Hansbeke is een dorp in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen en een deelgemeente van Deinze.

Geschiedenis
Voor de naamsverklaring gaat men uit van de vorm Hamsebeke (1237) met de betekenis de beek naar of bij Hamme. Hamme is een wijk in het noorden van de gemeente, palend aan de Brugse Vaart en ham betekent landtong uitspringend in een overstromingsgebied van rivieren. In 1995 vierde Hansbeke zijn 850e verjaardag, want de naam Ansbeke werd voor het eerst vernoemd in een oorkonde die dateert van 1145.

Op 1 januari 1977 werd de toenmalige gemeente Hansbeke bij Nevele gevoegd. Op 1 januari 2019 werd de gemeente Nevele, inclusief Hansbeke, op haar beurt met Deinze samengevoegd.

Kasteel van Hansbeke

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Le château Mariahove est un château situé dans la commune belge d'Aalter.

Histoire

Les origines du château remontent au milieu du xvie siècle. Par Maria-Anna Rhyme (1707-1739), fille unique et héritière, le domaine devient la propriété de son mari, le prince Louis-François de Montmorency, en 1736. En 1808, la princesse Louise de Montmorency vend le domaine de Bellem au baron Jacob Lieven van Caneghem (1764-1847). Le château actuel a été construit en 1815 selon les plans de l'architecte Bruno Renard (1781-1861).

Sa fille, Jeanne van Caeneghem (1789-1867), a été mariée à Eugène Joseph de Naeyer (1786-1843), et leur fille Elise de Naeyer était l'épouse de Frédéric de Kerchove et la mère d'Alice Marie de Kerchove, elle-même grand-mère de la reine Mathilde de Belgique. Autour de 1860, le château a obtenu son aspect actuel et néoclassique. La famille de Kerchove et par la suite Crombrugghe de Picquendale ont donné des bourgmestres de Bellem de 1878 à 1921 et de 1939 à 1970.

La famille de Kerchove a continué à y vivre jusqu'en 1965, lorsqu'il a été transféré à la Fédération des Sœurs de Couvent du diocèse de Gand.

Le château a en 2017 été revendu à un membre de la famille, le Baron Amaury de Crombrugghe de Picquendaele, petit-fils de feu la baronne Anne de Kerchove.

Kasteel Mariahove

Poeke Castle is a castle near Poeke, a small town in the municipality of Aalter in the Belgian province of East Flanders. The castle, standing in 56 hectares (140 acres) of park, is surrounded by water and is accessible through bridges at the front and rear of the building. Poeke Castle is situated at an elevation of 15 meters.

History

Construction
It is unknown when the first fortification was constructed at Poeke, but references to it appear from 1139 onwards. The castle played a prominent role during the conflict between Count Louis II of Flanders and the city of Ghent in 1382. In the same year Eulaard II of Poeke died at the battle of Beverhoutsveld when he attempted to stop the Ghent militia, who by then had already taken his fort.

The lords of Poeke were loyal vassals of the Counts of Flanders, with whom they also intermarried: Anastasia van Oultre, the second wife of Eulaard III of Poeke, for example, married as her second husband Robert of Flanders, illegitimate son of Louis II of Flanders.

Destruction
During the revolt of Ghent in 1452 against Philip the Good, the castle was taken by the Ghent militia. On 5 July 1452 Philip retook it, and had the Ghent militia present executed and the castle destroyed. The rebuilding most likely took over a century. After the death of Jan III of Poeke in 1563, the lordship became the possession of the de Mastaing family, distant relatives of the lords of Poeke. Jean de Jauche, lord of Mastaing, sold the lordship in 1588 to Philibert Delrye. His son Christoffel Delrye sold the lordship in 1597 to Jean de Preudhomme of Lille.

Rebuilding
Markus-Antonius de Preudhomme d'Hailly carried out rebuilding activities from 1658 to 1664, and in 1671. Whether these activities were effective is unknown, as sources from this period are lacking. Later, Charles Florent Idesbald de Preudhomme d'Hailly, Burgrave of Nieuwpoort, Oombergen, Sint-Lievens-Esse and Schoonbergen, Baron of Poeke and lord of Neuville, Kanegem and Velaine (1716–1792), carried out significant work on the castle between 1743 and 1752.

Pycke de Peteghem
In 1872, Baron Victor Pycke de Peteghem (1835–1875), from Oudenaarde, bought the estates. He immediately initiated rebuilding works that lasted until 1875. The third storey was integrated into a higher roof, and the interior and the gardens were renovated. There remain hardly any elements dating from before 1872. Additionally, the French garden was turned into an English garden.

The Baron's last descendant, burgemeester and Baroness Ines Pycke de Peteghem, was the last resident and owner of the castle. In her will, dated 1951, she bequeathed the entire estate to the charity Nationaal Werk der Katholieke Schoolkolonies ("National Work of Catholic School Colonies"), who came into possession of it after her death in 1955.


Present day

In 1977 the castle and its 56 ha park became the property of the municipality of Aalter, which now uses it for cultural meetings and festivities. It was used as a location for filming interior and exterior scenes for the 2012 BBC/HBO production of Parade's End.

Poeke Castle became an official national monument on 13 October 1943. The park was declared a protected landscape in 1978.



Poeke Castle


Once the residence of the Lords of Nevele, and owned by the Dukes of Montmorency - including the renowned Philippe - Count Hoorn, Ooidonk was the setting for a great many battles fought amidst the fray of social upheaval and the religious wars of the 16th century. Twice ravaged and destroyed, it was rebuilt by worthy Antwerp resident Martin della Faille, who redesigned the castle in line with the tastes and the spirit of the Renaissance, turning it into a residential estate. In 1864, the castle and the surrounding land were purchased by Senator Henri t’Kint de Roodenbeke – the future President of the Senate (1892-1899) and Minister of State - and his spouse, Zoé de Naeyer.

In spite of the renovations and restorations over the centuries, Ooidonk has continued to be considered as a shining landmark, today standing as the very incarnation of the flamboyant Renaissance style. Nowadays, 150 years after their ancestors, Ooidonk Castle is home to the 6th Count and Countess t’Kint de Roodenbeke and their 3 children. They have turned this marvellous paragon of historical heritage into a living and breathing homestead filled with the joys of family life, passionately ensuring the upkeep of the property, just like Count (Juan) t’Kint de Roodenbeke before them. Everything is done to ensure that everybody – hosts and visitors alike – keep alive the memory of a site that is made all the more beautiful by the surrounding water features, its deep moat and the gentle bends of the nearby river Leie.

http://ooidonk.be/en/history

Kasteel van Ooidonk

In 1748 laat Karel-Willem, graaf d'Allegambe, markies van Auweghem, het oude "Goetter Beke" slopen en het huidige kasteel optrekken, misschien naar ontwerp van de Antwerpse architect Jan Pieter Baurscheit de Jongere. Begin 20ste eeuw wordt Amand Casier, een Gents industrieel, sinds 1922 Baron A. Casier de Ter Beken, eigenaar en wordt het kasteel gerestaureerd. Tijdens de beide wereldoorlogen lijdt het kasteel veel schade onder de bezetting door de Duitse troepen en later door de Canadezen. Sedert 1940 niet meer bewoond door Casier. Openbare veiling van het mobilair in 1948. Tenslotte in bezit van het bisdom Gent en in 1955 ingericht als het zogenaamde Sint-Paulusseminarie: architect Valentin Vaerwyck wordt belast met herstelling van de gebouwen en het oprichten van nieuwe gebouwen in aangepaste stijl.

Het domein heeft twee ingangen in de Beekstraat. Bakstenen en arduinen geblokte pijlers met vaasbekroning en smeedijzeren hek in Lodewijk XVI-stijl, respectievelijk aan de kasteelhoeve en in de noordelijke hoek van het domein.

Oorspronkelijk 18de-eeuws waterkasteel in U-vorm gelegen aan de Beekstraat. Breedhuis met watergevel van dertien traveeën en twee bouwlagen onder mansardedak (leien) met vier dakkapellen op beide dekschilden en vijf schoorstenen. Bepleisterde en verankerde lijstgevel in overgangsstijl Lodelijk XIV-Lodewijk XV. Middenrisaliet van drie traveeën met bekronend driehoekig fronton versierd met dubbelschild (het vijfschelpenwapen van de familie van der Noot) met markieskroon, geflankeerd door tenanten, links een naakte jongeling met strijdknuppel en rechts een klimmende leeuw. Voorts rechthoekige vensters in vlakke verticaal doorlopende omlijsting en voor de deurvensters van het middenrisaliet voorzien van smeedijzeren balkons in rococostijl. Bovenaan de penanten Lodewijk XIV-consoles.

Zeshoekige aanbouwsels aanleunend tegen de zijgevels aan de tuinzijde, afgedekt met zeshoekig mansardedak (leien) met dakvenster en vergulde bekroning. Op de bovenverdieping oeil-de-boeuf in rocaille en op rechteraanbouwsel gedicht en met jaartal 1748.

De tuingevel telt door de twee bijkomende traveeën van de aanbouwsels vijftien traveeën. Middenrisaliet meer uitgewerkt dan deze van de gevel aan de waterzijde: gevat tussen kolossale pilasters met composiet kapiteel. Op de begane grond axiale steekboogdeur in arduinen omlijsting met rocailles in de zwikken en met gesmeed ijzeren waaier. Op de bovenverdieping, spiegelboogvormig omlijst deurvenster met balkon. Voorts rechthoekige vensters tussen verticaal doorlopende omlijsting. De zeshoekige aanbouwsels, met ten oosten kapel, in de oksel tussen hoofdvleugel en dwarsvleugels vertonen op de bovenverdieping rocaillevormige oculi respectievelijk met opschrift "nno" "1748".

De dwarsvleugels tellen zeven traveeën en een en een halve bouwlaag onder mansardedak met dakvensters. Huidig uitzicht daterend van de restauratiewerken uit het midden van de 20ste eeuw. Ritmerende pilastertjes waartussen rechthoekige venstertjes en liggende ovale oculi. Aan de binnenplaatszijde, segmentboogarcade waarin rechthoekige vensters. Hoger opgetrokken en uitspringende middentravee tussen kolossale pilasters, penant tussen de rechthoekige bovenvensters versierd met reliëf, bekroond met driehoekig fronton met vaasbekroning en oculus. Aan de buitenzijde is de centrale rondboogpoort via een brug over de omwalling toegankelijk, aan de oostelijke dwarsvleugel verfraaid met Sint-Paulusbeeld (midden 20ste eeuw). De recentere gebouwen naar ontwerp van Valentin Vaerwyck, van circa 1950 opgetrokken uit gele baksteen sluiten het complex af.

Mobilair. Groot salon in empirestijl. Muren bekleed met Japans beïnvloed behangpapier gevat in lambriseringen en voorstellend vogelkooien en bloempotjes omkaderd door bloemenslingers. Voorts rijke empiredecoratie in vergulde ornamenten op plafond, schouw en grisailles op deuren en deurstukken. Witmarmeren schouwmantel gedragen door bronzen kariatiden met Egyptische invloed.

Klein salon in rococostijl met musicerende putti in de deurstukken en boven de schouw. In de eetkamer muurbekleding met jachttaferelen op tapijten in neobarokke lambriseringen, gesigneerd Schmitt.

Trappenhuis met eiken trap in Lodewijk XV-stijl met wapenschild van baron Casier in rocaille op trappaal (uit de 20ste eeuw).

Ten westen, kasteelhoeve. Gebouw van één bouwlaag en elf traveeën onder mansardedak (pannen, leien, nok loodrecht op de straat), vermoedelijk eveneens uit de 18de eeuw. Witbeschilderde lijstgevel met rechthoekige, later aangepaste muuropeningen. Verankerd. Zijgevels met muurvlechtingen met getoogd laadvenstertje. Naar de achtergevel toe uitgebreid in 1905.

Voormalig poortgebouw ten zuiden van het complex, daterend uit de 18de eeuw, thans zonder functie. Bepleisterd gebouwtje onder schilddak (leien), geritmeerd door lisenen met centraal rondboogvormige, omlijste doorgang, hoger opgetrokken in een bovenverdieping met rechthoekig venster, aan de tuinzijde geflankeerd door pilastertjes met Corinthisch kapiteel. Bovenverdieping toegankelijk langs rechthoekig deurtje rechts van de doorgang.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/26272

Kasteel Ter Beken

Kasteel Claeys-Bouüaert, is een kasteel in Mariakerke bij Gent en eigendom van de stad. Het werd gebouwd in 1890-1892 voor Edmond Bracq-Hurraux naar ontwerp van Antwerps architect Joseph Schadde.

Het omwalde waterkasteel bevindt zich in een boomrijk domein. Het goed zelf is echter van feodale oorsprong. De vorm der walgrachten laat een soort van Frankische "motte" vermoeden waarschijnlijk eerst in het bezit geweest van de "heren van de heerlijkheid Mariakerke", Raas van Gavere en daarna de familie Van Vaernewijck, nadien nog meermaals van eigenaar veranderd. Wat de precieze geschiedenis betreft tast men in het duister. De huidige dreven die naar het kasteel leiden komen reeds voor op de kaart van Benthuys van 1729 en worden vermeld als de "mijnheere Pennemans dreve". In 1770 was het kasteel in het bezit van de Gentse lakenkoopman Ferdinand J. de Coninck. Het kasteel werd gesloopt en heropgebouwd in 1869-1870 door suikerhandelaar Pierre-Charles Bracq-Grenier (1799-1875). Zijn zoon, handelaar en senator Edmond Bracq-Huraux (1829-1896) betrok het domein in 1877, liet het vernieuwde kasteel in 1888-1889 opnieuw slopen en startte met de bouw van het huidige kasteel in 1890. De werf voor het nieuwe waterkasteel werd in 1892 door financiële moeilijkheden verkocht en het kasteel werd voltooid onder de laatste familie van privé-eigenaars, de familie Claeys-Bouüaert van den Peereboom. Deze bewoonde het kasteel tot in 1971. Het park met de omliggende gronden werden kort nadien aangekocht door de toenmalige gemeente Mariakerke. Het kasteel is een massief gebouw van bak- en hardsteen opgetrokken in neo-Vlaamse-renaissancestijl. Links van de ingang bevinden zich de kasteelhoeve, hoveniershuis en de paardenstallen in gelijkaardige stijl doch reeds daterend van 1879.

Sinds 1998 is er het Centrum voor Jonge Kunst gevestigd. Het CJK biedt een forum aan jonge kunstenaars. Een kleine theaterzaal biedt ook mogelijkheden voor theater- en muziekoptredens. Het CJK heeft een samenwerkingsverband met de Academie voor Beeldende Kunst van de stad Gent en richt onder andere Kasteelateliers in.

Het kasteel werd in 1996 als monument beschermd.

Kasteel Claeys-Bouüaert

Voormalig kasteel "Van Tieghem de ten Berghe", later zogenaamd "Les Muguets", heden dienstencentrum (vroegere gemeentehuis). In de middeleeuwen tot 1787 zetel van de heerlijkheid Schaubroeck. Tot in de 14de eeuw eigendom van de familie Van Vaernewijck, nadien onder meer van de families Triest en Borluut. Op een kaart van 1619 aangeduid als " 't Goet van Coolman". Circa 1700 overgegaan naar Leonard Mathijs van der Noodt en tenslotte in de 19de eeuw in bezit van de familie Van Tieghem de ten Berghe. Erfgenaam Paul Van Tieghem liet in 1889 het kasteel, slechts in 1875 wederopgebouwd, slopen; in 1890 was het nieuwe, huidige kasteel, toen zogenaamd "Les Muguets" voltooid. Door de Van Tieghems bewoond tot 1917 en nadien bezet door het Duitse leger en verhuurd aan verschillende families en instellingen. Na de tweede wereldoorlog verwaarloosd en onbewoond. In 1962 reeds gedeeltelijk onteigend voor de aanleg van de nieuwe brug over de Brugse Vaart. In 1963 aangekocht door de gemeente en in 1967 opening van het nieuwe gemeentehuis in het gerestaureerde kasteel, het park werd grotendeels verkaveld.

Alleenstaand herenhuis in neogotische stijl naar ontwerp van J. Schadde. Ruim gebouw van twee bouwlagen opgetrokken uit rode baksteen met verwerking van arduin. Rechthoekig gebouw met polygonaal hoektorentje op de noord-oostelijke hoek, afgedekt met schilddak (leien) met neogotische dakkapellen. Voor- en achtergevel gemarkeerd door breed, ver vooruitspringend middenrisaliet met fraai opengewerkte puntgevel geïnspireerd op de hooggotische stijl uit de 14de eeuw; portiek met steektrap aan voorgevelzijde. Verdiepte venstertravee met gotische traceringen op de borstweringen en in de koppen. Aflijnende blinde omloop met blinde spitsboogarcade. Hoektoren op de bovenste geleding uitgewerkt met galerij, de spitse torenbekroning is opengewerkt met galmgaten. Bordes met balustrade voor de rechterzijgevel. Op de linker hoekpenant van de voorgevel gesmeed ijzeren arm van lantaarn met gestileerde florale motieven. Interieur in aangepaste neogotische stijl. Op verschillende plaatsen stucversiering en schouwmantels met wapenschild en familieleuze "Me Stella luce".


https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/26612

Kasteel van Tieghem de Ten Berghe

Zogenaamd "Kasteel Borluut". Nog deels omwald kasteel met prachtig park, door een brede lindendreef verbonden met de Kortrijksesteenweg. Huidige neoclassicistisch kasteel gebouwd circa 1858 in opdracht van graaf Borluut d'Hoogstraate naar ontwerp van een bekende tuinarchitect Van Damme-Sellier op de plaats van het vervallen zogenaamd "Wit kasteel", voor het eerst vermeld in 1411 en zetel van de heerlijkheid van de familie Borluut. Tot het domein behoorden eveneens een neerhof, gelegen tegenover het kasteel, links van de dreef, in kern opklimmend tot de 17de eeuw heden omgebouwd tot landhuis (nummer 69) en een grote boerderij zogenaamd "het Borluutse" in de Lauwstraat (nummer 57) gedateerd 1766 doch met oudere kern, heden eveneens gerenoveerd.

Sinds eind 19de eeuw eigendom van de familie Morel en volgens archiefstukken uitgebreid circa 1886 (gietijzeren terras aan de achterzijde) en 1914 (rechtertoren en erker) waardoor het kasteel zijn huidige uitzicht kreeg. Sinds 1978 in stadsbezit en gerestaureerd.

Gebouw op rechthoekige plattegrond met centrale voor- en achteruitbouw en rechts aanleunende achthoekige toren en erker. Fraai bepleisterde en beschilderde gevels, voor- en achtergevel met identieke ordonnantie: lijstgevels van vijf traveeën met drie bouwlagen verticaal gemarkeerd door kolossale pilasters op de hoeken en ter aflijning van het drie traveeën breed middenrisaliet. Horizontaliserende arduinen puilijst en aflijnend hoofdgestel met kroon- en tandlijst. Middenrisaliet met rondboogdeuren, in de voorgevel voorafgegaan door een brede arduinen trap met twee flankerende liggende leeuwen en afgedekt door een glas en metalen luifel. Twee "klassieke" beelden (gesigneerd L. Sarteel, 1915 en 1916) op hoge sokkel flankeren de middendeur. Achtergevel voorzien van een centraal terras met twee arduinen steektrappen (parallel met de gevel), met fraaie gietijzeren zuiltjes en leuningen. Bekronend hek van het balkon op de bovenverdieping Voorts rechthoekige vensters met afgeronde bovenhoeken gevat in geprofileerde omlijsting met bekronende arduinen druiplijst op de hoofdverdieping en sluitsteen op de bovenste verdieping; arduinen lekdrempels op balusters of consooltjes.

Rechts aanleunende achthoekige toren, toegevoegd in 1914 met omlijste rechthoekige vensters, onder meer blinde vensters in voor- en achterzijde, met bekronende omlijste oculus en omlopende kordon. Aflijnende banden en boven de daklijst van het hoofdgebouw uitstekende achthoekige geleding onder leiendak met koepelbekroning.

Verzorgd interieur; ruime hal met spiegeldeuren en witmarmeren bordestrap met smeedijzeren leuning.

Omringend park met exotische bomen en serpentijnvijver toegankelijk via een arduinen brug, geflankeerd door vierkante hekpijlers met siervazen; ijzeren hek.

Links hiervan, gerestaureerde voormalige stallingen. Rechts achteraan in het park, recent gerestaureerd tuinpaviljoen in rococostijl. Gebouwtje op vierkante plattegrond, volledig opgetrokken uit Franse zandsteen onder leien koepeldak. Voorgevel met hoog klokvormig fronton met rocaillestucwerk en buste. Hoge rondboogdeur (bewaard houtwerk) geflankeerd door Ionische zuilen. Uitgeholde geblokte pilasters op de vier hoeken. Zijgevels met rondboogvenster met rocaillesluitsteen.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/26871

Kasteel Borluut


Auteur: Christophe Machiels

BE |  |  Publiek

Het kasteel werd omstreeks 1830 gebouwd in opdracht van Gustave Philippe Marie Ghislain Herry-Vispoel aan de westelijke rand van het Gentse, in de wijk Kolegem van de toenmalige gemeente Mariakerke (nu deelgemeente van Gent). Het heette oorspronkelijk “Chateau Herry” en later “Les Vignes Vierges”
In het bijhorende park werden in 1837 alle vijveraftakkingen gedempt en een grote vijverkom behouden. In 1872 stierf de eigenaar. Het kasteel, zoals het er nu bijstaat, is het resultaat van de verbouwingswerken die zijn erfgenamen in 1880 lieten uitvoeren door de bekende Antwerpse architect Joseph Schadde (architect van o.a. de Antwerpse Handelsbeurs). Een laatste verbouwing gebeurde in 1905. Nadien kwam het in bezit van de familie Victor Carpentier.

In 1940-1945, tijdens de tweede wereldoorlog werd het kasteel gedeeltelijk bezet door de Duitsers en werd in het voorhof nabij het kasteel een betonnen bunker gebouwd die begin de jaren negentig werd afgebroken.

In 1956 werd een deel van het omwalde kasteelpark verkaveld. In 1969 volgde er een tweede verkaveling waarbij op 24 april 1970 de vzw Kolle (later vzw Kollekasteel) het verwaarloosde kasteel - dat voorbestemd was om af te breken - van de familie Carpentier kocht. De vzw liet het kasteel met eigen middelen in verschillende fazen renoveren.
an 1970 tot 2005 werd hoofdzakelijk het interieur verbouwd en gerenoveerd. In 2006 werden, als kroon op het werk, het dak volledig gerestaureerd en de gevel gereinigd. Deze restauratiewerken werden uitgevoerd onder toezicht van de Dienst Monumentenzorg van de stad Gent, die het kasteel het statuut gaf van ‘niet-wettelijk beschermd merkwaardig gebouw’. Voorwaarden waren de identieke profilering van het schrijnwerk, het gebruik van natuurleien en het lichthellende, zinken roevendak.

Het kasteel kende enkele vooraanstaande bewoners. De bouwheer Gustave Philippe Marie Ghislain Herry-Vispoel (Gent, 18/01/1801 – Gent, 05/01/1873) was de toenmalige burgemeester van Mariakerke, evenals handelaar, provincieraadslid van Oost-Vlaanderen en parlementslid. Een andere bewoner was Victor Eugène Petrus Carpentier (Gent, 31/03/1878 – Gent, 24/10/1938). Deze speelde tijdens het interbellum een centrale rol binnen het Gentse stadsbestuur. Naast Gentse schepen was hij ook nog ingenieur, bankier, beheerder van vennootschappen en parlementslid.



https://www.routeyou.com/nl-be/location/view/47429430/kollekasteel-en-geschiedenig

Kollekasteel

Het kasteel van De Pinte met bijhorend park is ontstaan in verschillende fases. Stoker Bernard Verniers en zijn vrouw Eleonore De Brabandere kochten in de loop van de eerste helft van de 19e eeuw enkele percelen grond met bijhorende oude hoeve aan tussen de huidige Baron de Gieylaan en de Groenstraat. Hij liet deze hoeve slopen in 1847. Op de vrijgekomen plek werd hun buitenverblijf met neoclassicistisch uitzicht gebouwd. Het kreeg de naam “La Pinte”. Vanaf 1881 deed het buitengoed dienst als hoofdverblijfplaats en werden het omliggende park en vijver aangelegd. In 1901 werden achterin het park paardenstallen gebouwd. Het domein kreeg daardoor steeds meer het uitzicht van een kasteelpark. Er kwamen ook serres, waarin men groenten, fruit en bloemen kweekten. In 1932 werd het hoofgebouw omgevormd tot kasteel in opdracht van de toenmalige eigenaar Hubert Viteux. Er werd een toren met belvédère bijgebouwd en binnenin werd alle comfort voorzien. Vanaf 1942 deed het gebouw enkele jaren dienst als gemeentehuis.

Na Viteux’ dood in 1958 werd het kasteeltje te koop gesteld. De gemeente was geïnteresseerd, maar de familie de la Kethulle de Ryhove was hen voor. In 2002 werd het kasteel opnieuw te koop aangeboden en ditmaal ging de gemeente wel over tot de aankoop. Het gemeentebestuur wou immers vermijden dat er aan het prachtige park middenin de dorpskom werd geraakt. Sinds 2009 heeft het kasteel een horecafunctie. Momenteel is er een feestzaal ondergebracht in het kasteelgebouw. De feestzaal draagt de toepasselijke naam 'Kasteel Viteux'. In het koetshuis is een restaurant gevestigd met de al even toepasselijke naam 'Café Hubert'.


https://www.polsregio.be/poi/dp007


Kasteel Viteux

Het kasteel is al zeker bewoond sinds 1771-'78 doordat het op de Ferraris kaart staat, onder de naam 'Blauwe Poorte'.

Begin de 19de eeuw is het het kasteel in handen gekomen van de familie Lousbergs, en omgevormd naar een buitenverblijf voor tijdens de zomer en hernoemd naar 'Château de Maaltebrugghe'. Het huidige classicistische gedeelte, met de voorkant naar het park, en de achterkant naar de Kortrijksesteenweg is waarschijnlijk gebouwd rond het jaar 1754.

Het classicistische gedeelte is gebouwd in stukwerk, en heeft negen traveeën waarvan de middelste drie uitspringen.

Het kasteel is begin de 19de eeuw in eigendom gekomen van Hubert Lousbergs, een textielfabrikant in Gent. Deze schonk het kasteel aan zijn dochter Henriëtte toen zij trouwde met Felix de Hemptinne in 1815.

Het rechter neogotische gedeelte is gebouwd rond 1860, omdat de zoon van Felix de Hemptinne, graaf Joseph de Hemptinne, te weinig plaats had voor zijn acht kinderen.

De familie de Hemptinne was ook textielfabrikant in Gent. Graaf Joseph de Hemptinne was een geëngageerde gelovige in de Rooms katholieke kerk, die een weeshuis stichtte naast het kasteel, het huidige Don Bosco Instituut.

Het rechter neogotische gedeelte is getekend daar baron J.P. de Bethune. Het is orthodoxe neogotiek, een stroming waar de Bethune achterstond. De Bethune stichtte ook de Sint-Lucasshool in Gent.

De Bethune vestigde zich in Gent in de buurt van het Maaltebruggekasteel, naast de putkapel, waar er een heuse kunstenaarskolonie ontstond.

De kapel van het neogotische gedeelte is een pareltje van de neogotiek, en de brandglazen zijn getekend en vervaardigd door het atelier van de Bethune. De muurschilderingen komen van het kunstatelier Bressers-Blanchaert, die ook in de putkapel gevestigd was. De kapel bevatte een retabel, die ontworpen was door de Bethune, en waar Blanchaert 40 jaar aan bezig is geweest, doordat hij er enkel op zaterdagen die toegewijd waren aan Onze-Lieve-Vrouwe aan werkte. Tijdens WO II werd door graaf Charles de Hemptinne die bij zijn zoon Jacques in het Mariasteen introk omdat het kasteel bezet werd, dit retabel verplaatst naar de kerk van Afsnee, waar het zich nog altijd bevind.

De fontein aan de voorkant van het kasteel was vroeger een sprankelende bron. En is ontstaan nadat het Maaltepark omgevormd werd naar een Engelse landschapstuin.


http://www.maaltebruggekasteel.be/geschiedenis/