Kasteel Huldenberg is een kasteel in de gemeente Huldenberg in de Belgische provincie Vlaams-Brabant. Het kasteel ligt ten westen van het dorp en wordt omgeven door een kasteelpark.

Geschiedenis
In de middeleeuwen werd er hier een slot gebouwd dat een vierkant plattegrond had met hoektorens en werd omgeven door een omheiningsmuur met wachttorens. Het geheel was omgeven door brede grachten.

Tussen 1811-1819 werd dit kasteel gesloopt en werd er een nieuw kasteel gebouwd.

In 1848 brandde dit nieuwe kasteel af en werd vervolgens in neoclassicistische stijl opnieuw gebouwd.

Kasteel van Huldenberg

Account

by category

Login

Name

by region

Title

Name in English

Het Kasteel van IJse (ook: Kasteel van Yssche of Kasteel Isque) is een kasteel in Overijse.

Geschiedenis

Reeds bestond er een heerlijkheid IJse. De heren behoorden tot het geslacht Isque en waren vazallen van de hertog van Brabant.

Dit geslacht stierf echter uit in de mannelijke lijn en de laatste erfgename, Maria d'Oisy, verkocht de heerlijkheid in 1335 aan Johan I van Wittem uit het geslacht van Wittem.

In de periode 1410-1456 leefde Hendrik II van Wittem, die trouwde met Jacoba van Glymes. Hun zoon was Hendrik III van Wittem (1440-1515) (ook Van Wittem van Beersel of Van Witthem van Beersel). Deze bouwde het kasteel nadat het dorp Overijse in 1489 was platgebrand door de troepen van Maximiliaan van Oostenrijk.

Hij trouwde met Elisabeth van der Sprout. Hun zoon en opvolger was Filips van Wittem van Beersel (1471-1523). Deze trouwde met Johanna van Halewijn en hun zoon Hendrik IV van Wittem (1495-1554) werd heer van Beersel, terwijl hun zoon Georges van Wittem (1500-1544) heer van IJse werd.

Georges trouwde met Jeanne de Jauche de Mastaing en hun zoon Anton van Wittem (1530-1590) werd heer van IJse. Deze trouwde met Jeanne de Noyelles.

Hun kind was Honorine van Wittem (1580-1643) en deze trouwde met Gerard van Horne. Zo kwam het kasteel en de heerlijkheid IJse in het bezit van de familie Van Horne. Achtereenvolgens waren dat Ambrosius van Horne en Eugenius Maximiliaan van Horne, onder wiens bewind in 1677 de heerlijkheid IJse tot prinsdom werd verheven. Hij werd opgevolgd door Filips Emanuel van Horne en Maximiliaan Emanuel van Horne. De laatste had geen zonen, zodat het geslacht uitstierf in de mannelijke lijn. De oudste dochter, Maria Theresia van Horne, huwde met Filips Jozef van Salm-Kyrburg en zo kwam de heerlijkheid en het kasteel aan het geslacht Salm. De opvolger was Frederik III van Salm-Kyrburg, die echter, vanwege zijn titel Prins van Overijse en zijn uitbundige levensstijl, in 1794 te Parijs onthoofd werd door de revolutionairen.

De prinsen van Horne en later de Salms droegen bij aan een zekere verfransing van de nabij de taalgrens gelegen plaats Overijse. Ze leefden vaak uitbundig, hetgeen hen dikwijls in geldnood bracht. De Hornes lieten in de 17e eeuw het kasteel uitbreiden, terwijl in 1768 een vleugel van het kasteel werd gesloopt.

Nadat Overijse in 1814 deel ging uitmaken van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, kregen de erfgenamen van de Salms hun bezit terug, hoewel ze van hun heerlijke rechten ontheven waren. In 1817 waren ze genoodzaakt het prinsdom, in feite nog slechts een landgoed van 740 ha, in het openbaar te verkopen. In 1824 werd het kasteel gekocht door Maurice de Le Hoye en daarna geërfd door Louis de Le Hoye, voorzitter van de rechtbank in Nijvel, die het liet restaureren.

Daarna bleef het kasteel tot 1937 in handen van de familie de Le Hoye, waarna het overging op een kleindochter, getrouwd met Louis Braffort (1886-1944), hoogleraar aan de UCL, advocaat en stafhouder, gestorven voor het vaderland.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het kasteel vanaf 1939 achtereenvolgens gebruikt door Belgische, Duitse, en Engelse soldaten. In 1948 kocht de Belgische Staat het kasteel, herstelde het en vestigde er een middelbare school in.

In het begin van de jaren 50 van de 20e eeuw werd de warande van het kasteel verkaveld. In 1967 stortte een bouwvallig 15e-eeuws jachtpaviljoen, behorend bij het kasteel, in ten gevolge van het doorbreken van de geluidsbarrière door een straaljager.

In 1977 werd het 300-jarig jubileum van het prinsdom IJse gevierd waarbij, in aanwezigheid van een nazaat van de Salms, een gedenkplaat werd onthuld.

Dit gebouw wordt nu deels gebruikt door de twee laatste jaren van de lagere school Het Kasteeltje.

Gebouw

Het grootste deel van het kasteel dateert uit de 17e eeuw, met aan de hoofdgevel een 16e-eeuws achthoekig torentje, dat het wapen van de familie Van Wittem draagt. Ook de paardenstallen en dienstgebouwen dateren uit de 16e eeuw. De lange vleugel die tegenwoordig nog intact is bestaat uit rode baksteen, versierd met witte Franse steen. Tegen de omheiningsmuur bevindt zich de 13e-eeuwse Kellebron.

Het Isquekasteel

The Castle has its roots in the 'Goed ter Ijse". This domain was bought in 1735 by baron Charles-Joseph d'Overschie, descendant of an ancient aristocratic Dutch brewery family. He used the small moated castle as a hunting pavilion. His son Jean-Albert d'Overschie inherits the estate in 1744. He remodels and enlarges the castle and commissioned a beautiful park. The descendents of Baron Jean-Albert would govern the village Neerijse for more than a century. In 1982 the castle and the family possessions were inherited by the great-granddaughter Anne d'Overschie who married Count Auguste de Bethune Hesdigneul. Their son rented the castle to a religious sister congregation who started an orphanage. In 1935 he sold it to Baron Goffinet who in his turn leased the castle to an organization who used it as a clinic. The castle was sold in 1983 and remodelled into a hotel-restaurant. In 2003 NV Barones bought the castle and it has been renovated since into luxurious apartments.



http://www.kasteelvanneerijse.be/GeschiedenisEN.htm

Kasteel van Neerijse

Het kasteel van Leefdaal, ook "de Liedekerke", is een renaissancekasteel, met laatmiddeleeuwse resten, in Leefdaal in de Belgische provincie Vlaams-Brabant.

De oorsprong vindt men in de heerlijkheid "Leven dale", vermeld in de 12de eeuw.

Deze heerlijkheid gaat over naar belangrijke geslachten, eerst naar het prinselijk huis Merode en vervolgens het grafelijk huis de Brouchoven; in 1775 verwerft het huis de Liedekerke het kasteel. Graaf Honoré de Liedekerke liet de vijvers aanleggen en graaf François de Liedekerke (overleden in 2014) liet de gevels zorgvuldig restaureren.

Het kasteel is niet toegankelijk voor het publiek.

Kasteel van Leefdaal

Neogotisch kasteel, opgericht in 1858 naar een ontwerp van ingenieur Jozef Claes (Antwerpen) ter plaatse van het 15de-eeuwse kasteel van de heerlijkheid Ter Heyde. Het kasteel wordt omgeven door een park dat vandaag fungeert als gemeentepark. Ten oosten van het kasteel ligt de voormalige kasteelhoeve met de kapel, beide in kern opklimmend tot de 17de eeuw.

Historiek
Twee belangrijke heerlijkheden lagen aan de basis van het huidige Hoeilaart: de heerlijkheid Ter Heyde ten zuiden van de IJse enerzijds en de heerlijkheid Holaer of Hoeilaart ten noorden van de IJse anderzijds. De oudst bekende eigenaar van de heerlijkheid Ter Heyde was de familie van Hoeilaart, genaamd de Holar waarvan Soteman de Holar voorkomt in een akte van 1186. De laatste eigenaar, eveneens de laatste vertegenwoordiger van het ancien régime was François Joseph Ignace Pangaert (+ 1798).

Na de afschaffing van het ancien régime werd de heerlijkheid Ter Heyde opgeslorpt door de gemeente Hoeilaart. Het patrimonium ervan werd in 1823, sommige bronnen geven 1820, aangekocht door Jozef de Man, die later de titel verwierf van baron de Man d'Hobruge en burgemeester van Hoeilaart was in de periode 1823-1846 en 1848-1854. Het huidige kasteel werd in 1858 gebouwd in opdracht van zijn zoon baron Jean de Man d’Attenrode (burgemeester van Hoeilaart van 1854-1878) en zijn echtgenote Maria Carolina d’Ormesson. Het ontwerp was van de hand van Jozef Claes, zie gedenksteen in de kelder. Het kasteel werd kadastraal geregistreerd in 1861 als 'nouvelle construction', bestaande uit een kasteel omgeven door 'lustgrond' in eigendom van 'Joannes Deman d’Attenrode'.

Bij beslissing van 17 september 1919 werden park, kasteel en kasteelhoeve -op dat ogenblik nog steeds eigendom van de familie de Man- aangekocht door de gemeente. De 'promesse de ventes sous seing privé' dateert van 13 juli 1920. In de eerste helft van de jaren 1990 onderging het kasteel een renovatie- en opfrissingsbeurt.

https://inventaris.onroerenderfgoed.be/erfgoedobjecten/39785

Kasteel de Man

Kasteel aan het meer van Genval. Dit kasteel werd in 1904 opgetrokken. Opvallend zijn de vele rondbogen en de rondboogvensters met deelzuiltjes op de verdieping, en de ronde toren. Dit geeft het uiterlijk een neoromaanse uitstraling. Destijds was het een badhuis, maar tegenwoordig doet het dienst als hotel (dit zou het enige 5-sterrenhotel zijn in de Waals Brabant).

Daniel Vanhamme: 'Daar ben ik in 1964 als 16 jarige komen werken als mekanieker waar in de kelder van het kasteel werd de shweppes tonic gemaakt tot tussen 1966 en 1970 een nieuw fabriek werd gebouwd een beetje verder in de Rue Du Cerf'.

http://www.belgiumview.com/belgiumview/tl1/view0002057.php4

Kasteel van Genval

Le château de Rixensart est un château habité par les Princes de Merode et situé à Rixensart dans la province belge du Brabant wallon.

Le château appartient depuis 1715 à la famille de Merode qui l'habite toujours. Il comporte une cour intérieure et une avant-cour et compte une tour-porche, quatre tours d'angle, quatre portails armoriés, des jardins attribués à André Le Nôtre ainsi qu'un intérieur d'un grand intérêt.

Localisation

Le château de Rixensart est situé à l'intersection de la rue de l'Église, de l'avenue Royale et de la drève du Château, à côté de l'église Sainte-Croix de Rixensart et face au monument au comte Félix de Merode.

Historique

La seigneurie de Rixensart, mentionnée dès 1217, a appartenu au lignage de Limal avant d'être vendue en 1536 à la famille de Croy.

Le domaine échoit par mariage en 1586 à Charles de Grave, dont la fille épouse Philippe-Hippolyte Spinola, comte de Bruay, Grand d'Espagne, gouverneur de Lille, Douai et Orchies.

C'est à cette époque que le château prit sa forme actuelle.

Le château a été transmis en 1715 par la comtesse douairière de Bruay, veuve de Philippe de Spinola, à la famille de Merode qui l'habite toujours.

Les jardins auraient été inspirés d'un dessin d'André Le Nôtre, l'architecte de Louis XIV qui a dessiné les jardins de Versailles.

Après trois siècles d'occupation, les propriétaires et leurs administrateurs mettent le château et son domaine d'environ 130 hectares en vente publique le 21 juin 2018 pour une vente en huit lots. Les enchères étant restées trop basses (1,7 million d'euro pour le premier lot qui comprenait le château lui-même, ses dépendances, le parc et l'église), les vendeurs décident de le retirer de la vente publique.

Depuis le 15 novembre 2018, le château de Rixensart et son parc sont propriété de la Fondation Merode-Rixensart créée par le Prince Charles-Louis de Merode, son épouse, la Comtesse Clotilde d'Oultremont, et leurs enfants. Le Prince Charles-Louis de Merode, consul honoraire du Royaume de Belgique à Aix-la-Chapelle, fondateur du Carnet mondain, est le neveu de la Princesse Henri de Merode, qui était la précédente propriétaire avec ses enfants.

Statut patrimonial
Le château et ses dépendances font l'objet d'un classement au titre des monuments historiques depuis le 15 mai 1964. Un nouvel arrêté a été pris le 20 novembre 1972 pour classer également les terrains environnants.

Kasteel van Rixensart

The history of this castle ‘Kasteel Ter Meeren’ starts in the early 11th century. The first building on this site was a donjon. The Ancient Roman donjon and was built to rule and protect four strategic ancient Roman roads. The tower served as a prison, there are still iron rings in the basement today.

In 1449 a chapel was added to the donjon, and later more buildings formed the castle as it is today. The tower is very rare. It consists of dozens of metal tubes through which sparrows can fly in, but they will never fly out. Instead, they’ll end up on the master’s plate.

The old wing from the year 1450 consists of a huge hall with staircases, a fumoir, a waiting room, a big salon, a library, a little salon, and a dining room. These rooms were tastefully decorated with old Belgian and Rhine furniture, with tapestries and paintings. In the dining room there’s a giant chimney with bas-relief in albast. The staff rooms are in the northern wing. In the hall there is a monumental wooden staircase that leads to the first floor, the private quarters of the master.

1865
Newer wings were built and in 1865 a coach house with rooms for the personnel on the first floor. Next to this was the hunter’s lodge. After the hunting party, hunters could come here and drink beer and brandy and smoke cigars while they exchanged hunting stories. The horse stables are luxuriously equipped with marble troughs. Next to these are several coach garages. To bad these buildings are heavily damaged due to the weather.

1992
It is claimed that Charles V came to the castle for hunting and was accompanied by his son Don Juan, later king of Spain and governor-general of the Netherlands during the Spanish Fury. Also Prince Willem of Oranje-Nassau was a guest at the castle. In the 19th century the donjon was used as an inn for the farmers who came to pay their lease. During the First World War the Germans, who destroyed and stole a great deal of treasures and artwork, occupied the castle. Besides the castle, the stables, a house for the priest there is also a swimming pool, a tennis field and a huge park. In 1992 the last owner left Kasteel Ter Meeren. It has been sold by a real-estate company. I visited the castle in 2006. Renovation started in 2009 and was finished one year later.


https://www.urbex.nl/kasteel-ter-meeren/

Kasteel Ter Meeren

Solvay Castle, is a château located in the municipality of La Hulpe, Walloon Brabant, Belgium.

Completed for the Marquis Maximilien de Béthune as an imposing manor house on the outskirts of Brussels in the 1840s, the castle stands on a hill overlooking a lake set in a park with mature trees covering more than 220 hectares. In 1893, the estate was purchased by the rich industrialist Ernest Solvay, who had renovated the property. In 1893, the estate was purchased by the rich industrialist Ernest Solvay, who renovated the park and extensively remodeled the castle from its initial Flemish neo-Renaissance theme to a more elegant look with a French formal garden. The remainder of the farm was designed in a charming English theme, with rhododendrons, azaleas and forest of a number of species, including huge redwoods and oak trees. A broad lake was built with carefully planned alleyways and vantage points providing a nice view of the forests. The entire property was given to the Regional Government of Wallonia in 1968 on the basis that it should be used for educational purposes.

There are three five kilometers of walks to discover the farm.

After the donation of the property to the government, The government allowed the Belgian Artist Jean-Michel Folon to open a museum in the park in 2000. After the artist died in 2005 it became The Fondation Folon. Inside the park you can also find a non profit organization. An equestrian center specialized in the relation between disabled persons and horses. Different events have been organized throughout the year in the park. As an example, in August 2019 the famous musician from Supertramp, Roger Hodgson made a concert in the park to celebrate the 40 years of the famous album "Breakfast in America"

Solvay Castle


Le château de la Solitude (en néerlandais : Kasteel "la Solitude") est un château de style néo-classique édifié de 1910 à 1912 par l'architecte François Malfait en lisière de la forêt de Soignes à Auderghem pour la princesse Marie Ludmille Rose de Croÿ, née duchesse et princesse d’Arenberg (1870-1953).

Devenue veuve en 1906, la duchesse s’isola dans son château jusqu'à sa mort, y recherchant l’amitié des animaux. Après sa mort, le domaine d’une superficie de 11 ha 27 a 19 ca fut acheté par l’État. Il en fit une école pour enfants de forains. Ensuite, le château a accueilli le Centre Infosida jusqu’en 1995, époque où il fut réquisitionné par les « Compagnons du partage », un groupe de sans abri, une action partant de différentes revendications au droit à un revenu minimum d’insertion auprès des CPAS.

Il fut enfin vendu à une société qui y construira un complexe de bureaux.

Le château fait l'objet d'un classement au titre des monuments historiques depuis le 20 janvier 2000.

Kasteel La Solitude

Kasteel de Mérode is een kasteel in Everberg, een dorp in de Belgische provincie Vlaams-Brabant.

Voorgeschiedenis

De oudste heren Van Rotselaar van Everberg hadden in de 14de eeuw een waterburcht op de Everberg. Deze werd verlaten, waarschijnlijk omdat het huis afbrandde.

Het huidige kasteel

Sinds 1704 is genoemd kasteel in bezit van de familie van Merode. Daarvoor is het eigendom van andere families, en staat het huis bekend onder verschillende namen. Het oudste deel van het huidige kasteel dateert uit de 16de eeuw.

Hof te Montenaken

Door huwelijken komt het kasteel in handen van de familie van Montenaken, die een nieuw kasteel bouwt, op bijna dezelfde plaats. 'Hof van Montenaken' groeit uit tot een renaissance kasteel met ophaalbrug en allerlei torentjes.

Kasteel de Everberg

In 1686 is het kasteel eigendom van de familie De Rubempré, en krijgt de titel Prins van Rubempré en Everberg. Prins Leopold-Joseph de Rubempré en Everberg laat de Franse architect Neuville het U-vormig renaissancekasteel verbouwen tot een classicistisch gebouw in Lodewijk XVI-stijl. Ook komen er twee zijpaviljoenen; in het linker paviljoen komen stallen, koetsen en ook een kapel. In het rechter paviljoen komt de woning voor de erfprins en de rentmeester.

Kasteel de Mérode

In 1704 trouwt Louise-Brigitte prinses van Rubempré en Everberghe met graaf Philibert François de Mérode Montfort (1669-1742) en zo komt het kasteel in bezit van de familie van Merode. Philibert François wordt ook wel Philip Frans genoemd. Hij was lid van het Gulden Vlies.
Hun enige zoon Maximiliaan Leopold Ghislain (19 april 1710-1773) is rijksgraaf van Mérode en van Montfoort, prins van Rubempré en Eversberg, markies van Trélon en opperjachtmeester in het hertogdom Brabant. Hij trouwt met de eenvoudige Catharina Ocremans en wordt in de citadel van Antwerpen opgesloten in de hoop dat hij het huwelijk zal laten ontbinden. Hij blijft bij zijn besluit en wordt uiteindelijk vrijgelaten.

Op 10 april 1743 krijgen ze een dochter Marie-Catherine, gravin van Merode. Deze trouwt op 31 maart 1759 met Philippe-Maximilien (4 juli 1729 - 25 januari 1773), graaf van Merode en 7de markies van Westerloo, en krijgt twee zonen en een dochter. Uit haar volgende huwelijk met Chrétien Joseph Grégoire de Lannoy, comte de la Motterie, krijgt ze ook nog een dochter. Van Marie-Catherine stamt Albert, prins van Monaco af.

Later bewoont graaf Charles-Guillaume de Mérode (1773-1830) het kasteel. Hij is in 1804 aanwezig als Napoleon tot keizer wordt gekroond. Van 1805-1810 is hij burgemeester van Brussel. Zijn zoon Frederik de Mérode overlijdt op 4 november 1830 als gevolg van verwondingen, opgelopen bij de slag om de herovering van Antwerpen. Zijn andere zoon, Félix (1791-1857), wordt na de Revolutie lid van het Voorlopig Bewind. Ook wordt hij aangezocht de eerste koning van België te worden.

Door de eeuwen is de invloed van de familie Merode op Everberg groot. Zij beheren nog steeds een groot deel van de bossen en de landerijen en nemen rechtstreeks deel aan het kerkelijk en administratief beleid in de gemeente.