Het Kasteel Boekenberg of Boeckenberg is een kasteel in het gelijknamige Boekenbergpark in het Antwerpse district Deurne.

Geschiedenis
Een eerste nederzetting met huis en hoeve, omgeven door een watergracht, gaat terug tot de eerste helft van de 16e eeuw. Tussen 1751 en 1755 werd het huidige kasteel in rococostijl herbouwd in opdracht van Maria Knyff, weduwe J.C. Bosschaert en J.J. du Bois. Het ontwerp wordt toegeschreven aan architect Van Baurscheit.

In 1798 werd het kasteel met omliggende gronden aangekocht door de handelaar en bankier J.W. Smets. Hij liet een romantisch park aanleggen met serpentinevijver, kunstmatige heuvels, een complex met onderaardse grot en ijskelder (samen het latere Natuurhistorisch Museum Boekenberg), rotsbrug, torenruïne en beeldengroepen. Rond 1800 volgde een vijfledige Chinese pagode. In 1859 werden de geometrische tuinen uit de eerste fase in landschapsstijl getransformeerd, met onder meer een verbinding tussen vijvers en slotgracht, een fraaie gietijzeren Dellafaillebrug en aanplanting van tal van exotische gewassen. Uiteindelijk bedroeg de totale oppervlakte van het domein circa 30 hectare. In 1914 kocht de gemeente het middendeel - circa 10 hectare - van het park; de rest werd verkaveld. Pas in 1926 werd het park opengesteld voor het publiek. De vroegere spiegelvijver werd in 1934 omgevormd tot openluchtzwembad. Het kasteel kreeg verschillende bestemmingen tot het in 1956 eigendom werd van het huidige OCMW. In de jaren na 1980 werd het kasteel gerestaureerd.

Tot 2018 werd het kasteel gebruikt als Centrum voor Bijzondere Jeugdzorg, maar het Zorgbedrijf Antwerpen (voorheen OCMW) besloot het kasteel te koop te stellen.

In 2019 werd voor het kasteel een vergunning aangevraagd om het te herbouwen tot een cohousingproject voor senioren.

Kasteel Boekenberg

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

The Sterckshof castle is in Deurne, Antwerp, Belgium. It houses the Sterckshof silver museum of the Province of Antwerp. Built on the site of a much older castle, or great house, the present building is a reconstruction erected in the 1920s.

History

Sterckshof is about 6 kilometres (3.7 mi) east of the center of Antwerp. It is situated at an altitude of 3 metres (9.8 ft) above sea level. From as early as the 13th century the site of the castle was occupied by the fortified "Hooftvunder" farmhouse, surrounded by a moat. It was probably used to defend a nearby wooden bridge over the Grote Schijn River.

In 1523 it was described as a farm with a house, brewery, moat, ponds, fishery, etc. That year it purchased by Gerard Sterck, who erected up picturesque buildings with a castle, towers and turrets, and called it Sterckhof, a name it retains today. Gerards grandson was Guillaume de Berghes, bishop of Antwerp. In Sterck's monument in Antwerp cathedral he is described as a knight, and lord of Busquoy, Wyneghem, Casterlé and Hooft-Vundere. Sterck was a merchant, banker and secret adviser of the Emperor Charles V. Another owner, Jacob Edelheer, furnished the castle with art collections and scientific collections.

Unlike other castles in Antwerp, the Sterckshof was not destroyed during the wars of the 16th and 17th centuries, but it was neglected during a dispute between the heirs after the owner, Jacob van Lemens, died childless in 1664. From 1693 Sterckshof was owned by the Jesuits of Lier, but the castle was damaged or allowed to deteriorate during the war of the Austrian Succession (1740-1748). After the dissolution of the Jesuit Order, the estate was sold in 1776 to the banker Jan Baptist Cogels, who merged it with his Ter Rivieren estate. By the 1880s the buildings, long uninhabited, were no more than ruins.

Owned by the province

In 1921 the Province of Antwerp bought the Ter Rivieren estate, with the Sterckshof castle, to make it into the current Rivierenhof park. Of the Sterckshof all that was standing was the floor of a tower, the entrance gate and some ramshackle outbuildings. In 1922 the architect JA Van der Gucht submitted plans for reconstruction. Using old pictures and archaeological discoveries, in the 1930s the building rose as an evocative reconstruction. The reconstructed building with its red brick turrets and courtyards is set in formal gardens surrounded by a moat, conveying an impression of the houses of the wealthy in the 16th century.

The municipality of Deurne declined to use the building for their town hall. In 1926 the idea of using it for the province's technical department was explored but rejected since the building was not suitable. The idea of using it for a dairy was also rejected. Eventually, in 1934 an Association was founded to established a Museum of Flemish Civilization. The Sterckshof was transferred to the association on 21 May 1938 and it was immediately opened to the public. Joseph De Beer, the honorary curator, moved into the house and began acquiring what became a huge and disparate collection of archaeological, natural history, ethnology and art and crafts objects.

From 1951 the state began funding the museum. When De Beer died in February 1953 the original association was liquidated and the castle was taken over by the Province of Antwerp. At first it housed the Province's Sterckshof Museum of Art Crafts, and later the Province's Sterckshof silver museum. The museum's displays covered techniques for working the metal and domestic and religious uses. It also included a silversmith's workshop. The museum exhibited Belgian silver and pewter wares from the 16th to 21st centuries, and also some fine antique furnishings. The museum was unable to expand on the site due to planning restrictions,[8] so was closed in 2014 and merged with the Antwerp Diamond Museum to create the DIVA Museum for Diamonds, Jewellery and Silver, located in Antwerp city centre.

After the silver museum moved out, the province put the castle on the market, with an asking price of 4.5 million euros; in 2017 the Flemish government approved 2 million euros in renovation subsidies to sweeten the offer. As of August 2019 a buyer had still not been found.

Sterckshof

It's origin goes most likely back to a Frankish settlement in the Carolingian time era. Arnoldus van Canticrode is mentioned first when he signed a deed in 1239 during the sale of a piece of land.

In 1284 it is Welter Volcaert who owns the castle. His son gives the castle to Duke Jan II of Brabant. His youngest son Lauries is knighted after his brave fighting in the battle of Woeringen in 1288. he dies however in the battle of the golden spurs when he fights on the French side.

Willem II Berthout buys Cantecroy in 1296. It is this Willem II who erects between 1296 and 1308 the high round keep that would dominate the castle until 1618. His son Wouter van Ranst and his grandson Jan van Ranst become the next owners of the castle. Jan dies without an heir and so his castle go to his brother Costen van Ranst who was succeeded by his oldest son Jan II. His son Jan III transform the castle into a fortified stronghold. Jan III also dies without a direct heir. Eight heirs would fight for a long time about who will get the castle. After a long trial it are Jan IV van Ranst and Hendrik van Ranst who are appointed to take care of the estate.

We are in the year 1538 and the castle is property of Hendrik van Pointaillier. He had inherit half of the domain and had bought the other half from Johanna van Ranst. When Hendrik dies his widow is forced to sell the castle.

The new owner is Nicolas Perrenot de Granvelle he is Grand marshal of the empire and one of the most influential noble men of Empire Charles V. His oldest son is a brilliant man and he becomes bishop of Atrecht at age 21.

The castle was under attack during the iconoclasm of 1566. The attackers were however defeated. Cantecroy was turned into a powerful stronghold by Alva. After the pacification of Gent the Spaniards had to retreat. The regiment in Cantincrode was able to withstand the attacks for a long time but were forced to surrender in 1577.

Jan Baptist Maes bought the castle in 1616. He had however lots of debt. The city of Antwerp saw in this an opportunity to take revenge on the mighty castle. They forced Jan Baptist to remove all defending feature and to tear down all towers. At the end he was forced to sell the castle. It was Philip de Godines who bought the castle. By marriage the castle went to Karel de Fiennes bailiff of Brugge. During the guardianship of the Counts of Fiennes from 1655 to 1718 the castle would get its current appearance.

After the de Fiennes the castle would go to the family Termeeren until 1823 when they sell the feudalistic castle once again this time to Baron Jozef Renier Osy de Wycken. This important man was one of the persons who would offer the Belgian throne to Leopold van Saksen-Coburg.

During the 20th century the castle is in appalling state until madam Rosalie Van Daele buys the castle and restores it with her own means into one of the most beautiful estates of Flanders. Madam Van Daele died a few years ago and the castle is now occupied by her son.

What not many people know is that Albert Einstein stayed a while in the castle when he fled for the nazi's. He was waiting in the castle for his visa to move to the USA.

http://www.castlebook.com/cantecroy-castle

Cantecroy Castle



Couwelaar Castle, also known as De Drie Torekens (The Three Turrets), is a castle in the Deurne district of Antwerp. The castle is L-shaped and consists of a main building with wings, as well as several outbuildings including a coach house. The main building is characterized by two round towers at the front and a built-in, square tower at the rear. Over the centuries, the castle has been extensively altered and restored several times and has stylistic elements of the Neo-Renaissance and Rococo, among others. Couwelaar Castle is a historical monument.

History

The first mentions of a Couwelaar estate date to the beginning of the 15th century: in 1402 it is recorded as belonging to Pieter van Immerseel. It later passed to Pieter de Francques, a merchant from Antwerp, and then to his son Raphaël. In 1584, Couwelaar was sold in the Vrijdagmarkt. In any event, in 1606 it was owned by Gilles Du Mont, a cloth merchant who had also recently acquired the nearby castle of Bisschoppenhof. The Du Monts significantly improved the castle by adding six towers and laying out gardens and fish ponds.

Couwelaar changed hands several times in the following years. Pedro de Man, a former schepen (alderman) of Antwerp, had the castle thoroughly restored in 1766, in classical style. Four of the towers were in poor repair and were demolished and a new moat, among other things, was added. In 1848, a pleasure garden in the style of the Italian Neo-Renaissance was commissioned by John della Faille de Leverghem and his wife, who had purchased the castle two years earlier. They also had the castle itself renovated in the style of the Flemish Neo-Renaissance.

The real estate company Crédit Foncier d'Anvers acquired the castle in 1913 and had the moats filled in. In 1927, the castle ultimately became the property of the municipality, which until 1970 used it for administrative services and as a workshop and storage. Repairs were carried out in 1986–88, particularly to the towers and roofs. In the early 21st century the castle was sold to a group of new owners who pledged to restore it without impairing its historic character, and it has been divided into five cohousing apartments.

Couwelaar Castle

Motte met slotgracht, waarbinnen aaneengesloten gebouwencomplex -het eigenlijke Bisschoppenhof-(ten noordwesten) en vrijstaand rond gebouw -jeugdhuis van circa 1960- (ten zuidoosten), toegankelijk via witstenen boogbrug (18de eeuw?) aan Suzanne Spanhovenstraat; gelegen in spievormig openbaar park met hardstenen poort en hek (18de eeuw?) aan Oudkasteelplein, waarvan meest oostelijke deel ingenomen door schoolgebouw.

Naamgeving in verband met grondheerlijke rechten (cijnzen en rechtspraak), die de Luikse prins-bisschop hier eertijds bezat; het huidige Bisschoppenhof gaat naar alle waarschijnlijkheid terug op het centrum van de voormalige bisschoppelijke villa, die na de Slag van Woeringen (1288) in handen kwam van de hertog van Brabant; "goet ten Hove", in de eerste helft van de 19de eeuw reeds eigendom van de familie van Deurne, van circa 1450 tot 1595 van de familie de Heelt (mits een korte onderbreking van 1579 tot 1589), van 1595 tot 1631 van Gillis senior en junior du Mont, alias Brialmont, laatstgenoemde sedert 1606 ook eigenaar van Te Couwelaar (zie Lakborslei nummer 202); in 1631 in bezit van Balthazar van Cortbeemde, super-intendant van de Berg van Barmartigheid te Antwerpen, in 1647 van Giacomo Guyot, koopman en in 1649 van het echtpaar Gaspar Antheunis, muntmeester te Antwerpen, en Suzanna Spanhoven.

In 1568 aangeduid als "een oudt steynen vervallen huys, met twee hoeven, stallen, weyden, bosschen, groot 50 bunder", wordt het in de koopakte van 1631 omschreven als "eene motte ofte berch omwaterdt mette steenen toren, bornputte, schuere, poorthuyse ende stallinghe" met acht bunders land; uit deze periode dateren het nog bestaande poortgebouw alsook enkele sporen in de fundering.

In 1647 is er sprake van "een schoon huys van playsentie op nyeuw opgebouwt metten hoven en pleynen tsamen omwatert, met twee boomgaerden ende eenen omloop van buyten oock omwatert wesende, en zo meer altsamen groot wesende 16 bunder"; dit lusthof vinden we terug in het huidige gebouw met witstenen parement; de aansluitende vleugel met bak- en zandsteenparement (17de-eeuwse funderingen) dateert uit het eerste kwart van de 19de eeuw (zie salon met stucwerkplafond en deuren in empirestijl), de haakse vleugel met torenuitbouw in voortgezette stijl werd opgetrokken begin 20ste eeuw (zie foto's 1902 zonder en 1920 met gebouw in kwestie).

In 1956 werd het Bisschoppenhof verkocht aan de Gentse bouwmaatschappij Compagnie Immobilière (16,5 hectare), die het kasteel met tuin, slotgracht en aansluitend park in 1958 afstond aan de gemeente Deurne (samen 6,5 hectare); de omringende gronden werden verkaveld en volgebouwd.

Poortgebouw uit de eerste helft van de 16de eeuw met centrale hoger opgaande doorgang, geflankeerd door haakse vleugels van één tot twee bouwlagen uit zelfde periode; rechtervleugel met toegevoegde tweede bouwlaag en inmiddels gesloopte aanbouw uit het eerste kwart van de 20ste eeuw; geknikte linkervleugel met vernieuwde traptoren aan binnenplaats. Traditionele verankerde bak- en zandsteenbouw met ver doorgedreven gebruik van speklagen; originele kruis- en kloosterkozijnen naast later aangepaste; middenpartij met aan brugzijde witstenen voorbouw + erker en aangepaste rechthoekige poort (constructie verwijzend naar voormalige ophaalbrug), aan binnenplaatszijde originele korfboogpoort, kruiskozijn met slagvensters, laadluik; doorgang met dubbel kruisribgewelf. Iets meer naar rechts, rondboogpoort rustend op kraagsteen (links) en Toscaanse zuil (rechts) uit de eerste helft van de 17de eeuw. Restauratiewerken uitgevoerd in 1990-91 onder leiding van P. Leysen, met onder meer lovenswaardige inrichting der conciërgewoning.

Aanleunend hoofdgebouw uit het tweede kwart van de 17de eeuw; verspringende plattegrond, zie zes traveeën aan grachtkant, vijf aan binnenplaats, wellicht verwijzend naar oudere fundamenten; opbouw met souterrain, twee verdiepingen en attiek onder hoog leien schilddak met dakkapellen. Witstenen lijstgevels, waarin rechthoekige vensters in vlakke arduinen omlijsting met steenmerken uit de eerste helft van de 17de eeuw; behouden luiken aan grachtzijde; binnenplaats met betreurenswaardige verbouwing van inkompartij uit het vierde kwart van de 19de eeuw en corresponderende bovenvensters, waarbij ook de voormalige binnentrap met bordessen verdween; huidig laat-19de-eeuws burgerlijk interieur afkomstig van voormalig Antwerps herenhuis.

Aansluitende uitbreiding uit het eerste kwart van de 19de eeuw van respectievelijk drie en vier traveeën; souterrain uit de eerste helft van de 17de eeuw waarop neotraditionele lijstgevels van twee bouwlagen en leien zadeldak. De in het eerste kwart van de 20ste eeuw bijgebouwde haakse vleugel, respectievelijk vier en vier traveeën, souterrain, twee bouwlagen en leien schilddak, met aan grachtzijde pseudo-donjon onder leien tentdak; voortgezette stijl met witstenen onderbouw passend bij de 17de-eeuwse fundering, lijstgevels van bak- en zandsteen harmoniërend met de 19de-eeuwse vergroting. Trapzaal uit bouwperiode. Heden in gebruik als natuurviendenhuis.

Kasteel Bisschoppenhof

The history of the castle and its grounds dates back to the 16th century and has included various distinguished occupants. In the large entrance hall we find the well-known Plantin family motto above the fireplace:

“Labore et Constantia”

The castle was renovated between 1927 and 1928 by Philippe Moretus de Bouchout, whose coat of arms is to be found on the façade together with that of Countess Legrelle.
In 1986 the castle was bought and restored by the Jan Onzea family, a printer’s family from Borgerhout. On 4th December of that year it was opened as a restaurant with Bert Onzea as the manager.

Kasteel Fruithof is no longer a blot on the landscape of Boechout.
From its opening in December 1986 this stately building, with its unique location in a green open space on the edge of the metropolis, has been a centre where a wide range of customers find what they are looking for.

Those who love to dine well, those attending a conference who wish for good results achieved in a peaceful atmosphere, families with something to celebrate and who appreciate a child-friendly environment and, since May 1998, a bistro, De Jongste Telg, in the castle’s former coach house.
During the summer, when the weather is nice, you can drink your aperitif and coffee on the terrace, enjoying the peace of the beautiful park with its centuries-old trees and the wonderful view of the unique lake.

Nor have the muses been neglected over the years. For twelve seasons the aperitif concerts on a Sunday morning grew into a musical feast appreciated far beyond the boundaries of Boechout. The combination of morning music and an appropriate meal was a huge success. For twelve years this was organized by Kasteel Fruithof itself with father Onzea as the driving force and sister Marleen responsible for the PR. After the death of the former in September 1999, Bert and sister Marleen decided to bring this concert tradition to an end. Two years later the thread was picked up again by the Culture Committee of the Davidsfonds of Boechout and the tradition continued with equal enthusiasm. The beautiful location and the high standard of the musicians remain the same. There is only one difference, four concerts each year instead of six.
Art has always been important at Kasteel Fruithof. Sculptors, painters, photographers, over the years there have constantly been permanent exhibitions to be admired at the castle.
And we must not forget that the green park area of Kasteel Fruithof has been the setting for ‘Buiten-Beelden-Boechout’ a number of times, in collaboration with the Culture Committee of Boechout and the ‘Let’s Find’ gallery.

https://www.kasteelfruithof.be/english/

Kasteel Fruithof

The 'Hof ter Linden' castle is a classicist style castle located in a highly wooded domain near the town of Edegem in the province of Antwerp.

The construction of original castle began around the 15th century. It was then described as the house with bridge and gate. Between 1587 and 1588, the castle was occupied by Irish soldiers, these soldiers left the building in a dilapidated state and until 1609 the castle remained unchanged and in decay. The castle was restored in its original state later that year.

In 1724 a lane was built on the east side of the castle and one year later, in 1725 the castles was used as a court of plaisance. The large double linden tree lane between the castle and the church dates back to 1756 and gave the castle its current name, ' Hof ter Linden' meaning 'The castle at the linden trees'.


Between 1770 and 1773 the current Classicist style castle was built on behalf of 'S.J.de Neuf'. The interior had intact Louis XVI salons. The so-called "big salon" is designed by the French sculptor 'Clodion', the dining room with bass reliefs is designed by  sculptor 'G.L.Godecharle'. The carriage house and the 17th century stables were probably added between 1751 and 1770.

https://www.amazingbelgium.be/2017/06/the-hof-ter-linden-castle-in-edegem.html

Hof ter Linden in Edegem

Het kasteel is gelegen naast Woonzorgcentrum Wommelgheem. Vandaag huisvest het de kantoren van het bedrijf Palmyra Brands, investeerder in onder meer Armonea en Orelia. Beide bedrijven baten woonzorgcentra uit. 

Oorspronkelijk was het kasteel een burchthoeve die in 1542 werd verbouwd tot een kasteel in Toscaanse stijl. Enkele jaren later werd het vernield door Maarten Van Rossum, vandaar de naam Verbrandhof. Later werd het (minder luxueus) heropgebouwd. Een ingrijpende verbouwing in 1897 gaf het kasteel zijn huidige uitzicht. Bij die verbouwing werden enkel de 16de-eeuwse toren en de kapel behouden. In 2015 vond een nieuwe opknapbeurt plaats. 

Historische omgeving
Het geheel vertoont kenmerken van de neo-Vlaamse renaissancestijl en is er een laat voorbeeld van. Het kasteel mag echter niet op zichzelf beschouwd worden, maar moet gezien worden in het kader van zijn onmiddellijke omgeving. Aan het kasteel zelf is nog een restant te vinden van de vroegere hofgracht. Voor het gebouw bevindt zich een open ruimte waarop de oudere remises bewaard zijn. Dat gebouw dateert uit de eerste helft van de 19de eeuw, het werd later volledig omgevormd tot woonhuis.

De boerderij die we tegenover de voormalige remises aantreffen, werd in 1816 gebouwd. De oorspronkelijke functie van het geheel is volledig verloren gegaan, maar ondanks alles heeft het toch een historisch kader ontwikkeld en blijft het kasteel behouden omwille van het dorpsgezicht en zijn esthetische waarde.

https://www.wommelgem.be/kasteel-selsaeten

Kasteel Selsaete in Wommelgem

Het kasteel Bouckenborgh werd gebouwd als buitenverblijf voor de rijkere Antwerpse klasse. Het domein wordt al vanaf 1532 in oude geschriften vernoemd. Het huidige kasteel werd in 1810 gebouwd. In het begin van de 20ste eeuw werd het kasteel ingericht als bejaardentehuis, daarna als school en inmiddels als cultureel centrum. Het bijhorende park is omgevormd tot openbaar park.

De Bredabaan, nu één van de belangrijkste en meest bezochte winkelassen van de stad, was al in de middeleeuwen de belangrijkste verbindingsweg naar het noorden. Aan die verbindingsweg werden er landhuizen gebouwd die als buitenverblijven fungeerden voor de rijkere klasse uit Antwerpen, die zo nu en dan kwam verpozen in het groen. Het kasteel Bouckenborgh is daar een voorbeeld van.

Het domein wordt al vanaf 1532 in oude geschriften vernoemd. In de 15de eeuw was het een hofstede, waarbij in de eerste helft van de 16de eeuw een huis van plaisantie, genaamd het 'Ooievaarsnest' (vermeld in 1561), gebouwd werd. Later werd het 'Hof van Eeckeren' genoemd, naar de 17de-eeuwse eigenaars. Op de kabinetskaart van de Ferraris (1770-1778) wordt het kasteel voorgesteld te midden van een vierkante omgrachting die aansluit op een grotere omgrachting. Ten oosten van het kasteel strekken zich de moestuinen, de vijver en het parkbos uit. Ten zuidwesten van het kasteel liggen een siertuin en een sterrenbos.

Bij de bevolking stond het domein in de 18de en de 19de eeuw ook bekend als het 'Hof van Praet' of 'Hof van Beuckeleers' (eerste helft van de 20ste eeuw), naar de eigenaars vanaf 1739 tot 1953. De huidige naam 'Bouckenborgh' of 'Beukenburg' dateert uit de 19de eeuw en verwijst naar de beukenplantage.

Het huidige kasteel werd in laatclassicistische stijl in 1810 gebouwd. Op de kaart van Vandermaelen (1846-1854) wordt het “Château de Bourkensbourgs” voorgesteld binnen een rechthoekige omgrachting, bereikbaar via een dreef vanaf de Bredabaan. In het begin van de 20ste eeuw werd het kasteel ingericht als bejaardentehuis. In 1971 werd het verkocht aan de toenmalige gemeente Merksem en werd het een school voor buitengewoon onderwijs. Inmiddels doet het gebouw dienst als cultuurcentrum. In mei 1994 ging men van start met de restauratie die tot eind 1995 duurde.

Beschrijving
Het kasteeldomein met omgrachting, grote vijver (1810) en park (18de eeuw) is gelegen tussen Breda- en Deurnebaan. Een brede, gekasseide dreef van opgaande kastanjes leidt via een brug en ijzeren hek tussen geringde natuurstenen pijlers met bekronende siervazen, langs de gerestaureerde dienstgebouwen (1775) naar het laatclassicistisch kasteel.

Het U-vormig kasteel telt zeven traveeën en twee bouwlagen onder een leien schilddak. De bepleisterde en beschilderde lijstgevels worden gemarkeerd door een puilijst, een gelede architraaf, een blinde fries en een houten kroonlijst op klossen. De rechthoekige, eertijds beluikte, vensters zijn voorzien van individuele lekdrempels. De westgevel met achteruitwijkende middentravee wordt geaccentueerd door imitatievoegen, een rondboogdeuren en een steektrap. De oostgevel is voorzien van een latere, halfronde uitbouw met ijzeren zuiltjes.

Ten westen van het kasteel, links en rechts van de toegangsdreef staan symmetrische, beschilderde bakstenen dienstgebouwen, opgericht in 1775 en gerestaureerd in 1980-1983. Ze tellen telkens één + zeven traveeën en één bouwlaag onder een leien schilddak met dakkapellen. Ze worden verder gekenmerkt door gebogen gevellijnen. De midden- en zijtravee zijn geopend met brede rondboogpoorten, verder zijn er rechthoekige vensters.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/11485

Kasteel Bouckenborgh

Het Steen is a medieval fortress in the old city centre of Antwerp, Belgium, one of Europe's biggest ports. Built after the Viking incursions in the early Middle Ages as the first stone fortress of Antwerp, Het Steen is Antwerp's oldest building and used to be its oldest urban centre.

Previously known as Antwerpen Burcht (fortress), Het Steen gained its current name in around 1520, after significant rebuilding under Charles V. The rebuilding led to its being known first as "'s Heeren Steen" (the King's stone castle), and later simply as "Het Steen" (the stone castle). The Dutch word "steen" means "stone", and used to be used for "fortress" or "palace", as in the "Gravensteen" in Ghent, Belgium.

The fortress made it possible to control the access to the Scheldt, the river on whose bank it stands. It was used as a prison between 1303 and 1827. The largest part of the fortress, including dozens of historic houses and the oldest church of the city, was demolished in the 19th century when the quays were straightened to stop the silting up of the Scheldt. The remaining building, heavily changed, contains a shipping museum, with some old canal barges displayed on the quay outside.

In 1890 Het Steen became the museum of archeology and in 1952 an annex was added to house the museum of Antwerp maritime history, which in 2011 moved to the nearby Museum Aan de Stroom. Here is also a war memorial to the Canadian soldiers in World War II.

At the entrance to Het Steen is a bas-relief of Semini, above the archway, around 2nd century. Semini is the Scandinavian God of youth and fertility (with symbolic phallus). A historical plaque near Het Steen explains that women of the town appealed to Semini when they desired children; the god was reviled by later religious clergy. Inhabitants of Antwerp previously referred to themselves as "children of Semini". An organization concerned with the historic preservation of Het Steen and Semini, Antwerp Komitee Semini in Ere (AKSIE), formed in 1986, holds annual celebrations at Het Steen as cultural events.

At the entrance bridge to the castle is a statue of a giant and two humans. It depicts the giant Lange Wapper who used to terrorise the inhabitants of the city in medieval times.

Het Steen

Het hof van Schoten werd reeds als hoeve vermeld in 1232. Het betrof op dat moment waarschijnlijk eerder een hoeve dan een kasteel. Het huidige kasteel, dat verschillende malen van eigenaar veranderde (alle eigenaars vanaf het begin van de 16de eeuw zijn gekend), was van 1564 tot aan de Franse Revolutie de zetel van de heren van Schoten.

Het eerste kasteel, vermoedelijk uit de eerste helft van de 16de eeuw (?), waarvan de vierkante aanleg met omwatering, de onderbouw van muren en torens en de Valkentoren bewaard bleven, werd in 1542 door Maarten van Rossem verwoest. Circa 1550 vatte Jan van Crombach, burgemeester van Antwerpen, de bouw van het huidige kasteel aan (zie de typische bak- en zandsteenarchitectuur van buitenmuren en torens). Na 1564 liet Melchior Schets het ‘hof van plaisantie’ omvormen tot de bestuurlijke residentie van de heerlijkheid Schoten. Omstreeks 1750 liet J.B. Cornelissen de Weynsbroeck de voor- en achtergevel verbouwen (zie de lichtere baksteen, de afwezigheid van speklagen en de decoratie van hoofdingang en balkon), de torens met tentdaken afdekken en de bijgebouwen met uitzondering van de Valkentoren afbreken.

De oude beukendreef met aan het eind het omgrachte kasteel is als structuur nog herkenbaar zoals op de kabinetskaart van de Ferraris (1770-1778). Het waterkasteel wordt op deze kaart omgeven door moestuinen, een klein sterrenbos en enkele losstaande gebouwen binnen een nagenoeg rechthoekige omgrachting. Parkbossen en dreven omgeven het kasteel. Op de kaart van Vandermaelen (1846-1854) is de structuur van het kasteeldomein duidelijk herkenbaar.

De neogotische kapel onderaan de noordwesttoren dateert van circa 1900. Op 7 september 1972 brandde de westvleugel af. Herstellings- en restauratiewerken van het hele kasteel werden uitgevoerd in 1974-76 onder leiding van architect Jos Gabriëls.

Sinds 1950 is het domein gemeente-eigendom; in 1955 werd het ingericht als cultureel centrum met een openbaar park van 30 hectare en 5 hectare sportinrichtingen. De overige 25 hectare werden voorbehouden voor woningbouw, voornamelijk villabouw.


https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/14322