"Kasteel Lippens", sinds 1977 gemeentehuis met openbaar wandelpark. Opgericht in 1879 door mevrouw H. de Kerchove-Lippens en de heren A. en E. Lippens. Aan de straat palend kasteel geflankeerd door gemetste hekpijlers en fraai hekwerk. Achterliggend deels ommuurd kasteelpark ten westen palend aan de Plaisantstraat en ten oosten aan de Bevrijdersstraat.

Vrij imposant bak- en natuurstenen kasteel op min of meer rechthoekige plattegrond in neoclassicistische stijl. Twee bouwlagen van drie traveeën op kelderverdieping met verhoogde begane grond en afgedekt door een leien mansardedak. Sterk gelede en geprofileerde lijstgevels door toepassing van een natuurstenen sokkel en borstwering met omlopende cordonlijsten, voorts markerende pilasters en uitspringende risalieten met horizontale banden. Het verticaliserend element in de gevelordonnantie door de brede geblokte omlijstingen rondom de rechthoekige muuropeningen wordt nog geaccentueerd boven het omlopend hoofdgestel door de gelijkaardig omlijste dakvensters met vleugelstukken, fronton- en siervaasbekroning. Toegangsdeur met brede trap midden in de rechter zijgevel. Minder uitgewerkte tuingevel met rondbooglicht van het trappenhuis in het met een bovenverdieping verhoogd middenrisaliet bekroond door een balustrade.

Bijbehorende voormalige conciërgerie palend aan de zijgevel van nummer 5. In het park en afkomstig van de Markt: monument voor mevrouw H. de Kerchove d'Exaerde-Lippens opgericht in 1911 met beeldhouwwerk door H. Leroy.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/34301

Kasteel Lippens

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Voormalig zogenaamd "Kasteel Puyenbrug", sinds 1965 deel van het toen opgerichte Provinciaal Domein Puyenbroeck, deels op Zaffelare en Eksaarde. In 1798 werd een gebied van het bisdom Gent genaamd "ter licht", gelegen op het toenmalige Mendonk ten oosten van de "Wabbeekdam" tussen Zuidlede en Zwarte Gracht, als nationaal goed te koop aangeboden. De gronden bestonden uit bossen, meersen en een hofstede bij de Puibrug die aanvankelijk toebehoorde aan de Gentse Sint-Baafsabdij en evenals de benaming "ter licht" al vermeld werd in de eerste helft van de 13de eeuw. Aangekocht door P.J. Van Overloop, een Gents koopman, van 1808 tot 1845 burgemeester van Mendonk. Domein circa 1810 door Van Overloop aangepast tot "campagne" gepaard gaand met de bouw onder meer van een buitenhuis bij de hofstede in de zuidoosthoek van een rechthoekig omgracht kasteelpark met diagonale serpentinevijver. Ten noorden en ten noordoosten tot Craenendam, bewaarde bijbehorende bossen en rechtlijnige dreven bij het zogenaamde "Kasteel Puyen" (volgens kaart P. Vander Maelen uit het tweede kwart van de 19de eeuw), later zogenaamd "Kasteel Puyenbrug".

Bakstenen brug over de kasteelgracht met gewit ijzeren toegangshek aan vierkante gemetste pijlers in de zuidwesthoek van het kasteelpark, schuin tegenover de Puibrug. Oude hoeve met duiventoren in de zuidoosthoek van het park gesloopt eind de jaren 1970.

Oranjerie in het noorden van het kasteelpark, waarschijnlijk uit het tweede kwart van de 19de eeuw. Gelegen achter waaiervormig ommuurde moestuin; axiale toegang met laag gewit ijzeren hek aan hoge, gemetste pijlers met arduinen dekplaat. Geelgekalkte, verankerde bakstenen oranjerie op rechthoekige plattegrond van vijf traveeën en één bouwlaag onder schilddak (pannen). Ritmerende hoge rondboogvensters met behouden roedeverdeling en booglijst op imposten; twee zittende leeuwenbeelden flankeren de centrale deur. Steigergaten onder dakoverstek en omlopende houten gootlijst. Vierkante bovenvensters in achtergevel en lage getoogde deur in rechter zijgevel. Achter aangebouwde serres.

Kasteel middenin het park met deels bewaarde vijver en omgrachting; gebouwd in 1881 ter vervanging van het vroegere buitenhuis door E. Van Overloop (van 1898 tot 1925 hoofdconservator van de Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis te Brussel). Sinds 1976 Provinciaal Molenmuseum. Eclectisch getint kasteel met neorenaissance-inslag. Aangepast in de jaren 1920 (vermoedelijk bedaking en houtwerk). Baksteenbouw verrijkt met natuursteen en lichter gekleurde baksteen voor speklagen, hoekblokken en vensteromlijstingen, op souterrain van hardsteenblokken. Hoofdvolume met symmetrische dubbelhuisopstand, met twee bouwlagen onder geknikt zadeldak (pannen, nok parallel met de straat) en haakse achteruitbouw met drie bouwlagen onder zadeldak. Gemarkeerd middenrisaliet met bekronende verhoogde puntgevel. Rechthoekige gekoppelde vensters onder waterlijst en op de bovenverdieping met versierde borstweringen.


https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/34390

Kasteel Puyenbrug

The current inhabitants, Count Renaud and Countess Valérie de Kerchove de Denterghem, do their utmost to preserve the park and buildings. Since 1995, the park has been protected as a monument.

In 1843 Charles, descendant of an old family of large landowners and later second Earl, de Kerchove de Denterghem (1819-1882) married Eugénie de Limon de Steenbrugghe (1824-1899), the eldest daughter of Thérèse de Limon. Thérèse died on 14 May 1872, after which Charles and Eugénie came into possession of extensive farmlands and the dilapidated country residence in Beervelde.

Count Charles and Countess Eugénie had a new and larger castle built next to the dilapidated castle, based on a design by Théophile Bureau (1827-1884). The Brussels landscape architect of German origin Louis Fuchs (1818-1904) was commissioned to transform the fields and woods around the castle into a park. This was not an easy task.

The irregular piece of land that was given to him was squeezed between the village of Beervelde, the road to the neighbouring village of Lochristi, the new paved road to Zaffelare (current Beerveldsebaan) and the railway Ghent-Antwerp. The urgency with which the whole project was set in motion suggests that one had already started planning before the death of Thérèse de Limon. In 1870 the duo Fuchs Bureau worked together on the legendary Ghent winter garden of Count de Kerchove de Denterghem.

It can' t be excluded that the eldest son Oswald (later third Count) de Kerchove de Denterghem (1844-1906) had an important influence in the design of the park. Oswald managed to combine a political career, in the footsteps of his father and grandfather, with extensive botanical activities. All the Kerchoves were and still are plant lovers. Oswald was more. Despite his law studies, he was a true botanist. He wrote articles on numerous subjects, but remains mainly known for his impressive books on palms and orchids.

He admired the parks of Prince Hermann Pückler-Muskau (1785-1871) and was a supporter of his mixed style: symmetrical near the house, irregular in the rest of the domain. A style that met the desire to create flower beds in a landscape park.

Since 1875, members of the family de Kerchove de Denterghem have held, almost continuously, the presidency of the Royal Society for Agriculture and Botany, the founder of the five-yearly Ghent Flower Show. The azalea collection of Charles and Eugénie, later also the collection of Oswald, was famous. The names of late 19th-century varieties of the Ghent pride, the Azalea Indica (now Rhododendron simsii), remind us of the prestige that the family de Kerchove de Denterghem enjoyed among Ghent floriculture growers. Several cultivators won prizes with varieties such as Mademoiselle Louise de Kerchove, Président Comte Oswald de Kerchove, ... Also cultivars of other plants were named after members of the family de Kerchove.

Count Oswald died in 1906. After the death of his widow in 1918, the castle of Beervelde became the property of their only son André (1885-1945), the youngest of the four children.

In Beervelde the castle had survived the Second World War, although damaged. Like many other castles, it would not survive modern times. It had an enormous volume of almost 10,000 m³. Moreover, the picturesque style in which it was built was very expensive to maintain due to its architectural detailing. After the war the castle was demolished and in 1950 a distinguished, more practical country house was built on the foundations. Still under Charles, fifth Count, de Kerchove de Denterghem, the basements of the manor house, in fact remains of the castle of 1873, were decorated by Roger Raveel in 1966-67. Together with some friends, he created an intriguing work of art, in which the garden participates in a remarkable way.

Since the death of Count Charles, his second son, Count Renaud de Kerchove de Denterghem, takes care of the park. It proved impossible to maintain the park without opening it up in an economically responsible manner. Count Renaud found his inspiration in the neighbourhood of Paris, where the Fustier family has been organising the 'Journées des Plantes' on the Courson domain since 1982.

https://www.parkvanbeervelde.be/en/geschiedenis

Kasteel van Beervelde

Kasteel Rozelaar is een 19e-eeuws bouwwerk in Lochristi. Het is, samen met het omliggende park en de bijgebouwen, beschermd als monument. Het enige restant van de gesloopte middeleeuwse waterburcht Rozelaar zijn de twee toegangstorens.

Geschiedenis

Kasteel

Het domein Rozelaar werd gesticht door de Gentse Sint-Baafsabdij in de 12e eeuw. Oorspronkelijk was het een ontginningsgebied, waarin abt Jan Vromand in de tweede helft van de 13e eeuw een waterburcht liet optrekken als zomerresidentie voor de abten. Er was zoals toen gebruikelijk een opperhof en een neerhof. In de 16e eeuw werd het opperhof verfraaid respectievelijk door de abt Boele en de laatste abt Lucas Munich.

In 1525 verbleef de uit zijn land gevluchte koning Christiaan II van Denemarken met zijn echtgenote Isabella van Habsburg en kinderen in Vlaanderen, op zoek naar hulp. Ze logeerden ook een tijdje in kasteel Rozelaar en van daar vertrekken ze op 5 december naar Zwijnaarde waar de zieke Isabella overlijdt.

Het geheel kwam in 1563 na de afschaffing van de Sint-Baafsabdij door keizer Karel V in handen van de bisschoppen van Gent, die het verder als zomeresidentie gebruikten.

Het kasteel werd tijdens de Franse invallen (de Devolutieoorlog) van 1678 geplunderd en in brand gestoken en nadien hersteld, wat een zeer grote indruk maakte op de toenmalige bisschop Frans van Horenbeke.

Rechts boven de plint van het kasteel zien we een steen met jaartal 1755 met het wapenschild en wapenspreuk van bisschop Maximiliaan Antoon van der Noot.

Ferdinand Marie de Lobkowicz, bisschop van Gent, liet in 1782-83 het kasteel herstellen, verfraaien en vergroten. Ten zuiden van het kasteel liet hij een Engelse tuin aanleggen met exotische planten.

In 1783 werd het kasteel afgebrand en vernietigd. In 1797 werden de resten van het kasteel samen met de kapel van Lobos als domaniaal goed aangeslagen en openbaar verkocht.

Sloop

In 1806 werd het domein eigendom van de familie de la Croix die in 1808 het kasteel verder liet slopen. Enkel de onderkelderde versterkte poort van het oude waterkasteel bleef nog gespaard op het vroegere opperhof.

Senator en schepen van Gent Auguste de Cock liet in 1840 de vroegere paardenstallen met oranjerie en serre ombouwen in neoclassicistische stijl volgens de plannen uit 1833 van de Gentse architect Louis Minard tot het nu nog bestaande kasteel.

Ferdinand Vuylsteke, die zich in 1859 in Lichtelare vestigde, onderhield de kasteeltuinen. In 1857 begon zijn zoon Charles Vuylsteke het eerste tuinbouwbedrijf van Lochristi op de gronden van het kasteel.

In 1995 werd Kasteel Rozelaar, met de walgrachten, het schiereiland met versterkte poort en de site van het voormalige waterkasteel, beschermd als monument.

Kasteel Roelaar

Het kasteeldomein Ortegat omvat een buitenplaats in neoclassicistische stijl met empire-elementen met bijhorend park in landschappelijke stijl uit de eerste decennia van de 19de eeuw. Het landhuis is één van de weinige gekende en bewaarde realisaties uit het architecturale oeuvre van architect Jean-Baptiste Dubois.

Historiek
Kasteel Ortegat, ook gekend als het kasteel van Waasmunster, was voorheen naar de bouwheer kasteel Vermeulen genaamd (confer oude prentkaarten). De naam kasteel De Bulck kwam eveneens voor, ontleend aan het toponiem van de locatie waar het kasteeldomein werd ingeplant. In de volksmond werd de benaming "Engelse hof" gebruikt die verwijst naar het landschapspark in Engelse stijl bij het kasteel. Ook de volkse benaming "De Wal" is een verwijzing naar een aspect van het kasteeldomein.

In 1797 verwierf de gefortuneerde Albertus Livinus Vermeulen uit Lokeren bij openbare verkoop diverse loten grond te Waasmunster afkomstig uit het omvangrijke domein van de afgeschafte abdij van Roosenberg (1238-1797). Eén van de loten betrof zelfs het eigenlijke abdijgebouwencomplex. Deze abdijsite lag ten zuiden tussen de Hoogstraat en de Durme, niet ver van het latere kasteel Vermeulen. De aanvankelijke abdij van Roosenberg werd gesticht in 1238 op initiatief van Walter de Marvis, bisschop van Doornik, op een plaats te Waasmunster genaamd Hoogendonck naast de Durme (ter hoogte van de Abdij van Roosenberglaan). Dit victorinnenklooster evolueerde snel tot een gezaghebbende abdij. Ondanks de noodzakelijke en herhaaldelijke heropbouw kende de Roosenbergabdij nog een grote bloeiperiode in de 17de en 18de eeuw. Het goed van deze monumentale abdij werd in 1797 aangeslagen en openbaar verkocht.

Volgens een figuratieve kaart van 1639 van het kloostergoed was het perceel grond tegenover de toegangsdreef en de "priesteragie" van de abdij van Roosenberg "den bulck" genaamd. Op "den bulck", een deels beboomd groot perceel (confer de kabinetskaart van de Ferraris van 1770-1778), kwam na de openbare verkoop het kasteel Vermeulen als buitenverblijf tot stand. De gebouwen van de abdij Roosenberg I op het Kloosterbroek vervielen in puin en waren in 1825 zo goed als volledig verdwenen.

Albertus Livinus Vermeulen was in 1767 geboren te Lokeren als zoon van Benedictus Jacobus Vermeulen (overleden te Lokeren in 1813) die het ambt van burgemeester van Lokeren heeft bekleed. In de overlijdensakte van de ongehuwde Albertus Livinus Vermeulen, eigenaar te Brussel, is vermeld dat hij 2 januari 1820 overleed te Waasmunster op zijn kasteel. Dit bevestigt de aanwijzing van Albertus Livinus Vermeulen als bouwheer van het kasteel.

Het kasteel kwam nadien in bezit van zijn neef Jean-Baptiste Vermeulen (1788-1872), de enige zoon van zijn broer Pierre-Jacques Vermeulen de Mianoye 1761-1817). Jean-Baptiste Vermeulen huwde in 1819 te Gent met Mélanie-Louise-Agathe Dons. Het buitengoed te Waasmunster bleef ruim een eeuw bezit van de familie Vermeulen.

Het voormalige zomerverblijf van de familie Vermeulen is van een zeldzaam geworden en heel representatief type landhuis dat door welstellende burgers en grootgrondbezitters sinds eind 18de- begin 19de als buitenplaats werd gebouwd. Het kasteel Vermeulen werd begin 19de eeuw uitgevoerd in neoclassicistische stijl met empire elementen, naar ontwerp van architect en beeldhouwer Jean-Baptiste Dubois (Arquennes 1762-Dendermonde 1851). De precieze bouwperiode en het tijdstip van het ontwerp van het zomerverblijf is echter niet met zekerheid gekend. Een aantal auteurs geven 1813 als bouwjaar aan en daarnaast komt, vooral in de lokale literatuur, 1818 als bouwjaar voor. Gezien het jaartal 1813 in een plintsteen bij de linker gevelhoek van het koetshuis voorkomt kan worden aangenomen dat de bouw van het kasteel omstreeks dat tijdstip (of vroeger?) werd gerealiseerd. De jaarsteen draagt tevens de inscriptie: "A.V.M.C", misschien staand voor Albert Vermeulen constru(x)it en in dit geval een aanwijzing van de bouwheer.

Een prent uit 1825 van B. de Loose geeft het kasteel weer met omringend park. Op het primitief kadasterplan (1828) van Waasmunster is het kasteel Vermeulen, met vijvers, walgrachten en bijgebouw aangeduid. In de primitief aanwijzende tabel van het kadaster (van of voor 1834) staat Jan Bt. Vermeulen, rentenier te Gent geregistreerd als eigenaar van verschillende percelen van het kasteeldomein.

Het kasteeldomein werd onder Jean-Baptiste Vermeulen gefaseerd uitgebreid. In 1855 werd in het zuidwesten een wijziging van afhankelijkheden van het kasteel kadastraal genoteerd na samenvoeging van percelen: een stal en twee woningen werden opgericht (voormalige boswachterswoning van het kasteel). Door kadastrale samenvoeging van percelen werd het aanvankelijke park vergroot. In 1856 werd dit perceel aan de noordoostzijde (Belselestraat) vergroot met zeven percelen na afbraak van huizen tot één perceel, toen gekadastreerd als lusttuin. In 1868 werd de sloop genoteerd van een aanpalende hoeve aan de Belselestraat. Na rechttrekking van de Belselestraat volgde nog voor 1892 (confer de topografische kaart) een aanzienlijke vergroting van het lustpark. Door samenvoeging van twee percelen (gekadastreerd als lustbos) was het parkdomein namelijk noordwaarts verlengd. Door verlegging van de perceelgrens westwaarts werd het parkdomein, vanaf ter hoogte van het kasteel verbreed tot één perceel (kadastermutatie 1904).

Naar verluidt werd het kasteel vanaf omstreeks 1900 in gebruik genomen als buitenverblijf door de vooraanstaande Gentse familie Ortegat. Sinds begin 1919 is de buitenplaats van de familie Vermeulen overgegaan in bezit van de familie Ortegat aan wie het kasteel nog zijn huidige gebruikelijke benaming ontleent. Hyppolyte Ortegat kocht het kasteeldomein aan. Zijn zoon Louis Ortegat (1891-1970) verkreeg in 1965 de adellijke titel van ridder die wordt overgedragen op de eerstgeboren mannelijke afstammeling.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/88406

Kasteel Ortegat

Oorspronkelijk verblijfplaats van de heer van Walburg. Heerlijkheid ontstaan in 1550 door de vereniging der heerlijkheden van der Moeren en Willemaers door ridder Willem van Waelwijck, onder de benaming "Hof van Walburg", naar diens echtgenote Walburgis. Hij sloopte het in puin vallende kasteel en verving het door het huidige. Door erfenissen en verkopingen werd het kasteel in 1618 onder meer ingericht als brouwerij. In 1846 kwam het in handen van J.F.G. van Naemen-Boeye, die het in 1851 volledig herstelde en aan de 19de-eeuwse smaak aanpaste.

Waterburcht in traditionele bak- en zandsteenstijl bestaande uit twee langse vleugels van verschillende lengte, met steil zadeldak (nok parallel aan de straat, leien) gevat tussen trapgevels. In de oksel van noordelijke- en zuidelijke vleugel, polygonale traptoren waartegen rechthoekige slotkapel. Rechts van de noordvleugel, ermee verbonden, doch voor de gevellijn uitspringend, een nagenoeg vierkante woontoren, qua volume en uitzicht gelijk aan de vrijstaande duiventoren links van het kasteel. Voor de zuidelijke gevel, ruim terras met twee prieeltjes.

Noordelijke vleugel (noordgevel) van zes traveeën en twee bouwlagen met hoge rechthoekige vensters (19de eeuw) voorzien van kwarthol geprofileerde zandstenen negblokken en ontlast door een gebogen strek met zandstenen aanzet- en sluitstenen. Boven de tweede en voorlaatste travee een getrapt dakvenster (drie treden en topstuk) met nagenoeg vierkant venster. Houten kroonlijst op modillons. Verankerde zijtrapgevels (dertien treden en topstuk) met rechthoekige vensters op onregelmatige plaatsen aangebracht.

Zuidelijke vleugel (zuidgevel) van negen traveeën en twee bouwlagen. Eenvoudige rechthoekige vensters en deur in de tweede travee, alle voorzien van zonneblinden. Gevel beëindigd op gelede architraaf en houten kroonlijst op modillons. Linkerzijtrapgevel (tien treden en topstuk) van vijf traveeën, evenals de voorgevel voorzien van rechthoekige vensters en deur, sommige nog met zonneblinden; in de geveltop twee nagenoeg vierkante vensters. Rechterzijtrapgevel met in elke bouwlaag twee rechthoekige vensters. Op de middenpenant van de begane grond, ingemetselde gedenkstenen: "Hunne Majesteiten Koning Albert en Koningin Elisabeth van België verbleven in dit kasteel in oktober 1914 na het beleg van Antwerpen", "G.D. Waelwyck, Force n'est droit", "Reaedificavit J. Van Naemen-Boëyé, Anno 1851". Achtergevel met twee zichtbare traveeën en centraal, getrapt dakvenster. Rechthoekige vensters met kwarthol geprofileerde zandstenen negblokken. Korfboogdeur met arduinen waterlijst en diamantkopsluitsteen.

In de oksel van beide vleugels, achtzijdige traptoren op vierkante plattegrond en bekroond door een ingesnoerde helmspits (leien). Baksteenbouw met verwerking van zandsteen voor de hoekblokken en speklagen. Rechthoekige muuropeningen op onregelmatige plaatsen ingeplant. Onderaan, rechthoekige harstenen gedenksteen: "Bezoek van Z.M. Koning Boudewijn inhuldiging 'Heirmanklok' 4 nov. 1956". Tegen de noordzijde van de torenvoet, rechthoekige slotkapel met trapgevel (vijf treden en topstuk) en zadeldak met brede overstek en houten modillons. Verhoogde begane grond met spitsbogig blindvenster met geschilderd traceerwerk. Bovenverdieping met rechthoekige venstertjes.

Nagenoeg vierkante woontoren rechts naast de noordelijke vleugel. Verankerde bak- en zandsteenarchitectuur van twee bouwlagen afgedekt door een zadeldak (nok loodrecht op de straat, leien) tussen twee trapgevels. Per bouwlaag in elke gevel een getralied kloosterkozijn met zandstenen, kwarthol geprofileerde hoekblokken.

Ten westen van het kasteel, vrijstaande duiventoren, identiek aan laatstgenoemde en voorzien van een groot aantal muurankers in de vorm van Sint-Andrieskruis. Naast deze toren, een stenen, gekasseide brug op drie rondbogen en aan de kasteelzijde voorzien van een gietijzeren hek aan bakstenen pijlers met zandstenen dekplaat.

Ruim terras voor de zuidelijke vleugel, uitkijkend over de parkvijver en op de twee vrije hoeken gemarkeerd door prieeltjes. Verankerde bak- en zandsteenbouw op vierkante plattegrond en afgedekt door een tentdak (leien) met dakkapel aan de noordzijde. Elke zijde geopend door een rondboogvenster in vlakke bakstenen omlijsting met imposten en sluitsteen; tot cordon doorgetrokken lekdrempels. Sommige vensters blind gemetseld, met geschilderde imitatieramen. Rondboogdeur volledig analoog aan de vensters, in de naar elkaar gekeerde zijden. Gevel bekroond door zandstenen fries met bakstenen casementen; brede dakoverstek op houten modillons.



https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/15237

Kasteel Walburg

Voorheen zogenaamd "Goed ten Hulle" of "Kasteel van Crombrugghe", thans "Domein ten Bosch". Oudste vermelding van het "kasteel ten Hulle" in 1375. In 1625 aangekocht door Ch. Wauters, heer van Ruddervoorde, en in 1719 door Hubert Francies, burggraaf van Nieuwland, heer van Ruddervoorde en Pottelsberge. Nadien werd het kasteel eigendom van J. della Faille d'Assenede, van baron V. de Nève de Roden - Van den Hecke, baron de Neve de Roden - Kervyn d'Oudt Mooreghem en sedert 1909 eigendom van de familie de Crombrugghe de Looringhe.

Gelegen in een groot domein met rechthoekig aangelegde walgrachten ter hoogte van het kasteel verbreed tot vijvers. Een notariële akte van 1779 vermeldt "het kasteel ofte huys van plaisance... zijnde den bouw van drij stagien, hebbende remisen en stallinge voor veerthien peirden, woonste en stallingen voor den hovenier, duyvekeete, ye-put, eenen hof rondom in zijne mueren ... dreven, wallen, spiegels ofte bassins, parterre en voordere hovingen, zevensterre, bosqués en andere wandelingen". Door een dreef verbonden met de straat en sedert 1856 met de parochiekerk van Wippelgem. IJzeren hekken tussen arduinen pijlers met vaasbekroning, zowel aan de voorzijde, Kramershoek, als aan de parkzijde met de zevenster, Droogte. In de as van het kasteel bakstenen boogbrug over de walgracht met arduinen pijlers met ketting en siervazen.

Kasteel met U-vormige aanleg, gelegen in omgracht park, volgens kadastergegevens en wapen van de kasteelheren in de voorgevel volledig heropgebouwd circa 1892. Bepleisterd kasteel van twee bouwlagen onder mansardedaken (leien). Drie middentraveeën, gevat tussen kolossale pilasters, zijn een verdieping hoger opgetrokken en bekroond met een driehoekig fronton met oeil-de-boeuf in rocailleomlijsting en met smeedijzeren met ringen opengewerkte sfeer erbovenop. De gevels van de uitspringende zijvleugels, afgelijnd door geblokte hoekbanden, zijn eveneens bekroond met een driehoekig fronton met oeils-de-boeuf in rocailles. De centrale deurtravee tussen geblokte hoekbanden bevat een spiegelboogvormige deur en dito deurvenster met smeedijzeren balkon in geprofileerde omlijstingen, en is verfraaid met het wapen van de familie de Nève de Roden-Kervyn d'Oudt Moorghem. Voorts rechthoekige vensters in vlakke doorlopende omlijstingen met paneelversiering op de borstweringen. Gelijkaardige zij- en achtergevels. In achtergevel zijtraveeën gevat tussen geblokte muurbanden met spiegelboogvormige deur in geprofileerde omlijsting. Hoger opgetrokken middentravee met bekronend driehoekig fronton.




https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/33848

Kasteel van Wippelgem

Kasteel Van Acker, heden gemeentehuis met bijbehorend openbaar park van 5 hectare tegenover de westgevel van de parochiekerk. Minstens sinds de eerste helft van de 19de eeuw bevond zich ter hoogte van het huidige kasteelpark een lusttuin met woning, vermoedelijk een buitenplaats ingeplant aan de steenweg bij de hoek met de Kerkhamstraat (heden verdwenen). In 1898 aangekocht door T. Libbrecht-Soupart, advocaat en van 1900 tot 1924 burgemeester van Destelbergen. T. Libbrecht liet in 1913 het huidige kasteel bouwen. Na de dood van Mevrouw Libbrecht-Soupart (1914) bleef het kasteel onafgewerkt aan de binnenzijde en werd tenslotte in 1923 in die toestand met park verkocht aan M. Van Acker Herry (Sint-Denijs-Westrem) die het als eerste permanent kwam bewonen. Sinds 1974 eigendom van de gemeente Destelbergen.

Kasteel in neo-Lodewijk XVI-stijl met monumentale allure, gebouwd in 1913, naar verluidt naar ontwerp van architect Jozef De Bosscher (Heusden). Het materiaalgebruik, namelijk grote blokken Euvillesteen, draagt bij tot het prestigieuze karakter en versterkt de indruk van beïnvloeding door de klassieke Franse kasteelarchitectuur. Onderkelderd min of meer rechthoekig gebouw van twee verdiepingen met mansardedak. Voorgevel met volledig symmetrische gevelordonnantie: centrale toegangstrap naar het brede vooruitgeschoven terras tussen de uitspringende hoekrisalieten. Gelijkaardige achtergevel doch zuidoostelijk hoekrisaliet verhoogd tot zware torengeleding met koepelvormig dak. Opvallende sculpturale geveldecoratie, op enkele plaatsen voorzien van de initialen L en S van de oorspronkelijke bouwheer. Markerende omlopende gevelbekroning met in de attiek verwerkte balustrades, mansardevensters en accentuerende siervazen.


https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/35657

Kasteel van Acker

Voormalige buitenplaats zogenaamd "Kasteel Crabbenburg". Site met samengestelde omgrachting waarover geen historische gegevens bekend zijn voor de 18de eeuw, volgens De Potter en Broeckaert in de 18de eeuw: eigendom van jonkheer Hiëronymus Josephus d'Hane de ter Varent en melding van een leen "grooten Wal te Crobbenburgh". Een kaart van 1771 toont een enkelvoudig omgracht kasteel met de naam "goed te Crabenburg". Op de Ferrariskaart (1771-1778) aangeduid als "campagne Knoppen Veldt". Patroon van de grachten zoals weergegeven op de kaart van Ph. Vander Maelen (circa 1840) bleef tot heden grosso modo bewaard: rechthoekig omgracht deel van het park met kasteel en ten noorden aansluitende site met omgrachting in 8-vorm. In 1821-1823 bouw van een buitenplaats door F. Heynderycx, naar ontwerp van de Gentse architect J.B. van de Cappelle. Licht aangepast en vergroot in 1892 (toevoeging van zijrisalieten en een monumentale trap middenvoor) door baron P. Heynderycx en barones de Saint-Genois des Mottes.

Axiaal gemetste toegangsbrug over de voorste kasteelgracht, geplaveid met bakstenen in visgraatverband. Brugleuningen bestaande uit voor de empireperiode typische zware ijzeren kettingen gehangen over een rij hardstenen pijlers. IJzeren toegangshek voor de brug aan vierkante, hardstenen hekpijlers bekroond met een siervaas.

Oorspronkelijk empire buitenplaats met monumentaal karakter, opgevat als een op het zuiden georiënteerde Griekse tempel van drie verdiepingen en drie traveeën met bepleisterde en witgeschilderde gevels. Benedenverdieping (vroegere oranjerie) vormt in feite de onderbouw met aan weerszij hellende gebogen opritten naar het peristilium en waarin voorheen respectievelijk links paardenstallen en rechts een kapel waren ondergebracht. Bel-etage en derde verdieping schuilgaand achter de zuilenportiek bekroond door een entablement met driehoekig fronton. Daarachter verhief zich een enorme koepel met belvedère. Colonnade van vier zuilen op hardstenen basis met geprofileerd basement en Ionisch kapiteel onder omlopende gelede architraaflijst, vlakke fries en kroonlijst met klossen. Fronton met opvallend halfverheven beeldhouwwerk van de Gentse beeldhouwer C. van Ophem, een mythologisch tafereel voorstellend: Apollo, zoon van Zeus, in zijn zonnewagen getrokken door vier paarden omringd door de uren van de dag, putti en vrouwen die de schaduwen van de nacht afweren. Lijstgevel achter de colonnade verticaal geritmeerd door lisenen. In geprofileerde omlijstingen gevatte, hoge rechthoekige vensters en deurvensters, laatst genoemde verrijkt met rechte kroonlijst op hoekconsoles. Middelste ijzeren balustrade van het terras verwijderd voor de monumentale eretrap met hardstenen balustrade die in 1892 tegen de onderbouw werd toegevoegd. Oorspronkelijke zijgevels met mezzaninovensters in het hoofdgestel. Daartegen toegevoegde zijrisalieten van twee traveeën breed en twee en een halve bouwlaag afgedekt met plat dak. Rechts boven de plint in de voorgevel aangebrachte hardstenen herinneringssteen met opschrift: "Baron P. Heynderycx, Baronne P. Heynderycx née Baronne de Saint Genois des Mottes - Mars 1892". Voorts gekenmerkt door geblokte hoekpilasters, een omlopend hoofdgestel met getande kroonlijst, attiek met balustrade en siervazen op de hoeken. Bij deze aanpassing in neoclassicistische stijl bleef de oorspronkelijke symmetrie gerespecteerd en behield de aanvankelijke bouw zijn dominant karakter. Halfronde uitbouw achteraan echter vervangen in de 20ste eeuw door een rechthoekig uitspringend risaliet bekroond door een hoofdgestel met driehoekig fronton boven de drie traveeën brede pilastergevel. Hoge omlijste rondboogvensters op de bel-etage.

Kasteel Crabbenburg

Het kasteeldomein gaat terug op een site met walgrachten, in oorsprong een hoeve, die toebehoorde aan de adellijke familie van Berlaere. In 1630 werd Diegoede Castro eigenaar.  De familie richtte  er later een kasteel op, dat echter in 1675 door Franse soldaten werd vernield. Het werd in het begin van de 18de eeuw heropgebouwd door de familie van der Meersche. 

Het beschermde landschap omvat ook een deel van het vroegere Beukenplein aan de Kerkhofdreef met de dreef die in de as van de kasteeltoegang leidt tot aan de Turfputstraat. De hoofdingang van het kasteel bevindt zich langs het Beukenplein. Op het hek staat het wapenschild van familie de Lichtervelde die het kasteel erfde eind 18de eeuw.
Beide parallelle dienstgebouwen aan het voorplein van het kasteel kwamen gezien hun rococostijl waarschijnlijk pas in het midden of derde kwart van de 18de eeuw tot stand. Het toenmalige omwalde kasteelgoed met nederhof, hovingen en bos bezat op dat ogenblik een sterk geometrisch opgedeelde aanleg met onder meer vijvers aan weerszij van het voorplein en een siertuin ten zuiden van het kasteel in Franse stijl. De familie vanden Meersche bleven heren van Berlare en eigenaar van het kasteel tot 1791 toen het door huwelijk in het bezit kwam van de familie de Lichtervelde. Volgens kadastraal plan van 1810 waren de parkvijvers intussen gewijzigd tot onregelmatig gevormde gebogen waterpartijen wat waarschijnlijk gepaard ging met een heraanleg van het kasteelpark in de toen gebruikelijke landschappelijke stijl. 
In 1906 verkocht aan nijveraar Emile Roos, in 1934 bezit geworden van de familie Jonas-Roos en nadien geërfd door de familie Nicod die het kasteel als buitengoed gebruikten. In 2008 aangekocht door de gemeente Berlare die voor het kasteel een publieke bestemming plannen.

Het volledig onderkelderde kasteel op rechthoekige plattegrond bezit een harmonisch karakter met symmetrische opbouw. Volgens oude prentkaarten bezaten de gevels in de eerste helft van de 20 ste eeuw een gekleurde afwerkingslaag. De kelderverdieping gaat terug op het 17de eeuwse kasteel. Typerend voor het kasteel is de eetzaal met aankleding uit eind 19de - begin 20 ste eeuw. Boven de houten lambrisering is er een wandbespanning met landschapstaferelen en gobelintapijten. 

Rechts zie je paardenstallen met zadelkamer en de verblijven van de paardenknechten; links de conciërgewoning. Deze bijgebouwen bevatten rococoelementen. Tussen de paardenstallen en de vijver staat een serre, aangebouwd tegen de stallen en een langgerekt kippenhok met duiventoren, centraal bekroond door een opvallende duiventil in de vorm van een achthoekige dakruiter met spits.

Typerend voor het kasteelpark zijn de slingerpaden en de reliëfverschillen. Grote waterpartijen met een reeds gerestaureerde gietijzeren boogbrug over de serpentinevijver. Verscholen in het zuidoostelijk bebost gedeelte van het park en omringd door vijf taxussen staat een hardstenen monumentje. Samengesteld uit een sokkel gevormd door een korte ronde zuil met daarop drie bollen en bekroond door een hoge driezijdige obelisk. 


https://www.berlare.be/kasteel-en-park-in-berlare.html

Kasteel van Berlare

Het Kasteel van Laarne is een kasteel in de Belgische gemeente Laarne. Het stamt uit de 11e of 12e eeuw. Het kasteel was van oorsprong een waterburcht. Na een restauratie in 1962 doet het nu dienst als museum.

Van de originele burcht rest nu slechts de vierhoekige donjon-toren. De donjon van Kasteel Laarne is opgetrokken uit Balegemse steen en heeft twee kleine hoektorens met stenen spitsen. De donjon was via muren verbonden met verdedigingstorens. Die laatsten waren rond en hadden ook weer stenen spitsen.

Het spitse dak van de donjon stamt uit de tweede helft van de 17e eeuw. In de loop der tijd verdwenen de kantelen, de valbrug en valhekken. Een vaste brug met drie bogen en een barok voorgebouw kwamen ervoor in de plaats. Daarnaast werden de verbindingsmuren tussen de verdedigingstorens vervangen door woongedeelten. Die worden gekenmerkt door grote ramen met kruiskozijnen.Geschiedenis
Dertiende en veertiende eeuw
Beatrix van Massemen, dochter van Diederik wordt tussen 1213 en 1222 uitdrukkelijk vermeld als vrouwe van Laarne. Zij was getrouwd met Gerard van Zottegem, de tweede zoon van Walter, heer van Zottegem. Zij hadden minstens tien kinderen. Hun zoon, Giselbrecht van Zottegem, overleefde zijn oudere broers en werd heer van Ressegem, Leeuwergem, Massemen, Laarne en Kalken. Naar aanleiding van zijn huwelijk van Mathilde van Bethune, dochter van de heer van Dendermonde, werd hij in 1228-1229 beleend met de heerlijkheden Laarne en Kalken. Volgens E. Balthau liet hij vermoedelijk kort nadien het "hof van Laarne" aanleggen, de voorloper van het kasteel. Van hem zijn verschillende militaire activiteiten bekend. In 1214-1215 was hij, met twee van zijn broers en andere Vlaamse edelen, huurling in dienst van de Engelse koning Jan zonder Land tijdens de opstand van de Engelse edelen. Deze zou leiden tot de Magna Charta in 1215. In 1217-1218 nam hij deel aan de 5de kruistocht in Egypte, die zou leiden tot de nederlaag van het Christelijk leger bij Damiete in 1218.

Een oorkonde met de vermelding “int hof te Laerne” uit 1294 is de eerste verwijzing naar een eigenlijke verblijfplaats ter plaatse. Achtenzestig jaar later is er voor het eerst sprake van een kasteel en wel in een oorkonde tussen Gerard van Ressegem, heer van Laarne, en zijn leenheer de graaf van Vlaanderen. Daarin wordt de graaf in tijden van oorlog of oproer de beschikking over het kasteel toegezegd. Toen 20 jaar later de stede van Gent in opstand kwam tegen het grafelijk gezag werd het Slot belegerd en ingenomen. De brandsporen van 22 september 1382, zijn nog steeds zichtbaar. Pas in 1390 kon Jan van Massemen, zoon van Geraard, opnieuw bezit nemen van zijn burcht.

Vijftiende eeuw

In 1426 ging het domein over in handen Boudewijn III de Vos, zoon van Boudewijn II de Vos en van Elisabeth van Massemen. Hij was tevens heer van Lovendegem, Zomergem en van Pollare. De belasting op het zout uit 1449, leidde tot een nieuwe opstand tegen Filips de Goede, hertog van Bourgondië en graaf van Vlaanderen. De Witte Kaproenen namen Laarne in, samen met Gavere, Poeke en Schendelbeke. De heer van Laarne, Boudewijn IV de Vos, werd te Gent opgesloten. Een poging van de graaf de Saint Pol, om met een troep Bourgondiërs Laarne te ontzetten, mislukte en er vielen 22 zijner mannen onder de muren van Laarne. Een tweede poging op 16 december van datzelfde jaar, door Picardische ruiters had meer succes. Niet lang daarna maakten zwervende onruststokers – bekend onder de naam De Groene Tenters - de streek weerom onveilig. Ze slaagden er zelfs in het slot van Laarne gedurende zes jaar te bezetten.

Zestiende en zeventiende eeuw
In 1505 ging Laarne over naar de familie van der Moere, dan gedurende een korte periode naar de familie van Gavere. Van ca 1570 tot 1656 was de familie de Schoutheete van Zuylen d’Erpe, er de houder van. Tijdens de godsdiensttroebelen - ten tijde van Frans de Schoutheete die baljuw was Kortrijk - werd het slot op 24 juli 1579 “ruyné et bruslé” en was het voor 10 jaar onbewoonbaar.

De uit de streek van Zwolle afkomstige familie van Vilsteren kocht het domein aan in 1656. Geraard van Vilsteren was tevens heer van Aartselaar en van Ter Straten te Belsele en Waasmunster. In 1673 werd Laarne tot baronie verheven. In die jaren kreeg het domein zijn huidig uitzicht: de hoofdingang werd verlegd naar het dorp; de 150 meter lange dreef naar de kerk werd aangelegd; op de erekoer werden vier paviljoenen opgetrokken. Twee jaar later ontsnapte het kasteel ternauwernood aan vernieling: de troepen van Lodewijk XIV staken zowel de huizen als de kerk in brand, maar spaarden het slot omdat de vorst er zou overnachten tijdens zijn inspectiereis.

Na het overlijden van Geraard van Vilsteren, baron van Laarne, in 1683 trad zijn tweede echtgenote, Livina- Maria de Beer, dochter van de baron van Meulebeke, in het huwelijk met Jan van Brouchoven, graaf van Bergeyck. Dit illustere personage was een briljant dienaar van de Spaanse Kroon en thesaurier-generaal der Zuidelijke Nederlanden. De weelderige vormen van zijn moeder, Hélène Fourment - na de dood van Rubens hertrouwd met de graaf van Bergeyck - sierden in die dagen het paleis van Versailles.

Achttiende en negentiende eeuw
Het Slot vererfde nadien achtereenvolgens op Jacques Joseph van Vilsteren en dan diens zonen François, Nicolaes en Théodore die allen kinderloos stierven. Met als gevolg dat het domein in handen kwam van Maria-Theresia van Vilsteren, hun zus die gehuwd was met Libert-François Christijn (1703-1785), telg uit een familie van ambtsadel die door een weloverwogen huwelijkspolitiek een indrukwekkend aantal heerlijkheden en baronieën had verworven, waaronder Ribaucourt in Frankrijk. In 1796 ontsnapte het slot aan de vernieling bij de bezetting door de Sansculotten. Wel werd de klok uit de hoofdtoren neergehaald en werden beschadigingen aangericht in de kapel. De meeste wapenschilden werden toen weggehakt.

Twintigste eeuw
Eén van zijn nakomelingen, Robert-Jean Christyn, graaf de Ribaucourt (1875-1959), die de bedoeling had het goed permanent te bewonen liet het restaureren door de Leuvense architect Pierre Langerock. Maar de Eerste Wereldoorlog en het schielijk overlijden van zijn zoon Maurice (1903-1914) maakten een einde aan die plannen en het kasteel verwerd stilaan tot een ruïne. Van 1923 tot 1927 woonde de volksschrijver en reporter Jef Crick er samen met zijn vrouw in een vleugel. Ook de kunstenaars E. De Buck en H. Broeckaert namen er tijdlang hun intrek.

Om het te redden van de totale ondergang werd het kasteel in erfpacht gegeven aan Charles, baron Gillès de Pelichy, die architect De Tracy aantrok voor een grondige restauratie. Volgens Dr. Patrick Devos “bleek die taak zo groot dat de aangevatte werken stilvielen, zodat het kasteel aan een onherroepelijke overrestauratie ontsnapte.” Sinds 1943 is Kasteel Laarne beschermd als monument. Het kasteel is ingericht als museum.

Vanaf 1943 drong zich een blijvende oplossing op. De vzw Koninklijke Vereniging der Historische Woonsteden van België werd bereid gevonden die aanzienlijke taak op zich te nemen. De laatste privé-eigenaar, Robert-Jean Christyn, graaf de Ribaucourt, schonk de bijna compleet tot ruïne vervallen burcht aan de vereniging in 1953, waarop onmiddellijk enkele dringende werken aangevat werden. Vanaf 1962 ving de nieuwe voorzitter van de vereniging, ridder Joseph de Ghellinck d’Elseghem, onder leiding van architect Paul Eeckhout, grootschalige werken aan en in 1967 kon het slot worden opengesteld voor het publiek. Daartoe had De Ghellinck het gelijkvloers van slot laten herinrichten met veelal 17e-eeuwse meubelen, wandtapijten en schilderijen. Tijdens diens mandaat schonken de heer en mevrouw Claude Dallemagne hun Europees vermaarde collectie zilver aan het Slot. De 446 zilveren siervoorwerpen worden sindsdien tentoongesteld in een speciaal daartoe ingerichte zaal op het eerste verdiep. Het echtpaar betrok er een appartement tot aan het overlijden van Claude in 1986.

Het was de voorzitter van de vzw Historische Woonsteden, prins Alexandre de Merode, die in 1987 jonkheer Paul de Pessemier 's Gravendries en zijn echtgenote aanwees als inwonende beheerders van het Slot. Het oude poortgebouw, de vestibule, de kapel, de loggia, de bedaking, het binnenplein, de omwallingen, de hovingen, de noordelijke vleugel, de paviljoenen en zo meer, werden grondig aangepakt. In 1996 werd aan het Slot de prestigieuze Europa Nostra Prijs toegekend.

In mei 2012 werd de Wapenzaal Robert de Ribaucourt ingericht en opengesteld voor het publiek. De Pessemier 's Gravendries besteedde meerdere jaren aan het opsporen en terugvorderen van alle archiefstukken en landboeken van het Slot van Laarne die overal verspreid zaten. Al deze artefacten, waarvan de oudste uit de 14e eeuw stammen, zijn intussen summier gerestaureerd, geklasseerd en geïnventariseerd. Hij publiceerde op basis van zijn archiefonderzoek, meerdere artikels over de sociale, bouwkunstige en kunsthistorische geschiedenis van het Slot. In 2016 werd hem de titel toegekend van Bestuurder-Conservator van het Slot van Laarne.