Het Rood Kasteel is een kasteel aan de Kasteelstraat te Guigoven in Belgisch Limburg, in het dal van de Mombeek. Het was de zetel van de heren van Guigoven.

Geschiedenis
Het kasteel, dat reeds in de 13e eeuw werd vermeld, was oorspronkelijk een waterburcht. De gracht om de burcht, die werd gevoed door de Mombeek en een naburig bronnetje, werd in de 19e eeuw gedempt, op de huidige vijver na. De burcht werd zwaar beschadigd tijdens de oorlogen in de tweede helft van de 16e eeuw. Vanaf de 17e eeuw tot en met de 19e eeuw werd het kasteel meer en meer omgebouwd tot een kasteelhoeve zonder militaire functie.

Het kasteel is een U-vormig gebouw. De voorgevel is gedeeltelijk in Maaslandse renaissancestijl. Er is een poorttoren met ingesnoerde naaldspits tussen het woongedeelte en de stallen. Het benedengedeelte van deze poorttoren is in kalksteen en stamt uit begin 17e eeuw; de rest in baksteen en is 18e-eeuws. Hier is ook een beeld ingemetseld waarvan de oorsprong niet bekend is. Het woonhuis is uit 1619 en vormt het oudste deel van het huidige kasteel.

Tegenwoordig worden in en rond het kasteel evenementen georganiseerd onder de naam Kokima Eventkasteel.

The Red Castle


Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Gebouw uit de tweede helft van de 19de eeuw, opgetrokken in opdracht van de familie du Vivier. Het jaartal 1892 op de smeedijzeren windvaan van de trapgevel van de rechter vleugel zou aan het feit herinneren dat het goed aan het einde van de 19de eeuw door huwelijk in bezit kwam van de familie de Ghelin. Op een andere, inmiddels verdwenen windvaan stond: F.[ontaine] [de] G.[helin].

Het was Fernand François Julien Joseph Marie Fontaine de Ghelin die het kasteel uit het eerste kwart van de 19de eeuw grondig heropbouwde, nadat het door brand bijna volledig was verwoest. In de loop van de 20ste eeuw veranderde het kasteel verscheidene keren van eigenaar en was het vaak voor een kortere of langere periode onbewoond. Inmiddels opnieuw betrokken; restauratie aan de gang.

Gelegen op een hoogte, in een beboomd voormalig kasteelpark, door gebrek aan onderhoud ontaard. Gekasseide oprit.

Kasteel met neo-Vlaamserenaissance-inslag, confer onder meer trapgevels, deels met bolbekroning, torens, arkeltjes, aanzet- en sluitstenen met diamantkoppen. Het in 1970 gewitte bakstenen gebouw, op hardstenen plint en met dito afwerking, bestaat uit een T-vormig geheel onder gecombineerde zadeldaken (kunstleien en roofing). Aanwezigheid van sierankers.

Aan de straatzijde: vleugel van vijf traveeën en twee bouwlagen, met centrale trapgevelbekroning en twee vierkante hoektorens onder geknikt tentdak (leien). Haakse vleugel van acht traveeën en twee bouwlagen met trapgevelbekroningen, waarvan de linkergevel met in een deur veranderde poort van het voormalige koetshuis (met wapenschild, gezandstraald in glas). Ronde arkeltjes en twee ronde torens, alle met kegelvormige spits met koperen bekleding. Getrapte en tuitvormige dakkapellen. Rechthoekige, ronde, halfronde en ovale muuropeningen. Recente luifels. Voormalige stallen achteraan.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/32260

Kasteel Hoogveld in Vliermaal

Klein, alleenstaand herenhuis, gebouwd in 1764 door baron Isidore de Copis, jongere broer van Dieudonné de Copis, heer van Gorsleeuw, die het kasteel van Gorsleeuw bewoonde. Gelegen aan de rand van het Bellevuebos. De huidige voorgevel is de oorspronkelijke tuingevel; de ommuring van deze tuin bestaat nog steeds. In 1830 wordt de Bellevuestraat aangelegd en de ingang verlegd naar zijn huidige positie, met ijzeren hek tussen bakstenen pijlers.

Breedhuis van het dubbelhuistype, drie traveeën en twee bouwlagen onder schilddak. Witgeschilderd bakstenen gebouw op verhoogde begane grond. Mergelstenen hoekbanden. Middenrisaliet met pseudo-fronton, waarin een dakvenster. Getoogde vensters in mergelstenen omlijsting, de latei in de vorm van een hanenkam, de stijlen met negblokken in regelmatig verband; bel-etagevenster met mergelstenen balustrade. Gelijkaardige deur, voorzien van een bordes en trap. De oorspronkelijke voorgevel, thans achtergevel, is identiek aan de achtergevel; boven het bel-etagevenster bevindt zich een mergelstenen gevelsteen met wapenschild van baron de Copis; naast het dakvenster, twee gevelstenen met jaartal 1764. Tegen de benedenverdieping werd in de tweede helft van de 19de eeuw een bijgebouw onder lessenaarsdak opgetrokken. De zijgevels hebben dezelfde muuropeningen en puntgevelbekroning met dakvenster, doch geen risaliet.

De binnenindeling bleef vrijwel ongewijzigd behouden. Van de interieurelementen rest slechts een schouw met rococostucwerk uit de bouwperiode.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/31866

Kasteel Bellevue

Geschiedenis
Dit kasteel was de verblijfplaats van de Heren van Gorsleeuw, achtereenvolgens de geslachten Van Leeuw (13e eeuw), Van Gelinden (14e-15e eeuw), Van den Bosch (1436 - 17e eeuw), Van Bodbergen (1639 - 1701) en De Copis (1701 - 2e helft 19e eeuw). Daarna kwam het door huwelijk in bezit van het geslacht d'Aspremont-Lynden, en in 1917 ging het over op Bauduin de Beaufort, welke stierf in 1960. Vervolgens deed het kasteel van 1967-1973 dienst als restaurant, waarna het verkocht werd aan een particulier.

Hoewel het bestaan van de Heren van Gorsleeuw terug te voeren is tot de 13e eeuw, zijn er op de plaats van dit kasteel geen resten van een dergelijke ouderdom aangetroffen. Het oudste gedeelte betreft een 17e-eeuws bouwwerk in Maaslandse renaissancestijl. Het betrof een U-vormig omgracht gebouw.

Omstreeks 1820 werd het door baron De Copis verbouwd tot een classicistisch geheel. Een deel der grachten werd gedempt en een ander deel werd omgevormd tot een vijver. Een nieuwe zuidgevel werd gebouwd, naar ontwerp van M. Raskin, en ook de zijvleugels werden door nieuwe gebouwen vervangen. In de 2e helft van de 19e eeuw werd het 17e-eeuwse kasteel afgebroken en in 1923 werd tegen de noordelijke gevel een ronde toren gebouwd. Van het 17e-eeuwse kasteel resten nog de kelders en een kern van een deel van het gebouw.

Gebouw
Het betreft een bakstenen gebouw dat geheel wit is geschilderd.

De zuidvleugel is een langgerekt gebouw van 11 traveeën onder mansardedak. De middenpartij heeft een toegangstrap en een bordes, het geheel geflankeerd door Ionische zuilen. Deze middenpartij wordt door een koepeldak gedekt. Aan de achterzijde van deze gevel zijn nog overblijfselen van de 17e-eeuwse kern te zien.

De dwarsvleugel vormt de verbinding met de noordvleugel, die veel korter is en uit het eind van de 18e eeuw stamt.

Het interieur bezit nog diverse elementen uit de 18e en 19e eeuw, onder meer in Empirestijl, waaronder de hal, grand salon en petit salon. De laatste heeft sierstucwerk dat onder meer de zeven vrije kunsten verzinnebeeldt. Het stucwerk in een van de salons is gesigneerd door Petrus Nicolaas Gagini in 1788. In de noordvleugel treft men de theesalon aan, waarvan de 18e-eeuwse stucornamenten in Lodewijk XVI-stijl mogelijk vervaardigd door Joseph Moretti.

Het kasteel wordt omringd door een park in Engelse landschapsstijl. In dit park staan een langgerekte bijenhal in vakwerkbouw met bakstenen vulling (19e eeuw) en een romantische torenruïne, een folly, waaronder zich een ijskelder bevindt.

Kasteel van Gors

Het Kasteel de Fauconval is een groot landhuis dat zich bevindt aan de Daaleindestraat 2 te Kortessem.

Gebouw
Het bouwwerk, dat een neoclassicistische uitstraling heeft, telt drie volledige verdiepingen plus een hoog mansardedak dat eveneens woonruimte bevat. Het is in 1860 gebouwd voor de familie Rubens-Du Vivier en kwam later, door vererving, in bezit van de familie De Bernard de Fauconval, waarnaar het vernoemd is.

Omstreeks 1900 werd het nog verbouwd, en in 1965 werd het aangekocht door de gemeente en ingericht als cultureel centrum en bibliotheek. Tijdens Wereldoorlog 2 werd het gebruikt tijdens de 18 daagse Veldtocht als commandopost van het 1ste Regiment Jagers te Paard. Bij het kasteel behoort nog een hoeve (hoeve de Fauconval), aan Daaleindestraat 4, die in 1844 al werd vernoemd.

Heden cultureel centrum en bibliotheek. Ligging achterin met voorheen ommuurde voortuin met resterende hardstenen pijlers met siervaasbekroning. Het ijzeren hek is verdwenen, alsook het muurtje met traliewerk.

Park

Het park bestaat uit een open gazon, met daarachter een klein bos. Op het gazon vindt men enkele merkwaardige bomen, zoals een rode beuk, een blauwe ceder, een Japanse notenboom, een trompetboom en een zeer grote mammoetboom uit Californië. Twee exemplaren van de venijnboom werden illegaal gekapt. Ook vindt men in het park de neoromaanse Kapel de Fauconval, een grafkapel uit omstreeks 1900 voor de familie De Bernard de Fauconval.

Gebouw van 1860, opgetrokken in opdracht van het echtpaar Rubens-du Vivier en via erfenis in bezit gekomen van de familie de Bernard de Fauconval, ter vervanging van een ouder gebouw met aan de straatzijde haaks de stallen en de koetshuizen confer Atlas van de Buurtwegen (1844).

Alleenstaand landhuis van het dubbelhuistype, vijf traveeën en drie bouwlagen onder mansardedak (nok parallel aan de straat, leien); twee dakkapellen onder zadeldak. Bakstenen gebouw op licht verhoogde begane grond; hardstenen keldergaten.



Kasteel de Fauconval

Voorheen "Rendelborn" genoemd, in de Atlas van de Buurtwegen (1846) "Château Rindel-Borne". Gelegen in een laag en moerassig gebied. In aangehaalde Atlas aangeduid als een langgestrekt kasteel met haakse dienstgebouwen achteraan en vooraan een lange dreef in de richting van de huidige Gulmerstraat; deze dreef komt ook al voor op de Ferrariskaart (1771-77).

Reeds in de 14de eeuw vermelding van een leengoed en kasteel "Rendelborn" naar toenmalige eigenaar. Midden 19de eeuw was Théodore-Jean baron de Heusch eigenaar. Na 1900 gewijzigde benaming in "Ridderborn".

In 1976 sloop van de eertijds bijbehorende, voormalige gesloten hoeve, gelegen achter en tegenover het kasteel Ridderborn, confer Ferrariskaart en Atlas van de Buurtwegen; vakwerkbouw deels uit de 17de eeuw. De straat lag op beide kaarten achter die hoeve, sindsdien loopt ze tussen het kasteel en de hoeve. Aan de straat ligt heden bijgevolg de achterkant van het gebouwencomplex. Het goed is aan de straatzijde afgesloten door een gerestaureerde bakstenen muur en een recent hekken tussen bakstenen pijlers. Aan de voormalige voorzijde ligt een landschapspark met vijver en een bos. Van de oorspronkelijke dreef resten nog twee inlandse eiken, meer dan 250 jaar oud.

Ten zuidwesten van het gebouwencomplex: recente geometrische rozentuin met parterres. Kasteel bestaande uit een woonvleugel ten zuidoosten en haakse dienstgebouwen ten noordoosten en zuidwesten, het geheel uit de eerste helft van de 19de eeuw; twee lagere aanbouwsels, aan weerszijden ervan, mogelijk uit eind 19de eeuw.

Bakstenen gebouw van vijf traveeën en twee bouwlagen onder mansardedak (nok parallel aan de straat, leien) met aan de voorzijde vijf, aan de achterzijde vier dakkapellen onder zadeldakjes; dakruitertje. Mergelstenen geprofileerde daklijst en houten kroonlijst. Voorgevel aan parkzijde, meest uitgewerkt en met rijkelijk materiaalgebruik; in het midden een in- en uitgezwenkte mergelstenen bekroning, waarin een rondboogvormig dakvenster op hardstenen lekdrempel. Rechthoekige beluikte midden 19de-eeuwse vensters onder hardstenen latei en op dito lekdrempels. Centrale midden 19de-eeuwse rondboogdeur in een vlakke hardstenen omlijsting op neuten, met sluitsteen en geprofileerde aanzetstenen. Recent terras met balustrade. In de voorgevel waren vroeger twee erkers uitgebouwd, merkbaar in de Atlas van de Buurtwegen.

Eenvoudiger gevel aan straatzijde en dito zijgevels; rechthoekige en getoogde muuropeningen; geen vensteromlijstingen, maar alleen midden 19de-eeuwse lekdrempels; centraal rechthoekig dakvenster waarboven uurwerk met klok; houtwerk op de zolderverdiepingen vernieuwd; achtergevel met einige toegang tot souterrain.

Latere bijgebouwen, confer bouwnaden, mogelijk uit eind 19de eeuw. Ten noordoosten, L-vormig aanbouwsel van twee traveeën en twee bouwlagen, onder geprofileerde mergelstenen daklijst, waarboven een hardstenen waterlijst en dito balustrade, deels van baksteen, rond een origineel terras. Gelijkaardige vensters als bij het hoofdgebouw.

Ten zuidwesten, galerij van drie natuurstenen rondbogen, gedragen door hardstenen zuilen met Toscaanse kapitelen. Overhoekse dubbele muizentandfries, waarboven gelijkaardige lijsten, balustrade en terras als ten noordoosten. Achterzijde met natuurstenen rondboogpoort met negblokken. Aanbouwsel met mergelstenen hoekbanden.


https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/32349

Kasteel Ridderborn

In de tabel der kadastrale Schatting (1841) wordt het kasteel beschreven als goed in steenen doortimmerd en met schalliën gedekt hebbende zeven beneden en zeven bovenplaetsen, zeer aengenaem bij het dorp gelegen. Het neerhof wordt eveneens vermeld als in steenen gebouwd wel doortimmerde pachthoeve met schalliën gedekt, hebbende (het pachtershuis) beneden twee plaetzen en een kabinetje en eene kamer boven.

Het kasteel dankt zijn huidig interieur en voorkomen aan de aanpassingen uit het einde van de 18de en de eerste helft van de 19de eeuw, doorgevoerd door respectievelijk Jean en Lambertine Barthels, wat de classicistische uitstraling van de gevels verklaart. Volgens de literatuur was het de oom die opdracht gaf voor de vernieuwing van het interieur met de trap, de parketvloeren, de schouwen en de voor het prinsbisdom Luik typische stucdecoratie. Een van deze stucreliëfs stelt de noord- en de zuidgevel van het kasteel voor, zoals hij ze moet hebben gepland. Lambertine voltooide de vernieuwing, liet de grachten dempen en de brug tussen het neerhof en het kasteel slopen. Eén van de muren die de brug verving, werd door Philippe de Corswarem getekend. Dat het kasteel in kern veel ouder is dan de 18de eeuw en aanvankelijk de Maaslandse stijl vertoonde, is nog af te lezen in de muurankers, de hoekkettingen en de paar bewaarde kloosterkozijnen in Maaslandse kalksteen.

Het kasteel heeft een grosso modo rechthoekig grondplan en telt nu twee bouwlagen op een hoge kelderverdieping en heeft een uitspringende hoektoren ten noordoosten en ten noordwesten. De verhoogde begane grond heeft in de noordwestgevel en de torens een hoge plint afgelijnd met een mergelstenen band, ook mergelstenen hoekbanden, mogelijk van hergebruikt materiaal. Aanvankelijk was het baksteenmetselwerk zichtbaar, zoals uit de tekening van de Corswarem blijkt, maar vandaag en vermoedelijk al sedert het midden van de 19de eeuw zijn de gevels gekaleid, wat ze doet oplichten tegen de groene achtergrond van het park. Het zeer hoge leien schilddak met kroonlijst op houten op modillons heeft afgewolfde dakkapellen, topbekroningen en vaantjes en de torendaken lopen uit op hoge, met leien beklede lantaarns. De middelste, inspringende travee van de zuidelijke gevel loopt uit op een vereenvoudigde versie van een fronton, aangebracht in de 19de eeuw: een driehoekige geveltop met een halfradvenster en een klokje in de top. Op het vermelde stucreliëf is dit niet het geval en is ook de begane grond anders en vertoont die een architecturaal sterkere oplossing dankzij een portiek op zuilen met een balkon en balustrade er boven. De bestaande toestand is veel eenvoudiger: een rechte steektrap van hardsteen leidt naar de deur en heeft een uitgespaarde keldertoegang. De mooi uitgewerkte smeedijzeren leuning met gietijzeren stijlen is recenter.

De deur in de noordwestgevel is rechthoekig in een geprofileerde kalkstenen omlijsting met neuten en druiplijst en voorzien van een vrij recente trap. De deur en het deurvenster met smeedijzeren balkon er boven zijn voorzien van een doorlopende omlijsting van geschilderd hout. Rechthoekige vensters in een vlakke, kalkstenen omlijsting met dunne druiplijst, oorspronkelijk beluikt in de zuidwestzijde. De vensters van de drie middentraveeën van de zuidoostgevel hebben geschilderde houten omlijstingen als imitatie van de natuurstenen omlijstingen in de overige gevels. Werden deze houten omlijstingen misschien geplaatst in afwachting van de nooit gerealiseerde portiek van op het reliëf? De gevel aan de parkzijde heeft drie brede traveeën tussen de vooruitspringende hoektorens, rechthoekige vensteromlijstingen van natuursteen en een deur met een verbredende steektrap.



https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/839

Kasteel van Schalkhoven

Het Kasteel van Hardelingen is een herenhuis aan Hardelingenstraat 5 te Sint-Huibrechts-Hern.

Oorspronkelijk was dit domein een allodiaal bezit, dat in 1215 door Rodolphus, proost van het kapittel van de Onze-Lieve-Vrouwekerk te Tongeren, aan dit kapittel werd geschonken. Dit kapittel bezat de lage, middelbare en hogere heerlijke rechten.

In de 14e eeuw was de voogdij in handen van ene Karel Marteal, die ook heer was van Werm. Eind 18e eeuw kwam er een einde aan het feodalisme en werd het domein verkocht aan de particuliere familie Schaetzen.

De hoeve van het domein werd in de 19e eeuw sterk verbouwd en in 1927 werd het gebouw nog uitgebreid met een torentje en een haakse vleugel.

Het herenhuis wordt omringd door een Engelse tuin.

Beschrijving

Sedert 1798 uit een hoeve gegroeid landhuis uit de 19de en 20ste eeuw dat een oude kern bewaart in een ongeveer 40 ha groot landgoed met park in landschappelijke stijl uit het laatste kwart van de 19de eeuw, een bospark gekenmerkt door het erg geaccidenteerde reliëf en een oud bomenbestand met enkele kampioenbomen.

Van boerderij tot landhuis
Op het Primitief kadasterplan van 1810 door R. Vandevelde bestaan het kasteel en het landgoed nog niet. Maar in de bocht van de weg van Schalkhoven naar Werm en tegen de straat aan ligt er een gebouw (perceel nr. 44) waarbij twee percelen tuin (nr. 45 en 46) horen en drie percelen lusttuin (nr. 41,42,43) die samen 34 a beslaan. Volgens de legger van 1841 was Louis Ulric Schaetzen, raadsheer aan het hof van beroep in Luik er de eigenaar van. Het zelfde jaar trof een brand dit goed, wat het einde betekende van de boerderij.

Na de wederopbouw bleef enkel het herenkwartier over en die vormt de kern van het huidige landgoed dat tot 1978 in het bezit bleef van de Tongerse familie de Schaetzen, die de stad meerdere burgemeesters en secretarissen schonk. Hun voorvader stadssecretaris Georges Schaetzen had Hardelingen in 1798 als zwartgoed gekocht. Het was een voormalig allodiaal goed van het Tongerse O.-L.-Vrouwekapittel en oorspronkelijk meer dan 100 bunder groot. Er hoorde toen een boerderij bij, waarvan het herenhuis door de familie als buitenhuis werd gebruikt.

Het huidige kasteel ontstond hieruit, tijdens meerdere bouwfasen die men in de kadastrale mutatieschetsen kan volgen. Na de samenvoeging volgens hun grondgebruik van de verschillende kleine Primitieve percelen in 1850, volgt in 1881 een belangrijke ontwikkeling die ook de aanleg van het park inhield: de samenvoeging tot twee grote percelen, de vergroting van het huis en de verlegging van de straat een tiental meter verder van het huis, over de hele lengte van het eigendom. Het perceeltje nr. 40, dat een kleine kapel was, maar in de Primitieve legger als lusttuin staat opgetekend (omdat ze in ruïne was?), duikt in 1860 in de eigenaarslegger opnieuw als kapel op; later verdwijnt ze definitief. Deze evolutie mag op naam geschreven van Oscar-Joseph de Schaetzen (1836-1907), rentenier, volksvertegenwoordiger, en vader van vijf dochters en zes zonen, uit zijn twee huwelijken, eerst met zijn nicht Hortense Schaetzen en dan met Marie-Thérèse de Corswarem (1845-1919). In navolging van hun vader huwden zijn nakomelingen in de lagere adellijke kringen of de welstellende burgerij. Zelf werd Oscar in 1876 ridder de Schaetzen. De kinderen werden in 1879 in het park geportretteerd door kunstschilder Willem Constant Claes (1826-1905) die de kleinzoon was van Guillaume Claes (1752-1841), de bekende Hasseltse opkoper van zwartgoed en eigenaar van Herkenrode en Alden Biesen. In de achtergrond van het schilderij staat het witgeschilderde landhuis met een hoge vierkante toren.

Kasteel van Hardelingen

Het Kasteel van Neerrepen of kasteel van Repen is een kasteel in Neerrepen in de Belgische gemeente Tongeren in de provincie Limburg. Het kasteel is gelegen aan de Binkelstraat en is bereikbaar via een lange dreef langs de Sint-Ludgeruskerk.

Het kasteel van Neerrepen is een kasteelhoeve en bestaat uit een vrijstaand kasteelgebouw en een monumentale vierkantshoeve. Het geheel wordt omgeven door een park dat voorzien is van een grote vijver.

Gebouwen
Het hoofdgebouw bestaat uit twee delen. Het oudste gedeelte van het huidige kasteelgebouw betreft de 16e-eeuwse hoektoren. Deze vierkante toren in de zuidelijke hoek werd opgetrokken in baksteen en wordt bedekt door een tentdak dat aan drie zijden voorzien is van een kleine dakkapel. Hoekbanden uit mergelsteen en gekrulde muurankers versieren deze toren.

De rest van het kasteelgebouw is het resultaat van grondige aanpassingswerken in de 18e, 19e eeuw en 20e eeuw. Het betreft een gebouw bestaande uit twee bouwlagen van vier traveeën lang en vier traveeën breed dat bedekt wordt door een schilddak. Aan de zuidoostelijke en de noordwestelijke zijde bevinden zich telkens twee dakkapellen, aan de noordoostelijke zijde bevindt zich één dakkapel.

De gesloten kasteelhoeve werd opgetrokken in de 17e eeuw en verbouwd in de 18e eeuw. Het betreft vier vleugels rondom een gedeeltelijk gekasseid erf. Deze vleugels zijn opgetrokken in baksteen en worden bedekt door een zadeldak. Daarnaast bevat de kasteelhoeve een woonhuis bestaande uit anderhalve bouwlaag met een breedte van vijf traveeën.

Geschiedenis en bewoners
In de hoektoren van het kasteel bevinden zich de wapenschilden van Lambert van Repen en Margaretha van Cortenbach. Deze wapenschilden dateren uit 1592.

Kasteel van Neerrepen

Le château de Colmont est un château à Colmont, un hameau près d'Overrepen dans la commune belge de Tongres dans la province du Limbourg. Le château est situé sur la Burchtstraat près des ruines du château médiéval de Colmont.

Bâtiments

Le château se compose de trois ailes construites en brique. La partie centrale date de 1840-1850 et est flanquée de part et d'autre de deux ailes identiques, donnant à la façade une vue symétrique. Le bâtiment principal a deux étages et une largeur de cinq baies. Le tout est recouvert d'un toit à mansarde en ardoise. La baie centrale est accentuée par un avant-corps et est surmontée d'un dôme avec une lanterne. Les fenêtres cintrées sont équipées de cadres en pierre bleue.

Les bâtiments en retrait de chaque côté de la section centrale sont le résultat de travaux d'extension en 1920. Les deux ailes latérales ont deux étages et trois baies de large. Le niveau inférieur des ailes latérales a une colonnade au-dessus de laquelle se trouve une terrasse avec balustrade. Les ailes latérales sont couvertes par un toit en croupe.

Histoire et habitants

Le terrain sur lequel se trouve le château médiéval de Colmont appartenait à la seigneurie de Colmont et a été donné à Arnold Christian de Bellefroid le 23 juin 1761, par le prince évêque Jean-Théodore de Bavière. En 1840-1850, la famille Bellefroid - Van der Meer fit construire le château actuel. Plus tard, le domaine est devenu la propriété du magistrat Armand Claessens. Il fut ensuite habité par le chevalier Erard de Schaetzen, ancien bourgmestre de Tongres.

Kasteel van Kolmont

Kasteel de Broukmans is een kasteel in Hoeselt, in de Belgische provincie Limburg.

Het kasteel werd in de eerste helft van de 18e eeuw gebouwd door Lutgardis de Heusch, weduwe van Arnold Moffarts. Vervolgens werd het eigendom van de familie de Broukmans, heren van Werm.

Het kasteel van de Broukmans werd in 1756 grondig verbouwd en aangepast aan de mode van die tijd. De datumsteen boven de poort herinnert hieraan. Martha de Broukmans (1836-1905), de laatste nazaat van dit geslacht die op het kasteel woonde, verkocht het aan de Zusters van de Voorzienigheid. Zij kwamen ten gevolge van de Secularisering vanuit Frankrijk naar België. Zij vertrokken in 2013 naar een nieuw onderkomen in de Bruiloftstraat te Hoeselt.

Het kasteel de Broukmans ligt op het Domein Burghof, waar zich ook het Bethaniakasteel bevindt. Oorspronkelijk was dit domein persoonlijk bezit van de prins-bisschop van Luik.