Kasteel op onregelmatige plattegrond. Vier trapsgewijs, achteruitspringende delen. Linkerdeel: bakstenen hoektoren op vierkante plattegrond afgewerkt met kantelen, drie bouwlagen. Aan de voorzijde vensters en balkon met natuurstenen omlijstingen en negblokken. De zijgevel links is doorbroken door rechthoekige vensters met waterlijsten. Tegen de achtergevel werd recent een veranda aangebouwd.

Ingangpartij: bakstenen langsgevel met kantelen afgewerkt, twee bouwlagen, drie traveeën. Rechthoekige ingangsdeur met natuurstenen omlijsting en twee tudorboogvensters. Boven de ingang zit een groot rechthoekig venster, die een klemtoon legt op de ingangspartij, en twee rechthoekige vensters. Alle vensters met natuurstenen omlijstingen voorzien van negblokken. Daarnaast een lager deel van twee bouwlagen met op de benedenverdieping een erker van natuursteen. Op de verdieping een rechthoekig venster met natuurstenen omlijsting.

Rechterdeel. Bakstenen hoektoren op vierkante plattegrond, drie bouwlagen, één travee. Rechthoekige vensters. De achtergevels zijn op analoge wijze ingedeeld doch minder opgesmukt. De zadeldaken zijn afgewerkt met leien. Natuurstenen geajoureerde nokversiering. Verschillende schoorstenen met gekoppelde, veelzijdige rookkanalen.

Interieur. Het interieur is in een analoge stijl aangekleed met eiken lambriseringen en imposante trap in de inkomhal. Op de schouwen en de consoles komen de wapenschilden van de familie van Outryve d'Ydewalle voor. Een salon is volledig in neorococostijl aangekleed. In de keuken bevindt zich een hergebruikte gotische schouw met enkele kopjes. Het kasteel is volledig onderkelderd, overkluisd met troggewelven en een middengang met tongewelf.

Het park omvat onder meer de kasteeltuin, oorspronkelijk aangelegd in Franse stijl. Er werden meermaals aanpassingen gedaan. De laatste jaren echter werd de tuin helemaal verwaarloosd. In 1980 bij de aankoop door de stad Brugge werd de tuin heraangelegd met gazonvlaktes en sierheesters. Er werden borders voorzien op de hoeken van de bloemparterres met éénjarigen. De kasteeltuin is klassiek gestructureerd met geschoren Ancuba japonica, buxus en coniferen en geflankeerd met geschoren rhododendron.

Verder is er nog de kruidentuin, een ommuurde moestuin van circa 6000 m2, palend aan de Zeeweg. De ruimte is in vier gedeeld. Een eerste deel met keukenkruiden, namelijk een oude gebruikstuin met groenten en bloemen en een moderne met de min of meer gangbare keukenkruiden. Een tweede deel van geneeskruiden die overgebracht werden uit de kruidentuin van het Oude Sint-Janshospitaal te Brugge. Deze beide delen zijn omgeven door taxushagen en de kruiden zijn aangeplant in met buxus-omgeven plantvakken. Het derde kwadrant wordt benut als bijenkwekerij met kleinfruit, terwijl in het vierde deel thermatuinen uitgewerkt zijn.



https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/75153

Kasteel Tudor

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Kasteel Beisbroek is een Belgisch negentiende-eeuws kasteel in Sint-Andries, deelgemeente van Brugge, in het gelijknamige domein. In het gebouw zijn een natuurcentrum, een planetarium en de volkssterrenwacht ondergebracht.

Geschiedenis

Het domein is reeds terug te vinden in bronnen uit de 7e eeuw en behoorde tot het Merovingisch kroondomein Snellegem. In de 9e eeuw ging het over op graaf van Vlaanderen Boudewijn I. In 1115 kwam het in bezit van de Sint-Andriesabdij. Uit een beschrijving in 1678 blijkt dat er enkel vijf kleine hoeves op het domein aanwezig zijn. Een van die hoeven is Leghuut of Leghuyt, waarvan nu de Leghuutput, een oude veedrinkput en delen van een ooit 2 km lange omwalling in het domein nog een restant zijn. In 1798 komt het hele domein via een openbare verkoop in handen van de familie De Nieulant et de Pottelsberghe. Edouard de Nieulant bouwt er in 1835 zijn Beisbroekkasteel en richt het omliggend park aan. Het kasteel ging over naar de schoonzoon Adolphe Otto de Mentock, die schoonvader Edouard de Nieulant ook opvolgde als burgemeester van Sint-Andries. Latere bewoners zijn erfgenamen van de families Otto de Mentock en de Busschere. Van deze laatste familie koopt de stad in 1973 het 98 ha grote domein aan en maakt er in 1976 een publiek stadsdomein met natuurcentrum van. In 1985 werd er ook de volksterrenwacht actief.

Heidegebied

Op de zuidgrens van het domein, vlak bij de kruising van de Diksmuidse Heirbaan en de autostrade, bevindt zich een heide begraasd door schapen. Dit heideveld is van ecologisch grote waarde omdat er rode dopheide op groeit.

Dit open stukje van 2 ha ontstond in 1973, toen een zware storm de douglassparren die er stonden vernielde. In 1974 en '75 werd het stuk echter herbebost. Het jaar daarop verschenen opvallend veel jonge kiemplantjes van rode dopheide en struikheide, wat aanleiding gaf tot onderzoek. Uit het bodemonderzoek in maart 1977 bleek dan ook dat de bodem er erg speciaal is. De bodem is erg zuur, is rijk aan humus en heeft zeer lage gehalte aan fosfor, magnesium, calcium. Het gebied is daardoor uitermate geschikt voor heidevegetatie. In 1977 besloot men dan ook de herbebossing stop te zetten om de heide te behouden.

Tijdens de zomer van 1978 verspreidt de rode dopheide en struikheide zich over het hele perceel. De eerste beheersmaatregelen – uitgevoerd tussen 15 juni en 14 augustus – is het maaien van het gebied. Door het maaien en afvoeren van overwoekerende planten zoals braam, wilgenroosje, pijpenstrootje en biezen, werd er meer plaats gemaakt voor de heide. Ook het resterende stukje douglasbos werd geveld.

In 1978 werd het vennetje uitgegraven, in 1979 volgde een tweede maaibeurt, 1980 de derde en laatste maaibeurt. In 1982 schakelde men Kempische heideschapen en geiten in voor graasbeheer, al werden de geiten drie jaar later weer weggehaald.

Kasteel Beisbroek

Tillegem Castle, locally known as Kasteel van Tillegem, lies south of the city of Bruges, in the province of West Flanders in the Flemish region in Belgium.

Although it is said that Tillegem Castle may have had a 9th century predecessor the present Tillegem Castle originally dates back to the 12th or 13th century when it was owned by Lord Jan van Voormezele. It was built as a square moated castle, flanked by square corner towers.

During the next centuries the castle was owned by a large number of rich families from Bruges, who rebuilt it several times, maybe due to wartime damages but also to make it more comfortable.

In 1879 Tillegem Castle was acquired by Baron Eugène Charles de Peñaranda de Franchimont. He had the castle rebuilt to its present appearance in Flemish Gothic Revival style by the architect Jean-Baptiste de Béthune.

The castle was privately inhabited until 1980. After that it went to the provincial government. The castle was subsequently restored and made suitable for offices.

At present Tillegem Castle houses several offices for provincial government.

https://www.castles.nl/tillegem-castle

Tillegem Castle


Het kasteel Santa Maria is een kasteel in het West-Vlaamse Varsenare, België.

Vroege geschiedenis
Het kasteel Santa Maria werd gebouwd in 1938, en voltooid in 1940. Het werd gebouwd door de baron Jaques de Crombrugghe de Looringhe en zijn vrouw jonkvrouw Marie-Louise van Caloen de Basseghem. De baron was rechter van 1e aanleg te Brugge en was afkomstig van Ichtegem. Hij bouwde het kasteel omdat hij een zomerverblijf wilde dicht bij Brugge. Zijn vrouw was de dochter van de landheer van het kasteel “Ter Straeten” dat in de jaren ’70 afgebroken werd en een moderne villa werd . Nu kennen we het vooral van het sportcomplex die op de voorste landerijen van het oorspronkelijke kasteel. De naamgeving komt van het schip de 'Santa Maria' waarmee Christoffel Columbus Amerika ontdekte. De vormgeving van het gebouw is gebaseerd op een reeds bestaand kasteel van de familie: het kasteel van Wippelgem.

De Tweede Wereldoorlog
Tijdens de Tweede Wereldoorlog waren de Duitsers gevestigd in het kasteel “De Blauwe Torre” (nu de witte paters in de Manlaan), waarin de familie “de Man” resideerde, en het kasteel “De Boeverie”. Ook in het kasteel Santa Maria namen de Duitsers de onderste verdiepingen in beslag en hadden ze nauw contact met de commandopost in de Blauwe Torre en de residenties in de Boeverie.

Huidige situatie
Na de Tweede Wereldoorlog ging het kasteel van erfgenaam naar erfgenaam tot het in 2004 verkocht werd aan de familie Slabinck. Zij lieten naast het kasteel een zogenaamde koetsierswoning optrekken in dezelfde stijl van het kasteel. Dit bijgebouw heeft echter een ontspannende functie en heeft geen economische waarde.

Beschrijving

Neoclassicistisch landhuis in park, grenzend aan de de Manlaan en de Zandstraat. Opgetrokken in 1939-1941 als "Santa Maria" naar ontwerp van architect Maurice Vermeersch (Brugge), in opdracht van Baron Jacques de Cromrugghe de Looringhe-van Caloen de Basseghem, een Brugs advocaat die zich in Varsenare kwam vestigen. Het ontwerp is geïnspireerd op het eind-19de-eeuwse classicistisch kasteel in het Oost-Vlaamse Wippelgem, dat sinds begin 20ste eeuw eigendom was van de familie de Crombrugghe de Looringhe.
Een historisch drevenpatroon (cf. aanduiding op kaart van Ferraris van 1771-1778) verbindt het park met de Gistelsteenweg. Op het domein verder: ten oosten van het kasteel een speelhuisje gebouwd in 1956 naar ontwerp van architect Arthur De Geyter (Sint-Andries, Brugge) en in 1964 uitgebreid tot zomerhuis, een houten duiventil naast het zomerhuis, een bakstenen kapelletje ten oosten naast het kasteel.

Kasteeltje op rechthoekige plattegrond, onderkelderd gebouw van twee bouwlagen en zeven traveeën onder een leien mansardedak met dakvensters. Bepleisterde en witgeschilderde gevels. Neoclassicistische opbouw van de voorgevel: centrale toegang bereikbaar via monumentale trap, gordijnboogdeur waarboven een balkon met smeedijzeren leuning; geflankeerd door twee vensterrisalieten met driehoekige frontons op pilasters. Getoogde vensteropeningen beneden, rechthoekige boven; T-vormig schrijnwerk.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kasteel_Santa_Maria

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/88856

Kasteel Santa Maria in Varsenare

Loppem Castle is a mansion situated in Loppem in the municipality of Zedelgem, near Bruges in West Flanders, in the Flemish Region of Belgium.

Unusually, it preserves its original architecture and interior decoration. The castle has a richly decorated and furnished interior, and houses a collection of works of art (paintings, stained glass, statuary). It is surrounded by a romantic park with ponds and a maze, which has itself been designated a protected heritage landscape.

The castle and park are now owned by the Stichting Jean van Caloen ("Jean van Caloen Foundation") and have been open to the public since 1975.

History

The castle was built between 1859 and 1862 for Baron Charles van Caloen and his family, to designs by architects E.W. Pugin and Jean-Baptiste Bethune. It is considered a masterpiece of Gothic Revival architecture.

In late 1917, during the German Occupation, the castle was requisitioned for the use of a German general and his staff. After the German withdrawal, the castle served as the residence of Albert I of Belgium from 24 October until 25 November 1918.

Loppem Castle


Het kasteel van Snellegem, ook wel De Boeverie genoemd, werd gebouwd omstreeks 1875 door de familie Gilles de Pélichy. Deze rijke familie bouwde het kasteel als tweede residentie op enkele kilometers van het centrum van Varsenare, net buiten de Belgische stad Brugge. Op 50 meter van het kasteel werd een heuvel opgetrokken waaronder de ijskelder schuilt.

Tijdens de wereldoorlogen
Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd het kasteel in beslag genomen door de Duitsers en deed het dienst als commandocentrum. Na de oorlog werd het teruggeschonken aan de erfgenamen van de familie Gillès de Pélichy. In het jaar 1927 brak er een brand uit die ontstond in de kelder waar in die tijd de keuken gevestigd was. Er was een grote schade aan de linkerflank van het gebouw, maar die werd spoedig hersteld.

De Duitse troepenmacht nam opnieuw bezit van het gebouw tijdens de Tweede Wereldoorlog. De commandopost was ditmaal echter gelegen in het nabije kasteel De Blauwe Torre (nu de witte paters in de Manlaan). De kelders deden er toen dienst als veldhospitaal terwijl de bovenste verdiepingen residenties waren van hoge officieren. In 1943 werd boven Varsenare een Engels verkenningsvliegtuig neergehaald door Duits luchtafweergeschut. De twee piloten konden zich redden met hun valscherm en landden in het domein van De Boeverie. Bij het vallen van de nacht schoten ze zo door de ramen van het kasteel twee feestvierende Duitse officieren dood.

Na de jaren 40
Na de oorlog bleef het kasteel voor lange tijd leegstaan en was het een toevluchtsoord voor kluizenaars. Pas in 1975 werd het gebouw gekocht door Paul de Grande. Die heeft er nog steeds zijn woning, maar het kasteel doet ook dienst als expositieruimte voor zijn handel in antiek en kunst. De handelszaak zelf was eerst gelegen in het industriepark van Loppem maar verhuisde in 2001 naar het industriepark in het nabije Jabbeke. De gelijkvloerse verdieping en de kelder zijn ingericht met burelen en ruimtes die qua stijl overeenkomen met de geëtaleerde kunst en antiek. De eerste en tweede verdieping zijn op afspraak te bezoeken. In 1989 liet Paul de Grande het middelste koepeldak vervangen door een glazen piramidedak. De kunst die hieronder tentoon wordt gesteld is dan ook moderner dan die op de onderste verdiepen.

Ten oosten van het kasteel ligt op een 50-tal meter de koetsierswoning. Deze werd in de beginjaren van het kasteel gebruikt door de mensen die in het kasteel werkten onder de familie Gillès de Pélichy. Ook dit gebouw gebruikt Paul de Grande als expositieruimte. De eerste verdieping doet dienst als gastenverblijf.

De Boeverie

16de eeuw. Het kasteel wordt voor het eerst weergegeven op de Grote Kaart van het Brugse Vrije van Pieter Pourbus (1561-1571), gekopieerd door Pieter Claeissens (1601). Het ligt ten oosten van de toenmalige Zuidleie (of Brugse Leie), die vanaf 1613 wordt uitgegraven tot de vaart Gent-Brugge. Het nog vrij kleine en moeilijk te onderscheiden bouwwerk, dat zich bevindt ten zuiden van het gehucht Steenbrugge, heeft mogelijk een torentje en ten oosten ervan bevinden zich enkele bijgebouwen. Ten oosten van de Legeweg bevindt zich ook een kleine bewonerskern.

17de eeuw. Naar verluidt vertrekken de Brugse bisschoppen in de 17de eeuw vanuit het kasteel naar hun inwijdingsplechtigheid in Brugge. De oudst gekende eigenaar van het goed is Jonkvrouw Maria-Magdalena Metgard, die het op 15 januari 1682 erft van Jonkheer Maarten-Leo de Torres. Op 1698 koopt Jan-Baptist Vleys het kasteel aan en zijn zoon Frans, burgemeester van Sijsele (Damme), erft het op 11 januari 1700. Een kaart van het "Casteel van Jan Baptiste Meys", vermoedelijk daterend van het einde van de 17de eeuw gekopieerd naar een schets van Jacques Lobberecht van 1661-1662, geeft een mooie afbeelding van het 17de-eeuwse kasteel.

18de eeuw. Rond 1700 wordt het kasteel naar verluidt "'t Kyfhuys" genoemd en is het toegankelijk via een mooie dreef met kasteelhoeve. In de verkoopakte van 3 juli 1741 wordt Kevergem omschreven als een "schoon casteel ende huys van plaisance, besloten in syne poorten, wal en vyvers, boomgaarden, opgaende boomen, haeghen, beluycken". De weduwe van Frans Vleys, Maria Wauters, verkoopt het kasteel aan graaf Ambroos de Finale, gouverneur van de stad en van de haven van Nieuwpoort, wiens weduwe (Margariete Booninck) het op 4 juli 1753 - mits een cijns ten voordele van het Heilig-Magdalenahospitaal te Brugge - aan Anton-Jozef Van der Vliet doorverkoopt. In 1776 wordt het kasteel, dat op dat ogenblik eigendom is van de zoon Hendrik-Jozef Van der Vlierdt, beschreven als een "casteelgoet ende huys van plaisance met een hofstede daerop staende groot 32 gemete". De kaart toont het omgrachte kasteeldomein dat toegankelijk is via een hekken aan de kant van het kanaal. Een beboste dreef loodrecht op het kanaal, maakt het kasteel ook bereikbaar vanuit de Legeweg. Het domein bezit duidelijk de tweeledige structuur met een afzonderlijke siertuin bereikbaar via een brugje over de gracht. Op de Kabinetskaart van de Oostenrijkse Nederlanden, opgenomen op initiatief van Graaf de Ferraris (1770-1778), verschijnt het kasteel met identieke configuratie. Op het einde van de 18de eeuw gaat het domein over op de nicht van Van der Vliet, Theresia de Blaeuwe die overlijdt in 1843. 19de eeuw. Op een kadastrale kaart van 1810 en het primitief kadasterplan (circa 1835) verschijnt het kasteel met ten noordoosten, langs de huidige gracht, een langwerpig, dwars gebouw, dat niet nader wordt omschreven, en ten zuidoosten een tweede langwerpig gebouw, parallel met het kasteel. Het primitief kadasterplan geeft aan dat het kasteel bewoond wordt door de eigenaar en een ten zuiden aanpalend deel door de pachter Bernard Goormachtigh. Rond 1845 wordt het domein in opdracht van de nieuwe eigenaar kanunnik Pieter de Blaeuwe (1798-1873) vrij ingrijpend aangepakt. Van het bestaande kasteel wordt de zuidelijke helft (volledig ?) afgebroken en (deels ?) herbouwd op een licht achteruitspringende rooilijn (westkant). Ook de twee bijgebouwen worden afgebroken. De brug over de gracht paalt niet langer aan het kasteel maar wordt herlegd in meer noordoostelijke richting. Terzelfdertijd wordt een hoeve gebouwd net buiten de gracht, op de hoek met de huidige Kevergemdreef (cf. nr. 3). In 1859 maakt het kadaster melding van een bijkomende, doch niet nader bepaalde gedeeltelijke vernieuwing van het kasteel. In 1873 gaat het kasteel bij legaat over op Jan-Jozef van Iseghem († 1899) en circa 1900 op de kinderen van zijn zus, Alfons en Prudence François.

20ste eeuw. Volgens het kadaster laten de nieuwe eigenaars in 1901 het kasteel aan de westkant uitbreiden met een kleine, rechthoekige nog bestaande uitbouw. Kort daarna, in de eerste jaren van de 20ste eeuw, wordt het kasteel aangekocht door baron Leo Ruzette (1836-1901), gouverneur van West-Vlaanderen, die vrijwel onmiddellijk daarna overlijdt en het kasteel nalaat aan zijn zoon baron Albert Ruzette (1866-1929), voormalig minister en eveneens gouverneur van West-Vlaanderen. Hij geeft rond 1910 de opdracht voor de bouw van een klein paviljoen in het meest zuidelijke punt van het langwerpige kasteeldomein. Vermoedelijk is het kasteel rond het midden van de 20ste eeuw vrij ingrijpend verbouwd. Een oude foto, gepubliceerd door Bouljon in 1984, toont de westgevel van het volledig wit bepleisterde kasteel. De eerste twee meest noordelijk gelegen traveeën tellen drie bouwlagen; het vermoedelijk vlakke dak steekt uit boven het lagere aanpalende dak van de zuidelijke vleugel. Mogelijk is tegenaan de begane grond van de eerste twee traveeën een aanbouw gebouwd en een (glazen ?) luifel is centraal tegen de westgevel aangebracht. Bij de verbouwing rond 1950 is het kasteel dus o.m. ontpleisterd (en het metselwerk op sommige plaatsen vrij ingrijpend hersteld), de derde bouwlaag aan de noordkant van het kasteel is afgebroken, bijgebouwen zijn afgebroken en nieuwe aangebouwd. De vensters op de begane grond aan de westkant van de meest noordelijk gelegen kasteelhelft zijn omgevormd tot rondboogvensters en de nieuwe tweeledige ingang aan de westkant is toegevoegd.


https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/87929

Kasteel Kevergem

Op de luchtfoto hieronder van het zuiden van Brugge kun je onderaan het kasteel "de la Faille"
ontdekken. Daar valt op hoe beeldbepalend dit kasteel wel is , vlakbij het Minnewater en in het meest bezochte toeristische circuit. Het kasteel valt onder het beschermd stadsgezicht van het begijnhofkwartier.

Het werd gebouwd in 1893 naar het ontwerp van architect Charles De Wulf
in een neogotische stijl.

Op de gronden links van het kasteel stond eerst een faïence fabriek uit 1750 van de beeldhouwer Pullincx.
In 1860 werd er door Eugeen De Wulf een meelfabriek met woning opgericht.

Om het schilderachtig zicht van het Minnewater niet te verstoren werd met kleinzoon Leon De Wulf overeengekomen om zijn fabriek te verplaatsen naar Kristus Koning in het Stubbekwartier: de nieuwe fabriek werd "De Bloemmolens De Wulf" genoemd. Dat gebouw bestaat nu nog maar is omgebouwd tot een appartementsgebouw. Een zaal met een imposante originele stoomgenerator is er nog bewaard.

Kort na 1860 werden de fabriek en wat later ook de woning gesloopt om plaats te maken voor een tuinpark.

Het kasteel zelf werd gebouwd op plaats waar rond 1750 nog enkele gebouwtjes stonden langs een beekje dat het raamgrachtje werd genoemd omdat men er lakens bleekte op ramen in de graslanden errond

.Er werd daar ook een watermolen (een vollersmolen) gebouwd die in 1800 opgegeven werd.
Het grachtje is nu nog te zien aan het kasteel.

In 1936 kocht de familie de la Faille het kasteel. De stad verwierf het kasteel in 1970 en gaf het in 1993 in erfpacht aan de NV Verba voor 99 jaar voor een betrekkelijk lage prijs.. NV Verba verhuurde het kasteel verder aan Westinform, die echter faillet ging. Er is een slepende juridisch dispuut aan de gang sinds 2010 o.a. omwille van het overdekte terras dat zonder vergunning gebouwd werd. Blijkbaar is het in erfpacht geven van stadseigendom tegen lage prijzen geen goed formule
(zie ook de erfpacht van de site Oud Sint-Jan, waar het koetshuis en het viaduct over 't Zonnekemeers ook verloederen.)

De toestand van het kasteel en tuin zijn ondertussen wel in een schamele toestand omwille van leegstand en gebrek aan onderhoud.

https://www.erfgoedforumbrugge.be/minnewaterpark%20kasteel%20de%20la%20Faille.html

Kasteel de la Faille

Temidden van de frisgroene buitenomgeving van Brugge kun je even lekker rustig bijkomen van de pracht en praal van de stad. Kasteel Minnewater is het parmantige kasteel dat werd gebouwd in 1890 voor een succesvolle handelaar in bloemen. Vroeger legden de handelsboten en trekschuiten uit Gent hier aan. Wat meteen opvalt bij het kasteel zijn de vele zwanen in de omliggende gracht. In het kasteel zit een restaurant waar je kunt genieten van een echte Engelse high tea. Omringd door zalige zoetigheden en een prachtige omgeving ervaar je een heerlijk gevoel van rust.

Kasteel Minnewater

The Gruuthusemuseum is a museum of applied arts in Bruges, located in the medieval Gruuthuse, the house of Louis de Gruuthuse. The collection ranges from the 15th to the 19th century.

The Gruuthuse

Presumably in the 13th century, a rich family from Bruges received the monopoly to levy taxes on gruit, and built a storage for it. The building was changed in the early fifteenth century by Jan IV van der Aa to a luxury house for his family, which subsequently changes its name to "Van Gruuthuse" ("From the Gruit house"). His son Louis de Gruuthuse adds a second wing to the house, and in 1472 a chapel. This connects the house to the adjacent Church of Our Lady, Bruges.

The Gruuthuse house and museum is situated behind the Our Lady's church. This impressive city mansion belonged to one of the richest families of the medieval city. It has now been transformed into a splendid museum.

The Gruuthusemuseum, which is housed in the 15th-century city palace of the lords of Gruuthuse possesses the most diverse collection of applied art or decorative art of Bruges from the 13th to the 19th century. In addition one finds a large collection of pictures, interesting Bruges tapestries and furniture, silverware, pewter, weapons, ceramics and musical instruments. The centerpiece is the infamous 18th century guillotine, done in the armory. The palace radiates a special atmosphere. Especially in the kitchen and in the original medieval oratory, built in 1472, one imagines still in the late Middle Ages. The most famous resident of this monumental building was Louis of Gruuthuse.

The name already explains why the Gruuthuse family was so important. The old Flemish word 'gruut' means : peeled barley or wheat. This was the main ingredient for beer-brewing in the Middle Ages. The lords of Bruges had the monopoly for the sale of this very important product. Because of their monopoly position they became very wealthy and powerful and they soon became known as the 'lords of Gruuthuse' (huse= house).

The most famous member of this family is Lodewijk van Gruuthuse (= Louis of Gruuthuse), diplomat and art lover. His equestrian statue can be seen above the lower front facade of the Gruuthuse palace. Under the statue is his personal motto 'Plus est en Vous' (= there is more in you. The motto is in French, the language of European medieval nobility). This part was built during the lifetime of Lodewijk, namely in 1465. In 1628 the former palace of Gruuthuse became a pawn shop. After a complete renovation (partially in neo-gothic style) in 1883 to 1898 the entire house became the archeological city museum 'Gruuthusemuseum' with a very large collection of works of art from different domains (lace, tapestries, paintings, furniture, etc...)

The exterior is partly original, partly a reconstruction; the interior is mostly a late 19th century Neogothical reconstruction of a medieval interior. The building was initially used by the city of Bruges to display the archaeological collection of the Société Archéologique, and expanded into a more general museum over the years, after the city had acquired the collections for themselves in 1955.

The prayer chapel gave the Lords of Gruuthuse direct access to the Church of Our Lady and now offers an excellent view of the tomb of Mary of Burgundy.
The Gruuthusemuseum has been closed since 1 July 2014 for thoroughgoing restoration. While, on the outside, the roofs, windows, and gutters are being tackled, we are working indoors on reorganising the museum.

https://visit-bruges.be/see/museums/imposing-and-totally-renovated-gruuthusemuseum

https://en.wikipedia.org/wiki/Gruuthusemuseum

Gruuthusemuseum

De kasteelsite ontstaat op voormalig veldgebied, een uitloper van het Bulskampveld (zie Beernem). Op het einde van de 18de eeuw is dit nog een onontgonnen moerasgebied, nagenoeg zonder bewoning zie de Ferrariskaart (1770-1778). In de eerste helft van de 19de eeuw wordt het veld omgezet naar bosgebied en ter wille hiervan doorsneden met rechte perceleringsdreven in dambordpatroon, zoals te zien op de Atlas der Buurtwegen (1844) en de Ph. Vandermaelenkaart (circa 1850). Op de Atlas komt op grondgebied Zedelgem het toponiem Hoogeveld voor. In de tweede helft van de 19de eeuw wordt het bos omgezet naar landbouwgrond maar met behoud van het drevenpatroon, nog herkenbaar in meerdere straten in de zuidoosthoek van Veldegem en de aanpalende gemeente Ruddervoorde (zie Oostkamp).

In 1846-1847 wordt een stuk grond op de wijk De Sysloo (toen op grondgebied Ruddervoorde, zie Oostkamp, ten oosten van de toenmalige grens van Zedelgem), met vijvers en aan oostzijde begrensd door de Langendijkbeek, verdeeld in twee rechthoekige percelen. Op het westelijke perceel wordt een boerenhuis (ten noordwesten van het erf) met schuur (ten zuidwesten) en ovenhuis gebouwd, bouwheer is de Brugse dokter Antonius Herrebout. Tevens wordt de noordelijk gelegen verbindingsweg tussen Zedelgem en Ruddervoorde (huidige Ruddervoordsestraat) rechtgetrokken. Circa 1861 laat Antonius Herrebout tegen de noordzijde van het boerenhuis een kasteel optrekken. Op het domein wordt vóór 1882 op het einde van een dreef, aan de Ruddervoordsestraat een kapel gebouwd. In 1889 registreert het kadaster, het kasteel is nu eigendom van de familie van Outryve d'Ydewalle-de Thibault de Boesinghe Clement, een uitbreiding ten koste van het boerenhuis. Ten zuidwesten van het kasteel wordt een nieuwe, langwerpige woning opgetrokken. Een mutatieschets van 1912 toont een grondige verbouwing van het kasteel die zeker al tien jaar eerder was doorgevoerd. Op een foto van vóór de Eerste Wereldoorlog is de noordvleugel van het kasteel te zien. Het huis heeft een zadeldak en in de noordgevel een ingangsportiek steunend op zuilen, erboven een terras en serliana in de topgevel. Met de erkenning van Veldegem in 1920 als onafhankelijke gemeente wordt een deel van Ruddervoorde (zie Oostkamp) toegevoegd waardoor het domein "Hoogveld" nu op grondgebied Veldegem ligt.

In 1920 is de familie van Zuylen van Nyevelt-de Spoelberch de nieuwe eigenaar. Bij het kasteel wordt na de sloop van het aanleunende boerenhuis de zuidvleugel een weinig verlengd en aan westzijde de uitbouw met kapel gebouwd. Wellicht dateert het mansardedak van de noordvleugel ter vervanging van het zadeldak uit die periode. Het ovenhuisje verdwijnt. Ten zuiden van de schuur worden een kapel en landgebouw toegevoegd. Het langwerpige huis in de zuidwesthoek kent een eerste uitbreiding, wordt circa 1931 opgesplitst in twee woningen en in de jaren 1970 (het domein is nu in handen van de familie d'Udekem d'Acoz) weer samengevoegd en aan de linkerzijde een weinig vergroot. Na de aankoop door de VZW V.K.S.J wordt circa 1985 het paviljoen langs de oostelijke toegangsdreef gerealiseerd. Het huidige landhuis vervangt in 2002 de schuur van 1855.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/210075