Opprebais Castle, locally known as Château d´Opprebais or Kasteel van Opperbeek, lies in the village of the same name, in the province of Walloon Brabant in the Wallonia region in Belgium.

Opprebais Castle was built in the first half of the 13th century or maybe at the end of the 12th century probably by a local noble family. It is a square castle with round corner towers.

The first member of this family was mentioned in the beginning of the 13th century; Guillaume. His son Arnould d'Opprebais was mentioned in 1242. He married a daughter of the powerful Arnould de Walhain. Arnould d'Opprebais had a successor called Henri d'Opprebais or Henri de Beaufort. Henri was owner of the seigniory in 1245.

In 1362 a second Arnould d' Opprebais was mentioned as a vassal of the duke of Brabant. Then comes his bastard son Jean d' Opprebais followed by Robert and Jean de Thilly.

In 1438, Samson de Lalaing and Werner de Dave shared the succession of Jean de Thilly. In 1440 Opprebais Castle was mentioned for the first time in a list of goods owned by Samson de Lalaing. Later on Werner de Dave and his successors were the holders.

In 1486, the seigniory was sold to Jean de Glimes. It remained in the hands of his descendants until 1660 when the castle was sold to the Dukes of Arenberg. In the 17th century a farm was built inside its walls.

https://www.castles.nl/opprebais-castle

Kasteel van Opprebais

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

A building in the classical style, featuring a number of date stones from the first half of the 18th century, Pastur castle - which takes its name from the notary who owned it in the 19th century - now houses the administrative council offices of Jodoigne. The building in its current state is the result of the radical conversion of a previous building that was reshaped on many occasions over the centuries. The remains of this old building are probably preserved in a wing built at right angles that is part of the truncated U-shape of the current complex. Commissioned by the count of Romrée, the castle which was first known as Château de la Comté, owes its appearance to the architect Verreucken, who also built the old Town Hall in the Grand-Place. Faced in Gobertange stone, like so many other buildings in Jodoigne, the façades are flanked by sturdy turrets with domed roofs. A triangular pediment with round window overlooks the two levels with nine bays of the main façade, decorated with a moulded porch. Enclosed grounds enhance the surrounds of this fine group of buildings.


https://www.cirkwi.com/en/point-interet/179412-pastur-castle

Pastur Castle

According to the legend the Château Bayard would have been built by the four sons Aymon who were escaping Charlemagne’s anger.

The four brothers would have escaped on the back of the sturdy Bayard horse, which would have then given its name to the Castle.

1390
It is in 1390 that Jean, the Earl of Namur’s son, acquires the Castle, the tower and the lands of the Dhuys and the Bayard. After becoming Jean III, Earl of Namur, he bequeaths his assets in 1420 to his son, Philippe, and then sells the Namur earldom to the Duke of Burgundy, in 1421. Since then, Philippe de Namur’s descendants took over the Château Bayard.

1914
The last Namur d’Elzée, vice-president of the Senate, and his wife, Marie de Saint-Mauris, finished the “modernization” of the castle and the horse stables in the XIX century. At the death of the latter, in 1914, the estate is bequeathed to his nephew, the Earl de Brouchoven de Bergeyck.

1995
Since the 6th of May 1995, the Château Bayard has hosted seminars, meetings, weddings and receptions. These last few months, numerous transformations have been realised to host you even better.

https://chateaubayard.be/en/chateau/history

Kasteel Bayard

Heylissem abbey was founded in the early 12th century by the lord René de Zetrud. At that time, the Norbertine canons, a very rich and powerful Hesbaye community, had established themselves on the site.

For the next two centuries, Heylissem abbey greatly increased its wealth to then consolidate its religious its religious authority. The abbey also had several windmills and a brewery and several farms, which it worked to provide for its needs.

The strategic position of Heylissem abbey, located on the border with the State of the Duchy of Brabant, on the Hesbay side, ensured its protection against the Dukes of Brabant, which gave it a fortress role. The abbey and the surrounding area were the scene of battles on several occasions.

In the 16th and 17th centuries, the bloody wars regularly forced the monks to flee the premises, and then return to repair the damage. The convent buildings were burnt down during the war of 1507; the church, the refectory, the dormitory and the abbot’s house were also burnt down in 1568 following the Wars of religion; the abbey was occupied by the Prince of Orange and his troops in 1635; and it was sacked in 1693 following the battle of Neerwinden.

Peace finally came to Heylissem Abbey in the 18th century, which would enable it to increase its wealth once more and above all attain some measure of splendour.

The job of rebuilding the abbey was entrusted to the Brussels architect Laurent Dewez. He is responsible for the basic form of the current dome.

After the French revolution, the abbey was deconsecrated and became a château, which would pass from hand to hand, until it was converted into a beetroot sugar factory, on the orders of its owner, Gustave van den Bossche in the early 19th century.

At the end of the 19th century, the architect Alphonse Balat was called upon to carry out several conversions: he raised the dome and added a terrace surrounded by a balustrade. The lateral façade was also reworked in a neoclassical style.

In 1962, Brabant Provincial Council bought back the château, its outhouses and the park, which it opened to the general public.

Between 2018 and 2023, Walloon Brabant is going to invest €22,000 in Hélécine Château to transform the place, with restorations and new developments, in order to redeploy its services offer and expand its leisure areas, preserving its historical heritage at the same time.

Kasteel van Heilissem

Het kasteel van Oorbeek gelegen in een prachtig park van 6 ha met een mooie vijver en een toegangsdreef van lindebomen, is een van de heerlijkste verblijven uit de omgeving.

Toch even verduidelijken dat het kasteel privé bezit is en niet publiek toegankelijk !

Koning Leopold I en de prinsen van Orléans bezochten het in 1831, ter gelegenheid van een troepenschouw te Tienen.

Het werd in 1646 gebouwd door " Rijckel van Oorbeek " (daer op die voors.heere van Oirbeek tegenwoordichlijk syn huys is bouwde, akte van 3 december 1646).

Deze nieuwe eigenaar werd op 27 augustus 1787 Rechter benoemd te Tienen. Gedurende de Brabantse omwenteling van juli 1789, werd zijn huis te Tienen, geplunderd, omdat hij gehecht was aan de regering Jozef II.

In 1791 kende men hem de functie toe van opper-burgemeester, die hij uitoefende tot 1794.

In 1808, werd hij door Napolion I tot burgemeester van Tienen benoemd. Dit ambt nam hij waar tot hij stierf in de nacht van 4 op 5 december 1819.

Na de dood van de erfgenamen Persoens werd het kasteel, per testament eigendom van

Mr Orban de Xivry. Het werd opnieuw verkocht aan de familie Storms.

Een altijd terugkerende vraag is de vraag waar het Hageland begint en eindigt.

Als we ons houden aan de strikt orthodoxe stelling van onze schoolmeester was het Hageland het landsgedeelte gelegen tussen de steden Aarschot, Leuven, Tienen en Diest, en begrensd door Demer, Dijle en Gete. Zo zou men kunnen denken dat Oorbeek er juist buiten valt en ten onrechte vermeld wordt in de inventaris van de Hagelandse Kastelen. In werkelijkheid blijft het een grensgeval. Als we ter gelegenheid van een uitstap of een archeologisch "ontdekkingstocht" deze Brabantse gemeente bezoeken, dan voelen we aan hoe moeilijk het is de geografische grens vast te leggen.

Om deze stille gemeente los te rukken uit de vergetelheid waarin ze sedert eeuwen schijnt gedompeld te zijn, en omdat de geschiedenis van het kasteel van Oorbeek tevens in zòveel opzichten paralel loopt met deze van talrijke andere Hagelandse kastelen, hebben we besloten deze fraai herenwoonst hier eveneens te behandelen.

We bezochten het kasteel van Oorbeek op één der zeldzame zonnige meidagen onder de kundige leiding van Notaris J. Halflaert.

Dit kasteel bevindt zich geïsoleerd in een vlak landschap dat zich uitstrekt tussen de gemeente Oorbeek en de stad Tienen. Het gebouwencomplex is omgeven door een ruim 6 ha groot park. Zoals de meeste Hagelandse kasteelparken is ook dit hier romantisch opgevat. Deze òmwalling is thans grotendeels verdwenen. In het park vinden we daarentegen de bijna onmisbare vijver. De erekoer is aan de Oost- en de Zuidkant omringd met een hekken bestaande uit witstenen kolommen met daartussen een eenvoudig maar niettemin zeer decoratief smeedwerk. Deze omheining zou uit de XVIIIe eeuw dagtekenen.

In de onmiddellijke omgeving van dit romantisch kader kabbelt een beekje, de Méne.

Bouwkundig gezien bestaat het kasteel uit twee delen; het hoofdgebouw dat een massieve constructie is uit de XVIIe eeuw, en de tweede vleugel die opgetrokken werd op het einde der XVIIIe eeuw, in Lodewijk XVIe stijl.

Het hoofdgebouw werd opgericht in 1643 volgens een gebeitelde datum boven de hoofdingang. Het bestaat uit een massieve vierkante blok, welke op drie van de vier hoeken voorzien is van een ronde hoektoren. Op de noorderhoek schijnt er nooit een toren gestaan te hebben. Geen enkele aanwijzing is voorhanden dat het muurvlak zou bijgewerkt of vernieuwd zijn.

De zuidergevel - welke uitgeeft op de erekoer - is terzelfdertijd imposant en aangenaam om naar te kijken. Imposant terwille van zijn bouwkundige opvatting : de gevel geflankeerd door twee hoektorens, de statige eretrap met dubbele omwenteling (1856) welke naar de inkomdeur leidt, en tenslotte als bekroning als bekroning van dit muurvlak, een soort kroonlijst, uitgevoerd met stenen console, welke reeds een maaslandse invloed verraadt.

De Oostergevel is symetrisch verdeeld, nl. twee rijen van vier vensters en daarboven een dakvenster voorzien van een trapgeveltje dat echter in de loop der XIXe eeuw bijgewerkt zou zijn.

We mogen hierbij de vraag stellen of deze torens in de XVIIe eeuw nog een strategische betekenis hadden? Ik meen van niet. Hoogstens vestigden ze de aandacht op de hoge rang van de bezitter, ofwel herinnerden ze aan de torens van het voormalige middeleeuwse slot, dat wellicht verdween tijdens de troebelen van de XVIe eeuw, en misschien verbouwd werd tot het huidige kasteel tijdens de XVIIe eeuw. In beide gevallen hebben deze torens dus een louter decoratief doel, en schijnt de afwezigheid van de vierde toren gerechtvaardigd te zijn, destemeer daar deze praktisch niet zichtbaar is voor de bezoekers welke zich op de erekoer of in het park bevinden. De kelders van sommige van die torens geven trouwens op het park uit.

Aan de westzijde wordt de erekoer beheerst door een zijvleugel opgericht op het einde van de XVIIIe eeuw. Dit gebouw mag aanzien worden als een volwaardig gebouw in Lodewijk XVI stijl. Het gevelvlak is zeer harmonieus verdeeld en de schikkingen getuigen van de goede smaak van de bouwmeester. Op het gelijkvloers treffen we in het midden een drietal rondbogige portieken aan, alsook nog een boog aan ieder uiteinde, terwijl op de verdieping een gelijkmatige verdeling van het gevelvlak toegepast werd. Het gebouw wordt bekroond met een driehoekig fronton met aan beide zijden een paar dakvenstertjes. Witte stenen banden verbinden horizontaal de vensters. Deze vleugel is zeer aangenaam om in te wonen daar de ruime vensters het licht volop laten binnen stromen, waarbij de kamers voorzien zijn van modern comfort zonder hun cachet van weleer te verliezen.

De interieurs in het hoofdgebouw zijn iets statiger van opvatting. De oorspronkelijke indeling is bewaard gebleven. De twee salons, alsook de eetzaal en bibliotheek zijn gelegen rond de centraal gelegen inkomhall.

In de Z.W. hoektoren vinden we nog een houten wenteltrap welke bewaard is gebleven. Dit is alleszins een grote zeldzaamheid.

Deze interieurs zijn zeer smaakvol ingericht. De zolderingen zijn voorzien van lijstwerk , stijlmeubelen tooien de kamers terwijl mooie schilderijen aan de wanden prijken. De meeste van deze schilderijen zijn van de hand van Jules Storms, een voorvader van de huidige eigenaars. Ze vinden hun inspiratie in de geschiedenis en kwamen tot stand tijdens de romantische periode in het midden van de vorige eeuw, (XIXe eeuw).

Bij het bezoek aan het kasteel valt het op dat de centrale binnenmuren waartegen alle schoorstenen opgebouwd werden, merkelijk dikker zijn dan de buitenmuren (0,80 m). deze Deze buitenmuren zijn misschien de overblijfselen van het oude kasteel welke werden ingebouwd in het nieuwe. In één der torens vinden we op een balk de datum 1642. Misschien mogen we hieruit besluiten dat dit jaartal dat we elders vinden, de datum zou zijn dat de bouwcampagne beëindigd werd.

De schoorstenen werden in de loop van XVIIIe of de XIXe eeuw verkleind. Een verschijnsel dat wellicht eigen aan deze periode, ook elders kan worden waargenomen.

De geschiedenis van het kasteel is niet gemakelijk terug samen te stellen, en eens te meer hebben we moeten te rade gaan in het standaardwerk van A.Wauters. Hierin vernemen we dat het "Huis van Oorbeek" aan de familie van Ryckel toekwam ingevolge het huwelijk van Catharina van Oorbeek met Geraard van Ryckel. De van Ryckel's zijn afkomstig uit het land van Borgloon waar hun naam meermaals wordt genoemd in de "kleine geschiedenis" van het Prinsbisdom Luik. Geraard overlijdt in 1466. Zijn afstammelingen zullen hier verblijven tot in 1778, het ogenblik waarop de familie uitsterft in de persoon van Antoine-Eugène van Ryckel.

Deze laatste heer uit dit geslacht werd in het jaar 1742 verheven tot de waardigheid van "Graaf van Oorbeek ". Het ziet er echter naar uit dat zijn erfgenamen ofwel weinig gevoel hebben voor dit mooie verblijf, ofwel onderling niet akkoord geraakt zijn over de verdeling der goederen. Ze verkochten het dan maar aan Jean-Henri Persoens uit Tienen. Deze was eerst zinnens het kasteel te laten afbreken. Gelukkig veranderde hij tijdig van gedachten, en liet hij verschillende restauraties en moderniserrringen uitvoeren welke we hierboven meer uitvoerig behandeld hebben. (Ondermeer de vensteromlijstingen in blauwe steen, het vernieuwen der binnendeuren op het gelijkvloers en het verkleinen van een paar grote XVIIe eeuwse schoorstenen ). Het is tijdens deze bouwcampagne geweest, dat de monumentale schoorsteen, welke het dak bekroonde, heeft moeten plaatsruimen. Anderzijds en ondanks al deze verbouwingen en moderniseringen bleef gelukkig in de Z-W hoektoren de oorspronkelijke houten wenteltrap gespaard, wat eerder een zeldzaamheid is.

Ondertussen zijn we in de XIXe eeuw beland. Bij verscheidene auteurs lezen we dat Leopold I hier op doortocht was en hij hier wellicht resideerde tijdens de veltocht van augustus 1831. De vorst zou vergezeld geweest zijn van de Prinsen van Orleans. Nadere bijzonderheden of bevestiging van dit feit hebben we niet kunnen achterhalen. Op het museum van de Dynastie vernamen we echter dat dit niet onmogelijk was.


http://www.oorbeek.be/documents/kasteel_oorbeek.html

In 1876 wordt Oorbeek aangekocht door Selina Forster, een Engelse dame welke in het huwelijk was getreden met Jules Storms (1817-1856). Deze laatste was een niet onverdienstelijk schilder uit de romantische school. Talrijk zijn dan ook de doeken van zijn hand, welke de verschillende salons tooien.

De familie Storms is afkomstig uit Deurne waar ze het kasteel "Vennenborg" bewoonde.

Na de aankoop van dit kasteel hebben ze zich echter definitief in het Brabantse gevestigd.

Ook deze familie heeft zekere verbouwingen en moderniseringenwerken laten uitvoeren, er meestal op gericht om het comfort te verhogen en het kasteel aangenamer te maken. In 1964 hebben ze andermaal restauratiewerken laten uitvoeren, zodat het bouwwerk momenteel opnieuw in staat is weer en wind te trotseren. We mogen dan ook gerust besluiten dat de familie Storms alles in het werk heeft gesteld om deze schone parel van de Brabantse kroon ongeschonden voor het nageslacht te bewaren.

Kasteel van Oorbeek

Het Kasteel van Kwabeek ligt aan de Velpe in Vertrijk, een deelgemeente van Boutersem in het uiterste zuiden van het Hageland. De eerste verwijzingen naar het kasteel komen uit de veertiende eeuw. Het was destijds een leengoed van het hertogdom Brabant. In 1980 kwam het in handen van het gemeentebestuur van Boutersem en sindsdien functioneert het als gemeentehuis.

Geschiedenis

Ontstaan

In Vertrijk zijn diverse sporen te vinden van een Romeinse nederzetting met de naam Vertacum. De oude villa’s groeiden vermoedelijk uit tot een aantal hoeves. Het zou kunnen dat een van deze hoeves de basis vormde voor het latere kasteel. Het gebied werd in leen gegeven aan een van de zeven geslachten van Leuven, namelijk de Van Rode’s. Deze kregen de bijnaam ‘Van Verteke’.

Van Montenaken

De broers Jan en Godfried van Montenaken vestigden zich in de buurt. Uit documenten uit 1374 blijkt dat de heren de cijnsgoederen in Vertrijk pachtten. Na aandringen van de abt van Affligem droegen ze het landgoed in 1377 over aan Godfried van Montenaken. In de aktes duikt vanaf dan de officiële naam ‘Ter Sluizen’ op.

Van Tudekem

Philips Van Tudekem (de oude) kocht de cijnsrechten en molenrechten van de Abdij van Affligem. Zijn zoon ridder Philips van Tudekem (de jonge) erfde de rechten van zijn vader en was in 1405 en 1406 alleszins pachter van de molen van Ter Sluizen.

Jan Van Borchoven

In 1428 kwam het kasteel in handen van Jan Van Borchoven. Deze maakte schulden en moest het kasteel doorgeven aan zijn schuldenaar, de heer Bartholomeus Van der Ee.

Van der Ee

Rond 1496 verkreeg Bartholomeus Van der Ee het kasteel van Kwabeek door de schulden van de vorige eigenaar. Het goed bleef vele generaties in handen van de familie Van der Ee. Na Bartholomeus erfde zijn zoon Jan Van der Ee in 1505 het domein.

Vanhouthem

Na de dood van Jan Van der Ee werd het kasteel van Kwabeek eigendom van zijn neef, Jan van Houthem.

Gasparini

De neef van Jan Van Houthem, Octavio Gasparini erfde het kasteel na het overlijden van Jan in 1587. Onder zijn bewind zou het kasteel van Kwabeek in 1630 verheven worden tot een burggraafschap, door zijn strategische ligging en ouderdom. Octavio mocht zich vanaf dan burggraaf van Quebeeck en heer van Vertrijk noemen.

Bosch

In 1668 verkochten de kinderen van Octavio Gasparini het kasteel aan Pierre Bosch om aan een schuld te voldoen.

De Kerpen

Pierre Bosch stierf in 1698. Zijn dochter en schoonzoon, Catherina Bosch en Dominique de Kerpen woonden daarna vermoedelijk tijdelijk in het kasteel.

Goupy

Heer Jozef Goupy kocht het domein in 1710 over van weduwe Catherina Bosch. Jozef was gehuwd met een naaste verwante van de familie de Kerpen. Verschillende familieleden van Goupy speelden een belangrijke rol in het postwezen van die tijd. Jozef Goupy werd in 1731 in de adelstand verheven door keizer Karel VI. Hij overleed ten gevolge van een hartstilstand in 1735. Zijn zoon, Jozef-Jacques Goupy, werd door dezelfde keizer in 1738 in de adelstand verheven tot burggraaf van Quabeck. Deze titel was erfelijk en overdraagbaar op alle afstammelingen. Omstreeks 1750 liet de familie verfraaiingswerken uitvoeren en een Franse parktuin aanleggen. In 1770 is Jozef-Jacques verplicht om een gedeelte van zijn eigendommen te verkopen maar de belangrijkste delen van het domein bleven behouden. François Goupy erfde het kasteel van zijn vader in 1784 en liet in 1789 de feodale attributen zoals de toren en ophaalbrug weghalen. Door de Franse Rrevolutie vluchtte de familie Goupy in 1794 naar Wenen. Het kasteel werd geplunderd door de Franse troepen en wat nog heel bleef, werd openbaar verkocht. Het kasteel zou 16 jaar blijven leegstaan tijdens hun afwezigheid.

De Wouters d’Oplinter Bouchout

Uiteindelijk kocht Alexander Goupy het domein over van zijn ouders in 1810, maar verkocht het in 1813 door aan ridder Philippe de Wouters d’Oplinter Bouchout. Na de dood van zijn vader erfde Ridder Auguste de Wouters d’Oplinter het kasteel. Na enkele jaren wisselde hij het om met zijn broer Leon, die in het bezit was van het kasteel van Roosbeek door zijn huwelijk. Leon kwam wonen in het kasteel van Kwabeek. Bij het overlijden van Leon verkreeg zijn oudste broer Alphonse alle rechten op het domein. Hij kwam hier zelf wonen en bracht verschillende renovaties en verbeteringen aan. Zijn zoon Lambert had echter geen interesse in het kasteel en verkocht het later dan ook door.

De Liedekerke

Graaf Robert de Liedekerke kocht het kasteel in 1893, maar overleed reeds 10 jaar later. In deze tijd liet ook hij een aantal verbeteringen uitvoeren waardoor het kasteel een neo-renaissance-uiterlijk kreeg.

Jacmart

De familie Jacmart kocht het kasteel in 1903. In 1914 plunderden de Duitse troepen het kasteel en het bleef daarna tot 1922 onbewoond.

Ernst de Bunswijck

In 1922 kocht baron Antoine Ernst de Bunswijck, secretaris-generaal van het ministerie van justitie, het kasteel over. Hij liet de nodige herstellingen uitvoeren, bouwde aan de achterzijde een dienstvleugel in dezelfde stijl als de rest van het gebouw en legde een terras aan langs de vijverzijde. Dit is hoe het kasteel er anno 2019 ongeveer uitziet. Zijn dochter, Thérèse, zou de laatste privé-eigenares van het kasteel worden.



Kasteel van Kwabeek

Le château de Rixensart est un château habité par les Princes de Merode et situé à Rixensart dans la province belge du Brabant wallon.

Le château appartient depuis 1715 à la famille de Merode qui l'habite toujours. Il comporte une cour intérieure et une avant-cour et compte une tour-porche, quatre tours d'angle, quatre portails armoriés, des jardins attribués à André Le Nôtre ainsi qu'un intérieur d'un grand intérêt.

Localisation

Le château de Rixensart est situé à l'intersection de la rue de l'Église, de l'avenue Royale et de la drève du Château, à côté de l'église Sainte-Croix de Rixensart et face au monument au comte Félix de Merode.

Historique

La seigneurie de Rixensart, mentionnée dès 1217, a appartenu au lignage de Limal avant d'être vendue en 1536 à la famille de Croy.

Le domaine échoit par mariage en 1586 à Charles de Grave, dont la fille épouse Philippe-Hippolyte Spinola, comte de Bruay, Grand d'Espagne, gouverneur de Lille, Douai et Orchies.

C'est à cette époque que le château prit sa forme actuelle.

Le château a été transmis en 1715 par la comtesse douairière de Bruay, veuve de Philippe de Spinola, à la famille de Merode qui l'habite toujours.

Les jardins auraient été inspirés d'un dessin d'André Le Nôtre, l'architecte de Louis XIV qui a dessiné les jardins de Versailles.

Après trois siècles d'occupation, les propriétaires et leurs administrateurs mettent le château et son domaine d'environ 130 hectares en vente publique le 21 juin 2018 pour une vente en huit lots. Les enchères étant restées trop basses (1,7 million d'euro pour le premier lot qui comprenait le château lui-même, ses dépendances, le parc et l'église), les vendeurs décident de le retirer de la vente publique.

Depuis le 15 novembre 2018, le château de Rixensart et son parc sont propriété de la Fondation Merode-Rixensart créée par le Prince Charles-Louis de Merode, son épouse, la Comtesse Clotilde d'Oultremont, et leurs enfants. Le Prince Charles-Louis de Merode, consul honoraire du Royaume de Belgique à Aix-la-Chapelle, fondateur du Carnet mondain, est le neveu de la Princesse Henri de Merode, qui était la précédente propriétaire avec ses enfants.

Statut patrimonial
Le château et ses dépendances font l'objet d'un classement au titre des monuments historiques depuis le 15 mai 1964. Un nouvel arrêté a été pris le 20 novembre 1972 pour classer également les terrains environnants.

Kasteel van Rixensart

The Castle has its roots in the 'Goed ter Ijse". This domain was bought in 1735 by baron Charles-Joseph d'Overschie, descendant of an ancient aristocratic Dutch brewery family. He used the small moated castle as a hunting pavilion. His son Jean-Albert d'Overschie inherits the estate in 1744. He remodels and enlarges the castle and commissioned a beautiful park. The descendents of Baron Jean-Albert would govern the village Neerijse for more than a century. In 1982 the castle and the family possessions were inherited by the great-granddaughter Anne d'Overschie who married Count Auguste de Bethune Hesdigneul. Their son rented the castle to a religious sister congregation who started an orphanage. In 1935 he sold it to Baron Goffinet who in his turn leased the castle to an organization who used it as a clinic. The castle was sold in 1983 and remodelled into a hotel-restaurant. In 2003 NV Barones bought the castle and it has been renovated since into luxurious apartments.



http://www.kasteelvanneerijse.be/GeschiedenisEN.htm

Kasteel van Neerijse

The Castle of Corroy-le-Château is a medieval castle in the village of Corroy-le-Château, near Gembloux, in the province of Namur, Belgium. Originally built between 1220 and 1230 by William of Brabant, the castle is one of the best-preserved medieval buildings in Belgium, with gigantic round towers and a moat.

History

The castle engraved in Brabantia illustrata
After some eight hundred years in the possession of the descendants of William of Brabant, the counts of Nassau-Corroy. One of the owners was Alexis of Nassau-Corroy, bastard son of Henry III of Nassau-Breda. His descendant Joseph-Ignace de Nassau, 1st Count of Corroy, refurbished the castle and interior. The latest of whom to live there of their descendants is Olivier, Marquis de Trazegnies.

2008 auction
A family dispute led to a court ordering the sale of the castle at public auction. In 2008, it was to be sold to the artist Wim Delvoye, who announced that he planned to turn it into a museum of modern art. However, the Marquis de Trazegnies managed to defeat the sale and retain ownership of his ancestral home. In 2010, he ceded the property to the Association Royale des Demeures Historiques et Jardins de Belgique.

Kasteel van Corroy-le-Château

Kasteel Huldenberg is een kasteel in de gemeente Huldenberg in de Belgische provincie Vlaams-Brabant. Het kasteel ligt ten westen van het dorp en wordt omgeven door een kasteelpark.

Geschiedenis
In de middeleeuwen werd er hier een slot gebouwd dat een vierkant plattegrond had met hoektorens en werd omgeven door een omheiningsmuur met wachttorens. Het geheel was omgeven door brede grachten.

Tussen 1811-1819 werd dit kasteel gesloopt en werd er een nieuw kasteel gebouwd.

In 1848 brandde dit nieuwe kasteel af en werd vervolgens in neoclassicistische stijl opnieuw gebouwd.

Kasteel van Huldenberg

The De Maurissens family was a noble family whose roots lie in Switzerland. The family was part of the Belgian, and until 1883 of the Dutch nobility. In 1883 the Dutch branch formally died out with the death of Johanna Theresia de Maurissens (1801-1883). Her two brothers, Eduardus Godfridus and Alexander, had offspring, but they chose the Belgian nationality in 1839 and therefore belonged to the Belgian nobility.

On August 16, 1914, at the beginning of the First World War, the castle was burned down. In 1916 Edouard had the current castle designed by the architect Chrétien Veraart. After his death, his widow Irma L.M.T. Maurissens-van Eijll live in the family domain until her death in 1948.

In 1949 the castle and its park were sold by their 7 children to the Catholic University of Leuven, initially to serve as a sanatorium. The castle is now a training center of the Lucina Academy.


https://www.amazingbelgium.be/2019/05/the-castle-of-de-maurissens-in.html