The castle of Bossenstein is a moated castle in the small town of Broechem (Ranst), north of the city Lier in the province of Antwerp. The first mention of the castle dates back to 1346. The owner of the castle at that time was 'Johannes van Busco' also known as 'Van den Bossche'. To this person the castle is named today. Other names were Halmaleshof and Allemanshof, after names of later owners.

Characteristic for the castle is the keep, which is one of the oldest parts of the castle. The wings were built much later. Because it is a moated castle, the only entrance is through a brick bridge. Central to the building is a courtyard surrounded by galleries. In 1660 'Willem van Halmale' converted the castle into a magnificent and opulent building. he added the stucco ceilings and mounted panels on the walls depicting the arrival of Ferdinand of Austria in Antwerp. He also built the beautiful driveways to the castle. When you walk up the castle grounds, you can see his escutcheon and the year 1660 on the square gate tower. In the course of time the castle had a lot of owners. In 1900 it stood empty for a period of time and got in decay. A few years later, during the First World War the castle got damaged even more.

Eventually it got restored again and altered to the more modern look it has today. Also big windows were added. Sinds 1962 the castle area is a protected landscape. At this moment the castle is built around a golf course, the Bossenstein Golf and Polo Club.

https://www.amazingbelgium.be/2017/04/the-castle-of-bossenstein.html

Kasteel Bossenstein

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Het Vrieselhof is een kasteel en een gelijknamig provinciaal groendomein in Oelegem, een deelgemeente van de Belgische gemeente Ranst. Het ongeveer 80 ha grote gebied is eigendom van de provincie Antwerpen en wordt ook door haar beheerd.

Het kasteel

Geschiedenis

De naam "Vrieselhof" gaat terug op Jan van Vriesele, een edelman uit Kontich die rond 1300 ongeveer 24 bunders grond kocht in Oelegem (ongeveer 32 ha). Hij gaf de grond als bruidsschat voor zijn dochter. Meer gegevens uit die tijd zijn niet bekend. In 1450 werd een belangrijke hoeve met heerlijke rechten vermeld op het domein, dat bossen, heide en moerasgebied omvatte. In 1457 was er sprake van een "ridderlijk hof, geheten 't hof van Vriesele". De eigenaar, Matheeus van Steenbergen, kreeg toen van Filips de Goede, de hertog van Bourgondië toestemming om aan zijn hof een laathof op te richten. Dit was een lagere rechtbank waar een meier kon oordelen over plaatselijke geschillen. In 1495 erfde Josine van Steenbergen het domein. Toen werden voor het eerst hofgrachten vermeld.

Onder de eigenaars van het kasteel bevonden zich enkele burgemeesters van Antwerpen: Kosten van Halmale en Hendrik van Halmale.

Tijdens de Tachtigjarige Oorlog (16e - 17e eeuw) gingen de inwoners van Oelegem meermaals schuilen in het kasteel.

Vanaf 1509 hadden leden van de familie van Halmale het domein in bezit. De laatste telg, Alfons-Ignace van Halmale stierf kinderloos in 1788. Daarna kwam het kasteeldomein in handen van Charles-Ignace d'Oultremont en zijn vrouw Anne-Henriette de Neuf. Deze laatste had toch nog banden met de familie van Halmale: haar grootmoeder was Barbara Anna Philippa van Halmale (dochter van Alexander Jozef van Halmale, die eveneens burgemeester van Antwerpen was). Voor de nieuwe erfgenamen was het kasteel een buitenverblijf waar ze weinig verbleven.

In de 19e eeuw gebeurden er restauratiewerken aan het kasteel. Het nabijgelegen koetshuis met stalling dateert van 1877.

In 1910 werd graaf Louis de Brouckhoven de Berkeyck eigenaar van het geheel. Hij liet het oude kasteel herbouwen in neo-Vlaamse-renaissancestijl met trapgevels, speklagen en hoektorens, maar na het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog lieten de Belgische troepen het kasteel om strategische redenen afbranden op 7 oktober 1914. Tussen 1917 en 1919 werd het huidige kasteel herbouwd in dezelfde stijl als het pas recent gebouwde, verwoeste kasteel. In 1974 werd het kasteel en het bijhorende domein door de kleinkinderen van Louis de Brouckhoven de Berkeyck verkocht aan de provincie Antwerpen.

Functies

Het grootste deel van de tijd had het kasteel een woonfunctie. In de 18e en 19e eeuw had het nog enkele andere functies: in 1797 werd het een tijdelijke verblijfplaats voor de Augustijnen van Antwerpen nadat hun klooster gesloten werd en in 1818 werd het verhuurd als Rijkswachtkazerne.

In 1975, een jaar na de verkoop aan de provincie Antwerpen, werd het domein opengesteld voor wandelaars. Van 1977 tot 1999 was het "Provinciaal textiel- en kostuummuseum" gevestigd in het Vrieselhof. Door een gebrek aan middelen kon slechts een beperkt deel van de collectie tentoongesteld worden. In 2002 verhuisde het museum naar Antwerpen en kreeg het de naam Modemuseum Antwerpen. In 2003 vestigde het Provinciaal bibliotheekcentrum zich in het kasteel, samen met administratieve diensten. In 2011 werd binnen het Provinciaal bibliotheekcentrum een "bibliotheek van Vlaamse klassiekers" geopend. Hierin worden werken van klassieke Vlaamse schrijvers verzameld en uitgeleend. In 2014 besliste de provincieraad van Antwerpen het departement cultuur te herstructureren. Het bibliotheekcentrum zou samen met de Dienst Cultuurspreiding en Kunsten samengevoegd worden tot een nieuwe Dienst Bibliotheken en Kunsten. In 2015 verhuisde het Provinciaal bibliotheekcentrum naar Antwerpen, maar de verzameling Vlaamse klassiekers bleef in het Vrieselhof.

Een aantal ruimtes in het kasteel worden door de gemeente Ranst gebruikt voor ceremonies.

Het vroegere koetshuis is omgebouwd tot een drank- en eetgelegenheid, genaamd Remise (een oud woord voor koetshuis).

Het domein

Het domein Vrieselhof bestaat uit verschillende delen. Het eigenlijke kasteelpark kreeg vorm in de 18e eeuw. Alfons-Ignace van Halmale legde de drevenstructuur op het domein, met onder meer de een kilometer lange dreef vanaf het kasteel tot de Rundvoorstraat, vast rond 1750. Oude Ferrariskaarten geven deze structuur reeds duidelijk weer. De gronden naast de dreef waren niet allemaal eigendom van de kasteelheer. Oorspronkelijk liep het domein tot aan de Heidebeek en werd het omringd door bossen en hooiland. Achter het kasteel werd in dezelfde tijd een stervormige drevenstructuur aangelegd, het zogenaamde "Sterbos", in de 21e eeuw een speelbos voor kinderen. Begin 20e eeuw werd het park heraangelegd in een Engelse landschapsstijl, die veel minder streng was. Onder meer de U-vormige hofgracht dateert uit die tijd. Grote delen van de oudere dreefstructuur zijn nog wel herkenbaar.

Verschillende wateren doorkruisen het gebied van het Vrieselhof: naast de hofgracht zijn er de Heidebeek, het Groot Schijn, de Rosse Beek en de Vrieselbeek.

De Heidebeek begrenst het oorspronkelijke parkgedeelte. Het noordelijk gedeelte voorbij deze beek behoort evenwel ook tot het provinciaal domein Vrieselhof. Het is een stuk Schijnvallei, waardoor het Groot Schijn loopt, een rivier die ontspringt in Westmalle en uitmondt in de Schelde. De Schijnvallei heeft nog de kenmerken van de 19e eeuw bewaard. Tussen het Groot Schijn en de Heidebeek ligt het Vrieselgoor, een moerasachtig bebost gebied met een gedeeltelijke repelpercelering: repels verhoogde grond met tussenin afwateringsgrachten. Aan de overzijde van het Groot Schijn ligt het Goor, een laaggelegen moerassig land. Bij het Goor hoort een deel waardevol blauwgrasland. In 2013 kocht de provincie nog aanpalende stukken grond bij om dit blauwgrasland beter in stand te kunnen houden.

Het oostelijke deel van het domein tussen de Heidebeek en het Groot Schijn wordt begrensd door de Rosse Beek. Aan de overzijde van deze beek, buiten het domein Vrieselhof, ligt het Fort van Oelegem. Het deel naast de Rosse Beek, tussen de Heidebeek en het Groot Schijn, is een oud moerasbos dat onderhevig is aan kwel en waar geen onderhoudswerken gebeuren. Dit stuk bos heet "het Diep".

De Vrieselbeek loop binnen het oorspronkelijke parkgedeelte tussen het kasteel en het sterbos.

Vrieselhof in Oelegem

Kasteel gelegen in prachtig domein met loofbomen, onder meer statige beukendreef, in de nabijheid van de Tappelbeek. Het hof werd begin 15de eeuw verbouwd door Maximiliaan T'Seraerts, nogmaals verbouwd en gerestaureerd door J.J. Meyers in het eerste kwart van de 19de eeuw.

Dubbel omgracht kasteel met neogotische dienstgebouwen tussen beide grachten. Eerste brug geflankeerd door vierkante pijlers geornamenteerd met spitsbogen en bekroond met gebeeldhouwde wapenuitrusting. Tweede brug met drie rondbogen en ijzeren leuning; begroeide bakstenen poort geflankeerd door slanke ronde torens onder leien naaldspits verbonden door trapgevel; spitsboogdoorgang naar een ommuurd binnenhof, begroeide ronde toeren op de zuidwestelijke hoek en begroeid paviljoen onder klokvormig leien dak op de noordwestelijke hoek. Aan noord- en oostzijde: L-vormig kasteel van twee bouwlagen onder leien afgewolfde zadeldaken, gemarkeerd door torens, topgevels en schouwen.

Hoofdvleugel ten oosten van het binnenhof, verankerde baksteenbouw met ten zuidwesten een polygonale bakstenen toren (eerste kwart van de 19de eeuw) onder leien spits, geflankeerd door arkeltorentjes, diverse muuropeningen.

Ten zuidoosten een polygonale hoektoren met overkragende bekroning en kantelen. Gecementeerde verankerde westelijke voorgevel, toegangstravee hoger opgaand met een trapgevel; spitsboogvensters op de begane grond, segmentboogvensters op de tweede bouwlaag. Verankerde bakstenen noord-, oost- en zuidgevels op een natuurstenen plint met rechthoekige en spitsboogvensters. Verspringende oostelijke achtergevel, hoger opgaande en uitspringende tweede travee met puntgevel op schouderstukken, overhoeks topstuk.

Ten noordwesten lagere haakse zijvleugel onder leien zadeldak met dakvensters, op de noordwestelijke hoek een ronde toren met overkragende bovenverdieping op consoles en een leien klokvormige spits. Verankerde baksteenbouw met aangepaste west- en zuidgevel; in- en uitgezwenkte westelijke topgevel met overhoekse topstukken. Rechthoekige en segmentboogvensters.

Aanhorigheden uit de 19de en de 20ste eeuw in het domein, onder meer hoeve met langsschuur van golfplaten onder leien schilddak, behouden volume wijzend op oudere kern.

Links van eerste toegangsbrug portierswoning (nummer 2) van acht traveeën en één bouwlaag onder zadeldak (kunstleien). Bakstenen lijstgevel op een gecementeerde lint, verhoogd met getrapte dakvensters. Kruis- en kloosterkozijnen met hardstenen dorpels. Geprofileerde rondboogdeur in vijfde travee. Ertegenover bakstenen koetshuis met segmentboogpoorten.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/14527


Kasteel Hof van Liere

Het kasteel is gelegen naast Woonzorgcentrum Wommelgheem. Vandaag huisvest het de kantoren van het bedrijf Palmyra Brands, investeerder in onder meer Armonea en Orelia. Beide bedrijven baten woonzorgcentra uit. 

Oorspronkelijk was het kasteel een burchthoeve die in 1542 werd verbouwd tot een kasteel in Toscaanse stijl. Enkele jaren later werd het vernield door Maarten Van Rossum, vandaar de naam Verbrandhof. Later werd het (minder luxueus) heropgebouwd. Een ingrijpende verbouwing in 1897 gaf het kasteel zijn huidige uitzicht. Bij die verbouwing werden enkel de 16de-eeuwse toren en de kapel behouden. In 2015 vond een nieuwe opknapbeurt plaats. 

Historische omgeving
Het geheel vertoont kenmerken van de neo-Vlaamse renaissancestijl en is er een laat voorbeeld van. Het kasteel mag echter niet op zichzelf beschouwd worden, maar moet gezien worden in het kader van zijn onmiddellijke omgeving. Aan het kasteel zelf is nog een restant te vinden van de vroegere hofgracht. Voor het gebouw bevindt zich een open ruimte waarop de oudere remises bewaard zijn. Dat gebouw dateert uit de eerste helft van de 19de eeuw, het werd later volledig omgevormd tot woonhuis.

De boerderij die we tegenover de voormalige remises aantreffen, werd in 1816 gebouwd. De oorspronkelijke functie van het geheel is volledig verloren gegaan, maar ondanks alles heeft het toch een historisch kader ontwikkeld en blijft het kasteel behouden omwille van het dorpsgezicht en zijn esthetische waarde.

https://www.wommelgem.be/kasteel-selsaeten

Kasteel Selsaete in Wommelgem

De eerstgekende eigenaar van het kasteel is Petrus van Hecke. Deze verkocht op 30 december 1648 de hoeve met den speelhuyse Kijkuit aan Aloysius du Bois.

Het goed veranderde geregeld van eigenaar en in 1722 werd het kasteelgoed overgedragen aan kanunnik Christianus Terninck.

Bij testament van 11 oktober 1742 werden de bezittingen overgedragen aan de stichting Terninck.

In de zeventiende eeuw, de periode van de Contrareformatie, ontstonden in de Zuidelijke Nederlanden tal van godvruchtige instellingen. Geestelijken en bemiddelde leken lieten aan het einde van hun leven goederen en bezittingen na aan religieuze instellingen of stichten met hun kapitalen caritatieve werken. Zo deed ook in september 1697 kanunnik Christiaan Terninck ( 1667-1745), thesaurier van de Antwerpse Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. De Stichting stond in voor de huisvesting en opvoeding van een aantal weesmeisjes. De bestuurders van de Stichting Terninck verkochten het kasteeldomein De Kijckuytop 12 juni 1750 aan jonkvrouw Anna-Maria du Bois, die de bezittingen op 22 augustus 1753 overdroeg aan E.H. Joannes van Eij, deken van de kathedrale kerk van Antwerpen.

E.H.van Eij schonk het goed op zijn beurt op 22 maart 1762 aan Hermanus-Josephus Botermans, koopman te Antwerpen. Diens kinderen lieten op vrijdag 10 november 1769 het eigendom, groot 8 hectaren, openbaar verkopen op de Antwerpse vrijdagmarkt. De koop werd gesloten door notaris Geeraert Deelen, gezworen roeper was Julianus-Josephus Timmermans, in naam en voor rekening van Jean- Michel-Joseph van Havre en diens echtgenote Catherina Lunden. De koopsom bedroeg 12.528 gulden wisselgeld.

Jean-Michel-Joseph van Havre liet het oude hof van plaisantie afbreken om er een nieuw gebouw op te trekken. Na de aankoop van het kasteelgoed begon hij geleidelijk gronden aan te kopen, zodat hij het eigendom op korte tijd aanzienlijk vergrootte. Toen de heer van Havre overleed in 1804 was het eigendom inclusief landerijen, weiden en bossen uitgegroeid tot een oppervlakte van 55 hectaren. De meeste van deze aankopen gebeurden tussen 1770 en 1775.

Tijdens de Franse overheersing werden de goederen van de gevluchte familie door de Franse staat aangeslagen en openbaar verkocht. Men slaagde er toch in om alle verbeurd verklaarde goederen via tussenpersonen opnieuw te verwerven. Na de dood van Jean-Michel was het zijn zoon Charles-Joseph-Antoine van Havre die het domein in eigendom verkreeg. Charles van Havre liet grote veranderingen aan het kasteel en het domein uitvoeren, het kasteel werd volledig verbouwd naar de heersende bouwtrents. Het Egyptische huis, dat later als jachtpaviljoen dienst deed, werd eveneens door ham opgericht. Dit gebouw werd echter afgebroken midden de jaren zestig. Door zijn toedoen werden ruime vijvers, hovingen en het park achter het kasteel aangelegd. Charles van Havre stierf in 1814, waarna het domein overging naar zijn zoon Constantin.

Constantin-Charles-Marie van Havre werd in 1813 gevraagd lid te worden van het Legion d' Honneur. Deze eenheid werd door Napoleon in 1813 opgericht voor zijn persoonlijke bescherming. In 1851 werd hij senator voor het arrondissement Antwerpen. Het was in datzelfde jaar dat hij aan de gemeente Wijnegem gronden schonk waarop de eerste degelijke schoollokalen werden gebouwd. Deze gronden waren gelegen achter de inmiddels afgebroken kerk aan de Turnhoutsebaan. Constantin was tevens Kolonel-Commandant van de Antwerpse Burgerwacht. Hij bleef in functie tot 1855, het jaar waarin hij stierf.

Na het overlijden van Constantin van Havre werden de onroerende goederen, gelegen onder Schoten en Wijnegem, in opdracht van zijn weduwe, Catharina-Reine-Marie-Josépha della Faille, getaxeerd door architect- schatter E. Van Cuyck. De waarde van gronden en gebouwen werd bepaald op 413.923 Bfr. De totale oppervlakte te Wijnegem bedroeg 66 ha. 86 are, te Schoten: 45 hectaren. 95 are en 37 centiaren.

Gustave-Charles-Antoine-Marie van Havre, zoon van Constantin, werd de volgende eigenaar van het domein. Hij was lid van verscheidene wetenschappelijke genootschappen, organisaties en verenigingen. Ook op politiek gebied was hij zeer actief. Zo was hij burgemeester van Wijnegem (1848-1892), tweemaal senator, lid van de Provincieraad en kapitein van de Antwerpse Burgerwacht. Het was Gustave van Havre die in de huidige Oud- Gasthuisstraat het eerste gasthuis deed bouwen voor besmettelijke ziekten. Zijn kleinzoon, Georges-Charles-Marie-Clément-Raphaël van Havre, werd de tweede burgemeester uit deze familie te Wijnegem (1919-1934). Naast burgemeester was hij ook actief in het Wijnegemse verenigingsleven. Zo was hij erevoorzitter van de fanfara de Wijngaard en de schuttersgilde Sint Sebastiaan. Hij verwierf als ornitholoog wereldfaam en zijn boeken worden nog steeds als belangrijke standaardwerken voor de ornithologie beschouwd.

Het kasteel Kijckuit is nog steeds in het bezit van de familie van Havre.

http://www.belgiumview.com/belgiumview/tl1/view0000482.php4?pictoshow=0000482aa

Kasteel Kijckuit in Wijnegem

Gravenwezel Castle, locally known as Kasteel 's-Gravenwezel, lies east of the village with the same name, just north-east of the city of Antwerp, in the province of Antwerp in the Flemish region in Belgium.

The builder of the first castle at this site isn't known. But the castle was built as part of a line of defense around the city of Antwerp.

In the early Middle Ages 's-Gravenwezel fell, as a fief, under the rule of the land of Breda. In 1287 it became the property of the knight Gerard van Wezemaal. The oldest known vassal of Gravenwezel was Walterus, Count of Wesele, who was mentioned in 1312. During the 14th and 15th century ownership changed hands several times and the oldest parts of the castle date back to these times. In 1495 the castle was bought by Jan de Glymes, Lord of Bergen op Zoom. The March of Bergen op Zoom kept ownership until 1561.

The most important period for the castle began when it was bought by the Van Susteren family in the 18th century. From 1740 on, the castle was rebuilt as a contemporary country mansion by the Antwerp architect JP. van Baurscheit. The former closed courtyard was torn down and replaced by a terrace from which a stone bridge led to the surrounding park. Another bridge was built on the east side of the terrace to connect the U-shaped bailey. The architect kept the original medieval castle intact but focused completely on rebuilding the south facade of the castle.

In 1774 the castle came into the possession of the widow Isabella Vecquemans de la Vère, who completed the rebuilding of the castle's exterior and redecorated the interior. Through hereditary succession the castle came into the hands of the barons Gillès de Pélichy, who would be mayors of the neighboring village from 1830 till 1929.

In 1983 the last baroness Gillês de Pélichy died and her heirs decided to sell the castle. So, in 1984 the castle was bought by the Antwerp art and antique dealer and collector Axel Vervoordt. He uses the castle for exhibitions and as his residence. He has entertained lots of famous people in this castle such as members of the Belgian and Dutch royal families as well as the pop star Sting.

Mr. Vervoordt used to open his castle to the public two times a year. When I visited I was stunned by the beautiful interiors in the castle, really a must-see. Alas, it was not permitted to take pictures inside the castle due to insurance terms. At present this castle residence can not be visited.



https://www.castles.nl/gravenwezel-castle

Gravenwezel Castle


The history of the castle and its grounds dates back to the 16th century and has included various distinguished occupants. In the large entrance hall we find the well-known Plantin family motto above the fireplace:

“Labore et Constantia”

The castle was renovated between 1927 and 1928 by Philippe Moretus de Bouchout, whose coat of arms is to be found on the façade together with that of Countess Legrelle.
In 1986 the castle was bought and restored by the Jan Onzea family, a printer’s family from Borgerhout. On 4th December of that year it was opened as a restaurant with Bert Onzea as the manager.

Kasteel Fruithof is no longer a blot on the landscape of Boechout.
From its opening in December 1986 this stately building, with its unique location in a green open space on the edge of the metropolis, has been a centre where a wide range of customers find what they are looking for.

Those who love to dine well, those attending a conference who wish for good results achieved in a peaceful atmosphere, families with something to celebrate and who appreciate a child-friendly environment and, since May 1998, a bistro, De Jongste Telg, in the castle’s former coach house.
During the summer, when the weather is nice, you can drink your aperitif and coffee on the terrace, enjoying the peace of the beautiful park with its centuries-old trees and the wonderful view of the unique lake.

Nor have the muses been neglected over the years. For twelve seasons the aperitif concerts on a Sunday morning grew into a musical feast appreciated far beyond the boundaries of Boechout. The combination of morning music and an appropriate meal was a huge success. For twelve years this was organized by Kasteel Fruithof itself with father Onzea as the driving force and sister Marleen responsible for the PR. After the death of the former in September 1999, Bert and sister Marleen decided to bring this concert tradition to an end. Two years later the thread was picked up again by the Culture Committee of the Davidsfonds of Boechout and the tradition continued with equal enthusiasm. The beautiful location and the high standard of the musicians remain the same. There is only one difference, four concerts each year instead of six.
Art has always been important at Kasteel Fruithof. Sculptors, painters, photographers, over the years there have constantly been permanent exhibitions to be admired at the castle.
And we must not forget that the green park area of Kasteel Fruithof has been the setting for ‘Buiten-Beelden-Boechout’ a number of times, in collaboration with the Culture Committee of Boechout and the ‘Let’s Find’ gallery.

https://www.kasteelfruithof.be/english/

Kasteel Fruithof

Laat-classicistisch kasteeltje met Palladiaanse inslag, nabij de Nete, ter plaatse van een ouder "Hof" (zie Ferraris). Ingeplant in het zuiden van een afgepaald en omgracht, doch verwaarloosd park, eertijds naar Frans model, heden overwegend in gebruik als weiland; conciërgewoning en sterk vervallen oranjerie ten noordwesten. Vanaf de steenweg toegankelijk via een gekasseide dreef met ijzeren hek.

Volgens A. Lens opgetrokken door de familie Berckmans - Van den Brande in midden 19de eeuw. Bezoek werd niet toegelaten.

Gekasseide toegang met ijzeren hek, bewaakt door vier bronzen (?) honden. Leegstaand kasteel op rechthoekige plattegrond, omgeven door vijvers. Bepleisterde en beschilderde constructie van twee bouwlagen onder plat dak. Gevels horizontaal geritmeerd door omlopende waterlijsten, een geprofileerde architraaf en kroonlijst. Overwegend rechthoekige vensters in geprofileerde omlijsting.

Zuidgevel van vijf traveeën, gemarkeerd door een bordes en een gevelhoge centrale portiek van drie traveeën, met kolossale Dorische zuilen; op de bovenverdieping rondboogvensters in geprofileerde omlijsting met ijzeren balkonleuning op gegroefde consooltjes; vensters der zijtravee onder driehoekig fronton.

Noordgevel (parkzijde) geritmeerd door gevelhoge vlakke pilasters. Centraal licht deurrisaliet met rechthoekige deur in geprofileerde omlijsting tussen pilasters. Hogerop drieledig deurvenster met balkon en bekronend driehoekig fronton.

Oostelijke en westelijke zijgevels van drie traveeën met mezzaninoverdieping. Oranjerie met deels bewaarde bakstenen omheiningsmuur: merkwaardig kwartcirkelvormig bakstenen gebouw onder zadeldak (bitumen). Aan zuidzijde: Ionische zuilen van arduin en beglazing met grote ijzeren roedeverdeling.

Conciërgewoning: mogelijk aangepast diephuis van drie traveeën met classicistische kenmerken, onder kunstleien zadeldak. Gecementeerde zuidgevel van drie traveeën onder driehoekig fronton met halfronde oculus. Overigens hoge rechthoekige muuropeningen in verdiepte gevelvlakken.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/10569

Hof van Ringen

Het Kasteel Boekenberg of Boeckenberg is een kasteel in het gelijknamige Boekenbergpark in het Antwerpse district Deurne.

Geschiedenis
Een eerste nederzetting met huis en hoeve, omgeven door een watergracht, gaat terug tot de eerste helft van de 16e eeuw. Tussen 1751 en 1755 werd het huidige kasteel in rococostijl herbouwd in opdracht van Maria Knyff, weduwe J.C. Bosschaert en J.J. du Bois. Het ontwerp wordt toegeschreven aan architect Van Baurscheit.

In 1798 werd het kasteel met omliggende gronden aangekocht door de handelaar en bankier J.W. Smets. Hij liet een romantisch park aanleggen met serpentinevijver, kunstmatige heuvels, een complex met onderaardse grot en ijskelder (samen het latere Natuurhistorisch Museum Boekenberg), rotsbrug, torenruïne en beeldengroepen. Rond 1800 volgde een vijfledige Chinese pagode. In 1859 werden de geometrische tuinen uit de eerste fase in landschapsstijl getransformeerd, met onder meer een verbinding tussen vijvers en slotgracht, een fraaie gietijzeren Dellafaillebrug en aanplanting van tal van exotische gewassen. Uiteindelijk bedroeg de totale oppervlakte van het domein circa 30 hectare. In 1914 kocht de gemeente het middendeel - circa 10 hectare - van het park; de rest werd verkaveld. Pas in 1926 werd het park opengesteld voor het publiek. De vroegere spiegelvijver werd in 1934 omgevormd tot openluchtzwembad. Het kasteel kreeg verschillende bestemmingen tot het in 1956 eigendom werd van het huidige OCMW. In de jaren na 1980 werd het kasteel gerestaureerd.

Tot 2018 werd het kasteel gebruikt als Centrum voor Bijzondere Jeugdzorg, maar het Zorgbedrijf Antwerpen (voorheen OCMW) besloot het kasteel te koop te stellen.

In 2019 werd voor het kasteel een vergunning aangevraagd om het te herbouwen tot een cohousingproject voor senioren.

Kasteel Boekenberg

It's origin goes most likely back to a Frankish settlement in the Carolingian time era. Arnoldus van Canticrode is mentioned first when he signed a deed in 1239 during the sale of a piece of land.

In 1284 it is Welter Volcaert who owns the castle. His son gives the castle to Duke Jan II of Brabant. His youngest son Lauries is knighted after his brave fighting in the battle of Woeringen in 1288. he dies however in the battle of the golden spurs when he fights on the French side.

Willem II Berthout buys Cantecroy in 1296. It is this Willem II who erects between 1296 and 1308 the high round keep that would dominate the castle until 1618. His son Wouter van Ranst and his grandson Jan van Ranst become the next owners of the castle. Jan dies without an heir and so his castle go to his brother Costen van Ranst who was succeeded by his oldest son Jan II. His son Jan III transform the castle into a fortified stronghold. Jan III also dies without a direct heir. Eight heirs would fight for a long time about who will get the castle. After a long trial it are Jan IV van Ranst and Hendrik van Ranst who are appointed to take care of the estate.

We are in the year 1538 and the castle is property of Hendrik van Pointaillier. He had inherit half of the domain and had bought the other half from Johanna van Ranst. When Hendrik dies his widow is forced to sell the castle.

The new owner is Nicolas Perrenot de Granvelle he is Grand marshal of the empire and one of the most influential noble men of Empire Charles V. His oldest son is a brilliant man and he becomes bishop of Atrecht at age 21.

The castle was under attack during the iconoclasm of 1566. The attackers were however defeated. Cantecroy was turned into a powerful stronghold by Alva. After the pacification of Gent the Spaniards had to retreat. The regiment in Cantincrode was able to withstand the attacks for a long time but were forced to surrender in 1577.

Jan Baptist Maes bought the castle in 1616. He had however lots of debt. The city of Antwerp saw in this an opportunity to take revenge on the mighty castle. They forced Jan Baptist to remove all defending feature and to tear down all towers. At the end he was forced to sell the castle. It was Philip de Godines who bought the castle. By marriage the castle went to Karel de Fiennes bailiff of Brugge. During the guardianship of the Counts of Fiennes from 1655 to 1718 the castle would get its current appearance.

After the de Fiennes the castle would go to the family Termeeren until 1823 when they sell the feudalistic castle once again this time to Baron Jozef Renier Osy de Wycken. This important man was one of the persons who would offer the Belgian throne to Leopold van Saksen-Coburg.

During the 20th century the castle is in appalling state until madam Rosalie Van Daele buys the castle and restores it with her own means into one of the most beautiful estates of Flanders. Madam Van Daele died a few years ago and the castle is now occupied by her son.

What not many people know is that Albert Einstein stayed a while in the castle when he fled for the nazi's. He was waiting in the castle for his visa to move to the USA.

http://www.castlebook.com/cantecroy-castle

Cantecroy Castle



Het hof van Schoten werd reeds als hoeve vermeld in 1232. Het betrof op dat moment waarschijnlijk eerder een hoeve dan een kasteel. Het huidige kasteel, dat verschillende malen van eigenaar veranderde (alle eigenaars vanaf het begin van de 16de eeuw zijn gekend), was van 1564 tot aan de Franse Revolutie de zetel van de heren van Schoten.

Het eerste kasteel, vermoedelijk uit de eerste helft van de 16de eeuw (?), waarvan de vierkante aanleg met omwatering, de onderbouw van muren en torens en de Valkentoren bewaard bleven, werd in 1542 door Maarten van Rossem verwoest. Circa 1550 vatte Jan van Crombach, burgemeester van Antwerpen, de bouw van het huidige kasteel aan (zie de typische bak- en zandsteenarchitectuur van buitenmuren en torens). Na 1564 liet Melchior Schets het ‘hof van plaisantie’ omvormen tot de bestuurlijke residentie van de heerlijkheid Schoten. Omstreeks 1750 liet J.B. Cornelissen de Weynsbroeck de voor- en achtergevel verbouwen (zie de lichtere baksteen, de afwezigheid van speklagen en de decoratie van hoofdingang en balkon), de torens met tentdaken afdekken en de bijgebouwen met uitzondering van de Valkentoren afbreken.

De oude beukendreef met aan het eind het omgrachte kasteel is als structuur nog herkenbaar zoals op de kabinetskaart van de Ferraris (1770-1778). Het waterkasteel wordt op deze kaart omgeven door moestuinen, een klein sterrenbos en enkele losstaande gebouwen binnen een nagenoeg rechthoekige omgrachting. Parkbossen en dreven omgeven het kasteel. Op de kaart van Vandermaelen (1846-1854) is de structuur van het kasteeldomein duidelijk herkenbaar.

De neogotische kapel onderaan de noordwesttoren dateert van circa 1900. Op 7 september 1972 brandde de westvleugel af. Herstellings- en restauratiewerken van het hele kasteel werden uitgevoerd in 1974-76 onder leiding van architect Jos Gabriëls.

Sinds 1950 is het domein gemeente-eigendom; in 1955 werd het ingericht als cultureel centrum met een openbaar park van 30 hectare en 5 hectare sportinrichtingen. De overige 25 hectare werden voorbehouden voor woningbouw, voornamelijk villabouw.


https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/14322