opstallen aan zijn pachter Baggermans. In 1994 verkocht hij de restanten van het voormalige Kasteel van Oijen aan de heer en mevrouw Ab en Geerte Schuring- Smulders.
Gedurende een periode van ruim tien jaar herstelden en restaureerden zij, voor grote delen eigenhandig, eerst het Westelijk en later het Oostelijk Neerhuis.

In 1997 kocht de Vereniging Natuurmonumenten de bezitting van het echtpaar Schuring, die daarna als erfpachters het Westelijk Neerhuis bleven bewonen. Het Oostelijk Neerhuis (Schuringzaal) werd als “steunpunt voor het project Meer Maas” in gebruik genomen door Ir. J.J. de Graeff, algemeen directeur van Natuurmonumenten.

In 2013 zette de Vereniging Natuurmonumenten extern de vraag uit om een plan voor herbestemming in te dienen, in plaats van dat zelf te maken. Het initiatief van Wilbert en Elle van Schijndel werd uiteindelijk gekozen. In 2015 zijn ze gestart met de groepsaccommodatie voor kleine groepen en het aanbieden van trouwceremonies. Vanaf 2020 kunnen er  32 gasten samen verblijven en overnachten, maar er kunnen ook feestjes en vergaderingen plaatsvinden. Verdere plannen zijn er nog genoeg, houd deze site dus gerust in de gaten om van alle nieuwe ontwikkelingen op de hoogte te blijven!

https://www.kasteelvanoijen.nl/home/historie/#:~:text=In%201361%20werd%20het%20Kasteel,Hertog%20Jan%20III%20van%20Brabant.&text=Toen%20Maria%20in%201399%20kinderloos,Landvoogdes%20Margaretha%20van%20Oostenrijk%20gesloopt.

Kasteel Oijen

Kasteel Wijenburg of Huis te Echteld is een kasteel, van het type compact zaaltorenkasteel, in de gemeente Neder-Betuwe, gelegen aan de oostzijde van het dorp Echteld, in de Nederlandse provincie Gelderland.

Geschiedenis

De stichtingsdatum is niet bekend. De oudste vermeldingen van dit kasteel dateren uit 1178. Van 1272 is het goed in bezit geweest van het geslacht Van Wijhe. Toen die familie in 1751 in mannelijke lijn uitstierf, kwam het kasteel via een huwelijk in handen van de familie Van Wassenaer en in 1817, wederom door een huwelijk, van de familie Van Balveren. Toen deze familie in 1944 uitstierf werd het verworven door Bernard Frederik baron van Verschuer, wiens moeder een telg uit het geslacht Van Balveren was. Van Verschuer schonk het kasteel in 1956 aan de Stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen.

Sinds 1965 valt Kasteel Wijenburg onder monumentenzorg. In 1957 volgde een restauratie die in 1977 werd voltooid. Tegenwoordig is het kasteel in gebruik als trouw- en feestlocatie.

Kasteel Wijenburg

Kasteel Goudenstein is een kasteelruïne in Haaften, een dorp in de gemeente Neerijnen in de Nederlandse provincie Gelderland.

Geschiedenis
Vanaf de 13e eeuw is er sprake van het kasteel, haar bouwers en bewoners, het geslacht Van Haeften. In het rampjaar 1672 werd het kasteel door de Franse troepen van koning Lodewijk XIV verwoest, waarbij slechts een hoektoren gespaard bleef. De toren is circa 19 meter hoog en 3,5 meter doorsnede. Halverwege zijn in het muurwerk sporen van kantelen zichtbaar. De weergang was oorspronkelijk op deze hoogte, de muur eronder heeft een dikte van 1,10 meter, terwijl daarboven de muur slechts 25 centimeter is. De muur werd vermoedelijk in de 16e eeuw verhoogd. Het geslacht Dutry van Haeften, verwanten maar geen directe nakomelingen van de bouwers, hield de overgebleven toren in bezit tot 1975. De Stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen verwierf de toren en heeft deze onder haar hoede genomen.

De toren staat in de achtertuin van twee woningen in de Dreef en is niet toegankelijk voor het publiek, maar kan bezichtigd worden vanaf de Dreef en ook, maar minder goed vanaf de Koningsstraat en de Goudensteinstraat die naar de ruïne vernoemd is. Samen met de Protestantse kerk en korenmolen De Blauwe Reiger bepaalt Goudenstein de horizon van Haaften. Doordat Haaften in een uitstulping van de Waalbandijk ligt, zijn deze drie vanuit allerlei richtingen op verscheidene kilometers afstand te zien, bijvoorbeeld vanaf de dijken in Waardenburg en Herwijnen en vanaf de overkant van de Waal van Zaltbommel tot Nieuwaal en bij helder weer zelfs vanaf de dijk tussen Zuilichem en Brakel.

Kasteel Goudenstein

Duurstede Castle, locally known as Kasteel Duurstede, is situated in a town park in the town of Wijk bij Duurstede, in the Utrecht province in the Netherlands.

Around 1270 Zweder I van Zuylen van Abcoude built a freestanding keep on a raised and moated site. This military building was about 11 meters high and had 2,5 meter thick walls. Later on an extra floor and a residential wing with a great hall were added.

Until the beginning of the 15th century Duurstede Castle was possessed by the Van Zuylen van Abcoude family, when they were forced to sell it to the bishops of Utrecht who kept it until 1580.

From 1459 till 1496 the castle contained the administration and archive of the diocese of Utrecht and served as the residence of bishop David of Burgundy. He rebuilt and fortified the castle and made it a square stronghold with residential wings around a rectangular courtyard with 4 round towers on its corners. The old keep became the core of one of the new wings. The bishop had his living quarters in the great 'Burgundian' tower. An earthwork had to protect the castle and its bailey from enemy attacks. The bailey had a drawbridge.

From 1517 the Duurstede Castle was inhabited by bishop Philip of Burgundy, a half-brother of David. He kept court like a true renaissance king and started to embellish the castle. When he was done 2 residential wings had been rebuilt and provided with exceptionally large windows. At these times the castle contained about 57 larger and smaller rooms.

After his death the castle was inhabited by a bailiff and the household disappeared, also because the Holy Roman Emperor; Charles V, took away the secular powers from the bishops.

After 1580 Duurstede Castle fell to the States of Utrecht. But because in 1577 the fortification of the town of Wijk bij Duurstede had started, the bailey had to make way. The States of Utrecht had no money to maintain the castle so it slowly fell into decay. And after the French troops had devastated the town in 1672 the townspeople repaired their houses and the town walls with stones from the castle.

In 1852 the town council became owner of the castle and turned the fortifications around the castle into a park. Until around 1925 the castle could only be reached with a little ferry.

The 'Burgundian' tower has been restored and the castle is now used by a catering firm. You can have dinners, parties and weddings at the castle.

When I first visited Duurstede Castle there was a wedding going on so I couldn't get in. Another time it was being renovated with scaffolds and all. So I still have to go back once.

https://www.castles.nl/duurstede-castle

Duurstede Castle


Ammersoyen Castle (Dutch: Kasteel Ammersoyen) is located in Ammerzoden in the Bommelerwaard region in the province of Gelderland, the Netherlands. When the original construction of the castle occurred is unclear; some sources claim it was as early as the 12th century. However, the consensus among historians is that the Van Herlaer family completed the castle in the 1350s. At the time of its construction, the castle was built along a branch of the River Maas. Just a few years after the construction of the castle was completed, the river was rerouted leaving the castle to be surrounded by a moat.

Architecture

The castle was designed to be a defensive fortress. When it was originally constructed, it had a central courtyard, surrounded by four heavy towers on the corners. Connecting these four towers were four heavy wings, one on each side of the courtyard. Ammersoyen Castle is a good example of the type of castle that was made famous by Count Floris V of Holland. Even though it was originally built on a river, the Van Herlaers believed that all four sides of the castle needed to be fortified. To add to the security, the original design included a moat that ensured any attacker could only invade through the front of the fortress. Except for a brief period in the early 20th century, the castle has always been completely surrounded by the moat. The castle was built using a fixed plan, something that was quite uncommon for medieval castles. A fixed plan means that the entire castle was built as a whole, as opposed to multiple phases, which was often the case with other medieval castles.

History

14th century–16th century
Dirk Van Herlaer, of the Van Herlaer family, built the castle in the 1350s. Upon Dirk's death in 1354, the castle was passed onto his eldest son, Gerhard. Over the next 30 years the castle passed hands numerous times within the family. When Gerhard died, the castle was passed onto his brother, Arent. Gerhard had no children to claim the castle as part of their inheritance, which is the reason it was passed to his brother. When Arent died in 1384, the castle was given to his son, Arent Hoeman. It is under Arent Hoeman where the Van Herlaer's lost control of the castle for good.

The castle is located in the province of Gelderland, the Netherlands. In the late 14th century, Duke William of Gelder's and Julich controlled Gelderland. Arent Hoeman was one of the most trusted friends of Duke William. In 1386 a war broke out due to a land dispute between Gelderland and the Duchy of Brabant. The Burgundians were aggressively trying to expand their territory at this time, and tried to take over parts of Gelderland.

Despite his close relationship with Duke William, Arent Hoeman sided with the Duchess of Brabant. William, unsurprisingly, saw this as an act of betrayal and abruptly ended his friendship with Arent Hoeman. Just days later, Duke William invaded Ammerzoden, capturing both Arent Hoeman and the castle. Thus, in 1386 the castle came under the control of Duke William.

Following the end of the war, Duke Williams gave the castle to his illegitimate son in 1405. His son did not hold the castle for long, as he sold it to Johan Van Broeckhuysen, lord of the Waardenburg, in 1424. The castle only changed hands by marriage for the next 400 years. In 1496, Johan Van Broeckhuysen married Otto Van Arkel, which ended up giving the Van Arkel family control of the castle for centuries. The Van Arkel family was a well-known and quite wealthy family in the region at the time of the wedding. At the end of their rule, the Van Arkels had controlled the castle for five generations.

In 1513, during the Guelderian Wars, the Habsburgs attempted to seize control of the castle from across the River Maas, and briefly occupied the castle. Burgundian troops, led by Count Henrick Van Nassau, occupied the castle for a brief time in the mid-16th century. During the siege and subsequent occupation, the castle was moderately damaged and a large amount of personal property needed to be replaced. At this point in their rule, the Van Arkels were still very rich, so they had the means to repair the castle.

The castle was also occupied for a short time again in 1572, when the Spanish invaded the Netherlands. However, the castle was not held long by the Spanish, as Prince Willem Van Oranje and his troops were able to drive the Spanish troops out. This liberation of the castle kept the damage inflicted by the Spanish to a minimum. By 1590, the castle was fully repaired and it was once again almost destroyed, this time by a fire.

The lord of the castle at the time, Joris Van Arkel, died from injuries that he sustained during the fire.

18th century–present

Due to a shortage of money, the Van Arkels were not able to rebuild the castle until the 17th century. This fire took place during the 80 years war and caused the family to have very uncertain feelings about its economic future. Therefore, it was not until the end of the 80 years war in the middle of the 17th century that large-scale renovations would start on the castle.

Ammersoyen Castle

Batenburg Castle, locally known as Kasteel Batenburg, lies in the village with the same name, in the Gelderland province in the Netherlands.

Concerning the origin of Batenburg Castle there are two traditions. The first one is that the castle was founded by a Batavian warrior prince named Bato who left his homelands together with a lot of his warriors to settle in the Betuwe region and who built his headquarters at this site.The second one is that at this site a fortification was founded together with a Roman temple dedicated to the Roman god Mars/Victor. No evidence has been found for either one.

More likely a stone keep on a motte will have existed here in the 12th century. Around 1300 a member of the Van Bronckhorst-Batenburg family is suspected to have started the construction of the castle, possibly a stone shell keep. This castle was partially destroyed in 1497 by the troops of Albert van Saksen. It was restored, strengthening the circular rampart with an entrance gate, flanked by two watchtowers, and 3 residential towers to the four winds. Opposite the entrance gate lay 3 residential wings around a courtyard.

In 1503 Batenburg Castle was besieged by Charles II, Duke of Guelders, and a part of the castle's defenses were again destroyed. After rebuilding it was again destroyed in 1540 by an expedition of the city of Nijmegen. And during a bombardment in 1568 by the troops of Philips van Hohenlohe, the oldest part of the castle collapsed.

Around 1600 the castle was rebuilt by Maximilaan van Bronckhorst. Under Count Johan van Hoorne the castle was restored and furnished with splendor. But when, in 1700, the castle came into the possession of the Counts of Bentheim-Steinfurt, the castle already wasn't permanently inhabited anymore.

In 1795 the castle's fate was sealed; after its rooms were filled with hay and the water pump was destroyed, the castle was set alight by the French invaders. Batenburg Castle completely burned down. It was never rebuilt again and its ruins started a life as a stone quarry for cheap building materials.

In 1820 the standing remains of the castle were considerable larger than today. But from then on the owner, Count Van Bentheim-Steinfurt, started to demolish the ruin. And even in 1922 the castle suffered gunshots.

After WW II the castle ruins were confiscated by the State and in 1953 sold to the "Friends of the Castles of Gelderland"-foundation. From then on the ruins underwent several consolidation processes.

There is a bar / restaurant in the village and in September a van Batenburg reunion is held. There is no one still living there with the Royal name "van Batenburg" but many visitors come to pay respect.

The site is recognized as a Rijksmonument under number 8725.

http://www.castles.nl/batenburg-castle

https://en.wikipedia.org/wiki/Batenburg_Castle



Batenburg Castle

Aan de Maasdijk in Well staat het slot van Malsen, dat ook het Slot van Well wordt genoemd, te koop. Het Gelderse Well is deel van de gemeente Maasdriel.

Prijsdaling

Enkele jaren geleden werd het kasteel ook al eens te koop aangeboden, toen voor bijna zeven miljoen gulden. Intussen is de prijs danig gezakt want de vraagprijs bedraagt nu iets meer dan vier miljoen gulden. Dat betekent dus een behoorlijke prijsdaling in enkele jaren.
Voor deze vier miljoen krijgt men wel heel wat, want het kasteel staat op een landgoed van ruim 2,5 ha met boomgaard en weiden. Op het terrein staat ook een koetshuis met keuken, woonkamer en slaapkamers; dit koetshuis is in gebruik als atelier.

Indeling

De toegang tot het kasteel van Malsen wordt gevormd door een ophaalbrug. Op de benedenverdieping bevinden zich onder meer een woonkeuken, een eetkamer en de zgn. gobelinkamer. Vanuit deze benedenverdieping is via openslaande deuren een aan het water liggend terras bereikbaar.

Op de ingangsverdieping bevindt zich de hal en een trappenhuis. Op hogere verdiepingen zijn een woonkamer, een zitkamer en slaapkamers ingericht en daarboven zijn dan nog een zolder en een kleine zolderkamer aanwezig. Vanuit deze laatste kamer kan van een schitterend uitzicht over de rivier de Maas worden genoten.

Geschiedenis Slot van Well

Het kasteel van Well, een oorspronkelijke woontoren, dateert uit de veertiende eeuw. Het was het stamhuis van de Heren van Malsen. Tijdens het Rampjaar 1672 werd ook dit kasteel zwaar beschadigd. In latere jaren werd het weer opgebouwd. In 1884 kreeg het kasteeltje een nieuwe voorbouw met een ronde toren. In de vorige eeuw werd nog een poortgebouwtje met een ophaalbrug aangebouwd.

Het Slot van Well is een Gelders kasteel. Nu de prijs zo sterk is gedaald zou je verwachten dat de Stichting Vrienden van de Geldersche Kasteelen een potentiële koper zou kunnen zijn, maar de stichting heeft zich hier nog niet over uitgelaten.

Lees Nederlandse kastelen: van motte tot buitenplaats als u meer wilt weten over de geschiedenis van Nederlandse kastelen en het leven op kastelen door de eeuwen heen.
