Het Kasteel de Fauconval is een groot landhuis dat zich bevindt aan de Daaleindestraat 2 te Kortessem.

Gebouw
Het bouwwerk, dat een neoclassicistische uitstraling heeft, telt drie volledige verdiepingen plus een hoog mansardedak dat eveneens woonruimte bevat. Het is in 1860 gebouwd voor de familie Rubens-Du Vivier en kwam later, door vererving, in bezit van de familie De Bernard de Fauconval, waarnaar het vernoemd is.

Omstreeks 1900 werd het nog verbouwd, en in 1965 werd het aangekocht door de gemeente en ingericht als cultureel centrum en bibliotheek. Tijdens Wereldoorlog 2 werd het gebruikt tijdens de 18 daagse Veldtocht als commandopost van het 1ste Regiment Jagers te Paard. Bij het kasteel behoort nog een hoeve (hoeve de Fauconval), aan Daaleindestraat 4, die in 1844 al werd vernoemd.

Heden cultureel centrum en bibliotheek. Ligging achterin met voorheen ommuurde voortuin met resterende hardstenen pijlers met siervaasbekroning. Het ijzeren hek is verdwenen, alsook het muurtje met traliewerk.

Park

Het park bestaat uit een open gazon, met daarachter een klein bos. Op het gazon vindt men enkele merkwaardige bomen, zoals een rode beuk, een blauwe ceder, een Japanse notenboom, een trompetboom en een zeer grote mammoetboom uit Californië. Twee exemplaren van de venijnboom werden illegaal gekapt. Ook vindt men in het park de neoromaanse Kapel de Fauconval, een grafkapel uit omstreeks 1900 voor de familie De Bernard de Fauconval.

Gebouw van 1860, opgetrokken in opdracht van het echtpaar Rubens-du Vivier en via erfenis in bezit gekomen van de familie de Bernard de Fauconval, ter vervanging van een ouder gebouw met aan de straatzijde haaks de stallen en de koetshuizen confer Atlas van de Buurtwegen (1844).

Alleenstaand landhuis van het dubbelhuistype, vijf traveeën en drie bouwlagen onder mansardedak (nok parallel aan de straat, leien); twee dakkapellen onder zadeldak. Bakstenen gebouw op licht verhoogde begane grond; hardstenen keldergaten.



Kasteel de Fauconval

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Het Rood Kasteel is een kasteel aan de Kasteelstraat te Guigoven in Belgisch Limburg, in het dal van de Mombeek. Het was de zetel van de heren van Guigoven.

Geschiedenis
Het kasteel, dat reeds in de 13e eeuw werd vermeld, was oorspronkelijk een waterburcht. De gracht om de burcht, die werd gevoed door de Mombeek en een naburig bronnetje, werd in de 19e eeuw gedempt, op de huidige vijver na. De burcht werd zwaar beschadigd tijdens de oorlogen in de tweede helft van de 16e eeuw. Vanaf de 17e eeuw tot en met de 19e eeuw werd het kasteel meer en meer omgebouwd tot een kasteelhoeve zonder militaire functie.

Het kasteel is een U-vormig gebouw. De voorgevel is gedeeltelijk in Maaslandse renaissancestijl. Er is een poorttoren met ingesnoerde naaldspits tussen het woongedeelte en de stallen. Het benedengedeelte van deze poorttoren is in kalksteen en stamt uit begin 17e eeuw; de rest in baksteen en is 18e-eeuws. Hier is ook een beeld ingemetseld waarvan de oorsprong niet bekend is. Het woonhuis is uit 1619 en vormt het oudste deel van het huidige kasteel.

Tegenwoordig worden in en rond het kasteel evenementen georganiseerd onder de naam Kokima Eventkasteel.

The Red Castle


Klein, alleenstaand herenhuis, gebouwd in 1764 door baron Isidore de Copis, jongere broer van Dieudonné de Copis, heer van Gorsleeuw, die het kasteel van Gorsleeuw bewoonde. Gelegen aan de rand van het Bellevuebos. De huidige voorgevel is de oorspronkelijke tuingevel; de ommuring van deze tuin bestaat nog steeds. In 1830 wordt de Bellevuestraat aangelegd en de ingang verlegd naar zijn huidige positie, met ijzeren hek tussen bakstenen pijlers.

Breedhuis van het dubbelhuistype, drie traveeën en twee bouwlagen onder schilddak. Witgeschilderd bakstenen gebouw op verhoogde begane grond. Mergelstenen hoekbanden. Middenrisaliet met pseudo-fronton, waarin een dakvenster. Getoogde vensters in mergelstenen omlijsting, de latei in de vorm van een hanenkam, de stijlen met negblokken in regelmatig verband; bel-etagevenster met mergelstenen balustrade. Gelijkaardige deur, voorzien van een bordes en trap. De oorspronkelijke voorgevel, thans achtergevel, is identiek aan de achtergevel; boven het bel-etagevenster bevindt zich een mergelstenen gevelsteen met wapenschild van baron de Copis; naast het dakvenster, twee gevelstenen met jaartal 1764. Tegen de benedenverdieping werd in de tweede helft van de 19de eeuw een bijgebouw onder lessenaarsdak opgetrokken. De zijgevels hebben dezelfde muuropeningen en puntgevelbekroning met dakvenster, doch geen risaliet.

De binnenindeling bleef vrijwel ongewijzigd behouden. Van de interieurelementen rest slechts een schouw met rococostucwerk uit de bouwperiode.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/31866

Kasteel Bellevue

Voorheen "Rendelborn" genoemd, in de Atlas van de Buurtwegen (1846) "Château Rindel-Borne". Gelegen in een laag en moerassig gebied. In aangehaalde Atlas aangeduid als een langgestrekt kasteel met haakse dienstgebouwen achteraan en vooraan een lange dreef in de richting van de huidige Gulmerstraat; deze dreef komt ook al voor op de Ferrariskaart (1771-77).

Reeds in de 14de eeuw vermelding van een leengoed en kasteel "Rendelborn" naar toenmalige eigenaar. Midden 19de eeuw was Théodore-Jean baron de Heusch eigenaar. Na 1900 gewijzigde benaming in "Ridderborn".

In 1976 sloop van de eertijds bijbehorende, voormalige gesloten hoeve, gelegen achter en tegenover het kasteel Ridderborn, confer Ferrariskaart en Atlas van de Buurtwegen; vakwerkbouw deels uit de 17de eeuw. De straat lag op beide kaarten achter die hoeve, sindsdien loopt ze tussen het kasteel en de hoeve. Aan de straat ligt heden bijgevolg de achterkant van het gebouwencomplex. Het goed is aan de straatzijde afgesloten door een gerestaureerde bakstenen muur en een recent hekken tussen bakstenen pijlers. Aan de voormalige voorzijde ligt een landschapspark met vijver en een bos. Van de oorspronkelijke dreef resten nog twee inlandse eiken, meer dan 250 jaar oud.

Ten zuidwesten van het gebouwencomplex: recente geometrische rozentuin met parterres. Kasteel bestaande uit een woonvleugel ten zuidoosten en haakse dienstgebouwen ten noordoosten en zuidwesten, het geheel uit de eerste helft van de 19de eeuw; twee lagere aanbouwsels, aan weerszijden ervan, mogelijk uit eind 19de eeuw.

Bakstenen gebouw van vijf traveeën en twee bouwlagen onder mansardedak (nok parallel aan de straat, leien) met aan de voorzijde vijf, aan de achterzijde vier dakkapellen onder zadeldakjes; dakruitertje. Mergelstenen geprofileerde daklijst en houten kroonlijst. Voorgevel aan parkzijde, meest uitgewerkt en met rijkelijk materiaalgebruik; in het midden een in- en uitgezwenkte mergelstenen bekroning, waarin een rondboogvormig dakvenster op hardstenen lekdrempel. Rechthoekige beluikte midden 19de-eeuwse vensters onder hardstenen latei en op dito lekdrempels. Centrale midden 19de-eeuwse rondboogdeur in een vlakke hardstenen omlijsting op neuten, met sluitsteen en geprofileerde aanzetstenen. Recent terras met balustrade. In de voorgevel waren vroeger twee erkers uitgebouwd, merkbaar in de Atlas van de Buurtwegen.

Eenvoudiger gevel aan straatzijde en dito zijgevels; rechthoekige en getoogde muuropeningen; geen vensteromlijstingen, maar alleen midden 19de-eeuwse lekdrempels; centraal rechthoekig dakvenster waarboven uurwerk met klok; houtwerk op de zolderverdiepingen vernieuwd; achtergevel met einige toegang tot souterrain.

Latere bijgebouwen, confer bouwnaden, mogelijk uit eind 19de eeuw. Ten noordoosten, L-vormig aanbouwsel van twee traveeën en twee bouwlagen, onder geprofileerde mergelstenen daklijst, waarboven een hardstenen waterlijst en dito balustrade, deels van baksteen, rond een origineel terras. Gelijkaardige vensters als bij het hoofdgebouw.

Ten zuidwesten, galerij van drie natuurstenen rondbogen, gedragen door hardstenen zuilen met Toscaanse kapitelen. Overhoekse dubbele muizentandfries, waarboven gelijkaardige lijsten, balustrade en terras als ten noordoosten. Achterzijde met natuurstenen rondboogpoort met negblokken. Aanbouwsel met mergelstenen hoekbanden.


https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/32349

Kasteel Ridderborn

Het Kasteel van Mombeek is een kasteel te Rapertingen, gelegen aan Mombeekdreef 98 in de Belgische gemeente Hasselt.

Geschiedenis
De heren van Mombeek waren, in de feodale tijd, baanderheren van de Graven van Loon. Zij beschikten over een uitgestrekt landgoed en bewoonden een omgracht kasteel.

De eerste schriftelijke vermelding van een Heer van Mombeek stamt uit 1147. Tot 1728 was het kasteel in bezit van de familie De Geloes. In de 19e en 20e eeuw waren de kasteelheren leden van achtereenvolgens de families Vlecken, Vannes en Monville. In 1859 werden de toen bestaande gebouwen sterk gewijzigd in opdracht van de familie Vannes-Van der Straeten. In 1906 werd het gebouw door Louis van Briel gekocht, en hij was het die het bouwwerk zijn huidige, neoclassicistische, aanblik gaf.

Het huidige huis is een streng symmetrisch uitziend gebouw van drie bouwlagen, gedekt door een schilddak waarin zich twee oeil-de-boeufs bevinden. Ook is er een driehoekig fronton met een halfcirkelvormig venster, en op de eerste verdieping bevindt zich een bordes.

Het geheel wordt omgeven door een park waarin zich enkele vijvers bevinden.

De kasteelhoeve, Mombeekwinning genaamd, dateert van 1777. Ook ligt nabij het kasteel de Mombeekmolen, een van het kasteel afhankelijke watermolen op de Mombeek.

Kasteel van Mombeek

Geschiedenis
Dit kasteel was de verblijfplaats van de Heren van Gorsleeuw, achtereenvolgens de geslachten Van Leeuw (13e eeuw), Van Gelinden (14e-15e eeuw), Van den Bosch (1436 - 17e eeuw), Van Bodbergen (1639 - 1701) en De Copis (1701 - 2e helft 19e eeuw). Daarna kwam het door huwelijk in bezit van het geslacht d'Aspremont-Lynden, en in 1917 ging het over op Bauduin de Beaufort, welke stierf in 1960. Vervolgens deed het kasteel van 1967-1973 dienst als restaurant, waarna het verkocht werd aan een particulier.

Hoewel het bestaan van de Heren van Gorsleeuw terug te voeren is tot de 13e eeuw, zijn er op de plaats van dit kasteel geen resten van een dergelijke ouderdom aangetroffen. Het oudste gedeelte betreft een 17e-eeuws bouwwerk in Maaslandse renaissancestijl. Het betrof een U-vormig omgracht gebouw.

Omstreeks 1820 werd het door baron De Copis verbouwd tot een classicistisch geheel. Een deel der grachten werd gedempt en een ander deel werd omgevormd tot een vijver. Een nieuwe zuidgevel werd gebouwd, naar ontwerp van M. Raskin, en ook de zijvleugels werden door nieuwe gebouwen vervangen. In de 2e helft van de 19e eeuw werd het 17e-eeuwse kasteel afgebroken en in 1923 werd tegen de noordelijke gevel een ronde toren gebouwd. Van het 17e-eeuwse kasteel resten nog de kelders en een kern van een deel van het gebouw.

Gebouw
Het betreft een bakstenen gebouw dat geheel wit is geschilderd.

De zuidvleugel is een langgerekt gebouw van 11 traveeën onder mansardedak. De middenpartij heeft een toegangstrap en een bordes, het geheel geflankeerd door Ionische zuilen. Deze middenpartij wordt door een koepeldak gedekt. Aan de achterzijde van deze gevel zijn nog overblijfselen van de 17e-eeuwse kern te zien.

De dwarsvleugel vormt de verbinding met de noordvleugel, die veel korter is en uit het eind van de 18e eeuw stamt.

Het interieur bezit nog diverse elementen uit de 18e en 19e eeuw, onder meer in Empirestijl, waaronder de hal, grand salon en petit salon. De laatste heeft sierstucwerk dat onder meer de zeven vrije kunsten verzinnebeeldt. Het stucwerk in een van de salons is gesigneerd door Petrus Nicolaas Gagini in 1788. In de noordvleugel treft men de theesalon aan, waarvan de 18e-eeuwse stucornamenten in Lodewijk XVI-stijl mogelijk vervaardigd door Joseph Moretti.

Het kasteel wordt omringd door een park in Engelse landschapsstijl. In dit park staan een langgerekte bijenhal in vakwerkbouw met bakstenen vulling (19e eeuw) en een romantische torenruïne, een folly, waaronder zich een ijskelder bevindt.

Kasteel van Gors

Gebouw uit de tweede helft van de 19de eeuw, opgetrokken in opdracht van de familie du Vivier. Het jaartal 1892 op de smeedijzeren windvaan van de trapgevel van de rechter vleugel zou aan het feit herinneren dat het goed aan het einde van de 19de eeuw door huwelijk in bezit kwam van de familie de Ghelin. Op een andere, inmiddels verdwenen windvaan stond: F.[ontaine] [de] G.[helin].

Het was Fernand François Julien Joseph Marie Fontaine de Ghelin die het kasteel uit het eerste kwart van de 19de eeuw grondig heropbouwde, nadat het door brand bijna volledig was verwoest. In de loop van de 20ste eeuw veranderde het kasteel verscheidene keren van eigenaar en was het vaak voor een kortere of langere periode onbewoond. Inmiddels opnieuw betrokken; restauratie aan de gang.

Gelegen op een hoogte, in een beboomd voormalig kasteelpark, door gebrek aan onderhoud ontaard. Gekasseide oprit.

Kasteel met neo-Vlaamserenaissance-inslag, confer onder meer trapgevels, deels met bolbekroning, torens, arkeltjes, aanzet- en sluitstenen met diamantkoppen. Het in 1970 gewitte bakstenen gebouw, op hardstenen plint en met dito afwerking, bestaat uit een T-vormig geheel onder gecombineerde zadeldaken (kunstleien en roofing). Aanwezigheid van sierankers.

Aan de straatzijde: vleugel van vijf traveeën en twee bouwlagen, met centrale trapgevelbekroning en twee vierkante hoektorens onder geknikt tentdak (leien). Haakse vleugel van acht traveeën en twee bouwlagen met trapgevelbekroningen, waarvan de linkergevel met in een deur veranderde poort van het voormalige koetshuis (met wapenschild, gezandstraald in glas). Ronde arkeltjes en twee ronde torens, alle met kegelvormige spits met koperen bekleding. Getrapte en tuitvormige dakkapellen. Rechthoekige, ronde, halfronde en ovale muuropeningen. Recente luifels. Voormalige stallen achteraan.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/32260

Kasteel Hoogveld in Vliermaal

Het Kasteel van Henegauw is een kasteel en historische site die iets ten zuiden van Rapertingen is gelegen.

Geschiedenis
Deze hoger gelegen plaats, gelegen op 60 meter boven de zeespiegel, kent al langer menselijke invloeden: er werden prehistorische en Romeinse overblijfselen gevonden.

Vanaf 1250 bezaten de kanunniken van het Kapittel van het Heilig Graf (sepulchrijnen), welke vanaf omstreeks 1145 een klooster in Wimmertingen bewoonden, hier een boerderij. In 1312 verlieten deze kanunniken Wimmertingen en stichtten op deze hogere en drogere plaats een priorij. Zij bouwden hier in 1316 een kerk en in 1546 een grotere kerk. Vanaf 1593 werd deze eigendom van de Reguliere Kanunnikessen van het Heilig Graf (Soeurs des Bons Enfants of Bonnefanten) van het Sint-Elisabethklooster te Luik. Dezen verkochten het in 1731 aan een particulier, en wel mevrouw Gramme de Montpellier. Sindsdien bleef het goed in privébezit.

In de 19e eeuw werd de priorij omgebouwd tot het huidige classicistische kasteel, maar van de oudere kern zijn nog talrijke sporen zichtbaar, waaronder muurankers en ontlastingsbogen. Merkwaardig is de halfronde, door zuilen gedragen uitbouw ter linkerzijde.

Ten westen van het kasteel bevindt zich een losstaand gebouw, waarvan muurankers het jaartal 1741 tonen en een wapenschild boven één der deuren het jaartal 1773 aangeeft.

Midden 20e eeuw lieten de eigenaars een groot deel van het omringende landgoed verkavelen, en daarop ontstond de villawijk Henegauw. Het kasteel brandde in 1974 af en werd in 2016 terug opgebouwd.

Kasteel van Henegauw

In de tabel der kadastrale Schatting (1841) wordt het kasteel beschreven als goed in steenen doortimmerd en met schalliën gedekt hebbende zeven beneden en zeven bovenplaetsen, zeer aengenaem bij het dorp gelegen. Het neerhof wordt eveneens vermeld als in steenen gebouwd wel doortimmerde pachthoeve met schalliën gedekt, hebbende (het pachtershuis) beneden twee plaetzen en een kabinetje en eene kamer boven.

Het kasteel dankt zijn huidig interieur en voorkomen aan de aanpassingen uit het einde van de 18de en de eerste helft van de 19de eeuw, doorgevoerd door respectievelijk Jean en Lambertine Barthels, wat de classicistische uitstraling van de gevels verklaart. Volgens de literatuur was het de oom die opdracht gaf voor de vernieuwing van het interieur met de trap, de parketvloeren, de schouwen en de voor het prinsbisdom Luik typische stucdecoratie. Een van deze stucreliëfs stelt de noord- en de zuidgevel van het kasteel voor, zoals hij ze moet hebben gepland. Lambertine voltooide de vernieuwing, liet de grachten dempen en de brug tussen het neerhof en het kasteel slopen. Eén van de muren die de brug verving, werd door Philippe de Corswarem getekend. Dat het kasteel in kern veel ouder is dan de 18de eeuw en aanvankelijk de Maaslandse stijl vertoonde, is nog af te lezen in de muurankers, de hoekkettingen en de paar bewaarde kloosterkozijnen in Maaslandse kalksteen.

Het kasteel heeft een grosso modo rechthoekig grondplan en telt nu twee bouwlagen op een hoge kelderverdieping en heeft een uitspringende hoektoren ten noordoosten en ten noordwesten. De verhoogde begane grond heeft in de noordwestgevel en de torens een hoge plint afgelijnd met een mergelstenen band, ook mergelstenen hoekbanden, mogelijk van hergebruikt materiaal. Aanvankelijk was het baksteenmetselwerk zichtbaar, zoals uit de tekening van de Corswarem blijkt, maar vandaag en vermoedelijk al sedert het midden van de 19de eeuw zijn de gevels gekaleid, wat ze doet oplichten tegen de groene achtergrond van het park. Het zeer hoge leien schilddak met kroonlijst op houten op modillons heeft afgewolfde dakkapellen, topbekroningen en vaantjes en de torendaken lopen uit op hoge, met leien beklede lantaarns. De middelste, inspringende travee van de zuidelijke gevel loopt uit op een vereenvoudigde versie van een fronton, aangebracht in de 19de eeuw: een driehoekige geveltop met een halfradvenster en een klokje in de top. Op het vermelde stucreliëf is dit niet het geval en is ook de begane grond anders en vertoont die een architecturaal sterkere oplossing dankzij een portiek op zuilen met een balkon en balustrade er boven. De bestaande toestand is veel eenvoudiger: een rechte steektrap van hardsteen leidt naar de deur en heeft een uitgespaarde keldertoegang. De mooi uitgewerkte smeedijzeren leuning met gietijzeren stijlen is recenter.

De deur in de noordwestgevel is rechthoekig in een geprofileerde kalkstenen omlijsting met neuten en druiplijst en voorzien van een vrij recente trap. De deur en het deurvenster met smeedijzeren balkon er boven zijn voorzien van een doorlopende omlijsting van geschilderd hout. Rechthoekige vensters in een vlakke, kalkstenen omlijsting met dunne druiplijst, oorspronkelijk beluikt in de zuidwestzijde. De vensters van de drie middentraveeën van de zuidoostgevel hebben geschilderde houten omlijstingen als imitatie van de natuurstenen omlijstingen in de overige gevels. Werden deze houten omlijstingen misschien geplaatst in afwachting van de nooit gerealiseerde portiek van op het reliëf? De gevel aan de parkzijde heeft drie brede traveeën tussen de vooruitspringende hoektorens, rechthoekige vensteromlijstingen van natuursteen en een deur met een verbredende steektrap.



https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/839

Kasteel van Schalkhoven

Het Kasteel van Hardelingen is een herenhuis aan Hardelingenstraat 5 te Sint-Huibrechts-Hern.

Oorspronkelijk was dit domein een allodiaal bezit, dat in 1215 door Rodolphus, proost van het kapittel van de Onze-Lieve-Vrouwekerk te Tongeren, aan dit kapittel werd geschonken. Dit kapittel bezat de lage, middelbare en hogere heerlijke rechten.

In de 14e eeuw was de voogdij in handen van ene Karel Marteal, die ook heer was van Werm. Eind 18e eeuw kwam er een einde aan het feodalisme en werd het domein verkocht aan de particuliere familie Schaetzen.

De hoeve van het domein werd in de 19e eeuw sterk verbouwd en in 1927 werd het gebouw nog uitgebreid met een torentje en een haakse vleugel.

Het herenhuis wordt omringd door een Engelse tuin.

Beschrijving

Sedert 1798 uit een hoeve gegroeid landhuis uit de 19de en 20ste eeuw dat een oude kern bewaart in een ongeveer 40 ha groot landgoed met park in landschappelijke stijl uit het laatste kwart van de 19de eeuw, een bospark gekenmerkt door het erg geaccidenteerde reliëf en een oud bomenbestand met enkele kampioenbomen.

Van boerderij tot landhuis
Op het Primitief kadasterplan van 1810 door R. Vandevelde bestaan het kasteel en het landgoed nog niet. Maar in de bocht van de weg van Schalkhoven naar Werm en tegen de straat aan ligt er een gebouw (perceel nr. 44) waarbij twee percelen tuin (nr. 45 en 46) horen en drie percelen lusttuin (nr. 41,42,43) die samen 34 a beslaan. Volgens de legger van 1841 was Louis Ulric Schaetzen, raadsheer aan het hof van beroep in Luik er de eigenaar van. Het zelfde jaar trof een brand dit goed, wat het einde betekende van de boerderij.

Na de wederopbouw bleef enkel het herenkwartier over en die vormt de kern van het huidige landgoed dat tot 1978 in het bezit bleef van de Tongerse familie de Schaetzen, die de stad meerdere burgemeesters en secretarissen schonk. Hun voorvader stadssecretaris Georges Schaetzen had Hardelingen in 1798 als zwartgoed gekocht. Het was een voormalig allodiaal goed van het Tongerse O.-L.-Vrouwekapittel en oorspronkelijk meer dan 100 bunder groot. Er hoorde toen een boerderij bij, waarvan het herenhuis door de familie als buitenhuis werd gebruikt.

Het huidige kasteel ontstond hieruit, tijdens meerdere bouwfasen die men in de kadastrale mutatieschetsen kan volgen. Na de samenvoeging volgens hun grondgebruik van de verschillende kleine Primitieve percelen in 1850, volgt in 1881 een belangrijke ontwikkeling die ook de aanleg van het park inhield: de samenvoeging tot twee grote percelen, de vergroting van het huis en de verlegging van de straat een tiental meter verder van het huis, over de hele lengte van het eigendom. Het perceeltje nr. 40, dat een kleine kapel was, maar in de Primitieve legger als lusttuin staat opgetekend (omdat ze in ruïne was?), duikt in 1860 in de eigenaarslegger opnieuw als kapel op; later verdwijnt ze definitief. Deze evolutie mag op naam geschreven van Oscar-Joseph de Schaetzen (1836-1907), rentenier, volksvertegenwoordiger, en vader van vijf dochters en zes zonen, uit zijn twee huwelijken, eerst met zijn nicht Hortense Schaetzen en dan met Marie-Thérèse de Corswarem (1845-1919). In navolging van hun vader huwden zijn nakomelingen in de lagere adellijke kringen of de welstellende burgerij. Zelf werd Oscar in 1876 ridder de Schaetzen. De kinderen werden in 1879 in het park geportretteerd door kunstschilder Willem Constant Claes (1826-1905) die de kleinzoon was van Guillaume Claes (1752-1841), de bekende Hasseltse opkoper van zwartgoed en eigenaar van Herkenrode en Alden Biesen. In de achtergrond van het schilderij staat het witgeschilderde landhuis met een hoge vierkante toren.

Kasteel van Hardelingen

De Rentmeesterij van Alden Biesen, ook genoemd kasteel van Diepenbeek, is een historisch gebouw in Diepenbeek, gelegen aan de huidige Stationsstraat.

De heerlijkheid Diepenbeek was in de 17e eeuw in bezit gekomen van de ridders van de Duitse Orde. In 1663 en 1678 slaagde Edmond Godfried van Bocholtz, landcommandeur van de balije Biesen (1657-1690), erin Diepenbeek aan het balijebezit toe te voegen. De rentmeesterij is een gebouw uit de 17e eeuw, dat van 1743 tot 1795 bewoond werd door een rentmeester van de landcommanderij te Alden Biesen. Ferdinand von Sickingen, eveneens landcommandeur van de balije Biesen (1743-1749), bouwde deze U-vormige rentmeesterwoning. Op het domein bevindt zich nog een ronde hoektoren van de 12e-eeuwse waterburcht van de vrijheer van Tidebachen, dat staat voor 'de beek van Teudo'.

Boven de hoofdingang (nu de achterzijde) bevindt zich het stenen wapenschild van Karel Alexander van Lotharingen, die van 1761 tot 1780 grootmeester was van de Duitse Orde. In het gebouw was anno 2014 een notariaat gevestigd.