Kasteel Borgwal is een kasteeldomein gelegen in het centrum van het Belgische Vurste, thans een deelgemeente van het Oost-Vlaamse Gavere.

Het kasteel dat zelf uit verschillende delen is gebouwd bestaat verder uit een neerhof met duiventoren en een monumentale ingangspoort met portierswoning. Het domein is omgeven door een 1.700 meter lange gemetselde muur. De oudste vermelding van dit 18 ha groot domein gaat terug tot 1538 en was door de eeuwen heen eigendom van verscheidene families.

Eigenaars

In 1543 was het goed eigendom van Floris de Martaigne, graaf van Potelles. In de 17e eeuw was het in bezit van de Gentse bisschop Antonius Triest. Een eeuw later behoorde het toe aan de familie Preudhomme d'Hailly die ook eigenaar was van het kasteel van Poeke. In 1841 werd het domein eigendom van de weduwe Pierre Malfait-Baertsoen Amélie.

Na het huwelijk van haar kleindochter en gravin Flore Malfait (1842-1898) met graaf Louis Goethals de Mude de Nieuwland (1829-1912), bleef het kasteel - tot in 1975 - in handen van de familie Goethals. Graaf Goethals was een kleinzoon van Jacques-Philippe Pecsteen, die onder meer burgemeester was te Ruddervoorde.

Toen kocht de Congregatie der Broeders van Liefde Borgwal en richtte het in als verblijf voor volwassenen met een verstandelijke beperking. Nadien bouwde men er meerdere nieuwe paviljoenen voor de huisvesting, begeleiding en ontspanning van deze mensen.

Het eeuwenoude kasteel zelf werd in 2012 privé-eigendom en in 2013-2015 gerestaureerd. Het zal nadien worden gebruikt als kantoor- en woonruimte.

Op het parkdomein (bosgebieden 'Borgwal' en 'Ganzendam') is een vrij toegankelijk wandelpad aangelegd dat open is tijdens de openingsuren van het domein.

Kasteel Borgwal

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Ver achterin gelegen kasteel ingeplant aan de rand van de Hofkouter en de oosthelling van de Schelde, in de zogenaamde Warande van de heren van Gavere. Enorm omringend park afdalend naar de Schelde met verschillende visvijvers, voormalige stallingen, neerhof en hovenierswoning. Huidige ingang met lange rechtlijnige dubbele beukendreef vanaf de Molenstraat, aangelegd in 1907 onder leiding van tuinarchitect Galoppin en waarbij ook het oorspronkelijk toegangshek verplaatst werd van de hovenierswoning naar de straat. Sinds 1952 militair domein.

Empire getint toegangshek met vierkante arduinen pijlers en gietijzeren zuilen met gebundelde speren en leeuwenkopversiering, verbonden door ijzeren hekken, in de gebogen zijstukken op bakstenen voet.

Classicistisch kasteel op rechthoekige plattegrond, met drie bouwlagen en zeven traveeën onder schilddak (leien, nokrichting parallel aan de straat) gebouwd in 1837-39 in opdracht van senator Grenier naar opdracht van architect B. Renard (Doornik). Oorspronkelijk bepleisterd en beschilderd, na beschadiging tijdens de Eerst Wereldoorlog gecementeerd en gerestaureerd onder leiding van architect Van de Kerckhove. Huidige voorgevel met gemarkeerd middenrisaliet van drie traveeën voorafgegaan door een brede trap van acht trappen met flankerende liggende leeuwen. Begane grond met horizontale voegen en rondboogvormige deurvensters; bovenverdieping met kolossale Ionische pilasters, geblokte hoekbanden en rechthoekige vensters, in de zijrisalieten onder waterlijst. Omlopende kroonlijst op klosjes.

Gelijkaardige achtergevel doch met uitspringend middenrisaliet onder driehoekig fronton met wapenschild van de familie Grenier-Lefebvre. Langs de zijrisalieten opklimmende steektrappen naar het terras met ijzeren leuning op de verhoogde begane grond. Gelijkaardig balkon op de bovenverdieping, oorspronkelijk ondersteund door kolossale zuilen, weggenomen bij de restauratie en één ervan in park geplaatst. Rechts, benedenvensters verbouwd tot één groot rechthoekig venster. Interieur met behouden wenteltrap en salons.

Ten oosten, voor het kasteel, voormalige stallingen (nummer 73) bestaande uit twee parallelle vleugels met twee bouwlagen en vijf traveeën onder schilddak (leien, nok loodrecht op de straat) eveneens daterend uit het tweede kwart van de 19de eeuw (1835-37). Voorste vleugel met centrale rondboogdoorrit met ijzeren hek leidend naar de verharde binnenplaats. Bepleisterde en beschilderde gevels op gecementeerde plint, geleed door Toscaanse pilasters waartussen rondboognissen met rechthoekige deuren en vensters gevat zijn. In het midden van de noordelijke afsluitingsmuur van de binnenkoer, bakstenen klokkentoren op vierkante plattegrond met bekronende achthoekige geleding, overstekend dak en windwijzer.

Zuidelijke muur met ijzeren hek geflankeerd door arduinen pijlers met siervazen, leidend naar de ommuurde moestuin.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/36003

Kasteel Grenier

Het Kasteel Krombrugge is een kasteel in de Belgische gemeente Merelbeke. Het oorspronkelijke gebouw werd opgetrokken tussen 1444 en 1625, mogelijks oorspronkelijk bedoeld als middeleeuwse “mottetoren”. Het nog deels omwalde kasteelgebouw is te bereiken via een beukendreef en een kasteelhoeve op het domein. Aan de oostzijde, langs het privébezit, loopt de Hollebeek, vloeiend vanuit de gelijknamige woonwijk een kilometer verderop. Op heden staat er een kasteel met een rechthoekige plattegrond, opgetrokken halfweg de negentiende eeuw.

Geschiedenis
In de vroege middeleeuwen zou er op Krombrugge een castellum gelegen zijn, waarschijnlijk een versterking nabij de Schelde tegen de Noormannen. In 964 werd het domein van Krombrugge door graaf Arnulf de Oude geschonken aan de Sint-Pietersabdij te Gent om er een abdijhoeve met meierij op te richten. In 1241 werd het kasteeldomein opgesplitst in twee met de verkoop van de abdijhoeve “Hof ten Hove”, die hetzelfde gebouw moet geweest zijn als de verdwenen “Spookhofhoeve”. Vandaar ook de naam “Spookhofstraat” in de Kwenenboswijk.

Site ontstaan uit en op of nabij een oudere landbouwuitbating toebehorende aan de Gentse Sint-Pietersabdij: oprichting van een abdijhoeve met meierij na schenking in 964 van het domein "Krombrugge" door graaf Arnulf de Oude aan de Sint-Pietersabdij. Voordien zou er op Krombrugge een castellum gelegen zijn, waarschijnlijk een versterking nabij de Schelde tegen de Noormannen. In 1241 werd het leengoed Krombrugge verdeeld in twee door de verkoop van de abdijhoeve: afgesplitst van het "Hof ten Hove" te identificeren met de verdwenen Spookhofhoeve ten westen van de Hollebeek en volgens Prof. Van Acker de site van het vermelde castellum; evolueerde van verblijfplaats van de meier tot een hoeve die in 1782 nog in bezit was van Sint-Pietersabdij. De oude abdijhoeve "Krombrugge ten Hove" evolueerde na uitbreiding van het goed tot een omwalde buitenplaats met neerhof in een beboomd park. Bij grondwerken ter hoogte van het smalste deel van de vijver achter het vroeger neerhof zouden naar verluidt funderingen gevonden zijn van de vroegere ophaalbrug.

Huidig kasteel met eenvoudige rechthoekige plattegrond dateert waarschijnlijk uit het midden van de 18de eeuw met latere lichte wijzigingen. Dubbelhuis van twee bouwlagen en zeven traveeën onder afgewolfd zadeldak (leien). Voorgevel: deels met klimop begroeide rozegeschilderde bakstenen lijstgevel op gecementeerde plint. Drie middentraveeën verhoogd tot een halsgevel onder driehoekig fronton met oculus en siervaas. Licht getoogde vensters in vlakke bepleisterde omlijstingen met oren, sluitsteen en hardstenen lekdrempel. Hardstenen spiegelboogdeuromlijsting onder rechte kroonlijst en met geometrisch traceerwerk in het bovenlicht. Tuingevel licht aangepast in de eerste helft van de 19de eeuw. Bepleisterde lijstgevel begrensd door hoekbanden met imitatiebanden, rechthoekige vensters met persiennes. Drie centrale deurvensters achter een bordes met balustrade.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/36320

https://nl.wikipedia.org/wiki/Kasteel_Krombrugge

Kasteel Krombrugge

Het Blauw Kasteel is een kasteeldomein aan de Schaperstraat bij de Lange Munte in Scheldewindeke (Oosterzele). In oorsprong was het waarschijnlijk een laatmiddeleeuwse site met een walgracht, tot 1780 was het een kasteel van hardsteen op een motte met wallen. In 2008 werden de resten van de centrale vleugel van een laatmiddeleeuws kasteel blootgelegd (bakstenen poeren, restanten van een waterput en poortgebouw, houten grachtbeschoeiing) en resten uit de 16e-17e eeuw (tinnen lepel, kruiken, aardewerk).. Op de Ferrariskaart (1771-1778) staat een kasteel getekend dat gelegen was binnen een brede rechthoekige omgrachting met bossen en met een rechtstreekse verbindingsweg zuidwaarts naar het Munkbos en de Munkboshoeven (Zottegem). In 1780 werd een nieuw classicistisch kasteel in hardsteen opgericht dat de oude benaming "Blauw Kasteel" behield. Er werd toen ook een uitgestrekt geometrisch park aangelegd. In 1911 richtte kasteelheer en burgemeester van Scheldewindeke Vergauwen er een bronwater- en limonadefabriek (Windeke-Bron) die werkte tot 1976. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was het Blauw Kasteel de verblijfplaats van de Duitse officieren en piloten voor het vlakbij gelegen vliegveld aan de Lange Munte. In 1957 werd het kasteel gesloopt en werd een van de twee dienstvleugels met stallen op het voorhof omgebouwd tot kasteelwoning. Sinds 2003 is het domein in handen van een nieuwe eigenaar (Peter Denoo) die het kasteel opnieuw in oude glorie wil herstellen. Sinds 2007 wordt er op het domein aan biologische groenteelt gedaan in 'Bioboerderij Blauw Kasteel'.

Blauw Kasteel

Het kasteel van De Pinte met bijhorend park is ontstaan in verschillende fases. Stoker Bernard Verniers en zijn vrouw Eleonore De Brabandere kochten in de loop van de eerste helft van de 19e eeuw enkele percelen grond met bijhorende oude hoeve aan tussen de huidige Baron de Gieylaan en de Groenstraat. Hij liet deze hoeve slopen in 1847. Op de vrijgekomen plek werd hun buitenverblijf met neoclassicistisch uitzicht gebouwd. Het kreeg de naam “La Pinte”. Vanaf 1881 deed het buitengoed dienst als hoofdverblijfplaats en werden het omliggende park en vijver aangelegd. In 1901 werden achterin het park paardenstallen gebouwd. Het domein kreeg daardoor steeds meer het uitzicht van een kasteelpark. Er kwamen ook serres, waarin men groenten, fruit en bloemen kweekten. In 1932 werd het hoofgebouw omgevormd tot kasteel in opdracht van de toenmalige eigenaar Hubert Viteux. Er werd een toren met belvédère bijgebouwd en binnenin werd alle comfort voorzien. Vanaf 1942 deed het gebouw enkele jaren dienst als gemeentehuis.

Na Viteux’ dood in 1958 werd het kasteeltje te koop gesteld. De gemeente was geïnteresseerd, maar de familie de la Kethulle de Ryhove was hen voor. In 2002 werd het kasteel opnieuw te koop aangeboden en ditmaal ging de gemeente wel over tot de aankoop. Het gemeentebestuur wou immers vermijden dat er aan het prachtige park middenin de dorpskom werd geraakt. Sinds 2009 heeft het kasteel een horecafunctie. Momenteel is er een feestzaal ondergebracht in het kasteelgebouw. De feestzaal draagt de toepasselijke naam 'Kasteel Viteux'. In het koetshuis is een restaurant gevestigd met de al even toepasselijke naam 'Café Hubert'.


https://www.polsregio.be/poi/dp007


Kasteel Viteux

Het Kasteel Ten Bieze of Kasteel van Beerlegem is een kasteel in de stijl van de rococoënde barok met een park en bos van 60 hectare op het grondgebied van Beerlegem, een deelgemeente van Zwalm in de provincie Oost-Vlaanderen in België. Het huidige kasteel werd rond 1730 gebouwd in de Munkbosbeekvallei op dezelfde plaats als het vroegere kasteel van de heren van Beerlegem, dat voor het eerst vermeld wordt onder heer Diederik van Beerlegem in 1096.

Details/architectuur
Het kasteel is een rechthoekig gebouw met aan de voor- en achterkant een trap die uitkomt bij een in het midden gelegen deur. Boven de middenpartij met drie traveeën bevinden zich aan elke kant frontons meelf traveeën met het gebeeldhouwde wapenschild van de markies van Rode. Tussen 1862 en 1867 werden twee zijvleugels van één travee aan het gebouw toegevoegd. De Onze-Lieve-Vrouwekapel draagt het wapenschild van de heren van Rode. Voor het kasteel ligt het neerhof, twee langgerekte gebouwen van elf traveeën uit 1773-1783 die aan de oost- en westkant de toegang vormen tot het kasteel. Bij de ingang van het kasteel ligt een ijskelder uit 1843.

Op de westelijke hoek van het kasteelplein staat sinds 1969 de schandpaal van Beerlegem uit Balegemse steen, die tijdens de Franse Revolutie werd verborgen en later werd teruggeplaatst op een eilandje ten noordwesten van het kasteel. Op de zuidelijke hoek van het kasteelplein staat de schandpaal uit grijze hardsteen van de heerlijkheid Welle-Schelderode (een gehurkte leeuw met een wapenschild). Op de oostelijke hoek van het kasteelplein staat de schandpaal van de heerlijkheid Gontrode, een gehurkte leeuw met een wapenschild omgeven door een mantel. Op de noordelijke hoek van het kasteelplein staat de schandpaal van de heerlijkheid Oosterzele (een gehurkte leeuw met een wapenschild).

Het monumentale smeedijzeren hek werd geplaatst in 1861. Op voorplein voor het kasteel staat een Libanonceder van vermoedelijk 300 jaar oud, die volgens de legende Het kasteel wordt omgeven door een parkgebied deels in Engelse en deels in Franse stijl een dicht bos vol oude beuken en eiken. In het domein ligt een visrijke vijver. Die vijver en de slotgrachten worden gevoed door de Munkbosbeek die door het bos stroomt en door een dertiental bronnen. In het kasteelbos met dreven van eik en tamme kastanje bevindt zich het gebouw 'De Kluize' en de bron 'Het Wijnhuizeke'. Voor het kasteel staat een libanonceder die volgens de legende door Jan Zonder Vrees zou zijn meegebracht van de laatste kruistocht uit het Heilig Land. De boom dateert volgens dendrologisch onderzoek van rond 1400. Het domein is eigendom van de Graaf d'Ursel de Bousies, een afstammeling van de vroegere eigenaren, de markiezen van Rode uit de familie Rodriguez d'Evora y Vega. Het kasteeldomein is niet toegankelijk voor het publiek.

Kasteel Ten Bieze

Domein zogenaamd "Axelwalle", naar de vroegere burcht en later kasteel zogenaamd "Rotse" van de heerlijkheid Axelwalle. Geheel van kasteel met dubbele omgrachting, bossen, landerijen, parken en vijvers bestond tot de jaren 1840. In de 16de eeuw bezit van de familie de Mastaing, heren van Heurne en Eine; vanaf 1660 tot 1794 eigendom van de familie Hoobrouck, heren van Axelwalle, Asper, Zingem en Moregem. Paviljoentje uit eind 18de eeuw opgetrokken op omgracht vroeger opperhof met gevelsteen met het wapen van de heren van Hoobrouck, bestond tot 1977.

Naar ontwerp van architect A. Degeyter werd in opdracht van Dhr. Vindevogel het nieuw kasteel in 1978 groter heropgebouwd op kasteelsite (vroegere kelders bewaard); gerecupereerde materialen onder andere van het voormalige kasteel uit vroegere wallen in 1975 uitgegraven, oevers toen met beton versterkt en met bakstenen banden omzoomd, gevelsteen met wapen van het voormalig paviljoentje werd boven de poort geïncorporeerd. Brug leidend tot hoofdingang werd op oorspronkelijke grondvesten gebouwd. Groots domein langs twee lanen met kastanjebomen te bereiken, namelijk ten zuidwesten langs Axelwalle en ten noordoosten langs Zingem.

Deels bewaard gebleven stenen wapensteen van de Heren van Heurne gevonden in de wallen hangt thans in de inkomsthal.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/27545


Axelwalle

Le château de l'Ast (Kasteel den Ast), également dénommé château de Gerlache, est un château situé dans la commune de Zingem, à proximité de la commune de Mullem.

Le château a été construit au début du xxe siècle par Georges van Oost dans le style français et a un toit en mansarde. Au cours de la Première Guerre mondiale, une tour de guet a été élevée sur le domaine. Une vieille chapelle, qui, jusqu'à la Révolution française, était un célèbre lieu de pèlerinage, a été intégrée dans un coin du mur du château. Un peu plus loin est présent un ancien séchoir à chicorée.

Un habitant notoire du château fut le baron Gaston de Gerlache, fils de l'explorateur polaire Adrien de Gerlache. Gaston de Gerlache était marié à Lily van Oost, une fille de Georges van Oost. Il a été pendant dix-huit ans bourgmestre de Mullem. Sa femme Lily fut également bourgmestre pendant six ans, jusqu'à la fusion en 1976.

Dans le château, de nombreux objets rappellent les expéditions polaires du père et fils de Gerlache: le service et les cafetières en argent de la Belgica, les raquettes d'Adrien de Gerlache, des cartes et des instruments de bord... Le manchot empereur, Hans, que Gaston de Gerlache a ramené du Pôle sud et qui fut pendant un temps au zoo d'Anvers est également au château.

Kasteel de Gerlache

Zogenaamd "Kasteel Borluut". Nog deels omwald kasteel met prachtig park, door een brede lindendreef verbonden met de Kortrijksesteenweg. Huidige neoclassicistisch kasteel gebouwd circa 1858 in opdracht van graaf Borluut d'Hoogstraate naar ontwerp van een bekende tuinarchitect Van Damme-Sellier op de plaats van het vervallen zogenaamd "Wit kasteel", voor het eerst vermeld in 1411 en zetel van de heerlijkheid van de familie Borluut. Tot het domein behoorden eveneens een neerhof, gelegen tegenover het kasteel, links van de dreef, in kern opklimmend tot de 17de eeuw heden omgebouwd tot landhuis (nummer 69) en een grote boerderij zogenaamd "het Borluutse" in de Lauwstraat (nummer 57) gedateerd 1766 doch met oudere kern, heden eveneens gerenoveerd.

Sinds eind 19de eeuw eigendom van de familie Morel en volgens archiefstukken uitgebreid circa 1886 (gietijzeren terras aan de achterzijde) en 1914 (rechtertoren en erker) waardoor het kasteel zijn huidige uitzicht kreeg. Sinds 1978 in stadsbezit en gerestaureerd.

Gebouw op rechthoekige plattegrond met centrale voor- en achteruitbouw en rechts aanleunende achthoekige toren en erker. Fraai bepleisterde en beschilderde gevels, voor- en achtergevel met identieke ordonnantie: lijstgevels van vijf traveeën met drie bouwlagen verticaal gemarkeerd door kolossale pilasters op de hoeken en ter aflijning van het drie traveeën breed middenrisaliet. Horizontaliserende arduinen puilijst en aflijnend hoofdgestel met kroon- en tandlijst. Middenrisaliet met rondboogdeuren, in de voorgevel voorafgegaan door een brede arduinen trap met twee flankerende liggende leeuwen en afgedekt door een glas en metalen luifel. Twee "klassieke" beelden (gesigneerd L. Sarteel, 1915 en 1916) op hoge sokkel flankeren de middendeur. Achtergevel voorzien van een centraal terras met twee arduinen steektrappen (parallel met de gevel), met fraaie gietijzeren zuiltjes en leuningen. Bekronend hek van het balkon op de bovenverdieping Voorts rechthoekige vensters met afgeronde bovenhoeken gevat in geprofileerde omlijsting met bekronende arduinen druiplijst op de hoofdverdieping en sluitsteen op de bovenste verdieping; arduinen lekdrempels op balusters of consooltjes.

Rechts aanleunende achthoekige toren, toegevoegd in 1914 met omlijste rechthoekige vensters, onder meer blinde vensters in voor- en achterzijde, met bekronende omlijste oculus en omlopende kordon. Aflijnende banden en boven de daklijst van het hoofdgebouw uitstekende achthoekige geleding onder leiendak met koepelbekroning.

Verzorgd interieur; ruime hal met spiegeldeuren en witmarmeren bordestrap met smeedijzeren leuning.

Omringend park met exotische bomen en serpentijnvijver toegankelijk via een arduinen brug, geflankeerd door vierkante hekpijlers met siervazen; ijzeren hek.

Links hiervan, gerestaureerde voormalige stallingen. Rechts achteraan in het park, recent gerestaureerd tuinpaviljoen in rococostijl. Gebouwtje op vierkante plattegrond, volledig opgetrokken uit Franse zandsteen onder leien koepeldak. Voorgevel met hoog klokvormig fronton met rocaillestucwerk en buste. Hoge rondboogdeur (bewaard houtwerk) geflankeerd door Ionische zuilen. Uitgeholde geblokte pilasters op de vier hoeken. Zijgevels met rondboogvenster met rocaillesluitsteen.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/26871

Kasteel Borluut

Het kasteel is al zeker bewoond sinds 1771-'78 doordat het op de Ferraris kaart staat, onder de naam 'Blauwe Poorte'.

Begin de 19de eeuw is het het kasteel in handen gekomen van de familie Lousbergs, en omgevormd naar een buitenverblijf voor tijdens de zomer en hernoemd naar 'Château de Maaltebrugghe'. Het huidige classicistische gedeelte, met de voorkant naar het park, en de achterkant naar de Kortrijksesteenweg is waarschijnlijk gebouwd rond het jaar 1754.

Het classicistische gedeelte is gebouwd in stukwerk, en heeft negen traveeën waarvan de middelste drie uitspringen.

Het kasteel is begin de 19de eeuw in eigendom gekomen van Hubert Lousbergs, een textielfabrikant in Gent. Deze schonk het kasteel aan zijn dochter Henriëtte toen zij trouwde met Felix de Hemptinne in 1815.

Het rechter neogotische gedeelte is gebouwd rond 1860, omdat de zoon van Felix de Hemptinne, graaf Joseph de Hemptinne, te weinig plaats had voor zijn acht kinderen.

De familie de Hemptinne was ook textielfabrikant in Gent. Graaf Joseph de Hemptinne was een geëngageerde gelovige in de Rooms katholieke kerk, die een weeshuis stichtte naast het kasteel, het huidige Don Bosco Instituut.

Het rechter neogotische gedeelte is getekend daar baron J.P. de Bethune. Het is orthodoxe neogotiek, een stroming waar de Bethune achterstond. De Bethune stichtte ook de Sint-Lucasshool in Gent.

De Bethune vestigde zich in Gent in de buurt van het Maaltebruggekasteel, naast de putkapel, waar er een heuse kunstenaarskolonie ontstond.

De kapel van het neogotische gedeelte is een pareltje van de neogotiek, en de brandglazen zijn getekend en vervaardigd door het atelier van de Bethune. De muurschilderingen komen van het kunstatelier Bressers-Blanchaert, die ook in de putkapel gevestigd was. De kapel bevatte een retabel, die ontworpen was door de Bethune, en waar Blanchaert 40 jaar aan bezig is geweest, doordat hij er enkel op zaterdagen die toegewijd waren aan Onze-Lieve-Vrouwe aan werkte. Tijdens WO II werd door graaf Charles de Hemptinne die bij zijn zoon Jacques in het Mariasteen introk omdat het kasteel bezet werd, dit retabel verplaatst naar de kerk van Afsnee, waar het zich nog altijd bevind.

De fontein aan de voorkant van het kasteel was vroeger een sprankelende bron. En is ontstaan nadat het Maaltepark omgevormd werd naar een Engelse landschapstuin.


http://www.maaltebruggekasteel.be/geschiedenis/

Maaltebruggekasteel

Once the residence of the Lords of Nevele, and owned by the Dukes of Montmorency - including the renowned Philippe - Count Hoorn, Ooidonk was the setting for a great many battles fought amidst the fray of social upheaval and the religious wars of the 16th century. Twice ravaged and destroyed, it was rebuilt by worthy Antwerp resident Martin della Faille, who redesigned the castle in line with the tastes and the spirit of the Renaissance, turning it into a residential estate. In 1864, the castle and the surrounding land were purchased by Senator Henri t’Kint de Roodenbeke – the future President of the Senate (1892-1899) and Minister of State - and his spouse, Zoé de Naeyer.

In spite of the renovations and restorations over the centuries, Ooidonk has continued to be considered as a shining landmark, today standing as the very incarnation of the flamboyant Renaissance style. Nowadays, 150 years after their ancestors, Ooidonk Castle is home to the 6th Count and Countess t’Kint de Roodenbeke and their 3 children. They have turned this marvellous paragon of historical heritage into a living and breathing homestead filled with the joys of family life, passionately ensuring the upkeep of the property, just like Count (Juan) t’Kint de Roodenbeke before them. Everything is done to ensure that everybody – hosts and visitors alike – keep alive the memory of a site that is made all the more beautiful by the surrounding water features, its deep moat and the gentle bends of the nearby river Leie.

http://ooidonk.be/en/history