Het huidige kasteel is gelegen te midden van een informeel park en is te bereiken via een dreef in het westen en één in het zuiden. De nog deels behouden omwalling ten westen, wordt gevoed door de Kasteelbeek.

De voormalige kasteelsite omvat een zogenaamd "speelhuis" ten zuidwesten, ten westen een oranjerie, ten noordwesten een tuinhuisje en ten noorden, een ijskelder. Het huidige uitzicht is voornamelijk bepaald tijdens de verbouwingen van 1880.

Het kasteel gaat terug op een pachthoeve van de heerlijkheid van Schiervelde, één der belangrijkste Roeselaarse heerlijkheden. Tijdens het ancien régime was de heerlijkheid in het bezit van de familie de Heurne. Vanaf 1807, door huwelijk in handen van de familie de Pélichy en vanaf 1872 van de familie Gillès de Pélichy. Thans is het kasteel ingericht als restaurant.

De pachthoeve wordt voor het eerst vermeld in 1544 als Blauwhuis of Blauwpoorte; de naam verwijst naar de kleur van de leien bedaking. In 1653 vermeld als: "een behuysde hofstede ghenaemt het blaeu huys met wallen rondt". In het vierde kwart van de 17de eeuw wordt de hoeve, in opdracht van J.F. van Heurne verbouwd tot buitenplaats, zie bewaarde nokpan met jaartal 1692. In het "Landt-bouck van François Bal" (1746) afgebeeld met losse bestanddelen, gegroepeerd rondom een binnenplein en omgeven door een omwalling; duidelijk te onderscheiden duiventoren en poortgebouw. Op de Ferrariskaart (1770-1778) aangegeven als "chateau de Heurne", met omwald L-vormig hoofdgebouw met achtergelegen rechthoekig nutsgebouw; ten oosten, aangelegde formele Franse tuin. In 1794 wordt het kasteel zwaar beschadigd door Franse troepen, waarna het hersteld wordt.

In het eerste kwart van de 19de eeuw worden verschillende verbouwingen uitgevoerd, die duren tot 1822: onder meer het leggen van een nieuwe leien bedaking, het doorvoeren van verscheidene wijzigingen aan de rotonde, alsook aan het interieur. In 1804 wordt een nieuwe Engelse tuin aangelegd. Op de Atlas der Buurtwegen (1843) aangeduid als "chateau Blauwhuis"; thans met hoofdgebouw op kruisvormige plattegrond.

In 1880 wordt het kasteel grondig verbouwd in opdracht van Alexandre Gillès de Pélichy zie wapenschild fronton. Het poortgebouw en de zuidvleugel worden afgebroken, gevolgd door de bouw van een nieuw neoclassicistisch portaal; de rotonde krijgt een nieuwe koepel. Tevens wordt de gevel beschilderd. Ook het interieur wordt aangepast aan de eigentijdse noden: plaatsen van badkamer en een centraal verwarmingssysyteem van de firma J.L. Bacon en Co. (Antwerpen). In de westvleugel wordt een nieuwe kapel ingericht in neogotische stijl. In 1907 worden dievenijzers in de benedenvensters geplaatst. Tijdens de Eerste Wereldoorlog wordt het kasteel geconfisqueerd door de Duitse bezetter. In 1918 steken ze bij hun aftocht het munitiedepot in brand waardoor het zogenaamde "boomforeest" (beukenbos), aangeplant begin 19de eeuw, volledig afbrandt, op één boom na waaraan een Mariakapel hangt, deze beuk staat nog steeds in het huidige park. Ook de hoeve wordt volledig vernield door brand. 1986-1988: restauratiewerken aan bedaking en gevels.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/51389