Voorheen zogenaamd "Goed ten Hulle" of "Kasteel van Crombrugghe", thans "Domein ten Bosch". Oudste vermelding van het "kasteel ten Hulle" in 1375. In 1625 aangekocht door Ch. Wauters, heer van Ruddervoorde, en in 1719 door Hubert Francies, burggraaf van Nieuwland, heer van Ruddervoorde en Pottelsberge. Nadien werd het kasteel eigendom van J. della Faille d'Assenede, van baron V. de Nève de Roden - Van den Hecke, baron de Neve de Roden - Kervyn d'Oudt Mooreghem en sedert 1909 eigendom van de familie de Crombrugghe de Looringhe.

Gelegen in een groot domein met rechthoekig aangelegde walgrachten ter hoogte van het kasteel verbreed tot vijvers. Een notariële akte van 1779 vermeldt "het kasteel ofte huys van plaisance... zijnde den bouw van drij stagien, hebbende remisen en stallinge voor veerthien peirden, woonste en stallingen voor den hovenier, duyvekeete, ye-put, eenen hof rondom in zijne mueren ... dreven, wallen, spiegels ofte bassins, parterre en voordere hovingen, zevensterre, bosqués en andere wandelingen". Door een dreef verbonden met de straat en sedert 1856 met de parochiekerk van Wippelgem. IJzeren hekken tussen arduinen pijlers met vaasbekroning, zowel aan de voorzijde, Kramershoek, als aan de parkzijde met de zevenster, Droogte. In de as van het kasteel bakstenen boogbrug over de walgracht met arduinen pijlers met ketting en siervazen.

Kasteel met U-vormige aanleg, gelegen in omgracht park, volgens kadastergegevens en wapen van de kasteelheren in de voorgevel volledig heropgebouwd circa 1892. Bepleisterd kasteel van twee bouwlagen onder mansardedaken (leien). Drie middentraveeën, gevat tussen kolossale pilasters, zijn een verdieping hoger opgetrokken en bekroond met een driehoekig fronton met oeil-de-boeuf in rocailleomlijsting en met smeedijzeren met ringen opengewerkte sfeer erbovenop. De gevels van de uitspringende zijvleugels, afgelijnd door geblokte hoekbanden, zijn eveneens bekroond met een driehoekig fronton met oeils-de-boeuf in rocailles. De centrale deurtravee tussen geblokte hoekbanden bevat een spiegelboogvormige deur en dito deurvenster met smeedijzeren balkon in geprofileerde omlijstingen, en is verfraaid met het wapen van de familie de Nève de Roden-Kervyn d'Oudt Moorghem. Voorts rechthoekige vensters in vlakke doorlopende omlijstingen met paneelversiering op de borstweringen. Gelijkaardige zij- en achtergevels. In achtergevel zijtraveeën gevat tussen geblokte muurbanden met spiegelboogvormige deur in geprofileerde omlijsting. Hoger opgetrokken middentravee met bekronend driehoekig fronton.




https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/33848

Kasteel van Wippelgem

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English


Auteur: Christophe Machiels

BE |  |  Publiek

Het kasteel werd omstreeks 1830 gebouwd in opdracht van Gustave Philippe Marie Ghislain Herry-Vispoel aan de westelijke rand van het Gentse, in de wijk Kolegem van de toenmalige gemeente Mariakerke (nu deelgemeente van Gent). Het heette oorspronkelijk “Chateau Herry” en later “Les Vignes Vierges”
In het bijhorende park werden in 1837 alle vijveraftakkingen gedempt en een grote vijverkom behouden. In 1872 stierf de eigenaar. Het kasteel, zoals het er nu bijstaat, is het resultaat van de verbouwingswerken die zijn erfgenamen in 1880 lieten uitvoeren door de bekende Antwerpse architect Joseph Schadde (architect van o.a. de Antwerpse Handelsbeurs). Een laatste verbouwing gebeurde in 1905. Nadien kwam het in bezit van de familie Victor Carpentier.

In 1940-1945, tijdens de tweede wereldoorlog werd het kasteel gedeeltelijk bezet door de Duitsers en werd in het voorhof nabij het kasteel een betonnen bunker gebouwd die begin de jaren negentig werd afgebroken.

In 1956 werd een deel van het omwalde kasteelpark verkaveld. In 1969 volgde er een tweede verkaveling waarbij op 24 april 1970 de vzw Kolle (later vzw Kollekasteel) het verwaarloosde kasteel - dat voorbestemd was om af te breken - van de familie Carpentier kocht. De vzw liet het kasteel met eigen middelen in verschillende fazen renoveren.
an 1970 tot 2005 werd hoofdzakelijk het interieur verbouwd en gerenoveerd. In 2006 werden, als kroon op het werk, het dak volledig gerestaureerd en de gevel gereinigd. Deze restauratiewerken werden uitgevoerd onder toezicht van de Dienst Monumentenzorg van de stad Gent, die het kasteel het statuut gaf van ‘niet-wettelijk beschermd merkwaardig gebouw’. Voorwaarden waren de identieke profilering van het schrijnwerk, het gebruik van natuurleien en het lichthellende, zinken roevendak.

Het kasteel kende enkele vooraanstaande bewoners. De bouwheer Gustave Philippe Marie Ghislain Herry-Vispoel (Gent, 18/01/1801 – Gent, 05/01/1873) was de toenmalige burgemeester van Mariakerke, evenals handelaar, provincieraadslid van Oost-Vlaanderen en parlementslid. Een andere bewoner was Victor Eugène Petrus Carpentier (Gent, 31/03/1878 – Gent, 24/10/1938). Deze speelde tijdens het interbellum een centrale rol binnen het Gentse stadsbestuur. Naast Gentse schepen was hij ook nog ingenieur, bankier, beheerder van vennootschappen en parlementslid.



https://www.routeyou.com/nl-be/location/view/47429430/kollekasteel-en-geschiedenig

Kollekasteel

Voormalig kasteel "Van Tieghem de ten Berghe", later zogenaamd "Les Muguets", heden dienstencentrum (vroegere gemeentehuis). In de middeleeuwen tot 1787 zetel van de heerlijkheid Schaubroeck. Tot in de 14de eeuw eigendom van de familie Van Vaernewijck, nadien onder meer van de families Triest en Borluut. Op een kaart van 1619 aangeduid als " 't Goet van Coolman". Circa 1700 overgegaan naar Leonard Mathijs van der Noodt en tenslotte in de 19de eeuw in bezit van de familie Van Tieghem de ten Berghe. Erfgenaam Paul Van Tieghem liet in 1889 het kasteel, slechts in 1875 wederopgebouwd, slopen; in 1890 was het nieuwe, huidige kasteel, toen zogenaamd "Les Muguets" voltooid. Door de Van Tieghems bewoond tot 1917 en nadien bezet door het Duitse leger en verhuurd aan verschillende families en instellingen. Na de tweede wereldoorlog verwaarloosd en onbewoond. In 1962 reeds gedeeltelijk onteigend voor de aanleg van de nieuwe brug over de Brugse Vaart. In 1963 aangekocht door de gemeente en in 1967 opening van het nieuwe gemeentehuis in het gerestaureerde kasteel, het park werd grotendeels verkaveld.

Alleenstaand herenhuis in neogotische stijl naar ontwerp van J. Schadde. Ruim gebouw van twee bouwlagen opgetrokken uit rode baksteen met verwerking van arduin. Rechthoekig gebouw met polygonaal hoektorentje op de noord-oostelijke hoek, afgedekt met schilddak (leien) met neogotische dakkapellen. Voor- en achtergevel gemarkeerd door breed, ver vooruitspringend middenrisaliet met fraai opengewerkte puntgevel geïnspireerd op de hooggotische stijl uit de 14de eeuw; portiek met steektrap aan voorgevelzijde. Verdiepte venstertravee met gotische traceringen op de borstweringen en in de koppen. Aflijnende blinde omloop met blinde spitsboogarcade. Hoektoren op de bovenste geleding uitgewerkt met galerij, de spitse torenbekroning is opengewerkt met galmgaten. Bordes met balustrade voor de rechterzijgevel. Op de linker hoekpenant van de voorgevel gesmeed ijzeren arm van lantaarn met gestileerde florale motieven. Interieur in aangepaste neogotische stijl. Op verschillende plaatsen stucversiering en schouwmantels met wapenschild en familieleuze "Me Stella luce".


https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/26612

Kasteel van Tieghem de Ten Berghe

Kasteel Claeys-Bouüaert, is een kasteel in Mariakerke bij Gent en eigendom van de stad. Het werd gebouwd in 1890-1892 voor Edmond Bracq-Hurraux naar ontwerp van Antwerps architect Joseph Schadde.

Het omwalde waterkasteel bevindt zich in een boomrijk domein. Het goed zelf is echter van feodale oorsprong. De vorm der walgrachten laat een soort van Frankische "motte" vermoeden waarschijnlijk eerst in het bezit geweest van de "heren van de heerlijkheid Mariakerke", Raas van Gavere en daarna de familie Van Vaernewijck, nadien nog meermaals van eigenaar veranderd. Wat de precieze geschiedenis betreft tast men in het duister. De huidige dreven die naar het kasteel leiden komen reeds voor op de kaart van Benthuys van 1729 en worden vermeld als de "mijnheere Pennemans dreve". In 1770 was het kasteel in het bezit van de Gentse lakenkoopman Ferdinand J. de Coninck. Het kasteel werd gesloopt en heropgebouwd in 1869-1870 door suikerhandelaar Pierre-Charles Bracq-Grenier (1799-1875). Zijn zoon, handelaar en senator Edmond Bracq-Huraux (1829-1896) betrok het domein in 1877, liet het vernieuwde kasteel in 1888-1889 opnieuw slopen en startte met de bouw van het huidige kasteel in 1890. De werf voor het nieuwe waterkasteel werd in 1892 door financiële moeilijkheden verkocht en het kasteel werd voltooid onder de laatste familie van privé-eigenaars, de familie Claeys-Bouüaert van den Peereboom. Deze bewoonde het kasteel tot in 1971. Het park met de omliggende gronden werden kort nadien aangekocht door de toenmalige gemeente Mariakerke. Het kasteel is een massief gebouw van bak- en hardsteen opgetrokken in neo-Vlaamse-renaissancestijl. Links van de ingang bevinden zich de kasteelhoeve, hoveniershuis en de paardenstallen in gelijkaardige stijl doch reeds daterend van 1879.

Sinds 1998 is er het Centrum voor Jonge Kunst gevestigd. Het CJK biedt een forum aan jonge kunstenaars. Een kleine theaterzaal biedt ook mogelijkheden voor theater- en muziekoptredens. Het CJK heeft een samenwerkingsverband met de Academie voor Beeldende Kunst van de stad Gent en richt onder andere Kasteelateliers in.

Het kasteel werd in 1996 als monument beschermd.

Kasteel Claeys-Bouüaert

In 1748 laat Karel-Willem, graaf d'Allegambe, markies van Auweghem, het oude "Goetter Beke" slopen en het huidige kasteel optrekken, misschien naar ontwerp van de Antwerpse architect Jan Pieter Baurscheit de Jongere. Begin 20ste eeuw wordt Amand Casier, een Gents industrieel, sinds 1922 Baron A. Casier de Ter Beken, eigenaar en wordt het kasteel gerestaureerd. Tijdens de beide wereldoorlogen lijdt het kasteel veel schade onder de bezetting door de Duitse troepen en later door de Canadezen. Sedert 1940 niet meer bewoond door Casier. Openbare veiling van het mobilair in 1948. Tenslotte in bezit van het bisdom Gent en in 1955 ingericht als het zogenaamde Sint-Paulusseminarie: architect Valentin Vaerwyck wordt belast met herstelling van de gebouwen en het oprichten van nieuwe gebouwen in aangepaste stijl.

Het domein heeft twee ingangen in de Beekstraat. Bakstenen en arduinen geblokte pijlers met vaasbekroning en smeedijzeren hek in Lodewijk XVI-stijl, respectievelijk aan de kasteelhoeve en in de noordelijke hoek van het domein.

Oorspronkelijk 18de-eeuws waterkasteel in U-vorm gelegen aan de Beekstraat. Breedhuis met watergevel van dertien traveeën en twee bouwlagen onder mansardedak (leien) met vier dakkapellen op beide dekschilden en vijf schoorstenen. Bepleisterde en verankerde lijstgevel in overgangsstijl Lodelijk XIV-Lodewijk XV. Middenrisaliet van drie traveeën met bekronend driehoekig fronton versierd met dubbelschild (het vijfschelpenwapen van de familie van der Noot) met markieskroon, geflankeerd door tenanten, links een naakte jongeling met strijdknuppel en rechts een klimmende leeuw. Voorts rechthoekige vensters in vlakke verticaal doorlopende omlijsting en voor de deurvensters van het middenrisaliet voorzien van smeedijzeren balkons in rococostijl. Bovenaan de penanten Lodewijk XIV-consoles.

Zeshoekige aanbouwsels aanleunend tegen de zijgevels aan de tuinzijde, afgedekt met zeshoekig mansardedak (leien) met dakvenster en vergulde bekroning. Op de bovenverdieping oeil-de-boeuf in rocaille en op rechteraanbouwsel gedicht en met jaartal 1748.

De tuingevel telt door de twee bijkomende traveeën van de aanbouwsels vijftien traveeën. Middenrisaliet meer uitgewerkt dan deze van de gevel aan de waterzijde: gevat tussen kolossale pilasters met composiet kapiteel. Op de begane grond axiale steekboogdeur in arduinen omlijsting met rocailles in de zwikken en met gesmeed ijzeren waaier. Op de bovenverdieping, spiegelboogvormig omlijst deurvenster met balkon. Voorts rechthoekige vensters tussen verticaal doorlopende omlijsting. De zeshoekige aanbouwsels, met ten oosten kapel, in de oksel tussen hoofdvleugel en dwarsvleugels vertonen op de bovenverdieping rocaillevormige oculi respectievelijk met opschrift "nno" "1748".

De dwarsvleugels tellen zeven traveeën en een en een halve bouwlaag onder mansardedak met dakvensters. Huidig uitzicht daterend van de restauratiewerken uit het midden van de 20ste eeuw. Ritmerende pilastertjes waartussen rechthoekige venstertjes en liggende ovale oculi. Aan de binnenplaatszijde, segmentboogarcade waarin rechthoekige vensters. Hoger opgetrokken en uitspringende middentravee tussen kolossale pilasters, penant tussen de rechthoekige bovenvensters versierd met reliëf, bekroond met driehoekig fronton met vaasbekroning en oculus. Aan de buitenzijde is de centrale rondboogpoort via een brug over de omwalling toegankelijk, aan de oostelijke dwarsvleugel verfraaid met Sint-Paulusbeeld (midden 20ste eeuw). De recentere gebouwen naar ontwerp van Valentin Vaerwyck, van circa 1950 opgetrokken uit gele baksteen sluiten het complex af.

Mobilair. Groot salon in empirestijl. Muren bekleed met Japans beïnvloed behangpapier gevat in lambriseringen en voorstellend vogelkooien en bloempotjes omkaderd door bloemenslingers. Voorts rijke empiredecoratie in vergulde ornamenten op plafond, schouw en grisailles op deuren en deurstukken. Witmarmeren schouwmantel gedragen door bronzen kariatiden met Egyptische invloed.

Klein salon in rococostijl met musicerende putti in de deurstukken en boven de schouw. In de eetkamer muurbekleding met jachttaferelen op tapijten in neobarokke lambriseringen, gesigneerd Schmitt.

Trappenhuis met eiken trap in Lodewijk XV-stijl met wapenschild van baron Casier in rocaille op trappaal (uit de 20ste eeuw).

Ten westen, kasteelhoeve. Gebouw van één bouwlaag en elf traveeën onder mansardedak (pannen, leien, nok loodrecht op de straat), vermoedelijk eveneens uit de 18de eeuw. Witbeschilderde lijstgevel met rechthoekige, later aangepaste muuropeningen. Verankerd. Zijgevels met muurvlechtingen met getoogd laadvenstertje. Naar de achtergevel toe uitgebreid in 1905.

Voormalig poortgebouw ten zuiden van het complex, daterend uit de 18de eeuw, thans zonder functie. Bepleisterd gebouwtje onder schilddak (leien), geritmeerd door lisenen met centraal rondboogvormige, omlijste doorgang, hoger opgetrokken in een bovenverdieping met rechthoekig venster, aan de tuinzijde geflankeerd door pilastertjes met Corinthisch kapiteel. Bovenverdieping toegankelijk langs rechthoekig deurtje rechts van de doorgang.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/26272

Kasteel Ter Beken

The Gravensteen (Dutch; literally "Castle of the Counts") is a medieval castle at Ghent, East Flanders in Belgium. The current castle dates from 1180 and was the residence of the Counts of Flanders until 1353. It was subsequently re-purposed as a court, prison, mint, and even as a cotton factory. It was restored over 1893–1903 and is now a museum and a major landmark in the city.

Origins

The origins of the Gravensteen date to the reign of Arnulf I (890–965). The site, which sat between two branches of the Lys river, was first fortified around 1000, initially in wood and later in stone. This was soon transformed into a motte-and-bailey castle which burnt down in around 1176.

The current castle dates to 1180 and was built by Philip of Alsace (1143–1191) on the site of the older fortification.[1] It may have been inspired by crusader castles witnessed by Philip during the Second Crusade. As well a protective citadel, the Gravensteen was intended to intimidate the burghers of Ghent who often challenged the counts' authority. It incorporates a large central donjon, a residence and various smaller buildings. These are surrounded by a fortified, oval-shaped enceinte lined with 24 small échauguettes. It also has a sizeable moat, fed with water from the Lys.

From 1180 until 1353, the Gravensteen was the residence of the Counts of Flanders. The decision to leave was taken by Louis of Male (1330–1384) who transferred the court to the nearby Hof ten Walle.

Subsequent history

After ceasing to be the residence of the counts of Flanders, the castle entered a decline. It was used as a court and prison until the 18th century. From 1353 to 1491, it was the site of Ghent's mint and private buildings were later constructed on or around the Medieval remains. During the Industrial Revolution, the Gravensteen was converted into a cotton mill by an industrialist who purchased the site. It was even scheduled for demolition.

Parts of the castle were bought up gradually by the City of Ghent which began a major restoration in a romanticising Gothic style between 1893 and 1907 under the architect Joseph de Waele.[1] De Waele was inspired the approach of the French architect Eugène Viollet-le-Duc and attempted to restore the castle to its imagined appearance in the 12th century. Many details added during this period, such as the flat roofs and the windows of the eastern outbuilding, are not thought to be historically accurate.

The Gravensteen was the centrepiece of the Ghent World Fair of 1913 during which the city centre was significantly reshaped. It remains open to the public.

Gravensteen

The Geeraard de Duivelsteen ("Geeraard the Devil Castle") is a 13th century gothic architecture building in Ghent, Belgium. It served as defense of the Portus Ganda, the city's port.

History

The building was built in the 13th century and was named after the knight Geeraard Vilain (1210-1270), second son of the fifteenth viscount of Gent, Zeger III of Ghent. Vilain's nickname was "Geeraard de Duivel" ("Geerard the Devil"), which was based on his dark complexion and hair color.

In the 14th century the building became city property. Over the course of centuries it was used for various functions; gatherings of knights, as an armory, a monastery, a school, the seminary for the diocese of Ghent, an insane asylum and a prison. In 1775 the Rasphuis near the Coupure channel became the new prison. In 1830 the Geeraard de Duivelsteen became a fire station. Near the end of the 19th century it was bought by the Belgian state to serve as a national archive. For this purpose a new wing was built.

Due to the numerous restorations the building has changed a lot since the Middle Ages. Since 2010 it has been for sale, because of its unsuitability for the storing of archives.

Geeraard de Duivelsteen

Kasteel Rozelaar is een 19e-eeuws bouwwerk in Lochristi. Het is, samen met het omliggende park en de bijgebouwen, beschermd als monument. Het enige restant van de gesloopte middeleeuwse waterburcht Rozelaar zijn de twee toegangstorens.

Geschiedenis

Kasteel

Het domein Rozelaar werd gesticht door de Gentse Sint-Baafsabdij in de 12e eeuw. Oorspronkelijk was het een ontginningsgebied, waarin abt Jan Vromand in de tweede helft van de 13e eeuw een waterburcht liet optrekken als zomerresidentie voor de abten. Er was zoals toen gebruikelijk een opperhof en een neerhof. In de 16e eeuw werd het opperhof verfraaid respectievelijk door de abt Boele en de laatste abt Lucas Munich.

In 1525 verbleef de uit zijn land gevluchte koning Christiaan II van Denemarken met zijn echtgenote Isabella van Habsburg en kinderen in Vlaanderen, op zoek naar hulp. Ze logeerden ook een tijdje in kasteel Rozelaar en van daar vertrekken ze op 5 december naar Zwijnaarde waar de zieke Isabella overlijdt.

Het geheel kwam in 1563 na de afschaffing van de Sint-Baafsabdij door keizer Karel V in handen van de bisschoppen van Gent, die het verder als zomeresidentie gebruikten.

Het kasteel werd tijdens de Franse invallen (de Devolutieoorlog) van 1678 geplunderd en in brand gestoken en nadien hersteld, wat een zeer grote indruk maakte op de toenmalige bisschop Frans van Horenbeke.

Rechts boven de plint van het kasteel zien we een steen met jaartal 1755 met het wapenschild en wapenspreuk van bisschop Maximiliaan Antoon van der Noot.

Ferdinand Marie de Lobkowicz, bisschop van Gent, liet in 1782-83 het kasteel herstellen, verfraaien en vergroten. Ten zuiden van het kasteel liet hij een Engelse tuin aanleggen met exotische planten.

In 1783 werd het kasteel afgebrand en vernietigd. In 1797 werden de resten van het kasteel samen met de kapel van Lobos als domaniaal goed aangeslagen en openbaar verkocht.

Sloop

In 1806 werd het domein eigendom van de familie de la Croix die in 1808 het kasteel verder liet slopen. Enkel de onderkelderde versterkte poort van het oude waterkasteel bleef nog gespaard op het vroegere opperhof.

Senator en schepen van Gent Auguste de Cock liet in 1840 de vroegere paardenstallen met oranjerie en serre ombouwen in neoclassicistische stijl volgens de plannen uit 1833 van de Gentse architect Louis Minard tot het nu nog bestaande kasteel.

Ferdinand Vuylsteke, die zich in 1859 in Lichtelare vestigde, onderhield de kasteeltuinen. In 1857 begon zijn zoon Charles Vuylsteke het eerste tuinbouwbedrijf van Lochristi op de gronden van het kasteel.

In 1995 werd Kasteel Rozelaar, met de walgrachten, het schiereiland met versterkte poort en de site van het voormalige waterkasteel, beschermd als monument.

Kasteel Roelaar

Voormalige buitenplaats zogenaamd "Kasteel Crabbenburg". Site met samengestelde omgrachting waarover geen historische gegevens bekend zijn voor de 18de eeuw, volgens De Potter en Broeckaert in de 18de eeuw: eigendom van jonkheer Hiëronymus Josephus d'Hane de ter Varent en melding van een leen "grooten Wal te Crobbenburgh". Een kaart van 1771 toont een enkelvoudig omgracht kasteel met de naam "goed te Crabenburg". Op de Ferrariskaart (1771-1778) aangeduid als "campagne Knoppen Veldt". Patroon van de grachten zoals weergegeven op de kaart van Ph. Vander Maelen (circa 1840) bleef tot heden grosso modo bewaard: rechthoekig omgracht deel van het park met kasteel en ten noorden aansluitende site met omgrachting in 8-vorm. In 1821-1823 bouw van een buitenplaats door F. Heynderycx, naar ontwerp van de Gentse architect J.B. van de Cappelle. Licht aangepast en vergroot in 1892 (toevoeging van zijrisalieten en een monumentale trap middenvoor) door baron P. Heynderycx en barones de Saint-Genois des Mottes.

Axiaal gemetste toegangsbrug over de voorste kasteelgracht, geplaveid met bakstenen in visgraatverband. Brugleuningen bestaande uit voor de empireperiode typische zware ijzeren kettingen gehangen over een rij hardstenen pijlers. IJzeren toegangshek voor de brug aan vierkante, hardstenen hekpijlers bekroond met een siervaas.

Oorspronkelijk empire buitenplaats met monumentaal karakter, opgevat als een op het zuiden georiënteerde Griekse tempel van drie verdiepingen en drie traveeën met bepleisterde en witgeschilderde gevels. Benedenverdieping (vroegere oranjerie) vormt in feite de onderbouw met aan weerszij hellende gebogen opritten naar het peristilium en waarin voorheen respectievelijk links paardenstallen en rechts een kapel waren ondergebracht. Bel-etage en derde verdieping schuilgaand achter de zuilenportiek bekroond door een entablement met driehoekig fronton. Daarachter verhief zich een enorme koepel met belvedère. Colonnade van vier zuilen op hardstenen basis met geprofileerd basement en Ionisch kapiteel onder omlopende gelede architraaflijst, vlakke fries en kroonlijst met klossen. Fronton met opvallend halfverheven beeldhouwwerk van de Gentse beeldhouwer C. van Ophem, een mythologisch tafereel voorstellend: Apollo, zoon van Zeus, in zijn zonnewagen getrokken door vier paarden omringd door de uren van de dag, putti en vrouwen die de schaduwen van de nacht afweren. Lijstgevel achter de colonnade verticaal geritmeerd door lisenen. In geprofileerde omlijstingen gevatte, hoge rechthoekige vensters en deurvensters, laatst genoemde verrijkt met rechte kroonlijst op hoekconsoles. Middelste ijzeren balustrade van het terras verwijderd voor de monumentale eretrap met hardstenen balustrade die in 1892 tegen de onderbouw werd toegevoegd. Oorspronkelijke zijgevels met mezzaninovensters in het hoofdgestel. Daartegen toegevoegde zijrisalieten van twee traveeën breed en twee en een halve bouwlaag afgedekt met plat dak. Rechts boven de plint in de voorgevel aangebrachte hardstenen herinneringssteen met opschrift: "Baron P. Heynderycx, Baronne P. Heynderycx née Baronne de Saint Genois des Mottes - Mars 1892". Voorts gekenmerkt door geblokte hoekpilasters, een omlopend hoofdgestel met getande kroonlijst, attiek met balustrade en siervazen op de hoeken. Bij deze aanpassing in neoclassicistische stijl bleef de oorspronkelijke symmetrie gerespecteerd en behield de aanvankelijke bouw zijn dominant karakter. Halfronde uitbouw achteraan echter vervangen in de 20ste eeuw door een rechthoekig uitspringend risaliet bekroond door een hoofdgestel met driehoekig fronton boven de drie traveeën brede pilastergevel. Hoge omlijste rondboogvensters op de bel-etage.

Kasteel Crabbenburg

Het Kasteel de Oude Kluis is een kasteel in de Belgische deelgemeente Gentbrugge aan de Gentbruggekouter, oorspronkelijk een burcht die hoogstwaarschijnlijk in de 12e eeuw werd gebouwd en mogelijk nog eerder. In 1165 werd op het domein een burchtkapel opgericht. Sommige historici zien deze burchtkapel als verklaring voor de naam die deze voormalige gemeente kreeg.

Een document uit het laatste kwart van de 14e eeuw levert het bewijs dat op dit domein ook een kluizenarij aanwezig was. Vanaf 1501 deed ze dienst als pastorij omdat ze niet meer door kluizenaars werd bewoond. Het domein is ook terug te vinden op een plan van de hand van Jacob van Deventer dat wordt bewaard in de Nationale Bibliotheek van Madrid. Hierop is een bouwwerk in twee delen te zien met de burcht met kapel en kluizenarij waar anno 2011 een vijver ligt.

Een tekening van Henricus Hondius uit 1641 toont een kasteel, gebouwd aan een landweg - de latere Gentbruggekouter - terwijl de burcht is verdwenen. Het kasteel wordt aangeduid als Domus Dni Minnaert. Het is dan de woonst van Guillaume Minnaert, baljuw van het burggraafschap Gent. Hij was lid van de Raad van Vlaanderen. Ook bisschop Antonius Triest (1577-1657) gebruikte het als zomerverblijf. Antonius Sanderus maakte in 1641 een gravure van het kasteel waarop een brug is te zien die naar een poort leidt die vlak bij een poortgebouw staat.

Het oude torengebouw met zijn 1,30 m dikke muren en trapgevel is dikwijls herbouwd maar nog steeds prominent aanwezig. De laatste verbouwing gebeurde in het begin van de 20e eeuw onder leiding van de Brugse architect Joseph Viérin. De ronde torens aan de achtergevel en een andere ingangspoort dateren uit dezelfde periode. Het koetshuis verbouwde men in 1949 tot villa. De voorwal en de brug geraakten zwaar beschadigd toen een meer dan zeshonderdjaaroude ceder het begaf terwijl men op 25 januari 1988 de fabriekschouw van de NV Bleu d'Outremer te Sint-Amandsberg neerhaalde.

Het kasteel verwisselde een aantal keren van eigenaar. Het kwam in 1894 in het bezit van ridder Irenée Le Fevere de Ten Hove (1837-1912) die het schonk aan zijn zoon Gustave (1872-1954). Toen Gustave verhuisde werd het de woonst van zijn zuster Adèle (1871-1940) die in 1896 huwde met Jean Cardon de Lichtbuer (1868-1947), zoon van Théophile Cardon de Lichtbuer en Léonie Kramp. Antoine Cardon de Lichtbuer (1897-1966) erfde het dan weer van zijn ouders. Hij was in 1944 gehuwd met een Russische prinses, Maria Borisovna Gagarina. Ze hadden zes zonen en hun enige dochter Tatiana verdronk in 1951 in de kasteelvijver toen ze drie was. De zonen stelden het in 2004 te koop. Sedert 2006 is het kasteel bewoond door een nieuwe eigenaar die het kasteel restaureerde. Het verbouwde koetshuis werd in zijn oorspronkelijk staat hersteld.



Kasteel Oude Kluis

Kasteel Van Acker, heden gemeentehuis met bijbehorend openbaar park van 5 hectare tegenover de westgevel van de parochiekerk. Minstens sinds de eerste helft van de 19de eeuw bevond zich ter hoogte van het huidige kasteelpark een lusttuin met woning, vermoedelijk een buitenplaats ingeplant aan de steenweg bij de hoek met de Kerkhamstraat (heden verdwenen). In 1898 aangekocht door T. Libbrecht-Soupart, advocaat en van 1900 tot 1924 burgemeester van Destelbergen. T. Libbrecht liet in 1913 het huidige kasteel bouwen. Na de dood van Mevrouw Libbrecht-Soupart (1914) bleef het kasteel onafgewerkt aan de binnenzijde en werd tenslotte in 1923 in die toestand met park verkocht aan M. Van Acker Herry (Sint-Denijs-Westrem) die het als eerste permanent kwam bewonen. Sinds 1974 eigendom van de gemeente Destelbergen.

Kasteel in neo-Lodewijk XVI-stijl met monumentale allure, gebouwd in 1913, naar verluidt naar ontwerp van architect Jozef De Bosscher (Heusden). Het materiaalgebruik, namelijk grote blokken Euvillesteen, draagt bij tot het prestigieuze karakter en versterkt de indruk van beïnvloeding door de klassieke Franse kasteelarchitectuur. Onderkelderd min of meer rechthoekig gebouw van twee verdiepingen met mansardedak. Voorgevel met volledig symmetrische gevelordonnantie: centrale toegangstrap naar het brede vooruitgeschoven terras tussen de uitspringende hoekrisalieten. Gelijkaardige achtergevel doch zuidoostelijk hoekrisaliet verhoogd tot zware torengeleding met koepelvormig dak. Opvallende sculpturale geveldecoratie, op enkele plaatsen voorzien van de initialen L en S van de oorspronkelijke bouwheer. Markerende omlopende gevelbekroning met in de attiek verwerkte balustrades, mansardevensters en accentuerende siervazen.


https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/35657