Het kasteel is gelegen naast Woonzorgcentrum Wommelgheem. Vandaag huisvest het de kantoren van het bedrijf Palmyra Brands, investeerder in onder meer Armonea en Orelia. Beide bedrijven baten woonzorgcentra uit. 

Oorspronkelijk was het kasteel een burchthoeve die in 1542 werd verbouwd tot een kasteel in Toscaanse stijl. Enkele jaren later werd het vernield door Maarten Van Rossum, vandaar de naam Verbrandhof. Later werd het (minder luxueus) heropgebouwd. Een ingrijpende verbouwing in 1897 gaf het kasteel zijn huidige uitzicht. Bij die verbouwing werden enkel de 16de-eeuwse toren en de kapel behouden. In 2015 vond een nieuwe opknapbeurt plaats. 

Historische omgeving
Het geheel vertoont kenmerken van de neo-Vlaamse renaissancestijl en is er een laat voorbeeld van. Het kasteel mag echter niet op zichzelf beschouwd worden, maar moet gezien worden in het kader van zijn onmiddellijke omgeving. Aan het kasteel zelf is nog een restant te vinden van de vroegere hofgracht. Voor het gebouw bevindt zich een open ruimte waarop de oudere remises bewaard zijn. Dat gebouw dateert uit de eerste helft van de 19de eeuw, het werd later volledig omgevormd tot woonhuis.

De boerderij die we tegenover de voormalige remises aantreffen, werd in 1816 gebouwd. De oorspronkelijke functie van het geheel is volledig verloren gegaan, maar ondanks alles heeft het toch een historisch kader ontwikkeld en blijft het kasteel behouden omwille van het dorpsgezicht en zijn esthetische waarde.

https://www.wommelgem.be/kasteel-selsaeten

Kasteel Selsaete in Wommelgem

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

De eerstgekende eigenaar van het kasteel is Petrus van Hecke. Deze verkocht op 30 december 1648 de hoeve met den speelhuyse Kijkuit aan Aloysius du Bois.

Het goed veranderde geregeld van eigenaar en in 1722 werd het kasteelgoed overgedragen aan kanunnik Christianus Terninck.

Bij testament van 11 oktober 1742 werden de bezittingen overgedragen aan de stichting Terninck.

In de zeventiende eeuw, de periode van de Contrareformatie, ontstonden in de Zuidelijke Nederlanden tal van godvruchtige instellingen. Geestelijken en bemiddelde leken lieten aan het einde van hun leven goederen en bezittingen na aan religieuze instellingen of stichten met hun kapitalen caritatieve werken. Zo deed ook in september 1697 kanunnik Christiaan Terninck ( 1667-1745), thesaurier van de Antwerpse Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. De Stichting stond in voor de huisvesting en opvoeding van een aantal weesmeisjes. De bestuurders van de Stichting Terninck verkochten het kasteeldomein De Kijckuytop 12 juni 1750 aan jonkvrouw Anna-Maria du Bois, die de bezittingen op 22 augustus 1753 overdroeg aan E.H. Joannes van Eij, deken van de kathedrale kerk van Antwerpen.

E.H.van Eij schonk het goed op zijn beurt op 22 maart 1762 aan Hermanus-Josephus Botermans, koopman te Antwerpen. Diens kinderen lieten op vrijdag 10 november 1769 het eigendom, groot 8 hectaren, openbaar verkopen op de Antwerpse vrijdagmarkt. De koop werd gesloten door notaris Geeraert Deelen, gezworen roeper was Julianus-Josephus Timmermans, in naam en voor rekening van Jean- Michel-Joseph van Havre en diens echtgenote Catherina Lunden. De koopsom bedroeg 12.528 gulden wisselgeld.

Jean-Michel-Joseph van Havre liet het oude hof van plaisantie afbreken om er een nieuw gebouw op te trekken. Na de aankoop van het kasteelgoed begon hij geleidelijk gronden aan te kopen, zodat hij het eigendom op korte tijd aanzienlijk vergrootte. Toen de heer van Havre overleed in 1804 was het eigendom inclusief landerijen, weiden en bossen uitgegroeid tot een oppervlakte van 55 hectaren. De meeste van deze aankopen gebeurden tussen 1770 en 1775.

Tijdens de Franse overheersing werden de goederen van de gevluchte familie door de Franse staat aangeslagen en openbaar verkocht. Men slaagde er toch in om alle verbeurd verklaarde goederen via tussenpersonen opnieuw te verwerven. Na de dood van Jean-Michel was het zijn zoon Charles-Joseph-Antoine van Havre die het domein in eigendom verkreeg. Charles van Havre liet grote veranderingen aan het kasteel en het domein uitvoeren, het kasteel werd volledig verbouwd naar de heersende bouwtrents. Het Egyptische huis, dat later als jachtpaviljoen dienst deed, werd eveneens door ham opgericht. Dit gebouw werd echter afgebroken midden de jaren zestig. Door zijn toedoen werden ruime vijvers, hovingen en het park achter het kasteel aangelegd. Charles van Havre stierf in 1814, waarna het domein overging naar zijn zoon Constantin.

Constantin-Charles-Marie van Havre werd in 1813 gevraagd lid te worden van het Legion d' Honneur. Deze eenheid werd door Napoleon in 1813 opgericht voor zijn persoonlijke bescherming. In 1851 werd hij senator voor het arrondissement Antwerpen. Het was in datzelfde jaar dat hij aan de gemeente Wijnegem gronden schonk waarop de eerste degelijke schoollokalen werden gebouwd. Deze gronden waren gelegen achter de inmiddels afgebroken kerk aan de Turnhoutsebaan. Constantin was tevens Kolonel-Commandant van de Antwerpse Burgerwacht. Hij bleef in functie tot 1855, het jaar waarin hij stierf.

Na het overlijden van Constantin van Havre werden de onroerende goederen, gelegen onder Schoten en Wijnegem, in opdracht van zijn weduwe, Catharina-Reine-Marie-Josépha della Faille, getaxeerd door architect- schatter E. Van Cuyck. De waarde van gronden en gebouwen werd bepaald op 413.923 Bfr. De totale oppervlakte te Wijnegem bedroeg 66 ha. 86 are, te Schoten: 45 hectaren. 95 are en 37 centiaren.

Gustave-Charles-Antoine-Marie van Havre, zoon van Constantin, werd de volgende eigenaar van het domein. Hij was lid van verscheidene wetenschappelijke genootschappen, organisaties en verenigingen. Ook op politiek gebied was hij zeer actief. Zo was hij burgemeester van Wijnegem (1848-1892), tweemaal senator, lid van de Provincieraad en kapitein van de Antwerpse Burgerwacht. Het was Gustave van Havre die in de huidige Oud- Gasthuisstraat het eerste gasthuis deed bouwen voor besmettelijke ziekten. Zijn kleinzoon, Georges-Charles-Marie-Clément-Raphaël van Havre, werd de tweede burgemeester uit deze familie te Wijnegem (1919-1934). Naast burgemeester was hij ook actief in het Wijnegemse verenigingsleven. Zo was hij erevoorzitter van de fanfara de Wijngaard en de schuttersgilde Sint Sebastiaan. Hij verwierf als ornitholoog wereldfaam en zijn boeken worden nog steeds als belangrijke standaardwerken voor de ornithologie beschouwd.

Het kasteel Kijckuit is nog steeds in het bezit van de familie van Havre.

http://www.belgiumview.com/belgiumview/tl1/view0000482.php4?pictoshow=0000482aa

Kasteel Kijckuit in Wijnegem

The castle of Bossenstein is a moated castle in the small town of Broechem (Ranst), north of the city Lier in the province of Antwerp. The first mention of the castle dates back to 1346. The owner of the castle at that time was 'Johannes van Busco' also known as 'Van den Bossche'. To this person the castle is named today. Other names were Halmaleshof and Allemanshof, after names of later owners.

Characteristic for the castle is the keep, which is one of the oldest parts of the castle. The wings were built much later. Because it is a moated castle, the only entrance is through a brick bridge. Central to the building is a courtyard surrounded by galleries. In 1660 'Willem van Halmale' converted the castle into a magnificent and opulent building. he added the stucco ceilings and mounted panels on the walls depicting the arrival of Ferdinand of Austria in Antwerp. He also built the beautiful driveways to the castle. When you walk up the castle grounds, you can see his escutcheon and the year 1660 on the square gate tower. In the course of time the castle had a lot of owners. In 1900 it stood empty for a period of time and got in decay. A few years later, during the First World War the castle got damaged even more.

Eventually it got restored again and altered to the more modern look it has today. Also big windows were added. Sinds 1962 the castle area is a protected landscape. At this moment the castle is built around a golf course, the Bossenstein Golf and Polo Club.

https://www.amazingbelgium.be/2017/04/the-castle-of-bossenstein.html

Kasteel Bossenstein

Het Kasteel Boekenberg of Boeckenberg is een kasteel in het gelijknamige Boekenbergpark in het Antwerpse district Deurne.

Geschiedenis
Een eerste nederzetting met huis en hoeve, omgeven door een watergracht, gaat terug tot de eerste helft van de 16e eeuw. Tussen 1751 en 1755 werd het huidige kasteel in rococostijl herbouwd in opdracht van Maria Knyff, weduwe J.C. Bosschaert en J.J. du Bois. Het ontwerp wordt toegeschreven aan architect Van Baurscheit.

In 1798 werd het kasteel met omliggende gronden aangekocht door de handelaar en bankier J.W. Smets. Hij liet een romantisch park aanleggen met serpentinevijver, kunstmatige heuvels, een complex met onderaardse grot en ijskelder (samen het latere Natuurhistorisch Museum Boekenberg), rotsbrug, torenruïne en beeldengroepen. Rond 1800 volgde een vijfledige Chinese pagode. In 1859 werden de geometrische tuinen uit de eerste fase in landschapsstijl getransformeerd, met onder meer een verbinding tussen vijvers en slotgracht, een fraaie gietijzeren Dellafaillebrug en aanplanting van tal van exotische gewassen. Uiteindelijk bedroeg de totale oppervlakte van het domein circa 30 hectare. In 1914 kocht de gemeente het middendeel - circa 10 hectare - van het park; de rest werd verkaveld. Pas in 1926 werd het park opengesteld voor het publiek. De vroegere spiegelvijver werd in 1934 omgevormd tot openluchtzwembad. Het kasteel kreeg verschillende bestemmingen tot het in 1956 eigendom werd van het huidige OCMW. In de jaren na 1980 werd het kasteel gerestaureerd.

Tot 2018 werd het kasteel gebruikt als Centrum voor Bijzondere Jeugdzorg, maar het Zorgbedrijf Antwerpen (voorheen OCMW) besloot het kasteel te koop te stellen.

In 2019 werd voor het kasteel een vergunning aangevraagd om het te herbouwen tot een cohousingproject voor senioren.

Kasteel Boekenberg

The Sterckshof castle is in Deurne, Antwerp, Belgium. It houses the Sterckshof silver museum of the Province of Antwerp. Built on the site of a much older castle, or great house, the present building is a reconstruction erected in the 1920s.

History

Sterckshof is about 6 kilometres (3.7 mi) east of the center of Antwerp. It is situated at an altitude of 3 metres (9.8 ft) above sea level. From as early as the 13th century the site of the castle was occupied by the fortified "Hooftvunder" farmhouse, surrounded by a moat. It was probably used to defend a nearby wooden bridge over the Grote Schijn River.

In 1523 it was described as a farm with a house, brewery, moat, ponds, fishery, etc. That year it purchased by Gerard Sterck, who erected up picturesque buildings with a castle, towers and turrets, and called it Sterckhof, a name it retains today. Gerards grandson was Guillaume de Berghes, bishop of Antwerp. In Sterck's monument in Antwerp cathedral he is described as a knight, and lord of Busquoy, Wyneghem, Casterlé and Hooft-Vundere. Sterck was a merchant, banker and secret adviser of the Emperor Charles V. Another owner, Jacob Edelheer, furnished the castle with art collections and scientific collections.

Unlike other castles in Antwerp, the Sterckshof was not destroyed during the wars of the 16th and 17th centuries, but it was neglected during a dispute between the heirs after the owner, Jacob van Lemens, died childless in 1664. From 1693 Sterckshof was owned by the Jesuits of Lier, but the castle was damaged or allowed to deteriorate during the war of the Austrian Succession (1740-1748). After the dissolution of the Jesuit Order, the estate was sold in 1776 to the banker Jan Baptist Cogels, who merged it with his Ter Rivieren estate. By the 1880s the buildings, long uninhabited, were no more than ruins.

Owned by the province

In 1921 the Province of Antwerp bought the Ter Rivieren estate, with the Sterckshof castle, to make it into the current Rivierenhof park. Of the Sterckshof all that was standing was the floor of a tower, the entrance gate and some ramshackle outbuildings. In 1922 the architect JA Van der Gucht submitted plans for reconstruction. Using old pictures and archaeological discoveries, in the 1930s the building rose as an evocative reconstruction. The reconstructed building with its red brick turrets and courtyards is set in formal gardens surrounded by a moat, conveying an impression of the houses of the wealthy in the 16th century.

The municipality of Deurne declined to use the building for their town hall. In 1926 the idea of using it for the province's technical department was explored but rejected since the building was not suitable. The idea of using it for a dairy was also rejected. Eventually, in 1934 an Association was founded to established a Museum of Flemish Civilization. The Sterckshof was transferred to the association on 21 May 1938 and it was immediately opened to the public. Joseph De Beer, the honorary curator, moved into the house and began acquiring what became a huge and disparate collection of archaeological, natural history, ethnology and art and crafts objects.

From 1951 the state began funding the museum. When De Beer died in February 1953 the original association was liquidated and the castle was taken over by the Province of Antwerp. At first it housed the Province's Sterckshof Museum of Art Crafts, and later the Province's Sterckshof silver museum. The museum's displays covered techniques for working the metal and domestic and religious uses. It also included a silversmith's workshop. The museum exhibited Belgian silver and pewter wares from the 16th to 21st centuries, and also some fine antique furnishings. The museum was unable to expand on the site due to planning restrictions,[8] so was closed in 2014 and merged with the Antwerp Diamond Museum to create the DIVA Museum for Diamonds, Jewellery and Silver, located in Antwerp city centre.

After the silver museum moved out, the province put the castle on the market, with an asking price of 4.5 million euros; in 2017 the Flemish government approved 2 million euros in renovation subsidies to sweeten the offer. As of August 2019 a buyer had still not been found.

Sterckshof

It's origin goes most likely back to a Frankish settlement in the Carolingian time era. Arnoldus van Canticrode is mentioned first when he signed a deed in 1239 during the sale of a piece of land.

In 1284 it is Welter Volcaert who owns the castle. His son gives the castle to Duke Jan II of Brabant. His youngest son Lauries is knighted after his brave fighting in the battle of Woeringen in 1288. he dies however in the battle of the golden spurs when he fights on the French side.

Willem II Berthout buys Cantecroy in 1296. It is this Willem II who erects between 1296 and 1308 the high round keep that would dominate the castle until 1618. His son Wouter van Ranst and his grandson Jan van Ranst become the next owners of the castle. Jan dies without an heir and so his castle go to his brother Costen van Ranst who was succeeded by his oldest son Jan II. His son Jan III transform the castle into a fortified stronghold. Jan III also dies without a direct heir. Eight heirs would fight for a long time about who will get the castle. After a long trial it are Jan IV van Ranst and Hendrik van Ranst who are appointed to take care of the estate.

We are in the year 1538 and the castle is property of Hendrik van Pointaillier. He had inherit half of the domain and had bought the other half from Johanna van Ranst. When Hendrik dies his widow is forced to sell the castle.

The new owner is Nicolas Perrenot de Granvelle he is Grand marshal of the empire and one of the most influential noble men of Empire Charles V. His oldest son is a brilliant man and he becomes bishop of Atrecht at age 21.

The castle was under attack during the iconoclasm of 1566. The attackers were however defeated. Cantecroy was turned into a powerful stronghold by Alva. After the pacification of Gent the Spaniards had to retreat. The regiment in Cantincrode was able to withstand the attacks for a long time but were forced to surrender in 1577.

Jan Baptist Maes bought the castle in 1616. He had however lots of debt. The city of Antwerp saw in this an opportunity to take revenge on the mighty castle. They forced Jan Baptist to remove all defending feature and to tear down all towers. At the end he was forced to sell the castle. It was Philip de Godines who bought the castle. By marriage the castle went to Karel de Fiennes bailiff of Brugge. During the guardianship of the Counts of Fiennes from 1655 to 1718 the castle would get its current appearance.

After the de Fiennes the castle would go to the family Termeeren until 1823 when they sell the feudalistic castle once again this time to Baron Jozef Renier Osy de Wycken. This important man was one of the persons who would offer the Belgian throne to Leopold van Saksen-Coburg.

During the 20th century the castle is in appalling state until madam Rosalie Van Daele buys the castle and restores it with her own means into one of the most beautiful estates of Flanders. Madam Van Daele died a few years ago and the castle is now occupied by her son.

What not many people know is that Albert Einstein stayed a while in the castle when he fled for the nazi's. He was waiting in the castle for his visa to move to the USA.

http://www.castlebook.com/cantecroy-castle

Cantecroy Castle



The history of the castle and its grounds dates back to the 16th century and has included various distinguished occupants. In the large entrance hall we find the well-known Plantin family motto above the fireplace:

“Labore et Constantia”

The castle was renovated between 1927 and 1928 by Philippe Moretus de Bouchout, whose coat of arms is to be found on the façade together with that of Countess Legrelle.
In 1986 the castle was bought and restored by the Jan Onzea family, a printer’s family from Borgerhout. On 4th December of that year it was opened as a restaurant with Bert Onzea as the manager.

Kasteel Fruithof is no longer a blot on the landscape of Boechout.
From its opening in December 1986 this stately building, with its unique location in a green open space on the edge of the metropolis, has been a centre where a wide range of customers find what they are looking for.

Those who love to dine well, those attending a conference who wish for good results achieved in a peaceful atmosphere, families with something to celebrate and who appreciate a child-friendly environment and, since May 1998, a bistro, De Jongste Telg, in the castle’s former coach house.
During the summer, when the weather is nice, you can drink your aperitif and coffee on the terrace, enjoying the peace of the beautiful park with its centuries-old trees and the wonderful view of the unique lake.

Nor have the muses been neglected over the years. For twelve seasons the aperitif concerts on a Sunday morning grew into a musical feast appreciated far beyond the boundaries of Boechout. The combination of morning music and an appropriate meal was a huge success. For twelve years this was organized by Kasteel Fruithof itself with father Onzea as the driving force and sister Marleen responsible for the PR. After the death of the former in September 1999, Bert and sister Marleen decided to bring this concert tradition to an end. Two years later the thread was picked up again by the Culture Committee of the Davidsfonds of Boechout and the tradition continued with equal enthusiasm. The beautiful location and the high standard of the musicians remain the same. There is only one difference, four concerts each year instead of six.
Art has always been important at Kasteel Fruithof. Sculptors, painters, photographers, over the years there have constantly been permanent exhibitions to be admired at the castle.
And we must not forget that the green park area of Kasteel Fruithof has been the setting for ‘Buiten-Beelden-Boechout’ a number of times, in collaboration with the Culture Committee of Boechout and the ‘Let’s Find’ gallery.

https://www.kasteelfruithof.be/english/

Kasteel Fruithof

Het Vrieselhof is een kasteel en een gelijknamig provinciaal groendomein in Oelegem, een deelgemeente van de Belgische gemeente Ranst. Het ongeveer 80 ha grote gebied is eigendom van de provincie Antwerpen en wordt ook door haar beheerd.

Het kasteel

Geschiedenis

De naam "Vrieselhof" gaat terug op Jan van Vriesele, een edelman uit Kontich die rond 1300 ongeveer 24 bunders grond kocht in Oelegem (ongeveer 32 ha). Hij gaf de grond als bruidsschat voor zijn dochter. Meer gegevens uit die tijd zijn niet bekend. In 1450 werd een belangrijke hoeve met heerlijke rechten vermeld op het domein, dat bossen, heide en moerasgebied omvatte. In 1457 was er sprake van een "ridderlijk hof, geheten 't hof van Vriesele". De eigenaar, Matheeus van Steenbergen, kreeg toen van Filips de Goede, de hertog van Bourgondië toestemming om aan zijn hof een laathof op te richten. Dit was een lagere rechtbank waar een meier kon oordelen over plaatselijke geschillen. In 1495 erfde Josine van Steenbergen het domein. Toen werden voor het eerst hofgrachten vermeld.

Onder de eigenaars van het kasteel bevonden zich enkele burgemeesters van Antwerpen: Kosten van Halmale en Hendrik van Halmale.

Tijdens de Tachtigjarige Oorlog (16e - 17e eeuw) gingen de inwoners van Oelegem meermaals schuilen in het kasteel.

Vanaf 1509 hadden leden van de familie van Halmale het domein in bezit. De laatste telg, Alfons-Ignace van Halmale stierf kinderloos in 1788. Daarna kwam het kasteeldomein in handen van Charles-Ignace d'Oultremont en zijn vrouw Anne-Henriette de Neuf. Deze laatste had toch nog banden met de familie van Halmale: haar grootmoeder was Barbara Anna Philippa van Halmale (dochter van Alexander Jozef van Halmale, die eveneens burgemeester van Antwerpen was). Voor de nieuwe erfgenamen was het kasteel een buitenverblijf waar ze weinig verbleven.

In de 19e eeuw gebeurden er restauratiewerken aan het kasteel. Het nabijgelegen koetshuis met stalling dateert van 1877.

In 1910 werd graaf Louis de Brouckhoven de Berkeyck eigenaar van het geheel. Hij liet het oude kasteel herbouwen in neo-Vlaamse-renaissancestijl met trapgevels, speklagen en hoektorens, maar na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog lieten de Belgische troepen het kasteel om strategische redenen afbranden op 7 oktober 1914. Tussen 1917 en 1919 werd het huidige kasteel herbouwd in dezelfde stijl als het pas recent gebouwde, verwoeste kasteel. In 1974 werd het kasteel en het bijhorende domein door de kleinkinderen van Louis de Brouckhoven de Berkeyck verkocht aan de provincie Antwerpen.

Functies

Het grootste deel van de tijd had het kasteel een woonfunctie. In de 18e en 19e eeuw had het nog enkele andere functies: in 1797 werd het een tijdelijke verblijfplaats voor de Augustijnen van Antwerpen nadat hun klooster gesloten werd en in 1818 werd het verhuurd als Rijkswachtkazerne.

In 1975, een jaar na de verkoop aan de provincie Antwerpen, werd het domein opengesteld voor wandelaars. Van 1977 tot 1999 was het "Provinciaal textiel- en kostuummuseum" gevestigd in het Vrieselhof. Door een gebrek aan middelen kon slechts een beperkt deel van de collectie tentoongesteld worden. In 2002 verhuisde het museum naar Antwerpen en kreeg het de naam Modemuseum Antwerpen. In 2003 vestigde het Provinciaal bibliotheekcentrum zich in het kasteel, samen met administratieve diensten. In 2011 werd binnen het Provinciaal bibliotheekcentrum een "bibliotheek van Vlaamse klassiekers" geopend. Hierin worden werken van klassieke Vlaamse schrijvers verzameld en uitgeleend. In 2014 besliste de provincieraad van Antwerpen het departement cultuur te herstructureren. Het bibliotheekcentrum zou samen met de Dienst Cultuurspreiding en Kunsten samengevoegd worden tot een nieuwe Dienst Bibliotheken en Kunsten. In 2015 verhuisde het Provinciaal bibliotheekcentrum naar Antwerpen, maar de verzameling Vlaamse klassiekers bleef in het Vrieselhof.

Een aantal ruimtes in het kasteel worden door de gemeente Ranst gebruikt voor ceremonies.

Het vroegere koetshuis is omgebouwd tot een drank- en eetgelegenheid, genaamd Remise (een oud woord voor koetshuis).

Het domein

Het domein Vrieselhof bestaat uit verschillende delen. Het eigenlijke kasteelpark kreeg vorm in de 18e eeuw. Alfons-Ignace van Halmale legde de drevenstructuur op het domein, met onder meer de een kilometer lange dreef vanaf het kasteel tot de Rundvoorstraat, vast rond 1750. Oude Ferrariskaarten geven deze structuur reeds duidelijk weer. De gronden naast de dreef waren niet allemaal eigendom van de kasteelheer. Oorspronkelijk liep het domein tot aan de Heidebeek en werd het omringd door bossen en hooiland. Achter het kasteel werd in dezelfde tijd een stervormige drevenstructuur aangelegd, het zogenaamde "Sterbos", in de 21e eeuw een speelbos voor kinderen. Begin 20e eeuw werd het park heraangelegd in een Engelse landschapsstijl, die veel minder streng was. Onder meer de U-vormige hofgracht dateert uit die tijd. Grote delen van de oudere dreefstructuur zijn nog wel herkenbaar.

Verschillende wateren doorkruisen het gebied van het Vrieselhof: naast de hofgracht zijn er de Heidebeek, het Groot Schijn, de Rosse Beek en de Vrieselbeek.

De Heidebeek begrenst het oorspronkelijke parkgedeelte. Het noordelijk gedeelte voorbij deze beek behoort evenwel ook tot het provinciaal domein Vrieselhof. Het is een stuk Schijnvallei, waardoor het Groot Schijn loopt, een rivier die ontspringt in Westmalle en uitmondt in de Schelde. De Schijnvallei heeft nog de kenmerken van de 19e eeuw bewaard. Tussen het Groot Schijn en de Heidebeek ligt het Vrieselgoor, een moerasachtig bebost gebied met een gedeeltelijke repelpercelering: repels verhoogde grond met tussenin afwateringsgrachten. Aan de overzijde van het Groot Schijn ligt het Goor, een laaggelegen moerassig land. Bij het Goor hoort een deel waardevol blauwgrasland. In 2013 kocht de provincie nog aanpalende stukken grond bij om dit blauwgrasland beter in stand te kunnen houden.

Het oostelijke deel van het domein tussen de Heidebeek en het Groot Schijn wordt begrensd door de Rosse Beek. Aan de overzijde van deze beek, buiten het domein Vrieselhof, ligt het Fort van Oelegem. Het deel naast de Rosse Beek, tussen de Heidebeek en het Groot Schijn, is een oud moerasbos dat onderhevig is aan kwel en waar geen onderhoudswerken gebeuren. Dit stuk bos heet "het Diep".

De Vrieselbeek loop binnen het oorspronkelijke parkgedeelte tussen het kasteel en het sterbos.

Vrieselhof in Oelegem

Het hof van Schoten werd reeds als hoeve vermeld in 1232. Het betrof op dat moment waarschijnlijk eerder een hoeve dan een kasteel. Het huidige kasteel, dat verschillende malen van eigenaar veranderde (alle eigenaars vanaf het begin van de 16de eeuw zijn gekend), was van 1564 tot aan de Franse Revolutie de zetel van de heren van Schoten.

Het eerste kasteel, vermoedelijk uit de eerste helft van de 16de eeuw (?), waarvan de vierkante aanleg met omwatering, de onderbouw van muren en torens en de Valkentoren bewaard bleven, werd in 1542 door Maarten van Rossem verwoest. Circa 1550 vatte Jan van Crombach, burgemeester van Antwerpen, de bouw van het huidige kasteel aan (zie de typische bak- en zandsteenarchitectuur van buitenmuren en torens). Na 1564 liet Melchior Schets het ‘hof van plaisantie’ omvormen tot de bestuurlijke residentie van de heerlijkheid Schoten. Omstreeks 1750 liet J.B. Cornelissen de Weynsbroeck de voor- en achtergevel verbouwen (zie de lichtere baksteen, de afwezigheid van speklagen en de decoratie van hoofdingang en balkon), de torens met tentdaken afdekken en de bijgebouwen met uitzondering van de Valkentoren afbreken.

De oude beukendreef met aan het eind het omgrachte kasteel is als structuur nog herkenbaar zoals op de kabinetskaart van de Ferraris (1770-1778). Het waterkasteel wordt op deze kaart omgeven door moestuinen, een klein sterrenbos en enkele losstaande gebouwen binnen een nagenoeg rechthoekige omgrachting. Parkbossen en dreven omgeven het kasteel. Op de kaart van Vandermaelen (1846-1854) is de structuur van het kasteeldomein duidelijk herkenbaar.

De neogotische kapel onderaan de noordwesttoren dateert van circa 1900. Op 7 september 1972 brandde de westvleugel af. Herstellings- en restauratiewerken van het hele kasteel werden uitgevoerd in 1974-76 onder leiding van architect Jos Gabriëls.

Sinds 1950 is het domein gemeente-eigendom; in 1955 werd het ingericht als cultureel centrum met een openbaar park van 30 hectare en 5 hectare sportinrichtingen. De overige 25 hectare werden voorbehouden voor woningbouw, voornamelijk villabouw.


https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/14322

Kasteel van Schoten in Schoten

Motte met slotgracht, waarbinnen aaneengesloten gebouwencomplex -het eigenlijke Bisschoppenhof-(ten noordwesten) en vrijstaand rond gebouw -jeugdhuis van circa 1960- (ten zuidoosten), toegankelijk via witstenen boogbrug (18de eeuw?) aan Suzanne Spanhovenstraat; gelegen in spievormig openbaar park met hardstenen poort en hek (18de eeuw?) aan Oudkasteelplein, waarvan meest oostelijke deel ingenomen door schoolgebouw.

Naamgeving in verband met grondheerlijke rechten (cijnzen en rechtspraak), die de Luikse prins-bisschop hier eertijds bezat; het huidige Bisschoppenhof gaat naar alle waarschijnlijkheid terug op het centrum van de voormalige bisschoppelijke villa, die na de Slag van Woeringen (1288) in handen kwam van de hertog van Brabant; "goet ten Hove", in de eerste helft van de 19de eeuw reeds eigendom van de familie van Deurne, van circa 1450 tot 1595 van de familie de Heelt (mits een korte onderbreking van 1579 tot 1589), van 1595 tot 1631 van Gillis senior en junior du Mont, alias Brialmont, laatstgenoemde sedert 1606 ook eigenaar van Te Couwelaar (zie Lakborslei nummer 202); in 1631 in bezit van Balthazar van Cortbeemde, super-intendant van de Berg van Barmartigheid te Antwerpen, in 1647 van Giacomo Guyot, koopman en in 1649 van het echtpaar Gaspar Antheunis, muntmeester te Antwerpen, en Suzanna Spanhoven.

In 1568 aangeduid als "een oudt steynen vervallen huys, met twee hoeven, stallen, weyden, bosschen, groot 50 bunder", wordt het in de koopakte van 1631 omschreven als "eene motte ofte berch omwaterdt mette steenen toren, bornputte, schuere, poorthuyse ende stallinghe" met acht bunders land; uit deze periode dateren het nog bestaande poortgebouw alsook enkele sporen in de fundering.

In 1647 is er sprake van "een schoon huys van playsentie op nyeuw opgebouwt metten hoven en pleynen tsamen omwatert, met twee boomgaerden ende eenen omloop van buyten oock omwatert wesende, en zo meer altsamen groot wesende 16 bunder"; dit lusthof vinden we terug in het huidige gebouw met witstenen parement; de aansluitende vleugel met bak- en zandsteenparement (17de-eeuwse funderingen) dateert uit het eerste kwart van de 19de eeuw (zie salon met stucwerkplafond en deuren in empirestijl), de haakse vleugel met torenuitbouw in voortgezette stijl werd opgetrokken begin 20ste eeuw (zie foto's 1902 zonder en 1920 met gebouw in kwestie).

In 1956 werd het Bisschoppenhof verkocht aan de Gentse bouwmaatschappij Compagnie Immobilière (16,5 hectare), die het kasteel met tuin, slotgracht en aansluitend park in 1958 afstond aan de gemeente Deurne (samen 6,5 hectare); de omringende gronden werden verkaveld en volgebouwd.

Poortgebouw uit de eerste helft van de 16de eeuw met centrale hoger opgaande doorgang, geflankeerd door haakse vleugels van één tot twee bouwlagen uit zelfde periode; rechtervleugel met toegevoegde tweede bouwlaag en inmiddels gesloopte aanbouw uit het eerste kwart van de 20ste eeuw; geknikte linkervleugel met vernieuwde traptoren aan binnenplaats. Traditionele verankerde bak- en zandsteenbouw met ver doorgedreven gebruik van speklagen; originele kruis- en kloosterkozijnen naast later aangepaste; middenpartij met aan brugzijde witstenen voorbouw + erker en aangepaste rechthoekige poort (constructie verwijzend naar voormalige ophaalbrug), aan binnenplaatszijde originele korfboogpoort, kruiskozijn met slagvensters, laadluik; doorgang met dubbel kruisribgewelf. Iets meer naar rechts, rondboogpoort rustend op kraagsteen (links) en Toscaanse zuil (rechts) uit de eerste helft van de 17de eeuw. Restauratiewerken uitgevoerd in 1990-91 onder leiding van P. Leysen, met onder meer lovenswaardige inrichting der conciërgewoning.

Aanleunend hoofdgebouw uit het tweede kwart van de 17de eeuw; verspringende plattegrond, zie zes traveeën aan grachtkant, vijf aan binnenplaats, wellicht verwijzend naar oudere fundamenten; opbouw met souterrain, twee verdiepingen en attiek onder hoog leien schilddak met dakkapellen. Witstenen lijstgevels, waarin rechthoekige vensters in vlakke arduinen omlijsting met steenmerken uit de eerste helft van de 17de eeuw; behouden luiken aan grachtzijde; binnenplaats met betreurenswaardige verbouwing van inkompartij uit het vierde kwart van de 19de eeuw en corresponderende bovenvensters, waarbij ook de voormalige binnentrap met bordessen verdween; huidig laat-19de-eeuws burgerlijk interieur afkomstig van voormalig Antwerps herenhuis.

Aansluitende uitbreiding uit het eerste kwart van de 19de eeuw van respectievelijk drie en vier traveeën; souterrain uit de eerste helft van de 17de eeuw waarop neotraditionele lijstgevels van twee bouwlagen en leien zadeldak. De in het eerste kwart van de 20ste eeuw bijgebouwde haakse vleugel, respectievelijk vier en vier traveeën, souterrain, twee bouwlagen en leien schilddak, met aan grachtzijde pseudo-donjon onder leien tentdak; voortgezette stijl met witstenen onderbouw passend bij de 17de-eeuwse fundering, lijstgevels van bak- en zandsteen harmoniërend met de 19de-eeuwse vergroting. Trapzaal uit bouwperiode. Heden in gebruik als natuurviendenhuis.

Kasteel Bisschoppenhof

Couwelaar Castle, also known as De Drie Torekens (The Three Turrets), is a castle in the Deurne district of Antwerp. The castle is L-shaped and consists of a main building with wings, as well as several outbuildings including a coach house. The main building is characterized by two round towers at the front and a built-in, square tower at the rear. Over the centuries, the castle has been extensively altered and restored several times and has stylistic elements of the Neo-Renaissance and Rococo, among others. Couwelaar Castle is a historical monument.

History

The first mentions of a Couwelaar estate date to the beginning of the 15th century: in 1402 it is recorded as belonging to Pieter van Immerseel. It later passed to Pieter de Francques, a merchant from Antwerp, and then to his son Raphaël. In 1584, Couwelaar was sold in the Vrijdagmarkt. In any event, in 1606 it was owned by Gilles Du Mont, a cloth merchant who had also recently acquired the nearby castle of Bisschoppenhof. The Du Monts significantly improved the castle by adding six towers and laying out gardens and fish ponds.

Couwelaar changed hands several times in the following years. Pedro de Man, a former schepen (alderman) of Antwerp, had the castle thoroughly restored in 1766, in classical style. Four of the towers were in poor repair and were demolished and a new moat, among other things, was added. In 1848, a pleasure garden in the style of the Italian Neo-Renaissance was commissioned by John della Faille de Leverghem and his wife, who had purchased the castle two years earlier. They also had the castle itself renovated in the style of the Flemish Neo-Renaissance.

The real estate company Crédit Foncier d'Anvers acquired the castle in 1913 and had the moats filled in. In 1927, the castle ultimately became the property of the municipality, which until 1970 used it for administrative services and as a workshop and storage. Repairs were carried out in 1986–88, particularly to the towers and roofs. In the early 21st century the castle was sold to a group of new owners who pledged to restore it without impairing its historic character, and it has been divided into five cohousing apartments.