Oostkerke Castle, locally known as Kasteel van Oostkerke, lies south of the village with the same name, in the province of West Flanders in the Flemish region in Belgium.

The first fortification at this site was a wooden keep, built in the 10th-11th century. Oostkerke Castle itself was built in the 14th century. It consisted of a rectangular castle flanked by 3 round towers and a bailey. Around 1500 the castle was rebuilt into a more comfortable residence.

During the 17th century the castle deteriorated due to war and storm damages. The lord moved out of the castle and settled on the bailey which he had rebuilt. From then on the bailey was called the castle.

The 'new' castle was the residence of several noble families up until the 19th century. In 1838 Oostkerke Castle was sold to the local mayor who exploited it as a farm.

The gate with its 2 round towers is the only thing that remains of the medieval bailey, although the right tower was partly rebuilt in 1922. Of the medieval castle nothing remains. The rest of the buildings were built in 1922.

https://www.castles.nl/oostkerke-castle

Kasteel van Oostkerke

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

First records go back to 1110.  The name "Moerkerke" means church in a marsh, but in the beginning there was no church in the village, but a chapel.  This chapel fell, as did so many other ones in the region, under the authority of the church of Oostkerke.  Moerkerke probably became a indendent parish after the construction in the 12th century of a seadike between Damme and Den Hoorn.

The present church was consecrated in 1870 and  its patron saint is Saint-Dionysius.  About the churches that stood here before, little is known.  In the beginning of the 15th century, repairs were carried out.  In 1547, the tower collapsed and was rebuilt 2 years later.  In 1600, the church was destroyed.  The reconstruction was completed in 1654.  Eventually, the church was replaced by the present one.  At the end of the Second World War (September 12th 1944 to be precise), the tower was shot down by 9 German grenades, fired from artillery placed on the other side of the canals (see battle for "het Molentje").  After the war, the tower was rebuilt (busy people...) and is about 7 meters lower and a bit different in shape than the previous tower.

Through marriage, the manor Moerkercke passed from the family "van Moerkerke" on to the family "van Praet".  The reputation of the stronghold is closely related to the name "van Praet", an old noble family (see also Oedelem).  The castle is without any doubt, the pride of the village.  It has luckily been tastefully restored after years of decay.  The halls of the castle now serve as ball-rooms and reception rooms for festivities.  Who doesn't dream of a noble marriage in a medieval chateau?

The castle of Moerkerke is not the only one on the territory of the village.  Not far from the road to Vivenkapelle, there's the castle of Altena.  It stands in fact closer to the church of Vivenkapelle than the church of Moerkerke, but it still is on Moerkerke's territory.

In the midst of the fields between Moerkerke and Sijsele there used to be the convent of Sarepta.  In 1468, the sisters of St.-Elisabeth settled down here.  Already a good century later, the sisters had to abandon their convent because of the threat of the Geuzen (protestant religious fighters).  In 1586, the structures were burnt to the ground by the Geuzen.  The stones of the old church of Sarepta were used in 1923 to erect the chapel of Sarepta.  This chapel was bought and cleaned up a few years ago by the local heritage circle (Heemkundige Kring Zwin Rechteroever).

Out of the 7 mills there used to be in the village, not even one still remains.  The quarter "het Molentje" thanks its name to a mill that used to be there untill 1922.  It was a wooden standardmill which was used during more than 150 years by the same family.  "De molen van Schuts" (named by the villagers that way, after the name of the last millner) initially was a wooden mill too, but was rebuilt in in stone 1858.  This mill was shot on fire by Canadian tanks on 12 September 1944, because they thought it was used by the Germans as a look-out post.  The stone walls remained until 1957; then the ruins of the mill were pulled down.



http://www.damme-online.com/gb/district/moerkerke.htm

Kasteel van Moerkerke

Het Kasteel Ten Berghe is een kasteel in de tot de West-Vlaamse stad Brugge behorende deelgemeente Koolkerke.

Privaat domein, niet toegangkelijk voor publiek!

Geschiedenis
Het kasteel werd voor het eerst vermeld in 1267 en was zetel van een heerlijkheid. De eigenaren waren achtereenvolgens de families Walhier (tot 1390), Van Rooden (tot 1482), Despaers (tot 1610), de Croeser de Berges (tot begin 19e eeuw) en van Caloen (tot heden).

In 1490 werd het kasteel platgebrand door de troepen van Engelbrecht II van Nassau, tijdens de Vlaamse Opstand tegen Maximiliaan.

In 1877 werd het kasteel geheel verbouwd en vergroot in neogotische stijl. Architect was Joseph Schadde. Bij deze actie werd onder meer het neerhof geheel afgebroken en herbouwd in genoemde stijl.

In 2003-2004 werd het kasteel ingericht als bed & breakfast.

Het kasteel is gelegen in een privaat domein dat in Engelse landschapsstijl is uitgevoerd. In dit domein zijn onder meer een ijskelder en een kleine gloriëtte.

Kasteel Ten Berghe

Male Castle is a former castle in Male, once a separate village, now part of Sint-Kruis, a suburb of Bruges, West Flanders, Belgium. The buildings, almost entirely rebuilt and restored after the destruction of World War II, have housed St. Trudo's Abbey (Sint-Trudoabdij) since 1954.

History

The castle's origins date back to the 9th century, as a defensive tower for protection of the territory around Bruges against the Vikings. Male was held by Philip of Alsace, Count of Flanders, between 1168 and 1191, who replaced the wooden structure with one built of stone, which included a chapel consecrated by the exiled archbishop of Canterbury, Thomas Becket, in 1166.

The castle was a residence of the Counts of Flanders (in 1330 it was the birthplace of Count Louis II, sometimes known as Louis of Male) but was also a stronghold in a much-disputed terrain. French forces occupied it. The city of Bruges retook it from its French garrison in the uprising of 1302. Soldiers from Ghent razed it in 1382 and after it had been rebuilt, ransacked it again in 1453. In 1473 it was burnt out and once again rebuilt: the present keep dates from that rebuilding, and stands with its foundations directly in the moat, now flanked by symmetrical wings. The castle was plundered yet again in 1490 by the forces of the Count of Nassau.

When Flanders became a part of the Burgundian Netherlands Male retained its importance. During the Spanish occupation of the Low Countries, the citadel was sold in 1558 by Philip II to Juan Lopez Gallo.

It was occupied by German troops in both world wars, and was severely damaged.

This mighty castle is now the property of the family Deprez.

Male Castle

Ryckevelde Castle, locally known as Kasteel Ryckevelde, lies in a large park east of the city of Bruges, in the province of West Flanders in the Flemish region in Belgium.

Ryckevelde Castle may look old but it really isn't. In fact it was built between 1913 and 1929 by Baron Raphael Gilles de Pélichy in the style of the Flemish Gothic Revival. His family inhabited the castle only until 1946.

In 1956 the castle became the headquarters of the Ryckevelde Europe House, a foundation set up by the Capuchin friar Karel Verley. The castle became a training center to educate and interest young people in Europe as a political entity. It kept this role until 2002.

At present Ryckevelde Castle is for rent as a location for parties and corporate events. So the castle can only be visited as a guest of those events. The domain in which it it situated is freely accessible.

https://www.castles.nl/ryckevelde-castle#:~:text=Website-,Ryckevelde%20Castle,the%20Flemish%20region%20in%20Belgium.&text=In%20fact%20it%20was%20built,of%20the%20Flemish%20Gothic%20Revival.

Ryckevelde Castle


Geschiedenis
De veldnaam Clehiham werd voor het eerst vermeld in 975. Het betekent: Landtong in overstroomd gebied. Begin 12e eeuw was er sprake van een landgoed met kasteel, een leen van de Burg te Brugge. Het was lange tijd in bezit van de familie Van Kleihem en kwam in de 15e eeuw aan Cornelis Boonhem, die raads- en kamerheer van Maximiliaan van Oostenrijk was. Het goed kwam vervolgens aan diverse families. In de 18e eeuw werd het kasteel beschreven als een hof van plaisance, dus zonder militair nut (huis van defentie).

Het betrof een kasteel met opperhof en neerhof, beide omgracht. Het neerhof werd uitgebaat als boerderij en in 1448 werd dit gedeelte geheel herbouwd. Het opperhof was een woonhuis, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog werden er Duitse soldaten ingekwartierd die verwoestingen aanrichtten, waarna het kasteel aan verval werd prijsgegeven. Tussen 1960 en 1966 werd het opperhof gerestaureerd en opnieuw geschikt gemaakt voor bewoning. De omgrachting van het neerhof werd gedempt.

Gebouw
Het huidige kasteel is geheel omgracht en bestaat uit een vierkante toren, ingebouwd in een rechthoekig gebouw, stammend uit de 17e en 18e eeuw. De toren wordt gedekt door een tentdak en in de toren bevindt zich de hoofdingang. Het interieur is geheel gewijzigd maar het exterieur komt grotendeels overeen met het vroegere uiterlijk.

Kasteel en neerhof werden in 2004 geklasseerd als monument.

Kasteel Cleyhem


Ce château du 14e siècle, situé entre Gand et Bruges, a récemment bénéficié d’une restauration d’envergure très soignée par les architectes d’intérieur Michele De Maertelaere et son fils Maximilien, fondateurs du bureau Elle & M’s.

C’est grâce au succès et à l’intérêt du public pour la décoration d’un concept store ouvert à l’époque dans un béguinage gantois du 17e siècle — restauré par leurs soins — que Elle & M’s est né. Aussi actifs dans le marketing et la communication à travers leur société La Movida, leurs deux univers se sont rencontrés pour la restauration et la valorisation de ce château exceptionnel.

Le challenge pour Elle et M’s a été de transformer le château, jusque-là demeure privée, en maison de vacances de luxe à même d’accueillir mariages, évènements corporate et réunions familiales, le temps d’un week-end ou d’une semaine. La restauration réalisée par Michele et Maximilien s’est faite dans le respect des lieux, en privilégiant la conservation des éléments architecturaux d’exception et l’ambiance château, tout en y créant, à travers le mobilier, les luminaires, les textiles et les peintures, une ambiance chaude et raffinée. Le fer forgé, le bois, le verre et une palette de couleurs bien sentie ont été privilégiés pour donner au château un style plus actuel, épuré et lumineux. 

Le résultat est splendide. Mélange de pièces anciennes témoins de l’histoire des lieux, et d’un mobilier contemporain soigneusement sélectionné, l’ambiance y est intemporelle, élégante et distinguée. La décoration a été pensée afin de mettre en avant le cachet de la demeure, tout en y ajoutant un style au goût du jour où chacun peut se sentir bien. Challenge réussi !

https://www.pollenmag.com/stories/kasteel-ten-torre

Kasteel Ten Torre

The Gruuthusemuseum is a museum of applied arts in Bruges, located in the medieval Gruuthuse, the house of Louis de Gruuthuse. The collection ranges from the 15th to the 19th century.

The Gruuthuse

Presumably in the 13th century, a rich family from Bruges received the monopoly to levy taxes on gruit, and built a storage for it. The building was changed in the early fifteenth century by Jan IV van der Aa to a luxury house for his family, which subsequently changes its name to "Van Gruuthuse" ("From the Gruit house"). His son Louis de Gruuthuse adds a second wing to the house, and in 1472 a chapel. This connects the house to the adjacent Church of Our Lady, Bruges.

The Gruuthuse house and museum is situated behind the Our Lady's church. This impressive city mansion belonged to one of the richest families of the medieval city. It has now been transformed into a splendid museum.

The Gruuthusemuseum, which is housed in the 15th-century city palace of the lords of Gruuthuse possesses the most diverse collection of applied art or decorative art of Bruges from the 13th to the 19th century. In addition one finds a large collection of pictures, interesting Bruges tapestries and furniture, silverware, pewter, weapons, ceramics and musical instruments. The centerpiece is the infamous 18th century guillotine, done in the armory. The palace radiates a special atmosphere. Especially in the kitchen and in the original medieval oratory, built in 1472, one imagines still in the late Middle Ages. The most famous resident of this monumental building was Louis of Gruuthuse.

The name already explains why the Gruuthuse family was so important. The old Flemish word 'gruut' means : peeled barley or wheat. This was the main ingredient for beer-brewing in the Middle Ages. The lords of Bruges had the monopoly for the sale of this very important product. Because of their monopoly position they became very wealthy and powerful and they soon became known as the 'lords of Gruuthuse' (huse= house).

The most famous member of this family is Lodewijk van Gruuthuse (= Louis of Gruuthuse), diplomat and art lover. His equestrian statue can be seen above the lower front facade of the Gruuthuse palace. Under the statue is his personal motto 'Plus est en Vous' (= there is more in you. The motto is in French, the language of European medieval nobility). This part was built during the lifetime of Lodewijk, namely in 1465. In 1628 the former palace of Gruuthuse became a pawn shop. After a complete renovation (partially in neo-gothic style) in 1883 to 1898 the entire house became the archeological city museum 'Gruuthusemuseum' with a very large collection of works of art from different domains (lace, tapestries, paintings, furniture, etc...)

The exterior is partly original, partly a reconstruction; the interior is mostly a late 19th century Neogothical reconstruction of a medieval interior. The building was initially used by the city of Bruges to display the archaeological collection of the Société Archéologique, and expanded into a more general museum over the years, after the city had acquired the collections for themselves in 1955.

The prayer chapel gave the Lords of Gruuthuse direct access to the Church of Our Lady and now offers an excellent view of the tomb of Mary of Burgundy.
The Gruuthusemuseum has been closed since 1 July 2014 for thoroughgoing restoration. While, on the outside, the roofs, windows, and gutters are being tackled, we are working indoors on reorganising the museum.

https://visit-bruges.be/see/museums/imposing-and-totally-renovated-gruuthusemuseum

https://en.wikipedia.org/wiki/Gruuthusemuseum

Gruuthusemuseum

Temidden van de frisgroene buitenomgeving van Brugge kun je even lekker rustig bijkomen van de pracht en praal van de stad. Kasteel Minnewater is het parmantige kasteel dat werd gebouwd in 1890 voor een succesvolle handelaar in bloemen. Vroeger legden de handelsboten en trekschuiten uit Gent hier aan. Wat meteen opvalt bij het kasteel zijn de vele zwanen in de omliggende gracht. In het kasteel zit een restaurant waar je kunt genieten van een echte Engelse high tea. Omringd door zalige zoetigheden en een prachtige omgeving ervaar je een heerlijk gevoel van rust.

Kasteel Minnewater

Op de luchtfoto hieronder van het zuiden van Brugge kun je onderaan het kasteel "de la Faille"
ontdekken. Daar valt op hoe beeldbepalend dit kasteel wel is , vlakbij het Minnewater en in het meest bezochte toeristische circuit. Het kasteel valt onder het beschermd stadsgezicht van het begijnhofkwartier.

Het werd gebouwd in 1893 naar het ontwerp van architect Charles De Wulf
in een neogotische stijl.

Op de gronden links van het kasteel stond eerst een faïence fabriek uit 1750 van de beeldhouwer Pullincx.
In 1860 werd er door Eugeen De Wulf een meelfabriek met woning opgericht.

Om het schilderachtig zicht van het Minnewater niet te verstoren werd met kleinzoon Leon De Wulf overeengekomen om zijn fabriek te verplaatsen naar Kristus Koning in het Stubbekwartier: de nieuwe fabriek werd "De Bloemmolens De Wulf" genoemd. Dat gebouw bestaat nu nog maar is omgebouwd tot een appartementsgebouw. Een zaal met een imposante originele stoomgenerator is er nog bewaard.

Kort na 1860 werden de fabriek en wat later ook de woning gesloopt om plaats te maken voor een tuinpark.

Het kasteel zelf werd gebouwd op plaats waar rond 1750 nog enkele gebouwtjes stonden langs een beekje dat het raamgrachtje werd genoemd omdat men er lakens bleekte op ramen in de graslanden errond

.Er werd daar ook een watermolen (een vollersmolen) gebouwd die in 1800 opgegeven werd.
Het grachtje is nu nog te zien aan het kasteel.

In 1936 kocht de familie de la Faille het kasteel. De stad verwierf het kasteel in 1970 en gaf het in 1993 in erfpacht aan de NV Verba voor 99 jaar voor een betrekkelijk lage prijs.. NV Verba verhuurde het kasteel verder aan Westinform, die echter faillet ging. Er is een slepende juridisch dispuut aan de gang sinds 2010 o.a. omwille van het overdekte terras dat zonder vergunning gebouwd werd. Blijkbaar is het in erfpacht geven van stadseigendom tegen lage prijzen geen goed formule
(zie ook de erfpacht van de site Oud Sint-Jan, waar het koetshuis en het viaduct over 't Zonnekemeers ook verloederen.)

De toestand van het kasteel en tuin zijn ondertussen wel in een schamele toestand omwille van leegstand en gebrek aan onderhoud.

https://www.erfgoedforumbrugge.be/minnewaterpark%20kasteel%20de%20la%20Faille.html

Kasteel de la Faille

16de eeuw. Het kasteel wordt voor het eerst weergegeven op de Grote Kaart van het Brugse Vrije van Pieter Pourbus (1561-1571), gekopieerd door Pieter Claeissens (1601). Het ligt ten oosten van de toenmalige Zuidleie (of Brugse Leie), die vanaf 1613 wordt uitgegraven tot de vaart Gent-Brugge. Het nog vrij kleine en moeilijk te onderscheiden bouwwerk, dat zich bevindt ten zuiden van het gehucht Steenbrugge, heeft mogelijk een torentje en ten oosten ervan bevinden zich enkele bijgebouwen. Ten oosten van de Legeweg bevindt zich ook een kleine bewonerskern.

17de eeuw. Naar verluidt vertrekken de Brugse bisschoppen in de 17de eeuw vanuit het kasteel naar hun inwijdingsplechtigheid in Brugge. De oudst gekende eigenaar van het goed is Jonkvrouw Maria-Magdalena Metgard, die het op 15 januari 1682 erft van Jonkheer Maarten-Leo de Torres. Op 1698 koopt Jan-Baptist Vleys het kasteel aan en zijn zoon Frans, burgemeester van Sijsele (Damme), erft het op 11 januari 1700. Een kaart van het "Casteel van Jan Baptiste Meys", vermoedelijk daterend van het einde van de 17de eeuw gekopieerd naar een schets van Jacques Lobberecht van 1661-1662, geeft een mooie afbeelding van het 17de-eeuwse kasteel.

18de eeuw. Rond 1700 wordt het kasteel naar verluidt "'t Kyfhuys" genoemd en is het toegankelijk via een mooie dreef met kasteelhoeve. In de verkoopakte van 3 juli 1741 wordt Kevergem omschreven als een "schoon casteel ende huys van plaisance, besloten in syne poorten, wal en vyvers, boomgaarden, opgaende boomen, haeghen, beluycken". De weduwe van Frans Vleys, Maria Wauters, verkoopt het kasteel aan graaf Ambroos de Finale, gouverneur van de stad en van de haven van Nieuwpoort, wiens weduwe (Margariete Booninck) het op 4 juli 1753 - mits een cijns ten voordele van het Heilig-Magdalenahospitaal te Brugge - aan Anton-Jozef Van der Vliet doorverkoopt. In 1776 wordt het kasteel, dat op dat ogenblik eigendom is van de zoon Hendrik-Jozef Van der Vlierdt, beschreven als een "casteelgoet ende huys van plaisance met een hofstede daerop staende groot 32 gemete". De kaart toont het omgrachte kasteeldomein dat toegankelijk is via een hekken aan de kant van het kanaal. Een beboste dreef loodrecht op het kanaal, maakt het kasteel ook bereikbaar vanuit de Legeweg. Het domein bezit duidelijk de tweeledige structuur met een afzonderlijke siertuin bereikbaar via een brugje over de gracht. Op de Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden, opgenomen op initiatief van Graaf de Ferraris (1770-1778), verschijnt het kasteel met identieke configuratie. Op het einde van de 18de eeuw gaat het domein over op de nicht van Van der Vliet, Theresia de Blaeuwe die overlijdt in 1843. 19de eeuw. Op een kadastrale kaart van 1810 en het primitief kadasterplan (circa 1835) verschijnt het kasteel met ten noordoosten, langs de huidige gracht, een langwerpig, dwars gebouw, dat niet nader wordt omschreven, en ten zuidoosten een tweede langwerpig gebouw, parallel met het kasteel. Het primitief kadasterplan geeft aan dat het kasteel bewoond wordt door de eigenaar en een ten zuiden aanpalend deel door de pachter Bernard Goormachtigh. Rond 1845 wordt het domein in opdracht van de nieuwe eigenaar kanunnik Pieter de Blaeuwe (1798-1873) vrij ingrijpend aangepakt. Van het bestaande kasteel wordt de zuidelijke helft (volledig ?) afgebroken en (deels ?) herbouwd op een licht achteruitspringende rooilijn (westkant). Ook de twee bijgebouwen worden afgebroken. De brug over de gracht paalt niet langer aan het kasteel maar wordt herlegd in meer noordoostelijke richting. Terzelfdertijd wordt een hoeve gebouwd net buiten de gracht, op de hoek met de huidige Kevergemdreef (cf. nr. 3). In 1859 maakt het kadaster melding van een bijkomende, doch niet nader bepaalde gedeeltelijke vernieuwing van het kasteel. In 1873 gaat het kasteel bij legaat over op Jan-Jozef van Iseghem († 1899) en circa 1900 op de kinderen van zijn zus, Alfons en Prudence François.

20ste eeuw. Volgens het kadaster laten de nieuwe eigenaars in 1901 het kasteel aan de westkant uitbreiden met een kleine, rechthoekige nog bestaande uitbouw. Kort daarna, in de eerste jaren van de 20ste eeuw, wordt het kasteel aangekocht door baron Leo Ruzette (1836-1901), gouverneur van West-Vlaanderen, die vrijwel onmiddellijk daarna overlijdt en het kasteel nalaat aan zijn zoon baron Albert Ruzette (1866-1929), voormalig minister en eveneens gouverneur van West-Vlaanderen. Hij geeft rond 1910 de opdracht voor de bouw van een klein paviljoen in het meest zuidelijke punt van het langwerpige kasteeldomein. Vermoedelijk is het kasteel rond het midden van de 20ste eeuw vrij ingrijpend verbouwd. Een oude foto, gepubliceerd door Bouljon in 1984, toont de westgevel van het volledig wit bepleisterde kasteel. De eerste twee meest noordelijk gelegen traveeën tellen drie bouwlagen; het vermoedelijk vlakke dak steekt uit boven het lagere aanpalende dak van de zuidelijke vleugel. Mogelijk is tegenaan de begane grond van de eerste twee traveeën een aanbouw gebouwd en een (glazen ?) luifel is centraal tegen de westgevel aangebracht. Bij de verbouwing rond 1950 is het kasteel dus o.m. ontpleisterd (en het metselwerk op sommige plaatsen vrij ingrijpend hersteld), de derde bouwlaag aan de noordkant van het kasteel is afgebroken, bijgebouwen zijn afgebroken en nieuwe aangebouwd. De vensters op de begane grond aan de westkant van de meest noordelijk gelegen kasteelhelft zijn omgevormd tot rondboogvensters en de nieuwe tweeledige ingang aan de westkant is toegevoegd.


https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/87929