De naam Eerbeek duikt in de elfde eeuw voor het eerst in geschriften op. Het landgoed Huis te Eerbeek is aangelegd op de grens van de Eerbeekse enk, een hoger gelegen bouwlandcomplex, en het Eerbeekse broek, een vochtig gebied met hooilanden en heiden.
Bij het landgoed hoorden oorspronkelijk ook een korenmolen en een oliemolen, die aangedreven werden door sprengenbeken. De oliemolen, even buiten het terrein, is gerestaureerd, de korenmolen bestaat niet meer. Op Eerbeek zijn nog verscheidene verdeelwerken aanwezig die het water naar de molens, gracht, vijvers of vloeiweides moesten leiden.

Missen
In de 14de eeuw was Eerbeek, vroeger ook Eerdbeek of Erdbeek genoemd, in het bezit van de heren van Bronkhorst. Waarschijnlijk zijn zij de stichters van het huis. Na 1579 vererfde Eerbeek aan de graven van Limburg en Bronkhorst, later Van Limburg Stirum, die het in 1658 verkochten. Onder de families De Buninck, Van Lamsweerde en Van Wijnbergen die hierna kwamen, werden op het huis rooms-katholieke missen gehouden. In 1794 volgde de familie Berns. Van de 14de-eeuwse havezate was aan het begin van de 19de eeuw niet meer over dan de noordelijke, onderkelderde vleugel. Die liet J.H. Berns verbouwen tot het huidige, gepleisterde huis in neoclassicistische trant. In het derde kwart van de 19de eeuw vonden nog enkele wijzigingen aan het huis plaats. In 1895 kocht professor Max Weber het landgoed. Diens weduwe, mevrouw dr. A.A. Weber-van Bosse, legateerde het huis en het bijbehorende landgoed in 1942. Tegenwoordig doet het huis dienst als hotel en wordt het gebruikt voor ontvangsten en partijen.

Onveranderd
Op de eerst beschikbare kaart waar Eerbeek op staat (1642, Nicolaas van Geelkerken) ziet het landgoed er vrijwel net zo uit als nu. De hoofdstructuur van rechte lanen met vakken ertussen was toen al aanwezig. Om het toenmalige huis lag een gracht, die gevoed werd door de Eerbeekse Beek. Er zijn bosvakken te zien en twee rechthoekige vijvers die door de beek gevoed worden.

Het landhuis is nu onderdeel van een hotelcomplex. Rond het gebouw ligt een landgoed dat beheerd wordt door Het Geldersch Landschap. Naast het landhuis staat het koetshuis waar een van de beheerders van het hotel woont.

https://mijngelderland.nl/inhoud/verhalen/huis-te-eerbeek

https://nl.wikipedia.org/wiki/Huis_te_Eerbeek

Huis te Eerbeek

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Ter Horst is een kasteel ten noordoosten van het dorp Loenen, in de Nederlandse provincie Gelderland, aan de weg naar Klarenbeek. In 1557 heeft de toenmalige burgemeester van Arnhem Wynant Hacfort het kasteel laten bouwen.

Geschiedenis

Al voor 1557 heeft hier een kasteel van de hertog van Gelre gestaan, waar de pacht van de Veluwe (in natura) werd opgeslagen. De vloeren van de kelders van kasteel Ter Horst bestaan uit stenen uit 1300. Maar het huis dat hier in die tijd stond, zou zijn verwoest tijdens gevechten rond 1354. Na deze verwoesting is Ter Horst een boerderij geweest, totdat Wynant Hacfort, de toenmalige burgemeester van Arnhem, er in 1557 een kasteel liet bouwen. Dit kasteel had zowel aan beide zijgevels als aan de ingangsgevel topgevels, die typisch zijn voor deze tijd. Rond 1791 is het huis verbouwd en kreeg het haar huidige voorgevel. Deze heeft een statige neoclassicistische stijl en bestaat uit natuursteen. Door deze verbouwing, die werd uitgevoerd door architect Roelof Roelofs Viervant, werd de vroegere achterzijde de voorzijde en andersom. Hiernaast werden tijdens deze verbouwing het huidige voorplein, de bijgebouwen en een brug tussen het kasteel en het voorplein aangelegd. In het linker bijgebouw is een voormalige schuilkapel, die dienst heeft gedaan als rooms-katholieke kerk voor Loenen. De kapel heeft een opvallend altaar met bijzondere marmerschilderingen uit 1792.

De oranjerie werd vroeger gebruikt als graanschuur, deze schuur stond er al voordat huis Ter Horst werd gebouwd. In die tijd diende deze schuur waarschijnlijk als kerk, dit lijkt waarschijnlijk omdat kerklijsten uit 1557 aangeven dat er in het bisdom van Deventer een kerk stond op het landgoed van kasteel Ter Horst.

Bewoners

De familie Hacfort heeft zeven generaties lang Ter Horst in zijn bezit gehad. In 1862 kwam het huis door een huwelijk in het bezit van de familie Van Wijnbergen. Hierop werden achtereenvolgens de familie Van Lynden en de familie Van Leeuwen bezitters van het kasteel. In 1933 werd het huis en landgoed gekocht door Hendrik Russelman. Sindsdien bleef het huis in bezit van diens familie, tot op heden.

Kasteel Ter Horst

The Engelenburg Castle had been a private residence for over almost 5 centuries.  In 1988 it was extensively refurbished and converted, by Antonius de Lange, from an abandoned private residence into one of the Netherland’s most exquisite hotel, restaurant, golf course and conference center. The hotel pays tribute to its rich and long history.  As though a number of rooms have being named so to commemorate their notable occupants. Today, we warmly welcome you to experience every single corner of the heritage of our estate, truly one of the most unique hotels in Arnhem, Netherlands.

1570

The first owner of the Engelenburg Castle was Jacob I Schimmelpenninck van der Oye. Ever since wine had been of major importance in the castle, as they exported German wines to the Baltic States. In 1591 Crown Prince Maurits stayed at the Engelenburg Castle during the battle of the IJssel, which signifies the importance of the house and its family. The Earl Hendrik van den Bergh destroyed the Engelenburg Castle in 1624 during the battle of the Veluwe. The Earl was a commander in the Spanish army but the owners of the Engelenburg supported the Family van Oranje-Nassau.

1641

The Engelenburg Castle was destroyed by the Spanish during the 80-year war (1568-1648) and it was rebuilt by Jacob II Schimmelpenninck van der Oye.  He got married to Margaretha van der Capellen and they rebuilt the Engelenburg Castle in 1641. The Engelenburg Castle was a model for The Loo Palace in Apeldoorn in 1684.

1781

The Van der Capellen family bought the Engelenburg Castle in the 18th Century. The homestead became a meeting place for the Patriots and many ideas about the establishment of the republic came from Brummen.  However Monarchy survived and Van der Capellen fled to France.

1828

In 1828 the widow Judith van Lennep restored the castle and rebuilt it to a convenient Manor house with hand-carved fireplaces, high ceilings and sumptuous rooms. With the restoration Judith van Lennep had given to the  Engelenburg Castle the most extensive changes in history.


1910

The Engelenburg was rebuilt into a summer residence when the Earl van Citters bought it.  He was appointed Governor of the Province Gelderland by HM the Queen and in order to make the homestead suitable for offices, he extended it to serve official functions as well. After his death in 1942 the Engelenburg was sold for fl. 150.000.

1945

In April 1945 shortly before the end of the World War II, a group of Dutch SS, Kommando Zeppelin led by Andries Pieters, occupied the castle.  The group remained only eight days.  However, prior to their  flee by the Canadian troops they brutally tortured dozens of prisoners.  Every year on April 13th, we commemorate the eight resistance fighters of Brummen who were executed by the Kommando Zeppelin.  After the German occupation, the house became a resort for the employees of the Twentsche Bank (later ABN Bank).  In the 70's and 80's the  Engelenburg Castle stood empty for more than 10 years.

1988

The Engelenburg Castle had been a private residence for over almost 5 centuries. In 1988 the Engelenburg was extensively refurbished and converted by Antonius de Lange, from a private though abandoned residence to one of the Netherlands’ most exquisite country hotel, restaurant, golf course and conference centre. The hotel pays tribute to its rich and long history. Today, we welcome you to experience the heritage of our estate. The quality and  hospitality has been prized by various awards such as the Gault & Millau Hotel of the Year 2016 and many more.

https://www.engelenburg.com/en/castle/history/1988





Kasteel Groot Engelenburg


Country Estates
Between 1600 and 1900, well-to-do families from the central and western areas of the Netherlands built country estates in the surrounding countryside, to avoid the stench, hustle and bustle, and unhealthy epidemics in the towns and cities. The stately country house was the result, which became inseparably surrounded by magnificent gardens. The lords of the manor often built farms on their estates which they would let to tenants who in turn, could work the land and grow fruit and vegetables.

Manor Houses
This trend also became popular in the north, east and south of the Netherlands, where rather than building country houses, they transformed existing fortifications such as castles and manor houses into country estates. Originally, a manor house would have been the name given to a fortified farm that had its own land. Yet in the 17th century, the manor house became something for the nobility. There was no way of becoming a member of a knighthood if you did not have a manor house of this kind to your name.The house at Voorstonden has been known as such a manor house since 1600 when it belonged to Gijsbert van Wisch tot Voorstonden. The house later became part of the estate of the noble Schimmelpenninck van der Oye family through his daughter Anna (†1656).

Zocher
The park surrounding the house was designed by the famous landscape architect Jan David Zocher jr.  Zocher designed the park in a typically English garden style.Up until 1800, French garden design had been fashionable, with formal, straight lines, a lot of symmetry and statues. The English garden on the other hand, was more park-like. The romantic landscapes were often given unexpected aspects often achieved by laying grass lawns on undulating terrain contrasted by groups of trees dotted here and there. The country estate of Voorstonden is a lovely example of this style of garden design.

Huis Voorstonden

Middachten Castle (Dutch: Kasteel Middachten) is a monumental manor house, located on the Middachten estate, De Steeg, Netherlands. The current building dates from 1693-1698. The castle is a rijksmonument since October 11, 2004, and is part of the Top 100 Dutch heritage sites.

History
The first mention of a castle on this location dates from 1190, owned by Jacobus de Mithdac. Early in the 14th century Everardus van Steenre transferred its ownership to Reinald, count of Gelre. Everardus then got the castle back as a loan in 1357. The castle would remain with this family until 1625. During this time the castle was destroyed and rebuilt several times. In 1673 Stadtholder William III conquered the city of Bonn, making the occupying French troops retreat, who destroyed the castle. Godard van Reede and his spouse Ursula van Raesfelt then had the castle rebuilt, based on the example of Het Loo Palace in Apeldoorn. It was designed by Jacobus Roman (1640-1716) and Steven Vennecool (1657-1719).

After the castle was rebuilt in 1698 a garden was built, based on the garden in Versailles in the period 1700-1725. In the late 18th century British style gardens became fashion, and the gardens were redone in this style. In 1900 count and countessa Bentinck-Van Heeckeren of Wassenaer had the gardens partially rebuilt in the original style by Hugo Poortman (a student of French garden artist Édouard André).

Freehold property

The manor house was first mentioned as: freehold property of Jacobus de Mithdac in the year 1190. Middachten House was heavily fortified in the course of the Middle Ages with thick walls to protect its occupants. The whole was extended to become a moated main fortress with forecourt. Nevertheless, the defences were not always equally effective, as the castle was attacked and plundered on several occasions.

Feudal estate

At the beginning of the 14th century, Everardus van Middachten transferred his estate to Count Reinoud I of Gelre, so that he could rely on the count's protection. In exchange, Everardus was offered the estate on loan. This meant that Everardus would provide the count with military and financial support. Middachten has never been sold to this day. It has been passed down through the male or female line and has remained in the hands of the same family.

Palace

The house and its gardens only acquired their present palatial form in the late 17th century. The inner courtyard of the medieval stronghold was converted into a hall with a grand stairway. The whole was covered by a richly decorated dome. The forecourt became a garden, later flanked by two residential buildings. The castle has not changed significantly since this conversion.

Estate

Besides the castle with its forecourt and gardens, the estate also includes woodland and several farms. Like their forefathers, the farmers pay rent to the lord of the castle (a lady these days). A steward administers the entire estate. All the buildings on the estate are easy to recognise from the red and white painted shutters - the colours of the House of Middachten coat of arms.

The castle used to have an extensive estate. However these are no longer owned by the owners of the castle. Buildings that used to belong to the castle estate can be recognized by the red and white coloring, for example the Post office in De Steeg.

https://excitinghistory.com/de-middeleeuwen/de-steeg-huis-middachten

https://en.wikipedia.org/wiki/Middachten_Castle

Middachten Castle

It is easy to see from its crumbling exterior that Nijenbeek Castle has had a turbulent past. The castle was an important part of the duchy of Guelders and played an important role in the uprising against the Spanish, and resistance against French troops. In the end, it was the Second World War that brought the castle to complete and utter ruins.

Strategic position on IJssel River
Nijenbeek Castle was built around 1230 in a strategic position on the IJssel River. It probably started out as a wooden keep on an island in the river, but was soon expanded into a stone castle and fortified bailey. The castle fell into the possession of the dukes of Guelders who let it to the house of Steenbergen, supposedly the descendants of one of the dukes´ illegitimate children.

The legend of the fat duke
Nijenbeek Castle is best known for having held Duke Reinoud III of Guelders prisoner.  During the infamous internecine struggle with his younger brother, Eduard, Reinoud was faced with defeat. He was locked away in Nijenbeek in 1361.

According to the legend, Reinoud was very well fed in the castle, and after a few years, had become so fat, that the guards could leave the cell door open - Reinoud no longer fitted through. When his brother, Eduard, was killed in battle ten years later, Reinoud was set free and the walls needed to be demolished to get him out!

Ruins
Throughout its existence, the castle´s exterior has often changed. The bailey complex with its additional buildings was demolished in return for a new annex up against the tower. In the end, only the tower remained intact.

At the end of WWII, a couple of Germans barricaded themselves in the castle, and in order to chase them off, the Allies shot at the castle and the annex and the roof were seriously damaged. Despite emergency repairs, the roof finally caved in and since then, the elements have taken their toll. All that remains of Nijenbeek Castle now, is a ruin that can only be viewed from a distance.

https://excitinghistory.com/de-middeleeuwen/voorst-kasteel-nijenbeek

Kasteel Nijenbeek

Huis Baak is een kasteel en landgoed binnen de dorpsgrenzen langs de weg naar Wichmond in Baak, in de Nederlandse provincie Gelderland.

Baak ligt bij Vorden en in de buurt van Zutphen. Hier bevindt zich de historische buitenplaats Huis Baak. Het huis zoals wij het nu kennen, kreeg zijn vorm tijdens de 18de eeuw door toedoen van de adellijke familie Van der Heijden, die tussen 1691 en 1868 eigenaar van het huis was met daarbij circa 2.000 hectare land. De baronnen Van der Heijden waren katholiek en bleven dit na de Reformatie. Zij waren zeer verbonden met de Orde der Jezuïeten en ook talrijke andere kerkelijke hoogwaardigheidsbekleders vonden steevast een warm welkom op Huis Baak. De goede band met de R.K. kerk bleek ook uit het testament van de laatste telg van dit geslacht. Hij stelde na zijn overlijden 50.000 gulden beschikbaar voor de nieuwbouw van een R.K. kerk in het dorp. Boze tongen beweren dat de totstandkoming van die laatste wil niet helemaal koosjer zou zijn verlopen maar de kerk kwam er wel. Een kerk ook die in geen verhouding stond met het geringe inwonertal van het dorpje.

Via het testament van August Willem Alexander van der Heijden werd Baak het bezit van barones Engelbertha van Middachten tot Frieswijk (1835-1890). Zij huwde Gerardus Antonius Helmich (1828-1892), waardoor leden van de familie Helmich de zorg voor Baak 88 jaar droegen. Het katholieke bleef. Het echtpaar Helmich-Van Middachten kreeg twaalf kinderen, waarvan drie dochters het klooster ingingen en vijf zonen ongehuwd op Huis Baak bleven wonen. Bij testament was bepaald dat de oudste zoon van een mannelijk gehuwde Helmich het bezit zou verwerven. Dit was Werner Bernard Helmich, de vader van de auteur. Op grond van financiële afwegingen besloot hij Huis Baak met wat omringende terrein in 1956 te verkopen aan de congregatie Dochters van de Liefde van de Orde van de Heilige Vincentius van Paolo. Dit zijn de nonnen met de bekende gevleugelde en gesteven kappen. De nonnen vestigden hun noviciaat op Baak en zouden 23 jaar op Baak blijven. Weer later streek de oecumenische Focolarebeweging Mariapoli hier neer. Zij gebruikten het huis van 1983 tot 2007. Nu is Huis Baak het bezit van Ellel Ministeries, een interkerkelijke organisatie van Britse origine. De familie Helmich is nog altijd eigenaar van de Baakse Bossen en verpacht in dit gebied landerijen.

De publicatie biedt vooral aardige verhalen over de jongste geschiedenis van Huis Baak en gaat meestal in op gebeurtenissen in de 18de, 19de en vooral 20ste eeuw. Over de vroegere (bouw)geschiedenis van Baak geeft dit boek niet veel informatie. De inhoud heeft meestal betrekking op wetenswaardigheden rond Huis Baak in relatie met de familie Helmich, de bouw van de (te grote) Rooms-Katholieke kerk van Baak (dankzij schenkingen van de families Van der Heijdens en Helmich) en in het algemeen op de relatie tussen bevolking van Baak en de heren van Huis Baak. Het geheel is voorzien van foto’s, krantenknipsels en enige kaarten. 

https://www.skbl.nl/verhalen-rondom-huize-baak/

Huize Baak

Landgoed het Haveke is een landgoed in de plaats Eefde, vlak bij Zutphen, in de Nederlandse provincie Gelderland.

Het bestaat uit een rond 1860 gebouwd herenhuis, omgeven door een 14 hectare grote Engelse tuin naar een ontwerp van Leonard Anthony Springer met bos en verzorgde gazons. Kilometers lange wandelpaden voeren door het park en zijn overdag vrij toegankelijk voor het publiek.

Historie

Een eerste vermelding van het huis vinden we in 1481 als Herman ter Havick in het huwelijk treedt en zijn echtgenote als huwelijksgift een grote som geld, alsmede "die hofstede thoe Angeren" schenkt.

Rond 1860 werd het oude huis afgebroken en is het huidige huis gebouwd. Hierna zou het huis nog enige malen van eigenaar veranderen totdat het in het bezit kwam de familie van Rechteren-Limpurg-Speckfeld. Door vererving kwam het in het bezit van de huidige bewoners.

Huize het Haveke

Huis 't Velde is een statig wit landhuis ten oosten van Warnsveld, dat sinds 2005 deel uitmaakt van de gemeente Zutphen, in de Nederlandse provincie Gelderland. De geschiedenis van deze voormalige havezate gaat terug tot minimaal 1326 en heeft prominente bewoners gekend zoals Arnold Joost van Keppel (eerste graaf van Albermarle). Het huis wordt beheerd door de stichting Het Geldersch Landschap en is sinds 1976 in gebruik door de School voor Politie Leiderschap (SPL) als conferentie- en studiecentrum.


Middeleeuwen
De vroegste vermelding dateert uit 1326 als Gelders leen waarbij Hendrik van Suderas wordt genoemd als eigenaar van "'t goet ten Velde". Verder zijn in de kelder van het huis restanten gevonden van een klein middeleeuws gebouw, maar het huis is in deze periode nog van geen noemenswaardig belang.

Middeleeuwen

De vroegste vermelding dateert uit 1326 als Gelders leen waarbij Hendrik van Suderas wordt genoemd als eigenaar van "'t goet ten Velde". Verder zijn in de kelder van het huis restanten gevonden van een klein middeleeuws gebouw, maar het huis is in deze periode nog van geen noemenswaardig belang.

Bentinck

Pas in de zestiende eeuw ontstaat de basis van het huidige huis wat onder andere nog te herleiden is uit stijlelementen zoals de driehoekige frontons met schelpmotieven in de gevel van het oudste deel van het hoofdgebouw bij de entree. Bij een restauratie in de jaren 60 stuitte men op deze en andere renaissanceversieringen en heeft men ze zodanig in de restauratie verwerkt dat ze zichtbaar zijn gebleven.

In 1516 komt 't Velde in het bezit van het geslacht Bentinck wanneer Catharina Leerinck, de echtgenote van Hendrik Bentinck het goed erft van haar broer Andries. Hoewel het geslacht pas in de achttiende eeuw zijn hoogtijdagen viert was deze Hendrik Bentinck (het geslacht kent vele Hendri(c)ken) als rentmeester van de hertogelijke domeinen op de Veluwe beslist al een vooraanstaand man.

Rond 1597 laten Johanna Bentinck en haar man Gosen van Lawich het huis grondig verbouwen waarbij vrijwel zeker de complete oostelijke vleugel inclusief het achtkantige torentje aan de voorkant is aangebouwd. Waarschijnlijk stammen ook de trapgevels aan de achterzijde uit deze periode. Omdat het huis zich daarmee aan voor- en achterzijde met twee volledig verschillende bouwstijlen presenteert wordt het ook wel "het huis met de twee gezichten" genoemd.

Van Keppel

In 1691 komt het huis in het bezit van Arnold Joost van Keppel tot Voorst, graaf van Albemarle die rond dezelfde tijd op het iets noordelijker gelegen landgoed van zijn voorouders in Eefde ook Huis De Voorst laat bouwen. Graaf Arnold was zeer intiem bevriend met koning-stadhouder Willem III en kon daarom de stadhouderlijke architect Daniël Marot en Jacobus Roman die ook aan Paleis Het Loo hadden gewerkt inschakelen bij de bouw van Huis De Voorst - er ontstaat een kleine replica van Het Loo die, mede vanwege de tuinen, ook wel "het Versailles van de Achterhoek" wordt genoemd.

Rond 1700 laat hij ook het oude hoofdgebouw van Huis 't Velde, waar inmiddels zijn moeder woont, naar het westen verlengen en wordt de hele zuidelijke hoofdvleugel onder één dak gebracht. Omdat de zeventiende-eeuwse trapgevels aan de achterkant intact worden gelaten behoudt het huis daar deels het karakter van een havezate. Algemeen wordt aangenomen dat Daniël Marot ook bij deze verbouwing betrokken is geweest en dat onder andere de twee met acanthusmotieven gesierde schouwen door zijn inmenging zijn aangebracht.

Van Dorth

De volgende eigenaar wordt baron Jan Adolph Hendrik Sigmund van Dorth die het huis in 1745 in zijn bezit krijgt, vader van de Freule van Dorth. In 1748 biedt het huis onderdak aan de verjaagde koning van Corsica Theodor von Neuhoff die familiebanden met Van Dorth heeft. Het gaat de Van Dorths echter niet voor de wind en in 1795 worden al hun bezittingen in beslag genomen, waarna Huis 't Velde in 1801 openbaar onder de hamer komt en gekocht wordt door Anna Aleida Bouwer, die sinds 1780 als douairière (weduwe van) Jacob Derk Burchard van Heeckeren door het leven gaat.

Van Dijk

Na aankoop door de adellijke weduwe wisselt het huis in korte tijd een aantal keren van eigenaar en komt het in 1809 in het bezit van Van Markel Bouwer en in 1816 van Van Nispen, voordat het in 1824 door mr. J.A. van Dijk gekocht wordt die er weer wat serieuzer werk van maakt. Zo worden de ramen vervangen door nieuwe in 'Empire'-stijl en wordt het huis voor het eerst wit gepleisterd. Ook wordt de balzaal opgeknapt en krijgt de hal decoratief stucwerk. Hendrik van Lunteren krijgt opdracht het park aan te pakken en verandert dit in een landschappelijke stijl.

Vanaf 1899 mag de familie van Dijk zich "Van Dijk van 't Velde" noemen en het Huis blijft nog tot 1959 in het bezit van de familie.

Huis 't Velde

Kasteel de Lathmer is een landhuis, landgoed en voormalig kasteel gelegen ten zuidwesten van het dorp Wilp, onderdeel van de gemeente Voorst in de Nederlandse provincie Gelderland. Nadat het kasteel in 1911 verwoest werd door een brand, werd het monumentale huis weer volledig nieuw opgebouwd.

De oudste vermelding stamt uit 1273 als Latmere. Uit 1433 stamt de eerste vermelding van een bewoner, Albert van Zuderaes os Soerhuis, een leenman van Evert van Wilp. Het is onbekend hoe het middeleeuwse kasteel eruit heeft gezien. In de 18e eeuw moet het zijn afgebroken, op de zuidoosttoren na. Die toren is een tijdlang in gebruik geweest als duiventil. Er moet na de sloop een ingrijpende verbouwing hebben plaatsgevonden, en omstreeks 1860 werden nog uitbreidingen in de stijl van de Italiaanse renaissance doorgevoerd. Op 1 augustus 1911 brandde het volledig af. Meteen na de brand werd het huis herbouwd volgens een ontwerp van de architecten van Van Nieukerken. Het huis werd weer opgetrokken in de eigentijdse Neorenaissancestijl.

Het landgoed is ingericht als wooncentrum voor mensen met een verstandelijke beperking. Het huis in niet toegankelijk voor het publiek, maar het 42 hectare grote landgoed is opengesteld voor wandelaars.

Kasteel de Lathmer

De Voorst House was built around 1700 by Arnold Joost van Keppel after he had made a fortune serving at the court of Governor (Stadholder) William III.The house was nicknamed ´The little palace´ because of its similarity to William III’s Palace Het Loo in Apeldoorn. The estate’s luscious gardens on the other hand, gained it the additional moniker of ‘Versailles of the Achterhoek’.

Scandal
The Van Voorst family was originally simple landed gentry, a status that changed little when the family married into the Van Keppel line in 1565. One of the Van Keppels, Oswald van Keppel, had a rather dubious reputation for tax evasion, public drunkenness, debt and violence. According to one account in 1668, Oswald was visiting a man named Coenraad van Linden when he tore his house to pieces and gave his wife a black eye and a bloody nose.

Arnold Joost van Keppel
Oswald’s son, Arnold Joost van Keppel studied at Cambridge and served at the court of Governor (Stadholder) William III, where he quickly became one of the stadholder’s confidents. When William III became king of England in 1689, Arnold profited from this relationship and was made Baron of Ashford, Earl of Albemarle, a member of parliament, chamberlain in the royal household and a general. In order to solidify his status, he built a luxurious country house on his ancestral lands. The house was clearly inspired by Palace Het Loo in Apeldoorn and the gardens were even designed by William III’s landscape gardener.

Fire
The good fortune of the Van Keppel family proved to be short-lived and just 50 years after it was built, De Voorst House changed hands and in 1846, an investor even tore down several of the buildings. However, the biggest blow for the house came in 1943, when the main building and nearly its entire interior burned down. The fire was not a result of the war, but a careless painter. Since then, De Voorst House has been completely restored and furnished as a grand hotel, wedding and conference venue.  

https://excitinghistory.com/buitenplaatsen-en-landgoederen/huis-de-voorst-eefde