Het Kasteel van Bokrijk is een bouwwerk aan Bokrijklaan 8 in het Domein Bokrijk.

Geschiedenis

Het kasteeltje in Maaslandse neorenaissancestijl was oorspronkelijk een droom van de rentenier Edgar Maris, die het domein Bokrijk aankocht van de familie Coghen. Jacobus Van Mansfeld werd aangeworven als architect. Maris kwam echter in financiële moeilijkheden en trachtte zijn middelen aan te vullen door veel bomen op zijn domein om te hakken en een houtwolfabriekje te beginnen. Het Station Bokrijk was daarvoor ook van belang: Er kon hout worden verladen. Ook ijzererts, in de vorm van ijzeroer, werd op het domein gewonnen.

Dit alles was niet voldoende om zijn project te voltooien, en het domein werd na drie jaar verkocht aan Graaf Ferdinand de Meeûs. Daarna duurde het nog vijf jaar, tot 1898, voor het kasteel gereed kwam. Naast een rechtervleugel kwam er ook een neobyzantijnse kapel en een Franse tuin.

Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914 raakte het domein in andere handen. In 1916 overleed de graaf en het domein kwam in handen van Joodse makelaars. Na de bevrijding, in 1918, werd beslag op het domein gelegd en pas in 1928 werd het verkocht, en wel aan S.V. Middenkredietkas (Boerenbond).

Nu werd er een groot landbouwbedrijf opgericht, waaronder een voor die tijd grote pluimveefokkerij (10.000 kippen), varkens, koeien en aspergeteelt. De bodem was schraal, reden om te experimenteren met kunstmest, maar het landbouwbedrijf bleef verliesgevend. Ook de bosbouw (van de 400.000 dennen waren er nog 286.000 over) ten behoeve van mijnhout voor de mijnen bood geen soelaas, daar geleidelijk aan ook metalen stutten ingang gingen vinden.

In 1937 verkocht de Middenkredietkas het gehele domein aan de provincie, waarmee de grondslag voor het Provinciaal Domein Bokrijk werd geschapen.

Het kasteel ondertussen had tijdens de Tweede Wereldoorlog te lijden van inkwartieringen in 1944 van de Waffen-SS en later van Amerikaanse troepen. In 1950 werd met de restauratie begonnen en in 1952 vestigde zich een restaurant in het kasteel. In 2008 werd het kasteel opnieuw gerenoveerd en geschikt gemaakt als vergaderruimte voor de Provincie Limburg en voor bedrijven.

Het kasteel is geklasseerd als monument.

Kasteel van Bokrijk

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

De Rentmeesterij van Alden Biesen, ook genoemd kasteel van Diepenbeek, is een historisch gebouw in Diepenbeek, gelegen aan de huidige Stationsstraat.

De heerlijkheid Diepenbeek was in de 17e eeuw in bezit gekomen van de ridders van de Duitse Orde. In 1663 en 1678 slaagde Edmond Godfried van Bocholtz, landcommandeur van de balije Biesen (1657-1690), erin Diepenbeek aan het balijebezit toe te voegen. De rentmeesterij is een gebouw uit de 17e eeuw, dat van 1743 tot 1795 bewoond werd door een rentmeester van de landcommanderij te Alden Biesen. Ferdinand von Sickingen, eveneens landcommandeur van de balije Biesen (1743-1749), bouwde deze U-vormige rentmeesterwoning. Op het domein bevindt zich nog een ronde hoektoren van de 12e-eeuwse waterburcht van de vrijheer van Tidebachen, dat staat voor 'de beek van Teudo'.

Boven de hoofdingang (nu de achterzijde) bevindt zich het stenen wapenschild van Karel Alexander van Lotharingen, die van 1761 tot 1780 grootmeester was van de Duitse Orde. In het gebouw was anno 2014 een notariaat gevestigd.

Diepenbeek Castle


Vogelsanck Castle is a moated castle in Zolder in the municipality of Heusden-Zolder, province of Limburg, Belgium.

From 1308 to 1795 the castle was the centre of government of the free territory of Vogelsanck, which comprised the present villages of Zolder, Zonhoven, Houthalen, Stokrooie and the southern part of Heusden. Since 1741 the castle has belonged to the de Villenfagne de Vogelsanck family.

The castle is situated to the north of the N72 between Hasselt and Beringen, which cuts the estate in two.

Vogelsanck Castle

Het Kasteel van Henegauw is een kasteel en historische site die iets ten zuiden van Rapertingen is gelegen.

Geschiedenis
Deze hoger gelegen plaats, gelegen op 60 meter boven de zeespiegel, kent al langer menselijke invloeden: er werden prehistorische en Romeinse overblijfselen gevonden.

Vanaf 1250 bezaten de kanunniken van het Kapittel van het Heilig Graf (sepulchrijnen), welke vanaf omstreeks 1145 een klooster in Wimmertingen bewoonden, hier een boerderij. In 1312 verlieten deze kanunniken Wimmertingen en stichtten op deze hogere en drogere plaats een priorij. Zij bouwden hier in 1316 een kerk en in 1546 een grotere kerk. Vanaf 1593 werd deze eigendom van de Reguliere Kanunnikessen van het Heilig Graf (Soeurs des Bons Enfants of Bonnefanten) van het Sint-Elisabethklooster te Luik. Dezen verkochten het in 1731 aan een particulier, en wel mevrouw Gramme de Montpellier. Sindsdien bleef het goed in privébezit.

In de 19e eeuw werd de priorij omgebouwd tot het huidige classicistische kasteel, maar van de oudere kern zijn nog talrijke sporen zichtbaar, waaronder muurankers en ontlastingsbogen. Merkwaardig is de halfronde, door zuilen gedragen uitbouw ter linkerzijde.

Ten westen van het kasteel bevindt zich een losstaand gebouw, waarvan muurankers het jaartal 1741 tonen en een wapenschild boven één der deuren het jaartal 1773 aangeeft.

Midden 20e eeuw lieten de eigenaars een groot deel van het omringende landgoed verkavelen, en daarop ontstond de villawijk Henegauw. Het kasteel brandde in 1974 af en werd in 2016 terug opgebouwd.

Kasteel van Henegauw

Het Waterkasteel van Schoonbeek ligt in Schoonbeek, een gehucht van Beverst. Sinds de fusie van de gemeenten in 1977 is Beverst een deelgemeente van Bilzen.

Het in U-vorm gebouwde renaissancekasteel heeft een grote tuin. Naast het kasteel ligt een vijver die uitmondt in een gracht, waarover een ophaalbrug naar de toegangspoort leidt.

De oudste kern van het kasteel dateert uit de middeleeuwen: in 1333 behoorde het kasteel toe aan het graafschap Loon.

Herman Typots, drossaard van het Land van Grevenbroek en kastelein van het Prinsenhof in Kuringen, huwde met Margriet van Chiney, dochter van Dirk van Chiney, heer van Schoonbeek en Anna Vandenbosch van Gors-op-Leeuw. In 1573 was hun kleinzoon Hendrik Typots nog heer van het kasteel van Schoonbeek.

De familie Preston uit Ierland kocht het in 1780. De volgende eigenaar was de familie de Renesse.

Graaf Theodore de Renesse was burgemeester van Beverst en gouverneur van de provincie Limburg. Een andere nazaat, Frédéric Alexandre Jean Marie Ghislain, graaf de Renesse, geboren te Brussel op 3 januari 1904, overleed ongehuwd in het kasteel op 18 november 1990. In 1991 werd het kasteel eigendom van graaf Thierry de Hemricourt de Grunne.

Waterkasteel van Schoonbeek

Het Kasteel van Mombeek is een kasteel te Rapertingen, gelegen aan Mombeekdreef 98 in de Belgische gemeente Hasselt.

Geschiedenis
De heren van Mombeek waren, in de feodale tijd, baanderheren van de Graven van Loon. Zij beschikten over een uitgestrekt landgoed en bewoonden een omgracht kasteel.

De eerste schriftelijke vermelding van een Heer van Mombeek stamt uit 1147. Tot 1728 was het kasteel in bezit van de familie De Geloes. In de 19e en 20e eeuw waren de kasteelheren leden van achtereenvolgens de families Vlecken, Vannes en Monville. In 1859 werden de toen bestaande gebouwen sterk gewijzigd in opdracht van de familie Vannes-Van der Straeten. In 1906 werd het gebouw door Louis van Briel gekocht, en hij was het die het bouwwerk zijn huidige, neoclassicistische, aanblik gaf.

Het huidige huis is een streng symmetrisch uitziend gebouw van drie bouwlagen, gedekt door een schilddak waarin zich twee oeil-de-boeufs bevinden. Ook is er een driehoekig fronton met een halfcirkelvormig venster, en op de eerste verdieping bevindt zich een bordes.

Het geheel wordt omgeven door een park waarin zich enkele vijvers bevinden.

De kasteelhoeve, Mombeekwinning genaamd, dateert van 1777. Ook ligt nabij het kasteel de Mombeekmolen, een van het kasteel afhankelijke watermolen op de Mombeek.

Kasteel van Mombeek

Le château de Meylandt est situé à Heusden sur le territoire de la commune de Heusden-Zolder, qui fait partie de la province de Limbourg.

Érigé en 1385 par Arnold Fabri van Kuringen, il était en ruines, brûlé par les guerres, lorsque Gaspard de Voorst l'acquit en 1664. Il fut restauré par son gendre, Gilles Bernard de Stier, Bourgmestre de Liège1. Ruiné à nouveau par un incendie, il fut restauré par Arnould-Léon de Theux qui l'avait acquis par mariage. Son arrière-petit-fils, le comte Barthélémy de Theux de Meylandt en hérita en 1842 et le fit reconstruire en lui donnant son aspect actuel.

En 1959, le château de Meylandt est devenu propriété de la commune de Heusden-Zolder.

Meylandt Castle


In the Middle Ages, Den Dool castle served as a summer residence for the abbots of the Abbey of Sint-Truiden. The first mention is from 1282. Around 1340 the first abbot, Amelius van Schoonvorst, was there as a refugee during the wars of Liège against prince-bishop Engelbert van der Mark. In 1361 the castle and farm were burned down by knight Hendrik van Halbeek. The castle was restored between 1443 to 1470. and again in 1522. It became a fortified mansion with a ring wall with towers and a deep canal.

Further enhancements were carried out by Abbot Hubertus van Sutendael (1638-1663), who had an entrance gate built in 1621 and a castle chapel in 1649. The complex was transformed in a classical style in the 18th century.

Den Dool was occupied by German soldies in the first and second World Wars causing damage to buildings. Since 1994, De Dool Castle Brewery has been located in the farm of the castle. Various restoration work was carried out in the following years.

https://www.spottinghistory.com/view/9262/den-dool-castle/

Kasteel Den Dool

Midden 19de-eeuwse creatie van een sober landhuis in classicistische stijl met aanhorigheden en park in landschappelijke stijl met vijver, brug en enkele vermeldenswaardige bomen. Het Edelhof, dat ten noordoosten van de dorpskern bij de bebouwing van Munsterbilzen aansluit, is als kasteeldomein een 19e-eeuwse stichting. Behalve tegenover de abdij en op een uitzondering aan de Oude Beekstraat, zijn de terreinen waar het park zal komen tussen deze straat en de weg tussen Bilzen en Zutendaal (de huidige Perron en Waterstraat) volgens de Primitieve kadasterkaart van 1812 grotendeels onbebouwd en eigendom van rentenier Gerard Jacobus De Matthijs.

Het landhuis
De bouw in 1850 van het sobere classicistische landhuis in de zuidelijke punt, mag dan ook aan hem worden toegeschreven. In 1846 (Atlas van de Buurtwegen) bevond er zich reeds een gebouw op deze plaats, doch dit had een andere vorm. Bij de bouw van het huidige gebouw werd gebruik gemaakt van een grote hoeveelheid oud materiaal (midden 18de eeuw), mogelijk afkomstig van de afbraak van één van de vleugels van de abdij.

Het huis telt negen traveeën en twee bouwlagen onder een wolfsdak (kunstleien), de lijstgevels voorzien van houten kroonlijsten op klossen. Het witgekalkt bakstenen gebouw wordt langs de westelijke zijde geaccentueerd door de risalieten in de noordelijke en de zuidelijke gevel, en de westelijke zijgevel die als façade is geordonneerd. De noordelijke gevel, die naar het park was gericht heeft een minder uitspringend risaliet in de derde travee, waar zich de ingang bevindt, voorzien van een vrij diep portaal, het rechthoekige balkon erboven gedragen door twee mooi gedetailleerde neoclassicistische gietijzeren zuilen met versierde sokkel, gecanneleerde schacht, een met margriet versierd astragaal en een composiet kapiteel.

De muuropeningen zijn van hergebruikt kalkstenen materiaal in Lodewijk XV-stijl (1750-1760): getoogde vensters in een rechthoekige omlijsting met sluitsteen; sponningbeloop en duimen op de eerste bouwlaag; de getoogde deur in de zuidelijke gevel in een fraai geprofileerde, rechthoekige omlijsting met neuten, druiplijst en sluitsteen in de vorm van een rocaillemotief, de rechthoekige deur in de westelijke zijgevel in een vlakke kalkstenen omlijsting, met rococo-houtwerk (paneelomlijsting en bovenlicht). Voorheen waren de vensters met achtruiters op de beneden- en zesruiters op de bovenverdieping nog allemaal beluikt, zoals op de oude postkaarten met het Edelhof te zien is.

Het park

Ten noorden van het landhuis werd een park in landschappelijke stijl gecreëerd dat door de Dépotkaart van 1871 werd registreerd. Het langwerpig park ligt achter de bebouwing van de Waterstraat en beslaat de voorheen onbebouwde percelen tussen deze straat en de Oude Beekstraat. De grote vijver heeft de vorm van een boomerang en wordt gevoed door de Munsterbeek die ook de grachten van het ten noordwesten gelegen en nu verdwenen park Hosset voedde en parallel loopt aan de tegenwoordige Oude Beekstraat. Vanuit de hoek met de Zangerheistraat vertrekt er een rondweg rond het huis en rond de vijver.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/729

Kasteel Edelhof

Het Kasteel de Fauconval is een groot landhuis dat zich bevindt aan de Daaleindestraat 2 te Kortessem.

Gebouw
Het bouwwerk, dat een neoclassicistische uitstraling heeft, telt drie volledige verdiepingen plus een hoog mansardedak dat eveneens woonruimte bevat. Het is in 1860 gebouwd voor de familie Rubens-Du Vivier en kwam later, door vererving, in bezit van de familie De Bernard de Fauconval, waarnaar het vernoemd is.

Omstreeks 1900 werd het nog verbouwd, en in 1965 werd het aangekocht door de gemeente en ingericht als cultureel centrum en bibliotheek. Tijdens Wereldoorlog 2 werd het gebruikt tijdens de 18 daagse Veldtocht als commandopost van het 1ste Regiment Jagers te Paard. Bij het kasteel behoort nog een hoeve (hoeve de Fauconval), aan Daaleindestraat 4, die in 1844 al werd vernoemd.

Heden cultureel centrum en bibliotheek. Ligging achterin met voorheen ommuurde voortuin met resterende hardstenen pijlers met siervaasbekroning. Het ijzeren hek is verdwenen, alsook het muurtje met traliewerk.

Park

Het park bestaat uit een open gazon, met daarachter een klein bos. Op het gazon vindt men enkele merkwaardige bomen, zoals een rode beuk, een blauwe ceder, een Japanse notenboom, een trompetboom en een zeer grote mammoetboom uit Californië. Twee exemplaren van de venijnboom werden illegaal gekapt. Ook vindt men in het park de neoromaanse Kapel de Fauconval, een grafkapel uit omstreeks 1900 voor de familie De Bernard de Fauconval.

Gebouw van 1860, opgetrokken in opdracht van het echtpaar Rubens-du Vivier en via erfenis in bezit gekomen van de familie de Bernard de Fauconval, ter vervanging van een ouder gebouw met aan de straatzijde haaks de stallen en de koetshuizen confer Atlas van de Buurtwegen (1844).

Alleenstaand landhuis van het dubbelhuistype, vijf traveeën en drie bouwlagen onder mansardedak (nok parallel aan de straat, leien); twee dakkapellen onder zadeldak. Bakstenen gebouw op licht verhoogde begane grond; hardstenen keldergaten.



Kasteel de Fauconval

Voorheen "Rendelborn" genoemd, in de Atlas van de Buurtwegen (1846) "Château Rindel-Borne". Gelegen in een laag en moerassig gebied. In aangehaalde Atlas aangeduid als een langgestrekt kasteel met haakse dienstgebouwen achteraan en vooraan een lange dreef in de richting van de huidige Gulmerstraat; deze dreef komt ook al voor op de Ferrariskaart (1771-77).

Reeds in de 14de eeuw vermelding van een leengoed en kasteel "Rendelborn" naar toenmalige eigenaar. Midden 19de eeuw was Théodore-Jean baron de Heusch eigenaar. Na 1900 gewijzigde benaming in "Ridderborn".

In 1976 sloop van de eertijds bijbehorende, voormalige gesloten hoeve, gelegen achter en tegenover het kasteel Ridderborn, confer Ferrariskaart en Atlas van de Buurtwegen; vakwerkbouw deels uit de 17de eeuw. De straat lag op beide kaarten achter die hoeve, sindsdien loopt ze tussen het kasteel en de hoeve. Aan de straat ligt heden bijgevolg de achterkant van het gebouwencomplex. Het goed is aan de straatzijde afgesloten door een gerestaureerde bakstenen muur en een recent hekken tussen bakstenen pijlers. Aan de voormalige voorzijde ligt een landschapspark met vijver en een bos. Van de oorspronkelijke dreef resten nog twee inlandse eiken, meer dan 250 jaar oud.

Ten zuidwesten van het gebouwencomplex: recente geometrische rozentuin met parterres. Kasteel bestaande uit een woonvleugel ten zuidoosten en haakse dienstgebouwen ten noordoosten en zuidwesten, het geheel uit de eerste helft van de 19de eeuw; twee lagere aanbouwsels, aan weerszijden ervan, mogelijk uit eind 19de eeuw.

Bakstenen gebouw van vijf traveeën en twee bouwlagen onder mansardedak (nok parallel aan de straat, leien) met aan de voorzijde vijf, aan de achterzijde vier dakkapellen onder zadeldakjes; dakruitertje. Mergelstenen geprofileerde daklijst en houten kroonlijst. Voorgevel aan parkzijde, meest uitgewerkt en met rijkelijk materiaalgebruik; in het midden een in- en uitgezwenkte mergelstenen bekroning, waarin een rondboogvormig dakvenster op hardstenen lekdrempel. Rechthoekige beluikte midden 19de-eeuwse vensters onder hardstenen latei en op dito lekdrempels. Centrale midden 19de-eeuwse rondboogdeur in een vlakke hardstenen omlijsting op neuten, met sluitsteen en geprofileerde aanzetstenen. Recent terras met balustrade. In de voorgevel waren vroeger twee erkers uitgebouwd, merkbaar in de Atlas van de Buurtwegen.

Eenvoudiger gevel aan straatzijde en dito zijgevels; rechthoekige en getoogde muuropeningen; geen vensteromlijstingen, maar alleen midden 19de-eeuwse lekdrempels; centraal rechthoekig dakvenster waarboven uurwerk met klok; houtwerk op de zolderverdiepingen vernieuwd; achtergevel met einige toegang tot souterrain.

Latere bijgebouwen, confer bouwnaden, mogelijk uit eind 19de eeuw. Ten noordoosten, L-vormig aanbouwsel van twee traveeën en twee bouwlagen, onder geprofileerde mergelstenen daklijst, waarboven een hardstenen waterlijst en dito balustrade, deels van baksteen, rond een origineel terras. Gelijkaardige vensters als bij het hoofdgebouw.

Ten zuidwesten, galerij van drie natuurstenen rondbogen, gedragen door hardstenen zuilen met Toscaanse kapitelen. Overhoekse dubbele muizentandfries, waarboven gelijkaardige lijsten, balustrade en terras als ten noordoosten. Achterzijde met natuurstenen rondboogpoort met negblokken. Aanbouwsel met mergelstenen hoekbanden.


https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/32349