In de tabel der kadastrale Schatting (1841) wordt het kasteel beschreven als goed in steenen doortimmerd en met schalliën gedekt hebbende zeven beneden en zeven bovenplaetsen, zeer aengenaem bij het dorp gelegen. Het neerhof wordt eveneens vermeld als in steenen gebouwd wel doortimmerde pachthoeve met schalliën gedekt, hebbende (het pachtershuis) beneden twee plaetzen en een kabinetje en eene kamer boven.

Het kasteel dankt zijn huidig interieur en voorkomen aan de aanpassingen uit het einde van de 18de en de eerste helft van de 19de eeuw, doorgevoerd door respectievelijk Jean en Lambertine Barthels, wat de classicistische uitstraling van de gevels verklaart. Volgens de literatuur was het de oom die opdracht gaf voor de vernieuwing van het interieur met de trap, de parketvloeren, de schouwen en de voor het prinsbisdom Luik typische stucdecoratie. Een van deze stucreliëfs stelt de noord- en de zuidgevel van het kasteel voor, zoals hij ze moet hebben gepland. Lambertine voltooide de vernieuwing, liet de grachten dempen en de brug tussen het neerhof en het kasteel slopen. Eén van de muren die de brug verving, werd door Philippe de Corswarem getekend. Dat het kasteel in kern veel ouder is dan de 18de eeuw en aanvankelijk de Maaslandse stijl vertoonde, is nog af te lezen in de muurankers, de hoekkettingen en de paar bewaarde kloosterkozijnen in Maaslandse kalksteen.

Het kasteel heeft een grosso modo rechthoekig grondplan en telt nu twee bouwlagen op een hoge kelderverdieping en heeft een uitspringende hoektoren ten noordoosten en ten noordwesten. De verhoogde begane grond heeft in de noordwestgevel en de torens een hoge plint afgelijnd met een mergelstenen band, ook mergelstenen hoekbanden, mogelijk van hergebruikt materiaal. Aanvankelijk was het baksteenmetselwerk zichtbaar, zoals uit de tekening van de Corswarem blijkt, maar vandaag en vermoedelijk al sedert het midden van de 19de eeuw zijn de gevels gekaleid, wat ze doet oplichten tegen de groene achtergrond van het park. Het zeer hoge leien schilddak met kroonlijst op houten op modillons heeft afgewolfde dakkapellen, topbekroningen en vaantjes en de torendaken lopen uit op hoge, met leien beklede lantaarns. De middelste, inspringende travee van de zuidelijke gevel loopt uit op een vereenvoudigde versie van een fronton, aangebracht in de 19de eeuw: een driehoekige geveltop met een halfradvenster en een klokje in de top. Op het vermelde stucreliëf is dit niet het geval en is ook de begane grond anders en vertoont die een architecturaal sterkere oplossing dankzij een portiek op zuilen met een balkon en balustrade er boven. De bestaande toestand is veel eenvoudiger: een rechte steektrap van hardsteen leidt naar de deur en heeft een uitgespaarde keldertoegang. De mooi uitgewerkte smeedijzeren leuning met gietijzeren stijlen is recenter.

De deur in de noordwestgevel is rechthoekig in een geprofileerde kalkstenen omlijsting met neuten en druiplijst en voorzien van een vrij recente trap. De deur en het deurvenster met smeedijzeren balkon er boven zijn voorzien van een doorlopende omlijsting van geschilderd hout. Rechthoekige vensters in een vlakke, kalkstenen omlijsting met dunne druiplijst, oorspronkelijk beluikt in de zuidwestzijde. De vensters van de drie middentraveeën van de zuidoostgevel hebben geschilderde houten omlijstingen als imitatie van de natuurstenen omlijstingen in de overige gevels. Werden deze houten omlijstingen misschien geplaatst in afwachting van de nooit gerealiseerde portiek van op het reliëf? De gevel aan de parkzijde heeft drie brede traveeën tussen de vooruitspringende hoektorens, rechthoekige vensteromlijstingen van natuursteen en een deur met een verbredende steektrap.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/839