Heukelum Castle, also known for a long time as Merckenburg, is situated just outside the old fortified town of Heukelum on the border of Gelderland and South Holland. The illustrious Van Arkel family had the castle built in around 1286. It was once a sturdy castle with towers, a courtyard, a double moat and a fortified bailey. Nowadays, it has the appearance of an 18th-century country house.

Vision
The reason why Jan van Arkel had the castle built in around 1286 has to do with the crusades. When the knight Jan van Arkel was encamped beneath the walls of Jerusalem during the Fifth Crusade, he had a vision. Tradition has it that the Archangel Gabriel appeared above the walls of Jerusalem and said, ‘Go where this swan takes you and build your castle there.’ Jan van Arkel sailed in his ship behind the swan and when the swan settled in Heukelum, the family gave orders for a castle to be built there.

Arkel War
Heukelum Castle was one of nine castles intended to strengthen the family’s position along the turbulent border between Guelders and Holland. All of them were destroyed during the Arkel War (1401-1412) except Heukelum. Merckenburg Castle is therefore the last remaining castle of the Arkel family. For a long time, Heukelum remained an important manorial court; a mini-state with its own currency and various privileges.

Waterline
In Het Rampjaar of 1672 (literally the year of disaster, which marked the start of the Franco-Dutch War of 1672-1678), the troops of the French kingLouis XIVmarched into Holland. They were held back by the waterline, whereupon the French plundered and burned all of the buildings situated south of this temporary border. Heukelum, by then an obsolete fortress, succumbed to the same fate and the castle and the town were severely damaged. It is a miracle that the medieval gate tower is still standing. In 1732, a double Amsterdam canal house was built against the old tower. Today, Heukelum Castle is a private residence and is not open to the public. 

https://excitinghistory.com/buitenplaatsen-en-landgoederen/heukelum-kasteel-merckenburg

Kasteel Merckenburg

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Brakel Castle was blown up by French troops in 1672. A century later, Wilhelmus Wilhelmius commissioned the new Brakel House close by. The ruins of the old castle were included in the landscaped gardens in around 1820. This was a new trend in landscape gardening and the example at Brakel House is now the only remaining example in the province.

Brakel Castle
The earliest mention of Brakel Castle dates from the mid-13th century. At that time, it was a square, moated castle, situated close to the village of Brakel behind the newly-built Waaldijk dike. In 1321, the castle was struck by lightning and destroyed by fire. This led the knight Sir Eustachius van Brakel to lend his castle to the Count of Guelders in exchange for the count’s protection. Unfortunately, this was not enough to defend the castle against the hostile forces of the Count of Holland in 1407. The castle was destroyed and then rebuilt once again. In 1574, the Brakel Castle was plundered by the Spanish and subsequently blown up by French soldiers in 1672.

Romantic ruins
After this final blow, the medieval castle was never rebuilt. Work on the new house did not start until 1786, more than a hundred years later. The castle ruins were preserved and included in the design of the new landscape gardens and the south-west tower was partially restored. The owner was a collector of antiquities who chose to include grave stones and memorial plaques in the new walls for the house. He also established an archaeological museum in the medieval grain store called ‘Het Spijker’ (The Nail).

Landscaped Park
The national heritage foundations Het Geldersch Landschap and Geldersche Kasteelen acquired Brakel House in 1972. They turned the walled garden next to the ruins into a flower, herb and vegetable garden and restored the surrounding parklands to their former glory. In the 19th century, medieval ruins in landscaped gardens were the height of fashion and this example at Brakel House is the only one to survive in Gelderland.

https://excitinghistory.com/buitenplaatsen-en-landgoederen/brakel-kasteel-brakel

Brakel Castle 

Loevestein Castle is a medieval castle in the municipality of Zaltbommel, Gelderland, the Netherlands.

The castle was built by the knight Dirc Loef van Horne (hence "Loef's stein" (stone) house) between 1357 and 1397. Until World War II Loevestein Castle was part of the Hollandic Water Line, the main Dutch defense line that was based on flooding an area of land south and east of the western provinces. Currently the castle is used as a medieval museum and function centre.

History 

Loevestein is a water castle that was built between 1357 and 1368. It was built in a strategic location in the middle of the Netherlands, where the Maas and Waal rivers come together (just west of current day villages of Poederoijen and Brakel, in the municipality of Zaltbommel, in Gelderland). At first it was a simple square brick building, used to charge toll from trading vessels using the rivers. By 1372, the castle was under control of the Counts of Holland.[1] In the 16th century (around 1575, orders given by William the Silent) it was expanded to a larger fortress surrounded by earthen fortifications with two (later three) stone bastions on the northern side, two moats, an arsenal, and housing for a commander and soldiers. The Castle was also part of the Hollandic Water Line.

It changed hands twice between the Northern Dutch and the Spanish during the Eighty Years' War: on December 9, 1570, it was taken by the Geuzen; ten days later by the Spanish again; and on June 25, 1572, it was retaken by the Dutch.

From 1619 the castle became a prison for political prisoners. One famous inmate was the eminent lawyer, poet and politician Hugo de Groot (Hugo Grotius) often presented as the "father of modern international law", who was serving a controversially imposed life sentence from 1619. In 1621, his wife Maria van Reigersberch, who was also staying at the castle, hid with him in a book chest that was regularly brought for them.[2][3] He subsequently became the Swedish Ambassador to France for 10 years. Another high-profile inmate was the English Vice-Admiral George Ayscue.

Slot Loevestein

Kasteel Goudenstein is een kasteelruïne in Haaften, een dorp in de gemeente Neerijnen in de Nederlandse provincie Gelderland.

Geschiedenis
Vanaf de 13e eeuw is er sprake van het kasteel, haar bouwers en bewoners, het geslacht Van Haeften. In het rampjaar 1672 werd het kasteel door de Franse troepen van koning Lodewijk XIV verwoest, waarbij slechts een hoektoren gespaard bleef. De toren is circa 19 meter hoog en 3,5 meter doorsnede. Halverwege zijn in het muurwerk sporen van kantelen zichtbaar. De weergang was oorspronkelijk op deze hoogte, de muur eronder heeft een dikte van 1,10 meter, terwijl daarboven de muur slechts 25 centimeter is. De muur werd vermoedelijk in de 16e eeuw verhoogd. Het geslacht Dutry van Haeften, verwanten maar geen directe nakomelingen van de bouwers, hield de overgebleven toren in bezit tot 1975. De Stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen verwierf de toren en heeft deze onder haar hoede genomen.

De toren staat in de achtertuin van twee woningen in de Dreef en is niet toegankelijk voor het publiek, maar kan bezichtigd worden vanaf de Dreef en ook, maar minder goed vanaf de Koningsstraat en de Goudensteinstraat die naar de ruïne vernoemd is. Samen met de Protestantse kerk en korenmolen De Blauwe Reiger bepaalt Goudenstein de horizon van Haaften. Doordat Haaften in een uitstulping van de Waalbandijk ligt, zijn deze drie vanuit allerlei richtingen op verscheidene kilometers afstand te zien, bijvoorbeeld vanaf de dijken in Waardenburg en Herwijnen en vanaf de overkant van de Waal van Zaltbommel tot Nieuwaal en bij helder weer zelfs vanaf de dijk tussen Zuilichem en Brakel.

Kasteel Goudenstein

Waardenburg Castle dates from the 13th century. Only half of the original building remains: the south wing was destroyed in the Eighty Years’ War and was never rebuilt. Legend has it that the infamous Doctor Faust lived in the castle. At the end of his pact with the devil he was said to have been thrown from the castle tower.

From tower to castle
The precise construction date of medieval castles is seldom known yet in this case, Waardenburg is an exception. On 2nd August 1265, Count Otto II of Guelders pledged the manor of Waardenburg to the knight Rudolph de Cock. Knight Rudolph first built a wooden tower, which was soon replaced by a stone tower. His son and grandson turned the keep into a round castle with three connecting wings, a circular wall, towers, fortified bailey and a moat.

Doctor Faust
According to a legend in the Geldersche Volksalmanak (Gelderland’s Folk almanac) dating from 1842, the infamous Doctor Faust lived in Waardenburg Castle. Faust had made a pact with the devil and in exchange for his soul, he could have all of the knowledge from all of the world for seven years. After seven years of abusing this power, the devil came to take his soul. He dragged Faust by his hair out of the castle tower and the indelible blood stains can still be seen on the pavement to this day.Johann Georg Faust did actually exist and he was imprisoned in Batenburg Castle for several years.

Eighty Years’ War
In the Eighty Years’ War the castle’s occupant, Catharina van Gelder, sided with the Spaniards, which did not please William of Orange. He besieged the castle in 1574 destroying the south side of the castle and the fortified bailey which were never rebuilt. This explains why the castle is now shaped like a horseshoe. The rest of the castle was renovated in the 17th century and was home to various noble families. The building has recently been thoroughly restored and now houses an office. Access to the castle is limited.

https://excitinghistory.com/buitenplaatsen-en-landgoederen/waardenburg-kasteel-waardenburg

Waardenburg Castle 

Kasteel Neerijnen is een kasteel en landgoed ten noorden van het dorp Neerijnen in de gemeente West Betuwe in de Nederlandse provincie Gelderland.

Klingelenburg

Tegenover Zaltbommel, dus ten noorden van de rivier de Waal, ligt de gemeente Neerijnen. In deze gemeente staan enkele bijzondere kastelen. Eén van die kastelen is kasteel Neerijnen. Het oorspronkelijke kasteel Neerijnen werd vroeger ook Klingelenburg genoemd. Het eerste kasteel dateert uit omstreeks het midden van de veertiende eeuw. Het is dus niet zo'n erg oud kasteel. Het kasteel werd gesticht door Gijsbrecht de Cocq (van Neerijnen). Kasteel Neerijnen was toen het middelpunt van de heerlijkheid Neerijnen. Dit huis werd vermoedelijk in 1574 verwoest en omstreeks het jaar 1600 herbouwd.

Van Gendt

Door vererving via Van Ghiesen kwam kasteel Neerijnen in handen van de familie Van Gendt. De buren van de familie Van Gendt bewoonden het kasteel Waardenburg, op een steenworp afstand, westelijk gelegen van het kasteel Neerijnen.
De laatste uit het geslacht Van Gendt was erfdochter Margaretha. Zij huwde met de belangrijke Friese edelman Tjaerd van Aylva.
In 1701 kocht het echtpaar Van Aylva-van Gendt ook de heerlijkheid Waardenburg. Sindsdien zijn de heerlijkheden Waardenburg en Neerijnen grotendeels in één hand. Tjaerd van Aylva verbouwde het kasteel grondig en maakte het beter geschikt voor bewoning.
Boven de voordeur is een rococo wapenschild aangebracht met de wapens van het echtpaar van Aylva-Van Gendt. Het wapen wordt aan de linkerzijde vergezeld door een liggende leeuw, aan de rechterzijde door een eenhoorn. Boven dit alliantiewapen zien we het kleurrijke wapen van de gemeente Neerijnen.

Vierkant kasteel

Het kasteel is een vrijwel vierkant gebouw van drie verdiepingen met een grote zolder onder een schilddak. Het kasteel is omgracht. Een boogbrug verbindt het kasteel met een voorterrein, waarop een langwerpig bijgebouw staat. Aan de linkerkant van het voorgebouw leidt een fraaie ophaalbrug naar de toegangslaan. Aan de oostkant van het kasteel staat tegenwoordig, in de hier zeer brede gracht, een fontein uitbundig te spuiten.
In 1827 stierf de laatste Van Aylva, waarmee dit geslacht uitgestorven was. Het kasteel kwam in handen van de familie Van Pallandt. De laatste barones van Pallandt overleed in 1971. Haar bezit vererfde op haar neef Jhr. Van Vredenburch. Hij verkocht het landgoed aan de stichting het Geldersch Landschap. Het kasteel Waardenburg werd in erfpacht overgedragen aan de Stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen. De twee genoemde stichtingen werken al jaren lang zeer nauw samen. Kasteel Neerijnen werd gekocht door de gemeente Neerijnen, die het na restauratie heeft ingericht als gemeentehuis.

Landgoed Neerijnen

Kasteel Waardenburg is in 2009 ook opnieuw, groots, gerestaureerd. Beide kastelen liggen in het fraaie landgoed Neerijnen, zoals de combinatie van de oude heerlijkheden Waardenburg en Neerijnen thans wordt genoemd. Dit landgoed is voor het publiek toegankelijk. Er kunnen fraaie wandelingen worden gemaakt door een landschappelijk zeer afwisselend terrein. Binnendijks zijn een weelderig parkbos, boomgaarden en weilanden te vinden. Buitendijks bestaat het landgoed uit stroomdalgraslanden met meidoornhagen, grienden met wilgen en een oude rivierloop. Kortom: Gelderland op zijn mooist.


Kasteel Neerijnen

Nederhemert Castle has been built, rebuilt and expanded numerous times throughout its turbulent history. It started life as a keep in the 13th century and was expanded into a polygonal castle with four towers over several centuries.In 1945, the castle was destroyed by fire and fell into ruin. It was restored to its former glory in 2005.

Imposing castle
Nederhemert castle is situated on an ancient bend in the river Maas. As with many castles, the date when the castle was first built is unknown, yet Johan van Hemert is named as owner of this ‘stronghold at Hemert’ in 1310. The oldest parts of the castle date from the end of the 13th century: a two-storey keep and a cellar with notable Bohemian-style vaulting. Some 30 years later, the keep was expanded with the addition of two corner towers - one rectangular, one round - with a walled courtyard in between. A great hall and gateway were added around 1350, and a hexagonal tower was added in the 15th century. These additions transformed Nederhemert into an imposing castle.

Comfortable country house
The castle remained as it was for several centuries until it was renovated into a comfortable country house at the end of the 19th century. The castle was plastered and given crenellations, a veranda and a balcony in neo-Gothic style. Over its 650-year history, Nederhemert was home to many noble families. It even boasted a bed said to have belonged to Maarten van Rossum, the Duke of Guelders’ most notorious field marshal. At the end of WWII, the castle and its contents were completely destroyed by fire.

Risen from the ashes
The last owners sold what was left of the castle and its surrounding parkland to the Dutch state, which transferred the estate, in turn, to the Geldersch Landschap and Geldersche Kasteelen national heritage foundations. There was a lack of funding for the restoration for some time and the castle fell into ruin. Restoration work finally took place between 2001 and 2005, returning Nederhemert, as much as possible, to its medieval glory. The castle now houses offices and is only open to the public in a limited capacity. 

Kasteel Nederhemert

Wickenburgh, voorheen Westenstein, is een voormalig kasteel, nu buitenplaats bij 't Goy, gemeente Houten in de Nederlandse provincie Utrecht.

Er bestaan aanwijzingen dat Wickenburgh de opvolger is van een hofstede uit de karolingische tijd, de Westrummerhofstede. Het huis werd gebouwd aan de rand van de Westrummerweijde, dat in de vroege middeleeuwen onderdeel uitmaakte van het gebied Westrum, een nederzetting waaromheen akkers en weidegebieden lagen. Een kaart uit 1641 laat voor het huis een ronde vijver zien met daarin een rond eiland. Op dit eiland zou op een verhoging een in hout opgetrokken hoogmiddeleeuws mottekasteeltje kunnen hebben gestaan.

Voorloper

De eerste vermelding van Westenstein in historische bronnen dateert uit 1300. Het was vermoedelijk een uit steen opgetrokken huis waaromheen een gracht lag. 14e-eeuwse muurresten die onder het huidige gebouw gevonden zijn hadden een te geringe dikte (circa 60 cm) voor een woontoren. Bij een recente verbouwing van het huidige pand werd een kelder ontdekt die gezien het steenformaat nog een restant kan zijn van het huis Westenstein.

Het huis Westenstein is vermoedelijk al in het midden van de 14e eeuw verwoest, waarna met gebruikmaking van delen van dit oude huis een nieuw huis werd gebouwd, waarschijnlijk een grote dwarshuisboerderij. Van het huis Westenstein resten nog delen van de funderingen en mogelijk nog enkele stukken van het opgaande muurwerk onder en in het huidige pand. De grachten zijn in de loop van de zeventiende en achttiende eeuw gedempt, het laatste stuk omstreeks 1810.

Wickenburgh

De naam Wickenburgh komt voor het eerst voor omstreeks 1381. Een contract uit 1662 wijst uit dat een deel van de boerderij als zomerverblijf voor de eigenaar in gebruik was, de rest van het gebouw werd verpacht.

In 1741 kwamen na huwelijk met Margaretha van Suchtelen de heerlijkheden Stoetwegen en Wickenburgh in de familie Wttewaall en bleef dat tot in de 20e eeuw. Volgens een tekening uit 1794 was het gedeelte dat dienstdeed als zomerverblijf rond 1780 met een verdieping verhoogd en verbouwd tot herenhuis met classicistische trekken. Tot 1814 behield Wickenburgh zijn tweeledige functie van buiten en boerderij. Daarna werd het achterhuis gesloopt en tussen 1860 en 1870 werd het voormalige boerderijgedeelte tot dezelfde hoogte opgetrokken als het herenhuis.

Bij Wickenburgh staat een van de oudste duiventillen van de regio. Het torenvormig gebouwtje is 12 meter hoog en heeft een doorsnede van 5 meter. Er zijn aan de binnenzijde met steen 317 nesthokjes gemaakt. De vliegopeningen van de duiventil waren dermate groot, dat postduiven er niet in konden, maar de iets kleinere veldvluchters wel.

Wickenburgh

De historie
Huis Oudegein was van oorsprong een gevechtstoren. Bescherming was nodig aangezien het stadje tolrechten kon heffen. In 1294 werden stadsrechten aan ’t Gein gegeven. De gevechtstoren werd in 1224 voor het eerst aangevallen, verwoest maar weer opgebouwd. In 1329 kwam het “stenen huis” in handen van Hendrik Snoyenzoon, leenman van Holland. Utrechtse Gilden voelden zich door het huis bedreigd in hun handel en verwoesten het in 1332. Het huis werd in 1334 voor een tweede keer herbouwd en teruggeven aan het geslacht Snoy.

In 1355 werd het huis opnieuw aangevallen. Berend Snoy gaf zich na een half uur strijden al over, waarna het huis voor een derde keer zwaar beschadigd werd. Na opbouw en herstel bleef het huis eigendom van de familie Snoy.

Na een aantal wisselingen van eigenaar werd Oudegein in 1536 als Ridderhofstad erkend. Voor erkenning was nodig dat het kasteel omringd was door een gracht, een eigen ophaalbrug had en de eigenaar moest een edelman zijn. Dit alles leverde in die tijd vrijstelling tot bepaalde belastingen op. Bij het uitbaggeren van de slotgracht in 1633 werden stenen kogels, een ijzeren handschoen en een doorboord voorstuk van een harnas gevonden. Herinneringen uit de gewelddadige historie. De middeleeuwse toren had toentertijd een afmeting van 8 x 8 meter en bestond uit het linker deel van het huidige onderhuis met twee verdiepingen, bekroond met kantelen.

In 1627 werd Adriaen Ploos van Amstel eigenaar van Oudegein. Het huwelijk van Adriaen Ploos met Agnes van Bijler in dat jaar werd geschilderd door Willem Cornelis Duyster. Het schilderij is vandaag de dag in het bezit van het Rijksmuseum in Amsterdam.

Tussen 1629 en 1633 liet Van Amstel de tot dan toe vierkante gevechtstoren afbreken tot aan het onderhuis en verbreden van 8 naar 16 meter. De naar het zuiden gerichte voorgevel kreeg een leien zadeldak met schoorstenen gedecoreerd met smeedijzeren ornamenten. De ingang werd voorzien van een poortje van zandsteen naar Korinthische stijl. Boven de ingang prijkte het wapen van de Ridderhofstad Oudegein. In de geven werden van kruisramen met korf en acculadebogen geplaatst en aan de zuidzijde werd een voorterrein aangelegd met een dienstgebouw, een tuin en een boomgaard. het toegangshek werd met wapenschilden verfraaid. De architect die Van Amstel adviseerde is niet officieel bekend, maar mogelijk Constatyn Huygens. Hij was zeer goed op de hoogte van Frans en Italiaanse bouwkunst een een goede vriend van Ploos van Amstel.

Jan Jacob de Geer
Jan Jacob de Geer, zoon van de bekende koopman Louis de Geer, was de eerste De Geer die in 1773 eigenaar van Oudegein werd. Hij verplaatste het toegangshek aan de Langelaan en breidde het dienstgebouw aan het voorplein uit en werd van een nieuwe voorgevel voorzien.

Willem Carel Pieter de Geer erfde Oudegein in 1801. Hij nam daar samen met zijn vrouw Isabella Charlotta des Heiligen Roomschen Rijksgravin van Nassau le Lecq, afstammeling van stadhouder Prins Maurits, zijn intrek. Aan haar herinnert nog een Saksisch Meissen porselein servies, gedecoreerd met het wapen. Dit servies is nog in het bezit van de familie en te zien in het Paleis het Loo.

Verdere renovaties aan Huis Oudegein
Carel Pieter de Geer verving de ‘ouderwetse’ kruisramen door schuiframen, metselwerk kwam in de plaats van natuursteen, de ophaalbrug werd verwijderd en vervangen door een vaste brug en onder de hoofdingang werd een dienstingang gemaakt. In de hal/entree werden in het stucwerk in ovalen de vier getijden uitgebeeld, er werden twee in empire stijl marmeren schouwen geplaatst en de tuin werd landschappelijk gezien gewijzigd. De gracht werd vloeiender gevormd en vanuit het huis werden drie ‘uitzichten’ gerealiseerd die naar de bloemperken en slingerpaden leidden.

In 1831 erft Jonkheer Jan Jacob de Geer Oudegein waarna het in 1873 overgaat naar de kinderen. Zij decoreerden in de hal het stucplafond met florale motieven en verplaatsten het trappenhuis naar de rechtervoorzijde van het huis. De kinderen lieten hun erfdeel aan broer Jan Jacob de Geer na waardoor het bezit van Oudegein in handen bleef. Zijn enige dochter Jonkvrouw Hermina Carolina Josephine de Geer werd na het overlijden van haar vader in 1915 eigenaar van Oudegein.

https://www.huisoudegein.nl/de-historie/

Huis Oudegein

Kasteel Schonauwen is een in 1261 gesticht kasteel in de huidige gemeente Houten. Het ligt midden in de nieuwbouwwijk De Steen.

Kasteel Schonauwen was eeuwenlang het belangrijkste gebouw in de polders. Oorspronkelijk gesticht als uithof van de norbertijnerabdij Mariënwaard bij Beesd bestond de ridderhofstad in ieder geval al aan het begin van de 14e eeuw. Als strategische voorpost van de graven van Culemborg zal het vermoedelijk van aanvang af meer dan alleen een verdedigbare omgrachtte woontoren zijn geweest. Het kasteel komt dan ook voor in de in 1536 opgestelde lijst van ridderhofsteden waarvan de bezitters recht hadden op een plaats in de toen opgerichte Provinciale Staten van Utrecht.

In de 17e en 18e eeuw werd het kasteel, dat in de loop der eeuwen vele eigenaren kende, langzamerhand omgevormd tot een buitenplaats met moestuinen, boomgaarden en lanen. Nadat in 1812 de Utrechtse rentenier Hendrik Ravée eigenaar was geworden liet hij het gebouw om fiscale redenen slopen op de thans nog bestaande ronde hoektoren na. De overgebleven toren heeft een doorsnede van 5,5 meter en is 13,5 meter hoog.

Bewoners

Kasteel Schonauwen heeft in de loop van eeuwen veel verschillende eigenaren gekend. In 1939 werd Schonauwen aangekocht door de Amsterdamse chirurg dr. W.F Wassink.

Staat van het kasteel
Hoe het kasteel er in oorsprong heeft uitgezien, is onbekend. De oudst bekende afbeeldingen van Schonauwen zijn twee tekeningen van Roelant Roghman uit ± 1646. Het kasteel is daarop afgebeeld als een imposante vierkante waterburcht met een omgrachte voorburcht.

Een poortgebouw met klokgevel geeft toegang tot het binnenterrein van de voorburcht, dat aan drie zijden met dienstgebouwen wordt omsloten. Een houten brug leidt vanaf de voorburcht naar de oostelijke vierkante hoektoren van de eigenlijke burcht, die ook als poorttoren wordt gebruikt.

Deze poorttoren is door middel van een weermuur met kantelen verbonden met de nog bestaande zuidelijke ronde hoektoren. Op de westelijke hoek staat een grote veelhoekige toren, die in die tijd al grotendeels was afgebroken, waarschijnlijk in verband met de bouw van de woonvleugels, die de kleine binnenplaats omringen. Het is ongetwijfeld de oorspronkelijke woontoren.

Kasteel Schonauwen

Aan de Maasdijk in Well staat het slot van Malsen, dat ook het Slot van Well wordt genoemd, te koop. Het Gelderse Well is deel van de gemeente Maasdriel.

Prijsdaling

Enkele jaren geleden werd het kasteel ook al eens te koop aangeboden, toen voor bijna zeven miljoen gulden. Intussen is de prijs danig gezakt want de vraagprijs bedraagt nu iets meer dan vier miljoen gulden. Dat betekent dus een behoorlijke prijsdaling in enkele jaren.
Voor deze vier miljoen krijgt men wel heel wat, want het kasteel staat op een landgoed van ruim 2,5 ha met boomgaard en weiden. Op het terrein staat ook een koetshuis met keuken, woonkamer en slaapkamers; dit koetshuis is in gebruik als atelier.

Indeling

De toegang tot het kasteel van Malsen wordt gevormd door een ophaalbrug. Op de benedenverdieping bevinden zich onder meer een woonkeuken, een eetkamer en de zgn. gobelinkamer. Vanuit deze benedenverdieping is via openslaande deuren een aan het water liggend terras bereikbaar.

Op de ingangsverdieping bevindt zich de hal en een trappenhuis. Op hogere verdiepingen zijn een woonkamer, een zitkamer en slaapkamers ingericht en daarboven zijn dan nog een zolder en een kleine zolderkamer aanwezig. Vanuit deze laatste kamer kan van een schitterend uitzicht over de rivier de Maas worden genoten.

Geschiedenis Slot van Well

Het kasteel van Well, een oorspronkelijke woontoren, dateert uit de veertiende eeuw. Het was het stamhuis van de Heren van Malsen. Tijdens het Rampjaar 1672 werd ook dit kasteel zwaar beschadigd. In latere jaren werd het weer opgebouwd. In 1884 kreeg het kasteeltje een nieuwe voorbouw met een ronde toren. In de vorige eeuw werd nog een poortgebouwtje met een ophaalbrug aangebouwd.

Het Slot van Well is een Gelders kasteel. Nu de prijs zo sterk is gedaald zou je verwachten dat de Stichting Vrienden van de Geldersche Kasteelen een potentiële koper zou kunnen zijn, maar de stichting heeft zich hier nog niet over uitgelaten.

Lees Nederlandse kastelen: van motte tot buitenplaats als u meer wilt weten over de geschiedenis van Nederlandse kastelen en het leven op kastelen door de eeuwen heen.
